رهنمودها و سخنان حكمت آميز
مقدمه
بـا آنـكه عصر آن حضرت مقارن قدرت كامل بنى اميه است و خفقان و آشوب در آن عصر به حـدى بـود كـه مـردم كـمـتـر مـى تـوانـسـتـنـد بـا اهـل بـيـت پـيـامـبـر تـمـاس حـاصـل كنند و از آنان بهره هاى علمى ببرند، و نيز طبعا دشمنان كوشيده اند كه اثرى از آن امـام بـاقـى نـمـاند، از اين رو مى بينيم از امام حسن و امام حسين و امام سجاد عليه السلام روايـاتـى بـسـيـار انـدك نـقـل شـده بـا آنـكـه دوران امـامـت امـام حـسـن و امـام حسين هر كدام ده سـال و امـامـت امـام سـجـاد سـى و پـنـج سـال بـوده اسـت ، در حـالى كـه مـيـدان جـعـل و تـحـريـف و دروغ بـراى افـرادى مانند ابو هريره آن بازرگان حديث ، باز بود و احاديث ساختگى او كتابها را پر كرده است ، ولى على رغم همه محدوديتها، سخنان كوتاه و بـلندى گاه به صورت خطبه و گاه پند و اندرز از حضرت امام مجتبى عليه السلام به جـاى مـانـده اسـت و در ميان اندك سخنان ، درسهاى معارف ، اخلاق ، فقه ، سياست ، اجتماع ، تربيت و... موج مى زند و هر كدام رهنمايى دلسوز و آگاه ، و چراغى روشن فراراه انسان است .
مـا در اين بخش چند سخن از امام مجتبى عليه السلام مى آوريم و اين دفتر را به پايان مى بريم .