307، قهر بيش از سه روز

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
لايحل لمسلم ان يهجر اخاه فوق ثلاثة ايام ، والسابق يسبق الى الجنة .⁽³¹⁰⁾
حلال و جايز نيست براى مسلمان مؤ من كه بيش از سه روز در اختلافات خود با برادران هم قهر باشند، و هر كس زودتر براى آشتى اقدام كند، وى زودتر وارد بهشت خواهد شد.

308، اطاعت خداوند

قال ابوالحسن الثالث الامام على النقى عليهما السلام :
من اءطاع الخالق لم يبال بسخط المخلوق .⁽³¹¹⁾
كسيكه اطاعت اوامر خدا را بكند، ديگر از غضب مخلوق باكى نخواهد داشت .

309، بازار سود و زيان

قال ابوالحسن الثالت الامام على النقى عليه السلام :
الدنيا سوق ربح فيها قوم و خسر آخرون .⁽³¹²⁾
دنيا بازارى است كه يكدسته از مردم فايده مى برند و باقى گرفتار زيان و خسران خواهند شد.

310، حب على (عليه السلام )

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
عنوان صحيفة المؤ من حب على بن ابى طالب .⁽³¹³⁾
سرلوحه نامه عمل مؤ من دوستى على بن ابى طالب عليه السلام است .

311، على (عليه السلام ) و هارون

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
يا على انت منى بمنزلة هرون من موسى الا انه لا نبى بعدى .⁽³¹⁴⁾
اى على نسبت تو با من مانند هارون نسبت به موسى خواهد بود، با اين تفاوت كه پس از من ديگر از جانب خداوند پيامبرى وجود نخواهد داشت .

312،علامت مؤ من و منافق

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
لا يحبنا اهل البيت الا مؤ من تقى و لايبغضنا الا منافق شقى .⁽³¹⁵⁾
دوست ما خانواده نيست مگر مؤ من با تقوا، و دشمن ما نسبت مگر منافق بدسرشت .

313، حب و بغض على (عليه السلام )

لو ضربت خيشوم المومن بسيفى هذا على ان يبغضنى ما ابغضنى ، و لو صبيت الدنيا بجما تها على المنافق على ان يحبنى ما احبنى ، وذلك انه قضى فانقضى على لسان النبى الامى (ص ) انه قال : يا على لايبغضك مومن ، و لايحبك منافق .⁽³¹⁶⁾
امام على (عليه السلام ) فرمود اگر با شمشير بر بينى مؤ من بزنم كه با من عداوت ورزد، چنين نخواهد كرد. و اگر هر آينه دنيا و همه چيز آن را در گلوى منافق بريزم كه مرا دوست بدارد، او هرگز مرا دوست نخواهد داشت . براى اينكه از رسول خدا شنيدم كه فرمود: يا على نيست دوست براى تو مگر مؤ من ، و كسى دشمن تو نيست مگر اينكه منافق باشد.

314، كنار حوض كوثر

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
اول من يرد على الحوض اهل بيتى و من احبنى من امتى .⁽³¹⁷⁾
اولين كسيكه وارد مى شود در نزد حوض كوثر فرداى قيامت بر من ، اهل بيت من و كسانيكه دوست آنها باشند خواهند بود.

315، مثل كشتى نوح

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
مثل اهل بيتى مثل سفينة نوح ، من ركبها نجاومن تخلف عنها غرق .⁽³¹⁸⁾
مثل اهل بيت من مثل كشتى نوح است ، كه هر كس در آن كشتى سوار شد نجات يافته ، و هر كس تخلف كند غرق مى شود.

316، باب حطه

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
مثل اهل بيتى فيكم مثل باب حطة فى بنى اسرائيل ، من دخله غفرله .⁽³¹⁹⁾

317، همه بر حب على (عليه السلام )

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
لواجتمع الناس على حب على بن ابيطالب لما خلق الله النار.⁽³²⁰⁾
اگر مردم اجتماع مى كردند در محبت و دوستى على بن ابيطالب عليه السلام ، هرگز خداوند جهنم را خلق نمى كرد.

318، حب على (عليه السلام ) و شهادت

قال الصادق عليه السلام :
من عرف هذا الامر ثم مات قبل ان يقوم القائم كان له مثل اجر من قتل معه .⁽³²¹⁾
كسيكه معترف بظهور امام زمان باشد و قبل از قيام امام (عليه السلام ) بميرد اجر كسى را دارد كه در ركاب ايشان در راه خدا جهاد كرده و كشته شده است .

319، عذر و گناه

قال حسين بن على سيد الشهدا عليهما السلام :
اياك وما تعتذر منه ، فان المؤ من لايسيى ء ولا يعتذر، والمنافق كل يوم يسيى ء و يعتذر.⁽³²²⁾
بر تو باد بدورى كردن از كارى كه به عذر خواهى ناچار شوى ، بدرستيكه مؤ من نه خلاف مى كند و نه عذر مى خواهد ولى منافق همه روزه هم بد مى كند و هم عذر خواهى مى نمايد.

320، هفتاد پاداش

قال حسين بن على سيد الشهدا عليهما السلام :
للسلام سبعون حسنه ، تسع و ستون للمبتدى و واحدة للراد.⁽³²³⁾
براى سلام كردن هفتاد ثواب است ، شصت و نه سهم آن متعلق به كسى است كه سلام مى كند، و يك سهم مال جواب دهنده است .

321، پرهيز از ظالم به مظلوم

قال حسين بن على سيدالشهدا عليهما السلام :
اى بنى ! اياك و ظلم من لايجد عليك ناصرا الا الله .⁽³²⁴⁾
فرزندم ! بر تو باد بدورى كردن از ظلم در حق كسيكه حامى و يارى كننده اى غير خداوند ندارد.

322، خوراك سگها!

قال حسين بن على سيد الشهدا عليهما السلام :
لرجل اغتاب عنده رجلا، يا هذا كف عن الغيبه فانها ادام كلاب النار.⁽³²⁵⁾
سيد الشهدا عليه السلام به مرديكه در خدمت ايشان غيبت مرديرا كرد، گفت : اى مرد دورى كن از غيبت كردن زيرا غيبت كنندگان خوراك سگهاى جهنم مى باشند.

323، براى اصلاح امت

قال حسين بن على سيد الشهدا عليهما السلام :
انى لم اخرج اشرا ولا بطرا ولا مفسدا ولا ظالما، وانما خرجت لطلب الاطلاح فى امه جدى (ص ) اريد ان امر بالمعروف وانهى عن المنكر.⁽³²⁶⁾
به درستيكه من براى تجاوز و يا طغيان يا فساد يا ظلم قيام نكردم بلكه براى طلب اصلاح در امور امت جدم (ص ) قيام مى كنم و اراده دارم امر به معروف و نهى از منكر نمايم .

324، شفاى تربت حسين (عليه السلام )

الباقر و الصادق عليهما السلام يقولان :
ان الله تعالى عوض الحسين (عليه السلام ) من قتله ان جعل الامامه فى ذريته والشفاء فى تربته ، واجابة الدعاء عند قبره ، ولا تعد ايام زائريه جائيا و راجعا من عمره .⁽³²⁷⁾
بدرستيكه خداوند متعال عوض شهادت حسين (عليه السلام ) امامت را در ذريه او، شفاء را در تربت او، اجابت دعا رانزد قبر او قرار داده و ايام رفت و برگشت زيارتى او براى زائرانش از عمر آنها حساب نمى شود.

325، غمناك براى ما

قال الصادق عليه السلام :
نفس المهموم لظلمنا تسبيح و همه لنا عبادة ، وكتمان سرنا جهاد فى سبيل الله .⁽³²⁸⁾
نفس كشيدن در حال غمناك بودن به خاطر ظلميكه بر ما شده ، ثواب تسبيح و غم غصه براى ما، ثواب عبادت دارد، و پوشيدن اسرار ما از دشمنان ما، جهاد در راه خداوند محسوب مى شود.

326، انتظار فرج

قال امير المؤ منين عليه السلام :
الاخذ باءمرنا معنا غدا فى حظيره القدس والمنتظر لامرنا كالمتشحط بدمه فى سبيل الله .⁽³²⁹⁾
كسيكه او امر ما را بگيرد و بكار بندد و داراى ولايت و دوستى ما باشد در بهشت با ما خواهد بود. و كسيكه منتظر ظهور و فرج ما باشد مثل كسى است كه ، در راه خدا شهيد شده و به خون غلطيده باشد.

327، كشته اشك و عبرت

قال حسين بن على عليهما السلام :
انا قتيل العبرة لايذ كرنى مؤ من الا بكى .⁽³³⁰⁾
من كشته اشكم ، ياد نمى كند مؤ منى مرا، مگر اينكه اشك او جارى مى گردد.

328، با غم و شادى ما

قال ابوالحسن الرضا عليه السلام : يا بن الشبيب :
ان سرك ان تكون معنا فى الدرجات العلى من الجنان ، فاحزن لحزننا و افرح بفرحنا، و عليك بولايتنا فلو ان رجلا تولى حجرا لحشره الله معه يوم القيامة .⁽³³¹⁾
اى پسر ((شبيب ))! اگر مسرور مى شوى با ما در درجات اعلاى از بهشت باشى ، پس بخاطر اندوه ما غمناك و براى شادى ما شادباش و بر تو باد بدوستى و ولايت ما براى اينكه اگر حتى مردى سنگى را دوست داشته باشد، در قيامت با همان سنگ محشور خواهد شد.

329، يك قطره اشك

قال الصادق عليه السلام :
من ذكرنا عنده فخرج من عينيه مثل جناح الذباب غفرالله ذنوبه ولو كانت اكثر من زبد البحر.⁽³³²⁾
كسيكه ذكر ما خانواده نزد او بشود، واشك او جارى شود، اگر چه اشك او باندازه بال مگسى باشد، گناه او اگر به قدر آب دريا باشد، آمرزيده مى شود.

330، تقواى الهى

از وصاياى على به امام حسن عليهما السلام :
فانى اوصيك بتقوى الله ولزوم امره ، و عماره قلبك بذكره ، و الا عتصام بحبله ، و اى سبب اوثق من سبب بينك و بين الله ان انت اخذت به .^{(333 )}
به درستيكه من وصيت مى كنم ترا به پرهيزكارى و ترس از خدا و ملازمت امر او، و آباد داشتن دل خود به ياد خدا، و چنگ زدن به ريسمان اطاعت و پيروى او، آيا كدام رشته از رشته ها بين تو و خدا محكم تر مى باشد اگر تو بدان چنگ بزنى ؟

331، احياى قلب

از وصاياى على بامام حسن عليهما السلام :
احى قلبك بالموعظه ، و امته بالزهاده و قوه باليقين ، و نوره بالحكمه و ذ لله بذكر الموت وقرره با الفناء.⁽³³⁴⁾
قلبت را با موعظه و پند زنده كن ، و بميران بزهد و بوسيله تقوى قوى كن يقين را و نورانى كن دل را بعلم و دانش ، و خوار كن آنرا به ذكر و يادآورى مرگ ، و دل را باقرار بفنا و نيست شدن دنياوادار، تا نپندارى كه سراى جاويد همين دنياست .

332، اصلاح جايگاه

من كلام له عليه السلام :
فاصلح مثواك ، و لا تبع آخرتك بدنياك .⁽³³⁵⁾
منزلگاه خود را به سبب كارهاى خوب دنيا درست كن ، و آخرت خود را بدنيا مفروش .

333، پاداش انتظار

قال الباقر عليه السلام :
ماضر من مات منتظرا لاءمرنا الايموت فى وسط فسطاط المهدى و عسكره .⁽³³⁶⁾
ضرر نكرده است كسيكه بميرد و منتظر امر فرج ما باشد، زيرا وضع او مانند كسى است كه در وسط خيمه امام زمان و لشكريانش جان داده باشد.

334، اهل امر بمعروف

از وصاياى حضرت امير عليه السلام به فرزندانش :
وامر باءلمعروف تكن من اهله ، وانكر المنكر بيدك و لسانك ، و باين من فعله بجهدك .⁽³³⁷⁾
امر بمعروف كن تا اهل آن باشى ، و انكار منكر كن با دست و زبانت و دورى كن از كار زشت و از بدان تا قوه و طاقت دارى .

335، آخرت را فراموش نكنيد

قال على بن الحسين زين العابدين عليهما السلام :
اصحابى ، اخوانى ، عليكم بدار الاخره ولا اوصيكم بدار الدنيا، فانكم عليها و بها متمسكون .⁽³³⁸⁾
اصحاب من ! برادران من ، بر شما باد بخانه آخرت و آنرا فراموش ننمائيد، وصيت نمى كنم شما را به خانه دنيا، زيرا شما در آن هستيد و بآن تمسك جسته ايد.

336، خطر گناه !

قال على بن الحسين زين العابدين عليهما السلام :
عجبت لمن يحتمى من الطعام لمضرنه ، كيف لايحتمى من الذنب لمعرنه .⁽³³⁹⁾
عجب دارم از كسيكه اهميت مى دهد و پرهيز مى كند از غذا كه مبادا ضررى باو برساند، اما از گناه كه گرفتارى و جزاى بد عايد او مى گرداند، هرگز پرهيز و خوددارى نمى كند!

337، رفاقت با فاسق

قال على بن الحسين زين العابدين عليهما السلام :
لا تسحبن فاسقا، فانه يبيعك باكله فما دونها.⁽³⁴⁰⁾
با شخص فاسق رفاقت مكن كه تو را تو را بلقمه اى يا كمتر از آن مى فروشد! سؤ ال شد: كمتر از آن چيست ؟ فرمود: باميد لقمه اى كه باو نمى رسد!

338، براى غذاى روح

قال حسن بن على عليهما السلام :
عجبت لمن يتفكر فى ماءكوله ، كيف لا فى ماكوله كيف لا يتفكر فى معقوله .⁽³⁴¹⁾
عجب دارم از كسيكه در خوراك خود دقت مى كند، چگونه در غذاى فكرى و معارف دينى خود فكر نمى كند!

339، مايه افتخار مؤ من

قال الصادق عليه السلام :
ثلاثة هن فخر المؤ من وزينة فى الدنيا والاخرة ، الصلاة فى آخر الليل ، و ياءسه عما فى ابدى الناس و ولاية الامام من آل محمد صلى الله عليه و آله .⁽³⁴²⁾
سه چيز است كه مايه افتخار و زينت مؤ من در دنيا و آخرت مى باشد: نماز در آخر شب ، و نااميدى از مالى كه در دست مردم است ، و ولايت و شناخت امامى از آل محمد صلى الله عليه و آله وسلم مى باشد.

340، اصلاح ذات البين

قال على عليه السلام :
صلاح ذات البين افضل من عامه الصلواة والصيام .⁽³⁴³⁾
اصلاح بين مرد و ايجاد دوستى و مودت بين خلق الله ، در پيشگاه خداوند متعال ، ثواب عبادت يكسال نماز و روزه گرفتن را دارد.

341، موعظه عالم بى عمل

قال الصادق عليه السلام :
ان العالم اذا لم يعمل بعلمه زلت موعظته عن القلب ، كما يزل المطر عن الصفا.⁽³⁴⁴⁾
عالم اگر به خود عمل نكند، موعظه اش مانند قطره بارانى كه روى سنگ صاف ريخته مى شود و به جاى نمى ماند، موعظه هم در قلب افراد جايگزين نخواهد شد.

342، براى بنده متقى

قال امير المؤ منين عليه السلام :
لو ان السموات والارض كانتا على عبد رتقا ثم اتقى الله لجعل له مخرجا و يرزقه من حيث لايحتسب .⁽³⁴⁵⁾
اگر آسمان و زمين بروى بنده بسته شود و بنده متقى باشد، خداوند برايش ‍ گشايش روزى را از جائيكه گمان نمى كرد قرار مى دهد.

343، رضاى ما رضاى خدا

قال حسين بن على سيد الشهداء عليهما السلام :
رضى الله رضانا اهل البيت ، نصبر على بلائه و يوفينا اجور الصابرين .⁽³⁴⁶⁾
رضايت خداوند در رضايت ما اهل بيت است ، و ما بر بلاها صبر مى كنيم و خداوند هم بما پاداش صابرين را خواهد داد.

344، پرهيز از منت

قال امير المؤ منين عليه السلام :
اياك والمن بالمعروف فان الامتنان يكدر الاحسان .⁽³⁴⁷⁾
بپرهيز از اينكه براى انجام خوبيها بر افراد منت گذارى زيرا منت گذاردن براى انجام كار نيك وضع خوبيها را كدر و آلوده مى سازد.

345، قطع طمع از مردم

قال امير المؤ منين عليه السلام :
اذا اراد احد كم ان لايسئل الله سبحانه شيئا الا اعطاه فليياءس من الناس ولا يكن له رجاء الا الله سبحانه .⁽³⁴⁸⁾
هرگاه كسى از شما بخواهد كه از خداوند سبحان چيزى بخواهد و خداوند هم اميد او را قطع نكند، بايد بخداوند متعال اميدوار باشد.