باب سيزدهم فضيلت آب فرات و نوشيدن و غسل نمودن در آن

ترجمه : (حديث اول)

پدرم عليه الرحمه از سعد بن عبد الله و او از احمد بن محمد بن عيسى و او از عيسى بن عبد الله بن محمد بن عمر بن على بن ابى طالب عليه السلام و او از پدرش و او از جدش و او از حضرت على عليه السلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:
آب سرور مايعات دنيا و آخرت مى باشد و چهار نهر در دنيا هستند كه از بهشت مى باشند و آنها عبارتند از:
فرات ، نيل ، سيحان ، و جيحان .
فرات آب بوده و نيل عسل و سيحان خمر و جيحان شير مى باشند.

متن :

ترجمه : (حديث دوم)

سعد بن عبد الله ، از ابو جميله و او از سليمان بن هارون نقل كرده كه وى از حضرت ابا عبد الله عليه السلام شنيد كه آن حضرت مى فرمودند:
كسى كه از آب فرات بنوشد و با آن تحنيك كند دوستدار ما و خاندان خواهد بود.

متن :

ترجمه : (حديث سوم)

سعد بن عبد الله به اسنادش از احمد بن محمد، از عثمان بن عيسى ، از ابى الجارود، از حضرت ابى جعفر عليه السلام آن حضرت فرمودند:
اگر فاصله بين ما و بين فرات فلان و فلان مقدار ميل مى بود همانان اين راه را طى مى كرده و به آن آب خود را مى رسانده و بواسطه اش استشفاء مى جستيم .

متن :

ترجمه : (حديث چهارم)

محمد بن حسن بن احمد بن وليد، از محمد بن حسن صفار، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسن بن على بن فضال ، از ثعلبة بن ميمون ، از سليمان بن هارون عجلى ، وى مى گويد:
از حضرت ابا عبد الله عليه السلام شنيدم كه مى فرمود:
گمان نمى كنم كسى با آب فرات تحنيك كند مگر آنكه دوست دار ما اهل بيت مى باشد، سپس فرمود: فاصله بين تو و آب فرات چه مقدار مى باشد؟
پس محضرش خبر داده وفاصله مزبور را بيان كردم .
حضرت فرمودند:
اگر من در اين فاصله مى بودم دوست مى داشتم دو طرف روز (صبح و غروب ) به فرات بروم .

متن :

ترجمه : (حديث پنجم)

على بن حسين بن موسى از على بن ابراهيم بن هاشم از پدرش ، از على بن حكم از سليمان بن نهيك ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت در ذيل فرموده خداوند عزوجل :
و آويناهما الى ربوة ذات قرار و معين .
فرمودند:
مقصود از (ربوه ) نجف كوفه و از (معين ) فرات مى باشد.

متن :

ترجمه : (حديث ششم)

على بن حسين رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله و او از احمد بن محمد بن عيسى و او از عيسى بن عبد الله بن محمد بن عمر و او از پدرش و پدرش از جد وى و او از حضرت على عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند: فرات در دنيا و آخرت سرور آب ها است .

متن :

ترجمه : (حديث هفتم)

محمد ب عبد الله از پدرش عبد الله بن جعفر حميرى ، از احمد بن ابى عبد الله ، از پدرش ، از كسى كه براى او حديث گفته ، از حنان بن سدير، از پدرش ، از حكيم بن جبى ، وى مى گويد:
از حضرت على بن الحسين عليه السلام شنيدم كه مى فرمود:
فرشته اى در هر شب به زمين فرود مى آيد در حالى كه با سه مثقال مشگ از مشگ هاى بهشتى است پس آن را در فرات مى ريزد و هيچ نهرى در شرق و غرب نيست كه بركتش بيشتر از آن باشد.

متن :

ترجمه : (حديث هشتم)

على بن محمد بن قولويه ، از احمد بن ادريس ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن فضال ، از ابن ابى عمير، از حسين بن عثمان از كسى كه يادش نموده ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، حضرت فرمودند:
هر روز در فرات قطراتى از بهشت مى ريزد.

متن :

ترجمه : (حديث نهم)

محمد بن حسن بن على بن مهزيار از پدرش ، از جدش على بن مهزيار از حسن بن سعيد، از على بن حكم ، از ربيع بن محمد مسلى ، از عبد الله بن سليمان وى مى گويد:
در زمان ابى العباس وقتى حضرت ابى عبد الله عليه السلام به كوفه تشريف آوردند سوار مركب بوده در حالى كه لباسهاى سفر به تن داشتند، حضرت روى پل كوفه توقف فرموده سپس به غلام فرمودند:
به من آب بده .
غلم كوزه كشتى بانى را گرفت و در آن آب ريخت و سپس به حضرت آب داد.
آن جناب آب را نوشيدند در حالى كه آب از دو گوشه دهانشان جارى بود و بر محاسن شريف و لباسهاى آن حضرت مى ريخت سپس دوباره آب طلبيدند و غلام به حضرتش آب داد حضرت حمد و ستايش حقتعالى به جاى آورده سپس فرمودند:
فرات نهر آبى اس و چقدر بركتش زياد مى باشد در اين آب هر روز هفت قطره از بهشت مى ريزد و اگر مردم به بركتى كه در اين آب هست واقف بودند مسلما در اطراف آن خيمه مى زدند و از آن توشه بر مى داشتند.
سپس حضرت فرمودند:
اگر گناه كاران در آن داخل نشده بودند به طور قطع و جزم هر مريض و آفت زده اى كه داخلش مى شد و در آن فرو مى رفت مرضش بهبود مى يافت و آفتش برطرف مى گشت .

متن :

ترجمه : (حديث دهم)

ترجمه : محمد بن حسن بن على بن مهزيار از پدرش و او از جد وى يعنى على بن مهزيار و او از حسن بن سعيد و او از على بن حكم و او از عرفه و او از ربعى ، وى مى گويد:
امام صادق عليه السلام فرمودند :
كنار وادى ايمن كه حق تعالى در قرآن فرموده همان فرات بوده و مقصود از (بقعه مباركه ) كربلا و از شجره وجود مقدس حضرت محمد صلى الله عليه و آله مى باشد ⁽¹²⁾.

متن :

ترجمه : (حديث يازدهم)

پدرم از سعد بن عبد الله و او از ابراهيم بن مهزيار و او از برادرش على بن مهزيار و او از ابن ابى عمير و او از حسين بن عثمان واو از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل نموده ... .
و محمد بن ابى حمزه از كسى كه يادش نموده و او از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند: گمان نمى كنم احدى به آب فرات تحنيك كند مگر آنكه شيعه و تابع ما خواهد شد.
راوى مى گويد: ابن ابى عمير گفته است اين روايت را ابن سنان برايم نقل نموده .
و نيز ابن ابى عمير از برخى اصحاب نقل كرده كه گفته است . دو ناودان از بهشت در آب فرات جارى مى باشد.

متن :

ترجمه : (حديث دوازدهم)

محمد بن حسن از محمد بن حسن صفار، از عباس بن معروف ، از على بن مهزيار، از محمد بن اسمعيل ، از حنان بن سدير از حكيم بن جبير اسدى ، وى مى گويد:
از حضرت على بن الحسين عليه السلام شنيدم كه مى فرمود:
خداوند متعال در هر شب فرشته اى نازل مى كند كه با او سه مثقال از مشگ بهشتى است پس آن فرشته مشك را در فرات مى ريزد و هيچ نهرى در شرق و غرب زمين با بركت تر از فرات نمى باشد.

متن :

ترجمه : (حديث سيزدهم)

على بن حسين بن موسى بن بابويه ، از سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن فضال ، از ثعلبه بن ميمون ، از سليمان بن هارون ، مى گويد:
حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند:
گمان نمى كنم احدى با آب فرات تحنيك كند مگر آنكه ما اهل بيت پيامبر را دوست مى دارد.

متن :

ترجمه : (حديث چهاردهم)

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى از پدرش ، از احمد بن محمد برقى از عبد الرحمن بن حماد كوفى ، وى مى گويد: عبد الله بن محمد حجال ، از غالب بن عثمان و او از عقبه بن خالد نقل كرده ، وى مى گويد: حضرت ابو عبد الله عليه السلام نامى از فرات بردند سپس فرمودند:
فرات در زمره شيعيان على عليه السلام بوده و احدى با آن تحنيك نمى كند مگر آنكه ما اهل بيت را دوست دارد.

متن :

ترجمه : (حديث پانزدهم)

پدرم ، از حسن بن متيل ، از عمران بن موسى ، از عبد الله جامورانى رازى ، از حسن بن على بن ابى حمزه ، از سيف بن عميره ، از صندل از هارون من خارجه ، وى مى گويد:
حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند:
احدى نيست كه هنگام تولد از آب فرات بنوشد و با آن تحنيك نمايد مگر آنكه ما را دوست مى دارد زيرا فرات نهر مومن مى باشد.

متن :

ترجمه : (حديث شانزدهم)

ترجمه : پدرم به اسنادش از حسن بن على بن ابى حمزه ، از پدرش ، ابى بصير، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند:
دو نهر مومن و دو نهر كافر مى باشند.
دو نهر كافر عبارتند از: نهر بلخ و نهر دجله .
دو نهر مومن عبارتند از: رود نيل و رود فرات .
پس فرزندانتان را، با آب فرات تحنيك نمائيد.

الباب الرابع عشر حب رسول الله صلى الله عليه و آله الحسن و الحسين عليه السلام والامر بحبهما و ثواب حبهما

متن :

باب چهاردهم در بيان محبت حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله به حضرت امام حسن و امام حسين عليه السلام و امر نمودن حضرت به محبت داشتن و ثواب محبت به آن دو بزرگوار

ترجمه : (حديث اول)

پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله بن ابى خلف و عبد الله بن جعفر حميرى و محمد بن يحيى عطار جملگى از احمد بن محمد بن عيسى و او از على بن حكم و غير محمد بن يحيى عطار از جميل بن دراج و او از برادرش نوح و از از اجلح و او از سلمة بن كهيل و او از عبد العزيز و او از حضرت على عليه السلام نقل نمود كه آن جناب فرمودند: رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: اى على عليه السلام اين دو كودك يعنى حسن و حسين عليه السلام من را منصرف كرده اند از اينكه كسى بعد از ايشان را دوست داشته باشيم ، پروردگارم مرا امر فرمود كه ايشان و كسى ايشان را دوست دارد، دوست داشته باشم .

متن :

ترجمه : (حديث دوم)

محمد بن احمد بن ابراهيم از حسين بن على زيدى و او از پدرش و او از على بن عباس و عبد السلام بن حرب جميعا نقل كرده ، عبد السلام بن حرب مى گويد: كسى كه حديث را از بكر بن عبد الله مزنى شنيده برايم از عمران بن حصين نقل نموده كه وى گفت : رسول خدا صلى الله عليه و آله بن من فرمودند:اى عمران :
هر چيزى در قلب جايگاهى دارد ولى جايگاه اين دو كودك از قلب من هرگز مكان خاصى نيست .
عمران مى گويد: عرض كردم اى رسول خدا تمام قلب شما جايگاه اين دو است ؟
حضرت فرمودند: اى عمران : آنچه بر تو مخفى مانده بيش از آن است كه دانسته اى ، خداوند متعال من را به محبت ايشان امر فرموده است .

متن :

ترجمه : (حديث سوم)

پدرم از سعد بن عبد الله و او از محمد بن حسين بن ابى الخطاب و او از كسى كه برايش حديث كرده و او از سفيان جرير و او از پدرش و او از ابى رافع و او از پدرش و او از جد وى و او از ابوذر غفارى نقل كرده كه فرمود:
رسول خدا صلى الله عليه و آله من را به محبت امام حسن و امام حسين عليه السلام امر فرمود پس من ايشان و كسى كه آنها را دوست داشته باشد دوست دارم زيرا رسول خدا صلى الله عليه و آله ايشان را دوست دارد.

متن :

ترجمه : (حديث چهارم)

پدرم از عبد الله بن جعفر حميرى نقل نموده كه وى گفت :
مردى كه نامش را فراموش كرده ام و از اصحاب ما بود از عبيد الله بن موسى و او از مهلهل عبدى و او از ابى هارون عبدى و او تز ربيعة السعدى و او از ابى ذرغفارى نقل كرد كه وى فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله را ديدم كه حسن و حسين عليه السلام را مى بوسيد و مى فرمود:
كسى كه حسن و حسين عليه السلام و ذريه اين دو را دوست داشته و ايشان را خالصانه بخواهد آتش دوزخ هرگز صورتشان را نسوزاند اگر چه گناهان آنها به مقدار ريگ هاى بيابان باشد مگر آنكه گناهانشان ايشان را از ايمان خارج كرده باشند.

متن :

ترجمه : (حديث پنجم)

محمد بن جعفر رزاز قرشى مى گويد:
محمد بن حسين بن خطاب از حسن بن محبوب از كسى كه نامش را برده ، از على بن عابس ، از حجال ، از عمرو بى مرة از عبد الله بن سلمة از عبيده سلمانى ، از عبد الله بن مسعود نقل كرده كه وى گفت :
از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمودند:
كسى كه مرا دوست دارد بايد اين دو كودك (امام حسن و امام حسين ) را هم دوست باشد چه آنكه خداوند من را به دوست داشتن اين دو امر فرموده است .

متن :

ترجمه : (حديث ششم)

پدرم از سعد بن عبد الله و او از احمد بن محمد بن عيسى و او از پدرش و او از محمد بن عيسى و او از عبد الله بن مغيره و او از محمد بن سليمان بزاز و او از عمرو بن شمر و او از جابر و او از حضرت ابى جعفر عليه السلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
كسى كه مى خواهد به ريسمان محكم خدا كه حضرتش در قرآن از آن ياد كرده چنگ بزند بايد على بن ابى طالب عليه السلام و حسن و حسين عليه السلام را دوست بدارد چه آنكه خداوند متعال از فوق عرش اين دو را دوست دارد.

متن :

ترجمه : (حديث هفتم)

پدرم از سعد بن عبد الله و او از احمد بن محمد و او از پدرش و نيز عبد الرحمن بن ابى نجران از شخصى و او از عباس بن وليد و او از پدرش و او از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل نموده كه حضرت فرمودند:
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
كسى كه نسبت به امام حسن وامام حسين عليه السلام بغض داشته باشد روز قيامت خواهد آمد در حالى كه گوشت در صورت نداشته و شفاعت من شاملش نمى شود.

متن :

ترجمه : (حديث هشتم)

ترجمه : محمد بن جعفر رزاز، از محمد بن حسين بن ابى ، از محمد بن اسماعيل از ابى المغرى ، از ابى بصير ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:
رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمودند: نور چشمم زنان بوده و گل خوش بوى من حسن و حسين عليه السلام مى باشند.

متن :

ترجمه : (حديث نهم)

حسن بن عبدالله بن محمد بن عيسى از پدرش و او از حسن بن محبوب و او از كسى كه نامش را برده و او از على : عباس و او از منهال بن عمرو، و او از اصبغ و او از زاذان نقل كرده كه وى گفت :
شنيدم حضرت صادق عليه السلام در قريه رحبه مى فرمودند:
حسن و حسين عليه السلام دو ريحانه (گل خوش بود) رسول خدا صلى الله عليه و آله مى باشند.

متن :

ترجمه : (حديث دهم)

دسته اى از مشايخ و اساتيدم از جمله : پدرم و محمد بن حسن و على بن حسين جميعا از سعد بن عبد الله بن گ خلف از محمد بن عيسى بن عبيد و او از ابى عبد الله زكريا مومن و او از ابى مسكان و او از زيد مولاى ابن هبيره نقل كرده كه گفت :
حضرت جعفر عليه السلام فرمودند:
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
بگيريد ميان (جائى كه كمربسته مى شود) اين مرد انزع (به كسى گويند كه موى هاى دو طرف پيشانى او ريخته باشد) را زيرا او صديق اكبر بوده و تابعين خود را هدايت مى كند و كسى كه بر او سبقت گيرد از دين خدا خارج شود و آنكس كه او را مخذول و ذليل نمايد خداوند نابودش مى نمايد و كسى كه به او متوصل شود به خدا متوصل شده و آن كس كه به ولايتش اخذ نمايد خدا هدايتش نموده و هر كس كه ولايت او را ترك نمايد خداوند گمراهش كند و دو سبط امت من يعنى حسن و حسين عليه السلام كه آندو فرزندان من هستند از ايشان مى باشند و امام و پيشوايان كه هاديان خلقند و همچنين حضرت قائم مهدى عليه السلام از فرزندان حسين عليه السلام هستند، بنا بر اين ايشان را دوست بدارند و با دشمنانشان دوستى نكنيد كه در اين صورت غضب پروردگار متوجه شما شده و در زندگانى دنيا ذليل و خوار خواهيد شد.

متن :

ترجمه : (حديث يازدهم)

حسين بن على زعفرانى در رى برايم نقل نمود، وى گفت :
يحيى بن سليمان ، از عبد الله بن خثيم و او از سعيد بن ابى راشد و او از يعلى بن مره نقل كرده ، وى گفت :
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
حسين از من و من از حسين هستم ، كسى كه حسين را دوست بدارد خدا او را دوست دارد، حسين سبطى است از اسباط (يعنى همان طورى كه حضرت يعقوب 12 اسباط داشت و هر كدام سبطى از اسباط بودند، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نيز 12 اسباط داشت كه حضرت سيد الشهداء عليه السلام سبطى از اين اسباط بودند).

متن :

ترجمه : (حديث دوازدهم)

محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى ، از ابى سعيد حسن بن على بن زكريا عدوى بصرى نقل كرده ، وى گفت : عبد الاعلى بن حماد البرسى برايم نقل نمود كه وهب از عبد الله بن عثمان ، از عسيد بن ابى راشد از يعلى العامرى ، وى مى گويد:
از محضر رسول خدا صلى الله عليه و آله بيرون آمده و به صرف طعامى كه مدعو بودم حاضر شدم در آن مجلس حضرت حسين عليه السلام را ديدم كه با اطفال بازى مى كردند، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله دو دست مبارك را باز كرده واو را به پيش خواندند، طفل (حضرت حسين عليه السلام ) شروع به پريدن به اين طرف و آن طرف نمود و پيامبر صلى الله عليه و آله از اين حركات مى خنديدند تا بالاخره او را گرفتند سپس يك دست مبارك را زير چانه اش و دست ديگر را پشت سرش قرار داد و دهان مبارك را روى دهانش ‍ گذارد و او را بوسيد و سپس فرمود:
حسين از من و من از حسينم ، خداوند دوست دارد كسى را كه حسين را دوست دارد، حسين سبطى است از اسباط.

متن :

ترجمه : (حديث سيزدهم)

از محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى ، از ابى سعيد منقول است كه گفت : نصر بن على گفت : على بن جعفر از برادرش حضرت موسى بن جعفر عليه السلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:
رسول خدا صلى الله عليه و آله دست حسن و حسين را گرفته سپس فرمودند:
كسى كه اين دو طفل و پدر و مادرشان را دوست بدارد در روز قيامت با من هم درجه خواهد بود.

الباب الخامس عشر زيارة الحسن بن على عليه السلام و قبور الائمة عليه السلام بالبقيع
متن :

باب پانزدهم زيارت حضرت حسن بن على عليه السلام و قبور ائمه معصومين عليه السلام درقبرستان بقيع

ترجمه : (حديث اول)

حكيم بن داود بن حكيم مى گويد:
سلمة بن خطاب ، از عمر بن على و او از عمويش و او از عمر بن يزيد كه جامه هاى نيكو مى فروخت نقل كرده و وى حديث را به طور مرفوع بيان نموده مى گويد:
محمد بن على : حنفيه به سر قبر حضرت حسن بن على عليه السلام حاضر مى شد و مى گفت :
سلام بر تواى فرزند امير مومنان و فرزند اولين نفر از مسلمين ، و چگونه اين طور نباشد و حال آنكه تو فرزند هدايت و هم قسم با تقوى و پنجمين نفر از اصحاب كساء مى باشى ، دست رحمت خدا تو را پرورش داده ، و در دامان اسلام رشد نموده اى و از پستان ايمان شير خورده اى ، پس در حال حيات و ممات خوشا به حالت ، منتهى نفس از فراق و جدائى تو خشنود نبوده و ترديدى در حيات و زنده بودن تو ندارد .
سپس توجه به امام حسين عليه السلام نمود و گفت : اى ابا عبد الله بر ابو محمد عليه السلام رحمت و سلام باد.

متن :

ترجمه : (حديث دوم)

از حكيم بن داود بن حكيم از سلمه ، از عبد الله بن احمد، از بكر بن صالح از عمرو بن هشام از برخى اصحاب ، از احد الصادقين عليه السلام نقل نموده كه آن حضرت فرمودند:
هر گاه در بقيع به قبور ائمه عليه السلام حاضر شدى بايست و قبله را پشت سر و قبر را در مقابل قرار بده سپس بگو:
سلام بر شما پيشوايان هدايت ، سلام بر شما اهل نيكى و پرهيزكارى ، سلام بر شما كه حجت هاى خدا هستيد بر اهل دنيا، سلام بر شما كه در زمين به عدالت حكم مى فرمائيد، سلام بر شما كه براى برگزيده شدن لايق و شايسته هستيد، سلام بر شما اى دودمان رسول خدا صلى الله عليه و آله سلام بر شمااى اهل راز و سر، شهادت مى دهم كه شما احكام خدا را تبليغ كرده و به مردم اندرز گفته و به خاطر خداوند متحمل مصائب و مشكلات گرديده و مورد تكذيب ديگران واقع شده و به شما بدى كرده اند پس آنها را بخشيده و خلافشان را ناديده فرض نموديد، وشهادت مى دهم كه شما پيشوايان هدايت كننده و هدايت شده ما بوده و اطاعت شما بر ما واجب و كلامتان راست و مطابق با واقع است ، مردم را خوانديد ولى شما را اجابت نكردند . آنها را به معروف امر كرديد ولى اطاعتتان را نكردند و شهادت مى دهم كه شما اسطوانه هاى دين و ركن هاى روى زمين هستيد، پيوسته خداوند شما را در صلب هاى پاكيزه منتقل فرموده و از ارحام پاك نقلتان داده و هرگز نادانى نادانان شما را آلوده نكرده و شريك و همتاى شما نشده است فتنه هائى كه از خواهش هاى نفس پيدا مى شود، پاكيزه ايد و محل نشو و نماى شما شما نيز پاك و پاكيزه مى باشد، خداوند قهار بواسطه شما بر ما منت نهاده پس شما را در منازلى قرار داده كه اذن داده است در آن منازل اسمش با صداى بلند برده شود و صلوات ما بر شما را رحمت براى ما و كفاره گناهانمان قرار داده زيرا حقتعالى شما را براى ما برگزيده و خلقت و آفرينش ما را بر با آنچه بر ما منت نهاد يعنى ولايت و دوستى شما پاك و طاهر نمود و ما نزد او علم و آگاهى شما را ياد كرده در حالى كه اعتراف مى كنيم شما را تصديق داريم و اينجا كه ايستاده ام مكان و محل كسى است كه در گناه زياده روى كرده و مرتكب خطاء و اشتباه شده و خوار و ذليل گشته و به آنچه جنايت نموده اقرار كرده و اميد دارد به بركت اين مكان شريف از تبعات گناهانش خلاص و رها گشته و به كمك شما حقتعالى او را نجات داده نظير نجات دادن هلاك شوندگان را از هلاك و مرگ ، پس درخواست من اين است كه شفيع من باشيد، چه آنكه من به سوى شما پناه آورده زمانى كه اهل دنيا از شما روى تافته و آيات الهى را به استهزاء گرفته و از آنها سر باز زدند،اى كسى كه سر پا بوده و اشتباه نمى كنى و دائم و هميشگى بوده و به لهو و باطل نمى پردازى و به هر چيز احاطه دارى ب واسطه توفيقى كه بن من داده و پيشوايانم را من شناساندى بر من منت نهادى ، و به آنچه من را بر آن به پاداشتى در هنگامى كه بندگانت از آن روى گردانده و به آن جاهل شده و حقش را سبك شمردند و به غير آن ميل ورزيدند منت تو بر من با جماعتى كه ايشانرا به آن چه من را به آن اختصاص دادى ، مختص ساختى پس حمد و ستايشم اختصاص به تو دارد زمانى كه در مقام و مكانى ياد گشته و ثبت شده نزد تو مى باشم پس از آنچه اميدوارم من را نا اميد مكن و از آنچه در اين مقام من را به آن دعوت فرموده اى محروم مساز به حق حرمت و عظمت محمد و آل طاهرين آن حضرت .
و سپس براى خودت به آنچه دوست دارى دعاء كن .