قرآن :.
((و ابـراهيم و يعقوب , پسران خود را به همان (آيين )سفارش كردند (و هر دو در وصيتشان چنين گفتند :) اى پسران من , خداوند اين دين را براى شما برگزيد.
البته نبايد جز مسلمان بميريد.
مرگ فرا رسيد, حاضر بوديد؟
هنگامى كه به پسران خودگفت : پس از من چه را خواهيد پرستيد؟
گـفتند : معبود توو معبود پدرانت , ابراهيم و اسماعيل و اسحاق ـ معبودى يگانه ـ را مى پرستيم و در برابر او تسليم هستيم )).
ـ هنگامى كه يعقوب به ديدن يوسف رفت , يوسف (ع ) با موكب خود به استقبال اوبيرون آمد.
در غرفه خود مشغول عبادت بود, همسرعزيز چون يوسف را ديد او را شناخت و باآوازى حزين صدا زد : هان ! اى سواره , مرابه اندوهى دراز گرفتار ساختى .

تـقـوا و پـرهـيـزگارى , چگونه بندگان را آزادكرد؟
و چه زشت است گناه , چگونه آزادهارا بنده ساخت ؟
.
ـ پيامبر خدا(ص ) : نصف زيبايى , به يوسف داده شد.
ـ بزرگوار, پور بزرگوار, پوربزرگوار, پور بزرگوار, يوسف پور يعقوب پور اسحاق پور ابراهيم است .

ـ خدا رحمت كند برادرم يوسف را.
اگـر بعد از آن مدت دراز زندان , پيك نزد من مى آمد من هم بى درنگ همان جوابى را مى دادم كه يوسف داد و گفت : ((نزد اربابت برگرد واز او بپرس كه چگونه است حال آن زنان )).

گفتارى درباره داستان يوسف (ع ).

مدح و ثناى خداوند از يوسف و جايگاه معنوى او.
يـوسـف (ع ) انـسـانـى مخلص , صديق ونيكوكار بود و خداوند به او حكمت و دانش ارزانى داشت و علم خوابگزارى به وى آموخت .

خداوند او را برگزيد و نعمتش را بر وى تمام كردو در زمره شايستگان و صالحانش در آورد(سوره يـوسـف ) و او را نيز همانند پيامبران ازخاندان نوح و ابراهيم (ع ) ستوده و در ميان ايشان از وى نام برده است (سوره انعام .

داستان يوسف در تورات فعلى :.
تـورات مـى گـويـد   ((14)) : و بنى يعقوب دوازده بودند : پسران ليه : رؤبين نخست زاده يعقوب و شمعون و لاوى و يهودا و يساكر وزنولون .

پسر بلهه , كنيز راحيل , : دان و نفتالى .

زلفه , كنير ليه : جاد و اشير.
در فدان آرام براى او متولد شدند.
نـيـز مـى گويد : چون يوسف هفده ساله بود, گله رابا برادران خود چوپانى مى كرد و آن جوان با پسران بلهه و پسران زلفه زنان پدرش مى بود و يوسف از بدسلوكى ايشان پدر را خبر مى داد.
را از سـايـر پـسـران خـود بـيـشـتـر دوسـت داشـتـى , زيرا كه او پسر پيرى او بود و برايش ردايى بلند(رنگارنگ ) ساخت .

پـدر ايـشـان او را بيشتر از همه برادرانش دوست مى دارد از او كينه داشتند و نمى توانستند با وى به سلامتى سخن گويند.
ويوسف خوابى ديده , آن را به برادران خود بازگفت .

خـوابـى را كـه ديـده ام بـشنويد : اينك ما در مزرعه بافه ها مى بستيم كه ناگاه بافه من بر پا شده بايستاد وبافه هاى شما گرد آمده به بافه من سجده كردند.
برادرانش به وى گفتند : آيا فى الحقيقه بر ما سلطنت خواهى كرد و بر ما مسلط خواهى شد؟
و به سبب خواب ها و سخنانش بر كينه او افزودند.
از آن پـس خـوابـى ديـگر ديد و برادران خود را ازآن خبر داده گفت : اينك باز خوابى ديده ام كه ناگاه آفتاب و ماه و يازده ستاره مرا سجده كردند.
بـرادران خود را خبر داد و پدرش او را توبيخ كرده به وى گفت : اين چه خوابى است كه ديده اى ؟
آيا من و مادرت و برادرانت حقيقتا خواهيم آمد و تو را برزمين سجده خواهيم نمود.
بردند و اما پدرش آن امر را در خاطره نگاه داشت .

و برادرانش براى چوپانى گله پدر خود به شكيم رفتند.
شكيم چوپانى نمى كنند؟
بيا تا تو را نزد ايشان بفرستم .

سـلامـتـى برادران و سلامتى گله را ببين و نزد من خبربياور و او را از وادى حبرون فرستاد و به شكيم آمد.
و شخصى به او برخورد و اينك او در صحرا آواره مى بود.
مـى طـلـبـى ؟
گفت : من برادران خود را مى جويم , مراخبر ده كه كجا چوپانى مى كنند؟
آن مرد گفت : ازاين جا روانه شدند, زيرا شنيدم كه مى گفتند : به دوثان مى رويم .

رفته ايشان را در دوثان يافت .

قبل از اين كه نزديك ايشان بيايد, با هم توطئه ديدند كه او را بكشند.
اين صاحب خواب ها مى آيد.
بـكـشيم و به يكى از اين چاه ها بيندازيم و گوييم جانورى درنده او را خورد و ببينيم خواب هايش چه مى شود؟
.
ليكن رؤبين چون اين را شنيد, او را از دست ايشان رهانيده گفت : او را نكشيم .

بـديـشـان گـفـت : خـون مريزيد, او را در اين چاه كه درصحراست بيندازيد و دست خود را بر او درازمكنيد.
رد نمايد.
خود رختش را يعنى آن رداى بلند را كه در برداشت از او كندند.
خالى و بى آب بود.
پـس , بـراى غـذا خوردن نشستند و چشمان خودرا باز كرده ديدند كه ناگاه قافله اسماعيليان از جلعادمى رسد و شتران ايشان كتيرا و بلسان و لادن باردارند و مى روند تا آن ها را به مصر ببرند.
يهودا به برادران خود گفت : برادر خود را كشتن وخون او را مخفى داشتن چه سود دارد؟
بياييد او را به اين اسماعيليان بفروشيم و دست ما بر وى نباشد,زيرا كه او برادر و گوشت ماست .

بدين رضا دادند.
و چـون تـجـار مـديانى درگذر بودند, يوسف را ازچاه كشيده برآوردند و يوسف را به اسماعيليان به بيست پاره نقره فروختند.
بردند.
يوسف در چاه نيست , جامه خود را چاك زد.
برادران خود باز آمد و گفت : طفل نيست و من كجابروم ؟
.
پـس رداى يـوسـف را گـرفـتـنـد و بـز نرى را كشته ردا را در خونش فرو بردند و آن رداى بلند رافـرسـتادند و به پدر خود رسانيده گفتند : اين رايافته ايم , تشخيص كن كه رداى پسرت است يا نه ؟
پس آن را شناخته گفت : رداى پسر من است .

جانورى درنده او را خورده است و يقينا يوسف دريده شده است .

پلاس در بر كرد و روزهاى بسيار براى پسر خودماتم گرفت .

او برخاستند, اما تسلى نپذيرفت و گفت : سوگوارنزد پسر خود به گور فرود مى روم .

براى وى همى گريست .

تـورات هـمـچـنـين مى گويد : اما يوسف را به مصربردند و مردى مصرى فوطيفار نام كه خواجه وسردار افواج خاصه فرعون بود وى را از دست اسماعيليانى كه او را بدانجا برده بودند خريد.
خداوند با يوسف مى بود و او مردى كامياب شد و درخانه آقاى مصرى خود ماند.
و آقايش ديد كه خداوند با وى مى باشد و هرآن چه او مى كند, خداوند در دستش راست مى آورد.
را خدمت مى كرد و او را به خانه خود برگماشت وتمام مايملك خويش را به دست وى سپرد.
شـد بـعد از آن كه او را بر خانه و تمام مايملك خودگماشته بود كه خداوند, خانه آن مصرى را به سبب يوسف بركت داد و بركت خداوند بر همه اموالش چه در خانه و چه در صحرا بود.
دست يوسف واگذاشت و از آن چه با وى بود خبرنداشت , جز نانى كه مى خورد و يوسف خوش اندام ونيك منظر بود.
و بعد از اين امور واقع شد كه زن آقايش بريوسف نظر انداخته گفت : با من همخواب شو.
ابـا نـمـوده بـه زن آقاى خود گفت : اينك آقايم ازآن چه نزد من در خانه است خبر ندارد و آن چه داردبه دست من سپرده است .

خانه نيست و چيزى از من دريغ نداشته , جز تو چون زوجه او مى باشى .

بـزرگ بـشـوم ؟
و بـه خـدا خـطـا ورزم ؟
و اگـرچـه هـرروزه بـه يوسف سخن مى گفت به وى گوش نمى گرفت كه با او بخوابد يا نزد وى بماند.
و روزى واقع شد كه به خانه در آمد تا به شغل خود پردازد و از اهل خانه كسى آن جا در خانه نبود.
پس جامه او را گرفته گفت : با من بخواب .

جامه خود را به دستش رها كرده گريخت و بيرون رفت .

تـرك كـرد و از خـانـه گـريخت , مردان خانه را صدا زدو بديشان بيان كرده گفت : بنگريد مرد عـبـرانـى رانزد ما آورد تا ما را مسخره كند (با ما عشقبازى كند)و نزد من آمد تا با من بخوابد و به آواز بلند فريادكردم .

جامه خود را نزد من واگذارده فرار كرد و بيرون رفت .

پس , جامه او را نزد خود نگاه داشت , تا آقايش به خانه آمد.
آن غلام عبرانى كه براى ما آورده اى نزد من آمد تامرا مسخره كند (با من عشقبازى كند).
آواز بلند فرياد برآوردم جامه خود را پيش من رهاكرده بيرون گريخت .

پـس , چـون آقـايش سخن زن خود را شنيد كه به وى بيان كرده گفت غلامت به من چنين كرده است ,خشم او افروخته شد.
زندانخانه اى كه اسيران پادشاه بسته بودند انداخت وآن جا در زندان ماند.
اما خداوند با يوسف مى بود و بر وى احسان مى فرمود و او را در نظر داروغه زندان حرمت داد.
داروغـه زنـدان هـمـه زنـدانـيـان را كـه در زندان بودند به دست يوسف سپرد و آن چه در آن جا مـى كردند, اوكننده آن بود و داروغه زندان بدان چه در دست وى بود نگاه نمى كرد, زيرا خداوند با او مى بود و آن چه را كه او مى كرد خداوند راست مى آورد.
تورات سپس داستان دو همزندانى يوسف وجريان رؤياى آن ها و خواب فرعون را بازگومى كند كه خـلاصه اش از اين قرار است : يكى از اين دو, سردار ساقيان فرعون بود و ديگرى سردارخبازان او و هر دو نسبت به فرعون خطايى كردند وفرعون آن دو را در زندان رئيس افواج خاصه كه يوسف در آن جا محبوس بود, انداخت .

سـاقـيـان در خـواب ديـد كـه شـراب مـى گيرد و ديگرى خواب ديد سبد نانى روى سر اوست و پرندگان ازآن مى خورند.
كند.