قرآن .

((و هـمچنين از مردم و جنبندگان و چارپايان رنگارنگ جز اين نيست كه از ميان بندگان خدا, تنها دانشمندان از او مى ترسند همانا خداوند پيروزمند و آمرزنده است )).
((بـگـو: بـه او ايـمـان بـيـاوريـد يـا نـيـاوريـد, كـسـانـى كـه پـيـشـتـر دانـش داده شـده انـد, چـون قرآن برايشان تلاوت شود سجده كنان برروى در مى افتند و مى گويند: منزه است پروردگار مـا وعـده پـروردگـار مـا انـجـام شـدنـى اسـت وـانـكـه دجـسـ دوشت ولاتن اشياربن آرقن وـچ به رودرمى افتندومى گريندوبرخشوعشان افزوده مى شود)).
ـ مصباح الشريعة : امام صادق (ع ) فرمود: ترس (از خدا) ميراث دانش است و دانش , فروغ شناخت و دل ايـمان كسى كه از خشيت بى بهره باشد دانشمند نيست , گرچه در مشكلات وپيچيدگيهاى دانـش مـوشـكـاف باشد خداى تعالى فرموده است : ((جز اين نيست كه از ميان بندگان خدا, تنها دانشمندان از او مى ترسند)).
ـ امـام صـادق (ع ), دربـاره آيـه ((جـز ايـن نـيـسـت كه از ميان بندگان خدا, تنها دانشمندان از اومـى ترسند)), فرمود: مراد از دانشمندان كسى است كه كردارش گفتارش را تاييد كند و كسى كه كردارش گفتار او را تاييد نكند (عالم بى عمل ) دانشمند نيست .

ـ براى ترس از خدا دانش كفايت مى كند همانا خدا شناس ترين مردم , خدا ترس ترين آنهاست و خدا ترس ترين آنها خدا شناس ترين آنهاست و خدا شناس ترين مردم بى اعتناترين آنهاست به دنيا.
ـ بـراى ترس از خدا علم (به او) كفايت مى كند و براى نترسيدن از (مقام و عذاب ) خدا, نادانى (به مقام و عظمت او) كافى است .

ـ امام على (ع ): تو را از دانش همين بس , كه از خدا بترسى و از نادانى همين بس , كه به دانش خود ببالى .

ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ): هـر كـس از دانـشى بهره مند باشد كه او را نگرياند, سزاوار است كه دانش اوسـودش نـرسـانـد, زيـرا خـداوند در وصف دانشمندان فرموده است : ((همانا كسانى كه پيشتر دانـش داده شـده انـد, هـر گـاه قـرآن بـرايـشـان تلاوت شود سجده كنان بر روى در مى افتند و مـى گـويند: منزه است پروردگار ما, وعده پروردگار ما انجام شدنى است و به رو در مى افتند و مى گريند و برخشوعشان افزوده مى شود)).
ـ امام على (ع ): هيچ دانشى , چون ترس از خدا نيست .

ـ هر كه از خدا بترسد, دانش او كامل است .

ـ نهايت دانش , ترس از خداى پاك است .

ـ داناترين شما, خدا ترس ترين شماست .

ـ پردانش ترين مردم , ترسانترين آنها از خداى پاك است .

ـ هر دانايى , ترسان است .

ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ): اگـر آنچه را من مى دانم شما مى دانستيد, هر آينه بسيار مى گريستيد و كـمترمى خنديديد و سر به بيابانها مى گذاشتيد و به درگاه خدا زارى و شيون مى كرديد و با اين حال نمى دانستيد كه آيا مى رهيد يا نمى رهيد.
ـ پـيـامـبر خدا(ص ), چون سوره ((هل اتى )) را تا پايان آن خواند, فرمود: من چيزى را مى بينم كه شما نمى بينيد و چيزى را مى شنوم كه شما نمى شنويد آسمان ناليد و به جاست كه بنالد, زيرادر آن هـيـچ جايگاهى نيست جز اين كه فرشته اى در آن جا سر به سجده خدا نهاده است به خداسوگند اگر آنچه را من مى دانم شما بدانيد, كم بخنديد و بسيار بگرييد و از زنان در بسترها كام نجوييد و سر به بيابانها گذاريد و به درگاه خدا زارى و شيون كنيد.
ـ امام على (ع ), در اندرز به ياران خود, فرمود: اگر آنچه را كه نهانش از ديد شما پنهان است ومن مـى دانـم شـمـا بـدانـيـد, سـر بـه بـيـابـانها مى نهيد و بر كردارهاى خويش مى گرييد و چونان مـادران داغـديده بر سر و سينه خود مى زنيد و اموال خود را بى نگهبان و سرپرست رها مى كنيد و هريك از شما چنان به خود گرفتار مى شود كه به ديگرى نمى پردازد.

شاخه هاى دانش .