مشكاه الأنوار في غررالاخبار
باب دوم : نشانه هاى شيعه

ابوالفضل على بن رضى الدين ... الطبرسى

- ۱۴ -

حديث

- عن جابر بن يزيد قال سأ لت أ با جعفر ع هل للناس على الله عدة تتنجز بالمغفرة لهم قال لاإ لاشيعتنا فإ نه مغفور لهم
جابربن يزيد گويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم : آيا خداوند به مردم وعده آمرزش حتمى داده است ؟ فرمود، نه ، مگر شيعيان ما، همانا خداوند فقط آنها را آمرزيده است ؟


حديث

- عن محمد بن مروان قال سأ لت أ با عبد الله ع عن قول الله عز و جل هَلْ يَسْتَوِى الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ ل ا يَعْلَمُونَ إِنَّم ا يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْب ابِ قال نحن الذين نعلم وعدونا الذى لايعلم وشيعتنا أ ولو الا لباب
محمد بن مروان مى گويد: از امام صادق عليه السلام در مورد قول خداى متعال پرسيدم (آيا دانشمندان با غير دانشمندان برابرند، اين را فقط صاحبان خرد مى فهمند) فرمود: ما آن كسانى هستيم كه علم داريم و دشمنان ما كسانى هستند كه غير عالمند، وشيعيان ما صاحبان خرد و عقلند.

حديث

- عن عبد الله بن سليمان قال قال أ بوجعفر ع وتلاهذه الا ية لَقَدْ ج اءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ م ا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ قال عزيز علينا ما عنتنا حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ قال حريص علينا بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ قال شيعتنا
عبدالله بن سليمان از امام باقر عليه السلام نقل مى كند كه امام در حاليكه اين آيه را مى خواند: (رسولى از جنس شما براى هدايت خلق آمد كه از فرط محبت ونوع پرورى فقر وپريشانى وجهل وفلاكت شما بر او سخت مى آيد، وبر آسايش شما بسيار حريص وبه مؤ منان رؤ وف ومهربان است ) فرمود: يعنى آنچه ما را پريشان كند بر ما سخت است وبر آسايش ‍ شما شوق دارند فرمود: يعنى آنچه ما را پريشان كند بر ما سخت است وبر آسايش شما شوق دارند فرمود: يعنى بر آسايش ما، به مؤ منين مهربان و باگذشت هستند، فرمود: به شيعيان ما.


حديث

- عن ثوير قال قال لى على بن الحسين ع تقرأ القرآن قلت نعم قال اقرأ طسم سورة موسى وفرعون قال فقرأ ت بِسْمِ اللّ هِ الرَّحْم نِ الرَّحِيمِ طسم تِلْكَ آي اتُ الْكِت ابِ الْمُبِينِ نَتْلُوا عَلَيْكَ مِنْ نَبَإِ مُوسى وَ فِرْعَوْنَ حتى إ ذا بلغت وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِى الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْو ارِثِينَ فقال مكانك حسبك والذى بعث محمدا بالحق بشيرا ونذيرا إ ن الا برار منا أ هل البيت وشيعتهم بمنزلة موسى وشيعته وإ ن عدونا و شيعتهم بمنزلة فرعون وأ شياعه
ثوير گويد: امام سجاد عليه السلام به من فرمود: آيا قرآن مى خوانى ؟ عرض كردم بلى ، فرمود: بخوان (طسم ) سوره موسى وفرعون را، ثوير گويد: خداندم (بنام خداوند بخشنده مهربان ، طسم ، اين آيات كتابى است كه روشن كننده حق از باطل است ، بر تومى خوانيم قصه موسى وفرعون را) تا زمانى كه به اين قسمت آيه رسيد (واراده ما بر اين تعلق گرفت كه بر مستضعفين روى زمين منت گذاريم وآنها را امام ووارث قرار دهيم )، سپس فرمود: توقف كن ، قسم به خدايى كه محمد صلى الله عليه و آله را به حق بشارت دهنده وترساننده قرار داده ؛ همانا پاكان ، از ما اهلبيت و شيعيان آنها هستند، ودشمنان ما وپيروانشان مانند دشمنان موسى و پيروانش مى باشند.


حديث

- عن أ بى خالد القماط عن أ بى عبد الله ع قال :
إ ن الله خلقنا من أ على عليين وخلق قلوب شيعتنا من حيث خلقنا وخلق أ بدانهم من دون ذلك فمن ثم صارت قلوبهم تحن إ لينا وإ ن الله خلق عدونا من يحموم وخلق قلوب شيعتهم من حيث خلقهم فمن ثم صارت قلوبهم تحن إ ليهم
امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند ما را از اعلى عليين آفريده ، ودلهاى شيعيان ما را از آنچه ما آفريده شديم آفريد، وبدنهاى آنها را درجه اى پايين تر از آن خلق نمود، سپس دلهاى آنها به سوى ما معطوف و مشتاق گرديده . وخداوند دشمنان ما را از دود آتش دوزخ آفريد، ودلهاى پيروان دشمنان ما را از آنچه خلق شده بودند آفريد، آنگاه دلهاى آنها به سوى دشمنان ما معطوف ومشتاق گشت .


حديث

- عن منصور بن عمروبن الحمق الخزاعى قال أ غمى على أ مير المؤ منين ع حين ضربه ابن ملجم لعنه الله فأ فاق وهويقول طوبى لهم و طوبى لكم وطوباهم أ فضل من طوباكم قال قلت صدقت يا أ مير المؤ منين طوباهم برؤ يتك وطوبانا بالجهاد معك وطوبانا بطاعتك ومن هؤ لاء الذين طوباهم أ فضل من طوبانا قال ع أ ولئك شيعتى الذين يأ تون من بعدكم يطيقون ما لاتطيقون ويحملون ما لاتحملون
منصور بن عمروبن حمق خزاعى گويد: زمانى كه اميرالمؤ منين عليه السلام به وسيله شمشير ابن ملجم (لعنة الله عليه ) ضربه خورد بيهوش ‍ شد، زمانى كه بهوش آمد مى فرمود: خوشا به حالشان وخوشا به حال شما، ونيكبختى آنها از نيكبختى شما بهتر است ، گفتم : راست مى گويى اى امير مؤ منان ! نيكبختى آنان به ديدن توونيكبختى ما به جهاد با توواطاعت از توست ، چه كسانى هستند آنها كه نيكبختيشان بهتر از نيكبختى ماست ؟ امام عليه السلام فرمود: آنه شيعيان من هستند كه بعد از شما خواهند امد، قدرت دارند بر آنچه شما بر آن قدرت نداريد وتحمل مى كنند آنچه را كه شما نمى توانيد تحمل كنيد.


حديث

- عن عبد الله بن سنان قال دخلت على أ بى عبد الله ع وقد صلى العصر وهوجالس مستقبل القبلة فى المسجد فقلت يا ابن رسول الله إ ن بعض السلاطين يأ مننا على الا موال يستودعناها وليس يدفع إ ليكم خمسكم أ فنؤ ديها إ ليهم فقال ورب هذه القبلة ثلاث مرات لوأ ن ابن ملجم قاتل أ بى فإ نى أ طلبه يتستر لا نه قتل أ بى ائتمننى على أ مانة لا ديتها إ ليه
عبدالله بن سنان گويد: خدمت امام صادق عليه السلام رسيدم در حاليكه ايشان نماز عصر را خوانده ودر مسجد روبه قبله نشسته بودند، گفتم : اى فرزند رسول خدا! بعضى از پادشاهان ما را امين بر اموالشان مى دانند بنابراين آن را نزد ما به امانت مى گذارند، وخمس آنان را هم به شما پرداخت نمى كنند، آيا امانت آنها را به خوشان برگردانيم ؟
سه مرتبه فرمود: قسم به پروردگار اين قبله ، اگر ابن ملجم قاتل پدرم كه در تعقيب اوباشم واوپنهان شود، چون پدرم را كشته به من اعتماد كند و امانتى نزدم گذارد آن را به اوبرخواهم گرداند.


حديث

- عن جابر عن أ بى جعفر ع قال :
قال رسول الله ص يدخل الجنة من أ متى سبعون أ لفا بغير حساب فقال على رضوان الله عليه من هم يا رسول الله قال هم شيعتك وأ نت إ مامهم
امام باقر عليه السلام نقل مى كند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: از امت من هفت هزار نفر بدون حساب وارد بهشت خواهند شد، على عليه السلام فرمود: اى رسول خدا آنها چه كسانيد؟ فرمود: آنها شيعيان توهستند وتوامام آنهايى .


حديث

- عن أ بى عبد الله عن آبائه قال إ ن الله فوض إ لى المؤ من الا مور كلها ولم يفوض إ ليه أ ن يكون ذليلاأ ما تسمع إ لى الله جل ثناؤ ه وهويقول وَ لِلّ هِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ المؤ من يكون عزيزا لاذليلاثم قال إ ن المؤ من أ عز من الجبل والجبل يستقل منه بالمعاول والمؤ من لايستقل من دينه بشى ء
امام صادق عليه السلام از قول پدرانش فرمود: خداوند تمام امور مؤ من را به خودش واگذار نموده ولى ذلت را به اوتفويض نكرد، مگر نشنيده اى قول خداوند متعال را كه مى فرمايد: (عزت فقط از آن خدا و رسولش ومؤ منين است )؟ مؤ من عزيز است نه ذليل .
سپس فرمود: مؤ من از كوه هم عزيزتر است ، زيرا كوه به وسيله كلنگ كم مى شود، ولى دين مؤ من به هيچ چيز كم نمى شود.


حديث

- عن زيد الشحام عن أ بى عبد الله ع قال :
إ ن العبد المؤ من ليذكر الذنب الذى قد عمله منذ أ ربعين سنة أ قل أ وأ كثر فما يذكره إ لالتذكيره فيستغفر الله منه فيغفر له
امام صادق عليه السلام فرمود: بنده مؤ من بياد مى آورد گناهى را كه چهل سال قبل مرتكب آن شده كمتر يا بيشتر آن را فقط به خاطر يادآورى وطلب آمرزش در ذهنش تداعى مى كند، گناهش هم آمرزيده مى شود.


حديث

- عن أ بى الحسن الا حمسى عن أ بى عبد الله عن آبائه ع قالو:
ا قال رسول الله ص :
إ ن الله تبارك وتعالى ليتعاهد عبده المؤ من بأ نواع البلاء كما يتعاهد أ هل البيت سيدهم بطرف الطعام
قال يقول الله عز وجل وعزتى وجلالى وعظمتى وبهائى إ نى لا حمى وليى أ ن أ عطيه فى دار الدنيا شيئا يشغله عن ذكرى حتى يدعونى فأ سمع دعاءه وصوته وإ نى لا عطى الكافر أ منيته حتى لا يدعونى فأ سمع صوته بغضا منى له
امام صادق عليه السلام از پدران بزرگوارش نقل مى كند كه فرموده اند: رسول خدا صلى الله عليه وآله مى فرمايد: خداوند متعال بنده مؤ منش را به گرفتاريهاى گوناگون گرفتار مى كند، همانطور كه اهل خانه بزرگشان را به سوى غذا دعوت مى كنند، فرمود: خداوند عز وجل مى فرمايد: قسم به عزت وجلال وبزرگى وشاءنم ، در دنيا از بنده مؤ منم چيزى را كه باعث فراموشى اواز من شود از اومى گيرم ، تا اينكه مرا بخواند ومن صدا ودعايش را بشنوم ، اما آرزوهاى كافر را بر مى آورم تا اينكه مرا نخواند كه صدايش را بشنوم ، به خاطر خشمى كه از او دارم .


حديث

- عن أ بى الجارود عن أ بى جعفر عن آبائه ع قالو:
ا قال رسول الله ص :
إ ن المؤ من إ ذا قارف الذنوب وابتلى بها ابتلى بالفقر فإ ن كان فى ذلك كفارة لذنوبه وإ لاابتلى بالمرض فإ ن كان فى ذلك كفارة لذنوبه وإ لا ابتلى بالخوف من السلطان يطلبه فإ ن كان فى ذلك كفارة لذنوبه وإ لاضيق عليه عند خروج نفسه حتى يلقاه وما له من ذنب يدعيه عليه فيأ مر به إ لى الجنة وإ ن الكافر والمنافق ليهون عليهما خروج أ نفسهما حتى يلقيان الله حين يلقيانه وما لهما عنده من حسنة يدعيانها عليه فيأ مر بهما إ لى النار
امام باقر عليه السلام از پدران بزرگوارش روايت مى كند كه فرموده اند: رسول خدا صلى الله عليه وآله مى فرمود: بنده مؤ من هر گاه به گناه نزديك مى شود وبدان مبتلامى گردد گرفتار فقر مى گردد، اگر اين گرفتارى كفاره گناهانش محسوب شود خوب است والاگرفتارى بيمار مى شود، اگر اين هم براى كفاره گناهانش باشد خوب است ، والامبتلاى به ترس از سلطانى مى شود كه اورا احضار نموده ، اگر اين هم براى كفاره گناهانش باشد خوب است ، والاهنگام مرگ بر اوسخت گرفته مى شود تا اينكه خدا را ملاقات كند در حاليكه گناهانى نمانده باشد كه خداوند به آن مؤ اخذه اش نمايد، آنگاه است كه فرمان بهشت رفتن اورا صادر مى كند.
لكن بر كافر ومنافق هنگام جان دادن آسان گرفته مى شود، تا پاداشى از كار نيكوئى براى آنان باقى نماند كه بر خدا ادعائى نداشته باشند، آنگاه خداوند بر آنان فرمان مى دهد كه به دوزخ روند.


حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
قال رسول الله ص إ ن فى يمين العرش منابر من نور عليها رجال وجوههم من نور ليسوا بأ نبياء ولاشهداء قال فقال له عمر بن الخطاب فمن هؤ لاء يا رسول الله قال هم الذين تواصوا فى الله وتواخوا فى الله وتواصلوا فى الله وتحابوا فى الله فدخل على بن أ بى طالب ص فقال هم شيعة هذا وأ شار إ لى على
امام صادق عليه السلام روايت كند كه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمود: در طرف راست عرش منبرهايى از نور وجود دارد وبر آنها مردانى نشسته اند كه صورتهايى از نور دارند، آنها پيامبران وشهدا نيستند.
امام عليه السلام فرمود: عمر بن الخطاب به رسول خدا صلى الله عليه وآله گفت : اى رسول خدا! پس آنان كيستند؟ فرمود: آنان كسانى مى باشند كه يكديگر را در راه خدا همگامى نموده اند، وبا هم در راه خدا برادرى كرده اند، وبخاطر خدا به يكديگر كمك نموده اند، وهمديگر را دوست داشته اند، آنگاه على بن ابيطالب عليه السلام داخل شد، پيامبر صلى الله عليه وآله فرمود: آن ها شيعه اين شخص هستند، وبه سوى على عليه السلام اشاره فرمود:


حديث

- عن أ بى حمزة الثمالى عن على بن الحسين رضوان الله عليهما قال إ ذا جمع الله الا ولين والا خرين نادى مناد بحيث يسمع الناس فيقول أ ين المتحابون فى الله قال فيقوم عنق من الناس فيقال لهم اذهبوا إ لى الجنة بغير حساب قال فتستقبلهم الملائكة فيقولون إ لى أ ين فيقولون إ لى الجنة بغير حساب فيقولون أ ى حزب أ نتم من الناس فيقولون نحن المتحابون فى الله قال فيقولون فأ ى شى ء كانت أ عمالكم قالوا كنا نحب فى الله ونبغض ‍ فى الله قال فيقولون فنعم أ جر العاملين
امام سجاد عليه السلام فرمود: چون خداى متعال همه مردم را در روز قيامت گرد آورد، منادى حق بطورى كه همه مردم بشنوند ندا در دهد ومى گويد: كجايند كسانى كه فقط به خاطر خدا همديگر را دوست داشتند؟ جماعتى از مردم برمى خيزند، به آنها گفته مى شود بدون حساب داخل بهشت شويد، فرشتگان با آنها روبرومى شوند ومى گويند: كجا مى رويد؟ جواب مى دهند: بدون حساب بسوى بهشت مى رويم ، ملائك مى پرسند: شما چه صنفى از مردم هستيد؟ مى گويند: ما كسانى هستيم كه فقط براى خدا به همديگر مهر مى ورزيديم ، مى پرسند: اعمال شما چه بوده است ؟ پاسخ مى دهند: براى خدا دوستى مى كرديم ، وبراى خدا دشمنى مى ورزيديم ، ملائك مى گويند: چه خوبست پاداش اهل عمل .

فصل ششم : كرامت مؤ من در نزد خدا
 الفصل السادس فى كرامة المؤ من على الله عز وجل

حديث

- عن ميسر عن أ بى عبد الله ع قال :
إ ن المؤ من منكم يوم القيامة ليمر به الرجل وقد أ مر به إ لى النار فيقول يا فلان أ غثنى فإ نى كنت أ صنع إ ليك المعروف فى دار الدنيا فيقول للملك خل سبيله فيأ مر الله به الملك فيخلى سبيله
امام صادق عليه السلام فرمود: روز قيامت مردى كه بايد بسوى آتش جهنم رود با مؤ منى از شما روبرومى شود ومى گويد: فلانى كمكم كن ، من در دنيا كار نيكى برايت انجام دادم ، بنده مؤ من به ملك مى گويد: راهش ‍ را باز كنيد، خداوند ملك را فرمان دهد كه راهش را باز كنند تا داخل بهشت شود.


حديث

- عن محمد بن حمران عن أ بى عبد الله ع قال :
يؤ تى بعبد يوم القيامة ليست له حسنة فيقال له اذكر وتذكر هل لك حسنة فيقول ما لى حسنة غير أ ن فلانا عبدك المؤ من مر بى فسأ لنى ماء ليتوضأ به فيصلى فأ عطيته فيدعى بذلك العبد المؤ من فيقول نعم يا رب فيقول الرب جل ثناؤ ه قد غفرت لك أ دخلوا عبدى جنتى
امام صادق عليه السلام فرمود: بنده اى را كه هيچ عمل صالحى ندارد روز قيامت حاضر كنند وبه اوبگويند: بنگر وبياد آور! آيا كار خوبى دارى ؟ مى گويد: من هيچ عمل شايسته اى ندارم جز آنكه وقتى فلان بنده مؤ من توبر من گذر مى كرد واز من آب خواست تا وضوبگيرد ونماز بخواند من به اوآب دادم .
سپس از مؤ من در اين باره پرسيد مى شود، اومى گويد: پروردگارا راست مى گويد: خداوند جل ثناؤ ه مى فرمايد من تورا آمرزيدم ، بنده مرا داخل بهشتم كنيد.


حديث

- عن المفضل عن أ بى عبد الله ع قال :
يقال للمؤ من يوم القيامة تصفح وجوه الناس فمن كان سقاك شربة أ و أ طعمك أ كلة أ وفعل بك كذا وكذا فخذ بيده فأ دخله الجنة قال فإ نه ليمر على الصراط ومعه بشر كثير فتقول الملائكة إ لى أ ين يا ولى الله إ لى أ ين يا عبد الله فيقول الله جل ثناؤ ه أ جيزوا لعبدى فأ جازوه وإ نما سمى المؤ من مؤ منا لا نه يؤ من على الله فيجيز أ مانه
امام صادق عليه السلام فرمود: روز قيامت به مؤ من گفته مى شود؛ در صورتهاى اين مردم خوب تاءمل كن ، هر كس از اينها كه آبى به تو نوشانده يا غذايى خورانده ، يا كارى برايت انجام داده دستش را بگير واورا به بهشت ببر، فرد مؤ من از صراط مى گذرد در حاليكه افراد زيادى همراهش ‍ هستند.
ملائك مى پرسند: به كجا اى دوستان خدا؟! به كجا اى بندگان خدا؟
خداوند متعال مى فرمايد به بنده من اجازه دهيد، آنها هم اجازه مى دهند، و علت اينكه مؤ من را مؤ من ناميده اند اين است كه اونزد خدا امان مى دهد و امانش را خدا مى پذيرد.


حديث

- عن جابر بن يزيد الجعفى قال قال لى أ بوجعفر ع إ ن المؤ من ليفوض الله إ ليه يوم القيامة فيصنع ما شاء قلت حدثنى فى كتاب الله أ ين قال قال قوله لَهُمْ م ا يَش اؤُنَ فِيه ا وَ لَدَيْن ا مَزِيدٌ فمشيئة الله مفوضة إ ليه و المزيد من الله ما لايحصى ثم قال جابر ولاتستعن بعدولنا فى حاجة ولا تستطعمه ولاتسأ له شربة أ ما إ نه ليخلد فى النار فيمر به المؤ من فيقول يا مؤ من أ لست فعلت بك كذا وكذا فيستحى منه فيستنقذه من النار وإ نما سمى المؤ من مؤ منا لا نه يؤ من على الله فيجيز الله أ مانه
امام باقر عليه السلام فرمود: خداوند در روز قيامت مؤ من را به حال خود رها مى كند تا هر چه مى خواهد انجام دهد، گفتم : بفرماييد در كجاى كتاب خدا چنين آمده ؟ فرمود: در آنجا كه مى فرمايد: (براى آنهاست هر چه بخواهند ونزد ماست افزونتر از نعمات بهشتى )، پس خواسته خدا و افزون نعمت بى شمار اوبه اوواگذار مى شود.
سپس فرمود: اى جابر! از دشمن ما طلب كمك مكن ، واز اوتقاضاى غذا يا آب ننما، زيرا اودر آتش جاودانه خواهد بود، وهنگامى كه مؤ منى از كنارش ‍ بگذرد مى گويد: اى مؤ من آيا برايت فلان كار را انجام ندادم ؟ مؤ من از اوحيا مى كند واورا از آتش نجات مى دهد، وعلت نامگذارى مؤ من به مؤ من اين است كه اونزد خدا امان مى دهد وخدا هم امانش را مى پذيرد.


حديث

- عن محمد بن مسلم عن أ بى جعفر ع قال :
إ ذا كان يوم القيامة أ مر الله مناديا ينادى بين يديه أ ين الفقراء فيقوم عنق من الناس كثير فيقول عبادى فيقولون لبيك يا ربنا فيقول إ نى لم أ فقركم لهوان بكم على ولكن إ نما أ فقرتكم لمثل هذا اليوم تصفحوا وجوه الناس فمن صنع إ ليكم معروفا لم يصنعه إ لافى فكافئوه عنى بالجنة
امام باقر عليه السلام فرمود: روز قيامت خداوند جارچى را فرمان مى دهد كه پيش رويش فرياد بزند: فقراء كجايند؟ عده بسيارى از مردم برمى خيزند، خداوند مى فرمايد: اى بندگان من ! مى گويند: بلى پروردگار ما،
مى فرمايد: من شما را به خاطر تحقير نيازمند نگردانيدم ، بلكه به خاطر چنين روزى شما را فقير نمودم ، حال به صورتهاى مردم خود نگاه كنيد! هر كس فقط به خاطر من كار نيكى براى شما انجام داده از طرف من اورا به بهشت ببريد


حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
المؤ من زعيم أ هل بيته شاهد عليهم ولايتهم
امام صادق عليه السلام مى فرمايد: مؤ من رئيس خانواده اش ‍ مى باشد ونيز بر اعمال وكردار آنها گواه است .

حديث

- عن أ بى بصير عن أ بى جعفر ع قال :
قال رسول الله ص سباب المؤ من فسوق وقتاله كفر وأ كل لحمه معصية الله وحرمة ماله كحرمة دمه
امام باقر عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى الله عليه وآله مى فرمايد: دشنام دادن به مؤ من نافرمانى خداست ، وجنگيدن با اوكفر است ، وخوردن گوشت او(بواسطه غيبت ) گناه است ، واحترام مال مؤ من همانند احترام خون اوست .

فصل هفتم : در بيان حقوق واجب مؤ من بر مؤ من
 الفصل السابع فى ذكر ما من حق المؤ من على المؤ من

حديث

- عن على بن أ بى حمزة عن أ بيه عن على بن الحسين عن أ بيه عن جده عن رسول الله ص قال يحشر الناس يوم القيامة أ عرى ما كانوا و أ جوع ما كانوا وأ عطش ما كانوا فمن كان كسا مؤ منا ثوبا فى دار الدنيا كساه الله من حلل الجنة ومن كان أ طعم مؤ منا فى دار الدنيا أ طعمه الله من ثمار الجنة ومن كان سقى مؤ منا فى دار الدنيا شربة من ظمإ سقاه الله من الرحيق المختوم
رسول خدا صلى الله عليه وآله مى فرمايد روز قيامت مردم محشور مى شوند در حاليكه عريانتر از دنيا وگرسنه تر وتشنه تر از زمانى مى باشند كه در دنيا بودند، هر كس از آنان در دنيا به مؤ منى لباسى پوشانده خداوند اورا از لباسهاى بهشتى بپوشاند، وهر كس مؤ منى را در دنيا غذا داده خداوند از نعمتهاى بهشتى نصيبش كند، وهر كس در دنيا مؤ منى را سيراب نموده خداوند به اواز شرابهاى بهشتى بنوشاند.


حديث

- عن حنان بن سدير عن أ بيه عن أ بى جعفر ع قال قال يا سدير تعتق كل يوم نسمة قلت لاقال فكل شهر قلت لافقال كل سنة قلت لافقال سبحان الله أ ما تأ خذ بيد أ خيك فى الله فتدخله بيتك فتطعمه شبعة فوالله لذلك أ فضل من عتق رقبة من ولد إ سماعيل
امام باقر عليه السلام فرمود: اى سدير آيا هر روز بنده اى را آزاد مى كنى ؟ گفتم : نه ، فرمود: در هر ماه : گفتم : نه ، فرمود: در هر سال ؟ گفتم : نه ، فرمود: سبحان الله ، آيا دست برادر دينيت را به خاطر خدا نگرفته اى وبه خانه ات نبرده اى واورا از غذا سير ننموده اى ؟ به خدا قسم اين كار از آزاد كردن بنده اى از نسل فرزندان اسماعيل عليه السلام ثوابش بيشتر است .


حديث

- عن أ بى المقدام عن أ بى جعفر ع قال :
يا أ با المقدام لا ن أ طعم رجلامن شيعتى شبعة أ حب إ لى من أ ن أ طعم أ فقا من الناس قال قلت كم الا فق قال مائة أ لف
امام باقر عليه السلام فرمود: اى ابومقدام سير كردن مردى از شيعيانم براى من بهتر از سير كردن افقى از مردم ديگر است ، گفتم : افق چه مقدار است ؟ فرمود: صد هزار.

حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
قال رسول الله ص من نظر إ لى مؤ من نظرة ليخيفه بها أ خافه الله يوم لاظل إ لاظله
امام صادق عليه السلام از رسول خدا صلى الله عليه وآله نقل مى كند كه فرمود: كسى كه به مؤ منى نگاه ترسناك نمايد، خداوند در آن روزى كه بجز سايه اى نيست (قيامت ) اورا مى ترساند.

حديث

- وقال أ يضا من عاد مريضا من المسلمين خاض فى رمال الرحمة ومن جلس إ ليه غمرته الرحمة فإ ذا بلغ إ لى منزله شيعه سبعون أ لف ملك حتى يدخل إ لى منزله كلهم يقولون أ لاطبت وطابت لك الجنة
امام صادق عليه السلام مى فرمايد: هر كس بيمارى از مسلمين را عيادت كند در درياى رحمت خدا فرومى رود، وكسى كه نزد آن بيمار بنشيند رحمت خداوند اورا فرا مى گيرد، وهر گاه به منزلش برگردد هفتاد هزار ملك اورا همراهى كنند؛ تا داخل خانه اش شود، وتمامى آنان مى گويند: پاك شدى وبهشت براى توگوارا شد.


حديث

- عن صفوان الجمال قال قال أ بوعبد الله ع من سأ له أ خوه المؤ من حاجة من ضره فمنعه من سعة وهويقدر عليها من عنده أ ومن عند غيره حشره الله يوم القيامة مقرونة يده إ لى عنقه حتى يفرغ الله من حساب الخلق
امام صادق عليه السلام فرمود: اگر مؤ منى نياز ضروريش را به برادر مؤ منش عرضه كند واوبا توان برآوردنش از برآوردن حاجتش امتناع كند، حال بى واسطه ويا باواسطه ؛ خداوند اورا دست به گردن بسته در قيامت محشور مى كند، تا از حساب مخلوقات فارغ شود.

حديث

- عن عبد الملك النوفلى قال دخلت على أ بى عبد الله ع قال :
أ بلغ موالى عنى السلام وأ خبرهم أ نى أ ضمن لهم الجنة ما خلاسبعا مدمن خمر أ وميسر أ وراد على مؤ من أ ومستكبر على مؤ من أ ومنع مؤ منا من حاجة أ ومن أ تاه مؤ من فى حاجة فلم يقضها له أ ومن خطب إ ليه مؤ من فلم يزوجه قال قلت لاوالله لايرد على أ حد ممن وحد الله بكماله كائنا من كان فأ خلى بينه وبين مالى فقال صدقت إ نك صديق قد امتحن الله قلبك للتسليم والا يمان
عبدالملك نوفلى گويد: خدمت امام صادق عليه السلام رسيدم ، ايشان فرمود: به دوستانم سلام برسان وبه آنها خبر بده كه من بجز براى هفت گروه از آنان بهشت را برايشان ضمانت مى كنم :
كسى كه دائم الخمر است ، كسى كه قمارباز است ، كسى كه سخن مؤ منى را رد كند، كسى كه بر مؤ منى تكبر كند، كسى كه مؤ منى را از حاجتش منع نمايد، يا مؤ منى نزدش آمده وحاجتى دارد واوحاجتش را روا نسازد، يا مؤ منى به خواستگارى در خانه اش آمده واودخترش را به تزويجش در نياورد.
عرض كردم : قسم به خدا، هر بنده موحد كاملى كه وجود داشته ونزد من آمده مالم را در اختيارش قرار داده ام ، امام فرمود: راست گفتى ، تو راستگويى ، خداوند دلت را براى بندگى وايمان امتحان نموده است .


حديث

- عن أ بى عبد الله ع قال :
أ يما رجل اتخذ ولايتنا أ هل البيت ثم أ دخل على ناصبى سرورا واصطنع إ ليه معروفا فهومنا برى ء وكان ثوابه على الله النار
امام صادق عليه السلام فرمود: هر كس ولايت ما اهل بيت را اختيار كند، سپس دشمنم را شاد نمايد وكار نيكى براى اوانجام دهد، اواز ما دورى جسته وپاداش اونزد خدا آتش است .


حديث

- عن بعض أ صحابنا قال قلت لا بى عبد الله ع إ خواننا يتولون عمل السلطان أ فتدعولهم فقال أ بوعبد الله ع هل ينفعونكم قلت لافقال ابرأ منهم برئ الله منهم
يكى از اصحاب مى گويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم : برادران ما كارهاى حكومتى انجام مى دهند آيا براى آنها دعا كنيم ؟ امام فرمود: آيا براى شما نفعى دارند؟ گفتم : نه . فرمود: من از آنها بيزارم ، خدا هم از آنها بيزار است .


حديث

- عن على بن زيد عن أ بى الحسن صاحب العسكر قال كفارة عمل السلطان قضاء حوائج الا خوان
امام صادق عليه السلام مى فرمايد كفاره كار كردن براى پادشاه برآوردن حاجتهاى برادران ايمانى است .

حديث

- عن مفضل بن عمر قال قال أ بوعبد الله ع قد كنت فرضت عليكم الخمس فى أ موالكم فقد جعلت مكانه بر إ خوانكم
امام صادق عليه السلام فرمود: خمس را در اموال شما واجب نمودم ، اينك به جاى آن نيكى به برادرانتان را قرار دادم .


حديث

- عن أ حمد بن جعفر الدهقان قال قال رجل لا بى الحسن العسكرى ع كيف أ بودلف له أ ربعة آلاف قرية وقرية فقال له إ نه ضاف به مؤ من ليلة فزوده جلة من تمر كان فيها أ ربعة آلاف تمرة وتمرة فأ عطاه الله بكل تمرة قرية
احمد بن جعفر دهقان گويد: مردى به امام عسكرى عليه السلام عرض كرد: چگونه ابودلف چهار هزار ويك قريه دارد؟ امام فرمود: اويك شب مؤ منى را مهمان كرد وبه عنوان توشه راه كيسه اى از خرما به اوداد كه در آن چهار هزار ويك خرما بود. خداوند هم به پاداش هر خرما يه قريه به اوعطا فرمود.


حديث

- عن الفضل بن سنان قال قال أ بوعبد الله ع لا سحاق تدخل إ خوتك إ لى منزلك فيأ كلون طعامك ويشربون شرابك ويطئون فراشك قال نعم قال أ ما إ نهم ما يخرجون من بيتك إ لاولهم الفضل عليك قال إ سحاق يا سيدى يدخلون بيتى ويأ كلون طعامى ويفترشون فرشى و يخرجون من منزلى ولهم الفضل على قال نعم إ نهم يأ كلون أ رزاقهم و يخرجون بذنوبك وذنوب عيالك
امام صادق عليه السلام به اسحاق فرمود: آيا برادران دينيت را به خانه است برده اى تا از غذاى توبخورند، واز آشاميدنيت بياشامند، ودر رختخوابت بخوابند؟ گفت : بلى ، فرمود: بدان آنها از خانه ات خارج نمى شوند مگر اينكه باعث زيادى نعمت بر توخواهند شد.
اسحاق گفت : آقاى من ! آن ها به خانه ام مى آيند! وغذايم را مى خورند! و روى فرشهايم استراحت مى كنند! واز منزلم خارج مى شوند باز هم براى من زيادى نعمت مى آورند؟! فرمود: بلى ، آن ها روزى خود را مى خورند و هنگام خارج شدن گناهان تووخانواده ات را هم با خود مى برند.


حديث

- عن أ بى عبيدة الحذاء عن أ بى جعفر ع قال :
قال يحق على المؤ من للمؤ من النصيحة
امام باقر فرمود: بر مؤ من است كه خير خواه برادر مؤ منش ‍ باشد.