ـ امام على (ع ): عبرت آموختن عصمت (و لغزش ناپذيرى ) به بار مى آورد.
ـ خـود را از انـديـشـه اى كـه بـر فـرزانـگـيـت مـى افـزايـد و از عـبـرت آمـوخـتـنـى كـه ـــا ـ عصمت (ولغزش ناپذيرى )به تومى بخشد,خالى مدار.
ـ وا داشتن خود به صبر در برابر ناملايمات , دل را مصون مى دارد.
ـ پـرهـيزگارى , در زمان حياتت مايه عصمت و نگهدارى تو (از گناه ) است و بعد از مرگ موجب قرب منزلت تو مى شود.
ـ امام صادق (ع ): هر مؤمنى كه به سوى آن چه خدا دوست دارد روى آورد, خداوند نيز به سوى هر چـه او دوست دارد روى كند وهركه با تقواى خدا به او پناه جويد, خداوند اورا(ازگناه )نگه دارد و هـر كـه خـدا بـه او روى كـنـدونـگـهـش دارد,اگـرآسـمـان هـم بـه زمـيـن ـى ور دراد ت سود وا ه ـچ افـتـدديـگـربـرايـش اهـمـيـتـى نداردواگربلايى بر زمينيان فرود آيد و همه آنها را فرا گيرد, او بـه سـبـب تـقـوااز هـرگـونـه بـلايـى درپـنـاه خـداسـت مـگـر نـه ايـن كـه خـداونـد تـعـالـى مى فرمايد:((هماناپرهيزگاران درجايگاهى امن هستند))؟
.
ـ امام على (ع ): اى بندگان خدا! شما را به تقواى الهى سفارش مى كنم , زيرا كه تقوا همانندمهارى و همچون ستونى است پس به بندهاى آن بياويزيد و به حقايقش چنگ زنيد تا شما رابه نهانگاههاى آسايش و جايگاههاى رفاه برساند.
ـ بـه تـقـواى الهى چنگ زنيد, زيرا كه تقوا را ريسمانى است دستگيره اش استوار و پناهگاهى است بلندايش تسخيرناپذير.
ـ عصمت با تقوا قرين شده است .

ـ امام على (ع ) در نامه خود به مصريان مى فرمايد: خداوند شما را با هدايت خود (از گناه ولغزش ) نگهدارد و باتقوا استوارتان بدارد.
ـ هيچ حكمتى نباشد, مگر به سبب عصمتى (و خويشتندارى از گناه ).
ـ حكمت خود, يك عصمت است , عصمت يك نعمت است .

ـ حكمت , با عصمت قرين گشته است .

ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ): خـداى بـلـنـد نام كسى را كه اطاعتش كند (از هر گونه شر و مكروهى ) حفظمى كند و كسى كه او را نافرمانى كند, به وسيله خدا حفظ نمى شود.
ـ امـام عـلى (ع ): در حاكميت خدا (و رهبرى حق ) نگاهدارى كار شما وجود دارد پس از آن فرمان بريد, در حالى كه سرزنش شده و مجبور نباشيد.
ـ بر شما باد به كتاب خدا, زيرا كه آن ريسمان محكم است و مايه حفظ كسى كه بدان چنگ در زند.
ـ امام سجاد(ع ) ـ در دعاى ختم قرآن ـ : دستهاى هلاكت و تباهى به كسى كه به دستگيره عصمت بخش قرآن چنگ آويزد, نمى رسد.
ـ امـام عـلى (ع ): بعد از آن كه حجت را بر آنان آشكار كرد, نيكبختان را به سبب ايمان حفظكرد و شوربختان را به سبب نافرمانى , به خود واگذاشت .

ـ امام باقر(ع ): هر گاه خداى تعالى بداند كسى حسن نيت دارد, او را در پناه خود حفظ كند.
ـ نـوف بكالى مى گويد: اميرالمؤمنين صلوات اللّه عليه را ديدم كه به سرعت مى رود عرض كردم : كـجا مى رويد, سرورم ؟
فرمود: رهايم كن اى نوف , كه اميد و آرزوهايم مرا به سمت معشوق مى برد عـرض كـردم : سـرورم ! آرزوهـايتان چيست ؟
فرمود: آن كه اميد و آرزويم به اوست خود مى داند و نـيازى نيست براى جز او باز گويم در ادب بنده همين بس كه در خوشى هاو نيازهايش كسى جز خداوندگار خود را شريك نگرداند عرض كردم : اى اميرالمؤمنين ! من ازآزمندى و چشمداشت به طمعهاى دنيوى بر خود بيمناكم .

حضرت فرمود: چرا به پناهگاه خائفان و غار عارفان پناه نمى برى ؟
عرض كردم : مرا به آن راهنمايى فـرما حضرت فرمود: خداوند على عظيم , اميدت را به حسن تفضل او پيوند زن , و هم و غم خود را مـتوجه او گردان , و دلت را از هر گونه مصيبتى رويگردان ساز, اگر عرصه را بر توتنگ كرد من گـشـايـش آن را ضمانت مى كنم , و با تمام وجود به خداوند سبحان رو كن , زيرا اومى فرمايد: به عـزت و جـلالـم سـوگـند اميد هر كس را كه به غير من اميد بندد به ياس تبديل مى كنم و جامه خـوارى در مـيان مردم بر قامت او مى پوشانم و او را از نزديك خودم دور مى سازم وپيوندم را با او مى برم .

سـپـس امـام عـلـيه و على آله السلام به من فرمود: اى نوف ! با اين دعا خدا را بخوان : خداى من ! اگـرتـو را مـى ستايم به واسطه موهبتهايى است كه به من داده اى و اگر تو را تمجيد مى كنم به خواست خود توست و اگر تو را تقديس مى كنم , به نيروى توست و اگر تهليل مى گويم به قدرت و تـوان تـوست و اگر مى نگرم به رحمت تو مى نگرم و اگر مى جوم , نعمت تو را مى جوم خدايا! هر كـه اشـتـياق ياد تو او را به خود مشغول ندارد و رخت سفر به مقام قرب تو نبندد, زندگيش براى اومرگ است و مرگش مايه حسرت او.
ـ امـام عـلى (ع ) ـ در مناجات ـ : خدايا! براى خويشتندارى از گناه راهى جز نگهداشت تونيست و رسيدن به كارهاى نيك جز با خواست تو ميسر نمى باشد پس , چگونه توانم به بهره اى دست يابم كه خواست تو بر آن نيست و چگونه خود را از گناه نگه دارم اگر نگهداشت تو به دادم نرسد؟
.
ـ امام سجاد(ع ) ـ نيز در مناجات ـ : الهى ! در اين دنيا, همه غم است و اندوه و رنج و بلا و درآخرت حـسـابـرسـى اسـت و كـيـفـر پـس , آسايش و گشايش كجاست ؟
الهى ! بى دستورم مراآفريدى و بـى اجـازه ام مـرا مى ميرانى و دشمنى مقتدر و چيره را بر من گماشتى كه فريبكارانه مرابه سوى بلاها و گرفتاريها مى كشاند و آن گاه فرمودى : خود را نگه دار و من چگونه خود را نگه دارم اگر تو نگهم ندارى ؟
.
ـ نـيز در مناجات ـ : الهى ! مرا هيچ نيرو و توانى نيست , مگر به نيروى تو و از ناخوشيها وزشتيهاى دنيا نجات نيابم جز با نگهداشت تو پس , به حكمت رسايت و به خواست و مشيت روانت (سوگندت مى دهم و) از تو مسالت دارم كه دست مرا جز به دامن جود و بخشندگى خودت حوالت ندهى و از بلايا نگهم دارى و از گناهان حفظم كنى .

ـ نـيـز در مـنـاجات ـ : خداى من ! ما را از حمايت خود بى بهره مگردان و از پشتيبانى و توجه خود بى نصيب مفرما به فرشتگان و بندگان نيكوكارت كه خاصان درگاه تو هستند, از تومى خواهم كه براى ما حفاظى قرار دهى تا از هلاكتها برهاندمان و سپر ما در برابر آفتها و آسيبهاگردد و ما را در پناه عصمت و محافظت خود درآورى .

ـ نيز در مناجات ـ : الهى ! ما را در سرايى جاى دادى كه گودالهاى مكر و فريبكارى خود رابراى ما كـنـده اسـت از فـريـفته شدن به زرق و برق زيورهاى آن به تو پناه مى برم الهى ! ما را به اين سرا و فريبندگيهاى آن بى اعتنا فرما و با توفيق و محافظت خود ما را از آن به سلامت دار.
ـ نيز در مناجات ـ : بار خدايا! بر محمد و خاندان او درود فرست و ما را از پيش رو و از پشت سر و از راسـت و از چـپ و از همه سويمان چنان محافظت فرما كه ما را از نافرمانى تو نگهدارد وبه فرمان بردن از تو رهنمون شود و در راه محبت تو به كارمان گيرد.
ـ نـيز در مناجات ـ : مرا با تو به پاك گردان و با نگهداشت و مراقبت (خود) كمكم فرما و باعافيت (بخشى خود از بلاها و گناهان ) مرا به صلاح و درستى درآور.
ـ نيز در مناجات ـ : بار خدايا! از نفس من آن چه او را (از عذاب ) مى رهاند براى خود بگير وآن چه او را به صلاح و درستى مى كشاند, براى من بگذار, زيرا نفس من در معرض هلاكت است , مگر اين كه تو آن را نگهدارى .

ـ در دعـاى روز عـرفـه ـ : مـرا نـگـهـدارى و مصونيتى بخش كه به ترس از تو نزديكم گرداند و ازارتـكـاب حـرامـهـاى تـو بـازم دارد و از بـنـد گـنـاهان بزرگ آزادم سازد و از پلشتى گناه و نافرمانى ,پاكيزه ام گردان .

عصمت امام .