855 - من لم يؤ من بشفاعتى ، فلا اءنا له الله شفاعتى .
- هر كس شفاعت مرا باور ندارد، خدايتعالى او را به شفاعت من نايل نمى كند.
856 - من سرته حسنة ، و سائته سيئة فهو مومن .
- كسى كه كار خير او را شادمان ، و كار زشت او را ناراحت كند مومن است .
857 - من لم تسؤ ه سيئة فليس بمومن .
- هر كس عمل بد، و گناهش او را اندوهگين نكند، او مومن نيست .
تعليق :
عن موسى بن جعفر (عليه السلام ) فقال : يا ابا احمد ((ما من مومن يرتكب ذنبا، الا ساءه ذلك و ندم عليه )) و قد قال النبى (صلى الله عليه و آله ): ((كفى بالندم توبة )) و قال : ((من سرته حسنته و ساءته سيئته ، فهو مومن ))، فمن لم يندم على ذنب يرتكبه ، فليس بمومن ، و لم تجب له الشفاعة ، و كان ظالما، و الله تعالى يقول : ما للظالمين من حميم ، و لا شفيع يطاع .⁽⁷²⁷⁾
فقلت له : يا ابن رسول الله ، و كيف لا يكون مومنا من لم يندم على ذنب يرتكبه ؟
فقال : يا ابا احمد؛ ما من اءحد يرتكب كبيرة من المعاصى و هو يعلم اءنه سيعاقب عليها، الا ندم على ما ارتكب ، و متى ندم ، كان تائبا مستحقا للشفاعة ، و متى لم يندم عليها كان مصرا، و المصر لا يغفر له ، لاءنه غير مومن بعقوبة ما ارتكب ، و لو كان مومنا بالعقوبة لندم .⁽⁷²⁸⁾
امام موسى بن جعفر (عليه السلام ) فرمود: اى ابا احمد؛ هيچ مومنى مرتكب گناهى نمى شود، مگر اينكه او را اندوهناك مى كند و از آن كار نادم و پشيمان مى شود.
پيامبر گرامى (صلى الله عليه و آله ) فرمود: ندامت و پشيمانى براى توبه كفايت مى كند، و فرمود: كسى كه كار نيك او را مسرور و خوشحال كند، و كار زشت او را اندوهگين سازد، او مومن است . (به جزاء و عقاب باور دارد.)
پس اگر كسى بر گناهى كه مرتكب شده پشيمان نشود، پس او مومن نيست (چرا كه جزاء و عقاب را باور ندارد) و شفاعت در حق او پذيرفته نمى شود، و او ستمكار است . و خدايتعالى مى فرمايد:
ستمكاران را هيچ خويشى كه حمايت كند و ياورى كه شفاعتش پذيرفته شود نخواهد بود.
آنگاه گفتم : اى فرزند رسول خدا؛ چطور، و چرا كسى كه از گناهى كه مرتكب شده پشيمان نشود، مومن نيست ؟ فرمود: اى ابا احمد؛ كسى نيست كه مرتكب گناهى از گناهان كبيره شود و بداند كه بر آن گناه عذاب و عقاب خواهد شد، مگر اينكه از گناهى كه مرتكب شده نادم و پشيمان مى شود، اگر پشيمان شد، آن توبه كننده است و سزاوار شفاعت است ، و هرگاه از گناه خود پشيمان نشد، بر (گناه ) خو اصرار ورزيده چنين كسى بخشيده نمى شود، زيرا، او به عذاب و جزاى عمل خود باور ندارد اگر باور داشت حتما پشيمان مى شد.
858 - من اءحب عليا، و تولاه ، اءكرم الله و اءدناه .
- هر كس على (عليه السلام ) را دوست داشته باشد و او را ولى خود بداند، خدايتعالى او را گرامى دارد و (به خود) نزديك گرداند.
859 - من فارق عليا، فقد فارقنى .
- هر كس از على جد شود، در واقع از من جدا شده است .
860 - من اءحب عليا، كان طاهر الاءصل ، و من اءبغضه ندم يوم الفصل .
- هر كس على را دوست بدارد، ريشه و اصلش پاك است ، و كسى كه او را دشمن بدارد، روز قيامت پشيمان مى شود.
861 - من اءراد التوكل على الله ، فليحب اءهل بيتى .
- هر كس خواست توكل به خدا كند، بايد اهل بيت مرا دوست بدارد.
تعليق :
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله ): من اءراد التوكل على الله ، فليحب اءهل بيتى ، و من اءراد اءن ينجوا من عذاب القبر، فليحب اءهل بيتى ، و من اءراد الحكمة ، فليحب اءهل بيتى ، و من اءراد دخول الجنة بغير حساب فليحب اءهل بيتى . فوالله ما اءحبهم اءحد، الا ربح فى الدنيا و الاخرة .⁽⁷²⁹⁾
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله ) فرمود: هر كس بخواهد بر خدا توكل كند، بايد اهل بيت مرا دوست بدارد، و هر كس بخواهد از عذاب قبر نجات يابد، بايد اهل بيت مرا دوست بدارد، و هر كس دانش و حكمت بخواهد بايد اهل بيت مرا دوست بدارد.
و هر كس بخواهد بدون حساب وارد بهشت شود بايد اهل بيت مرا دوست بدارد. قسم بخدا، كسى آنها را دوست نمى دارد مگر اينكه در دنيا و آخرت سود برد.
قال : يا اءيها الناس اسمعوا، اءلا، ان الرضى و الرضوان والجنة لمن اءحب عليا و تولاه .⁽⁷³⁰⁾
فرمود: اى مردم گوش فرا داريد، آگاه باشيد، خشنودى ، و رضوان و بهشت ، مخصوص كسى است كه على را دوست داشته و او را ولى خود قرار دهد.
قال (صلى الله عليه و آله ): من فارقنى الله ، و من فارق عليا فقد فارقنى .⁽⁷³¹⁾
پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله ) فرمود: هر كس از من جدا شود، از خدا جدا شده است . و هر كس از على جدا شود از من جدا شده است .
جاء اعرابى الى النبى (صلى الله عليه و آله ): فقال : يا رسول الله ؛ هل للجنة من ثمن ؟ قال : نعم ، قال : ما ثمنها؟ قال : لا اله الا الله ، يقولها العبد مخلصا بها، قال : و ما اخلاصها؟ قال : اءلعمل بما بعثت به فى حقه و حب اءهل بيتى قال : فداك اءبى و اءمى ، و ان حب اءهل البيت لمن حقها؟ قال : ان حبهم لاءعظم حقها.⁽⁷³²⁾
اعرابى آمد خدمت پيامبر گرامى (صلى الله عليه و آله )، و گفت : اى رسول خدا، آيا بهشت بهايى دارد؟ فرمود: بلى ، گفت : بهاى آن چيست ؟ فرمود: بنده از روى اخلاص بگويد: لا اله الا الله ، گفت : اخلاص آن چگونه است ؟ فرمود: عمل كردن به آنچه من بر آن مبعوث شده ام ، در حق او و محبت خاندان من . گفت : پدر و مادرم فداى تو باد، آيا محبت اهل بيت و خاندان (شما) از آن حق است ؟ فرمود: بدرستى كه محبت آنها از بزرگترين حق آن است .
دوستداران اهل بيت پيامبر (صلى الله عليه و آله ) چه كسانى هستند و صفات آنها چيست ؟
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله ): من رزقه الله حب الاءئمة من اءهل بيتى ، فقد اءصاب خير الدنيا و الاخرة ، فلا يشكن اءحد، انه فى الجنة ، فان فى حب اءهل بيتى عشرين خصلة . عشر منها فى الدنيا، و عشر فى الاخرة : اءما فى الدنيا⁽⁷³³⁾ فالزهد. والحرص على العمل ⁽⁷³⁴⁾ واءلورع فى الدين - والرغبة فى العبادة - و التوبة قبل الموت - والنشاط فى القيام الليل - والياءس مما فى اءيدى الناس - والحفظ لاءمر الله و نهيه عزوجل - والتاسعة : بغض الدنيا، والعاشرة : السخاء.
و اما فى الاخرة ⁽⁷³⁵⁾ فلا ينشر له ديوان - و لا ينصب له ميزان - و يعطى كتابه بيمينه - و يكتب له براءة من النار و يبيض وجهه - و يكسى من حلل الجنة - و يشفع فى مائة من اءهل بيته و ينظر الله عزوجل اليه بالرحمة - و يتوج من تيجان الجنة - والعاشرة : يدخل الجنة بغير حساب ، فطوبى بمحبى اءهل بيتى .⁽⁷³⁶⁾
رسول اكرم (صلى الله عليه و آله ) فرمود: هر كسى كه خداوند متعال محبت امامان از اهل بيت مرا به او روزى كند، در واقع خير دنيا و آخرت نصيب او گشته ، هرگز احدى در بهشت رفتن او شك نكند براستى در محبت و دوستى اهل بيت من بيست خصلت است ، ده خصلت در دنيا، و ده خصلت در آخرت : اما آنكه در دنيا است : زهد (بى رغبتى به دنيا) و حرص ‍ ورزيدن به عمل (يا به علم ) - پرهيزكارى در دين - شوق و رغبت در عبادت و بندگى - توبه و برگشت (از گناه ) قبل از مرگ ، شوق و نشاط در شب خيزى (براى راز و نياز با خداى خويش ) - دل بريدن و نا اميد شدن از آنچه در دست مردم است - مراقبت و محافظت از امر و نهى الهى - نهم : بغض و دشمنى دنيا، دهم : سخاوت و بخشش .
و اما در آخرت : براى او پرونده اى باز نمى شود. براى (بخشش اعمال ) او ميزانى برپا نمى شود - نامه (اعمال ) او را به دست راستش مى دهند - و در آن برائت از آتش مى نويسند - صورت و سيماى او روشن و نورانى مى شود - از جامه هاى بهشتى بر او مى پوشانند، و شفاعت او در مورد صد كس از خاندانش پذيرفته مى شود - خداى تعالى با نظر رحمت به او مى نگرد - با تاج بهشتى تاجگذارى مى شود - و دهم : بدون حساب وارد بهشت مى شود. پس خوشا بحال دوستداران اهل بيت من .
862 - من كتب فضيلة من فضائل على ، يقراءها، غفرالله له ما تقدم من ذنبه و ما تاءخر.⁽⁷³⁷⁾
- هر كس فضيلتى از فضائل على (عليه السلام ) را بنويسد و (براى ديگران ) آن را بخواند، خدايتعالى گناهان گذشته و آينده او را مى بخشد (و اصلاح مى كند.)
863 - من قال : لا اله الا الله باخلاص ، فقد برى ء من الشرك .⁽⁷³⁸⁾
- هر كس با اخلاص (لا اله الا الله ) بگويد در واقع از شرك بيزارى جسته است .
864 - من وصل اءهل بيتى فى الدنيا بقيراط كافيته يوم القيمة بقنطار.⁽⁷³⁹⁾
- هر كس بقيراطى در دنيا به يكى از اهل بيت من نيكى كند، در روز قيامت بقنطارى عوض داده شود.
865 - من اءجاب المؤ ذن ، اءو اءجاب العلماء، كان يوم القيمة تحت لوائى .
- هر كس (نداى ) موذن را اجابت كند (دعوت او را به نماز بپذيرد)، يا (دعوت ) دانشمندان را بپذيرد، در روز قيامت زير پرچم من قرار مى گيرد.
866 - من اءجاب داعى الله ، استغفرت له الملئكة ، و يدخل الجنة بغير حساب .
هر كس دعوت كننده (بسوى ) خدا را بپذيرد، ملائكه براى او استغفار كنند، و بدون حسابرسى وارد بهشت شود.
867 - من اءدى فريضة ، فله عندالله دعوة مستجابة .
- هر كس يك فريضه واجبى را در وقت خود بجا آورد دعاى پذيرفته شده اى پيش خدا دارد.
868 - من اءقام الصلوات ⁽⁷⁴⁰⁾ الخمس و اجتنب الموبقات السبع نودى يوم القيامة ، يدخل من اءى اءبواب الجنة شاء.⁽⁷⁴¹⁾
- هر كس پنج نماز (يوميه ) را برپا دارد، و از هفت مهلكه دورى گزيند، روز قيامت به او، ندا مى رسد كه از هر درى از درهاى بهشت خواهد وارد شود.
869 - من دان بدين قوم ، لزمه حكمهم .
- هر كس دين و آئين قومى را بپذيرد، حكم و قانون آنها براى او الزام آور است .
780 - من اءعان على قتل مسلم ولو بشطر كلمة ، جاء يوم القيامة مكتوب بين عينيه ، آيس من رحمة الله .
- هر كس بر قتل مسلمانى يارى كند، اگر چه با گفتن نيمى از كلمه باشد⁽⁷⁴²⁾ روز قيامت مى آيد در حالى كه به پيشانى او نوشته شده : نوميد از رحمت الهى .
871 - من كسا اءخاه من عرى ، كساه الله من سندس الجنة .
- هر كس برادر خود را در برهنگى لباس و پوشاك دهد خداى تعالى او را از حرير (ابريشم ) مخصوص بهشت مى پوشاند.
872 - من كساء اءخاه من غير عرى ، كان يخوض فى رضوان الله ، مادام على المكسو، سلك .
- هر كس برادرش را در غير برهنگى ، لباس بدهد، ماداميكه پوشنده لباس ‍ راه مى رود، در رضايت و خشنودى خدا غوطه ور است .
تعليق :
قال ابو جعفر (صلى الله عليه و آله ): ما من عبد مومن يكسو مومنا ثوبا من عرى الا كساه الله عزوجل من الثياب الخضر و ما من مومن يكسو مومنا و هو مستغن عنه الا كان فى حفظ الله ما بقيت منه خرقة .⁽⁷⁴³⁾
امام باقر (عليه السلام ) فرمود: بنده مومنى نيست كه مومنى را از سرما و برهنگى لباس بپوشاند، مگر اينكه خداوند او را از لباسهاى سبز مى پوشاند، و مومنى نيست كه مومن بى نيازى را لباس بپوشاند ماداميكه پاره اى از آن لباس باقيست در حفظ خدا مى باشد.
873 - من اءطعم مومنا من جوع ، اءطعمه الله من ثمار الجنة .
- هر كس مومن گرسنه اى را غذا بدهد، خداى تعالى او را از ميوه هاى بهشتى اطعام كند.
874 - من سقا اءخاه ، سقاه الله من الرحيق المختوم .
- هر كس برادرش را سيراب كند، خدايتعالى او را از شراب خالص و مهر خورده (بهشتى ) سيراب كند.
875 - من حمل اءخاه برحله ، حمله الله على ناقة من نوق الجنة ، ويباهى به الخلائق والملائكة يوم القيمة .
- هر كس برادرش را بمركب خود سوار كند، خدايتعالى او را بر ناقه اى از ناقه هاى بهشتى سوار مى كند كه در روز قيامت به مردم و به فرشتگان مباهات نمايد.
876 - من زوج اءخاه المومن ، زوجة ياءنس ⁽⁷⁴⁴⁾ اليها، و يستريح اليها، زوجه الله من الحور اءلعين ، و آنسه فى قبره .
- هر كس برادر مومن خود را با همسرى تزويج كند كه با آن انس يافته و آرام گيرد و بياسايد، خدايتعالى او را به حورالعين تزويج كند و در قبرش با او انس گرفته و آرامش دهد.
877 - من اءعان اءخاه على سلطان جابر،⁽⁷⁴⁵⁾ اءعانه الله على اجازة ⁽⁷⁴⁶⁾ الصراط، عند دحض الاءقدام .
- هر كس برادرش را (در نجات ) از (جور) سلطان ستمگر يارى دهد خدايتعالى او را در گذشتن از پل صراط، جائيكه قدمها در آن مى لغزد يارى دهد.
878 - من اكرم غريبا فى غربته ، اءو نفس غمه ، اءو اءطمعه ، اءو سقاه شربة ، اءو ضحك فى وجهه ، فله الجنة .
- هر كس غريبى را در غربتش گرامى بدارد، يا غم و اندوه او را برطرف كند يا او را طعام بدهد، و يا با شربتى آب سيرابش كند، يا به روى او بخندد، بهشت جايگاه اوست .
879 - من آذى مومنا، فقد آذانى ، و من آذانى فهو ملعون .
- هر كس مومنى را آزار و اذيت كند، مرا آزار داده است ، و هر كس مرا بيازارد، او از رحمت خدايتعالى به دور است .
880 - من نظر الى مومن نظرة يخيفه بها، لا اءظله الله يوم لا ظل الا ظله .
- هر كس بر مومنى چنان نگاه كند كه او را بترساند، خدايتعالى او را زير سايه خود قرار ندهد، آن روزى كه جز سايه خدا سايه اى نيست (يعنى روز قيامت .)
تعليق :
و قال (صلى الله عليه و آله ): من نظر الى مومن نضرة يخيفه بها، اءخافه الله تعالى يوم لاظل الا ظله و حشره فى صورة الذر بلحمه و جسمه و جميع اءعضائه ، و روحه ، حتى يورده مورده .⁽⁷⁴⁷⁾
يعنى : هر كس به مومنى طورى نگاه كند كه با آن نگاه او را بترساند، خدايتعالى او را در روزى كه سايه اى جز سايه خدايتعالى نيست مى ترساند (يعنى روز قيامت )، و او را به گوشت و جسم و همه اعضاء و روحش ‍ بصورت مورچه ريزى محشور گرداند، تا اينكه به جايگاه او وارد كند.
881 - من قال فى مومن ما راءت عيناه ، اءو سمعته اءذناه فهو من : الذين يحبون اءن تشيع الفاحشة فى الذين آمنوا لهم عذاب اءليم .⁽⁷⁴⁸⁾
- هر كس (در غياب ) مومنى ، عيب او را كه با چشمان خود ديده ، يا با گوش ‍ خود شنيده ، بازگو كند، او از كسانى است كه در قرآن آمده : (كسانى كه دوست دارند درباره مومنان بدى و زشتى را فاش و منتشر سازند، براى آنها عذاب دردناكى است .)
882 - من اءحزن مومنا، ثم اءعطاه الدنيا، لم يكن ذلك كفارة ، و لم يؤ جر.⁽⁷⁴⁹⁾
- هر كس مومنى را اندوهگين سازد، سپس دنيا را به او بدهد آن را جبران نمى كند و عوض آن نمى شود.
883 - من اءتى بشيى ء من هذه القاذورات ، فليسترها، يسترالله عليه .
- هر كس كارى از اين اعمال زشت و پليد مرتكب شد، حتما آن را بپوشاند (و پيش كسى آشكار نكند) خداوند (ستارالعيوب ) آن را بر او مى پوشاند.
تعليق :
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله ): من ارتكب شيئا من هذه القاذورات فليستتره بسترالله ، و ذلك لاءن اظهار الفاحشة فاحشة اءخرى .^{(750 )}
هر كس كارى از اين اعمال زشت مرتكب شود، بايد آن را در زير پوشش ‍ الهى بپوشاند و آشكار و اظهار نكند، چرا كه ظاهر و آشكار كردن كار زشت ، گناه و زشتى ديگر است .
قال الاصبغ بن نباته : سمعت اميرالمومنين (عليه السلام ) يقول : اءحدثكم بحديث ينبغى لكل مسلم اءن يعيه . ثم اءقبل علينا، فقال : ما عاقب الله عبدا مومنا فى هذه الدنيا، الا كان اءجود، و اءمجد من اءن يعود فى عقابه يوم القيمة . و لا سترالله على عبد مومن فى هذه الدنيا و عفا عنه ، الا كان اءمجد و اءجود، و اءكرم من اءن يعود فى عفوه يوم القيمة . ثم قال (عليه السلام ): و قد يبتلى الله المومن بالبلية فى بدنه ، اءو ماله ، اءو ولده ، اءو اءهله . و تلا هذه الاية : ما اءصابكم من مصيبة فبما كسبت اءيديكم و يعفو كثير⁽⁷⁵¹⁾ و ضم يده ثلاث مرات و يقول : (و يعفو عن كثير.)⁽⁷⁵²⁾
گفت : از اميرالمومنين (عليه السلام ) شنيدم كه مى فرمود: حديثى بشما مى گويم سزاوار است كه هر مسلمانى آن را فرا گيرد.
آنگاه رو بما كرد و فرمود: خداوند، بنده مومنى را در اين دنيا عقوبت نمى كند، مگر اينكه بخشنده تر و بزرگوارتر از آن است كه در روز قيامت عقوبت او را تكرار كند.
خداوند متعال بر گناه هيچ بنده با ايمانى را در اين دنيا پرده نمى كشد و عفو نمى كند، مگر اينكه بزرگوارتر و بخشنده و كريم تر از آن است كه روز قيامت دوباره (گناه او را به ميان آورده ) و عفو او را تكرار نمايد.
سپس فرمود: خداى تعالى مومن را به مصيبتى در بدنش ، يا مالش يا فرزندش ، يا خانواده اش گرفتار مى كند و اين آيه را تلاوت نمود: (هر مصيبت و (درد و رنجى ) كه بشما مى رسد، در اثر عملى است كه انجام داده ايد، و خداوند بسيارى از آنها را مى بخشد) و سه بار دستش را بهم زد و فرمود: (يعفوا عن كثير.)
عن العباس مولى الرضا (عليه السلام ) قال : سمعته يقول :
اءلمستتر بالحسنة يعدل سبعين حسنة ، والمذيع بالسيئة مخذول ، واءلمستتر بها مغفور له .⁽⁷⁵³⁾
مى فرمود: كسى كه كار نيكى در پنهانى انجام دهد، معادل هفتاد حسنه است ، و كسى كه كار زشت خود را نتواند پوشيده نگهدارد، ذليل و خوار مى شود. و كسى كه كار زشت خود را بپوشاند مورد غفران (الهى ) قرار مى گيرد.
884 - من اءرضى الخصماء من نفسه ، وجبت له الجنة .
- هر كس ، كسانى را كه با او خصومت و دشمنى دارند، از خود راضى و خشنود سازد بهشت بر او واجب مى شود.
885 - من روى عن اءخيه المومن رواية ، يريد بها هدم مروته و شينه ، اءو قفه الله فى طينة خبال .⁽⁷⁵⁴⁾
- هر كس از برادر مومن خود مطلبى نقل كند كه منظورش از نقل آن از بين بردن حيثيت و آبرو، و اعتبار او، و زشت كردن او باشد، خدايتعالى او را در گل و زرداب چرك تن دوزخيان بازداشت مى كند.
تعليق :
عن النبى (صلى الله عليه و آله ) انه قال : اءدنى الكفر، اءن يسمع الرجل عن اءخيه الكلمة ، فيحفظها عليه ، يريد اءن يفضحه بها، اولئك لاخلاق لهم .⁽⁷⁵⁵⁾
يعنى : پست ترين درجه كفر آن است كه كسى از برادرش سخنى و كلمه اى بشنود و آن را حفظ كند بقصد اينكه (روزى ) او را با آن رسوا سازد چنين كسانى را بهره و نصيبى از خير و خوبى نيست .
و قال (صلى الله عليه و آله ): ما عمر مجلس بالغيبة ، الا خرب من الدين فنزهوا اءسماعكم من استماع الغيبة ، فان القائل والمستمع لها شريكان فى الاثم .⁽⁷⁵⁶⁾
يعنى : هيچ مجلسى با عيب گوئى از ديگران آباد نماند، مگر اينكه از دين ويران گرديد، پس گوشهاى خود را از شنيدن غيبت پاك كنيد، زيرا گوينده و شنونده آن در گناه شريكند.
و قال (عليه السلام ): اياكم و الغيبة ، فان الغيبة اءشد من الزنا. قالوا و كيف الغيبة اءشد من الزنا؟ قال : لاءن الرجل يزنى ، ثم يتوب ، فتاب الله عليه : و ان صاحب الغيبة لا يغفر حتى يغفر له صاحبه .⁽⁷⁵⁷⁾
از غيبت كردن پرهيز كنيد، زيرا غيبت بدتر از زنا است . گفتند: چرا و چگونه غيبت بدتر از زنا است ؟ فرمود: زيرا كسى زنا مى كند سپس توبه مى نمايد خدايتعالى توبه او را مى پذيرد، ولى غيبت كننده بخشوده نمى شود، مگر اينكه صاحب غيبت او را ببخشد.
و عن سعيد بن جبير، عن النبى (صلى الله عليه و آله )، انه قال : يؤ تى باءحد يوم القيامة ، يوقف بين يدى الله ، و يدفع اليه كتابه ، فلا يرى حسناته ، فيقول : الهى ؛ ليس هذا كتابى ، فانى لا اءرى فيها طاعتى ، فيقال له : ان ربك لا يضل و لا ينسى ، ذهب عملك باغتياب الناس ، ثم يؤ تى بآخر، و يدفع اليه كتابه ، فيرى فيها طاعات كثيرة ، فيقول : الهى ؛ ما هذا كتابى ، فانى ما عملت هذه الطاعات ، فيقال : لاءن فلانا اغتابك ، فدفعت حسناته اليك .⁽⁷⁵⁸⁾
رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) فرمود: كسى را در روز قيامت آورده در پيشگاه خدايتعالى نگاه داشته و نامه (اعمالش ) را به او مى دهند، در آن نامه ، اعمال نيك خود را مشاهده نمى كند، آنگاه مى گويد: خداوندا؛ اين نامه اعمال من نيست ، زيرا من طاعت هاى خود را در آن نمى بينم ، به او مى گويند: پروردگار تو چيزى را گم نمى كند و فراموش نمى كند. عمل (خير) تو را غيبت كردن تو از بين برد.
آنگاه ديگرى را مى آورند، و نامه (اعمالش ) را به او مى دهند، او در آن نامه طاعات زيادى مى بيند، مى گويد: الهى ؛ اين نامه من نيست ، زيرا من اين طاعتها را انجام نداده ام ، به او گفته مى شود، فلان كس غيبت تو را كرد، حسنات او به تو داده شد.
و قال (صلى الله عليه و آله ): من اغتاب مسلما فى شهر رمضان لم يؤ جر على صيامه .⁽⁷⁵⁹⁾
هر كس در ماه رمضان مسلمانى را غيبت كند روزه او ثواب و پاداش ‍ ندارد.
886 - من مشى مع ظالم ليعينه على ظلمه ، و هو يعلم اءنه ظالم فقد خرج عن الاسلام .⁽⁷⁶⁰⁾
- هر كس بهمراه ظالمى بقصد كمك كردن در ظلم او راه بيافتد در حالى كه مى داند او ستمكار است محققا از اسلام خارج شده است .
887 - من رد درهما الى الخصماء اءعتق الله رقبته من النار.⁽⁷⁶¹⁾
- هر كس براى رفع خصومت درهمى بپردازد، خداوند او را از آتش (دوزخ ) آزاد سازد.
888 - من لم ياءنف من خدمة العيال ، كان كفارة الذنوب و يطفى ء غضب الرب .
- هر كس از خدمت خانواده شانه خالى نكند، كفاره گناهان مى شود و خشم پروردگار را فرو نشاند.
889 - من اءلح فى وطى الرجال ، لم يمت ، حتى يدعو⁽⁷⁶²⁾ الرجال الى نفسه .
- هر كس بر وطى مردان الحاح و مطالبه كند، نمى ميرد تا اينكه مردان را به خود خواند.
890 - من رآنى فى المنام ، فقد رآنى ، فان الشيطان لا يتمثل بى فى صورتى ، و لا فى صورة اءحد من اءوصيائى و لا فى اءحد من شيعتهم .
- هر كس مرا در خواب ديد، بحقيقت مرا ديده است ، زيرا شيطان بصورت و سيماى من و بصورت احدى از اوصياى من و بصورت احدى از شيعيان آنان در نمى آيد.
891 - من اءكل من كد يده حلالا، فتح الله له اءبواب الجنة ، يدخل من اءيها شاء.
- هر كس از دسترنج خود (روزى ) حلال بخورد، خدايتعالى درهاى بهشت را به روى او بگشايد، تا از هر كدام بخواهد وارد شود.
892 - من اءراد اءن ينجيه الله من الزبانية التسعة عشر، فاليقرء: ((بسم الله الرحمن الرحيم )) فانها تسعة عشر حرفا، فيجعل كل حرف منها جنة من واحد.
- هر كس بخواهد كه خدايتعالى او را از دوزخبانان نوزده گانه نجات بخشد (بسم الله الرحمن الرحيم ) بخواند كه آن نوزده حرف است و هر يك حرفى از آن سپرى مى شود از يكى از آنها.
893 - من ضرب اءحد اءبويه ، فهو ولد الزنا.
- هر كس يكى از پدر و مادرش را بزند، او حرام زاده است .
894 - من آذى جاره فهو ملعون .
- هر كس همسايه اش را بيازارد، از رحمت خدا دور مى شود.
895 - من اءبغض عترتى ، فهو ملعون و منافق خاسر.
- هر كس با عترت من دشمنى كند، ملعون و منافق و زيانكار است .
896 - من بنى بنيانا رياء و سمعة ، حمله الله يوم القيمة على عنقه ، و هو مشتعل ، و يلقى فى النار.
- هر كه خانه اى و بنيانى را از روى ريا و سمعه (خود نمائى ) بنا كند، خداوند در روز قيامت آن (بنا) را بر گردن او آويزد، در حالى كه شعله ور است ، و (همانگونه ) به آتش دوزخ مى افكند.
تعليق :