سيماى خوشبختى

حميد رسائى

- ۴ -

عوامل نظامى 
جهاد و شهادت  
315- الامام على عليه السلام : ان الله كتب القتل على قوم و الموت على الآخرين ، و كل آتيه منيته كما كتب الله لكم ، فطوبى للمجاهدين فى سبيل الله و المقتولين فى طاعته . ⁽⁴²¹⁾
بدرستيكه خداوند براى گروهى شهادت و براى جمعى ديگر مرگ را مقدر ساخته است و براى هر كس آنچه مقدر شده فرا مى رسد، چنانچه خداوند بر شما نيز مقدراتى دارد پس خوشا به حال رزمندگان راه خدا و شهيدان راه فرمانبردارى از اطاعت او.
316- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : الغزاة اءولياء الله عزوجل ، قبل حسناتهم و محا سيئاتهم ، فطوبى للغزاة فى سبيل الله ، دعوه فاءجابهم و ساءلوه فاءعطاهم . ⁽⁴²²⁾
رزمندگان دوستان خدا هستند، خداوند عزوجل كارهاى نيكشان را پذيراست و گناهانشان را خطا پوش و گذرا، پس خوشا به حال رزمندگان راه خدا، او را مى خوانند پس جوابشان را مى دهد، از خدا مى خواهند و او عطايشان مى كند.
317- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى لعبد اغبر جلده ، دنس ⁽⁴²³⁾ ثيابه ، يكون فى النهار فى الساقة ⁽⁴²⁴⁾ و بالليل فى الحرس ، ان حقا على الله اءن يزوجه من الحواريين . ⁽⁴²⁵⁾
خوشا بر بنده اى كه بخاطر جنگ و جهاد چهره اش غبار آلود باشد و لباسهايش چرك آلود، روز را در ميانه لشكر است و شب در نگهبانى ، همانا خداوند حق دارد او را به ازدواج حورالعين در آورد.
318- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى لعبد آخذ بعنان فرسه فى سبيل الله ، اءشعث راءسه ، مغبرة قدماه ، ان كان فى الحراسة كان فى الحراسة ، و ان كان فى الساقة كان فى الساقة ، ان استاذن لم يؤ ذن له ، و ان شفع لم يشفع . ⁽⁴²⁶⁾
خوشا به حال بنده اى كه در راه خدا دهانه اسبش را در دست گيرد (و بدين خاطر) سر و رويش ژوليده و بهم ريخته شود و قدمهايش غبار آلود گردد، اگر او را به نگهبانى گمارند، نگهبانى مى كند و اگر در ميانه لشكر قرارش ‍ دهند، آنجا خدمت كند (به اندازه اى گمنام و خالص است كه ) اگر اجازه خواهد به او اجازه نمى دهند و اگر براى كسى سفارش كند، سفارشش را نمى پذيرند.
بخش سوم : نمونه افراد خوشبخت 
نمونه افراد خوشبخت  
محمد صلى الله عليه و آله و سلم 
319- على بن اءسباط عنهم : قال الله تبارك و تعالى فى مناجاته لعيسى عليه السلام بعد اءن ذكر اءوصاف محمد صلى الله عليه و آله و سلم ... يا عيسى ، دينه الحنيفية ، و قبلته يمانية ، و هو من حزبى و اءنا معه ، فطوبى له ثم طوبى له . ⁽⁴²⁷⁾
على بن اسباط از (يكى از) معصومان عليهم السلام نقل مى كند: خداوند تبارك و تعالى در مناجات عيسى عليه السلام با او، پس از برشمردن ويژگيهاى محمد صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:... عيسى ! دين او دينى است در راستاى حق و قبله او در طرف راست ، او از حزب من است و من با او هستم ، پس خوشا به حالش و خوشا به حالش .
320- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : اذا ساءلتم الله فاساءلوا لى الوسيلة : فساءلنا النبى صلى الله عليه و آله و سلم : عن الوسيلة : فقال : هى درجة فى الجنة ... فهى فى درجة النبيين كالقمر بين الكواكب ، فلا يبقى يومئذ نبى و لا صديق و لا شهيد الا قال : طوبى لمن كانت هذه الدرجة درجته ... فياءتى النداء من عند الله عزوجل يسمع النبيين و جميع الخلق : هذه درجة محمد . ⁽⁴²⁸⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مى فرمود: آنگاه كه از خدا درخواست مى كنيد، براى من مقام وسيله را بخواهيد. اصحاب گفتند: از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم پرسيدم كه وسيله چيست ؟ فرمود: درجه يى است در بهشت ... كه در بين درجات پيامبران همچون قرص ماه در بين ستارگان است ، در آن روز هيچ پيامبر و صديق و شهيدى نيست مگر اينكه بگويد: خوشا به حال كسى كه اين مقام ، مقام اوست ، كه در آن هنگام ندائى از سوى خداوند عزوجل به گوش مى رسد كه تمام پيامبران و همه خلايق آن را مى شنوند (كه مى گويد:) اين درجه و مقام محمد است .
321- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : من على ربى و قال لى : يا محمود فقد اءرسلت كل رسول امته بلسانها، و اءرسلتك الى كل اءحمر و اءسود من خلقى ، و نصرتك بالرعب الذى لم اءنصر به اءحدا، و اءحللت لك الغنيمة و لم تحل لاءحد قبلك ، و اءعطيت لك و لامتك كنزا من كنوز عرشى فاتحة الكتاب و خاتمة سورة البقرة ، و جعلت لك و لامتك الاءرض كلها مسجدا و ترابها طهورا، و اءعطيت لك و لامتك التكبير، و قرنت ذكرك بذكرى حتى لا يذكرنى اءحد من امتك الا ذكرك مع ذكرى ، فطوبى لك يا محمد و لامتك . ⁽⁴²⁹⁾
پروردگارم بر من منت نهاد و فرمود: اى محمد، همه پيامبران را به زبان قوم و قبيله شان به سوى آنان فرستادم ولى تو را بر هر آفريده سرخ و سياهى مبعوث ساختم و با وحشتى (كه در دل دشمن انداختم ) تو را يارى كردم كه هيچ كس را اينچنين يارى نرساندم ، غنيمت را بر تو حلال ساختم ، در حالى كه پيش از تو بر كسى حلال نكرده بودم ، به تو و امت تو گنجى از گنجهاى عرشم را بخشيدم ؛ يعنى ، سوره حمد و پايان سوره بقره را (آمن الرسول بما انزل ...) و همه زمين را براى تو و امت تو سجدگاه و خاكش را پاك قرار دادم ، به تو و امت تو الله اكبر را عطا كردم و يادت را با ياد خويش همراه ساختم ، بگونه اى كه هيچ كس از امت تو، مرا ياد نمى كند مگر آن كه تو را نيز در ياد مى آورد. خوشا بر تو اى محمد و خوشا بر امت تو.
322- رسول الله صلى الله عليه و آله - فى اءحوال القيامة - لايبقى يومئذ نبى و لا صديق و لا شهيد الا قال : طوبى لهذين العبدين (محمد صلى الله عليه و آله و سلم و على عليه السلام ) ما اءكرمهما على الله . ⁽⁴³⁰⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم - در بيان چگونگى روز قيامت - مى فرمايد: در آن روز هيچ پيامبر و صديق و شهيدى نيست مگر اينكه مى گويد: خوشا به حال اين دو بنده خدا (محمد صلى الله عليه و آله و سلم و على عليه السلام ) چقدر اين دو نفر نزد خداوند گرامى اند.
على عليه السلام 
323- ابن عباس : بينا نحن مع النبى صلى الله عليه و آله و سلم بعرفات اذ قال : اءفيكم على بن ابى طالب ، قلنا: بلى يا رسول الله . فقربه منه و ضرب بيده على منكبه ⁽⁴³¹⁾ ثم قال : طوبى لك يا على ، نزلت على آية ذكرى و اياك فيها سواء فقال : (اليوم اكملت لكم دينكم و اءتممت عليكم نعمتى و رضيت لكم الاسلام دينا)⁽⁴³²⁾ . ⁽⁴³³⁾
هنگامى كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در عرفات بوديم ، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: آيا على بن ابى طالب در بين شماست ؟ عرض كرديم : آرى يا رسول الله . رسول خدا او را نزد خود آورد و با دست بر شانه او زد، سپس فرمود: خوشا به حالت على جان ، آيه اى بر من نازل شد كه من و تو در آن يكسان ياد شديم . سپس اين آيه را قرائت نمود (امروز دين شما را كامل و نعمتم را بر شما تمام كردم و به اينكه اسلام دين شما باشد خشنود و راضى شدم ).
324- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم - قبل ما بين عينى على عليه السلام فقال -: يا اءبا الحسن ، اءنت عضو من اءعضائى ، تزول حيث زلت ، و ان لك فى الجنة درجة و هى درجة الوسيلة ، فطوبى لك و لشيعتك من بعدك . ⁽⁴³⁴⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بين دو چشم على عليه السلام را بوسيد و فرمود: اباالحسن ! تو عضوى از اندام من هستى ، اگر من لغزش كردم تو هم لغزش مى كنى ، براى تو در بهشت درجه اى به نام درجة الوسيلة است ، خوشا به حال تو و شيعيانت كه پس از تو مى آيند.
اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم 
325- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى لمن رآنى و آمن بى ... . ⁽⁴³⁵⁾
خوشا به حال آنان كه مرا ديده و به من گرويده اند.
326- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى لمن رآنى ، و طوبى راءى من رآنى ، و طوبى لمن راءى من راءى من رآنى . ⁽⁴³⁶⁾
خوشا به حال آنان كه مرا ديده باشند (اصحاب )، و خوشا به حال آنان كه ببينند كسى را كه مرا ديده (تابعين اصحاب )، و خوشا به حال آنان كه ببينند كسى را كه او اصحاب مرا ديده (تابعين تابعين اصحاب ).
327- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : اءوحى الله تعالى جلت عظمته الى عيسى عليه السلام : جد فى اءمرى و لا تترك : انى خلقتك من غير فحل آية للعالمين ، اءخبرهم آمنوا بى و برسولى النبى الامى ، نسله من مباركة و هى مع امك فى الجنة ، طوبى لمن سمع كلامه و اءدرك زمانه و شهد اءيامه . ⁽⁴³⁷⁾
خداوند تبارك و تعالى به عيسى عليه السلام وحى كرد كه (يا عيسى ) در كارها و دستورهاى من كوشا باش و آنها را ترك مكن ، من تو را بدون پدر آفريدم تا نشانه اى (از قدرت من ) بر جهانيان باشد، مردم را آگاه ساز تا به من و به فرستاده ام ، پيامبر امى ايمان آورند، نسل آن پيامبر از زنى فرخنده و خجسته است كه او با مادر تو در بهشت همراه است . خوشا به حال آنان كه سخن آن پيامبر را بشنوند و دوران او را دريابند و روزگار او را شاهد باشند.
328- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : دخلت الجنة فسمعت خشفة ⁽⁴³⁸⁾ اءمامى ، فقلت : من هذا يا جبرئيل ؟ فقال : بلال . فقلت : طوبى لبلال . ⁽⁴³⁹⁾
داخل بهشت شدم كه صداى حركت كسى را شنيدم . از جبرئيل پرسيدم كه اين صداى كيست ؟ جبرئيل جواب داد: صداى بلال . و من گفتم : خوشا به حال بلال .
اصحاب امام على عليه السلام 
329- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : يا على ، اءنت المظلوم من بعدى ، فويل لمن ظلمك و اعتدى عليك ، و طوبى لمن تبعك و لم يختر عليك . يا على ، اءنت المقاتل بعدى ، فويل لمن قاتلك ، و طوبى لمن قاتل معك . يا على اءنت الذى تنطق بكلامى و تتكلم بلسانى بعدى ، فويل لمن رد عليك ، و طوبى قبل كلامك . ⁽⁴⁴⁰⁾
على جان ، تو پس از من مظلومى ، پس واى بر آنان كه به تو ستم نمايند و (بر حق تو) دست درازى و تجاوز كنند و خوشا بر آنان كه تو را پيروى كنند و به تو خيانت نكنند. على جان ، پس از من مى جنگى و پيكار مى كنى ، پس بدا بر آنان كه با تو جنگ كنند و خوشا به حال آنان كه همراه تو بجنگند. على جان پس از من سخنان مرا مى گويى و به شيوه من سخن مى رانى ، پس واى بر آنان كه كلام تو را نپذيرند و خوشا بر آنان كه سخنانت را پذيرا شوند.
330- الامام الحسن عليه السلام : معاشر الناس ان طلحة و الزبير قد بايعا عليا عليه السلام ، طائعين غير مكرهين ، ثم نفرا و نكثا بيعتهما له فطوبى لمن خفف فى مجاهدة من جاهده فان الجهاد معه كالجهاد مع النبى صلى الله عليه و آله و سلم . ⁽⁴⁴¹⁾
اى مردم ! طلحه و زبير با على عليه السلام بيعت كردند در حالى كه مطيع او بودند و اكراهى نداشتند، سپس بيعت خود را شكستند، پس خوشا به حال آن كه در جهاد با آنان كه با على مى جنگند شتاب كند، كه جهاد در كنار على مانند جهاد در كنار پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم است .
خوشبختى كاذب  
331- الامام على عليه السلام : ما قال الناس لشى ء طوبى له الا و قد خباءله الدهر يوم السوء . ⁽⁴⁴²⁾
(تا كنون ) مردم به چيزى خوشا به حال او نگفته اند، مگر آن كه روزگار، روز بعدى را براى او فراهم ساخته است .
332- الامام الصادق عليه السلام : اتقوا المحقرات من الذنوب فانها لا تغفر. قلت : و ما المحقرات ؟ قال عليه السلام : الرجل يذنب فيقول : طوبى لى لو لم يكن لى غير ذلك . ⁽⁴⁴³⁾
بپرهيزيد از گناهان كوچك كه آمرزيده نمى شود (زيد شحام مى گويد:) پرسيدم : گناهان كوچك چيست ؟ امام عليه السلام فرمود: اين كه كسى ، گناهى انجام دهد و با خود بگويد: خوشا به حالم اگر غير از اين گناه ، گناهى نداشته باشم .
333- الله تبارك و تعالى فى الصحيفة السابعة و العشرين من صحف ادريس النبى عليه السلام : عجبا لمن يقول لمن مات من الاءئمة الخطاة ، طوبى له فقد عاش عمرا طويلا و نال خيرا جزيلا، و سرورا عظيما، و ملكا جسيما، و تمتع بالاءهل و الولد و السعة و الغنى ، ثم مات كريما وادعا ⁽⁴⁴⁴⁾، و لم يلاق هوانا، اءما علمتم اءنه تمتع قليلا و خلف وراءة حسابا طويلا، و احتمل من اءوزاره عبئا ثقيلا، و كانت اءيامه فى سروره و غناه ، و ملكه و دنياه كحلم النائم و مجرى السراب ، لم يحصل منه عند انقضائه الا على تبعة حساب و مكابرة خلود العذاب . ⁽⁴⁴⁵⁾
خداوند تبارك و تعالى - در بيست و هفتمين صحيفه ادريس پيامبر عليه السلام - مى فرمايد: عجبا از كسانى كه وقتى يكى از پيشوايان ظلم بميرد، مى گويند: خوشا به حالش ، مدت زيادى زندگى كرد و به نعمتهاى فراوان و كاميابى بسيار و حكومتى در خور دست يافت ، از زن و فرزند و روزى بسيار و غناى مالى لذت كامل برد و با كرامت و بزرگمنشى جهان را ترك گفت و هيچ سختى و رنجى نديد. آيا نمى دانيد كه لذت او ناچيز بود و براى آينده خود، حسابرسى طولانى به جاى گذاشت و بار سنگينى از وزرو و بال با خود برد، روزگار شادى و بى نيازى و پادشاهى و دنياى او همچون رؤ يايى در خواب و افسانه اى در سراب بود و هنگام ترك دنيا چيزى جز پس دادن حساب و جاودانگى عذاب به دست نياورد.
شجره طوبى 
334- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : (طوبى ) شجرة فى الجنة مسيره مائة عام ، ثياب اءهل الجنة يخرج من اءكمامها . ⁽⁴⁴⁶⁾
(طوبى ) درختى است در بهشت (كه بلندى آن ) به اندازه پيمودن صد سال است ، لباسهاى بهشتيان از لايه هاى (لطيف ) آن به وجود مى آيد.
335- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى شجرة غرسها الله بيده و نفخ فيها من روحه تنبت بالحلى و الحلل و الثمار متدلية على اءفواه اءهل الجنة و ان اءغصانها لترى من وراء شور الجنة و هى فى منزل على بن اءبى طالب عليه السلام لن يحرمها ولية و لن ينالها عدوه . ⁽⁴⁴⁷⁾
طوبى درختى است كه خداوند به دست (قدرت ) خويش آن را كاشته است و از روح خود در آن دميده ، (درختى است ) كه از آن زر و زيورهاى ارزشمند و پارچه هاى گران قيمت تهيه مى شود و ميوه هاى آن بر دهان بهشتيان آويخته است ، شاخه هايش از پشت ديوار بهشت ديده مى شود و آن درخت در خانه على بن ابى طالب عليه السلام قرار دارد، دوستدار على از آن محروم نمى شود و دشمن على بن آن نمى رسد.
336- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : لما اءسرى بى الى السماء، فصرت فى سماء الدنيا حتى الصوت فى السماء السادسة فاذا اءنا بشجرة لم اءر شجرة اءحسن منها و لا اءكبر منها. فقلت لجبرئيل : يا حبيبى ، ما هذه الشجرة . قال : هذه طوبى يا حبيبى . فقلت : ما هذا الصوت العالى الجهورى ؟ ⁽⁴⁴⁸⁾ قال : هذا صوت طوبى . قلت : اءى شى ء يقول ؟ قال : يقول ، وا شوقاه اليك يا على بن اءبى طالب . ⁽⁴⁴⁹⁾
هنگامى كه مرا شبانه به آسمان بردند، به آسمان دنيا وارد شدم ، تا اينكه به آسمان ششم رسيدم ، ناگهان (در برابر خود) درختى ديدم كه تا به زمان درختى زيباتر و بزرگتر از آن نديده بودم ، به جبرئيل گفتم : دوست من ! اين چه درختى است ؟ جبرئيل گفت : دوستم ، اين درخت طوبى است . گفتم : اين صداى بلند و رسا چيست ؟ گفت : اين صداى درخت طوبى است . گفتم : چه مى گويد: گفت : مى گويد؛ چه اشتياقى دارم به تو اى على بن ابى طالب .
337- حماد بن عبدالله : قراءت فى الانجيل ... قال عيسى عليه السلام : يا رب و ما طوبى ؟ قال : شجرة فى الجنة ، اءنا غرستها تظل الجنان ، اءصلها من رضوان ، و ماؤ ها من تسنيم ، برده برد الكافور، و طعمه طعم الزنجبيل ، من شرب من تلك العين شربة لايظماء بعدها اءبدا. فقال عيسى عليه السلام : اللهم اسقنى منها. قال : حرام يا عيسى على البشر اءن يشربوا منها حتى يشرب ذلك النبى ، و حرام على الامم اءن يشربوا منها حتى يشرب امة ذلك النبى . ⁽⁴⁵⁰⁾
حماد بن عبدالله بن سلمان مى گويد: در انجيل خواندم ... عيسى عليه السلام خطاب به خداوند عرض كرد: پروردگارا! طوبى چيست ؟ خداوند فرمود: درختى است در بهشت كه من آن را كاشته ام تا سايه گستر بهشت باشد، ريشه و تنه آن درخت از (بهشت ) رضوان و آب آن از (چشمه ) تسنيم است ، طبيعت سرد آن همچون طبيعت سرد كافور است و مزه آن مانند مزه زنجبيل ، هر كس از آن چشمه بنوشد، پس از آن هرگز تشنه نمى شود. سپس ‍ عيسى عليه السلام (مشتاق آن درخت شد و) گفت : خداوند! مرا از آن سيراب ساز. خداوند فرمود: عيسى ، بر بشر حرام است از آن چشمه بنوشد تا اينكه آن پيامبر رسول اكرم صلى الله عليه و آله ) از آن بنوشد و بر امتها حرام است از آن بنوشند تا اينكه امت آن پيامبر از آن بنوشد.
338- الامام الباقر عليه السلام : سئل رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم عن قوله : (طوبى لهم و حسن مآب ) قال : شجرة فى الجنة اءصلها فى دارى و فرعها على اءهل الجنة ، ثم سئل مرة اخرى فقال : شجرة فى الجنة اءصلها فى دار على و فرعها على اءهل الجنة . قيل له : ساءلتك عنها يا رسول الله فقلت اءصلها فى دارى و فرعها على اءهل الجنة . فقال صلى الله عليه و آله و سلم : ان دارى و دار على واحدة . ⁽⁴⁵¹⁾
از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در مورد آيه طوبى لهم و حسن مآب سؤ ال شد، حضرت فرمود: (طوبى ) درختى است در بهشت ، ريشه و تنه آن در خانه من و شاخه هاى آن بر سر بهشتيان است . سپس بار ديگر از حضرت (در مورد درخت طوبى ) سؤ ال شد، ايشان فرمود: درختى است در بهشت ، تنه و ريشه آن در خانه على و شاخه هاى آن بر سر بهشتيان سايه افكن است . به حضرت گفتند: يا رسول الله (پيشتر) از آن درخت سؤ ال كرديم فرموديد: تنه و ريشه آن در خانه من است و شاخه هاى آن بر سر بهشتيان سايه گستر است ، حضرت صلى الله عليه و آله و سلم در پاسخ فرمود: خانه من و على يكى است .
339- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى شجرة فى دارى و اءغصانها فى دور اءهل بيتى . ثم قال بعد: طوبى شجرة فى دار على و اءغصانها فى دور اءهل بيتى . فقال عمر بن الخطاب : يا رسول الله ، اءليس حدثتنا بالاءمس اءن طوبى شجرة فى دارك ؟ فقال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : اءما علمت اءن دارى و دار على واحدة . ⁽⁴⁵²⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: طوبى درختى است در خانه من و شاخه هاى آن در خانه هاى اهل بيت من است . و پس از مدتى فرمود: طوبى درختى است در خانه على و شاخه هاى آن در خانه هاى اهل بيت من است . پس عمر بن خطاب گفت : اى رسول خدا، آيا ديروز نگفتى كه طوبى درختى در خانه شما است ؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: آيا نمى دانى كه خانه من و على يكى است .
340- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : يا على ... اءنت صاحب شجرة طوبى فى الجنة ، اءصلها فى دارك و اءغصانها فى دار شيعتك و محبيك . ⁽⁴⁵³⁾
على جان !... تو صاحب درخت طوبى در بهشت هستى ، ريشه و ساقه آن درخت در خانه تو و شاخه هاى آن در خانه شيعيان و دوستداران تو است .
341- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم - عندما ساءله على عليه السلام عن شجرة طوبى -: شجرة فى دارك فى الجنة ليس دار من دور شيعتك فى الجنة الا و فيها غصن من تلك الشجرة ، تهدى (تهدل - خ ل ) عليهم (اليهم - خ ل ) بكل ما يشتهون . ⁽⁴⁵⁴⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم - وقتى كه على عليه السلام از درخت طوبى پرسيد - فرمود: درختى است در بهشت در خانه تو و هيچ خانه اى از خانه هاى شيعيان تو در بهشت نيست مگر آن كه شاخه اى از آن درخت در آن خانه وارد شده ، كه براى آنان هر چه بخواهند آماده مى كند.
342- الامام الصادق عليه السلام :- عندما سئل عن شجرة طوبى -: شجرة فى الجنة ، اءصلها فى دار على بن اءبى طالب عليه السلام و ليس من مؤ من الا و فى داره غصن من اءغصانها و ذلك قول الله عزوجل (طوبى لهم و حسن مآب ) . ⁽⁴⁵⁵⁾
امام صادق عليه السلام - وقتى كه از درخت طوبى از ايشان سؤ ال شد - فرمود: درختى است در بهشت ، ريشه و ساقه آن در خانه على بن ابى طالب عليه السلام است و هيچ مؤ منى نيست مگر آن كه در خانه او شاخه اى از شاخه هاى آن درخت داخل شود و اين همان گفته خداوند است كه فرمود: (طوبى براى آنان است و فرجام نيكويى دارند).
343- الامام الصادق عليه السلام : كان رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم يكثر تقبيل فاطمة ، فغضبت من ذلك عائشة ، فقالت : يا رسول الله ، انك لتكثر تقبيل فاطمة . فقال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم . يا عائشة ، انه لما اءسرى بى الى السماء، دخلت الجنة فاءدنانى جبرئيل عليه السلام من شجرة طوبى و ناولنى من ثمارها، فاءكلته ، فلما هبطت الى الاءرض حول الله ذلك ماء فى ظهرى فواقعت بخديجة فحملت بفاطمة فما قبلتها الا وجدت رائحة شجرة طوبى منها . ⁽⁴⁵⁶⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فاطمه را زياد مى بوسيد، كه عائشه بر اين كار رسول خدا غضبناك شد و گفت : رسول خدا! شما در بوسيدن فاطمه زياده روى مى كنيد. پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: عائشه هنگامى كه شبانه مرا به آسمان مى بردند، داخل بهشت شدم پس جبرئيل عليه السلام مرا به درخت طوبى نزديك ساخت و از ميوه هاى آن نزد من آورد و من از آن ميوه ها خوردم و هنگامى كه به زمين باز گشتم ، خداوند آن ميوه ها را در صلب من به آبى تبديل كرد و با خديجه همبستر شدم و او فاطمه را باردار شد، پس هيچ گاه فاطمه را نبوسيدم مگر آن كه بوى درخت طوبى از او به مشامم رسيد.
344- بلال بن حمامة : خرج علينا رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم ذات يوم ضاحكا مستبشرا، فقام اليه عبدالرحمن بن عوف ، فقال : ما اءضحكك يا رسول الله ؟ قال صلى الله عليه و آله و سلم : بشارة اءتتنى من عند ربى ، اءن الله لما اءراد اءن يزوج عليا فاطمة ، اءمر ملكا اءن يهز شجرة طوبى ، فهزها فنثرت رقاقا ⁽⁴⁵⁷⁾ - يعنى صكاكا ⁽⁴⁵⁸⁾ - و اءنشاء الله ملائكة التقطوها، فاذا كانت القيامة ثارت الملائكة فى الخلق ، فلا يرون محبا لنا اءهل البيت محضا الا دفعوا اليه منها كتابا، براءة له من النار . ⁽⁴⁵⁹⁾
بلال بن حمامة مى گويد: روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در حالى كه خندان بود و خبرهاى خوش داشت بر ما وارد شد، سپس ‍ عبدالرحمن بن عوف پيش پاى ايشان بلند شد و پرسيد: اى رسول خدا چه چيزى شما را به خنده وا داشته است ؟ حضرت صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: از سوى پروردگارم بشارتى رسيده است كه خداوند وقتى مى خواست فاطمه را به ازدواج على در آورد، فرشته اى را امر كرد تا درخت طوبى را تكان دهد، پس آن فرشته درخت طوبى را تكان داد و درخت حواله هايى را افشاند، خداوند فرشته ها را دستور داد تا آن حواله ها را گرد آورند و هنگامى كه قيامت بر پا شود، آن فرشتگان در ميان مردم به جنب و جوش در آمده و دوستدار مخلص اهل بيت ما را نمى بينند، مگر آن كه به او نوشته اى از آن حواله ها مى دهند كه موجب برائت آنان از آتش است .
345- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : و لقد نحل الله طوبى فى مهر فاطمة فجعلها فى منزل على . ⁽⁴⁶⁰⁾
خداوند، درخت طوبى را به عنوان مهريه فاطمه قرار داد و آن را در خانه على نهاد.
346- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : اءول من ياءكل من شجرة طوبى على . ⁽⁴⁶¹⁾
نخستين كسى كه از درخت طوبى تناول مى كند، على است .
347- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : اءلا و من اءحب عليا لا يخرج من الدنيا حتى يشرب من حوض الكوثر و ياءكل من شجرة طوبى و يرى مكانه من الجنة . ⁽⁴⁶²⁾
آگاه باشيد، هر كس على عليه السلام را دوست بدارد از دنيا نمى رود مگر آن كه از حوض كوثر مى نوشد و از درخت طوبى مى خورد و جايگاهش را در بهشت مى بيند.
348- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : ان الله عزوجل اذ كان اءول يوم من شعبان اءمر باءبواب الجنة فتقتح ، و ياءمر شجرة طوبى فتطلع اءغصانها على هذه الدنيا... ثم ينادى منادى ربنا عزوجل : يا عباد الله هذه اءغصان شجرة طوبى ، فتمسكوا بها، ترفعكم الى الجنة ... فو الذى بعثنى بالحق نبيا ان من تعاطى بابا من الخير و البر فى هذا اليوم ، فقد تعلق بغصن من اءغصان شجرة طوبى ، فهو مؤ دبه الى الجنة ... .
فمن تطوع لله بصلاة فى هذا اليوم ، فقد تعلق منه بغصن .
و من صام فى هذا اليوم ، فقد تعلق منه بغصن .
و من عفا عن مظلمة ، فقد تعلق منه بغصن .
و من اءصلح بين المرء و زوجه ، اءو الوالد و ولده اءو القريب و قريبه اءو الجار و جاره اءو الاءجنبى و الاءجنبية ، فقد تعلق منه بغصن .
و من خفف عن معسر من دينه اءو حط عنه ، فقد تعلق منه بغصن .
و من نظر فى حسابه فراءى دينا عتيقا قد اءيس منه صاحبه ، فاءداه ، فقد تعلق منه بغصن .
و من كفل يتيما، فقد تعلق منه بغصن .
و من كف سفيها عن عرض مؤ من ، فقد تعلق منه بغصن .
و من قعد يذكر الله و نعماءة و يشكره عليها، فقد تعلق منه بغصن .
و من عاد مريضا، فقد تعلق منه بغصن .
و من شيع فيه جنازة ، فقد تعلق منه بغصن .
و من عزى فيه مصابا، فقد تعلق منه بغصن .
و من بر والديه اءو اءحدهما فى هذا اليوم ، فقد تعلق منه بغصن .
و من اءسخطهما قبل هذا اليوم فاءرضاهما فى هذا اليوم ، فقد تعلق منه بغصن و كذلك من فعل شيئا (من سائر) من اءبواب الخير فى هذا اليوم ، فقد تعلق منه بغصن ... و الذى بعثنى بالحق نبيا اننى لارى المتعلقين باءغصان شجرة طوبى ، كيف قصدتهم الشياطين ليغووهم ، فحملت عليهم الملائكة يقتلونهم و يثخنونهم و يطردونهم عنهم . ⁽⁴⁶³⁾
هنگامى كه روز اول ماه شعبان فرا مى رسد خداوند تبارك و تعالى به درهاى بهشت امر مى كند كه تا باز شوند و به درخت طوبى امر مى كند و آن درخت شاخه هاى خود را بر اين دنيا مى گستراند... آنگاه ندا دهنده اى از جانب پروردگار عزوجل ندا مى دهد؛ اى بندگان خدا! اين شاخه هاى درخت طوبى است ، به آنها چنگ زنيد كه شما را به سوى بهشت مى كشاند... سوگند به آن كه مرا به حق ، به رسالت مبعوث كرد، هر كس درى از خير و نيكى در اين روز بگشايد به شاخه اى از شاخه هاى درخت طوبى در آويخته كه او را به بهشت مى رساند... .
پس هر كس در اين روز براى خدا نماز مستحبى بخواند، به شاخه اى از شاخه هاى آن درآويخته .
و هر كس در اين روز، روز بدارد، به شاخه اى از آن چنگ زده است .
و هر كس از ستمى كه بر او شده در گذرد، به شاخه اى از آن درخت درآويخته .
و هر كس ميان زن و شوهرى يا فرزند و پدرى يا ميان زن و مرد خويشاوندى و يا زن و مرد همسايه اى يا ميان زن و مرد بيگانه اى صلح دهد، به شاخه اى از شاخه هاى درخت طوبى درآويخته است .
و هر كس از دين بيچاره اى كه به او مديون است سبك گيرد و به او سخت نگيرد و از آن بگذرد، به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس در حساب خود نظر كند و بدهى گذشته دور خود را ببيند كه صاحبش از گرفتن آن ماءيوس شده است و آن را ادا نمايد به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس يتيمى را كفالت و سرپرستى كند، به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس سفيهى را از عرض و آبروى مؤ منى باز دارد (كه آبروى او را نريزد) به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس همه قرآن ، يا مقدارى از آن را بخواند، به شاخه اى از شاخه هاى آن درآويخته است .
و هر كس ذكر خدا را بگويد و نعمتهاى او را به ياد آورد و او را به خاطر نعمتهايش شكر گزار باشد به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس از بيمارى عيادت كند، به شاخه اى از آن درآويخته است .
و هر كس در اين روز به تشييع جنازه اى برود، به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس در اين روز مصيبت زده اى را آرامش دهد، به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس در اين روز به پدر و مادرش نيكى رساند، به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس پدر و مادرش را قبل از اين روز به خشم آورده باشد و در اين روز آنان را خشنود سازد، به شاخه اى از شاخه هاى آن درخت درآويخته است و همچنين هر كس كه كارى از كارهاى خير را در اين روز انجام دهد به شاخه اى از شاخه هاى درخت طوبى درآويخته است ... و سوگند به آن كه مرا به حق به رسالت مبعوث ساخت ، آنان را كه به درخت طوبى درآويخته اند مى بينم كه چگونه شياطين براى فريبشان در كمين اند و فرشتگان الهى بر آنان حمله ور مى شوند و آنان را به سختى نابود مى سازند و طردشان مى كنند.