سُبْحَانَ الرَّفِيعِ الْأَعْلَى سُبْحَانَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ
سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَكَذَا وَ لَا يَكُونُ هَكَذَا غَيْرُهُ وَ لَا
يَقْدِرُ أَحَدٌ قُدْرَتَهُ سُبْحَانَ مَنْ أَوَّلُهُ عِلْمٌ لَا
يُوصَفُ وَ آخِرُهُ عِلْمٌ لَا يَبِيدُ سُبْحَانَ مَنْ عَلَا فَوْقَ
الْبَرِيَّاتِ بِالْإِلَهِيَّةِ فَلَا عَيْنٌ تُدْرِكُهُ وَ لَا عَقْلٌ
يُمَثِّلُهُ وَ لَا وَهْمٌ يُصَوِّرُهُ وَ لَا لِسَانٌ يَصِفُهُ
بِغَايَةِ مَا لَهُ الْوَصْفُ سُبْحَانَ مَنْ عَلَا فِي الْهَوَاءِ
سُبْحَانَ مَنْ قَضَى الْمَوْتَ عَلَى الْعِبَادِ سُبْحَانَ الْمَلِكِ
الْقَادِرِ سُبْحَانَ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ سُبْحَانَ الْبَاقِي
الدَّائِمِ
231 - تسبيح على بن الحسين (عليه السلام ) در روز ششم :
سُبْحَانَ مَنْ أَشْرَقَ نُورُهُ كُلَّ ظُلْمَةٍ
سُبْحَانَ مَنْ قَدَرَ بِقُدْرَتِهِ كُلَّ قُدْرَةٍ سُبْحَانَ مَنِ
احْتَجَبَ عَنِ الْعِبَادِ وَ لَا شَيْءٌ يَحْجُبُهُ سُبْحَانَ اللَّهِ
وَ بِحَمْدِهِ
232 - تسبيح محمد بن على (امام باقر) (ع ) در روز هفتم :
سُبْحَانَ الْخَالِقِ الْبَارِئِ سُبْحَانَ
الْقَادِرِ الْمُقْتَدِرِ سُبْحَانَ الْبَاعِثِ الْوَارِثِ سُبْحَانَ
مَنْ خَضَعَتْ لَهُ الْأَشْيَاءُ سُبْحَانَ مَنْ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ
بِحَمْدِهِ وَ الْمَلائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ
الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ
233 - تسبيح جعفر بن محمد (امام صادق ) عليه السلام در روز هشتم :
سُبْحَانَ مَنْ هُوَ عَظِيمٌ لَا يُرَامُ
سُبْحَانَ مَنْ هُوَ قَائِمٌ لَا يَلْهُو سُبْحَانَ مَنْ هُوَ حَافِظٌ
لَا يَنْسَى سُبْحَانَ مَنْ هُوَ عَالِمٌ لَا يَسْهُو سُبْحَانَ مَنْ
هُوَ مُحِيطٌ بِخَلْقِهِ لَا يَغِيبُ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ مُحْجَبٌ لَا
يُرَى سُبْحَانَ مَنِ اسْتَتَرَ بِالضِّيَاءِ فَلَا شَيْءٌ يُدْرِكُهُ
سُبْحَانَ مَنِ النُّورُ مَنَارُهُ وَ الضِّيَاءُ بَهَاؤُهُ وَ
الْبَهْجَةُ جَمَالُهُ وَ الْجَلَالُ عِزُّهُ وَ الْعِزَّةُ قُدْرَتُهُ
وَ الْقُدْرَةُ صِفَتُهُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ
234 - تسبيح موسى بن جعفر (امام كاظم ) عليه السلام در روز نهم :
سُبْحَانَ مَنْ مَلَأَ الدَّهْرَ قُدْسُهُ
سُبْحَانَ مَنْ لَا يَغْشَى الْأَمَدُ نُورَهُ سُبْحَانَ مَنْ أَشْرَقَ
كُلُّ ظُلْمَةٍ بِضَوْئِهِ سُبْحَانَ مَنْ يَدِينُ لِدِينِهِ كُلُّ
دَيِّنٍ سُبْحَانَ مَنْ قَدَّرَ كُلَّ شَيْءٍ بِقُدْرَتِهِ سُبْحَانَ
مَنْ لَيْسَ لِخَالِقِيَّتِهِ حَدٌّ وَ لَا لِقَادِرِيَّتِهِ نَفَادٌ
سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِه
235 - تسبيح على بن موسى (امام رضا) عليه السلام در روز دهم و يازدهم :
سُبْحَانَ خَالِقِ النُّورِ سُبْحَانَ خَالِقِ
الظُّلْمَةِ سُبْحَانَ خَالِقِ الْمِيَاهِ سُبْحَانَ خَالِقِ
السَّمَاوَاتِ سُبْحَانَ خَالِقِ الْأَرَضِينَ سُبْحَانَ خَالِقِ
الرِّيَاحِ وَ النَّبَاتِ سُبْحَانَ خَالِقِ الْحَيَاةِ وَ الْمَوْتِ
سُبْحَانَ خَالِقِ الثَّرَى وَ الْفَلَوَاتِ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ
بِحَمْدِهِ
236 - تسبيح محمد بن على امام جواد (عليه السلام ) در روز دوازدهم و
سيزدهم :
سُبْحَانَ مَنْ لَا يَعْتَدِي عَلَى أَهْلِ
مَمْلَكَتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لَا يُؤَاخِذُ أَهْلَ الْأَرْضِ
بِأَلْوَانِ الْعَذَابِ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ
237 - تسبيح على بن محمد النقى امام هادى (عليه السلام ) در روز
چهاردهم و پانزدهم :
سُبْحَانَ مَنْ هُوَ دَائِمٌ لَا يَسْهُو
سُبْحَانَ مَنْ هُوَ قَائِمٌ لَا يَلْهُو سُبْحَانَ مَنْ هُوَ غَنِيٌّ
لَا يَفْتَقِرُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ
238 - تسبيح حسن بن على امام عسكرى (عليه السلام ) در روز شانزدهم و
هفدهم :
سُبْحَانَ مَنْ هُوَ فِي عُلُوِّهِ دَانٍ وَ فِي
دُنُوِّهِ عَالٍ وَ فِي إِشْرَاقِهِ مُنِيرٌ وَ فِي سُلْطَانِهِ
قَوِيٌّ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ
239 - تسبيح صاحب الزمان امام مهدى (عليه السلام ) در روز هجدهم تا آخر
ماه :
سُبْحَانَ اللَّهِ عَدَدَ خَلْقِهِ سُبْحَانَ
اللَّهِ رِضَا نَفْسِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ
سُبْحَانَ اللَّهِ زِنَةَ عَرْشِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ مِثْلَ ذَلِكَ
نمازهاى هفته
240 - از پيامبر(صلى الله عليه و آله و سلم ):
نماز شب شنبه :
چهار ركعت است ، در هر ركعت يك بار حمد و سه بار آية الكرسى و يك بار
قل هو اللّه احد مى خواند و چون سلام داد سه بار آية الكرسى را
مى خواند.
نماز شب يكشنبه :
چهار ركعت است ، در هر ركعت يك بار فاتحة الكتاب و يك بار آية الكرسى و
يك بار سَبّحِ اسْمِ رَبَّكَ (سوره اعلى
) و يك بار قل هو اللّه احد را مى خواند.
نماز شب دوشنبه :
چهار ركعت است ،؛ در هر ركعت هفت بار فاتحة الكتاب و يك بار
انا انزلناه را مى خواند و پس از هر ركعت
آن سلام مى دهد، و دو ركعت ديگر را آغاز مى كند و چون از نماز فارغ شد
صد بار مى گويد: اللهم صل على محمد و آل محمد
و صد بار هم مى گويد: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى
جَبْرَئِيل .
نماز شب سه شنبه :
دو ركعت است ، در هر ركعت هر يك از فاتحة الكتاب و آية الكرسى و قل
هوالله احد و شهد الله انه ... را يك بار مى خواند.
نماز شب چهارشنبه :
دو ركعت است ، در هر ركعت فاتحة الكتاب و آية الكرسى و قل هو الله احد
و انا انزلناه را يك به يك مى خواند.
نماز شب پنجشنبه :
دو ركعت است كه بين نماز مغرب و عشاء خوانده مى شود، در هر ركعت يك بار
فاتحة الكتاب ، و هر يك از آية الكرسى و قل يا ايهاالذين الكافرون (
سوره كافرون ) و قل هو الله احد ( سوره توحيد) و قل اعوذ برب الفلق (
سوره فلق ) و قل اعوذ برب الناس ( سوره ناس ) را پنج بار بخواند و چون
سلام داد پانزده بار از خدا آمرزش بخواهد
اءَسْتَغْفِرَاللّهَ رَبّى وَ اءَتُوبُ اءِلَيْهِ بگويد.
نماز شب جمعه :
يازده ركعت با يك سلام است ، فاتحة الكتاب و قل هو الله احد و قل اعوذ
برب الفلق و قل اعوذ برب الناس ، را يك به يك بخواند و چون از نماز
فارغ آمد به سجده رود و هفت بار بگويد: لاَ
حَولَ وَ لاَ قُوَّةَ اءِلَّا بِاللّهِ الْعَلىِّ الْعَظيمِ .
مرحوم مجلسى در بحارالانوار اين نماز را ده ركعت با يك سلام ذكر كرده
است .
نماز روز شنبه :
چهار ركعت است ، در هر ركعت يك بار فاتحة الكتاب و سه بار قل يا ايها
الكافرون مى خواند و چون از آن فارغ شد آية الكرسى را يك بار مى خواند.
نماز روز يكشنبه :
چهار ركعت است ، در هر ركعت آن فاتحة الكتاب و آخر سوره بقره
لِّلَّهِ مَا فى السمَوَتِ وَ مَا فى الاَرْضِ(16)
را بخواند و چون از نماز فارغ شد آية الكرسى را بخواند و بر محمد و آل
محمد درود بفرستد و صد بار سه گانه پرستان را لعن كند.
نماز روز دوشنبه :
دو ركعت است ، در هر ركعت فاتحة الكتاب ، و آية الكرسى و قل هو الله
احد و قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق ، هر كدام را يك بار
بخواند و چون از نماز فارغ شد ده بار از پروردگارش آمرزش طلبد
(استغفرالله و اتوب اليه بگويد) و ده بار بر پيامبر و آل او درود
فرستد.
نماز روز سه شنبه :
ده ركعت پس از نيم روز است ، در هر ركعت آن حمد و آية الكرسى ، هر كدام
را يك بار و قل هوالله احد را سه بار بخواند.
نماز روز چهارشنبه :
دوازده ركعت است ، در هر ركعت آن يك بار فاتحة الكتاب و هر يك از قل هو
الله احد و قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق را، سه بار بخواند.
نماز روز پنجشنبه :
دو ركعت بين نماز ظهر و عصر است ، در ركعت نخست فاتحة الكتاب و آية
الكرسى را صد بار بخواند و در ركعت دوم فاتحة الكتاب را يك بار و قل
هوالله احد را صد بار بخواند و چون از نماز فارغ آمد صد بار استغفار
كند و صد بار بر پيامبر و آل او درود فرستد.
نماز روز جمعه :
چهار ركعت پيش از نماز جمعه يا ظهر است ، در هر ركعت آن ده بار فاتحة
الكتاب و هر يك از قل اعوذ برب الفلق و قل اعوذ برب الناس و قل هو الله
احد و قل يا ايهاالكافرون و آية الكرسى و انا انزلناه و شهدالله انه
... در ده بار بخواند و چون از نماز فارغ آمد صد بار استغفار كند، پس
از آن صد بار بگويد: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ
الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ
وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيم
و صد بار بر پيامبر و آل او درود فرستد.
اين نماز، نماز كامل نام گرفته است و ثوابى بسيار دارد.
241 - از پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) روايت است كه فرمود:
هر مسلمان بايد در هر روز صدقه اى بدهد.
مردى گفت : چه كسى توان اين را دارد؟
فرمود: مانع از راه زدودنت صدقه است ، به عيادتت بيمار رفتنت صدقه است
، نهى از منكر كردنت صدقه است ، جواب سلام دادنت صدقه است .
242 - اسود بن اصرم گفت :
گفتم : اى رسول خدا، مرا سفارشى فرما.
فرمود: مالك دست خود هستى ؟
گفتم : آرى .
فرمود: مالك زبان خود هستى ؟
گفتم : آرى .
فرمود: دست خود را جز به خير نگشا، و جز سخن صواب بر زبان نياور.
تعويذهاى هفته
243 - تعويذ روز شنبه :
اللَّهُمَّ رَبَّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ وَ
النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ قَاهِرَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ
الْأَرَضِينَ كُفَّ عَنِّي بَأْسَ الْأَشْرَارِ وَ أَعْمِ
أَبْصَارَهُمْ وَ قُلُوبَهُمْ وَ اجْعَلْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ
حِجَاباً إِنَّكَ رَبُّنَا وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ
تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ تَوَكُّلَ عَائِذٍ بِهِ مِنْ شَرِّ كُلِّ
دَابَّةٍ رَبِّي آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا وَ مِنْ شَرِّ ما سَكَنَ فِي
اللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ سُوءٍ وَ صَلَّى اللَّهُ
عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّم
244 - تعويذ روز يكشنبه :
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ اسْتَوَى
الرَّبُّ عَلَى الْعَرْشِ وَ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ
بِحِكْمَتِهِ وَ مُدَّتِ الْبُحُورُ وَ ظَهَرَتِ النُّجُومُ بِأَمْرِهِ
وَ رَسَتِ الْجِبَالُ بِإِذْنِهِ لَا يُجَاوِزُ اسْمَهُ مَنْ فِي
السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ الَّذِي دَانَتْ لَهُ الْجِبَالُ وَ هِيَ
طَائِعَةٌ وَ انْبَعَثَتْ لَهُ الْأَجْسَادُ وَ هِيَ بَالِيَةٌ وَ بِهِ
أَحْتَجِبُ عَنْ ظُلْمِ كُلِّ بَاغٍ وَ طَاغٍ وَ عَادٍ وَ جَبَّارٍ وَ
حَاسِدٍ وَ بِسْمِ اللَّهِ الَّذِي جَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ
حاجِزاً وَ أَحْتَجِبُ بِاللَّهِ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّماءِ
بُرُوجاً وَ جَعَلَ فِيها سِراجاً وَ قَمَراً مُنِيراً وَ زَيَّنَهَا
لِلنَّاظِرِينَ وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ وَ جَعَلَ فِي
الْأَرْضِ رَوَاسِيَ جِبِالًا أَوْتَاداً أَنْ يُوصَلَ إِلَيَّ سُوءٌ
أَوْ فَاحِشَةٌ أَوْ بَلِيَّةٌ حم حم ((حم
تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ(17)))
حم حم ((حم عسق كَذ لِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَ
إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ(18)))
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِه
245 - تعويذ روز دوشنبه :
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ أُعِيذُ
نَفْسِي بِرَبِّيَ الْأَكْبَرِ مِمَّا يَخْفَى وَ مَا يَظْهَرُ وَ مِنْ
شَرِّ كُلِّ أُنْثَى وَ ذَكَرٍ وَ مِنْ شَرِّ مَا وَارَتِ الشَّمْسُ وَ
الْقَمَرُ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ
أَدْعُوكُمْ أَيُّهَا الْجِنُّ إِنْ كُنْتُمْ سَامِعِينَ مُطِيعِينَ وَ
أَدْعُوكُمْ أَيُّهَا الْإِنْسُ إِلَى اللَّطِيفِ الْخَبِيرِ وَ
أَدْعُوكُمْ أَيُّهَا الْجِنُّ وَ الْإِنْسُ إِلَى الَّذِي خَتَمْتُهُ
بِخَاتَمِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ خَاتَمِ جَبْرَئِيلَ وَ مِيكَائِيلَ
وَ إِسْرَافِيلَ وَ خَاتَمِ سُلَيْمَانَ بْنِ دَاوُدَ ع وَ خَاتَمِ
مُحَمَّدٍ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ وَ النَّبِيِّينَ وَ صَلَّى اللَّهُ
عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ عَلَيْهِمْ أَخِّرْ عَنْ فُلَانِ بْنِ
فُلَانٍ كُلَّمَا يَغْدُو وَ يَرُوحُ مِنْ ذِي حَيٍّ أَوْ عَقْرَبٍ
أَوْ سَاحِرٍ أَوْ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ أَوْ سُلْطَانٍ عَنِيدٍ أَخَذْتُ
عَنْهُ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى وَ مَا رَأَتْ عَيْنُ نَائِمٍ أَوْ
يَقْظَانَ بِإِذْنِ اللَّهِ اللَّطِيفِ الْخَبِيرِ لَا سُلْطَانَ
لَكُمْ عَلَى اللَّهِ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى
رَسُولِهِ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ
سَلَّمَ تَسْلِيماً
246 - تعويذ روز سه شنبه :
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ أُعِيذُ
نَفْسِي بِاللَّهِ الْأَكْبَرِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ الْقَائِمَاتِ
بِلَا عَمَدٍ وَ بِالَّذِي خَلَقَهَا فِي يَوْمَيْنِ وَ قَضَى فِي
كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَ خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَ
قَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا وَ جَعَلَ فِيهَا جِبِالًا أَوْتَاداً وَ
جَعَلَهَا فِجَاجاً سُبُلًا وَ أَنْشَأَ السَّحَابَ الثِّقَالَ وَ
سَخَّرَهُ وَ أَجْرَى الْفُلْكَ وَ سَخَّرَ الْبَحْرَ وَ جَعَلَ فِي
الْأَرْضِ رَواسِيَ وَ أَنْهاراً مِنْ شَرِّ مَا يَكُونُ فِي اللَّيْلِ
وَ النَّهَارِ وَ تَعْقِدُ عَلَيْهِ الْقُلُوبُ وَ تَرَاهُ الْعُيُونُ
مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ كَفَانَا اللَّهُ كَفَانَا اللَّهُ
كَفَانَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً
247 - تعويذ روز چهارشنبه :
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ أُعِيذُ
نَفْسِي بِالله الاحَدِ الصَّمَدِ مِنْ شَرِّ النَّفّاثاتِ فِي
الْعُقَدِ وَ مِنْ شَرِّ ابْنِ فترة [ أَبِي قِتْرَةٍ ] وَ مَا وَلَدَ.
أَسْتَعِيذُ بِاللَّهِ الْوَاحِدِ الْأَحَدِ الْأَعْلَى مِنْ شَرِّ مَا
رَأَتْ عَيْنِي وَ مَا لَمْ تَرَهُ أَسْتَعِيذُ بِاللَّهِ الْوَاحِدِ
الْفَرْدِ الْكَبِيرِ الْأَعْلَى مِنْ شَرِّ مَنْ أَرَادَنِي بِأَمْرٍ
عَسِيرٍ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ
اجْعَلْنِي فِي جِوَارِكَ وَ حِصْنِكَ الْحَصِينِ الْعَزِيزِ
الْجَبَّارِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْقَهَّارِ السَّلَامِ الْمُؤْمِنِ
الْمُهَيْمِنِ الْغَفَّارِ عَالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ
الْكَبِيرِ الْمُتَعَالِ هُوَ اللَّهُ هُوَ اللَّهُ هُوَ اللَّهُ لَا
شَرِيكَ لَهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ
آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً دَائِما
248 - تعويذ روز پنجشنبه :
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ أُعِيذُ
نَفْسِي بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ
مارِدٍ وَ قَائِمٍ وَ قَاعِدٍ وَ عَدُوٍّ وَ حَاسِدٍ وَ مُعَانِدٍ
((وَ يُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً
لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ وَ يُذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطانِ وَ
لِيَرْبِطَ عَلى قُلُوبِكُمْ وَ يُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدامَ))(19)
((ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ
شَرابٌ))(20)
((وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً طَهُوراً
لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً وَ نُسْقِيَهُ مِمّا خَلَقْنا
أَنْعاماً وَ أَناسِيَّ كَثِيراً))(21)
((الاْنَ خَفَّفَ اللّهُ عَنْكُمْ))(22)
((ذلِكَ تَخْفِيفٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ رَحْمَةٌ))(23)
((يُرِيدُ اللّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ))(24)
((فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللّهُ وَ هُوَ السَّمِيعُ
الْعَلِيمُ))(25)
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ لَا غَالِبَ إِلَّا اللَّهُ لَا إِلَهَ
إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ
آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً
249 - تعويذ روز جمعه :
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ لَا
حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
اللَّهُمَّ رَبَّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ وَ النَّبِيِّينَ وَ
الْمُرْسَلِينَ وَ قَاهِرَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ وَ
خَالِقَ كُلِّ شَيْءٍ وَ مَالِكَهُ كُفَّ عَنِّي بَأْسَ أَعْدَائِنَا
وَ مَنْ أَرَادَ بِنَا سُوءاً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ أَعْمِ
أَبْصَارَهُمْ وَ قُلُوبَهُمْ وَ اجْعَلْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ
حِجَاباً وَ حَرَساً وَ مَدْفَعاً إِنَّكَ رَبُّنَا وَ لَا حَوْلَ وَ
لَا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا وَ إِلَيْهِ
أَنَبْنَا وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ رَبَّنَا وَ عَافِنَا مِنْ
شَرِّ كُلِّ سُوءٍ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ دَابَّةٍ أَنْتَ آخِذٌ
بِناصِيَتِها وَ مِنْ شَرِّ ما سَكَنَ فِي اللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ
مِنْ شَرِّ كُلِّ سُوءٍ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ذِي شَرٍّ رَبَّ
الْعَالَمِينَ وَ إِلَهَ الْمُرْسَلِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ
آلِهِ أَجْمَعِينَ وَ خُصَّ مُحَمَّداً وَ آلَهُ بِأَتَمِّ ذَلِكَ وَ
لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ أُومِنُ وَ بِاللَّهِ أَعُوذُ وَ
بِاللَّهِ أَعْتَصِمُ وَ بِاللَّهِ أَسْتَجِيرُ وَ بِعِزَّةِ اللَّهِ
وَ مَنَعَتِهِ أَمْتَنِعُ مِنْ شَيَاطِينِ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ وَ
مِنْ رَجِلِهِمْ وَ خَيْلِهِمْ وَ رَكْضِهِمْ وَ عَطْفِهِمْ وَ
رَجْعَتِهِمْ وَ كَيْدِهِمْ وَ شَرِّهِمْ وَ شَرِّ مَا يَأْتُونَ بِهِ
تَحْتَ اللَّيْلِ وَ تَحْتَ النَّهَارِ مِنَ الْبُعْدِ وَ الْقُرْبِ وَ
مِنْ شَرِّ الْغَائِبِ وَ الْحَاضِرِ وَ الشَّاهِدِ وَ الزَّائِرِ
أَحْيَاءً وَ أَمْوَاتاً أَعْمَى وَ بَصِيراً وَ مِنْ شَرِّ
الْعَامَّةِ وَ الْخَاصَّةِ وَ مِنْ شَرِّ نَفْسِي وَ وَسْوَسَتِهَا وَ
مِنْ شَرِّ الدَّنَاهِشِ وَ الْحِسِّ وَ اللَّمْسِ وَ اللُّبْسِ وَ
مِنْ عَيْنِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ بِالِاسْمِ الَّذِي اهْتَزَّ
لَهُ عَرْشُ بِلْقِيسَ وَ أُعِيذُ دِينِي وَ جَمِيعَ مَا تَحُوطُهُ
عِنَايَتِي مِنْ شَرِّ كُلِّ صُورَةٍ وَ خَيَالٍ أَوْ بَيَاضٍ أَوْ
سَوَادٍ أَوْ تِمْثَالٍ أَوْ مُعَاهَدٍ أَوْ غَيْرِ مُعَاهَدٍ مِمَّنْ
سَكَنَ الْهَوَاءَ وَ السَّحَابَ وَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورَ وَ
الظِّلَّ وَ الْحَرُورَ وَ الْبَرَّ وَ الْبُحُورَ وَ السَّهْلَ وَ
الْوُعُورَ وَ الْخَرَابَ وَ الْعُمْرَانَ وَ الاْكَامَ وَ الاْجَامَ
وَ الْمَغَايِضَ وَ الْكَنَائِسَ وَ النَّوَاوِيسَ وَ الْفَلَوَاتِ وَ
الْجَبَّانَاتِ مِنَ الصَّادِرِينَ وَ الْوَارِدِينَ مِمَّنْ يَبْدُو
بِاللَّيْلِ وَ يَنْتَشِرُ بِالنَّهَارِ وَ بِالْعَشِيِّ وَ
الْإِبْكَارِ وَ الْغُدُوِّ وَ الاْصَالِ وَ الْمُرِيبِينَ وَ
الْأَسَامِرَةِ وَ الْأَفَاتِرَةِ وَ الْفَرَاعِنَةِ وَ الْأَبَالِسَةِ
وَ مِنْ جُنُودِهِمْ وَ أَزْوَاجِهِمْ وَ عَشَائِرِهِمْ وَ
قَبَائِلِهِمْ وَ مِنْ هَمْزِهِمْ وَ لَمْزِهِمْ وَ نَفْثِهِمْ وَ
وِقَاعِهِمْ وَ أَخْذِهِمْ وَ سِحْرِهِمْ وَ ضَرْبِهِمْ وَ عَبَثِهِمْ
وَ لَمْحِهِمْ وَ احْتِيَالِهِمْ وَ أَخْلَاقِهِمْ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ
ذِي شَرٍّ مِنَ السَّحَرَةِ وَ الْغِيلَانِ وَ أُمِّ الصِّبْيَانِ وَ
مَا وَلَدُوا وَ مَا وَرَدُوا وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ذِي شَرٍّ دَاخِلٍ
وَ خَارِجٍ وَ عَارِضٍ وَ مُتَعَرِّضٍ وَ سَاكِنٍ وَ مُتَحَرِّكٍ وَ
ضَرَبَانِ عِرْقٍ وَ صُدَاعٍ وَ شَقِيقَةٍ وَ أُمِّ مِلْدَمٍ وَ
الْحُمَّى وَ الْمُثَلَّثَةِ وَ الرِّبْعِ وَ الْغِبِّ وَ النَّافِضَةِ
وَ الصَّالِبَةِ وَ الدَّاخِلَةِ وَ الْخَارِجَةِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ
دَابَّةٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا إِنَّكَ عَلَى صِرَاطٍ
مُسْتَقِيمٍ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ
سَلَّمَ تَسْلِيما
اين حرز را عبدالعظيم حسنى ، كه درودش باد، از امام ابوجعفر محمد بن
على امام جواد (عليه السلام ) روايت كرده است . عبدالعظيم گفت : امام
(عليه السلام )، اين حرز را براى فرزندش ، ابوالحسن هادى (عليه السلام
)، كه كودكى در گهواره بود، نوشته بود و با آن در پناهش مى داشت .
اعمال ماه نو
250 - اميرالمؤ منين (عليه السلام ) ماه نو را كه مى ديد مى
فرمود:
اللَّهُمَّ إِنَّ النَّاسَ إِذَا نَظَرُوا إِلَى
الْهِلَالِ نَظَرَ بَعْضُهُمْ فِي وُجُوهِ بَعْضٍ وَ رَجَا بَعْضُهُمْ
بَرَكَةَ بَعْضٍ اللَّهُمَّ إِنِّي أَنْظُرُ إِلَى وَجْهِكَ جَلَّ
ثَنَاؤُهُ وَ وَجْهِ نَبِيِّكَ وَ وَجْهِ أَوْلِيَائِكَ أَهْلِ بَيْتِ
نَبِيِّكَ ص فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعْطِنِي
مَا أُحِبُّ أَنْ تُعْطِيَنِيهِ فِي الدُّنْيَا وَ الاْخِرَةِ وَ
اصْرِفْ عَنِّي مَا أُحِبُّ أَنْ تَصْرِفَهُ عَنِّي فِي الدُّنْيَا وَ
الاْخِرَةِ وَ أَحْيِنَا عَلَى طَاعَتِكَ وَ طَاعَةِ أَوْلِيَائِكَ وَ
طَاعَةِ وَلِيِّكَ صَلَوَاتُكَ وَ رَحْمَتُكَ عَلَيْهِمْ وَ
التَّسْلِيمِ لِأَمْرِكَ وَ تَوَفَّنَا عَلَيْهِ وَ لَا تَسْلُبْنَاهُ
وَ تَفَضَّلْ عَلَيْنَا بِرَحْمَتِك
آنگاه ده بار مى فرمود: مَا شَاءَ اللَّهُ لَا
حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيم و
ده بار مى فرمود: اءَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى
مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
سپس پشت به هلال مى كرد و مى فرمود: رَبِّي وَ
رَبُّكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ اللَّهُمَّ ثَبِّتْنَا عَلَى
السَّلَامِ وَ الْإِسْلَامِ وَ الْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ وَ دَفْعِ
الْأَسْقَامِ وَ الْمُسَارَعَةِ فِيمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى مِنْ
طَاعَتِنَا لَكَ
251 - و امام ابوجعفر (جواد) (عليه السلام ) در نخستين روز ماه نو دو
ركعت نماز مى گزارد، در ركعت نخست يك بار حمد، و براى هر روز تا آخر
ماه ، يك بار قل هو الله احد مى خواند، و در ركعت دوم حمد و انا
انزلناه را مانند ركعت نخست مى خواند و هر چه ميسورش بود صدقه مى داد و
با اين كار سلامتى آن ماه را مى خريد.
252 - پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود:
زبانت را نگه دار كه آن صدقه اى است كه با زبانت مى دهى .
253 - حواريون به عيسى (عليه السلام ) گفتند:
ما را سفارشى كن .
فرمود: موسى (عليه السلام ) به قوم خود گفت : به خداوند سوگند دروغ ياد
نكنيد، و من به شما امر مى كنم به خدا سوگند ياد نكنيد، راست باشد يا
دروغ .
254 - پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود:
صدقه ، هفتاد در شر را مى بندد.
255 - از امام صادق (عليه السلام ) پرسيدند: كدام صدقه فضيلت بيشتر
دارد؟
فرمود: اين كه تو در حال تندرستى و آزمندى و آرزومندى به بقا و بيم از
فقر صدقه دهى ؛ و آن قدر درنگ مكن كه جانت به حلقوم برسد تا آنگاه كه
بگويى ، به فلانى چه بدهيد و به فلانى چه قدر بدهيد، (آن فلان در حال
تندرستى بود و اين مال ) همان دم از آن او بود.
256 - و رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود:
هر كار خوبى صدقه است و هر چه كه انسان با آن آبرويش را نگه دارد، براى
او صدقه به حساب مى آيد.
257 - و امام صادق (عليه السلام ) فرمود:
برداشتن خاشاكى از روى برادرت ده ثواب دارد، و لبخند تو به روى او ثواب
دارد. و نيكوكاران نخستين كسانى اند كه به بهشت مى روند.
258 - و فرمود:
خداى عزوجل در ميان خلقتش بندگانى دارد كه ديگر بندگان به وقت نياز به
ايشان پناه مى برند، اينان ، امان يافتگان روز رستاخيزند.
259 - حنان بن سدير از پدرش نقل كرد كه او گفت :
امام محمد باقر (عليه السلام ) فرمود: هر روز بنده اى آزاد توانى كرد؟
گفتم : مالم به اين كار نمى رسد.
فرمود: هر روز مومنى را سير كنى ؛ كه طعام دادن به مومن از آزاد كردن
بنده با فضليت تر است .
آن چه در طول زمان عمل مى
شود؛
260 - و ايشان (عليه السلام ) فرمودند:
بنده در روز جمعه هشت ركعت نماز مى گزارد، چهار ركعت آن به رسول خدا
(صلى الله عليه و آله و سلم ). چهار ركعت ديگر را به فاطمه زهرا (عليه
السلام ) هديه مى كند.
و روز شنبه چهار ركعت نماز مى گزارد و آن را به اميرالمؤ منين (عليه
السلام ) هديه مى فرستد.
و روز يكشنبه ، چهار ركعت به امام حسن (عليه السلام ).
و روز دوشنبه ، چهار ركعت به امام حسين (عليه السلام ).
و روز سه شنبه ، چهار ركعت به امام زين العابدين (عليه السلام ).
و روز چهارشنبه ، چهار ركعت به امام باقر (عليه السلام ).
و روز پنجشنبه ، چهار ركعت به امام صادق (عليه السلام ).
و روز جمعه هشت ركعت به امام موسى بن جعفر (عليه السلام ).
و روز يكشنبه ، چهار ركعت به امام على بن موسى الرضا (عليه السلام ).
و روز دوشنبه ، چهار ركعت به امام هادى (عليه السلام ).
و روز چهارشنبه ، چهار ركعت به امام حسن عسكرى (عليه السلام ).
و روز پنجشنبه چهار ركعت به صاحب الزمان (عليه السلام ) هديه مى كند. و
پس از هر دو ركعت از آن نمازها، اين دعا را مى خواند:
اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلَامُ وَ مِنْكَ
السَّلَامُ وَ إِلَيْكَ يَعُودُ السَّلَامُ حَيِّنَا رَبَّنَا مِنْكَ
بِالسَّلَامِ اللَّهُمَّ إِنَّ هَذِهِ الرَّكَعَاتِ هَدِيَّةٌ مِنِّي
إِلَى وَلِيِّكَ فُلَانٍ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ
بَلِّغْهُ إِيَّاهَا وَ أَعْطِنِي أَفْضَلَ أَمَلِي وَ رَجَائِي فِيكَ
وَ فِي رَسُولِكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ فِيهِ... و
هر چه مى خواهى مى طلبى .
261 - ابوالحسن عبدى گفت :
امام صادق (عليه السلام ) فرمود: هر كس قل هوالله احد و انا انزلناه و
آية الكرسى را در هر ركعت از نماز مستحب خود بخواند، خداوند او را به
بزرگترين اعمال آدميان فيروزى داده است و درب آن را به رويش گشوده است
.
262 - و امام كاظم (عليه السلام ) فرمود:
يكى از اجداد شنيد كه مردى ((ام القرآن
)) (سوره حمد) را مى خواند: فرمود: شكر كرد و
اجر يافت . پس از آن شنيد كه قل هو الله احد مى خواند. فرمود: ايمان
آورد و ايمن شد. و در پى آن شنيد. انا انزلناه مى خواند. فرمود: راست
گفت و آمرزيده شد.
سپس شنيد كه آية الكرسى مى خواند. فرمود: به به ! دورى و رهاييش از آتش
نازل شد.
263 - و امام صادق (عليه السلام ) فرمود:
هر كسى در هر روز، پيش از زوال ، چهار ركعت نماز بگزارد، و در هر ركعت
آن فاتحة الكتاب و بيست و پنج بار انا انزلناه بخواند، بيمار نشود مگر
بيمارى مرگ .
264 - و اميرالمؤ منين (عليه السلام ) فرمود:
هر كس هنگام زوال خورشيد چهار ركعت نماز بگزارد، و در هر ركعت آن فاتحة
الكتاب و آية الكرسى را بخواند، خداوند او و خانواده و مال ، و آخرت و
دنياى او را حفظ مى كند.
265 - و پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود:
هر كس همسر يا مال يا فرزندى در نظرش جلوه كرد و گفت :
مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّه
از آن برخوردار شود. و به اين سخن خداى تعالى نمى نگرى كه
فرمود: وَ لَوْ لا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ
قُلْتَ ما شاءَ اللّهُ لا قُوَّةَ إِلاّبِاللّ هِ
(26) چرا آن گاه كه به باغت رفتى ، نگفتى همه چيز به
خواست خداست و نيرويى جز به (خواست ) خدا نيست .
266 - ابن مسكان گفت :
امام صادق (عليه السلام ) فرمود: اموال و نواميس خود را با تلاوت سوره
نور حفظ كنيد. و زنانتان را با آن ، در دژ عفت قرار دهيد؛ كه هر كس هر
روز يا هر شب به خواندن آن مداومت كند، كسى از خانواده اش مرتكب زنا
نشود تا بميرد، و چون مرد هفتاد هزار فرشته او را تا قبرش همراهى كنند
و براى او دعا كنند و از خدا آمرزش خواهند تا در قبر نهاده شود.
267 - عبدالله بن سنان گفت :
امام صادق (عليه السلام ) فرمود: وقتى عمر حكومت را به دست گرفت و در
منبر مكه به سخن پرداخت و گفت : دو كار، حلال خدا و رسول اند ولى اگر
از شما سر زند كيفرتان مى دهم و از آن كار بازتان مى دارم ؛ يكى متعه
زنان و ديگرى متعه حج . و از منبر فرود آمد. گروهى گرد او آمدند و زبان
به اعتراض گشودند. گفت : من در اين كار، جانب شما را داشتم ؛ به مكه
نگريستم و ديدم كه خشك و بى آب و علف است و گذران زندگى در آن سخت است
، گفتم اگر مردى با عمره تمتع به حج شود، در سال تنها يك بار بازار
براى ايشان برپا مى شود و ليكن اگر يك بار براى عمره بيايند و يك بار
حج ، در سال دو بازار برپا مى شود و اين مايه معيشت مردم است .
اما متعه زنان ، چه كسى دلش رضا مى دهد كه خواهر يا دختر يا عمه و خاله
او را مرد ناشناسى كه اصل و نسبش نامعلوم است ، سه روزه به همسرى بگيرد
و پس از سه روز راه خود را پيش بگيرد و برود، و زن ، فرزندى بزايد كه
نمى دانند منسوب به كيست !؟ مردم كف زنان مى رفتند و مى گفتند: او سخن
درستى مى گويد.
امام صادق (عليه السلام ): اگر نهى او نبود؛ جز تيره دلان نگونبخت كسى
زنا نمى كرد.
268 - امام صادق (عليه السلام ) فرمود:
پدرم با مردى زمينى به شراكت داشت و خواست آن را قسمت كند. مرد ستاره
نگر بود، ساعتى را در نظر گرفت كه در آن خجستگى باشد. ليك چون زمين را
قسمت كردند، قطعه بهتر نصيب پدرم شد، و مرد ستاره شناس در شگفت ماند.
پدرم به او گفت : از چه در شگفتى ؟
گفت : شگفتيم از اين است كه با در نظر داشتن ساعت سعد نصيبم اين شد.
پدرم فرمود: من عملى به تو نشان دهم كه از آن چه كردى نكوتر باشد؛ هر
بامداد صدقه اى بده تا نحوست آن روز از تو برود و هر شامگاه صدقه اى
بده تا نحوست آن شب از تو برود.
269 - او (عليه السلام ) درباره علم نجوم فرمود:
ما دانش باز شناختن مومن از كافر را داريم .
270 - عبدالملك بن اعين گفت :
به امام صادق (عليه السلام ) گفتم : من به اين علم (نظر به سعد و نحس
ستارگان كردن ) مبتلا شده ام و هر گاه بخواهم در پى كارى و حاجتى بروم
به طالع مى نگرم ، اگر شر ديدم مى نشينم و نمى روم و اگر طالع خير را
ديدم در پى آن حاجت مى روم .
امام (عليه السلام ) به من فرمود: از تو درخواستى دارم به جاى مى آورى
؟
گفتم : آرى .
فرمود: كتابهايت را بسوزان .
بخش سوم : سلامتى و شكر
آن
271 - پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود:
دو نعمت است كه بسيارى از مردم غافل از آنند و به جاى بهره ، از آن در
زيانند: سلامتى و آسايش .
مقصود او (صلى الله عليه و آله و سلم ) اين است كه برترين نعمت ها
عافيت و رفاه است ، زيرا انسان تا در رفاه نباشد آسوده نيست . و عافيت
همان سلامتى است . و كسى كه سالم و مرفه باشد نعمتى بس عظيم دارد. و
هشدارمان داد كه اين دو نعمت از جانب خداوند نعمت بخش ، جل جلاله ،
بايد شكرگزارى به درگاه او را در پى داشته باشد، نه اين كه موجب لجاجت
و پافشارى در معصيت او شود. پس خدا را بر اين نعمتها شاكر باشيد و از
كسانى مباشيد كه نعمت منعم را ناسپاسى مى كنند و هنگام سلامتى و رفاه
سر به سركشى برمى دارند.
272 - اميرالمؤ منين (عليه السلام ) فرمود:
سلامتى سرمايه است و سستى تلف كردن (آن سرمايه ) است . آگاه باشيد كه
فراخى مال از جمله نعمتهاست و برتر از فراخى مال تندرستى است و برتر از
تندرستى تقواى قلب است .
273 - و فرمود: سلامتى با رستگارى است (سلامتى در رستكارى و درستكارى
است .)
274 - و پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود:
پنج چيز را پيش از پنج چيز غنيمت شمار، جوانيت را پيش از پيرى ، و
سلامتى ات را پيش از بيمارى ، و بى نيازيت را پيش از نيازمندى ، و
آسودگيت را پيش از گرفتارى ؛ و زندگيت را پيش از مرگ .
275 - و فرمود:
بهين چيزى كه بنده از خدا خواهد همان عافيت است .
276 - و عيسى (عليه السلام ) فرمود:
مردم دو دسته اند و به دو حالند، گروهى در عافيت و گروهى گرفتارند؛ پس
به گرفتار رحم كنيد و خدا را بر عافيت حمد كنيد.
277 - در حكمت آل داود چنين آمده است :
عافيت دارايى پنهان است .
278 - و امام رضا (عليه السلام ) فرمود:
امام على بن حسين (عليه السلام ) مردى را ديد كه گرد كعبه مى گردد و مى
گويد: خدايا از تو صبر مى طلبم . على بن حسين (عليه السلام ) دست بر
شانه او زد و فرمود: بلا خواستى ؛ بگو: خدايا، از تو عافيت و شكر عافيت
مى طلبم .
279 - روايت است كه ،
پيامبر به عيادت بيمارى رفت و به او فرمود: چه شده است و قصه ات چيست ؟
گفت : نماز مغرب را با شما قامت بسته بودم و شما سوره قارعه را خواندى
، و من گفتم ، بار خدايا، اگر گناهى نزد تو دارم كه مى خواهى در آخرت
مرا بدان كيفر دهى ، كيفرم را در اين دنيا پيش انداز. و پس از آن كه
اين گونه شدم كه مى بينى .
فرمود: چه بد گفتى . چرا نگفتى : رَبَّنا آتِنا
فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ
النّارِ
(27) پروردگارا به ما در دنيا حسنه اى (بى نيازى و
سلامتى ) عطا فرماى و در آخرت حسنه اى (آمرزش و رحمت ) بخشاى ، و ما را
از عذاب آتش نگه دار.
آن گاه پيامبر او را دعا كرد و تا سلامتيش را باز يافت .
280 - و فرمود:
حسنه در دنيا بى نيازى و عافيت است و در آخرت آمرزش و رحمت .
281 - روايت است كه ،
سليمان (عليه السلام ) روزى بر ساحل دريايى نشسته بود، مورچه اى را مى
ديد كه دانه گندمى را به طرف دريا مى برد. سليمان چشم از مورچه برنداشت
كه تا به آب رسيد. در اين هنگام قورباغه اى سر از آب بيرون كرد و دهان
گشود و مورچه در دهانش رفت و قورباغه در دريا فرو رفت و مدتى مديد زير
دريا بود و سليمان (عليه السلام ) با شگفتى در اين كار مى انديشيد، كه
قورباغه سر از آب بيرون كرد و دهان گشود و مورچه بيرون آمد، بى دانه
گندم . سليمان مورچه را فراخواند و از حال و كار او پرسيد و پرسيد، كجا
بودى ؟
گفت : اى پيامبر خدا، در ته اين دريا سنگى ميان تهى است و درون آن كرمى
كور است كه خداى تعالى او را در آن جا آفريده است . كرم توان بيرون
آمدن و غذا جستن را ندارد. خداوند مرا براى روزيش گمارده است ، و من
قوت و غذاى او را با خود مى برم ، و خداى پاك و بلند مرتبه اين قورباغه
را در اختيارم گذارده است تا مرا در دهان خود گذارد و ببرد تا آب آسيبى
به من نرساند؛ قورباغه دهانش را بر روزنه ريز سنگ مى گذارد و من به
درون سنگ مى روم و چون روزيش را رساندم از روزنه به دهان قورباغه باز
مى گردم تا از دريا بيرونم آورد.
سليمان گفت : از آن كرم تسبيحى شنيدى ؟
گفت : آرى . مى گفت : اى كسى كه مرا در درون صخره ، زير اين درياى آب
از ياد نبردى و از روزى خود محروم نساختى ، بندگان مؤ منت را به فضل
خود از ياد مبر.
282 - و امام صادق (عليه السلام ) فرمود:
خداوند روزى مؤ منان را از جايى كه به گمانشان نرسد، قرار داد و اين ،
از آن روست كه بنده چون جهت روزيش را نداند دعايش بسيار شود.
283 - اميرالمؤ منين (عليه السلام ) فرمود:
خانه هايتان را از تار عنكبوت پاك كنيد، كه واگذاردن آن در خانه فقر مى
آورد.
284 - مردى نزد امام صادق (عليه السلام ) از فقر شكايت كرد.
او فرمود: هر گاه بانگ اذان را شنيدى به آهنگ مؤ ذنان اذان بگو.
285 - و او از يكى از اجداد خود نقل مى كرد كه فرمود:
هر كس از خدا فضل و عطايش را نطلبد فقير شود.
286 - و اميرالمؤ منين (عليه السلام ) فرمود:
خدا را ياد كنيد كه او به ياد كسى است كه يادش كند، و از او فضل و
رحمتش را بخواهيد كه او دعاى هيچ مؤ من نيايشگرى را نوميد و ناكام
نگذارد.
287 - دعايى براى طلب روزى :
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ
الْوَاسِعِ الْفَاضِلِ الْمُفْضِلِ رِزْقاً وَاسِعاً حَلَالًا طَيِّباً
بَلَاغاً لِلاْخِرَةِ وَ الدُّنْيَا هَنِيئاً مَرِيئاً صَبّاً صَبّاً
مِنْ غَيْرِ مَنٍّ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا سَعَةً مِنْ فَضْلِكَ وَ
طَيِّباً مِنْ رِزْقِكَ وَ حَلَالًا مِنْ وَاسِعِكَ تُغْنِينِي بِهِ
مِنْ فَضْلِكَ أَسْأَلُ وَ مِنْ عَطِيَّتِكَ أَسْأَلُ وَ مِنْ يَدِكَ
الْمَلْأَى أَسْأَلُ وَ مِنْ خَيْرِكَ أَسْأَلُ يَا مَنْ بِيَدِهِ
الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
288 - و امام صادق (عليه السلام ) فرمود:
