باب شانزدهم در بيان خبر دادن جبرئيل عليه السلام از شهادت حضرت حسين بن على عليه السلام

ترجمه : (حديث اول)

محمد بن جعفر رزاز قرشى كوفى مى گويد:
محمد بن الحسين بن ابى الخطاب از محمد بن سنان ، از سعيد بن يسار يا غير او نقل كرده ، وى گفت :
از حضرت ابا عبد الله عليه السلام شنيدم كه مى فرمود:
هنگامى كه جبرئيل عليه السلام خبر شهادت حضرت ابا عبد الله الحسين عليه السلام را به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله رساند آن جناب دست امير المومنين على عليه السلام را گرفته و مقدار زيادى از روز را با هم خلوت كرده و هر دو گريستند، و از يكديگر جدا نشدند مگر آنكه جبرئيل عليه السلام بر ايشان نازل شد و عرضه داشت :
پروردگارتان سلامتان مى رساند و مى فرمايد: صبر نمودند را بر شما واجب و لازم نمودم .
سپس حضرت فرمودند: هر دو صبر كرده و بى تابى نكردند.

متن :

ترجمه : محمد بن حسن بن وليد، از محمد بن حسن صفار، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن سنان ، از سعيد بن يسار نقل نموده كه گفت :
از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مثل نقل قبلى را فرمودند:
پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله و او از يعقوب بن يزيد و او ازمحمد بن سنان و او از سعد بن يسار نيز مثل روايت قبلى را نقل نموده .

متن :

ترجمه : (حديث دوم)

پدرم از سعد بن عبد الله و او از احمد بن محمد عيسى و او از حسين بن على الوشاء و او از احمد بن عائذ و او از ابى سلمه سالم بن مكرم و او زا حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:
زمانى كه حضرت فاطمه عليه السلام به حضرت سيد الشهداء سلام الله عليه باردار شدند جبرئيل عليه السلام به رسول خدا صلى الله عليه و آله نازل شد و عرضه داشت :
حضرت فاطمه سلام الله عليهما عنقريب فرزندى بياورد كه بعد از شما امتت او را مى كشند، پس هنگامى كه حضرت فاطمه عليه السلام به حضرت سيد الشهداء عليه السلام باردار شد از حملشان كراهت داشته و زمانى كه حمل را وضع نمودند از وضع آن نيز كراهت داشتند، سپس امام صادق عليه السلام مى فرمايد:
آيا در دنيا مادرى را ديده ايد كه فرزندى بزايد و از آن كراهت داشته باشد، البته اين كراهت به خاطر اين بود كه حضرت مى دانستند كه اين مولود عنقريب كشته خواهد شد و در همين مورد آيه شريفه (و وصينا الانسان بوالديه حسنا حملته امه كرها و وضعته كرها و حمله و فصالون ثلثون شهرا)

متن :

ترجمه : (حديث سوم)

پدرم رحمه الله ليه از سعد بن عبد الله و او از محمد بن حماد و او از برادرش احمد بن حماد و از محمد بن عبد الله از پدرش نقل نموده كه گفت : از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمودند:
جبرئيل عليه السلام محضر مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله مشرف شد و عرضه داشت : اى محمد صلى الله عليه و آله سلام بر تو، آيا تو را به فرزندى كه امتت بعد از تو او را مى كشند بشارت ندهم ؟!
حضرت فرمودند: من را به آن نيازى نيست .
امام صادق عليه السلام فرمودند: جبرئيل به آسمان رفت سپس براى بار دوم نازل شد و نزد حضرت آمد و به آن جناب همان گفتار اولى را عرض نمود.
حضرت فرمودند: من را به آن من را به آن نيازى نيست .
پس جبرئيل به آسمان عروج كرد و بعد براى بار سوم محضر حضرتش مشرف شد و همان گفتار را تكرار كرد.
حضرت فرمودند: من را به آن نيازى نيست .
جبرئيل عرض كرد: پروردگارت اوصياء را در نسل او قرار مى دهد.
حضرت فرمودند: بسيار خوب پذيرفتم .
يا پس از آنكه جبرئيل گفتار مزبور را ايراد كرد سپس پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله ايستادند و تشريف بردند تا بر حضرت فاطمه عليه السلام وارد شدند و فرمودند:
جبرئيل عليه السلام نزد من آمد و مرا به فرزندى كه پس از من امتم او را مى كشند بشارت داد.
حضرت فاطمه عليه السلام عرض كردند: من را به او نيازى نيست .
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: پروردگارم اوصياء را در نسل او قرار مى دهد.
حضرت فاطمه عليه السلام عرضه داشتند: بسيار خوب پذيرفتم .
امام صادق عليه السلام فرمودند:
در اين هنگام حق تعالى اين آيه را نازل كرد: حملته امه كرها و وضعته كرها - زيرا جبرئيل اعلام به كشتن آن فرزند نمود) فحملته كرها (يعنى كراهت داشت از اينكه كشته مى شود) و وضعته كرها (زيرا جبرئيل خبر داد كه او كشته مى شود).

متن :

ترجمه : (حديث چهارم)

محمد بن جعفر رزاز مى گويد: محمد بن الحسين بن الخطاب از محمد بن عمرو بن سعيد زيات نقل كرده كه گفت :
شخصى از اصحاب برايم نقل نمود كه امام صادق عليه السلام فرمودند:
جبرئيل عليه السلام بر رسلو خدا صلى الله عليه و آله نازل شد پس عرض كرد:
يا محمد صلى الله عليه و آله خداوند سلام مى رساند و بشارت مى دهد شما را به فرزندى كه از حضرت فاطمه عليه السلام متولد شده و امت پس از شما او را مى كشند.
حضرت فرمودند: اى جبرئيل به پروردگار سلام من را برسان و عرض كن احتياج به چنين فرزندى كه از فاطمه سلام الله عليها متولد شود و بعد از من امتم او را بكشد ندارم .
امام صادق عليه السلام فرمودند:
جبرئيل عليه السلام به آسمان بالا رفت و سپس به زمين فرود آمد و محضر رسول خدا صلى الله عليه و آله مشرف شد و همان گفتار را تكرار كرد.
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: اى جبرئيل به پروردگارم سلام من را برسان و عرض كن احتياجى به چنين فرزندى كه از فاطمه سلام الله عليها متولد شود و بعد از من امتم او را بكشند ندارم .
پس جبرئيل عليه السلام به آسمان بالا رفت و سپس به زمين فرود آمد و محضر رسول خدا صلى الله عليه و آله مشرف شد و عرض كرد. اى محمد صلى الله عليه و آله : پروردگارت به تو سلام مى رساند و بشارت مى دهد كه امامت و ولايت و وصايت را در نسل اين مولود قرار مى دهد.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: راضى و خشنود شدم .
سپس حضرت براى فاطمه سلام الله عليها خبر فرستاد ... و اظهار نمودند كه : خداوند به من بشارت داده كه فرزندى از شما متولد گشته و پس از من امتم او را مى كشند.
حضرت فاطمه سلام الله عليها براى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله خبر فرستاده واظهار كردند كه :
به فرزندى كه امت بعد از شما او را بكشند نيازى ندارم .
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله خبر فرستادند كه :
خداوند امامت و ولايت و وصايت را در نسل اين فرزند قرار داده .
حضرت فاطمه سلام الله عليها براى رسول خدا خبر فرستادند كه راضى شدم .
پس در حالى كه از مقتول واقع شدن آن فرزند كراهت داشت به او باردار گرديد و سپس در حالى كه از اخبار جبرئيل به مقتول واقع شدن آن مولود كراهت داشت بار حمل را بر زمين نهاد و مجموع دوران حمل و شير خوارگى آن طفل سى ماه بود تا آنكه به سن بلوغ و سپس به چهل سالگى رسيد و به درگاه الهى عرضه داشت :
بار خدايا من را بر نعمتى كه به من و پدر و و مادرم عطاء فرمودى شكر، بيامرز، و به كار شايسته اى كه خشنودى تو در آن است موفق نما و فرزندان من را صالح گردان .
قابل توجه آنكه : اگر جناب سيد الشهداء به جاى (اصلح فى ذريتى ) عبارت اصلح لى ذريتى را ايراد مى كردند به طور قطع و حتم تمام ذريه آن جناب از پيشوايان مى شدند.
لازم به تذكر است كه آن حضرت نه از حضرت فاطمه سلام الله عليها شير خوردند و نه از خانم ديگرى بلكه حضرتش را نزد نبى اكرم صلى الله عليه و آله مى آوردند و آن جناب انگشت ابهامشان را در دهان او مى گذاردند و سيد الشهداء عليه السلام به مقدار غذاى دو و سه روزشان را از انگشت حضرت مى مكيدند پس گوشت حضرت امام حسين عليه السلام از گوشت رسول خدا صلى الله عليه و آله و خونشان از خون حضرت تكوين يافت و هيچ مولودى در شش ماهگى متولد نگشته مگر حضرت عيسى بن مريم و حضرت امام حسين عليه السلام .

متن :

ترجمه : پدرم رحمه الله از سعد بن عبد الله و او از اسماعيل بن عيسى و او از محمد بن عمرو بن سعيد زيات به اسنادش مثل همين خبر را نقل كرده است .

متن :

ترجمه : (حديث پنجم)

پدرم و محمد بن الحسن جلمگى از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن فضال ، از عبد الله بن بكير از بعضى اصحاب از حضرت ابى عبد الله ع نقل كرده كه ايشان فرمودند:
حضرت فاطمه سلام الله عليها از آن جناب پرسيدند: شما را چه مى شود؟
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: جبرئيل عليه السلام به من خبر داده كه امتم عنقريب حسين را مى كشند.
پس فاطمه عليه السلام به جزع آمده و جامه خود را پاره كرده .
رسول خدا صلى الله عليه و آله كه حال را مشاهده نمودند به آن حضرت خبر دادند كه يكى از فرزندان اين مولود مالك امور گشته و انتقام از قاتلين خواهد گرفت .
پس از اين خبر حضرت فاطمه سلام الله عليها خشنود گشته و نفس مباركش آرام گشت .

متن :

ترجمه : (حديث ششم)

محمد بن حسن بن احمد بن وليد، از سعد بن عبد الله ، از محمد بن عيسى ، از صفوان بن يحيى ، از حسين بن ابى غنذر، از عمرو بن شمر، از جابر، از حضرت ابى جعفر عليه السلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:
حضرت امير المومنين عليه السلام فرمودند:
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به زيارت ما آمدند و قبلا ام ايمن براى ما شير و سرشير و خرما هديه داده بود لذا به منظور پذيرائى از حضرت ، آنها را مقابلش نهاديم ، حضرت ميل فرموده سپس ايستادند و به گوشه اى از خانه تشريف برده و چند ركعت نماز خواندند و در آخرين سجده به شدت گريستند و احد از ما به منظور اجلال و تعظيم از آن وجود مبارك سئوال نكرد كه سبب گريستن شما چيست ولى حضرت حسين عليه السلام ايستاد و سپس در دامن رسول خدا نشست عرض نمود: اى پدر به منزل ما وارد شدى و هيچ چيز ما را اين مقدار مسرور ننمود سپس گريستى بطورى كه ما را مغموم و محزون كردى ، سبب گريستن شما چيست ؟
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: پسرم هم اكنون جبرئيل عليه السلام نزد من آمد و به من خبر داد كه شما را مى كشند و قبور شما متفرق و پراكنده است .
حضرت سيد الشهداء سلام الله عليه عرض كرد:اى پدر چه ثوابى است براى كسى كه اين قبور شما متفرق و پراكنده است .
حضرت سيد الشهداء سلام الله عليه عرض كرد:اى پدر چه ثوابى است براى كسى كه اين قبور متفرق و پراكنده را زيارت كند؟
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: پسرم زائرين شما گروهى از امت من بوده كه درخواستشان از زيارت شما حصول بركت مى باشد و سزاوار است كه من روز قيامت به نزدشان رفته و آنها را از هول و وحشت قيامت رهانيده و از گناهانى كه كرده اند خلاصشان بنمايم و سپس حقتعالى آنها را در بهشت جاى مى دهد.

متن :

ترجمه : (حديث هفتم)

محمد بن حسن بن احمد بن وليد مى گويد:
محمد بن ابى القاسم ماجيلويه ، از محمد بن على القرشى ، از عبيد بن يحيى ثورى ، از محمد بن حسين بن على بن الحسين از پدر بزرگوارشان ، از جدشان ، از على بن ابى طالب عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:
رسول خدا صلى الله عليه و آله روزى به زيارت ما آمدند پس طعامى نزد آن جناب ندهيم و كاسه خرما و ظرف شير و سرشيرى كه ام ايمن براى مان هديه آورده بود را نيز در مقابل حضرت نهاديم ، آن جناب تناول فرموده و پس از فراغت ايشان از طعام ايستادم و آب روى دو دست مبارك ايشان ريخته و پس از آنكه حضرت دو دست خويش را شستند، دست هاى مرطوبى خود را به صورت و محاسن شريف كشيده سپس ايستادند و به مسجدى كه در يك طرف خانه بود تشريف برده و نماز گذارده و در آخر به سجده رفته پس در آن گريه طولانى نموده سپس سر از آن برداشتند و از ما اهل بيت احدى جرات نكرد سبب گريه آن حضرت را بپرسد، پس حضرت امام حسين عليه السلام ايستاده و آهسته آهسته جلو رفت تا خود را به آن جناب رساند و از حضرتش بالا رفت تا به روى ران هاى حضرت قرار گرفت پس سر به سينه رسول خدا صلى الله عليه و آله ، چانه را روى سر آن جناب نهاد سپس عرضه داشت : اى پدر چرا گريستى ؟
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: امروز به شما نگريستم بسيار مسرور و خوشحال شدم به طورى كه پيش از آن چنين سرور و نشاطى در من پيدا نشده بود، پس جبرئيل بر من نازل شد و خبر داد كه شما كشته خواهيد شد و قبورتان پراكنده خواهد بود پس خدا را حمد و ستايش كرده و از خدا خير شما را در خواست نمودم .
حضرت سيد الشهداء عليه السلام عرض كرد:اى پدر چه كسى قبور ما را زيارت مى كند و با اينكه از هم جدا و متفرقند به سر آنها خواهد آمد؟
حضرت فرمودند: جماعتى از امتم ، و قصدشان از زيارت اين قبور احسان به من مى باشد و من نيز در قيامت به نزدشان حاضر شده و بازوهايشان را گرفته و آنها را از هول و وحشت و گرفتارى آن روز مى رهانم .

الباب السابع عشر قول جبرئيل لرسول الله صلى الله عليه و آله ان الحسين تقتله امتك من بعدك ، و اراه التربة التى يقتل عليها

متن :

باب هفدهم سخن جبرئيل با رسول خدا صلى الله عليه و آله و اينكه امت بعد از شما حسين عليه السلام را مى كشند و نشان دادن سرزمينى را كه امام مظولم عليه السلام در آن كشته مى شود به رسول خدا صلى الله عليه و آله

ترجمه : (حديث اول)

پدرم رحمة الله عليه مى گويد:
سعد بن عبد الله بن ابى خلف از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسين بن سعيد، از نضر بن سويد، از يحيى بن حلبى ، از هارون بن خارجه ، از ابى بصير، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند جبرئيل عليه السلام نزد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آمد در حالى كه امام حسين عليه السلام در مقابل آن حضرت بازى مى كرد پس ‍ به رسول خدا صلى الله عليه و آله خبر داد كه عنقريب امت شما حسين را خواهند كشند.
امام صادق عليه السلام مى فرمايند:
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله از اين خبر به جزع و ناله آمدند.
جبرئيل عليه السلام محضر مباركش عرضه داشت :
مايل هستيد سرزمينى كه حسين عليه السلام در آن كشته مى شود به شما نشان دهم ؟
امام صادق عليه السلام مى فرمايد:
در اين هنگام فاصله بين مكان رسول خدا صلى الله عليه و آله و جائى كه حضرت سيد الشهداء عليه السلام در آن كشته شدند فرو رفته بطورى كه دو مكان مزبور با هم ملاقات كرده سپس حضرت مقدارى از تربت و خاك آن مكان را برداشتعند و سريع تر از چشم به هم زدن زمين گسترده شد پس جناب رسو لخدا صلى الله عليه و آله از آن كان خارج شده در حالى كه مى فرمودند: خوشا به تو از خاكى كه دارى ، خوشا به حال كسى كه در اطراف و حوالى تو كشته مى شود.
امام صادق عليه السلام مى فرمايند:
صاحب و وزير سليمان نيز چنين كرد يعنى به كمك اسم اعظم بارى تعالى در زمين خسف پدريد آورد و بين تخت سليمان عليه السلام و عرش فرو رفت و تمام پستى و بلندى هاى آن پائين رفت به طورى كه اين دو قطع از زمين (جاى تخت و عرض ) با هم ملاقى شدند پس عرش چنان كشيده شد كه تصور نمودم از زير تخت من خارج گشت .
امام صادق عليه السلام مى فرمايند:
سريع تر از چشم به هم زدن زمين گسترده شد.

متن :

ترجمه : (حديث دوم)

پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله ، از محمد بن عبد الحميد عطار، از ابى جميلة مفضل بن صالح از ابى اسامه زيد شحام ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل نموده كه حضرت فرمودند:
جبرئيل عليه السلام در خانه ام سلمه خبر شهادت حضرت امام حسين عليه السلام را به رسول خدا صلى الله عليه و آله داد و شرح آن چنين است :
حضرت امام حسين عليه السلام در خانه ام سلمه بر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله وارد شد در حالى كه جبرئيل عليه السلام درمحضر رسول خدا صلى الله عليه و آله بود، جبرئيل عرضه داشت : امت شما اين (امام حسين عليه السلام ) را خواهند كشت .
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
از آن خاكى كه خون او در آن مى ريزد مقدارى را به من نشان بده .
جبرئيل ع يك مشت از آن را برداشت و وقتى به آن حضرت خواست نشان دهد خاك قرمز گرديد.

متن :

ترجمه : (حديث سوم)

پدرم رحمة الله عليه از سعد از على بن اسماعيل بن عيسى و محمد بن الحسين بن ابى الخطاب و ابراهيم بن هاشم ، از عثمان بن عيسى ، از سماعة بن مهران ، از مولانان ابى عبد الله عليه السلام حديثى مثل حديث گذشته را نقل كرده منتهى در آن اين فقره را افزوده :
اين تربت پيوسته نزدام سلمه بود تا از دنيا رفت رحمة الله عليها.

متن :

ترجمه : (حديث چهارم)

پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله و او از محمد بن وليد خزاز و او از حماد بن عثمان و او از عبد الملك بن اعين نقل كرده كه گفت :
از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمودند:
رسول خدا صلى الله عليه و آله در خانه ام سلمه بودند و جبرئيل عليه السلام در محضر آن حضرت حضور داشت پس حضرت حسين عليه السلام داخل شد، جبرئيل عليه السلام عرضه داشت :
امت شما فرزندت حسين را خواهند كشت ، آيا از خاك زمينى كه او را روى آن مى كشند به شما مقدارى را نشان بدهم .
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: بلى .
پس جبرئيل دستش را دراز نمود و مشتى از آن خاك را برداشت و سپس به رسول خدا صلى الله عليه و آله نشانش داد.

متن :

ترجمه : (حديث پنجم)

محمد بن جعفر قريشى رزاز از محمد بن حسين ، از محمد بن سنان از هارون بن خارجه ، از ابى بصير، از حضرت ابى عبد اله عليه السلام نقل كرده وى مى گويد:
شنيدم از حضرت امام صادق عليه السلام كه مى فرمودند:
هنگامى كه حضرت حسين بن على عليه السلام نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله بودند جبرئيل بر رسول خدا صلى الله عليه و آله داخل گشت و عرضه داشت : اى محمد صلى الله عليه و آله آيا وى را دوست مى دارى .
حضرت فرمودند: بلى .
عرض كرد: اين حتمى است كه امت شما عنقريب او را خواهند كشت .
امام صادق عليه السلام فرمودند:
رسول خدا صلى الله عليه و آله شديدا محزون و غمگين شدند.
پس جبرئيل عليه السلام عرضه داشت : يا رسول الله صلى الله عليه و آله آيا مى خواهى تربت و خاكى كه وى روى آن كشته مى شود را ببينى ؟
حضرت فرمودند: بلى .
پس فاصله بين مجلس رسول خدا صلى الله عليه و آله و كربلا فرو رفت به طورى كه اين قطعه با هم متصل شد به اين نحو (سپس امام صادق عليه السلام براى تصوير كردن اتصال دو قطعه زمين دو انگشت سبابه دست ها را به هم متصل فرمودند).
پس از آن جبرئيل با بالش مقدارى از تربت كربلا را برداشت و رسول خدا صلى الله عليه و آله آن را از وى گرفتند سپس جبرئيل به كمتر از چشم به هم زدن برگشت .
و بعد از آن رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
چه خوش تربتى هستى و چه خوش كسى است كه در تو كشته مى شود.

متن :

ترجمه : (حديث ششم)

پدرم عليه الرحمه از سعد بن عبد اله و او از احمد بن محمد بن عيسى و او از حسن بن على وساء و او از حمد بن عائة و او از ابى خديجة بن مكرم جمال و او از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:
زمانى كه حضرت حسين عليه السلام از فاطمه سلام الله عليها متولد شد جبرئيل عليه السلام محضر مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله مشرف شد و عرض كرد:
امت شما حسين عليه السلام را بعد از شما مى كشند سپس اظهار داشت :
آيا تربت او را به شما نشان دهم ؟!
پس بال زد و مقدارى از خاك كربلا را برداشت و آن را به رسول خدا صلى الله عليه و آله نشان داده سپس گفت :
اين تربتى است كه حسين عليه السلام روى آن كشته مى شود.

متن :

ترجمه : (حديث هفتم)

پدرم از حسين بن على زعفرانى نقل نمود كه وى گفت :
محمد بن عمرو اسلمى برايم نقل كرده كه عمرو بن عبد الله بن عنبسه ، از محمد بن عبد الله بن عمرو از پدرش ، از ابن عباس نقل نمود كه وى گفت :
فرشته اى كه محضر مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله مشرف شد و به آن جناب از شهادت حضرت امام حسين عليه السلام خبر داد جبرئيل روح الامين بود در حالى كه بال هايش را باز كرده و مى گريست و فرياد مى نمود مقدارى از تربت حضرت سيد الشهداء عليه السلام را كه همچون مشك بويش منتشر بود با خود حمل مى كرد.
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
آيا امتى كه جوجه من را مى كشند رستگار خواهند شد؟
يا فرمودند:
آيا امتى كه جوجه من را مى كشند رستگار خواهند شد؟
يا فرمودند:
آيا امتى كه جوجه دختر من را مى كشند رستگار مى گردند؟
جبرئيل عرض كرد:
خداوند متعال آنها را از هم پراكنده نموده و سپس دل هايشان نياز با هم نبوده و همواره بينشان اختلاف مى باشد.

متن :

ترجمه : (حديث هشتم)

ناقد ابوالحسن احمد بن عبد الله بن على مى گويد:
جعفر بن سليمان ، از پدرش و او از عبد الرحمن غنوى و او از سليمان نقل كرده كه وى گفت :
آيا در آسمانها فرشته اى ماند كه به رسول خدا صلى الله عليه و آله نازل نشود و به آن جناب راجع به شهادت فرزندش حضرت امام حسين عليه السلام تسليت نگويد و از ثواب دادن حقتعالى به او وى را با خبر نكند و از تربت آن شهيد در حالى كه آن جناب به روى آن با سر بريده و كشته شده و با بدنى پر از جراحت و بدون يار و ياور افتاده به نزد رسول خدا حمل ننمايد؟
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
بار خدايا كسانى كه او را يارى نكردند يارى مكن و آنانكه او را كشتند بكش و آنها كه او را سر بريدند سرشان را ببر و از آنچه طالب هستند بهره مند مساز.
عبدالرحمن مى گويد:
به خدا قسم يزيد ملعون مهلت نيافت و پس از كشتن آن جناب آنچه را كه طالب بود نيافت و از آن بهره من نشد، شب با حالتى مست و خارج از حال طبيعى خوابيد و صبح كرد در حالى كه مرده اى بود متغير گويا او را قير اندود كرده اند، با حالتى غمگين و حسرت و حزن مرد و احدى از آنانكه در كشتن سيد الشهداء سلام الله عليه از او تبعيت كرده يا در محاربه و جنگ با آن سرور مقابل شدند باقى نماندند مگر آنكه يا مبتلا به ديوانگى و يا جذام و يا برص گرديدند و اين امراض در نسل ايشان به ارث باقى ماند خداوند همه آنها را لعن و از رحمت واسعه اش دور نمايد.