مركز تعليمات اسلامي واشنگتن - كتابخانه معارف اسلامی - مشكاه الأنوار في غررالاخبار

مشكاه الأنوار في غررالاخبار
باب هفتم : در بيان مصيبتها وسختيها وبلاها و
وعده هاى ثواب خداوند وياد آورى مرگ

حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
إ ن الله عز وجل ليعتذر إ لى عبده المحتاج فى الدنيا كما يعتذر الا خ إ لى أ خيه فيقول لاوعزتى ما أ فقرتك لهوان بك على فارفع هذا الغطاء وانظر ما عوضتك من الدنيا فيكشف له فينظر إ لى ما عوضه الله من الدنيا فيقول يا رب ما ضرنى ما منعتنى مع ما عوضتنى
امام صادق عليه السلام فرمود: خداى عز وجل در دنيا از بنده محتاجش عذر خواهى كند، همانطور كه برادرى از برادرش معذرت مى خواهد، ومى فرمايد: به عزتم قسم تورا به جهت خوار شدن در نظرم محتاج نكردم ، اكنون حجاب را كنار زن وببين به عوض دنيا چه چيز نصيبت كرده ام ، پرده از مقابلش برداشته مى شود وآنچه را خداوند به عوض دنيا عطايش فرموده مى نگرد، ومى گويد: پروردگارا! با عوضى كه دادى از آنچه منعم فرمودى ضرر نكردم .

حديث

- عنه قال إ ن الله يعطى من الدنيا من يحب ويبغض ولا يعطى الا يمان إ لاأ هل صفوته من خلقه
امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند دنيا را به دوست و دشمن مى دهد، ولى ايمان را فقط به مخلوقات برگزيده اش ‍ مى دهد.

حديث

- عنه قال الفقر مخزون عند الله كالشهادة ولايعطيهما إ لامن أ حب من عباده المؤ منين
امام صادق عليه السلام فرمود: فقر همچون گنجى پنهان نزد خداست مثل شهادت ، وآن را فقط به بندگان مؤ منش كه دوست دارد عطا مى كند.

حديث

- عنه قال إ ن الله إ ذا أ حب عبدا وكل به ملكين فقال عوقا عليه مطلبه وضيقا عليه معيشته حتى يدعونى فإ نى أ حب صوته
امام صادق عليه السلام فرمود: هر گاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، دوفرشته را ماءمور اومى سازد، ومى فرمايد: خواسته اش را به تاءخير اندازيد، وزندگى را بر اوسخت كنيد تا مرا بخواند، من صدايش را دوست دارم .

حديث

- عنه قال قال رسول الله قال الله عز وجل ما من عبد أ ريد أ ن أ دخله الجنة إ لاابتليته فى جسده فإ ن كان ذلك كفارة لذنوبه وإ لاضيقت عليه فى رزقه فإ ن كان ذلك كفارة لذنوبه وإ لاشددت عليه الموت حتى يأ تينى ولاذنب له ثم أ دخله الجنة وما من عبد أ ريد أ ن أ دخله النار إ لا صححت جسمه فإ ن كان ذلك تماما لطلبته عندى وإ لاأ منت له من سلطانه فإ ن كان ذلك تماما لطلبته وإ لاهونت عليه الموت حتى يأ تينى ولاحسنة له ثم أ دخله النار
امام صادق عليه السلام از قول رسول خدا صلى الله عليه وآله مى فرمايد: خداى عز وجل فرمود: هر بنده اى را كه بخواهم وارد بهشت كنم بدنش را بيمار سازم ، اگر به اندازه كفاره گناهش بود (خوشا به حالش )، وگرنه گرفتار تنگى معيشتش مى كنم ، اگر اين كار كفاره گناهانش باشد (خوشا به حالش )، وگرنه گرفتار تنگى معيشتش مى كنم ، اگر اين كار كفاره گناهانش باشد (خوشا به حالش )، وگرنه مرگش را دشوار گردانم تا بدون گناه نزد من آيد، سپس اورا وارد بهشت كنم ، وهر بنده اى را كه بخواهم داخل دوزخ نمايم ، بدنش را سالم گردانم ، اگر بدان سبب آنچه از من خواهد كامل شود (حسابش پاك گردد)، وگرنه از ترس سلطه گر آسوده اش گردانم ، اگر خواسته هايش از من به اتمام رسد (راحت شود)، وگرنه مرگش را آسان كنم تا نزد من آيد، در حالى كه هيچ كردار نيكى برايش نباشد، سپس اورا به دوزخ برم .

حديث

- عن أ بى جعفر ع قال :
إ ن العبد ليكون له عند الله الدرجة السنية العظيمة الشريفة فيبتليه بالبلاء لكى ينال تلك الدرجة فيعدوإ ليه الناس أ فواجا يعزونه ويتوجعون له مما أ صابه ولوعلموا ما آتاه الله من تلك الدرجة لم يتوجع له أ حد ولم يعزه أ حد وإ ن العبد ليبتليه الله بالشى ء ليوقف به آخرته فيعدوإ ليه أ فواج يهنئونه ويفرحون له لما أ وتى فى الدنيا ولويعلمون ما أ وتى له من آخرته لم يهنئه أ حد ولم يفرح
امام باقر عليه السلام فرمود: بنده نزد خداوند داراى مقامى بلند وبا عظمت وارجمند است ، خداوند اورا به بلاگرفتار كند تا به آن مقامات برسد، مردم گروه گروه به طرفش هجوم مى برند تا اورا تسلى دهند وبا وى در مصيبتش همدردى كنند، مردم گروه گروه به طرفش هجوم مى برند تا او را تسلى دهند وبا وى در مصيبتش همدردى كنند، اگر مى دانستند خداوند چه مقامى به اوداده ، هرگز برايش دلسوزى نمى كردند واورا تسليت نمى گفتند، ونيز بنده اى را خداوند به چيزى گرفتار مى كند تا به وسيله آن آخرتش را تاءمين كند، گروهى به سويش مى شتابند وبه اوتبريك مى گويند وبه خاطر دنيايى كه نصيبش شده شاد مى گردند، در صورتى كه اگر بدانند چه آخرتى در انتظارش است هرگز به اوتبريك نمى گفتند وشاد نمى گشتند.

حديث

- عن سلمان بن غانم قال سأ لنى أ بوعبد الله ع كيف تركت الشيعة فقلت تركت الحاجة فيهم والبلاء أ سرع إ ليهم من الميزاب السريع فى ماء المطر فقال الله المستعان ثم قال أ يسرك الا مر الذى أ نت عليه أ م مائة أ لف قلت لاوالله ولاجبال تهامة ذهبا فقال من أ غنى منك ومن أ صحابك ما على أ حدكم ولوساح فى الا رض يأ كل من ورق الشجر ونبت الا رض حتى يأ تيه الموت
سلمان بن غانم گويد: امام صادق عليه السلام از من پرسيد: شيعيان را چگونه يافتى ؟ عرض كردم : آنان را محتاج يافتم ، در حالى كه سرعت گرفتارى به طرف انان از آب باران به طرف ناودان بيشتر بود.
حضرت فرمود: خداوند كمك كننده است ، سپس فرمود: آيا از عقيده اى كه بر آن هستى شادمانى يا صد هزار (درهم ) كه به توبدهند؟ گفتم : به خدا قسم ، اگر به اندازه كوههاى مكه به من طلادهند آن را نمى خواهم . فرمود: چه كسى از توويارانت بى نيازتر است ؟ هيچكدام از شما ضرر نمى كند اگر چه در روى زمين سير كند واز برگ درختان وگياهان زمين بخورد تا مرگش ‍ فرا رسد.

حديث

- عن أ بى جعفر ع قال :
قال رسول الله ص لاحاجة لله فيمن ليس له فى نفسه وماله نصيب
امام باقر عليه السلام از قول رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود: خداوند به كسى كه از مال وبدنش براى اوبهره اى نيست نيازى ندارد.

حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
إ ن لله عبادا ما من بلية تنزل من السماء أ وتقتير فى الرزق إ لاصرفه الله عنهم لوقسم نور أ حدهم بين أ هل الا رض جميعا لاكتفوا به
امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند بندگانى كه هيچ بلايى از آسمان نازل نشود وهيچ تنگى در رزق برايشان پيش نيايد، مگر اينكه آن را از ايشان برطرف سازد، واگر نور يكى از آنها بين همه اهل زمين تقسيم شود، كفايتشان كند.

حديث

- عنه ع ما يمر بالمؤ من أ ربعون يوما وما يعاهده الله إ ما بمرض ‍ فى جسده أ وبمصيبة يأ جره الله عليها
امام صادق عليه السلام فرمود: چهل روز بر مؤ من نمى گذرد، و خداوند اورا مبتلامى سازد، يا به بيمارى در بدنش يا به مصيبتى ، كه خداوند بر آنها پاداشش دهد.

حديث

- عنه قال لويعلم المؤ من ما له فى المصائب من الا جر لتمنى أ ن يقرض بالمقارض
امام صادق عليه السلام فرمود: اگر مؤ من مى دانست كه چه پاداشى در مقابل صبر بر مصيبتها نصيبش مى شود، همواره آرزومى كرد كه با قيچى بدنش تكه تكه شود.

حديث

- عن أ مير المؤ منين ع قال :
قال رسول الله ص المؤ من كخامة الزرع تنكفئ وتعدل والكافر كالا رزبة صحيح مصحح حتى يأ تيه الموت إ لى النار
امير مؤ منان عليه السلام از قول رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود: مؤ من همانند گياهى ضعيف است كه (در اثر وزش باد) خم وراست مى شود، وكافر مثل ستونى آهنين وآسيب ناپذير است تا مرگش فرا رسد و به دوزخ رود.

حديث

- عن أ بى جعفر ع قال :
إ ن أ ناسا أ توا على بن الحسين ع وعنده عبد الله بن العباس فذكروا لهما بلايا الشيعة وما يصيبهم من ذلك فأ تيا الحسين فذكرا ذلك له فقال الحسين والله البلاء والفقر أ سرع إ لى من يحبنا من ركض البراذين ومن السيل إ لى صمره فقلت وما صمره قال منتهاه ومن قطر السماء إ لى الا رض ولولاأ ن تكونوا كذلك لعلمنا أ نكم لستم منا ثم قال بنا يجبر يتيمكم وبنا يقضى دينكم وبنا يغفر ذنوبكم
امام باقر عليه السلام فرمود: گروهى از مردم نزد امام سجاد عليه السلام آمدند، در حالى كه نزد ايشان عبدالله بن عباس نيز بود، از گرفتاريهاى شيعه وسختيهايى كه مى ديدند سخن گفتند، سپس نزد امام حسين عليه السلام رفتند، وهمين را برايشان گفتند، امام حسين عليه السلام فرمود: به خدا قسم ، سرعت گرفتارى وفقر به سوى دوستان ما بيشتر از سرعت دويدن گورخران است ، وبيشتر از سرعت سيل به صمرش ‍ مى باشد، گفتم : صمر چيست ؟ فرمود: پايان مسير سيل ، وسريعتر از رسيدن باران به زمين است ، واگر اين چنين نباشيد مى دانيم كه شما از ما نيستيد، سپس فرمود: به وسيله ما يتيمانتان جبران مى شوند، وبه وسيله ما قرضهايتان ادا مى شود، وبه وسيله ما گناهانتان آمرزيده مى شود.

حديث

ذكر عند اءبى عبدالله ع البلاء وما يخص الله المؤ منين ، فقال اءبو عبدالله ع : سئل رسول الله ص : من اءشد الناس بلااء فى الدنيا؟ فقال : النبيون ، ثم فالا مثل فالا مثل ويبتلى المؤ من بعد على قدر إ يمانه وحسن أ عماله فمن صلح إ يمانه وحسنت أ عماله اشتد بلاؤ ه ومن سخف إ يمانه و ضعفت أ عماله قل بلاؤ ه
در محضر امام صادق عليه السلام از بلاوآنچه خداوند مؤ من را به آن اختصاص داده سخن گفته شد، امام صادق عليه السلام فرمود: از رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم پرسيدند: بلاى چه كسى در دنيا از همه سخت تر است ؟ فرمود: پيامبران ، سپس هر كه به آنان شبيه تر است ، و بعد از آنان مؤ من به اندازه ايمانش ونيكى عملهايش گرفتار مى شود، هر كه ايمانش درست وعلمهايش نيكوباشد، گرفتاريش سخت تر است ، وهر كس ايمانش سست وعملش ضعيف باشد، گرفتاريش كمتر است .

حديث

- عن أ بى صالح قال اشتكيت رجلى بالمدينة فمر بى أ بوعبد الله ع وأ نا على المنامة بالدكان فقال ما لك قلت اشتكى رجلى فقال ايتنى المنزل فأ تيته فوضع يده عليه ودعا لى ثم قال إ ن الله إ ذا أ حب عبدا وكل به ملكا يبتليه لكى يدعوفيسمع صوته وإ ذا أ بغض عبدا وكل به ملكا فيقول لاتبتله بشى ء فأ نا أ كره أ ن يدعووأ ن يسأ لنى
ابوصالح گويد: در مدينه به درد پا مبتلاشدم ، روزى حضرت صادق عليه السلام در حالى كه من در حال استراحت بودم از جلوى مغازه ام رد مى شد، فرمود: چگونه اى ؟ گفتم : پايم درد مى كند، فرمود: به منزل من بيا، به نزد ايشان رفتم ، امام عليه السلام دست خود را روى پايم نهاد وبرايم دعا كرد، سپس فرمود: هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، فرشته اى را ماءمور اومى سازد كه گرفتارش كند تا دعا كند وخداوند صدايش ‍ را بشنود، وهرگاه بنده اى مورد غضبش قرار گيرد، فرشته اى را ماءمور اوكند وبه اومى فرمايد: اورا گرفتار چيزى نكند، من خوشم نمى آيد كه اودعا كند واز من چيزى بخواهد.

حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
إ ن الله تبارك وتعالى ليتعاهد المؤ من بالبلاء ما يمن عليه أ ن يقوم ليله إ لا تعاهده بمرض فى جسده أ وبمصيبة فى أ هل أ ومال أ ومصيبة من مصائب الدنيا ليأ جره عليها
امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند متعال همواره مؤ من را گرتفار مى سازد، هيچ شبى را به صبح نمى رساند جز آنكه اورا گرفتار بيماريى در بدنش يا مصيبتى در خانواده اش يا مالش يا مصيبتى از مصيبتهاى دنيا مى كند، تا اورا بر اينها پاداش دهد.

حديث

- عنه قال ما من مؤ من إ لاوهويذكر فى كل أ ربعين يوما ببلاء يصيبه إ ما فى ماله أ وفى ولده أ وفى نفسه فيؤ جر عليه أ وهم لايدرى من أ ين هو
امام صادق عليه السلام فرمود: هيچ مؤ منى نيست ، جز آن كه در هر چهل روز به گرفتارى كه به اومى رسد يادآورى مى شود، يا در مالش يا در فرزندانش يا در خودش ، وبر آن پاداش داده مى شود، يا غم وغصه اى كه نمى داند از كجاست .

حديث

- عنه قال المؤ من لايمضى عليه أ ربعون ليلة إ لاعرض له أ مر يحزنه ويذكر به
امام صادق عليه السلام فرمود: چهل روز بر مؤ من نمى گذرد، جز آنكه برايش مشكلى پيش آيد كه غمگينش كند ومتذكرش ‍ سازد.

حديث

- عنه قال إ نه لتكون للعبد منزلة عند الله فما ينالها أ بدا إ لابإ حدى خصلتين إ ما بذهاب ماله أ وبلية فى جسده
امام صادق عليه السلام فرمود: بنده نزد خداوند مقامى دارد كه هرگز بدان نرسد مگر به يكى از دوخصلت : يا از بين رفتن مالش ، يا به بيمارى در بدنش .

حديث

- عن أ بى جعفر ع قال :
إ ذا كان من أ مر الله أ ن يكرم عبدا وله ذنب عنده ابتلاه بالسقم فإ ن لم يفعل ذلك به ابتلاه بالحاجة فإ ن لم يفعل ذلك به شدد عليه عند الموت ليكافيه بذلك الذنب وإ ذا كان من أ مره أ ن يهين عبدا وله عنده حسنة صحح بدنه فإ ن لم يفعل ذلك به وسع عليه فى معيشته فإ ن لم يفعل ذلك هون عليه موته حتى يكافيه بتلك الحسنة
امام باقر عليه السلام فرمود: هرگاه خداوند بخواهد بنده اى را كه در پيشگاهش گنهكار است گرامى بدارد، اورا گرفتار بيمارى كند، اگر هم اينكار را نكند به نيازمندى مبتلايش گرداند، واگر اينكار را هم نكرد مرگ را برايش دشوار سازد تا گناهانش را بدين وسيله جبران كند، وهرگاه بخواهد بنده اى را كه نزدش كار نيكى دارد، خوار كند، بدنش را سالم سازد، واگر اينكار را درباره اش نكند، زندگيش را گشايش دهد، واگر اين كار را نكند مرگ را بر اوآسان كند تا عمل نيكش را جبران نمايد.

حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
إ ن فى الجنة لمنزلة لايبلغها عبد إ لاببلاء فى جسده
امام صادق عليه السلام فرمود: در بهشت مقام وجايگاهى است كه بنده به آن نرسد مگر به واسطه بيماريى كه در بدنش پيدا شود.

حديث

- عن أ بى جعفر ع قال :
خرج موسى فمر برجل من بنى إ سرائيل فذهب به حتى خرج إ لى الطور فقال له اجلس حتى أ جيئك وخط عليه خطة ثم رفع رأ سه إ لى السماء فقال استودعتك صاحبى وأ نت خير مستودع ثم مضى فناجاه الله بما أ حب أ ن يناجيه ثم انصرف نحوصاحبه فإ ذا أ سد قد وثب عليه فشق بطنه وفرث لحمه وشرب دمه قلت وما فرث اللحم قال قطع أ وصاله فرفع موسى رأ سه فقال يا رب استودعتكه وأ نت خير مستودع فسلطت عليه شر كلابك فشق بطنه وفرث لحمه وشرب دمه فقيل يا موسى إ ن صاحبك كانت له منزلة فى الجنة لم يكن يبلغها إ لابما صنعت به يا موسى انظر وكشف له الغطاء فنظر موسى فإ ذا بمنزل شريف فقال رب رضيت
امام باقر عليه السلام فرمود: روزى موسى عليه السلام از منزل خارج شد، به مردى از بنى اسرائيل رسيد وبا اوبه كوه طور رفت ، وبه او گفت : اينجا بنشين تا برگردم ، بعد خطى به دور اوكشيد، سپس سرش را به سوى آسمان بلند كرد وفرمود: دوستم را به توسپردم وتوبهترين نگهدارنده اى ، سپس رفت وخداوند با اوبه صورتى كه دوست داشت مناجات كرد، سپس به طرف دوستش بازگشت ، وناگاه مشاهده كرد كه شيرى بر اوحمله ور شده وشكمش را دريده وگوشتش را خورده وخونش ‍ را آشاميده ، راوى گويد: گوشتش را چگونه خورده بود؟ گفت : قطعه قطعه كرده بود، موسى در اين هنگام سرش را بلند كرد وگفت : پرورگارا، به تو سپردمش وتوبهترين نگهدارى ، ولى بدترين سگانت را بر اومسلط نمودى تا شكمش را بدرد، وگوشتش را تكه تكه كند وخونش را بنوشد.
گفته شد: اى موسى ! رفيقت در بهشت جايگاهى داشت كه جز باكارى كه كردم به آن نمى رسيد، اى موسى ! بنگر حجابها كنار رفت موسى نگاه كرد، اورا در منزلى با شرافت ديد، موسى گفت : پروردگارا! راضى شدم .

حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
إ ن رجلاأ قبل إ لى النبى ص فقال النبى له متى عهدك بأ م ملدم فقال يا رسول الله وما أ م ملدم فقال صداع هاهنا وسخنه على الرأ س والصدر فقال يا رسول الله ما لى بهذا من عهد ثم أ دبر موليا فقال رسول الله لجلسائه من سره أ ن ينظر إ لى رجل من أ هل النار فلينظر إ لى هذا المولى ثم قال إ ن مثل المنافق كمثل جذع أ راد صاحبه أ ن ينتفع به فى بعض ما يحتاج إ ليه فى بناية فلم يستقم له فى ذلك فيحوله إ لى موضع آخر فلم يستقم له فكان آخر ذلك أ ن يحرقه بالنار ومثل المؤ من كمثل خامة الزرع يهيجها الريح فتنكفئ يعنى يقلبها الريح حتى يأ تى عليها أ وانها فتحصد
امام صادق عليه السلام فرمود: مردى خدمت رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم رسيد، پيامبر به اوفرمود: چه وقت گرفتارام ملدم شده اى ؟ گفت : اى رسول خدا!ام ملدم چيست ؟ فرمود: سر دردى در اين قسمت سر وحرارتى است در سر وسينه ، گفت : اى رسول خدا! من تاكنون مبتلايش نشده ام ، بعد آن مرد پشت كرده واز نزد رسول خدا رفت ، سپس ‍ رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم به ياران خود فرمود: هر كه دوست دارد كه مرد جهنمى را ملاقات كند به اين مرد پشت كننده نگاه كند.
سپس فرمود: مصل منافق مثل تنه درختى است كه صاحبش مى خواهد در قسمتى از ساختمانش از آن استفاده كند، ولى آن تنه مورد استفاده ساختمان قرار نمى گيرد. آن را به جاى دگير مى برد، باز هم به كارش نمى آيد، سرانجام آن را به وسيله آتش مى سوزاند، ومثل كشت زارى است كه تازه روئيده ، باد آن را به هر طرف خم مى كند وبه حال خودش بر مى گردد، يعنى باد دگرگونش مى سازد تا هنگامى كه وقت چيدنش ‍ برسد.

حديث

- عنه قال رسول الله ص :
مثل المؤ من كمثل خامة الزرع تكفئها الريح كذا وكذا والمؤ من تكفئه الا وجاع والا مراض حتى يأ تيه الموت ومثل المنافق كالا رزبة المستقيمة التى لايصيبها شى ء حتى يأ تيه الموت فيقصفه قصفا
امام صادق عليه السلام از قول رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم مى فرمايد: حكايت مؤ من حكايت كشت زارى است كه تازه روييده ، باد آن را به هر طرف تكان مى دهد، مؤ من را هم دردها وبيماريها كج مى كند تا مرگش فرا رسد، وحكايت منافق حكايت عصاى آهنين راستى است كه آسيبى به آن نمى رسد تا مرگش در رسد، واورا بكشد.

حديث

- عن المفضل بن عمر قال قلت لا بى عبد الله ع المؤ من يصيبه الهموم والا حزان فقال هذا من الذنوب والتقصير وذنوب النبيين و الموقنين مغفورة لهم
مفضل بن عمر گويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم : آيا غم واندوه به مؤ من روى مى آورد؟ فرمود: غم واندوهش به خاطر گناهان و اشتباه است . وگناههاى پيامبران واهل يقين بخشيده گرديده است .

حديث

- عن ضريس الكناسى قال كنا عند أ بى جعفر ع جماعة وفينا حمران بن أ عين فقال له حمران جعلت فداك قول الله عز وجل م ا أَص ابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِم ا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ أ رأ يت ما أ صاب النبى وأ مير المؤ منين و أ هل بيته من المصائب بذنب فقال يا حمران أ صابهم ما أ صابهم من المصائب بغير ذنب ولكن يطول عليهم بالمصائب ليأ جرهم عليها من غير ذنب
ضريس كناسى گويد: به همراه جماعتى خدمت امام باقر عليه السلام رسيديم ، ودر بين ما حمران بن اعين نيز بود، حمران گفت : فدايت شوم ، خداوند فرموده : (آنچه از مصيبت به مشا برسد به واسطه كردارتان است ) آيا مصيبت پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم وامير مؤ منان عليه السلام واهل بيتش به واسطه گناه بود؟ فرمود: اى حمران ! مصيبتهايى كه به آنان رسيد از ناحيه گناه نبود، بلكه مصيبتهايشان طولانى مى شد تا به عوض ‍ پاداش داده شوند.

حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
قال رسول الله ص لا صحابه سلوا ربكم العافية فإ نكم لستم من أ صحاب البلاء
امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى الله وعليه و آله وسلم به اصحابش فرمود: از پروردگارتان سلامت بطلبيد، زيرا شما به بلاگرفتار نخواهيد شد.

حديث

- عنه قال كان على بن الحسين ع يقول إ نى لا كره فى الرجل أ ن يعافى فى الدنيا فلايصيبه شى ء من مصائبها
امام صادق عليه السلام فرمود: امام سجاد مى فرمود: من مردى را كه همواره در آسايش وسلامتى به سر مى برد وهيچگاه گرفتار مصيبت نمى شود دوست ندارم .

حديث

- عن أ بى جعفر ع قال :
قال الله عز وجل إ ن من عبادى المؤ منين لعبادا لايصلح لهم أ مر دينهم إ لا بالفاقة والمسكنة والسقم فى أ بدانهم
امام باقر عليه السلام فرمود: خداى عزوجل مى فرمايد: برخى از بندگان مؤ منم كسانيند كه دينشان جز با فقر وتنگدستى وبيمارى در بدنهايشان كامل نگردد.

حديث

- عنه قال إ ن الرجل يعرف الدعاء فتنزل به الشدة والضرورة فيدعوبه فيعرف صوته وإ ن الذى ليس كذلك ينزل به الشدة والضرورة فيدعوفيقال ما يعرف قال ما عرض لى أ مران أ حدهما للدنيا والا خر للا خرة ف آثرت الذى للدنيا إ لارأ يت ما أ كره قبل أ ن أ مسى ثم قال عجبا لبنى أ مية إ نهم يؤ ثرون الدنيا على الا خرة منذ كانوا ولايريدون شيئا يكرهونه
امام باقر عليه السلام فرمود: مردى كه اهل دعاست ، هنگامى كه گفتار سختى ومشكل مى شود ودعا مى كند، صدايش شناخته مى شود، امام آنكه چنين نيست ، اگر دچار مشكل وگرفتارى شود ودعا كند گفته مى شود، شناخته نشد.
فرمود: هنگايم كه دوموضوع برايم پيش مى آيد كه يكى مربوط به دنيا و ديگرى مربوط به آخرت است ، دنيا را مقدم نكردم جز آنكه هنوز شب فرا نرسيده برايم يك ناراحتى پيش مى آيد، سپس فرمود: از بنى اميه در شگفتم كه همواره دنيا را بر آخرت بر مى گيزيدند، وهرگز به دنبال چيزى كه ناراحتشان كند نمى رفتند.

حديث

- عن إ سماعيل بن جرير قال لما صرعت تلك الصرعة وكان سقط عن بعيره قال جعلت فى ذلك أ قول فى نفسى لذنب كان عقوبة ما أ رى قال فدخلت على أ بى عبد الله فقال لى مبتدئا إ ن أ يوب ابتلى بغير ذنب أ وقال من غير ذنب فلم يسأ ل ربه العافية حتى أ تاه قوم يعودونه فلم تتقدم عليهم دوابهم من ريحه فناداه بعضهم أ ى أ يوب لولاأ نك مذنب ما أ صابك الذى أ صابك فقال عندها يا رب يا رب فصرف الله عنه
اسماعيل بن جرير گويد: هنگامى شتر رم كرد ومن به زمين افتادم ، با خودم مى گفتم : شايد اين عقوبت گناهى است كه مرتكب شده ام ؟ روزى خدمت حضرت صادق عليه السلام رسيدم ، قبل از اينكه چيزى بگويم فرمود: اويب بدون گناه گرفتار شد، ولى از پروردگارش طلب بهبودى ننمود، تا اينكه گروهى به عيادتش آمدند، اما چهارپايانشان از بوى بد ايوب جلونيامدند، يكى از آنان صدا زد: اى ايوب ! اگر گناهكار نبودى گرفتار اين مصيبت نمى شدى ، در اين هنگام ايوب پروردگارش را خواند، وخداوند هم شفايش داد.

حديث

- عن أ بى عبد الله ع فى قوله تعالى وَ لَوْ ل ا أَنْ يَكُونَ النّ اسُ أُمَّةً و احِدَةً لَجَعَلْن ا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْم نِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ الا ية فقال أ بوعبد الله لوفعل لكفر الناس جميعا
امام صادق عليه السلام در تفسير آيه شريفه : (اگر (تمكن كفار از مواهب مادى ) سبب نمى شد كه همه مردم امت واحد (گمراه ) شوند، ما براى كسانى كه به (خداى ) رحمان كافر مى شدند خانه هايى قرار مى داديم با با سقفهايى از نقره )، فرمود: اگر خداوند چنين مى كرد همه مردم كافر مى شدند.

حديث

- عنه قال قال الله عز وجل لولاأ ن يجد عبدى فى نفسه لتوجت عبدى الكافر تاجا من ذهب لايرى بؤ سا حتى يلقانى
امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند عزوجل مى فرمايد: اگر بنده ام محزون نمى شد، بنده كافرم را تاجى از طلامى دادم كه گرفتارى نبيند تا روزى كه مرا ملاقات كند.

حديث

- عنه قال إ ن الله خلق دارا وخلق لها أ هلاوهى الدنيا وجعل أ ولياءه أ ضيافا عليهم
امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند خانه اى آفريد وبراى آن ساكنينى قرار داد، آن خانه دنياست ، ودوستانش را مهمان اهل دنيا قرار داد.

حديث

- عنه قال ما يضر من كان على هذا الرأ ى ولايكون له أ ن يستظل فيه إ لاالشجر ولايأ كل إ لافى رزقه
امام صادق عليه السلام فرمود: كسى كه بر اين عقيده است ضرر نمى كند، وسزاوار نيست سر پناهى غير از درختان داشته باشد، وچنين كسى فقط از برگ درختان مى خورد.

فصل هفتم : در بيان گرفتاريها وبلاها
الفصل السابع فى الشدائد والبلايا

حديث

- من كتاب المحاسن :
عن أ بى جعفر ع قال :
إ ن الله تبارك وتعالى إ ذا أ حب عبدا غته بالبلاء غتا وثجه بالبلاء ثجا فإ ذا دعاه قال لبيك عبدى لئن عجلت لك ما سأ لت إ نى على ذلك لقادر ولئن ادخرت لك فما ادخرت لك خير لك
امام باقر عليه السلام فرمود: خداوند متعال هرگاه بنده اى را دوست بدارد اورا در بلاغوطه ور سازد، وباران بلارا بر سرش ريزد، و چون به درگاه خدا دعا كند، خداوند مى فرمايد: اى بنده من دعايت را شنيدم ، اگر بخواهم خواسته ات را به زودى انجام دهم قدرتش را دارم ، ولى آن را برايت ذخيره مى كنم ، وآنچه را برايت ذخيره كنم بهتر است .

حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
قال رسول الله ص إ ن عظيم البلاء يكافأ به عظيم الجزاء فإ ذا أ حب الله عبدا ابتلاه بعظيم البلاء فمن رضى فله عند الله الرضا ومن سخط البلاء فله السخط
امام صادق عليه السلام از قول رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم مى فرمايد: گرفتارى بزرگ پاداش بزرگ دارد، هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد اورا به گرفتاريهاى بزرگ اندازد، هر كه راضى شد خدا هم از اوراضى شود، وهر كس از بلاناراحت شد خدا هم از وى ناراحت گردد.

حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
إ ن لله عبادا فى الا رض من خالص عباده ليس ينزل من السماء تحفة إ لى الدنيا إ لاصرفها عنهم ولاينزل بلاء إ لاصرفه إ ليهم وهم شيعة على
امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند در زمين بندگان ويژه و خالصى دارد، از آسمان هديده اى را فرونمى فرستد جز آنكه آنان را از آن محروم سازد، وبلايى را فرونمى فرستد، جز آنكه نصيب آنان گرداند، وآنها شيعه على عليه السلام هستند.

حديث

- عن الباقر ع قال :
سمعت على بن الحسين يقول قال رسول الله إ ن العبد المؤ من ليطلب الا مارة والتجارة فإ ذا أ شرف من ذلك على ما يهوى بعث الله إ ليه ملكا فقال اصرف عبدى أ وصده عن أ مر لوأ مسك فيه أ دخله النار فينزل الملك فيصده بلطف الله فيصبح وهويقول لقد دهانى من دهانى فعل الله به وفعل وما يدرى أ ن الله جل وعلالناظر له فى ذلك ولوظفر به أ دخله النار
امام باقر عليه السلام از قول امام سجاد فرمود: رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم مى فرمود: بنده مؤ من من دنبال كسب امارت وتجارت مى رود، هنگامى كه به آنچه مى خواست دست پيدا كرد، خداوند فرشته اى را به سويش مى فرستد ومى فرمايد: بنده ام را از اين كار باز داريد، و جلوگيرى نمائيد از كارى كه اگر ادامه دهد اورا وارد دوزخ كنم ، فرشته اى نازل مى شود، وبه لطف خدا مانعش مى شود، صبح روز بعد مى گويد: باز دارنده اى مرا از اين كار بازداشت ، البته خداوند اين كار را درباره اش انجام داد واونمى داند كه خداوند (جل وعلا) در اين كار شاهد اوبود، واگر موفق به انجام آن كار مى شد، اورا داخل دوزخ مى كرد.

حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
إ ن عظيم الا جر لمع عظيم البلاء وما أ حب الله قوما إ لاابتلاهم
امام صادق عليه السلام فرمود: پاداش بزرگ هميشه همراه گرفتارى بزرگ است ، وخداوند هيچ قومى را دوست ندارد، مگر آنكه گرفتارشان كند، وخداوند هر قومى را دوست دارد، گرفتارشان سازد.