مناسبتهاى قمرى(نيمه اول
سال)
1 - 7 محرم هفته احياى امر به معروف و نهى از منكر
475. ( المُؤمِنونَ و المُؤمِناتُ
بَعضُهُم أولياءُ بَعضٍ يَأمُرونَ بِالمَعروفِ و يَنهَونَ عَنِ المُنكَرِ)؛(1)
مردان و زنان مؤمن دوستان يكديگرند؛ به نيكى فرمان مىدهند و از اعمال زشت باز
مىدارند.
476. ( وَلتَكُن مِنكُم أُمَّةٌ
يَدعُونَ إلَى الخَيرِ و يَأمُرونَ بِالمَعروفِ و يَنهَونَ عَنِ المُنكَرِ و
أولئِكَ هُمُ المُفلِحونَ)؛(2)
بايد در ميان شما گروهى باشند تا مردم را به خير دعوت نمايند و امر به معروف و نهى
از منكر كنند؛ ايشان همان رستگارانند.
477. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن أمَرَ بِمَعروفٍ أو
نَهى عَن مُنكَرٍ أودَلَّ عَلى خَيرٍ أو أشارَ بِهِ فَهُوَ شَريكٌ و مَن أمَرَ
بِسوءٍ أودَلَّ عَلَيهِ أو أشارَ بِهِ فَهُوَ شَريكٌ؛(3)
هر كسى كه به كارى نيك امر كند يا از كارى زشت باز دارد، يا به كارى خير راهنمايى
كند يا حتّى به آن اشاره كند، (در ثواب آن عمل) شريك است. هر كس به بدى امر كند يا
به آن دلالت يا اشاره كند، او نيز (در گناه عمل )شريك است.
478. پيامبرصلى الله عليه وآله: نَصرُ المَظلومِ وَ الأمرُ
بِالمَعرُوفِ والنَّهيُ عَنِ المُنكَرِ جِهادٌ؛(4)
يارى رساندن به ستم ديده و امر به معروف و نهى از منكر جهاد در راه خدا است.
479. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن أمَرَ بِالمَعروفِ و
نَهى عَنِ المُنكَرِ هُوَ خَليفَةُ اللَّهِ في الأرضِ؛(5)
هر كس امر به معروف و نهى از منكر كند، جانشين خدا در زمين است.
480. امام علىعليه السلام: قِوامُ الشَّريعَةِ الأمرُ
بِالمَعرُوفِ والنَّهيُ عَنِ المُنكَرِ و إقامَةُ الحُدودِ؛(6)
استوارى شريعت، به امر به معروف و نهى از منكر و برپاداشتن حدود است.
481. امام علىعليه السلام: غايَةُ الدِّينِ الأمرُ
بِالمَعرُوفِ والنَّهيُ عَنِ المُنكَرِ و إقامَةُ الحُدودِ؛(7)
غايت دين، امر به معروف و نهى از منكر و برپاداشتن حدود است.
482. امام علىعليه السلام: مَن تَرَكَ إنكارَ المُنكَرِ
بِقَلبِهِ و يَدِهِ و لِسانِهِ فَهُوَ مَيِّتٌ بَينَ الأحياءِ؛(8)
آنكه منكَر را با قلب و دست و زبانش انكار نكند، مردهاى است ميان زندگان.
483. امام علىعليه السلام: ما أعمالُ البِرِّ كُلُّها و
الجِهادُ في سَبيلِ اللَّهِ عِندَ الأمرِ بِالمعَروفِ و النَّهي عَنِ المُنكَرِ
إلّا كَنَفثَةٍ في بَحرٍ لُجِّيٍّ؛(9)
تمام كارهاى نيك، حتّى جهاد در راه خداوند، در برابر امر به معروف و نهى از منكر،
چون دميدنى است به دريايى موّاج.
484. حضرت فاطمهعليها السلام: فَرَضَ اللَّهُ... الأمرَ
بِالمَعُروفِ مَصلَحَةً لِلعامَّةِ؛(10)
خداوند امر به معروف را براى اصلاح مردم قرار داد.
485. امام صادقعليه السلام: وَيلٌ لِمَن يأمُرُ
بِالمُنكَرِ و يَنهى عَنِ المَعروفِ؛(11)
واى بر آنكه به منكر امر كند و از معروف نهى كند!
10 محرم شهادت امام حسينعليه السلام(12)
486. ( يا أيَّتُهَا النَّفسُ
المُطمَئِنَّةُ ارْجِعي إلى رَبِّكِ راضِيَةً مَرضِيَّةً فَادْخُلي في عِبادِي
وَادخُلي جَنَّتي)؛(13)
اى روح مطمئن! به سوى پروردگارت، كه تو از او و او از تو خشنود است، بازگرد و در
زمره بندگان من درآى و به بهشت من وارد شو.
487. پيامبرصلى الله عليه وآله:إنَّ لِقَتلِ الحُسَينِ
حَرارَةً في قُلوبِ المُؤمِنينَ لاتَبرُدُ أبَداً؛(14)
مرگ حسينعليه السلام آتشى در دل مؤمنان درانداخته است كه هرگز سرد نخواهد شد.
488. امام حسنعليه السلام: إنَّ الَّذي يُؤتى إلَىَّ،
سَمٌّ يُدَسُّ إلَىَّ فَاُقتَلُ بِهِ ولكِن لايَومَ كَيَومِكَ يا أباعَبدِاللَّهِ؛(15)
آنچه به من مىرسد، زهرى است كه با دسيسه به كامم ريخته مى شود، امّا اى
اباعبداللَّه هيچ روزى مانند روز (مصيبت) تو نيست.
489. امام صادقعليه السلام: إنَّ يَومَ الحُسَينِ أعظَمُ
مُصيبَةً مِن جَميعِ سائِرِ الأيّامِ؛(16)
روز شهادت امام حسينعليه السلام سوگناكترين روزها است.
490. امام رضاعليه السلام: إنَّ يَومَ الحُسَينِ أقرَحَ
جُفُونَنا و أسبَلَ دُمُوعَنا و أذَلَّ عَزيزَنا؛(17)
روز شهادت حسينعليه السلام ديدگان ما را مجروح، اشكهاى ما را روان و عزيز ما را
خوار كرد.
1. عاشورا
491. امام
صادقعليه السلام: أمّا يَومُ عاشُوراءَ فَيَومٌ اُصِيبَ فيهِ الحُسَينُ صَريعاً
بَينَ أصحابِهِ؛(18)
عاشورا روزى است كه حسين ميان يارانش كشته بر زمين افتاد.
492. امام رضاعليه السلام: مَن كانَ يَومُ عاشوراءَ يَومَ
مُصيبَتِهِ و حُزنِهِ وبُكائِهِ، يَجعَلُ اللَّهُ يَومَ القيامَةِ يَومَ فرحِهِ و
سُرورِهِ؛(19)
هر كه عاشورا روز مصيبت و اندوه و گريهاش باشد، خداوند روز قيامت را روز شادى و
سرورش مىگرداند.
493. امام رضاعليه السلام: مَن تَركَ السَّعيَ في حَوائجِهِ
يَومَ عاشُوراءَ قَضَى اللَّهُ لَهُ حَوائجَ الدُّنيا و الآخِرَةِ؛(20)
هر كه در روز عاشورا كار و كسب خود را فرو گذارد، خداوند حاجتهاى دنيا و آخرت او
را بر آورده سازد.
494. امام رضاعليه السلام: فَإذا كانَ اليَومُ العاشِرُ
كانَ ذلِكَ اليَومُ يَومَ مُصيبَتِهِ و حُزنِهِ و بُكائِهِ و يَقُولُ: هُوَ اليَومُ
الَّذي قُتِلَ فيهِ الحُسَينُ؛(21)
روز عاشورا، روز مصيبت و حزن و گريه (امام كاظمعليه السلام) بود و مىفرمود: «در
چنين روزى بود كه حسينعليه السلام كشته شد.»
2. گريه بر امام حسينعليه السلام
495.
پيامبرصلى الله عليه وآله:يا فاطِمَةُ! كُلُّ عَينٍ باكِيَةٌ يَومَ القِيامَةِ إلّا
عَينٌ بَكَت عَلى مُصابِ الحُسَينِ؛(22)
اى فاطمه! همه چشمها در روز قيامت گريان است جز چشمى كه بر مصيبتهاى حسين بگريد.
496. امام حسينعليه السلام: أنَا قَتيلُ العَبَرَةِ
لايَذكُرُني مُؤمِنٌ إلّا استَعبَرَ؛(23)
من كشته اشكم؛ هر مؤمنى مرا ياد كند، اشكش روان شود.
497. امام سجّادعليه السلام: أنَا ابنُ مَنَ بَكَت عَلَيهِ
مَلائِكَةُ السَّماءِ أنَا ابنُ مَن ناحَتْ عَلَيهِ الجِنُّ فِي الأرضِ و الطِّيرُ
فِي الهَواءِ؛(24)
من پسر كسى هستم كه فرشتگان آسمان بر او گريستند. من پسر كسى هستم كه جنّيان در
زمين و پرندگان در هوا بر او نوحهسرايى كردند.
498. امام رضاعليه السلام: إن بَكَيتَ عَلَى الحُسَينِ
حَتّى تَصيرَ دُموعُكَ عَلى خدَّيكَ غَفَرَاللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنبٍ أذنَبتَهُ؛(25)
اگر بر حسين بگريى، چندان كه اشكهايت بر گونهات جارى شود، خداوند تمام گناهانت را
مىآمرزد.
499. امام رضاعليه السلام: كانَ أبي إذا دَخَلَ شَهرُ
المُحَرَّمِ لايُرى ضاحِكاً... فَإذا كانَ يَومُ العاشِرِ كانَ ذلِكَ اليَومُ
يَومَ مُصيبَتِهِ و حُزنِهِ و بُكائِهِ؛(26)
چون ماه محرّم مىرسيد، كسى پدرم را خندان نمىديد... چون روز دهم فرا مىرسيد آن
روز، روز سوگوارى و اندوه و گريه او بود.
500. امام مهدىعليه السلام در زيارت ناحيه مقدّسه:
لأَندُبَنَّكَ صَباحاً و مَساءً و لأَبكِيَنَّ عَلَيكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً؛(27)
هر صبح و شام بر تو گريه و شيون مىكنم و در مصيبت تو به جاى اشك، خون مىگريم.
3. زيارت امام حسينعليه السلام
501. امام
باقرعليه السلام: لَو يَعلَمُ النّاسُ ما في زِيارَةِ قَبرِ الحُسَينِ مِنَ الفَضلِ
لَماتُوا شَوقاً؛(28)
اگر مردم مىدانستند در زيارت مزار امام حسينعليه السلام چه فضيلتى است از شوق آن
مىمردند.
502. امام صادقعليه السلام: مَن سَرَّهُ أنَ يَكونَ عَلى
مَوائِدِ النُّورِ يَومَ القِيامَةِ فَلْيَكُنْ مِن زُوّارِ الحُسَينِ بنِ
عَليٍعليه السلام؛(29)
هر كس دوست دارد روز قيامت، بر سر سفرههاى نور بنشيند، بايد از زايران امام
حسينعليه السلام باشد.
503. امام صادقعليه السلام: لاتَدَعْ زيارَةَ الحُسَينِ
بنِ عَلِيٍعليه السلام يَمُدُّ اللَّهُ في عُمرِكَ و يَزيدُ في رِزقِكَ و يُحييكَ
اللَّهُ سَعيداً ولاتَموتُ إلّاشَهيداً؛(30)
زيارت امام حسينعليه السلام را فرو نگذار كه خدا عمرت را طولانى و روزى را زياد
مىكند و زندگى با سعادت و مرگ با شهادت به تو خواهد بخشيد.
504. امام صادقعليه السلام: زِيارَةُ قَبرِ الحُسَينِ بِن
عَليٍعليه السلام مِن أفضَلِ ما يَكونُ مِنَ الأعمالِ؛(31)
زيارت قبر امام حسينعليه السلام از برترين اعمال است.
505. امام صادقعليه السلام: مَن أرادَ اللَّهُ بِهِ
الخَيرَ قَذَفَ في قَلبِهِ حُبَّ الحُسَينِعليه السلام و حُبَّ زيارَتِهِ؛(32)
كسى كه خدا خيرخواه او باشد، محبّت حسين و شوق زيارتش را در دل او مىاندازد.
506. امام رضاعليه السلام: إنَّ لِكُلِّ إمامٍ عَهداً في
عُنُقِ أولِيائِهِ و شيعَتِهِ و إنَّ مِن تَمامِ الوَفاءِ بِالعَهدِ و حُسنِ
الأداءِ زيارَةَ قُبورِهِم؛(33)
دوست داران و شيعيان هر امامى را با او عهدى است، و تمامت وفاى به عهد و نيكويى
انجام دادن آن، زيارت قبر ايشان است.
تربت حسينى
507.
پيامبرعليه السلام: ألا و إنَّ الإجابَةَ تَحتَ قُبَّتِهِ والشِّفاءَ في تُربَتِهِ؛(34)
بدانيد كه اجابت دعا در زير گنبد حرم او و شفا در تربت او است.
508. امام صادقعليه السلام: حَنِّكُوا أولادَكُم بِتُربَةِ
الحُسَينِعليه السلام فَإنَّها أمانٌ؛(35)
كام كودكانتان را با تربت حسين برداريد؛ زيرا موجب امنيّت كودكان است.
509. امام صادقعليه السلام: في طِينِ قَبرِ الحُسَينِ
الشِّفاءُ مِن كُلِّ داءٍ و هُوَ الدَّواءُ الأكبَرُ؛(36)
شفاى هر دردى در تربت مزار حسين است، و آن بزرگترين درمان است.
510. امام صادقعليه السلام: السُّجُودُ عَلى تُربَةِ
الحُسَينِعليه السلام يَخرُقُ الحُجُبَ السَّبعَ؛(37)
سجده بر تربت امام حسين حجابهاى هفت گانه را مىدرد.
511. امام كاظمعليه السلام: لاتَستَغنِي شِيعَتُنا عَن
أربَعٍ:... و سُبحَةٌ مِن طِينِ قَبرِ أبي
عَبدِاللَّهِعليه السلام؛(38)
پيروان ما به چهار چيز نيازمندند:.... و تسبيحى از تربت مزار امام حسينعليه
السلام.
512. امام رضاعليه السلام: كُلُّ طِينٍ حَرامٌ (أكلُهُ)
كَالمَيتَةِ و الدَّمِ... ما خَلاطِينَ قَبرِ الحُسَينِعليه السلام فَإنَّهُ
شِفاءٌ مِن كلِّ داءٍ؛(39)
(خوردن) هر خاكى، مانند مردار و خون...، حرام است، غير از تربت مزار امام حسينعليه
السلام كه دواى هر دردى است.
25 محرم شهادت امام سجّادعليه
السلام(40)
513. امام باقرعليه السلام: كانَ أثَرُ السُّجُودِ فِي
جَميعِ مَواضِعِ سُجُودِهِ فَسُمِّىَ السَجّادُ لِذلِكَ؛(41)
اثر سجده در تمام مواضع هفت گانه سجده او نمايان بود؛ از اين جهت «سجّاد» ناميده
شد.
514. امام باقرعليه السلام: كانَ يُصَلّي صَلاةَ مُوَدِّعٍ
يَرى أنَّهُ لايُصَلِّي بَعدَها أبَدَاً؛(42)
امام سجّادعليه السلام مانند كسى كه آخرين نماز خود را به جاى مىآورد، نماز
مىگزارد. او چنين مى ديد كه پس از آن هيچگاه نماز نمىگزارد.
515. امام صادقعليه السلام: يُنادِي مُنادٍ يَومَ
القيامَةِ أينَ زَينُ العابِدينَ؟ فَكَأنّي أنظُرُ إلى عَلِيِّ بنِ الحُسَينِعليه
السلام يَخطُرُ بَينَ الصُّفُوفِ؛(43)
روز قيامت منادى ندا مىدهد: «زيور عبادت كنندگان كجاست؟» گويا على بنحسينعليه
السلام را مىبينم كه ميان صفها با ابّهت گام بر مىداد.
سخنان برگزيده
516. امام
سجّادعليه السلام: ألا و إنَّ أبغَضَ النّاسِ إلَى اللَّهِ مَن يَقتَدي بِسُنَّةِ
إمامٍ و لا يَقتَدِي بِأعمالِهِ؛(44)
هشدار كه منفورترين مردم نزد خداوند كسى است كه سيره امامى را
برگزيند ولى از كارهاى او پيروى نكند.
517. امام سجّادعليه السلام: كَفُّ الأذى، مِنْ كَمالِ
العَقلِ وفيهِ راحَةٌ لِلبَدَنِ عاجِلاً و آجِلاً؛(45)
خوددارى از آزار رساندن، نشانه كمال خرد و مايه آسايش دو گيتى است.
518. امام سجّادعليه السلام: إنَّها (الصَّدَقَةَ) تَقَعُ
فِي يَدِاللَّهِ قَبلَ أن تَقَعَ فِي يَدِ السّائِلِ؛(46)
صدقه، قبل از اينكه به دست نيازمند برسد، در دست خداوند قرار مىگيرد.
519. امام سجّادعليه السلام: إذا صَلَّيتَ فَصَلِّ صَلاةَ
مُوَدِّعٍ؛(47)
هرگاه نماز مىگزارى، (چنان باش كه گويى)نماز آخرين را به جاى مىآورى.
520. امام سجّادعليه السلام: المُؤمِنُ يَصمُتُ لِيَسلَمَ و
يَنطِقُ لِيَغنَمَ؛(48)
مؤمن سكوت مىكند تا سالم ماند و سخن مىگويد تا سود برد.
521. امام سجّادعليه السلام: خَفِ اللَّهَ لِقُدرَتِهِ
عَلَيكَ واستَحىِ مِنهُ لِقُربِهِ مِنكَ؛(49)
از قدرت خداوند بر خويش بترس و از نزديكىاش به خود شرمگين باش!
522. امام سجّادعليه السلام: قَدِّمُوا أمرَ اللَّهِ و
طاعَتَهُ و طاعَةَ مَن أوجَبَ اللَّهُ طاعَتَهُ بَينَ يَدَيِ الاُمورِ؛(50)
فرمان خدا و طاعت او و طاعت كسى را كه طاعتش را واجب كرده است، بر همه چيز مقدّم
بداريد.
523. امام سجّادعليه السلام: المُؤمِنُ مِن دُعائِهِ عَلى
ثَلاثٍ: إمّا أن يُدَّخَرَ لَهُ و إمّا أن يُعَجَّلَ لَهُ و
إمّا أن يُدفَعَ عَنهُ بَلاءٌ يُريدُ أن يُصيبَهُ؛(51)
مؤمن از دعاى خود يكى از سه نتيجه را مىگيرد: يا برايش ذخيره مىشود، يا در دنيا
برآورده مىشود و يا بلايى كه مىخواست به او برسد از او برگردانده مىشود.
524. امام سجّادعليه السلام: إنّي لَاُحِبُّ أن أدومَ عَلَى
العَمَلِ و إن قَلَّ؛(52)
من دوست دارم كه در كار پيوسته باشم، اگر چه اندك باشد.
7 صفر ولادت امام كاظمعليه السلام(53)
525. امام رضاعليه السلام: كانَ (الامام الكاظمعليه السلام
)عَقلُهُ لاتُوازي بِهِ العُقُولُ و رُبَّما شاوَرَ الأسوَدَ مِن سُودانِهِ؛(54)
هيچ انديشهاى با انديشه او برابرى نمىكرد و (با اين حال) چه بسا با يكى از خادمان
سياه خود مشورت مىكرد.
526. روايت شده است: و كانَ اَوصَلَ النّاسِ لأِهلِهِ و
رَحِمِهِ و كانَ يَتَفَقَّدُ فُقَراءَ المَدينَةِ فِي اللَّيلِ؛(55)
(امام موسى بن جعفرعليه السلام) بيشترين پيوند را با خانواده و خويشان خود داشت و
شبها از فقيران مدينه دستگيرى مىكرد.
527. ابن أثير: كانَ يُلقَّبُ بِالكاظِمِ لِأنَّهُ كانَ
يُحسِنُ إلى مَن يُسىءُ إلَيهِ، كانَ هذا عادَتَهُ؛(56)
(امام كاظمعليه السلام) از آن روى «كاظم» ناميده شد كه همواره با كسى كه به او بدى
مىكرد، به نيكى رفتار مىكرد؛ اين خوى او بود.
سخنان برگزيده
528. امام
كاظمعليه السلام: المَغبونُ مَن غُبِنَ عُمرُهُ ساعَةً؛(57)
زيان كار كسى است كه ساعتى از عمرش را زيان كرده باشد.
529. امام كاظمعليه السلام: مَن وَلَهَهُ الفَقرُ أبطَرَهُ
الغِنى؛(58)
آن كه نادارى حيرانش كند، توانگرى سرمستش سازد.
530. امام كاظمعليه السلام: ما تَسابَّ اثنانِ إلّا
انْحَطَّ الأعلى إلى مَرتَبَةِ الأسفَلِ؛(59)
هيچ گاه دو تن به هم دشنام ندادند جز آنكه بالاتر به مرتبه فروتر سقوط كرد.
531. امام كاظمعليه السلام:جِهادُ المَرأةِ حُسنُ
التَّبَعُّلِ؛
(60)
جهاد زن خوب شوهر دارى كردن است.
532. امام كاظمعليه السلام: قُلِ الحَقَّ و إن كانَ فيهِ
هَلاكُكَ، فَإنَّ فِيهِ نَجاتَكَ؛(61)
حق را بگو، اگرچه نابودى تو در آن باشد؛ زيرا نجات تو در همان است.
533. امام كاظمعليه السلام: إنَّ العاقِلَ لايَكذِبُ و إن
كانَ فيهِ هَواهُ؛(62)
خردمند دروغ نمىگويد، اگرچه ميل او در آن باشد.
534. امام كاظمعليه السلام: التَّوَدُّدُ إلَى النّاسِ
نِصفُ العَقلِ؛(63)
مهرورزى با مردم نيمى از عقل است.
535. امام كاظمعليه السلام: مَن استَوى يَوماهُ فَهُوَ
مَغبونٌ و مَن كانَ آخِرُ يَومَيهِ شَرَّهُما فَهُوَ مَلعونٌ و مَن لَم يَعرِفِ
الزِّيادَةَ في نَفسِهِ فَهُوَ في نُقصانٍ و مَن كانَ إلَى النُّقصانِ فَالمَوتُ
خَيرٌ لَهُ مِنَ الحَياةِ؛(64)
كسى كه دو روزش با هم برابر باشد، زيان كار است. كسى كه امروزش بدتر از ديروزش
باشد، از رحمت خدا به دور است. كسى كه رشد و بالندگى در خود نيابد، به سوى كاستىها
مىرود و آن كه در راه كاستى و
نقصان گام بر مىدارد مرگ برايش بهتر از زندگى است.
536. امام كاظمعليه السلام: إنَّ الحَرامَ لايُنمى و إن
نُمِىَ لايُبارَكُ فيهِ؛(65)
مال حرام افزون نمىگردد و اگر هم افزون گردد بركت نمىيابد.
20 صفر اربعين حسينى
537. امام صادقعليه السلام: بَكَتِ السَّماءُ عَلَى
الحُسَين أربَعينَ يَوماً بالدَّم؛(66)
آسمان چهل روز بر حسين عليه السلام، خون گريه كرد.
538. امام عسكرىعليه السلام: عَلاماتُ المُؤمِنِ خَمسٌ. .
. و زِيارَةُ الأربَعينَ . . .؛(67)
مؤمن پنج نشانه دارد. . . و يكى از آنها زيارت روز اربعين است. . . .
539. بحار الأنوار به نقل از سيد بن طاووس؛ لَمّا رَجَعَت
نِساءُ الحُسَينِعليه السلام و عِيالُهُ مِنَ الشّامِ و بَلَغوا إلَى العِراقِ
قالُوا لِلدَّليلِ: مُرَّ بِنا عَلى طَريقِ كَربَلاءَ فَوَصَلُوا إلى مَوضِعِ
المَصرَعِ. . . وَ اجتَمَعَت إلَيهِم نِساءُ ذلِكَ السَّوادِ و أقامُوا عَلى ذلِكَ
أيّاماً؛(68)
چون همسران و اهلبيت امام حسينعليه السلام از شام بازگشتند و به عراق رسيدند، به
راهنما گفتند: «ما را از راه كربلا ببر». به قتلگاه شهيدان رسيدند. . . در اين
هنگام زنان اهل آن وادى گرد ايشان جمع شدند و چند روز عزدارى كردند.
540. عطيّة العُوفي: ... فَخَرَّ (جابِرٌ) عَلَى القَبرِ
مَغشِيّاً عَلَيهِ فَرَشَشتُ عَلَيهِ شَيئاً مِنَ الماءِ فَأفاقَ ثُمَّ قالَ يا
حُسَينُ - ثَلاثاً - ثُمَّ قالَ: أحَبيبٌ لايُجيِبُ حَبيبَهُ ثُمَّ قالَ أنّى لَكَ
بِالجَوابِ ... و فُرِّقَ بَينَ بَدَنِكَ و رَأسِكَ؛(69)
. . . جابر به حالت غش روى مزار (امام حسينعليه السلام) افتاد؛ به صورتش آب
پاشيدم؛ به هوش آمد. آنگاه سه بار گفت: «يا حسين!» سپس گفت: «آيا دوست جواب دوستش
را نمىدهد؟» آنگاه گفت: «چگونه مىتوانى جواب دهى در حالى كه بين بدن و سرت فاصله
افتاد است؟».
28 صفر رحلت پيامبرصلى الله عليه
وآله(70)
541. ( و إنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ
عَظيمٍ)؛(71)
وتو داراى خويى والا هستى.
542. امام علىعليه السلام: أدّى أميناً و مَضى رَشيداً و
خَلَّفَ فِينا رايَةَ الحَقِّ؛(72)
آن بزرگ، رسالت خويش را با امانت به انجام رساند و دنيا را ترك كرد، در حالىكه
راهنماى ما بود و پرچم حق را در ميان ما باقى گذاشت.
543. امام سجّادعليه السلام: كانَ إذا أوى إلى مَنزِلِهِ
جَزَّءَ دُخولَهُ ثَلاثَةَ أجزاءٍ: جُزءاً لِلّهِ و جُزءاً لِأهلِهِ و جُزءاً
لِنَفسِهِ؛(73)
پيامبر وقتى به خانه خويش مىرفت، اوقاتش را سه قسمت مىكرد: بخشى براى خدا، بخشى
براى خانواده و بخشى براى خود.
سخنان برگزيده
544.
پيامبرصلى الله عليه وآله:إنَّ أحَبَّ النّاسِ إلَى اللَّهِ يَومَ القِيامَةِ
أطوَعُهُم لَهُ؛(74)
محبوبترين آدميان نزد خداوند در روز قيامت فرمانبردارترينِ آنها از او است.
545. پيامبرصلى الله عليه وآله: أعظَمُ النّاسِ قَدراً مَن
تَرَكَ مالا يَعنيهِ؛(75)
ارجمندترين مردم كسى است كه آنچه را كه برايش سودى ندارد رها كند.
546. پيامبرصلى الله عليه وآله: أتقَى النّاسِ مَن قالَ
الحَقَّ فيما لَهُ و عَلَيهِ؛(76)
پرهيزگارترين مردم كسى است كه حق بگويد، چه به سودش باشد چه به زيانش.
547. پيامبرصلى الله عليه وآله: لا يَقبَلُ اللَّهُ صَلاةَ
عَبدٍ لايَحضُرُ قَلبُهُ مَعَ بَدنِهِ؛(77)
خداوند نماز بندهاى را كه (در نماز) دلش با بدنش همراه نيست نمىپذيرد.
548. پيامبرصلى الله عليه وآله: أفضَلُ الجِهادِ مَن أصبَحَ
لايَهُمُّ بِظُلمِ أحَدٍ؛(78)
برترين جهاد آن است كه آدمى صبح كند و در انديشه ستم به كسى نباشد.
549. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن عَرَضَ لأِخيهِ
المُسلِمِ المُتَكَلِّمِ في حَديثِهِ فَكَأنَّما خَدَشَ وَجهَهُ؛(79)
هر كه در ميان سخن برادر مسلمانش بدود، چنان است كه چهره او را بخراشد.
550. پيامبرصلى الله عليه وآله: إنَّ شِيعَتَنا مَن
شَيَّعَنا وَاتَّبَعَ آثارَنا وَ اقتَدى بِأعمالِنا؛(80)
شيعه ما كسى است كه از ما پيروى كند و پا جاى پاى ما بگذارد و به كردار ما اقتدا
كند.
551. پيامبرصلى الله عليه وآله: إفشاءُ سِرِّ أخيكَ
خِيانَةٌ فَاجتَنِبْ ذلِكَ؛(81)
فاش كردن راز برادرت خيانت است؛ پس از اين كار دورى كن.
552. پيامبرصلى الله عليه وآله: لاتَعمَل شَيئاً مِنَ
الخَيرِ رِياءً و لاتَدَعْهُ حَياءً؛(82)
هيچ كار خيرى را رياكارانه انجام نده و آن را از روى حيا ترك مكن.
553. پيامبرصلى الله عليه وآله: لِيَكُن لَكَ في كُلِّ
شَىءٍ نِيَّةٌ صالِحَةٌ حَتَّى النَّومِ و الأكلِ؛(83)
در هر چيز بايد نيّتى نيك داشته باشى، حتّى در خوردن و خواب.
28 صفر شهادت امام حسنعليه السلام(84)
554. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن أتاكَ زائِراً بَعدَ
مَوتِكَ فَلَهُ الجَنَّةُ؛(85)
پاداش كسى كه پس از مرگت به زيارت تو آيد، بهشت است.
555. امام سجّادعليه السلام: إنَّ الحَسَنَ بنَ عَليٍعليه
السلام كانَ أعبَدَ النّاسِ في زَمانِهِ و أزهَدَهُم و أفضَلَهُم؛(86)
امام حسن در زمان خود عابدترين، زاهدترين و برترين مردم بود.
556. امام صادقعليه السلام: إنّ الحُسَينَ بنَ عَليٍعليه
السلام أرادَ أن يَدفَنَ الحَسَنَ بنَ عَلِيٍعليه السلام مَعَ رَسُولِ اللَّهِصلى
الله عليه وآله ... جاءَت (عائِشةُ) و إلَى المَسجِدِ فَمَنَعَت أن يَدفَنَ مَعَ
رَسولِ اللَّهصلى الله عليه وآله ...؛(87)
امامحسينعليه السلام مىخواست امام حسنعليه السلام را در كنار پيامبر خداصلى
الله عليه وآله دفن كند... عايشه به مسجد آمد و نگذاشت كه امام حسنعليه السلام در
كنار رسول خداصلى الله عليه وآله دفن شود.
سخنان برگزيده
557. امام
حسنعليه السلام: لاتُعاجِلِ الذَّنبَ بِالعُقُوبَةِ واجْعَلْ بَينَهُما
لِلاِعتِذارِ طَريقاً؛(88)
در مجازات خطا كار شتاب مكن و ميان خطا ومجازات، راهى براى عذرخواهى قرار ده.
558. امام حسنعليه السلام: صاحِبِ النّاسَ مِثلَ ما
تُحِبُّ أن يُصاحِبوكَ بِهِ؛(89)
با مردم به گونهاى رفتار كن كه دوست دارى با تو آنگونه رفتار كنند.
559. امام حسنعليه السلام: إنَّ أَحسَنَ الحَسَنِ الخُلُقُ
الحَسَنِ؛(90)
نيكوترين نيكو، خُلق نيكو است.
560. امام حسنعليه السلام: مَن عَبَدَ اللَّهَ عَبَّدَ
اللَّهُ لَهُ كُلَّ شَىءٍ؛(91)
هر كس خدا را بندگى كند، خداوند همه چيز را بنده او گرداند.
561. امام حسنعليه السلام: اللُّؤمُ أن لاتَشكُرَ
النِّعمَةَ؛(92)
پستى آن است كه نعمت را سپاس نگويى.
562. امام حسنعليه السلام: كَفاكَ مِن لِسانِكَ أوضَحَ
لَكَ سَبيلَ رُشدِكَ مِن غَيِّكَ؛(93)
همين مقدار بهرهبردارى از زبانت برايت بس كه راه هدايت را از گمراهى برايت آشكار
مىكند.
563. امام حسنعليه السلام: ولَعَمري إنّا لأَعلامُ الهُدى
و مَنارُ التُّقى؛(94)
به جانم قسم كه ما پرچمهاى هدايت و نشانههاى روشن پرهيزگارى هستيم.
564. امام حسنعليه السلام: مَن تَذَكَّرَ بُعدَ السَّفَرِ
اعتَدَّ؛(95)
هر كه دورى (راه) سفر را بهياد آورد، آماده خواهد شد.
565. امام حسنعليه السلام: المِزاحُ يَأكُلُ الهَيبَةَ؛(96)
شوخى هيبت را مىبَرد.
آخر صفر شهادت امام رضاعليه السلام(97)
566. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن أحَبَّ أن يَلقَى
اللَّهَ ضاحِكاً مُستَبشِراً فَليَتَوَلَّ عَلِيَّ ابنَ مُوسَى الرِّضاعليه السلام؛(98)
كسى كه دوست دارد خندان و با روى گشاده خداوند را ديدار كند، بايد از محبّت و ولايت
على بن موسى الرضّاعليه السلام بهرهمند باشد.
567. امام رضاعليه السلام: ما زارَني أحَدٌ مِن أوليِائي
عارِفاً بِحَقّي إلّا شُفِّعتُ فيهِ يَومَ القِيامَةِ؛(99)
هيچ يك از دوستانم مرا با شناخت حقّم زيارت نمىكند مگر اين كه در روز قيامت شفاعتم
از او پذيرفته مىشود.
568. ابراهيم بن عباس: ما رَأيتُ أبَاالحَسَنِ الرِّضاعليه
السلام جَفا أحَداً بِكَلامِهِ قَطُّ.... و مارَدَّ أحَداً عَن حاجَةٍ يَقدِرُ
عَلَيها؛(100)
هرگز نديدم كه امام رضاعليه السلام با سخن خود كسى را برنجاند و هرگز حاجت كسى را،
كه توان اداى آن را داشت، ردّ نمىكرد.
سخنان برگزيده
569. امام
رضاعليه السلام: مَن جَلَسَ مَجلِساً يُحيى فيهِ أمرُنا، لَم يَمُت قَلبُهُ يَومَ
تَموتُ القُلوُبُ؛(101)
هر كه در مجلسى بنشيند كه در آن ياد ما (اهلبيت) زنده مىشود، قلبش، در روزى كه
قلبها مىميرند، نمىميرد.
570. امام رضاعليه السلام: لَيسَ مِنّا مَن تَرَكَ دُنياهُ
لِدِينِهِ و دِينَهُ لِدُنياهُ؛(102)
از ما نيست آن كه دنياى خود را براى دينش و دين خود را براى دنيايش ترك گويد.
571. امام رضاعليه السلام: أَجمِل مُعاشَرَتَكَ مَعَ
الصَّغير و الكَبيرِ؛(103)
نشست و برخاست خود را با كوچك و بزرگ نيكو گردان.
572. امام رضاعليه السلام: مَن فَرَّجَ مِن مُؤمِنٍ،
فَرَّجَ اللَّهُ عَن قَلبِهِ يَومَ القِيامَةِ؛(104)
هر كس اندوه مؤمنى را بزدايد، خداوند در روز قيامت، غم از دلش مىزدايد.
573. امام رضاعليه السلام: صاحِبُ النِّعمَةِ يَجِبُ أن
يُوَسَّعَ عَلى عِيالِهِ؛(105)
آن كه صاحب نعمت است بايد كه بر هزينه خانوادهاش وسعت بخشد.
574. امام رضاعليه السلام: مَن لَم تُتابِعِ رأيَكَ في
صَلاحِهِ فلاتَصغَ إلى رأيِهِ وَ انتَظِر بِهِ أن يُصلِحَهُ شَرٌّ؛(106)
تو نيز از رأى كسى كه از نظر مصلحت انديشانه تو پيروى نكرد، پيروى نكن؛ منتظر باش؛
حادثهاى ناخوشايند او را اصلاح خواهد كرد.
1 ربيعالأوّل هجرت پيامبرصلى الله عليه وآله
575. ( وَاصْبِرْ عَلى ما
يَقُولُونَ واهجُرهُم هَجراً جَميلاً)؛(107)
و بر آنچه مىگويند شكيبا باش و از آنان با دورى گزيدنى خوش، فاصله بگير.
576. پيامبرصلى الله عليه وآله: أيُّهَا النّاسُ، هاجِرُوا
و تَمَسَّكُوا بِالإسلامِ؛ فَإنَّ الهِجرَةَ لاتَنقَطِعُ مادامَ الجِهادُ؛(108)
اى مردم! مهاجرت كنيد و به اسلام چنگ زنيد؛ زيرا تا آنگاه كه جهاد باشد، هجرت
فروگذارده نمىشود.
577. پيامبرصلى الله عليه وآله: أفضَلُ الهِجرَةِ أنْ
تَهجُرَ ما كَرِهَ اللَّهُ؛(109)
برترين هجرت، هجرت از چيزى است كه خدا آن را خوش ندارد.
578. پيامبرصلى الله عليه وآله: الهِجرَةُ هِجرَتانِ:
إحداهُما أن تَهجُرَ السَّيِّئاتِ و الأخرى أن تُهاجِرَ إلَى اللَّهِ و رَسولِهِ و
لاتَنقَطِعُ الهِجرَةُ ما تُقُبِّلَتِ التَّوبَةُ؛(110)
هجرت دوگونهاست: هجرت و دورىكردن از گناهان، وديگرى آناست كه بهسوى خدا و
رسولاو هجرتكنى،و تا زمانىكه توبهپذيرفتهمىشود، هجرت
قطع نمىشود.
579. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن فَرَّ بِدينِهِ مِن
أرضٍ إلى أرضٍ و إن كانَ شِبراً مِنَ الأرضِ، إستَوجَبَ الجَنَّةَ؛(111)
هر كس با ديندارى از سرزمينى به سرزمين ديگر، اگر چه به اندازه يك وجب، هجرت كند،
سزاوار بهشت است.
8 ربيعالأوّل شهادت امام حسن
عسكرىعليه السلام(112)
580. ابن أثير: أمّا الحَسَنُ بنُ عَليٍّ العَسكَرِيُعليه
السلام فَقَد كانَت أخلاقُهُ كَأخلاقِ رَسولِ اللَّهِصلى الله عليه وآله؛(113)
خلق و خوى امام حسن عسكرىعليه السلام همچون خلق و خوى رسول خدا بود.
581. امام مهدىعليه السلام: كان (الإمامُ العَسكَريعليه
السلام) نُوراً ساطِعاً و قَمَراً زاهِراً اختارَ اللَّهُ لَهُ ما عِندَهُ فَمَضى
عَلى مِنهاجِ آبائِهِ حَذوَ النَّعلِ بِالنَّعلِ؛
(114)
او نورى فروزان و ماهى درخشان بود كه خداوند آنچه را نزد خود بود براى او برگزيد.
او راه و روش پدران بزرگوار خود را گام به گام دنبال كرد تا رحلت فرمود.
سخنان برگزيده
582. امام
عسكرىعليه السلام: خَصلَتانِ لَيسَ فَوقَهُما شَىءٌ: الإيمانُ بِاللَّهِ و نَفعُ
الإخوانِ؛(115)
دو خصلت است كه بالاتر از آنها چيزى نيست: ايمان به خدا و سود رساندن به برادران .
583. امام عسكرىعليه السلام: جُعِلَتِ الخَبائِثُ في بَيتٍ
و جُعِلَ مِفتاحُهُ الكِذبَ؛(116)
همه پليدىها را در خانهاى نهادند و كليد آن دروغ است.
584. امام عسكرىعليه السلام: إتَّقُوا اللَّهَ و كُونوا
لَنا زَيناً و لاتَكوُنوا عَلَينا شَيناً؛(117)
تقواى الهى پيشه كنيد و مايه زينت ما باشيد، نه مايه سرشكستگى م.
585. امام عسكرىعليه السلام: خَيرُ إخوانِكَ مَن نَسِىَ
ذَنبَكَ و ذَكَرَ إحسانَكَ إلَيهِ؛(118)
بهترين برادر تو كسى است كه خطايت را فراموش كند و احسان تو را به خود، به ياد
آورد.
586. امام عسكرىعليه السلام: مَن وَعَظَ أخاهُ سِرّاً
فَقَد زانَهُ و مَن وَعَظَهُ عَلانِيَةً فَقَد شانَهُ؛(119)
هر كه برادرش را در خلوت پند دهد، او را آراسته است، و هر كس برادرش را در جمع پند
دهد، او را سرشكسته كرده است.
587. امام عسكرىعليه السلام: لَيسَ مِنَ الأدَبِ إظهارُ
الفَرَحِ عِندَ المَحزونِ؛(120)
شادمانى كردن در نزد غمديده، بى ادبى است.
588. امام عسكرىعليه السلام: بِئسَ العَبدُ عَبداً يَكونُ
ذاوَجهَينِ و ذا لِسانَينِ؛(121)
چه بد بندهاى است آن كه دورو و دو زبان باشد.
589. امام عسكرىعليه السلام: مَن كانَ الوَرَعُ
سَجِيَّتَهُ و الكَرَمُ طَبيعَتَهُ و الحِلمُ خُلَّتَهُ، كَثُرَ صَديقُهُ؛(122)
كسى كه پارسايى خوى او، بخشندگى طبيعت او و بردبارى خصلت او باشد، دوستانش زياد
شوند.
10 ربيعالأوّل ازدواج پيامبرصلى
الله عليه وآله و حضرت خديجهعليها السلام(123)
590. ( و من آياتِهِ أنْ خَلَقَ لَكُم
مِن أنفُسِكُم أزواجاً لِتَسكُنُوا إلَيها و جَعَلَ بَينَكُم مَوَدَّةً و رَحمَةً؛)(124)
و از نشانههاى قدرت او آن است كه برايتان از جنس خودتان همسرانى آفريد تابه ايشان
آرامش يابيد و ميان شما دوستى و مهربانى نهاد.
591. پيامبرصلى الله عليه وآله: ما بُنِىَ فِي الإسلامِ
بِناءٌ أحَبُّ إلَى اللَّهِ و أعَزُّ مِنَ التَّزويجِ؛(125)
در اسلام هيچ بنايى نزد خدا محبوبتر و ارجمندتر از ازدواج نيست.
592. پيامبرصلى الله عليه وآله: اِتَّخِذُوا الأهلَ
فَإنَّهُ أرزَقُ لَكُم؛(126)
اهل و عيال اختيار كنيد، كه اين كار بر روزى شما مىافزايد.
593. پيامبرصلى الله عليه وآله: إذا تَزَوَّجَ العبَدُ
فَقَدِ اسْتَكمَلَ نِصفَ الدِّينِ فَلْيَتَّقِ اللَّهَ فِي النِّصفِ الباقي؛(127)
هر گاه كسى ازدواج كند، نيمى از دين خود را كامل كرده است و براى (حفظ )نيم ديگر
بايد تقواى الهى پيشه كند.
594. امام صادقعليه السلام: رَكعَتانِ يُصَلِّيهِما
مُتَزوِّجٌ أفضَلُ مِن سَبعينَ رَكَعةٍ يُصَلِّيها غَيرُ مُتَزَوِّجٍ؛(128)
دو ركعت نمازى كه فرد همسر دار مىخواند، برتر از هفتاد ركعت نمازى است كه فرد بى
همسر مىخواند.
12 - 17 ربيعالأوّل هفته وحدت
595. ( وَاعتَصِمُوا بِحَبلِ
اللَّهِ جَمِيعاً و لاتَفَرَّقُوا)؛(129)
همگى به ريسمان الهى چنگ زنيد و پراكنده نشويد.
596. پيامبرصلى الله عليه وآله:أيُّهَا النّاسُ! عَلَيكُم
بِالجَماعَةِ و إيّاكُم و الفُرقَةَ؛(130)
اى مردم! بر شما باد به جماعت و بپرهيزيد از جدايى.
597. پيامبرصلى الله عليه وآله: الجَماعَةُ رَحمَةٌ و
الفُرقَةُ عَذابٌ؛(131)
وحدت مايه رحمت، و تفرقه موجب عذاب است.
598. پيامبرصلى الله عليه وآله:يَدُاللَّهِ عَلَى
الجَماعَةِ و الشَّيطانُ مَعَ مَن خالَفَ الجَماعَةَ يَركُضُ؛(132)
دست خدا بر سر جماعت است و شيطان با كسى همراه است كه با جماعت ناسازگارى كند.
599. پيامبرصلى الله عليه وآله: عَلَيكَ بِالجَماعَةِ؛
فَإنَّما يأكُلُ الذِّئبُ القاصِيَةَ؛(133)
با جماعت همراه شو؛ زيرا گرگ، گوسفند دورمانده را مىخورد.
600. امام علىعليه السلام:لَوسَكَتَ الجاهِلُ مَااختَلَفَ
النّاسُ؛(134)
اگر نادان خاموشى مىگزيد، مردم دچار اختلاف نمىشدند.
601. امام علىعليه السلام: عَلَيكُم بِالتَّواصُلِ
وَالتَّباذُلِ و إيّاكُم و التَّدابُرَ والتَّقاطُعَ؛(135)
بر شما باد به ارتباط و بخشش به يكديگر و دورى گزيدن از جدايى و پشت كردن به
يكديگر.
15 ربيعالأوّل بناى مسجد قبا(136)
1. ساخت مسجد
602.
( إنَّما يَعمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَن آمنَ بِاللَّهِ وَ
اليَومِ الآخِرِ و أقامَ الصَّلوةَ و آتَى الزَّكوةَ و لَم يَخشَ إلَّا اللَّهَ
فَعَسى اُولئِكَ أن يَكُونُوا مِنَ المُهتَدينَ)؛(137)
جز اين نيست كه مساجد خدا را آن كس آباد مىكند كه به خدا و روز واپسين ايمان داشته
باشد و نماز بگذارد و زكات بپردازد و جز از خدا نترسد. اميد است كه اينان از
رهيافتگان باشند.
603. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن بَنى مَسجِداً و لَو
كَمَفحَصِ قَطاةٍ بَنَى اللَّهُ لَهُ بَيتاً فِي الجَنَّةِ؛(138)
هر كه مسجدى، هر چند به اندازه لانه يك پرنده، بنا كند، خداوند براى او در بهشت
خانهاى بسازد.
604. امام صادقعليه السلام: مَن بَنى مَسجِداً بَنَى
اللَّهُ لَهُ بَيتاً فِي الجَنَّةِ؛(139)
هر كس مسجدى بسازد، خداوند براى او در بهشت خانهاى بسازد.
605. امام صادقعليه السلام: كانَ عَلِيٌعليه السلام قد
جَعَلَ بَيتاً في دارِهِ لَيسَ بِالصَّغيرِ و لابِالكَبيرِ لِصَلاتِهِ؛(140)
امام علىعليه السلام در منزل خود اتاقى را، كه نه كوچك بود و نه بزرگ، به اقامه
نماز مخصوص كرده بود.
2. نشستن در مسجد
606.
پيامبرصلى الله عليه وآله: الجُلوسُ فِي المَسجِدِ لِانْتِظارِ الصَّلوةِ عِبادَةٌ؛(141)
نشستن در مسجد به انتظار نماز، عبادت است.
607. پيامبرصلى الله عليه وآله: كُلُّ جُلوسٍ فِي المَسجِدِ
لَغوٌ إلّا ثَلاثَةً: قِراءَةُ مُصَلٍّ أو ذِكرُ اللَّهِ أوسائلٌ عَن عِلمٍ؛(142)
هر نشستنى در مسجد بيهوده است مگر نشستن سه كس: نمازگزارى كه (قرآن )قرائت كند كسى
كه ذكر خدا بگويد و كسى كه به جستوجوى دانش باشد.
3. نماز جماعت در مسجد
608.
پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن رَأيتُمُوهُ يُصَلِّي فِي المَسجِدِ جَماعَةً
فَظَنُّوا بِهِ كُلَّ خَيرٍ؛(143)
هر گاه ديديد كسى در مسجد نماز به جماعت مى گزارد، در هر كار خيرى به او خوش گمان
باشيد.
609. امام صادقعليه السلام: عَلَيكُم بِإتيانِ المَساجِدِ
فَإنَّها بُيوتُ اللَّهِ فِي الأرضِ؛(144)
بر شما باد به رفتن به مساجد، كه مساجد، خانههاى خدا در روى زميناند.
610. امام صادقعليه السلام: عَلَيكُم بِالصَّلاةِ فِي
المَساجِدِ؛(145)
بر شما باد به نماز گزاردن در مساجد.
611. امام صادقعليه السلام: صَلاةُ الرَّجُلِ جَماعَةً فِي
المَسجدِ تَعدِلُ ثَمانِيَ و أرَبعينَ صَلاةً مُضاعَفَةً فِي المَسجِدِ؛(146)
نماز خواندن مرد به جماعت در مسجد، برابر با چهل و هشت نماز، (با پاداش )دو چندان،
در مسجد است.
4. بهداشت مسجد
612.
پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن كَنَسَ المَسجِدَ يَومَ الخَميسِ لَيلَةِ الجُمُعَةِ
فَأخرَجَ مِنهُ التُّرابَ غَفَرَاللَّهُ لَهُ؛(147)
هر كس در روز پنجشنبه براى شب جمعه، مسجد را جاروب كند و خاك آن را بيرون برد،
خداوند او را مىآمرزد.
613. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن أكَلَ هذِهِ البَقلَةَ
المُنتِنةَ (الثَّومَ) فَلا يَقرَبْ مَسجِدَنا؛(148)
هر كه اين گياه بدبو (سير) را خورده است، به مسجد ما نزديك نشود.
614. پيامبرصلى الله عليه وآله: تَعاهَدُوا نِعالَكُم عِندَ
أبوابِ المَسجِدِ؛(149)
پيش در مسجد، كفشهايتان را بررسى كنيد( تا آلودگى در آن نباشد).
615. امام كاظمعليه السلام: إنَّ الجَنَّةَ و الحُورَ
لَتَشتاقُ إلى مَن يَكسَحُ المَساجِدَ و يَأخُذُ مِنهُ القِذى؛(150)
بهشت و حورالعين مشتاق ديدار كسى هستند كه مسجد را جاروب، و آن را گردگيرى مىكند.
17 ربيعالأوّل ميلاد پيامبرصلى
الله عليه وآله(151)
616. ( لَقَد كانَ لَكُم في رَسولِ
اللَّهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن يَرجُو اللَّهَ و اليَومَ الآخِرَ)؛(152)
قطعاً براى شما در (اقتدا به ) رسول خدا سرمشقى نيكو است، براى آن كس كه به خدا و
روز باز پسين اميد دارد.
617. امام علىعليه السلام: ما بَرَأَ اللَّهُ نَسَمَةً
خَيرَاً مِن مُحَمَّدٍصلى الله عليه وآله؛(153)
خداوند آفريدهاى بهتر از محمّد نيافريده است.
618. امام علىعليه السلام: كانَ رَسولُ اللَّهِصلى الله
عليه وآله دائِمَ البِشرِ، سَهلَ الخُلقِ، لَيِّنَ الجانِبِ؛(154)
پيامبر خدا، همواره خوش رو، خوش خو و نرم خو بود.
سخنان برگزيده
619.
پيامبرصلى الله عليه وآله:أغفَلُ النّاسِ مَن لَم يَتَّعِظ بِتَغَيُّرِ الدُّنيا
مِن حالٍ إلى حالٍ؛(155)
غافلترين مردم كسى است كه از دگرگونى دنيا از حالى به حال ديگر پند نگيرد.
620. پيامبرصلى الله عليه وآله: إنَّكُم لَنْ تَسَعُوا
النّاسَ بِأموالِكُم فَسَعُوهُم بِأخلاقِكُم؛(156)
با دارايى خود نمىتوانيد دل مردم را به دست آوريد، پس دلشان را با اخلاق (نيك )به
دست آوريد.
621. پيامبرصلى الله عليه وآله: خَيرُ النّاسِ مَنِ
انتَفَعَ بِهِ النّاسُ؛(157)
بهترين مردم كسى است كه مردم از او بهرهمند شوند.
622. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن صاحَبَ النّاسَ
بِالَّذي يُحِبُّ أن يُصاحِبُوهُ كانَ عَدلاً؛(158)
هر كه با مردم چنان رفتار كند كه دوست دارد آنها با او آن گونه رفتار كنند، عادل
است.
623. پيامبرصلى الله عليه وآله: البادِىءُ بِالسَّلامِ
بَريءٌ مِنَ الكِبرِ؛(159)
آغاز كننده سلام از تكبّر بركنار است.
624. پيامبرصلى الله عليه وآله: لاإيمانَ لِمَن لا أمانَةَ
لَهُ؛(160)
آن كه امانت دار نيست، ايمان ندارد.
625. پيامبرصلى الله عليه وآله: تَمامُ البِرِّ أن تَعمَلَ
فِي السِّرِّ عَمَلَ العَلانِيَةِ؛(161)
نيكوكارى كامل آن است كه در نهان همان كنى كه در آشكارا مىكنى.
626. پيامبرصلى الله عليه وآله: الجَليسُ الصّالِحُ خَيرٌ
مِنَ الوَحدَةِ و الوَحدَةُ خَيرٌ مِن جَليسِ السُّوءِ؛(162)
همنشين خوب بهتر از تنهايى است و تنهايى بهتر از همنشين بد.
627. پيامبرصلى الله عليه وآله: تَهادَوا فَإنَّها تَذهَبُ
بِالضَّغائِنِ؛(163)
به يكديگر هديه بدهيد كه كينهها را از بين مىبرد.
628. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن أتى غَنِيّاً
فَتَضَعضَعَ لَهُ ذَهَبَ ثُلُثا دِينِهِ؛(164)
هر كه نزد ثروتمندى برود و (به خاطر ثروتش) براى او فروتنى كند، دو سوم دينش بر باد
رفته است.
629. پيامبرصلى الله عليه وآله: أَحسِن مُجاوَرَةَ مَن
جاوَرَكَ تَكُن مُؤمِناً؛(165)
حق همسايگىِ همسايهات را خوب به جاى آور، تا مؤمن باشى.
17 ربيعالأوّل ولادت امام
صادقعليه السلام(166)
630. الازدي: و كانَ ما كانَ يُوصِينا بِهِ أبوعَبدِاللَّهِ
البِرُّ و الصِّلَةُ؛(167)
امام صادقعليه السلام بيش از هر چيز ما را به نيكوكارى و پيوند با خويشاوندان
توصيه مى فرمود.
631. امام صادقعليه السلام: إنّي وَاللَّهِ ما آمُرُكُم
إلّا بِما نَأمُرُ بِهِ أنفُسَنَا فَعَلَيكُم بِالجِدِّ والاِجتِهادِ؛(168)
به خدا سوگند من شما را به چيزى فرمان نمىدهم مگر آن كه خود را نيز بدان فرمان
مىدهم؛ پس بر شما باد كه تلاش و كوشش كنيد.
سخنان برگزيده
632. امام
صادقعليه السلام: اَحَبُّ إخواني إلَىَّ مَن أهدى إلَىَّ عُيوُبي؛(169)
محبوبترين برادرم كسى است كه عيبهايم را به من هديه كند.
633. امام صادقعليه السلام: ثَلاثَةٌ تُورِثُ المَحَبَّةَ:
الدِّينُ و التِّواضُعُ و البَذلُ؛(170)
سه چيز محبّت مىآورد: ديندارى، تواضع و بخشش.
634. امام صادقعليه السلام: الأُنسُ في ثَلاثٍ: فِي
الزَّوجَةِ المُوافِقَةِ و الوَلَدِ البارِّ و الصَّديقِ
المُصافِي؛(171)
انس در سه چيز است: زن سازگار، فرزند نيكوكار و دوست يكرنگ.
635. امام صادقعليه السلام: صَلاحُ حالِ التَّعايُشِ و
التَّعاشُرِ مِلءُ مِكيالٍ ثُلُثاهُ فِطنَةٌ و ثُلُثُهُ تَغافُلٌ؛(172)
سامان يافتن همزيستى و معاشرت، به پيمانهاى پُر مىماند كه دو سومش هوشمندى و يك
سومش ناديده گرفتن (خطاى ديگران )است.
636. امام صادقعليه السلام: لايَصيرُ العَبدُ عَبداً
خالِصاً لِلّهِ حَتّى يَصيرَ المَدحُ و الذَّمُّ عِنَدهُ سَواءٌ؛(173)
آدمى بنده خالص خدا نمىشود تا آنگاه كه ستايش و نكوهش نزد او يكسان شود.
637. امام صادقعليه السلام: مَن رَأى أخاهُ عَلى أمرٍ
يَكرَهُهُ، فَلَم يَرُدَّهُ عَنهُ - و هُو يَقدِرُ عَلَيهِ - فَقَد خانَهُ؛(174)
هر كه برادرش را در كارى ناپسند ببيند و بتواند او را از آن باز دارد و چنين نكند،
به او خيانت كرده است.
638. امام صادقعليه السلام: لايَنبَغي لِلمُؤمِنِ أن
يَجلِسَ مَجلِساً يُعصَى اللَّهُ فيهِ و لايَقدِرُ عَلى تَغييرِهِ؛(175)
شايسته نيست مؤمن در مجلسى بنشيند كه در آن گناه مىشود و او توانايى تغيير دادن آن
را ندارد.
639. امام صادقعليه السلام: مَن سَرَّهُ أن يُستَجابَ
دُعاؤُهُ فَليُطَيِّب كَسبَهُ؛(176)
هر كه خوش دارد دعايش مستجاب شود، بايد كسب خود را حلال كند.
26 ربيعالأوّل صلح امام حسنعليه السلام با معاويه
640. ( و إنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ
فَاجْنَح لَها و تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إنَّهُ هُوَ السَّميعُ العَليمُ)؛(177)
اگر به صلح مايل شدند تو نيز از در صلح وارد شو و بر خدا توكّل كن كه او شنواى دانا
است.
641. پيامبرصلى الله عليه وآله: الحَسَنُ و الحُسَينُ
إمامانِ قاما أو قَعَدا؛(178)
حسن و حسين دو امامند؛ چه قيام كنند، و چه قيام نكنند.
642. امام علىعليه السلام: و لاتَدفَعَنَّ صُلحاً دَعاكَ
إلَيهِ عَدُوُّكَ و لِلّهِ فيهِ رِضىً ؛ فَإنَّ فِي الصُّلحِ دَعَةً لِجُنودِكَ و
راحَةً من هُمومِكَ و أمناً لِبِلادِكَ؛(179)
اگر دشمن، تو را به صلح فراخواند و خشنودى خدا در آن بود، آن را ردّ مكن؛ زيرا صلح
مايه آسايش سپاهيان تو و راحتى خودت از اندوهها و ايمنى سرزمين تو است.
643. امام علىعليه السلام: ...فَإن أرَدتَ مُجاهَدَةَ
عَدُوِّكَ فَلَن يَصلُحَ لَكَ مِن شيعَتِكَ مَن لَم يَصلُحْ لأِبيكَ لَأَنَّهُم
قَومٌ لاوَفاءَ لَهُم، يُورِدُونَكَ ثُمَّ لايُصدِرُونَكَ؛(180)
... و اگر بخواهى با دشمنت بجنگى (بدان كه) كسانى كه شمشيرشان سودى براى پدرت نداشت
هرگز براى تو نيز سودى نخواهند داشت؛ زيرا آنان قومى بىوفا هستند كه تو را وارد
معركه كارزار مىكنند آنگاه
براى بيرون آمدن از آن يارىات نمىكنند.
644. امام علىعليه السلام: وَجَدتُ المُسالَمَةَ مالَم
يَكُنْ وَهنٌ لِلإسلامِ أنجَعَ مِنَ القِتالِ؛(181)
من صلح را، تا آنگاه كه مايه وهن اسلام نباشد، كارسازتر از جنگ يافتهام.
645. امام حسنعليه السلام: إنَّ مُعاوِيَةَ نازَعَني
حَقّاً هُوَ لي فَتَرَكتُهُ لِصَلاحِ الاُمَّةِ و حَقنِ دِمائِهِم؛(182)
معاويه در حقى كه از آنِ من بود با من ستيز كرد و من براى صلاح امّت و جلوگيرى از
ريختن خونشان آن را واگذاردم.
646. امام حسنعليه السلام: ما أنَا بِمُذِلِّ المُؤمِنينَ
ولكِنّي مُعِزُّ المُؤمِنينَ، إنّى لَمّا رَأَيتُكُم لَيسَ بِكُم عَلَيهِم قُوَّةٌ
سَلَّمتُ الأمرَ لأِبقى أنا و أنتُم بَينَ أظهُرِهِم، كَما عابَ العالِمُ
السَّفينَةَ لِتَبقى لأِصحابِها و كَذلِكَ نَفسِي و أنتُم لِنَبقى بَينَهُم؛(183)
من نه خواركننده مؤمنان، بلكه عزّت بخش آنانم. وقتى ديدم شما در برابر دشمن قدرتى
نداريد، كار را به او واگذاشتم تا من و شما در ميان آنان باشيم. همچنان كه آن
فرزانه (خضر) كشتى را سوراخ كرد تا براى صاحبانش باقى بماند، و اينچنين است حكايت
من و شما تا در ميان آنها باقى بمانيم.
8 ربيعالثانى ولادت امام حسن
عسكرىعليه السلام(184)
647. ابن شهرآشوب: (الإمامَ العسكريعليه السلام) بَرى مِنَ
العَيبِ، أمينٌ عَلَى الغَيبِ، كَثيرُ الحِباءِ، كَريمُ الوَفاءِ؛(185)
امام عسكرى از هرگونه عيب به دور و بر غيبْ امين، بسيار بخشنده و نيكووفاكننده بود.
648. زندانبانهاى امام عسكرىعليه السلام در جواب صالح بن
وصيف: ما نَقولُ في رَجُلٍ يَصومُ نَهارَهُ و يَقُومُ لَيلَهُ كُلَّهُ، لا
يَتَكلَّمُ و لايَتَشاغَلُ بِغَيرِ العِبادَةِ؛(186)
چه بگوييم در باره كسى كه روزها را روزه مىگيرد و تمام شب را به عبادت بهسر
مىآورد و جز به عبادت سخنى نمىگويد و به كارى نمىپردازد.
سخنان برگزيده
649. امام
عسكرىعليه السلام: ما أقبَحَ بِالمُؤمِنِ أن تَكونَ لَهُ رَغبَةٌ تُذِلُّهُ؛(187)
چه زشت است براى مؤمن كه خواستهاى داشته باشد كه او را به خوارى كشاند.
650. امام عسكرىعليه السلام: مَن لَم يَتَّقِ وُجُوهَ
النّاسِ لَم يَتَّقِ اللَّهَ؛(188)
آن كه از مردم پروا نكند، از خدا نيز پروا نمىكند.
651. امام عسكرىعليه السلام: إيّاكَ و الإذاعَةَ و طَلَبَ
الرِّئاسَةِ، فَإنَّهُما يَدعُوانِ إلَى الهَلَكَةِ؛(189)
از افشاى اسرار و رياستطلبى بپرهيز كه اين دو (آدمى را) به هلاكت مىكشانند.
652. امام عسكرىعليه السلام: إنَّ الوصولَ إلَى اللَّهِ
سَفَرٌ لايُدرَكُ إلاّ بِامتِطاءِ اللَّيلِ؛(190)
وصال خداوند سفرى است كه جز با مركب شب زندهدارى به دست نمىآيد.
653. امام عسكرىعليه السلام: التَّواضُعُ نِعمَةٌ
لايُحسَدُ عَلَيها؛(191)
فروتنى نعمتى است كه بر آن حسد نبرند.
654. امام عسكرىعليه السلام: مَن رَكِبَ ظَهَر الباطِلِ
نَزَلَ بِهِ دارَ النَّدامَةِ؛(192)
هر كه بر مركب باطل نشيند، در سراى پشيمانى فرودش آورد.
655. امام عسكرىعليه السلام: إذا نَشِطَتِ القُلوبُ
فأودِعُوها وإذا نَفَرَت فَوَدِّعوها؛(193)
دل چون در نشاط است (معرفت) را به آن واسپاريد، و چون در گريز است آن را واگذاريد.
656. امام عسكرىعليه السلام: مَن تعدّى في طَهورِهِ كانَ
كَناقِضِهِ؛(194)
هر كه در مصرف آب (وضو و غسل) زيادهروى كند، مانند كسى است كه وضو و غسل خود را
باطل كند.
10 ربيعالثانى وفات حضرت معصومهعليها السلام
657. امام صادقعليه السلام: إنَّ لَنا حَرَماً و هُوَ
بَلَدَةُ قُمَّ و سَتُدفَنُ فيهَا امْرَأةٌ مِن أولادِي تُسَمّى فاطِمَةَ، فَمَن
زارَها وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ؛(195)
ما را حرمى است و آن «قم» است، و به زودى بانويى از فرزندان من به نام فاطمه در آن
دفن خواهد شد. هر كس او را زيارت كند، بهشت بر او واجب شود.
658. امام صادقعليه السلام: و تَدخُلُ بِشَفاعَتِها
شِيعَتي الجَنَّةَ بِأجمَعِهِم؛(196)
همه شيعيان من با شفاعت او (فاطمه معصومهعليها السلام) وارد بهشت خواهند شد.
659. امام رضاعليه السلام: مَن زارَها بِقُمَّ كَمَن
زارَني؛(197)
هر كس (حضرت معصومهعليها السلام) را در قم زيارت كند، چنان است كه مرا زيارت كرده
است.
660. امام رضاعليه السلام: مَن زارَها عارِفاً بِحَقِّها
فَلَهُ الجَنَّةُ؛(198)
هر كس او را با شناخت زيارت كند، بهشت پاداش او خواهد بود
661. امام جوادعليه السلام: مَن زارَ قَبرَ عَمَّتي
بِقُمَّ، فَلَهُ الجَنَّةُ؛(199)
هر كس قبر عمّهام (حضرت معصومهعليها السلام) را در قم زيارت كند، بهشت پاداش او
است.
5 جمادى الأوّل روز پرستار
662. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن سَعى لِمَريضٍ في
حاجَةٍ قَضاها أولَم يَقضِها خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ كَيَومٍ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ؛(200)
هر كس براى بر آوردن نياز بيمارى بكوشد، چه آن را برآورده سازد و چه نسازد، مانند
روزى كه از مادرش زاده شد، از گناهانش پاك مىشود.
663. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن قامَ عَلى مَريضٍ
يَوماً و لَيلَةً بَعَثَهُ اللَّهُ مَعَ ابراهيمَ الخَليلِ؛(201)
هر كس يك شبانه روز از بيمارى پرستارى كند، خداوند او را با ابراهيم خليل محشور
مىكند.
664. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن أطعَمَ مَريضاً
شَهوَتَهُ أَطعَمَهُ اللَّهُ من ثِمارِ الجَنَّةِ؛(202)
هر كس غذاى بيمار را به او بخوراند، خداوند از ميوههاى بهشتى به او بخوراند.
665. امام صادقعليه السلام: يَكِرُّ مَعَ القائِمِ عليه
السلام ثَلاثَ عَشرَةَ امرَأةً.... يُداوِينَ الجَرحى ويَقُمنَ المَرضى؛(203)
سيزده زن در ركاب امام مهدىعليه السلام حضور خواهند داشت... زخميان را درمان و از
بيماران پرستارى مىكنند.
666. سماعة: إنَّ رَسولَ اللَّهِصلى الله عليه وآله خَرَجَ
بِالنِّساءِ فِي الحَربِ حَتّى يُداوينَ الجَرحى؛(204)
پيامبر خداصلى الله عليه وآله زنان را با خود به جنگ برد تا مجروحان را مداوا كنند.
3 جمادى الثانى شهادت حضرت
زهراعليها السلام(205)
667. پيامبرصلى الله عليه وآله:إنَّ اللَّهَ يَغضَبُ
لِغَضَبِ فاطِمَةَ و يَرضى لِرِضاها؛(206)
به يقين خداوند با خشم فاطمه به خشم مىآيد و با خشنودى او خشنود مىشود.
668. پيامبرصلى الله عليه وآله:إنَّ فاطِمةَ بَضعَةٌ مِنّي
و هِىَ نورُ عَيني و ثَمَرَةُ فُؤادي؛ يَسوؤُني ما ساءَها و يَسُرُّني ما سَرَّها و
إنَّها أوَّلُ مَن يَلحَقُني مِن أهلِ بَيتي؛(207)
فاطمه پاره تن من و روشنى ديده و ميوه دل من است. آنچه او را ناراحت كند مرا ناراحت
مىكند و آنچه شادش كند، مرا شاد مىكند؛ او نخستين كس از اهلبيت من است كه به من
مىپيوندد.
669. امام علىعليه السلام: إنَّ فاطِمَةَعليها السلام لَم
تَزَل مَظلُومَةً، مِن حَقِّها مَمنوعَةٌ و عَن مِيراثِها مَدفوعَةٌ؛(208)
فاطمه همواره مظلوم و از حق و ميراث خود محروم بود.
670. امام مهدىعليه السلام: إنَّ لِي في إبنَةِ
رَسولِاللَّهِ اُسوَةٌ حَسَنةٌ؛(209)
دختر رسول خدا (فاطمه) براى من سرمشقى نيكو است.
سخنان برگزيده
671. حضرت
فاطمهعليها السلام: إلزَم رِجلَها؛ فَإنَّ الجَنَّةَ تَحتَ أقدامِها؛(210)
در خدمت مادر باش؛ زيرا بهشت زير قدمهاى مادران است.
672. حضرت فاطمهعليها السلام: إذا حُشِرتُ يَومَ
القِيامَةِ أشفَعُ عُصاةَ اُمَّةِ النَّبِيِصلى الله عليه وآله؛(211)
آن گاه كه در روز قيامت برانگيخته شوم، گناهكاران امّت پيامبر اسلام را شفاعت خواهم
كرد.
673. حضرت فاطمهعليها السلام: إنْ كُنتَ تَعمَلُ بِما
أمَرناكَ و تَنتَهي عَمّا زَجَرناكَ عَنهُ فَأنتَ مِن شيعَتِنا و إلّا فَلا؛(212)
اگر به آنچه تو را به آن فرمان مىدهيم عمل كنى و از آنچه برحذر مىداريم دورى كنى،
از شيعيان مايى و الّا هرگز.
674. حضرت فاطمهعليها السلام: حُبِّبَ إلَىَّ من دُنياكُم
ثَلاثٌ: تِلاوَةُ كِتابِ اللَّهِ و النَّظَرُ في وَجهِ رَسولِ اللَّهِ و الإنفاقُ
في سَبيلِ اللَّهِ؛(213)
از دنياى شما محبّت سه چيز در دل من نهاده شد: تلاوت قرآن، نگاه به چهره پيامبر خدا
و انفاق در راه خدا.
675. حضرت فاطمهعليها السلام: يا أباالحَسَنِ! إنّي
لأَستَحيي مِن إلهي أن اُكَلِّفَ نَفسَكَ مالاتَقدِرُ عَلَيهِ؛(214)
اى على! من از پروردگارم شرم دارم كه چيزى از تو درخواست كنم كه توان برآوردن آن را
نداشته باشى.
676. حضرت فاطمهعليها السلام: بِشرٌ في وَجهِ المُؤمِنِ
يُوجِبُ لِصاحِبِهِ الجَنَّةَ؛(215)
خوشرويى هنگام روبه رو شدن با مؤمن، بهشت را بر فرد خوش رو واجب مىكند.
18 جمادى الثانى شهادت امام
جوادعليه السلام(216)
677. امام رضاعليه السلام: (هُوَ) الصّادِقُ و الصّابِرُ وَ
الفاضِلُ و قُرَّةُ أعيُنِ المُؤمِنينَ و غَيظُ المُلحِدينَ؛(217)
او راستگو، شكيبا، داراى فضيلت، نورچشم مؤمنان و مايه خشم ملحدان است.
678. امام رضاعليه السلام: يُقتَلُ (الامامُ الجَوادُعليه
السلام) غَصباً فَيبكِي لَهُ و عَلَيهِ أهلُ السَّماءِ و يَغضَبُ اللَّهُ عَلى
عَدوِّهِ و ظالِمِهِ فلا يَلبَثُ إلّا يَسيراً حَتّى يُعَجِّلُ اللَّهُ بِهِ إِلى
عَذابِهِ الأَليمِ و عِقابِهِ الشَّديدِ؛(218)
امام جوادعليه السلام مظلومانه كشته مىشود، و ساكنان آسمان بر او مىگريند و مرثيه
مىسرايند. خداوند بر دشمن و ستم كننده بر او خشم مىگيرد، و (پس از كشتن او) زمانى
كوتاه در دنيا نمىماند، تا آنكه خداوند به زودى دشمن او را به عذابى دردناك و
كيفرى سخت گرفتار مىكند.
سخنان برگزيده
679. امام
جوادعليه السلام: الثِّقَةُ بِاللَّهِ ثَمَنٌ لِكُلِّ غالٍ و سُلَّمٌ إلى كُلِّ
عالٍ؛(219)
اعتماد به خدا بهاى هر چيز گران بها است، و نردبانى به سوى هر بلندايى.
680. امام جوادعليه السلام: القَصدُ إلَى اللَّهِ تَعالى
بِالقُلُوبِ، أبلَغُ مِن إِتعابِ الجَوارِحِ
بِالأعمالِ؛(220)
به دل آهنگ خدا داشتن برتر است تا خسته كردن جوارح به عبادت.
681. امام جوادعليه السلام: إظهارُ الشَّيءِ قَبلَ أن
يُستَحكَمُ مَفسَدَةٌ لَهُ؛(221)
آشكار كردن چيزى پيش از استوار شدن، مايه تباهى آن است.
682. امام جوادعليه السلام: المُؤمِنُ يَحتاجُ إلى
تَوفِيقٍ مِنَ اللَّهِ و واعِظٍ مِن نَفسِهِ و قَبولٍ مِمَّن يَنصَحُهُ؛(222)
مؤمن به توفيق از جانب خدا، پند دهندهاى از درون خويش و پذيرش خيرخواهىِ آن كه
خيرخواه اوست، نيازمند است.
683. امام جوادعليه السلام: مُلاقاةُ الإخوانِ نُشرَةٌ و
تَلقيحٌ لِلعَقلِ و إن كانَ نَزراً قَليلاًِ؛(223)
ديدار برادران مايه سلامتى و رشد عقل است؛ اگرچه بسيار اندك باشد.
684. امام جوادعليه السلام: مَنِ انقَادَ إلَى الطُّمأ
نينَةِ قَبلَ الخُبَرةِ فَقَد عَرَضَ نَفسَهُ لِلهَلَكَةِ و العاقِبَةِ
المُتعِبَةِ؛(224)
هر كه پيش از آزمودن، به كسى اطمينان كند، خود را در معرض هلاكت و فرجامى رنج آور
قرار داده است.
685. امام جوادعليه السلام: لا يَضُرُّكَ سَخَطُ مَن رِضاهُ
الجَورُ؛(225)
خشم كسى كه خشنودىاش ستمگرى است، به تو زيان نمىرساند.
686. امام جوادعليه السلام: غِنَى المُؤمِنِ غِناهُ عَنِ
النّاسِ؛(226)
توانگرى مؤمن در بى نيازى از مردم است.
687. امام جوادعليه السلام: قَد عاداكَ مَن سَتَرَعَنكَ
الرُّشدَ اتِّباعاً لِما تَهواهُ؛(227)
آن كه براى پيروى از هوس تو، راه پيشرفت را از تو پنهان كند، با تو دشمنى كرده است.
688. امام جوادعليه السلام: الأيامُ تَهتِكُ لَكَ الأمرَ
عَنِ الأسرارِ الكامِنَةِ؛(228)
روزگار رازهاى نهان را بر تو آشكار مىكند.
20 جمادى الثانى ولادت حضرت
زهراعليها السلام(229)
689. ( إنّا أعطَيناكَ الكَوثَرَ
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَر)؛(230)
همانا ما كوثر را به تو عطا كرديم پس براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى كن.
690. پيامبرصلى الله عليه وآله: فاطِمَةُ أَعَزُّ النّاسِ
عَلَيَّ؛(231)
فاطمه عزيزترين مردم نزد من است.
691. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن أَحَبَّ فاطِمَةَ
ابنَتي فَهُوَ فِي الجَنَّةِ مَعي؛(232)
هر كس دخترم فاطمه را دوست داشته باشد، در بهشت با من همراه خواهد بود.
سخنان برگزيده
692. حضرت
فاطمهعليها السلام: مَن أصعَدَ إلَى اللَّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ أهبَطَ اللَّهُ
إلَيهِ أفضَلَ مَصلَحَتِهِ؛(233)
هر كه خداوند را بىپيرايه عبادت كند، خداوند برترين مصلحتش را نثار او مىكند.
693. حضرت فاطمهعليها السلام: فَرَضَ اللَّهُ الصَّلاةَ
تَنزِيهاً مِنَ الكِبرِ؛(234)
خداوند نماز را براى دورى از كبر واجب كرد.
694. حضرت فاطمهعليها السلام: نَحنُ وَسيلَتُهُ في خَلقِهِ
و نَحنُ خاصَّتُهُ و مَحَلُّ قُدسِهِ؛(235)
ما (اهلبيت) دست آويز الهى مردمان، بر گزيده خدا و منزلگاه قدس (و پاكى )اوييم.
695. حضرت فاطمهعليها السلام: فَجَعَلَ اللَّهُ...
إطاعَتَنا نِظاماً لِلمِلَّةِ و إمامَتَنا أماناً لِلفُرقَةِ؛(236)
خدا اطاعت از ما را رشته سامان ملّت، و امامت ما را مايه ايمنى از تفرقه قرار داده
است.
696. حضرت فاطمهعليها السلام: در جواب امام حسنعليه
السلام كه پرسيده بود: چرا براى همسايگان و ديگران دعا مىكنى و براى خود دعا
نمىكنى؟ فرمود:
الجارُ ثُمَّ الدّارُ؛(237)
اوّل همسايه، سپس خانه خود.
697. حضرت فاطمهعليها السلام: خِيارِكُم أليَنُكُم
مَناكِبَهُ و أكرَمُهُم لِنِسائِهِم؛(238)
بهترين شما كسانىاند كه با مردم نرمترند و زنان خويش را بيشتر گرامى مىدارند.
698. حضرت فاطمهعليها السلام: خَيرٌ لِلنِّساءِ أن
لايَرَينَ الرِّجالَ و لايَراهُنَّ الرِّجالُ؛(239)
براى زنان بهتر است كه (بدون ضرورت) مردان نامحرم را نبينند و نامحرمان نيز آنان را
نبينند.
20 جمادى الثانى روز مادر(240)
699. ( و وصَّينَا الإنسانَ
بِوالِدَيهِ إحساناً حَمَلَتهُ أُمُّهُ كُرهاً و وَضَعَتهُ كُرهاً)؛(241)
ما به انسان سفارش كرديم كه به پدر و مادرش نيكى كند؛ مادرش او را با رنج حمل كرد و
با رنج بر زمين نهاد.
700. پيامبرصلى الله عليه وآله: الجَنَّةُ تَحتَ أقدامِ
الاُمَّهاتِ؛(242)
بهشت زير قدمهاى مادران است.
701. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَن سَرَّهُ أن يُمَدَّ
لَهُ فِي عُمرِهِ و يُزادَ في رِزقِهِ فَليَبَرَّ والِدَيهِ؛(243)
هركه خوش دارد عمرش دراز و روزىاش بسيار شود، به پدر ومادرش نيكى كند.
702. امام علىعليه السلام: بِرُّ الوالِدَينِ أكبَرُ
فَريضَةٍ؛(244)
نيكى به پدر و مادر بزرگترين فريضه است.
703. امام سجّادعليه السلام: وَ أمّا حَقُّ اُمِّكَ فَأنْ
تَعلَمَ أنَّها حَمَلَتكَ حَيثُ لايَحتَمِلُ أَحَدٌ أَحَداً و أعطَتْكَ مِن
ثَمَرَةِ قَلبِها مالا يُعطِي أحَدٌ أحَداً؛(245)
حقّ مادرت بر تو اين است كه بدانى او تو را در جايى حمل كرده است كه
هيچ كس ديگرى را حمل نمىكند و از ميوه دلش آن به تو داد كه هيچ كس به ديگرى
نمىدهد.
704. امام رضاعليه السلام: إنَّ اللَّهَ أمَرَ بِالشُّكرِ
لَهُ و لِلوالِدَينِ، فَمَن لَم يَشكُر والِدَيهِ لَم يَشكُرِ اللَّهَ؛(246)
خداوند به سپاسگزارى از خود و پدر و مادر فرمان داده است؛ پس هر كه از پدر و مادرش
سپاسگزارى نكند، خداوند را سپاس نگفته است.
20 جمادى الثانى روز زن
705. پيامبرصلى الله عليه وآله: مَنِ اتَّخَذَ زَوجَةً
فَليُكرِمها؛(247)
هر كس همسرى اختيار كند، بايد او را گرامى بدارد.
706. پيامبرصلى الله عليه وآله: إذا صَلَّتِ المَرأةُ
خَمسَها و صامَت شَهرَها و أحصَنَت فَرجَها و أطاعَت بَعلَها فَلَتَدخُلُ الجَنَّةَ
مِن أيِّ أبوابٍ شاءَت؛(248)
هرگاه زنى نمازهاى پنجگانهاش را به جاى آورد، و ماه رمضان را روزه بگيرد، و دامنش
را پاك نگه دارد، و از شوهرش فرمان ببرد، از هر درى كه بخواهد وارد بهشت مىشود.
707. امام علىعليه السلام: إنَّ المَرأَةَ رَيحانَةٌ و
لَيسَت بِقَهرَماَنةٍ؛(249)
زن گل است و لطيف، نه كارگزار و دلير.
708. امام صادقعليه السلام: أكثَرُ الخَيرِ فِي النِّساءِ؛(250)
بيشتر خوبىها در زنان است.
709. امام صادقعليه السلام: إنَّ اللَّهَ جَعَلَ لِلمَرأةِ
أن تَصبِرَ صَبرَ عَشرَةِ رِجالٍ؛(251)
خداوند صبر و تحمّلِ ده مرد را به زن عطا كرده است.
710. امام صادقعليه السلام: لَيسَ لِامرَأةٍ خَطَرٌ لا
لِصالِحَتِهِنَّ ولالِطالِحَتِهِنَّ؛(252)
براى زن بهايى نمىتوان تعيين كرد، نه براى خوب آنها و نه براى بدشان.