50- ذكرالمهدى و نعوته ، تاءليف ابو نعيم اصفهانى ، متوفاى 430 ه‍.
51- الرعد على من حكم و قضى ، ان المهدى جاء و مضى ، تاءليف ملا على قارى ، متوفاى 1014 ه‍⁽³³⁶⁾.
52- الرد على من حكم و قضى بان المهدى جاء و مضى ، تاءليف متقى هندى ، متوفاى 1014 ه‍.
53- الرد على من كذب بالاء حاديث الصحيحه الوارده فى المهدى ، تاءليف شيخ عبدالمحسن عباد - معاصر -.
54- رساله فى رد من انكران عيسى (عليه السلام ) اذا نزل يصلى خلف المهدى ، تاءليف جلال الدين سيوطى ، متوفاى 911 ه‍.
55- رساله فى علامات المهدى ، تاءليف جلاالدين سيوطى ، متوفاى 911 ه‍.
56- رساله فى الفتن و الملاحم و اشراط الساعه ، تاءليف ابوعبيده ماهر بن صالح آل مبارك .
57- رساله فى المهدى ، تاءليف جعفر بن حسن بن عبدالكريم برزنجى ، متوفاى 1179 ه‍.
58- رساله فى المهدى ، تاءليف متقى هندى ، متوفاى 975 ه‍.
59- رساله فى المهدى تاءليف ابن كثير دمشقى ، متوفاى 774 ه‍.
60- رساله فى المهدى ، تاءليف ادريس بن محمد بن حمدون عراقى فارسى ، متوفاى 1183 ه‍.
61- رساله فى المهدى ، تاءليف احمد بربير، متوفاى 1226 ه‍.
62- روض وردى فى اخبار المهدى ، تاءليف جعفر بن حسن برزنجى شافعى ، متوفاى 1179 ه‍
63- السر فى عور الدجال ، تاءليف عبدالرحمن بن عبدالله اندلسى سهيلى ، متوفاى 581 ه‍
64- سيد البشر يتحدث عن المهدى المنتظر، تاءليف شيخ حامد محمود محمد ليمود - معاصر
65- صاحب الزمان ، تاءليف ابوالعنبس محمد بن اسحاق ، متوفاى 275 ه‍
66- الصحيح المسند من احاديث الفتن و الملاحم و الشراط الساعه ، تاءليف مصطفى عدودى - معاصر
67- طريق احاديث المهدى ، تاءليف حافظ ولى الدين ابوزرعه عراقى ، متوفاى 826 ه‍.
68- العرب الوارد فى اخبار المهدى ، تاءليف جلال سيوطى متوفاى 910 ه‍⁽³³⁷⁾.
69- العرف الوردى فى اخبار المهدى ، تاءليف يوسف بن يحيى دمشقى شافعى ، متوفاى 685 ه‍⁽³³⁸⁾.
70- العرب الوردى فى دلايل المهدى ، تاءليف عبدالرحمان بن مصطفى ، عيدروس يمنى ، متوفاى 1192 ه‍⁽³³⁹⁾
71- العطر الوردى ، فى شرح القطر الشهدى ، فى اوصاف المهدى ، تاءليف محمد بن محمد بن احمد بلبيسى ، متوفاى 1308 ه‍.
72- عقد الدرر فى اخبار المهدى المنتظر، تاءليف يوسف بن يحيى دمشقى شافعى ، متوفاى 685 ه‍⁽³⁴⁰⁾.
73- عقد الدرر فى تحقيق القول بالمهدى المنتظر، تاءليف احمد بن زينى دحلان .
74- عقيده الاسلام فى رفع سيدنا عيسى و نزوله فى آخرالزمان ، تاءليف محمد ضياءالدين كردى .
75- عقيده اهل الاسلام فى نزول عيسى ، تاءليف البوالفضل عبدالله بن صديق غمارى - معاصر
76- عقيده اهل السنه و الاثر فى المهدى المنتظر، تاءليف شيخ عبدالمحسن عباد - معاصر
77- علائم الظهور، تاءليف على بن حسام الدين متقى هندى ، متوفاى 975 ه‍ 78- علامات الساعه الصغرى و الكبرى ، تاءليف ليلى مبروك - معاصر
79- علامات الساعه فى القرآن و السنه ، تاءليف شيخ جزاع شمرى - معاصر
80- علامات قيام الساعه الصغرى و الكبرى ، تاءليف يوسف بن اسماعيل نبهانى ، متوفاى 1350 ه‍
81- علامات القيامه الكبرى ، من بعثه النبى حتى نزول عيسى ، تاءليف شيخ عبدالله حجاج - معاصر
82- علامت المهدى ، تاءليف صدرالدين قونوى ، متوفاى 672 ه‍
83- علامات يوم القيامه ، تاءليف ابوعبدالله محمد بن احمد انصارى قرطبى ، متوفاى 671 ه‍
84- العواصم عن الفتن القواصم ، تاءليف ابن بريده .
85- فتح المنان شرح الفوز والامان فى مدح صاحب الزمان ، تاءليف احمد بن على بن عمر بن صالح عدوى منينى ، متوفاى 1173 ه‍
86- الفتن ، تاءليف ابو عبدالله نعيم بن حماد مروزى ، متوفاى 288 ه‍
87- الفتن ، تاءليف ابوصالح احمد بن عيسى سليلى - قرن چهارم
88- الفتن ، تاءليف ابو عمرو، عثمان بن سعيد دانى ، متوفاى 444 ه‍
89- الفتن و الملاحم الواقعه فى آخرالزمان ، تاءليف ابن كثير، متوفاى 774 ه‍
الفتوى فى مساءله المهدى المنتظر، شيخ منتصركتابى ⁽³⁴¹⁾
91- فرائد الفوائد، تاءليف مرعى بن يوسف كرمى مقدسى ، متوفاى 1031 ه‍⁽³⁴²⁾
92- فصل المقال فى رفع عيسى (عليه السلام ) حيا، و فى نزوله و قتله الدجال ، تاءليف دكتر محمد خليل هراس
93- القطر الشهدى فى اوصاف المهدى ، تاءليف احمد بن احمد حلوانى شافعى ، متوفاى 1308 ه‍⁽³⁴³⁾
94- القول المختصر فى علامات المهدى المنتظر، تاءليف شهاب الدين احمد بن محمد ابن حجر مكى ، متوفاى 973 ه‍⁽³⁴⁴⁾
95- كتاب المهدى ، برهان الدين ، ابراهيم بن محمد حنبلى ، مشهور به ابن قيم جوزيه ، متوفاى 767 ه‍
96- كتاب المهدى ابوموسى عيسى بن مهران مستعطف .
97- مختصر الاخبار المشاعه فى الفتن و اشراط الساعه و اخبار المهدى ، تاءليف شيخ عبدالله بن سليمان مشعل - معاصر
98- مختصر القول المختصر فى علامات المهدى المنتظر، تاءليف ابن حجر هيثمى ، متوفاى 973 ه‍
99- مرآه الفكر فى المهدى المنتظر، تاءليف مرعى بن يوسف مقدسى ، متوفاى 1031 ه‍
100- مساءله فى الغيبه ، تاءليف قاضى عبدالجبار معتزلى ، متوفاى 415 ه‍
101- المسيح عيسى ، نزوله فى آخرالزمان و قتاله الدجال ، تاءلف مصطفى عبد القادر عطا - معاصر
102- مشاهده الايات فى اشراط الساعه و ظهور العلامات ، تاءليف محمد بن مؤ يد حموينى ، متوفاى 650 ه‍
103- المشرب الوردى فى مذهب المدى ، تاءليف ملا على قارى متوفاى 1014 ه‍⁽³⁴⁵⁾
104- مشرق الاءكوان ، تاءليف سليمان بن ابراهيم قندوزى حنفى ، متوفاى 1249 ه‍
105- الملاحم ، تاءليف ابوالحسن ، احمد بن جعفر بن محمد، ابن المنادى ، متوفاى 336 ه‍
106- مناقب المهدى ، تاءليف ابو نعيم اصفهانى ، متوفاى 430 ه‍
107- من روى من طرق اصحاب الحديث ، ان المهدى من ولد الحسين (عليه السلام )، تاءليف ابو على احمد بن محمد بن احمد جرجانى ، (مقيم مصر)
108- من علامات القيامه الكبرى : المسيح الدجال و اسرار الساعه ، تاءليف محمد احمد سفارينى ، متوفاى 1188 ه‍
109- مهدويت (تركى استانبولى )، تاءليف ايلهان عونى - معاصر
110- مهدويت و اشغال كعبه (تركى )، تاءليف احمد فاروق (معاصر)
111- المهدى ، تاءليف عمادالدين ابوالفداء اسماعيل بن عمر، ابن كثير، متوفاى 774 ه‍
112- المهدى ، تاءليف ابن قيم جوزيه ، متوفاى 751 ه‍
113- المهدى ، تاءليف ابو داود (صاحب سنن ) متوفاى 275 ه‍
114- المهدى ، تاءليف ادريس العراقى المغربى .
115- مهدى آل الرسول ، تاءليف على بن ساطان محمد هروى حنفى .
116- المهدى الى ما ورد فى المهدى ، تاءليف محمد بن طولون ، متوفاى 9355 ه‍
117- المهدى حقيقه لاخراقه ، تاءليف محمد بن احمد بن اسماعيل - معاصر
118- المهدى قياده و فكره ، تاءليف ابراهيم عبدالرحمن عيسى
119- المهدى المنتظر، تاءليف ابراهيم مشوخى - معاصر
120- المهدى المنتظر، تاءليف جهيمان بن محمد بن سيف عتيبى ، متوفاى 1400 ه‍
121- المهدى المنتظر، تاءليف ابوالفضل عبدالله بن محمد بن صديق غمارى - معاصر
122- المهدى المنتظر، تاءليف عبدالله حجاج - معاصر
123- المهدى المنتظر بين الحقيقه و الخرافه ، تاءليف عبدالقادر احمد عطا.
124- المهدى المنتظر بين العقيده الدينيه و المضمون السياسى ، تاءليف محمد فريده حجاب - معاصر
125- المهدى المنتظر و فى الميزان ، تاءليف عبدالمعطى عبد المقصود.
126- المهدى المنتظر و من ينتظرونه ، تاءليف عبدالكريم خطيب
127- المهدى و اشراط الساعه ، تاءليف محمد على صابونى - معاصر-
128- المهديه فى الاسلام منذاقدم العصور حتى اليوم ، تاءليف سعد محمد حسن - معاصر-
129- المهديه فى الاسلام ، تاءليف يوسف كرم .
130- نباءالدجال ، تاءليف شمس الدين محمد بن احمد بن عثمان ذهبى ، متوفاى 748 ه‍
131- النجم الثاقب ، تاءليف زبيدى و عقيلى .
132- النجم الثاقب فى بيان ان المهدى من اولاد ابى طالب تاءليف شمس الدين محمد بن محمد بن عبدالرحمن بن على بهسينى عقيلى خلوتى شافعى ، متوفاى 1001 ه‍⁽³⁴⁶⁾.
133- نصيحه النبوه فى النجاه من الفتن ، تاءليف محمد عبدالرحمن عوض -معاصر-
134- نظره عابره مزاعم من ينكر نزول عيسى قبل الاخره ، تاءليف محمد زاهد كوثرى
135- نظره فى احاديث المهدى ، تاءليف محمد خضر حسين مهدى ، متوفاى 1377 ه‍
136 - نظريه مهدى (اردو)، تاليف محمد حسن لطفى -معاصر -
137 - النظم الواضح المبين ، تاءليف عبدالقادر بن محمد سالم .
138- نعت المهدى ، تاءليف ابونعيم اصفهانى ، متوفاى 430 ه‍
139- الهدايه المهدويه ، تاءليف ابوالرجا محمد هندى ، متوفاى 1290 ه‍
140- الهديه النديه ، للامه المحمديه فيما جاء فى فضل الذات المهديه ، تاءليف قطب الدين مصطفى بن كمال الدين حنفى ، متوفاى 1162 ه‍.⁽³⁴⁷⁾
در پايان گفتار، تذكر اين نكته لازم است كه در كتابهاى اهل تسنن كه روايات حضرت مهدى (عليه السلام ) را آورده اند، به نقل روايات كلى اكتفا نشده ، بلكه از اوصاف و خصوصيات آن حضرت نيز بحث شده است . مثلا در دهها كتاب از دانشمندان سنى ، تصريح شده كه ((مهدى موعود)) فرزند بلافصل حضرت امام حسن عسكرى (عليه السلام ) مى باشد.⁽³⁴⁸⁾
سيرى در مسئله غيبت
جالب توجه اين است كه تمام مسائل مربوط به حضرت مهدى (عليه السلام )، در ميان توده مردم در هر عصرى مشهور و زبانزد خاص ‍ و عام بود و حتى در هر جنبه آن كتابهاى مستقلى نوشته شده است . اگر روزى بتوانيم كتابهايى را كه در هر عصرى پيرامون حضرت مهدى نوشته شده احصاء كنيم خود يكى از مستدل ترين راههاى اثبات ((اصالت مهدويت )) خواهد بود، نگارنده تصميم داشت اين روش بحث را در مورد يكى از مسائل مربوط به حضرت مهدى (عليه السلام ) در اين گفتار دنبال كند و قرعه فال به نام ((مسئله غيبت )) زده شد، هنگامى كه به بحث و تحقيق در اين زمينه شروع كرد، فقط به بحث از كتابهايى پرداخت كه پيش از ولادت حضرت مهدى (عليه السلام ) كتاب مستقلى پيرامون ((غيبت آن حضرت نوشته اند:
1- ابواسحاق ، ابراهيم بن صالح انماطى كوفى اسدى ، از اصحاب حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام ) بوده و كتابى در ((غيبت )) نوشته و ابن قولويه با يك واسط اين كتاب را از او روايت كرده است .⁽³⁴⁹⁾
2- ابوالحسن ، على بن حسن بن محمد طائى جرمى شاطرى ، معاصر حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام ) و كتابى به نام ((الغيبه )) نوشته است .⁽³⁵⁰⁾
3- ابوالحسن على بن عمر اعرج كوفى ، از ياران حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام ) و مؤ لف كتابى به نام ((الغيبه )).⁽³⁵¹⁾
4- حسن بن على بن ابى حمزه بطاينى ، كه در عصر امام رضا (عليه السلام ) مى زيسته و كتابى پيرامون ((غيبت )) نوشته است .⁽³⁵²⁾
5- ابوالفضل عباس بن هشام ناشرى ، از اصحاب امام رضا (عليه السلام ) و متوفاى 220 ه‍ و صاحب كتاب ((الغيبه )).⁽³⁵³⁾
6- ابو محمد فضل بن شاذان ازدى ، از اصحاب امام رضا (عليه السلام ) و متوفاى 260 ه‍ و صاحب 180 جلد كتاب در حمايت از حريم مقدس ولايت ، كه يكى از آنها كتاب ((الغيبه )) است .⁽³⁵⁴⁾
7- همچنين كتابهاى فراوانى از معاصرين امام حسن عسكرى (عليه السلام ) مانند ((ابراهيم بن اسحاق ))⁽³⁵⁵⁾ و معاصرين نواب اربعه ، مانند ((محمد بن قاسم بغدادى )) متوفاى 332⁽³⁵⁶⁾ به نام ((الغيبه )) به يادگار مانده است .
فهرست بالا مربوط به كسانى است كه پيش از ولادت حضرت مهدى (عليه السلام ) كتاب مستقلى در موضوع ((غيبت )) نوشته اند، وگرنه در صدها كتاب پيش از ولادت آن حضرت موضوع غيبت مطرح شده است ، مثلا حسن بن محبوب يكى از محدثين مورد اعتماد، صد سال پيش از ولادت حضرت مهدى ، احاديث مربوط به غيبت را در ((مشيخه )) خود آورده است .⁽³⁵⁷⁾
مدعيان مهدويت
يكى ديگر از دلايل روشن اصالت مهدويت ، مدعيان مهدويت است ، از پيش از ولادت حضرت مهدى (عليه السلام ) تا به امروز در هر عصرى فرد يا افرادى پيدا شده كه به دروغ ادعاى مهدويت كرده اند، خود اين مسئله از دلايل اصالت موضوع مهدويت است ، زيرا اگر چيزى اصالت نداشته باشد هرگز تقلبى آن يافت نمى شود، چون همواره اشياء تقلبى را مى سازند تا به جاى اصلى آن را قالب كنند، شما حتما در زندگى با 5 ريالى تقلبى و 10 ريالى تقلبى روبرو شده ايد ولى هرگز با 7 ريالى تقلبى مواجه نشده ايد، چرا؟
پر واضح است كه هيچ ديوانه اى به فكر ساختن 7 ريالى تقلبى نخواهد افتاد، زيرا 7 ريالى اصالت ندارد و هر چيزى كه اصالت و واقعيت ندارد، تقلبى آن مفهومى ندارد.
در تاريخ ((فرعون ها)) ادعاى خدايى كرده اند، چون ((خدا)) اصالت دارد و اصالتش براى همگان روشن و ثابت است ، از اين رهگذر عده اى خواسته اند كه خود را به جاى آن حقيقت و واقعيت جا بزنند. ((مسليمه ها)) ادعاى نبوت كرده اند، چون نبوت اصالت دارد و عده اى خواسته اند كه خود را به جاى آن قالب كنند، ((مهدويت )) نيز اصالت دارد و لذا عده اى چون ((عليمحمد باب )) خواسته اند خود را بجاى مهدى واقعى جا بزنند، از اين رهگذر وجود ((متمهدى ))ها (مدعيان دروغگوى مهدويت ) خود يكى از دلايل اصالت و واقعيت مهدويت است .
نقش امام زمان در جهان هستى
از امام غايب چگونه استفاده مى شود؟
در اين گفتار به يكى از شايع ترين پرسش ها در مورد حضرت ولى عصر - عجل الله تعالى فرجه الشريف - پاسخ خواهيم گفت ، و آن اين كه :
در زمان غيبت كه دست مردم از دامن آن حضرت كوتاه است و آن جمال الهى از ديدگان ما ناپديد است نحوه استفاده ما از آن حضرت ، چگونه است ؟ خوشبختانه اين پرسش در روايات متعددى مطرح شده است و پاسخ آن از پيشوايان دين رسيده است كه ما در زير چند نمونه از آن اشاره مى كنيم :
1- جابر بن عبدالله انصارى ، از پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ) پرسيد: آيا شيعه در زمان غيبت از فيوضات قائم آل محمد (صلى الله عليه و آله و سلم ) بر خوردار مى شوند؟ فرمود اى والذى بعثنى بالنبوه ، انهم ليستضيئون بنوره و ينتفعون بولايته فى غيبته ، كانتفاع الناس بالشمس و ان تجللها سحاب :
((آرى ، قسم به پروردگارى كه مرا به پيامبرى برانگيخت ، از وى نفع مى برند و از نور ولايتش كسب نور مى كنند، همچنان كه از خورشيد استفاده مى كنند هنگامى كه در پشت ابرها قرار بگيرد)).⁽³⁵⁸⁾
آنگاه خطاب به جابر فرمود:
يا جابر! هذا من مكنون سر الله و مخزون علمه ، فاكتمه الا عن اهله :
((اى جابر! اين از گنجيه هاى اسرار الهى و از رازهاى دانش پروردگار است ، آن را مكتوم بدار، مگر از اهلش )).⁽³⁵⁹⁾
2- از پيشواى چهارم شيعه ، حضرت امام سجاد (عليه السلام ) پرسيدند: شيعيان در زمان غيبت از وجود حضرت ولى عصر - عجل الله تعالى فرجه الشريف - چگونه استفاده مى كنند هنگامى كه در پشت ابرها پنهان گردد)).⁽³⁶⁰⁾
3- ششمين پيشواى شيعه فرمود: از روزى كه خداوند متعال حضرت آدم را آفريد تا روز رستاخيز زمين خالى از حجت نبوده و نخواهد بود. يا حجت ظاهر و روشن و يا غايب و پنهان .
راوى پرسيد از امام غايب چگونه استفاده مى شود؟ فرمود:
كما ينتفعون بالشمس اذا سترها السحاب :
((آن چنان كه از خورشيد استفاده مى شود هنگامى كه در پشت ابر قرار گيرد)).⁽³⁶¹⁾
4- در توقيع مباركى كه از ناحيه مقدسه ، به توسط دومين نائب خاص : ((محمد بن عثمان )) به اسحاق بن يعقوب صادر شده است ، چنين مى نگارد:
و اما وجه الانتفاع [بى ] فى غيبتى ، فكا الانتفاع بالشمس اذا غيبتها عن الابصار السحاب :
((اما چگونگى استفاده مردم از من ، بسان استفاده آنهاست از خورشيد هنگامى كه در پشت ابر پنهان شود)).⁽³⁶²⁾
خورشيد فروزان در پشت ابرهاى تار
در پاسخ چهار تن از پيشوايان دين ، خوانديم كه همگى تصريح مى كنند بر اين كه :
در زمان غيبت از فيوضات ناپيدا كرانه ناموس دهر امام عصر - عجل الله تعالى فرجه الشريف - همگان برخودار هستند، بسان استفاده آنان از خورشيد، هنگامى كه در پشت ابر قرار گيرد.
و لكن هزار نكته باريكتر از مو اينجاست كه چرا امام زمان (عليه السلام ) در زمان غيبت به خورشيد پنهان در پشت ابر تشبيه شده است ؟
براى روشن شدن نكات لطيف ناچاريم موقعيت امام را در جهان هستى و نقش خورشيد را در منظومه شمسى مورد بحث و بررسى قرار دهيم ، و آن نيازمند مقدمه زير است !
هسته مركزى جهان هستى
مشيت الهى بر اين جارى شده كه در ميان هر مجموعه اى از جهان هستى مركز و محورى قرار دهد كه آن مجموعه به گرد آن محور بچرخد و هستى آن مجموعه در پرتو همان هسته مركزى ثابت و استوار باشد. اين قانون تمام موجودات جهان آفرينش را فرا مى گيرد. ((اتم )) كه ريزترين موجودات جهان است و ((كهكشان )) كه بزرگترين موجود جهان شناخته مى شود، از اين قانون مستثنى نيستند.
براى مطالعه در مورد اتمها، كافيست كه مشتى خاك يا جرعه اى آب را در نظر بگيريد و با نيروى علم در درون آن به مطالعه بپردازيد.
فى المثل يك قطره آب را در نظر مى گيريم و اجزاء آن را تجزيه و تحليل مى كنيم ، يك قطره آب از 000/000/1 مولكول (ريزترين جزء يك جسم مركب ) تشكيل يافته است ، و مى دانيم كه هر مولكول آب از يك اتم اكسيژن و دو اتم ئيدروژن تركيب شده است (H2o) از اين رهگذر معلوم مى شود كه در هر قطره آب 000/000/3 اتم (ريزترين جزء يك عنصر ساده ) وجود دارد.
هر يك از اتمهاى گوناگون از دو قسمت متمايز تشكيل شده اند:
1- الكترونها، يا گرده هايى كه به دور هسته مركزى در حركتند و داراى بار الكتريكى منفى هستند.
2- هسته مركزى ، شامل پروتونها با بار الكتريكى مثبت و نوترونها كه از نظر بار الكتريكى خنثى هستند و پوزتيرونها و هيپرونها و مزونها، و ذرات ديگرى كه تا كنون بيش از 30 نوع آن كشف شده است .
مى دانيم كهم دو بار الكتريكى كه يكى مثبت و ديگرى منفى باشد همديگر را به سوى خود جذب مى كنند. روى اين حساب بايد در هر اتمى پروتونها، الكترونها را جذب كنند و در آغوش يكديگر قرار گيرند. نظر به اينكه پروتونها بزرگترين قسمت تشكيل دهنده ((اتم )) هستند و بيش از 1000/999 وزن اتم را تشكيل مى دهند. و در حدود 1836 بار بزرگتر از الكترونها مى باشند، و جاذبه يك جسم ، تناسب مستقيم با وزن آن دارد. بديهى است كه پروتونها، الكترونها را به سوى خود جذب خواهند كرد و بدين طريق الكترونها به روى پروتونها خواهد ريخت ، و انفجار اتمى پيش خواهد آمد و چون اين موضوع با يك فعل و انفعال زنجيره اى در تمام اتمهاى جهان روى خواهد داد، در نتيجه با انفجار ميلياردها اتم ، دنيا به خاك و خون كشيده خواهد شد و جهان هستى ديار نيستى را در پيش خواهد گرفت .
آنچه از بروز چنين حادثه مرگبارى جلوگيرى مى كند تدبير خداوند حكيم است كه در برابر اين جاذبه شديدى كه در اجزاء تشكيل دهنده اتم هست ، يك نيروى گريز از مركز بسيار نيرومندى هم به الكترونها داده ، تا در اثر حركت دورانى بسيار سريعى كه به دور هسته مركزى خود (پروتونها) دارند با سرعت سر سام آورى از مركز خود دور نشوند و در پرتو تعادل اين دو نيرو (جاذبه و دافه ) الكترونها با نظم شگفت انگيزى گردش خود را در مدارات تعيين شده دنبال كنند و اتمهاى جهان به هستى خود ادامه دهند.
بديهى است كه اگر ميزان جاذبه پروتونها كمى بيش از نيروى دافعه (گريز از مركز) الكترونها بود، الكترونها به سوى هسته مركزى خود كشيده مى شدند و در دوران خود انفجار اتمى به بار آورده ، هستى خود را به باد مى دادند، و اگر نيروى گريز از مركز الكترونها كمى بيش از ميزان جاذبه پروتونها بود، الكترونها مغناطيسى آنها فرار كرده ، به درون اتمهاى مجاور وارد مى شدند، و با ايجاد انفجار اتمى بسيار نيرومندى ، جهانى را به خاك و خون مى كشيدند.
روى اين بيان نقش هسته مركزى اتم در جلوگيرى از انفجار اتمى به خوبى روشن مى شود، زيرا انفجار اتمهاى موجود در يك ليوان آب براى نابودى جهان كافيست . و تنها چيزى كه از آن جلوگيرى مى كند، تعادل جاذبه و دافعه ذرات اتمى مولكولهاى آن است .
هسته مركزى منظومه شمسى
اينك قدمى فراتر نهاده ، سير كوتاهى در منظومه شمسى خود به عمل آوريم .
در يك منظومه شمسى ما، طبق هئيت جديد، خورشيد در مركز آن قرار گرفته و كرات ديگر (به ترتيب عطارد، زهره ، زمين ، مريخ ، مشترى ، زحل ، اورانوس ، نپتون و پلوتون ) در فواصل معين و در مدارهاى منظمى به دور آن مى گردند.
در منظومه نيز به طورى كه توضيح خواهيم داد، عامل بقاى آن تعادل جاذبه و دافعه مى باشد و بس .
ديگر منظومه هاى كهكشان ما كه بالغ بر 000/30 مى باشند، از اين قانون مستثنى نيستند، و اگر گامى فراتر نهاده نظرى به ساير كهكشانها بياندازيم مشاهده خواهيم كرد كه شالوده تمام كهكشانها كه بيش از 200 ميليارد آن تا كنون كشف شده ، براساس همان قانون استوار است . ولى نظر به اين كه اطلاعات ما در مورد كهكشان خود بيش از كهكشانهاى ديگر، و در زمينه منظومه خود بيش از ديگر منظومه ها مى باشد، به نقش خورشيد در منظومه خود مى پردازيم :
مطابق هئيت جديد تمام كرات اين منظومه با نيروى مرموزى به نام ((گريز از مركز)) با سرعت سرسام آورى از مركز خود (خورشيد) دور مى شوند و خورشيد كه در وسط منظومه قرار داد با نيروى عظيم و با سرعت شگرفى معادل سرعت گريز آنها، آنها را به سوى خود جذب مى كند و تعادل همين دو نيرو (جاذبه و دافعه ) توده كرات منظومه را در مدار خود با فاصله ثابتى در اطراف خورشيد به گردش مى آورد.
فى المثل كره خاكى ما با 5955 ميليارد تن وزن در حدود 4000 ميليون سال است كه با سرعت سرسام آورى (200/106 كيلومتر در ساعت ) به دور هسته مركزى خود (خورشيد) مى گردد.
در اثراين حركت سريع ، نيروى گريز از مركز بسيار نيرومندى هر لحظه كره خاكى ما را از مركز خود دور مى كند، و در مقابل ، خورشيد با جاذبه نيرومند خود، آن را به سوى خود جذب مى كند، تعادل اين دو نيرو، زمين را در مدار منظم خود به گردش ‍ مى آورد.
البته زمين خورشيد را به سوى خود جذب مى كند. ولى چون جاذبه يك جسم با وزن آن تناسب مستقيم دارد. جاذبه زمين نمى تواند در خورشيد اثر بگذارد، روى اين حساب چون در فاصله متساوى ، مقدار جاذبه متناسب با جرم جسم جذب كننده است . پس ‍ خورشيد كه 3 ميليون و 330 هزار مرتبه از زمين سنگين تر است ، جاذبه آن نيز به همان اندازه بيشتر است . آن مقدار نيروئى كه در اثر جاذبه خورشيد به كره ما وارد مى شود، دقيقا معادل است با نيروى دافعه اى كه زمين در اثر حركت دورانى خود كسب مى كند. تعادل اين دو نيرو، زمين را در مدار معين خود به گردش مى آورد و بقاى هستى آن را تضمين مى كند، زيرا اگر ميزان جاذبه خورشيد كمى بيشتر از نيروى گريز از مركز زمين بود، زمين در يك لحظه ، به سوى خورشيد كشيده مى شد و به مجرد برخورد با سطح خورشيد متلاشى شده با همه ساكنانش رهسپار ديار نيستى مى گرديد. و اگر نيروى گريز از مركز زمين كمى بيش از ميزان جاذبه خورشيد بود، زمين با شكستن جاذبه خورشيد و فرار از حوزه مغناطيسى آن در فضاى بيكران پخش و متلاشى مى شد و هستى خود را از دست مى داد.
پس اگر يك لحظه جاذبه خورشيد قطع شود، و زمين و ديگر كرات منظومه ، هستى خود را از دست داده ، و محو و نابود خواهند شد. زيرا براساس هيئت جديد تنها عامل بقاى كرات همان جاذبه خورشيد و تعادل آن با نيروى گريز از مركز آنهاست .
از اين رو موقعيت خورشيد در منظومه ما روشن مى شود و معلوم مى گردد. كه اگر يك لحظه جاذبه آن به كرات منظومه نرسد، همه آنها محكوم به فنا و نابودى شده و راه ديار نيستى را در پيش خواهند گرفت .