ترجمه :
17ـ سـليمان جعفرى گويد: از حضرت ابى الحسن شنيدم كه مى فرمود: هيچ كس نيست كه از دوران كـودكـى بـعـهـده گـيـرد كـه در هـر شـب سـوره قـل اعـوذ بـرب الفـلق و سوره قل اعوذ برب الناس را هر كدام سه بار بخواند و سوره قـل هـو اللّه احـد را صـد بـار و اگـر نـتـوانـد پـنـجـاه بـار بـخـوانـد جـز ايـنـكـه خـداى عـزوجـل از او بـگـردانـد هـر نـوع ديـوانـگى و جن زدگى و پيش ‍ آمدهايى كه كودكان دچار شوند، و نيز مرض تشنگى و فاسد شدن معده و جوشش خون را تا زمانى كه بدان مداومت كـنـد تا به پيرى رسد، و اگر خود را بخواندن آن پايبند كند يا ديگرى بر آن وادارش كـنـد (يعنى اگر خودش سواد ندارد يا خواندن نتواند بر او بخوانند) تا روزى كه خداى عزوجل جانش را بگيرد محفوظ ماند.

ترجمه :
18ـ حـسـيـن بـن احـمد منقرى گويد:از حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام شنيدم كه مى فـرمـود: هـر كه بيك آيه قرآن اكتفا كند (و آنرا براى نگهدارى از خود بس داند) از شرق تا غرب همان آيه او را بس باشد (اگر با ايمان و عقيده باشد).

ترجمه :
19ـ حـضـرت صـادق (ع ) بـراى حفظ و نگهدارى (از چشم و بلاها) فرمود: كوزه تازه (آب نـديـده اى ) بـگـيـر و آن را آب كن سپس بر آن سوره انا انزلناه فى ليلة القدر را سى بـار بـخوان سپس آن را آويزان كن و از آن بياشام و وضوء بگير و هر چه بخواهند در آن آب بيفزايند ان شاء(الله ).

ترجمه :
20ـ مـفـضـل بـن عـمـر گـويـد: حـضـرت صـادق عـليـه السـلام فـرمـود: اى مـفـضـل از هـمـه مـردم خـويـشـتـن را بـوسـيـله بـسـم اللّه لرحـمـن الرحـيـم و بـسـوره قل هو اللّه احد نگهدارى و محافظت كن ، آن را از سمت راستت و از سمت چپت و از پيش ‍ رويت و پـشـت سرت و از زير پايت بخوان (يعنى بشش جهت بخوان ) و چون بر سلطان ستمكارى وارد شـدى هـمـيـنـكـه نـگـاهـت بـاو افـتـاد سـه بـار آنـرا (يـعـنـى سـوره قـل هـو اللّه را) بـخـوان و بـا دست چپ بشمار، و از خواندن آن جدا مشو (و ادامه بده ) تا از نزدش بيرون آئى .

ترجمه :
21ـ اصـبـغ بن نباته از اميرالمؤ منين عليه السلام حديث كند كه فرمود: سوگند بدانكه محمد (ص ) را بحقيقت برانگيخته و خاندانش را گرامى داشته هيچ چيزى نيست كه شما آنرا بـجـويـيد از حرز و دعاهائى كه براى محافظت از سوختن يا غرق شدن يا دزد يا گريختن چهارپائى از دست صاحبش يا گمشده اى يا بنده فرارى ، جز اينكه در قرآن است ، هر كه خـواهد از من بپرسد (تا باو بگويم ) گويد: پس مردى برخاست و عرضكرد: يا اميرالمؤ مـنـيـن مرا آگاه كن از آنچه براى محافظت از سوختن و غرق شدن است ؟ فرمود: اين آيات را بـخـوان : (((اللّه لذى نـزل الكـتـاب و هويتولى الصالحين ))) (سوره اعراف آيه 196 و اول آيـه ايـنطور است : ان وليى اللّه لذى نزل الكتاب ....) و آيه : (((و ما قدروا اللّه حق قـدره ))) تـا بگفتارش : (((سبحانه و تعالى عما يشركون ))) (سوره زمر آيه 17 و تمام آيه اينطور است : (((و ما قدروا اللّه حق قدره و الارض جميعا قبضته يوم القيمة و السموات مـطـويـات بـيـمـيـنه سبحانه و تعالى عما يشركون ))) پس هر كه اين آيات را بخواند از سـوخـتـن و غـرق شـدن ايـمـن اسـت ، گـويـد: پـس مـردى آنـرا خـوانـد و آتـش در خـانـه هاى همسايگانشان درگرفت و خانه او هم وسط آن خانه ها بود و (از بركت آن آيات كه خوانده بـود) آسـيـبى باو نرسيد، سپس مرد ديگرى برخاست و عرضكرد: يا اميرالمؤ منين حيوانى كـه زيـر پاى من هست چموشى مى كند و من از آن ترسانم ؟ فرمود: در گوش راستش ‍ (اين آيه را) بخوان : (((و له اسلم من فى السموات و الارض طوعا و كرها و اليه ترجعون ))) (سوره آل عمران آيه 83) و آنمرد اين آيه را خواند و آن حيوان براى او رام گرديد.
مـرد ديگرى برخاست و عرضكرد: اى اميرمؤ منان سرزمين ما جاى درندگان است و درندگان بـخـانـه مـن درآيـنـد و تـا شـكـار خـود را نگيرند از آنجا نگذرند؟ فرمود: (اين دو آيه را) بـخـوان : (((لقـد جـاءكم رسول من انفسكم عزيز عليه ما عنتم حريص عليكم بالمؤ منين رؤ وف رحـيـم فـان تولوا فقل حسبى اللّه لا اله الا هو عليه توكلت و هو رب العرش العظيم ))) (سـوره تـوبـه آيـه هاى 138 و 139) پس آنمرد ايندو آيه را خواند و درندگان از او دور شدند.
سـپـس مـرد ديگرى برخاست و عرضكرد: اى امير مؤ منان در شكم من آب زردى است (كه موجب بـيـمـارى مـن شـده اسـت ) آيـا شـفـائى دارد؟ فـرمـود: آرى (بـى پـول ) و بـدون صـرف كـردن درهمى و نه دينارى ، بنويس آية الكرسى را بر شكمت و آنـرا بـشـوى و بـيـاشـام و آنـرا در شـكـمـت ذخـيـره كـن (محتمل است مقصود اين باشد كه تا مقدارى از زمان روى آن چيزى مخور كه در شكمت بماند) بخواست خداى عزوجل بهبودى يابى و آنمرد انجام داد و بخواست خداوند بهبودى يافت .
سـپـس ديـگـرى بـرخـاسـت و عـرضكرد: يا اميرالمؤ منين از (آنچه براى پيدا كردن حيوان ) گـمـشـده (فـايـده دارد) مـرا آگـاه فـرما؟ فرمود: سوره يس را در دو ركعت نماز بخوان ، و بـگـو: (((يـا هادى الضالة رد ضالتى ))) (يعنى اى راهنماى گمشده گمشده مرا بمن باز گردان ) پس آنرا انجام داد و خداى عزوجل حيوان گمشده اش را باو برگردانيد.
سـپـس ديـگـرى بـرخـاسـت و عرضكرد: اى اميرمؤ منان براى بنده گريخته دستورى فرما فرمود: بخوان (اين آيه را): (((او كظلمات فى بحر لجى يغشاه موج من فوقه موج ))) تا گـفـتـارش : (((و من لم يجعل اللّه نورا فماله من نور))) (سوره نور آيه 40) و آنمرد آنرا گفت و بنده فراريش بسوى او بازگشت .
سـپـس مـرد ديگرى برخاست و عرضكرد: يا اميرالمؤ منين براى ايمنى از دزدى چيزى بفرما زيرا كه پيوسته پشت سرهم شبها از من دزدى شود؟ فرمود: چون ببستر خواب رفتى (اين آيـه را بـخـوان ): (((قـل ادعـوا اللّه و ادعوا الرحمن ايا ما تدعوا))) تا گفتارش : (((و كبره تـكـبـيـرا))) (سـوره اسـراء آيـه 110) سـپـس اميرالمؤ منين عليه السلام فرمود: هر كس در بـيـابـانـى خـالى از سكنه شبى را بسر برد و اين آيه را بخواند (((ان ربكم اللّه لذى خـلق السـموات و الارض فى سئة ايام ثم استوى على العرش ))) تا گفتارش : (((تبارك اللّه رب العـالمـين ))) (سوره اعراف آيه 54) فرشتگان او را محافظت كنند و شياطين از او دور شوند، گويد: پس آنمرد (يعنى مردى كه براى ايمنى از دزدى پرسش كرده بود، يا مـرد ديـگـرى ) رفـت و بـويرانه اى رسيد و شب را در آنجا خوابيد و اين آيات ار نخواند، پـس شـيـطان بسراغش آمد و بينى آنمرد را گرفت ، رفيقش باو گفت : مهلتش بده ، آنمرد (از ايـن حـرف ) از خواب پريد و آيه اى را (كه حضرت فرموده بود) خواند، پس ‍ شيطان بـرفـيـقـش گـفـت : خـدا بـيـنى تو را بخاك ماليد، اكنون بايد تا بصبح او را محافظت و پـاسـدارى كـنـى ، چـون صـبـح شـد نـزد اميرالمؤ منين عليه السلام آمد و جريان را گفت و عـرضـكـرد: در سخن شما شفاء و راستى يافتم ، و پس از بالا آمدن آفتاب بدانجا رفت و جاى موى شيطان را در زمين ديد.

ترجمه :
22ـ سـلمـة بن محرز گويد: شنيدم كه حضرت صادق (ع ) مى فرمود: كسى كه سوره حمد او را بهبودى نبخشيد هيچ چيز بهبودش ندهد.

ترجمه :
23ـ حـضـرت صـادق (ع ) فـرمـود: هـركـس هـنـگـامـى كـه بـبـسـتـر خـواب رود سـوره قـل يـا ايـهـا الكـافـرون و قـل هـو اللّه احـد را بـخـوانـد خـداى عزوجل بيزارى (و دورى ) از آتش را برايش بنويسد.

ترجمه :
24ـ و نـيـز آنـحـضـرت عـليـه السـلام فـرمـود: از خـوانـدن سـوره (((اذا زلزلت الارض زلزالهـا))) خـسـتـه نـشـويد زيرا هركس در نمازهاى نافله خود آن سوره را بخواند هرگز خـداى عـزوجـل او را بـزمـين لرزه گرفتار نكند و بدان نميرد و (نيز) ببرق زدن و آفتهاى ديـگـر دنـيا ناچار نگردد تا بميرد، و چون بميرد فرشته كريمى از جانب پروردگارش بـر او فـرود آيـد و بالاى سرش ‍ بنشيند پس گويد: اى ملك الموت با دوست خدا مدارا كن (و جـانش را بآسانى بگير) زيرا كه او بسيار مرا ياد مى كرد و اين سوره را مى خواند و آن سـوره نـيـز بـملك الموت مانند همين حرف را بگويد، و ملك الموت گويد: پروردگارم بـمن فرمان داده كه گوش بفرمان و مطيع او باشم و جانش را نگيرم تا بدان دستور دهد، و چـون پـرده از بـرابـر ديـده اش بـكـنـار رود مـنـزلهـاى خـود را در بـهشت ببيند، و جانش بـآسانترين وجهى بيرون رود، سپس جان او را هفتاد هزار فرشته تا بهشت بدرقه كنند و شتابانه او را ببهشت رسانند.

ترجمه :
1ـ حضرت باقر (ع ) فرمود: قرآن خوانان سه گروه اند:
يكى آنكه قرآن خواند و آنرا سرمايه كسب خود كند و پادشاهان را با آن بدو شد و بمردم بزرگى بفروشد.
و ديـگـر مردى است كه قرآن را بخواند و حروف آنرا نگهدارى كند ولى حدود آنرا ضايع سـازد و در سـايـر اوقـات پـشـت سـر انـدازد چنانكه شخص سواره جام آبش را پشت سرش مـيـآويـزد و مـانـنـد ايـن كـلام در كـتـاب دعـاء بـاب صـلوات گـذشـت مـراجـعه شود) خداوند امثال اينهان را در قرآن خوانان زياد نكند.
و ديـگـرى مـردى اسـت كـه قـرآن خـوانـد و داروى قـرآن را بـر دل دردمندش نهد و براى (خواندن و بكار بستن و دقت و غور در معانيش ) شب زنده دارى كند و روش را بـتـشنگى بسر برد، و در هنگام نمازهايش و جاهاى آن بدان قيام كند، و از بستر خـواب بـخاطر آن دورى گزيند، و بخاطر اين دسته از از مردمان است كه خداى عزيز جبار بـلا را بـگـردانـد، و بـبـركـت ايـشـان اسـت كـه خـداى عـزوجـل شـر دشـمـنـان را بـاز دارد، و بـسـبـب آنـان اسـت كـه خـداى عـزوجـل از آسـمـان بـاران فرستد، پس بخدا سوگند اينها در ميان قرآن خوانان از كبريت احمر كمياب ترند.

ترجمه :
2ـ اصـبـغ بـن نـبـاته گويد: شنيدم از اميرالمؤ منين عليه السلام كه مى فرمود: قرآن در سـه بـخـش نـازل شـده يـك بـخش آن درباره ما و دشمنان ما است ، و بخش ديگر در سنتها و امثال است ، و بخش سوم در واجبات و احكام است .

ترجمه :
3ـ حـضـرت صـادق (ع ) فـرمـود: قـرآن بـچـهـار بـخـش نـازل شـده ، يـك چـهـارم حـلال ، و يـك چهارم حرام ، و يك چهارم سنتها، و احكام ، و يك چهارم اخبار گذشتگان و آيندگان از شما است و آنچه راجع برفع اختلاف ميانه شماها است .

ترجمه :
4ـ حـضـرت بـاقـر (ع ) فـرمـود: قـرآن بـر چـهـار بـخـش نـازل گـرديـده اسـت ، يـكـچـهـارم دربـاره مـا و يـكچهارم درباره دشمن ما و يكچهارم سنن و امثال و يكچهارم فرائض و احكام است .