ترجمه :
3ـ و نـيـز حـضـرت صـادق (ع ) فرمود: همين كه چهار چيز شايع شد (همراه آنها) چهار چيز ديگر پديدار گردد: هرگاه زنا شايع شد زلزله پيدا شود، و هرگاه حكم بنا حق شايع شـود بـاران بـنـد آيـد، و هـرگـاه پيمان با كفارى كه در ذمه اسلامند شكسته شود (و طبق مـقـررات بـا آنـها رفتار نشود) دولت بدست مشركين افتد وبر مسلمين حكومت كنند، و هرگاه زكاة داده نشد فقر و احتياج پديدار گردد.

ترجمه :
1ـ ابـن ابـى يـعـفـور گـويـد: شـنيدم از حضرت صادق عليه السلام كه مى فرمود: خداى عـزوجـل فـرمـايـد: همانا بنده اى از بندگان مؤ من من گناهى بزرگ كند كه مستوجب كيفر و عـقـوبت من در دنيا و يا در آخرت شود و من آنچه صلاح آخرت او در آنست برايش منظور كنم پـس در عـقوبت دنيايش شتاب كنم تا او را بدين گناه كيفر دهم ، و يا اينكه انداره كيفر او را مـعـيـن كـنـم و بـدان حـكـم كـنم و آن را بدون اجر موقوف گذارم و اجراى آنرا بمشيت خود واگـذارم و بـنـده مـن آنرا نميداند، بارها درباره اجراى آن مردد گردم سپس خوددارى كنم و اجـرا نـكـنـم زيـرا بـد آمـدن او را خـوش نـدارم و از بـدحـال كـردن او كـناره گيرى كنم ، و بگذشت و نديده گرفتن آن گناه بر او منت نهم (و بالاخره آنرا ببخشم ) زيرا دوست دارم نمازهاى نافله بسيارى كه بسبب آنها در شب و روز بـمن تقرب مى جست پاداش دهم ، پس اين بلا را از او بگردانم با اينكه آن را مقدر كرده و بـدان حـكـم كـرده بـودم و مـوقوف گذارده بودم و اجراى آن بستگى بمشيت من داشت ، سپس (بـايـن هـم اكـتـفـا نـكـنم ) و اجر بزرگ نزول اين بلائى كه از آن معاف شده است برايش بـنـويسم و ذخيره كنم ، و مزدش را وافر كنم با اينكه خود او بدان آگاه نيست (زيرا) آزار آن بلا باو نرسيده است ، و منم خداوند كريم مهربان و رحيم .

ترجمه :
1ـ ابـن بـكـيـر گـويـد: از حـضـرت صـادق (ع ) از گـفـتـار خـداى عـزوجـل پـرسـيـدم (كـه فـرمايد) (((و هر چه مصيبت بشما رسد بواسطه آن چيزى است كه خـودتـان كـرده ايـد))) حـضرت (دنباله آيه را خواند و) فرمود: (((و از بسيارى از گناهان بگذرد))) (سوره شورى آيه 30) گويد: من عرض كردم : مقصودم دنباله آيه نبود (بلكه ) بـفـرمـائيـد آنـچه به على عليه السلام و آنانكه مانند او بودند از خاندانش رسيد از همين باب بود؟ (يعنى آنها چه كرده بودند كه آنهمه مصيبت و بلا بدانها رسيد؟) فرمود: همانا رسولخدا (ص ) در هر روز بدون اينكه گناهى داشته باشد هفتاد بار استغفار مى كرد.

ترجمه :
2ـ عـلى بـن رئاب گـويد: از حضرت صادق عليه السلام پرسيدم از تفسير گفتار خداى عزوجل (((آنچه بشما از مصيبتها رسد براى آنچيزى است كه خودتان كرده ايد))) بفرمائيد: آنـچه به على و اهل بيت (معصومين او) عليهم السلام رسيد بخاطر كارى بود كه آنها كرده بـودنـد، بـا ايـن كـه آنـان خـانـدان طـهـارت و هـم معصوم (از گناه ) بودند؟ فرمود: همانا رسـولخدا (ص ) در هر روز و شبى بدون گناه صد بار استغفار ميكرد و بسوى او توبه مى نمود، همانا خداوند دوستان خود را بمصيبتها و پيش آمدها گرفتار كند تا بدان واسطه بدون گناه بآنها اجر و ثواب دهد.

ترجمه :
3ـ عـلى بـن ابـراهـيـم در حـديـث مرفوعى (كه سندش بمعصوم رسد) حديث كند كه فرمود: هـنـگـامـى كـه حـضـرت عـلى بـن الحـسـين (زين العابدين ) عليهما السلام را نزد يزيد بن مـعـاويـه بـردنـد و در برابر او نگهداشتند يزيد كه خدايش از رحمت خود دور كرده گفت : (((و آنچه بشما مصيبت رسد از آنچيزى بود كه خود كرديد))) (و اين آيه شريفه را خواند) حـضـرت عـلى بـن الحـسين عليهما السلام فرمود: اين آيه درباره ما نيست ، همانا درباره ما گـفـتـار خـداى عزوجل است (كه فرمايد): (((هيچ مصيبتى در زمين نرسد و نه بجانهاى شما جـز ايـنـكـه در كتابى است پيش از آنكه آنها را بيافرينيم همانا اين بر خدا آسان است ))) (سوره حديد آيه 22).

ترجمه :
1- حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر آينه خداوند بخاطر آنكسيكه نماز مى خواند از شـيـعـيـان مـا (بـلا را) دفـع كند از آن كسى كه نماز نمى خواند از شيعيان ما و اگر همگى نـمـاز را تـرك كـنـنـد هر آينه (همگى آنها) هلاك شوند. و خداوند بخاطر آنكه زكات دهد از شيعيان ما دفع كند از آنكه زكاة نمى پردازد و اگر همگى زكاة ندهند هلاك گردند، و همانا خداوند بخاطر آنكه از شيعيان ما حج كند از آنكه حج نكند (بلا را) دفع كند، و اگر بترك حـج اتـفـاق كـنـنـد هـر آيـنـه هـلاك شـونـد، و ايـن اسـت گـفـتـار خـداى عـزوجـل : (((و اگـر نبود بر كنار كردن خداوند برخى را ببرخى ديگر هر آينه زمين تباه مـى شـد و ليـكـن خـدا داراى فضل است بر همه جهانيان ))) (سوره بقره آيه 251) فرمود: بخدا سوگند اين آيه جز درباره شما نازل نگشته ، و ديگرى جز شما از آن مقصود نيست .

ترجمه :
1ـ حـضـرت صادق (ع ) فرمود: اميرالمؤ منين عليه السلام فرموده : دست برداشتن از گناه آسـانـتـر از طـلب تـوبه است ، و بسا شهوترانى يكساعت كه اندوه درازى بجا گذارد. و مرگ دنيا را رسوا كرده و براى هيچ صاحب خردى شادى نگذاشته .

ترجمه :
1ـ حضرت صادق (ع ) فرمود: همانا چون خداوند خوبى بنده اى را خواهد و آن بنده گناهى مرتكب شود خدا دنبالش ‍ او را كيفرى دهد و استغفار را بياد او اندازد، و چون براى بنده اى بدى خواهد و او گناهى كند خدا دنبالش نعمتى باو دهد تا استغفار را از ياد او ببرد و بآن حال ادامه دهد، و اين است گفتار خداى عزوجل (((بتدريج و آهستگى آنها را غافلگير كنيم از راهيكه ندانند))) (سوره اعراف آيه 182) يعنى بسبب (دادن ) نعمت هنگام (ارتكاب ) گناهان .

ترجمه :
2ـ از امـام صـادق عـليـه السلام معناى استدراج را پرسيدند؟ فرمود: آن اينست كه بنده اى گـنـاه كند پس باو مهلت داده شود و برايش در هنگام گناه نعمتى تجديد گردد، پس او را از آمرزش خواهى از گناهان باز دارد، پس او غافلگير شده از راهى كه نداند.

ترجمه :
3ـ سـمـاعـة بـن مـهـران گـويـد: از حـضـرت صـادق (ع ) از گـفـتـار خـداى عـزوجـل پرسيدم كه فرمايد:) (((ايشان را بآهستگى و تدريج غافلگير كنيم از راهى كه نـدانـنـد))) (سـوره اعـراف آيه 182) فرموده : آن بنده ايست كه گناهى مرتكب شود، پس ‍ بـراى آن بـنـده بـا آن گـنـاه نـعـمـت هـم تجديد گردد، و آن نعمت او را از استغفار آن گناه سرگرم كند.

ترجمه :
4- و آنحضرت عليه السلام فرمود: چه بسا شخصى كه بنعمت هائى كه خداوند باو داده مـغـرور گـردد، و چـه بسا كسانيكه پرده پوشى خداوند بر آنها، غافلگير شوند، و چه بسا مردمى كه بستايش مردم فريب خورند.

ترجمه :
1- عـلى بـن الحـسين عليهما السلام فرمود: پيوسته اميرالمؤ منين عليه السلام مى فرمود: همانا روزگار سه روز است كه تو در ميانه آنهائى : ديروز كه گذشت با هر آنچه در آن بود، و هرگز بر نگردد، پس اگر كار نيكى در آن انجام داده اى از رفتنش ‍ اندوهى ندارى و بـدانـچـه بـدان بـا وى روبـرو شـدى (يـعـنـى بـكـار نـيـكـى كـه در آن انـجـام دادى ) خوشحال و شاد هستى ، و اگر تو در آن تقصير روا داشته اى افسوس سختى برفتن آن و بتقصيريكه در آن كرده اى دارى . و تو در روزيكه هستى درباره فردايت غافلى و ندانى چـه شـود؟ شـايـد بـدان نـرسـى و اگـر هـم بـرسـى شـايـد بهره ات از لحاظ تقصير و كوتاهى كردن مانند بهره ديروز گذشته ات باشد.
پـس يـكـى از آن سـه روز كـه گذشته است و تو در آن كوتاهى كردى ، و يكى روز آينده اسـت كـه انتظار آمدنش را دارى و يقين ندارى كه در آن كوتاهى نكنى ، و همانا توئى و آن روزى كـه در آن هـسـتـى ، و تـو را سـزاوار اسـت اگـر تـعـقـل كـنـى و در كوتاهى كردن گذشته ات بينديشى كه چه حسناتى از دستت رفته تا (اكنون در اين روز) بدست آرى ، و چه گناهى كرده اى كه در آن كوتاهى كنى (و مرتكب آن نـشـوى ) و تـو با اينحال رو بفردائى هستى كه اطمينان ندارى كه بدان برسى ، و يقين ندارى كه در آن كار نيكى بدست آورى (و انجام دهى ) يا چيزى تو ار از گناهى تباه كننده (كـه نـيكيها را تباه سازد) باز دارد، پس تو نسبت بروزى كه در جلو در دارى مانند روزى هـسـتـى كـه پشت سر گذاشته اى ، پس كار كن مانند آن مرديكه از همه روزها اميد ندارد جز بـهـمـان روزى كـه در آنست و شبش ، پس كار كن يا (اگر نخواهى ) واگذار و خدا بر كار تو كمك كند.

ترجمه :
2- حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام فرمود: از ما نيست كسى كه هر روز حساب خود را نـكـنـد، پـس اگـر كـار نـيكى كرده است از خدا زيادى آن را خواهد، و اگر گناه و كار بدى كرده در آن گناه از خدا آمرزش خواهد و بسوى او بازگشت كند (و توبه نمايد).

ترجمه :
3- ابـو نـعمان عجلى از حضرت باقر (ع ) حديث كند كه فرمود: اى ابا نعمان مردم تو را بـخـودت مـغـرور نـكـنـنـد (و بـا مـدح و سـتـايـشـت تـو را از خـودت غافل نكنند) زيرا (سزاى ) كار (و كردارت ) بتو رسد نه بآنها، و روزت را بچنين و چنان (يـعـنـى سـخـنـان بـيـهـوده ) بـپايان مبر، زيرا با تو كسى هست كه كردار تو را بر تو نـگـهدارد (و يادداشت كند) و نيكى كن زيرا من نديده ام چيزى براى تدارك گناه گذشته و كهنه بهتر و شتابانتر از كردار نيكى كه تازه باشد.

ترجمه :
4ـ حـضـرت صادق (ع ) فرمود: بر دنيا شكيبا باشيد كه آن ساعتى است ، زيرا آنچه كه از دنـيـاى گـذشـتـه (اكـنـون ) نـه دردى از آن احـساس كنى و نه شادى ، و آنچه نيامده كه نـدانـى چـيـسـت ؟ همانا دنياى تو آن ساعتى است كه در آنى پس در آن يكساعت بر طاعت خدا صبر كن و از نافرمانى خداوند شكيبا باش (و خود را نگاهدار).