تره
1. پيامبر (ص): تره در ميان سبزى ها همانند نان در ميان غذاها است .⁽¹²⁶⁾
2. امام صادق (ع): تره بخور كه داراى چهار خاصيت است : دهان را خوشبو مى سازد؛ بادهاى بدن را از بين مى برد؛ بواسير را ريشه كن مى كند و اگر كسى بر خوردن آن مداومت داشته باشد، از بيمارى جذام ، ايمن مى گردد.⁽¹²⁷⁾
3. يكى از خادمان امام كاظم مريض شد. امام حال او را پرسيد. گفتند: ((به بيمارىِ طحال گرفتار شده است )). فرمود: ((سه روز به او تره بخورانيد)). به او تره دادند و بيمارى اش بهبود يافت .⁽¹²⁸⁾
4.موسى بن بكر مى گويد: امام كاظم (ع) در كنار كشتزار، تره مى چيد و در آب مى شست و مى خورد.⁽¹²⁹⁾
5. در خراسان ، امام رضا (ع) را ديدند كه در باغى ، تره مى چيند و مى خورد. به ايشان گفتند: ((ممكن است آلوده باشد)). فرمود: ((چيزى از آلودگى به آن نمى چسبد. اين سبزى براى درمان بواسير، سودمند است )).⁽¹³⁰⁾
6. يحيى بن سليمان مى گويد: در خراسان ، امام رضا(ع) را ديدم كه در باغى ، مشغول خوردن تره بود. به ايشان گفتم : ((قربانتان گردم ! مردم مى گويند كه هر روز، يك قطره بهشتى بر روى كاسنى مى ريزد)). حضرت فرمود: ((اگر روزى يك قطره بهشتى بر روى كاسنى مى ريزد، تره دائما در آب بهشت ، غوطه ور است )). گفتم : ((ولى پاى تره ، كود مى ريزند و آلوده است )). فرمود: ((چيزى از كود، به آن نمى چسبد)).⁽¹³¹⁾
7. امير مؤ منان (ع)، تره را با نمك نيمه كوبيده مى خورد.⁽¹³²⁾
تره تيزك (شاهى )
1. پيامبر (ص): هر كس بعد از نماز عشاء⁽¹³³⁾، شكمش را با تره تيزك پر كند، آن شب در حالى به خواب مى رود كه جانش با جذام ، دست و پنجه نرم مى كند.⁽¹³⁴⁾
2. امام صادق (ع): خوردن تره تيزك در شب ، موجب پيسى مى گردد.⁽¹³⁵⁾
3. خدمتكار امام كاظم (ع) مى گويد: هر وقت كه امام كاظم ، دستور خريد سبزى مى داد، مى فرمود تره تيزك بيشترى خريده شود. ايشان مى فرمود: ((چقدر نادان هستند كسانى كه مى گويند: تره تيزك در يكى از دره هاى جهنم مى رويد. در حالى كه خداوند مى فرمايد: هيزم جهنم ، از انسانها و سنگها تشكيل مى شود. پس چگونه در آنجا سبزى مى رويد)).⁽¹³⁶⁾
تلبينه ⁽¹³⁷⁾
1. پيامبر (ص): تلبينه ، دل را آرام مى كند و برخى اندوه ها را برطرف مى نمايد.⁽¹³⁸⁾
2. پيامبر (ص): ((اگر قرار بود چيزى از مرگ جلوگيرى كند، آن چيز تلبينه بود)).⁽¹³⁹⁾
3. پيامبر (ص): حتما تلبينه ى ناخوشايند سودمند را بخوريد. سوگند به آن خدايى كه جان محمد در دست او است ، اين غذا شكم را شستشو مى دهد، همان گونه كه آب ، چرك را از صورت مى برد.⁽¹⁴⁰⁾
4. امام صادق (ع): تلبينه ، غم را از دل غمگين مى زدايد همان گونه كه انگشتان ، عرق را از پيشانى پاك مى كنند.⁽¹⁴¹⁾
چغندر
1. امام صادق (ع): خوردن چغندر، بدن را در برابر جذام ايمن مى كند.⁽¹⁴²⁾
2. امام كاظم (ع): چغندر، رگ جذام را از بين مى برد و هيچ چيز براى سينه پهلو، سودمندتر از چغندر نيست .⁽¹⁴³⁾
3. امام رضا (ع): به بيمارانتان ، برگ چغندر بدهيد كه درمان است و هيچ مرضى در آن نيست و هيچ زيانى ندارد و خواب بيمار را آرام مى كند.⁽¹⁴⁴⁾
4. امام رضا (ع): چغندر، عقل را استحكام مى بخشد و خون را تصفيه مى كند.⁽¹⁴⁵⁾
5. چغندر، گياه خوبى است ؛ در حواشى بهشت مى رويد؛ شفاى همه دردها در آن است ؛ عصب را محكم مى كند؛ خون را زياد مى كند و استخوان را درشت مى سازد.⁽¹⁴⁶⁾
خربزه
1. پيامبر (ص): خربزه بخوريد كه داراى ده ويژگى است : گرسنگى را برطرف مى سازد؛ تشنگى را مرتفع مى كند؛ برطرف كننده ى چربى و دارارى خاصيت پاك كنندگى است ؛ خوشبو كننده است ؛ مثانه را شست و شو مى دهد؛ شكم را مى شويد؛ آب كمر را زياد مى كند؛ قدرت جنسى را افزايش مى دهد؛ سردى مزاج را از بين مى برد؛ رنگ پوست را روشن مى سازد.⁽¹⁴⁷⁾
2. پيامبر (ص): نياز به ميوه را با خربزه برآورده كنيد كه ميوه ى بهشت است و در آن ، هزار بركت و هزار رحمت وجود دارد و خوردنش دواى هر درد است .⁽¹⁴⁸⁾
3. پيامبر (ص): نياز به ميوه را با خربزه جبران كنيد كه آب آن رحمت است و شيرينى آن ، از شيرينى بهشت مى باشد.⁽¹⁴⁹⁾
4. براى پيامبر، خربزه اى از طائف آوردند. پيامبر آن را بوييد و بوسيد و فرمود: خربزه را به دندان بكشيد. خربزه از زيورهاى زمين است و آبش از رحمت خداوند و شيرينى اش از بهشت مى باشد.⁽¹⁵⁰⁾
5. پيامبر (ص):هر زن باردارى خربزه بخورد، نوزادش خوش رو و خوش خو مى گردد.⁽¹⁵¹⁾
6. امام على (ع): خربزه همانند پيه زمينى است ⁽¹⁵²⁾، نه بيمارى دارد و نه عارضه .⁽¹⁵³⁾
7. امام صادق (ع): خربزه ، سنگ را در مثانه ذوب مى كند.⁽¹⁵⁴⁾
8. امام صادق (ع): خربزه بخوريد كه ده ويژگى در آن جمع است : همانند پيه زمينى است و درد و عارضه اى در آن نيست ؛ غذا است ؛ سيراب كننده است ؛ ميوه است ؛ خوشبو است ؛ برطرف كننده ى چربى و داراى خاصيت پاك كنندگى است ؛ نان خورش است ؛ قدرت جنسى را افزايش مى دهد؛ مثانه را مى شويد، و ادرار آور است .⁽¹⁵⁵⁾
9. پيامبر (ص): خوردن خربزه پيش از غذا، شكم را كاملا شست و شو مى دهد و بيمارى را ريشه كن مى سازد.⁽¹⁵⁶⁾
10. امام رضا (ع): خوردن خربزه در حالت ناشتا، بدن را فلج مى كند كه از آن به خدا پناه مى برم .⁽¹⁵⁷⁾
11. پيامبر (ص): خربزه را به دندان بكش و آن را قطعه قطعه نكن . خربزه ميوه اى است خوش و خجسته كه مايه ى پاكى دهان است و تقدس بخش دل . دندان ها را سفيد مى كند؛ خداوند را خوشنود مى گرداند؛ بويش از عنبر، آبش از كوثر، گوشتش از فردوس ، لذتش ‍ از بهشت ، و خوردنش عبادت است .⁽¹⁵⁸⁾
خُرفه
1. پيامبر (ص): خرفه بخوريد كه موجب زيركى مى گردد. اگر تنها يك چيز عقل را زياد كند، همان خرفه است . ⁽¹⁵⁹⁾
2. امام صادق (ع): روزى پيامبر بر زمين داغ و بسيار گرمى پا گذاشت و پاى مباركش سوخت . براى تسكين درد، پاى خود را بر روى خرفه گذاشت و سوزش آن از بين رفت . از آن پس ، رسول خدا خرفه را دوست داشت و مى فرمود: ((خرفه ، چه گياه پر بركتى است )).⁽¹⁶⁰⁾
3. امام صادق (ع): بر روى زمين ، گياهى والاتر و سودمندتر از خرفه نيست . خرفه سبزى فاطمه زهرا است .⁽¹⁶¹⁾
خرما
1. پيامبر (ص): خرماى بَرنى ⁽¹⁶²⁾، آب ستون فقرات را افزايش مى دهد.⁽¹⁶³⁾
2. پيامبر (ص): خرماى برنى بخوريد كه خستگى را برطرف مى كند؛ در سرما، گرمى مى بخشد؛ در گرسنگى ، سير مى كند و هفتاد و دو نوع شفا در آن است .⁽¹⁶⁴⁾
3. پيامبر (ص): عَجوه ⁽¹⁶⁵⁾ از بهشت آمده و درمان زهر است .⁽¹⁶⁶⁾
4. امام على (ع): خرما بخوريد كه درمان دردها است .⁽¹⁶⁷⁾
5. پيامبر (ص): خرماى برنى ... پشت را قوى مى كند؛ توان جنسى را بالا مى برد؛ قدرت بينايى و شنوايى را افزايش مى دهد؛ انسان را به خدا نزديك مى كند؛ از شيطان دور مى سازد؛ غذا را هضم مى كند؛ بيمارى را از بين مى برد؛ دهان را خوشبو مى كند.⁽¹⁶⁸⁾
6. امام صادق (ع): خرماى برنى ... بيمارى زا نيست ؛ هيچ زيانى ندارد؛ بلغم را از بين مى برد؛ معده را سبك مى كند و موجب گوارش ‍ مى گردد.⁽¹⁶⁹⁾
7. در فصل گرما، مردى مهمان امام صادق (ع) بود. پس از اين كه غذا خورده شد، خرما آوردند. مرد گفت : ((قربانتان گردم ! فصل ، فصل خوردن ميوه و انگور است )). امام فرمود: ((بخور كه اين روش پيامبر خدا است )).⁽¹⁷⁰⁾
8. پيامبر (ص):بهترين سحرى براى مؤ من ، خرما است .⁽¹⁷¹⁾
9. پيامبر (ص): كسى كه روزه بوده ، با خرما افطار كند، و اگر خرما نبود، با آب روزه اش را بگشايد.⁽¹⁷²⁾
10. پيامبر (ص): در آخرين ماه حاملگى ، به زن خرما دهيد تا فرزندش ، صبور و پاكدامن گردد.⁽¹⁷³⁾
11. به زنانى كه وضع حمل كرده اند، خرماى تازه بدهيد، و اگر نبود، هر خرماى ديگرى كه بود، بدهيد. هيچ درختى در نزد خداوند، گرامى تر از درخت خرما نيست كه مريم دختر عمران در زير آن نشست (و زايمان كرد).⁽¹⁷⁴⁾
12. امام صادق (ع): در دوران زايمان ، به زنانتان خرماى بَرنى بدهيد تا فرزندانتان زيبا گردند.⁽¹⁷⁵⁾
13. امام على (ع): كام كودكانتان را با خرما باز كنيد. پيامبر با حسين ، چنين كرد.⁽¹⁷⁶⁾
خيار
1. پيامبر (ص): خيار بخوريد كه خداوند تبارك و تعالى ، درمان هر دردى را در آن قرار داده است .⁽¹⁷⁷⁾
2. امام صادق (ع): هرگاه خيار مى خوريد، آن را از ته بخوريد كه بركتش بيشتر است .⁽¹⁷⁸⁾
3. امام صادق (ع): پيامبر، خيار را با نمك مى خورد.⁽¹⁷⁹⁾
4. عبدالله بن جعفر مى گويد: پيامبر را ديدم كه خرما را با خيار مى خورد.⁽¹⁸⁰⁾
روغن حيوانى
1. پيامبر (ص): هر كس يك لقمه چرب شده به روغن حيوانى بخورد، به همان مقدار، مرض از تنش بيرون مى رود. گوشت گاو، درد است و روغن آن شفا است و شيرش درمان . هيچ چيز همانند روغن گاوى كه وارد بدن مى شود، سودمند نيست .⁽¹⁸¹⁾
2. امام على (ع): گوشت گاو، درد است و شيرش شفا است و روغنش درمان . پيه آن نيز به اندازه خود، درد را بيرون مى ريزد. بهترين چيزى كه مردم با آن درمان مى كنند، روغن گاو است .⁽¹⁸²⁾
3. امام رضا (ع): هر كه مى خواهد از درد نشيمنگاه ايمن گردد و بادهاى بواسير به او زيانى نرساند، هفت خرماى هَيرون ⁽¹⁸³⁾، با روغن گاو بخورد و به بيضه هاى خود جيوه بمالد.⁽¹⁸⁴⁾
4. امام صادق (ع): از آنچه كه وارد بدن مى شود، هيچ چيز سودمندتر از روغن حيوانى نيست ؛ اما من آن را براى افراد پير، ناخوشايند مى دانم .⁽¹⁸⁵⁾
5. امام صادق (ع): وقتى كسى به پنجاه سالگى رسيد، اگر شب هنگام روغن حيوانى خورد، به بستر نرود.⁽¹⁸⁶⁾
زردك (هويج وحشى )
1. امام صادق (ع): زردك ، از قولنج و بواسير ايمن مى گرداند و توان جنسى را افزايش مى دهد.⁽¹⁸⁷⁾
2. امام صادق (ع): خوردن زردك موجب گرمى كليه ها و راستى آلت مى گردد.⁽¹⁸⁸⁾
3. داود بن فرقه مى گويد: نزد امام صادق (ع) رفتم . مقدارى زردك مقابل ايشان بود. امام ، زردكى به من داد و فرمود: ((بخور)). گفتم : ((دندان آسياب ندارم )). فرمود: ((كنيز دارى ؟)). گفتم : ((آرى )). فرمود: ((به او بگو زردك را برايت آب پز كند. سپس آن را بخور)).⁽¹⁸⁹⁾
زيتون
1. پيامبر (ص): زيتون ، مسواك خوبى است و از درختى مبارك است . دهان را خوشبو مى كند و جرم دندان را مى برد. زيتون ، مسواك من و پيامبران پيش از من است .⁽¹⁹⁰⁾
2. امام صادق (ع): زيتون ، منى را زياد مى كند.⁽¹⁹¹⁾
3. امام صادق (ع): زيتون ، بادهاى بدن را بيرون مى راند.⁽¹⁹²⁾
4. پيامبر (ص): روغن زيتون بخوريد و بدنتان را با آن چرب كنيد كه از درخت مباركى است .⁽¹⁹³⁾
5. پيامبر (ص): سينه پهلو را با قُسط⁽¹⁹⁴⁾ دريايى و روغن زيتون ، درمان كنيد.⁽¹⁹⁵⁾
6. پيامبر (ص): روغن زيتون را بخوريد و بدن را با آن چرب كنيد كه براى درمان بواسير، سودمند است .⁽¹⁹⁶⁾
7. پيامبر (ص): روغن زيتون بخوريد و بدنتان را با آن چرب كنيد كه درمان هفتاد نوع درد است كه جذام ، يكى از آنها است .⁽¹⁹⁷⁾
8. روغن زيتون ، روغن خوبان و نان خورش برگزيدگان است . در آن بركت نهاده شده است و دو بار در پاكى غوطه خورده است .⁽¹⁹⁸⁾
9. امام صادق (ع): خوردن قاووت با روغن زيتون ، موجب روييدن گوشت در بدن مى شود؛ استخوان را محكم مى كند؛ پوست را لطيف مى سازد و قدرت جنسى را افزايش مى دهد.⁽¹⁹⁹⁾
10. امام صادق (ع): اگر در بدن شما، جوش و دمل به وجود آمد، آن را ببنديد و با روغن زيتون يا روغن حيوانى درمان كنيد.⁽²⁰⁰⁾
سَنا⁽²⁰¹⁾
1. پيامبر (ص): از شِبرَم ⁽²⁰²⁾ حذر كنيد كه طبعى بسيار سرد است . به جاى آن ، سَنا مصرف كنيد و با آن مداوا كنيد. اگر بنا بود چيزى مرگ را دور كند، سنا آن را دور مى كرد.⁽²⁰³⁾
2. امام صادق (ع): اگر مردم مى دانستند در سنا چه چيزى نهفته است ، هر مثقال آن را در برابر دو مثقال طلا به دست مى آوردند. اين گياه ، بدن را از لك و پيس ، پيسى ، جذام ، ديوانگى ، فلج شدن و لقوه ايمن مى كند.⁽²⁰⁴⁾
سركه
1. پيامبر (ص): سركه ، خوب نان خورشى است .⁽²⁰⁵⁾
2. امام على (ع): سركه ، خوب نان خورشى است ؛ اخلاط را از غليان مى اندازد؛ صفرا را خاموش مى كند و موجب زنده دلى مى گردد.⁽²⁰⁶⁾
3. امام صادق (ع): سركه ، كرم هاى شكم را مى كشد و دهان را استحكام مى بخشد.⁽²⁰⁷⁾
4. امام صادق (ع): سركه ، عقل را استحكام مى بخشد.⁽²⁰⁸⁾
5. امام صادق (ع): نان خورش كردن سركه ، شهوت زنا را از بين مى برد.⁽²⁰⁹⁾
6. پيامبر (ص): در خانه اى كه سركه باشد. اهلش فقير نمى شوند.⁽²¹⁰⁾
7. پيامبر (ص): بهترين سركه ، سركه ى شراب است .⁽²¹¹⁾
8. امام كاظم (ع): سركه ى شراب ، لثه را محكم مى كند.⁽²¹²⁾
9. امام صادق (ع): ما غذا را با سركه شروع مى كنيم .⁽²¹³⁾
10. مردى خدمت امام رضا (ع) بود وقتى غذا آوردند، بر سر سفره ، نمك و سركه بود. امام ، غذا را با سركه آغاز كرد. مرد گفت : ((قربانتان گردم ! به ما فرموده ايد كه غذا را با نمك آغاز كنيم )).
حضرت فرمود: ((اين هم مثل آن است . سركه ذهن را قوى مى كند و عقل را زياد مى گرداند)).⁽²¹⁴⁾
سنجد
1. امام على (ع) تب داشت . پيامبر به ديدن او رفت و او را به خوردن سنجد سفارش كرد.⁽²¹⁵⁾
2. امام صادق (ع): گوشت سنجد، موجب رويش گوشت ، استخوانش ⁽²¹⁶⁾ موجب رويش استخوان ، و پوستش موجب رويش ‍ پوست است . علاوه بر اين ، كليه ها را گرم مى كند؛ معده را پاكسازى مى كند؛ از بواسير و خروج غير ارادى ادرار جلوگيرى مى كند؛ ساق پا را قوى مى سازد و جذام را از بين مى برد.⁽²¹⁷⁾
سيب
امام على (ع): سيب بخوريد كه معده را پاكسازى مى كند.⁽²¹⁸⁾
امام صادق (ع): سيب ، خوش بو كننده ى معده است .⁽²¹⁹⁾
3. امام صادق (ع): سيب ، موجب گشايش معده مى گردد. سيب بخوريد كه حرارت بدن را پائين مى آورد؛ درون را سرد مى كند و تب را از بين مى برد.⁽²²⁰⁾
4. امام صادق (ع): به تبداران خود سيب بدهيد كه هيچ چيزى سودمندتر از سيب نيست .⁽²²¹⁾
5. اگر مردم مى دانستند چه چيزى در سيب نهفته است ، بيماران خود را به غير آن درمان نمى كردند. سيب ، سودمندترين چيز براى قلب است و آن را شست و شو مى دهد.⁽²²²⁾
6. مردى از سرزمين وبازده ، نامه اى به امام صادق (ع) نوشت و از اوضاع آنجا خبر داد. امام در جواب نوشت : ((سيب بخور)). او انجام داد و عافيت يافت .⁽²²³⁾
7. شخصى به امام صادق (ع) گفت : ((اگر كسى از ما مريض شود، پزشكان او را به پرهيز، توصيه مى كنند)). امام فرمود: ((اما ما خاندان پيامبر، به جز خرما از چيز ديگرى پرهيز نمى كنيم و با سيب و آب سرد، درمان مى كنيم )).⁽²²⁴⁾
8. درست بن ابى منصور مى گويد: در يك روز تابستانى ، نزد امام صادق (ع) رفتم . ظرفى پر از سيب سبز جلوى حضرت بود. گفتم : ((فدايت شوم ! مردم از اين بدشان مى آيد. شما چگونه مى خوريد؟)). فرمود: ((شب گذشته ، تبدار شدم . كسى را فرستادم آن را تهيه كرد و برايم آورد و از آن خوردم . سيب ، تب را ريشه كن مى كند و حرارت بدن را پايين مى آورد)).
وقتى نزد خانواده خود بازگشتم ، آنان تبدار بودند. به آنان سيب دادم و تب آنها، ريشه كن شد.⁽²²⁵⁾
9. امام كاظم (ع): سيب براى چند چيز سودمند است : زهر، افسون ، ديوانگى ناشى از جنّيان اهل زمين و بلغمى كه چيره شده است . هيچ چيزى ، زودتر از سيب ، اثربخش نيست .⁽²²⁶⁾
10. پيامبر (ص): سيب را ناشتا بخوريد كه شست و شو دهنده معده است .⁽²²⁷⁾
11. پيامبر (ص): چهار چيز بر عمر انسان مى افزايد:... و خوردن سيب در سحرگاهان .⁽²²⁸⁾
12. امام باقر (ع): هر گاه خواستى سيب بخورى ، ابتدا آن را بو كن و سپس بخور كه اگر چنين كنى ، همه دردها و عارضه ها از بدنت بيرون مى رود و هر آنچه از جانب ارواح ⁽²²⁹⁾ پديد آمده است ، آرام مى گيرد.⁽²³⁰⁾
13. در هفته اول ، عروس را از خوردن شير، سركه ، گشنيز، و سيب ترش باز دار. زيرا رحم را نسبت به آوردن بچه ، عقيم و سرد مى سازد... و قاعدگى زن را قطع مى كند و موجب بيمارى اش مى شود.⁽²³¹⁾
14. زياد قندى مى گويد: با برادرم به مدينه رفته بوديم كه ديديم مردم ، خون دماغ مى شوند و پس از دو روز مى ميرند. برادر من نيز گرفتار خونريزى بينى شد. نزد امام كاظم (ع) رفتم و خواستار دارويى شدم . امام فرمود: ((به برادرت سيب بخوران )). به او سيب دادم و خونريزى اش قطع شد.⁽²³²⁾
سير
1. پيامبر (ص): سير بخوريد و با آن مداوا كنيد كه درمان هفتاد درد است .⁽²³³⁾
2. پيامبر (ص): يا على ! سير بخور. اگر من با فرشته هم سخن نمى شدم ، سير مى خوردم .⁽²³⁴⁾
3. امام صادق (ع): پيامبر فرمود: ((هر كس سير خورد، به مسجد ما نزديك نشود))؛ اما نفرمود كه سير حرام است .⁽²³⁵⁾
4. امام رضا (ع): هر كه مى خواهد بادهاى درد آور، دامنگيرش نشود، هفته اى يك بار سير بخورد.⁽²³⁶⁾
شكر
1. امام صادق (ع) از بشير پرسيد: ((بيمارانتان را با چه چيزى مداوا مى كنيد؟)) بشير گفت ((با اين داروهاى تلخ )). امام فرمود: ((اگر كسى از شما مريض شد، كمى شكر سفيد را بساب و بر روى آن آب سرد بريز و به مريض بده . خدايى كه درمان را در تلخى قرار داده است ، مى تواند درمان را در شيرينى هم قرار بدهد.⁽²³⁷⁾
2. امام كاظم (ع): براى تب ، ده درهم ⁽²³⁸⁾ شكر را در آب سرد بريزيد و ناشتا بخوريد.⁽²³⁹⁾
3. ابراهيم جعفى مى گويد: نزد امام صادق (ع) رفتم . پرسيد: ((چرا رنگت پريده است ؟)). گفتم ((دچار تب رِبع شده ام ))⁽²⁴⁰⁾. حضرت فرمود: ((شكر را بساب و در آب حل كن و آن را در حال ناشتا و همچنين در ابتداى شب بخور)). آن كار را انجام دادم و ديگر آن تب برنگشت .⁽²⁴¹⁾
4. مردى از وبا شكوه كرد. امام صادق (ع) فرمود: سليمانى بخور، اولين كسى كه شكر درست كرد، سليمان بن داود بود.⁽²⁴²⁾
5. امام كاظم (ع): نيشكر، گرفتگى هاى عروقى و عصبى را برطرف مى كند و هيچ گونه درد و زيانى در آن نيست .⁽²⁴³⁾
6. امام كاظم (ع): سه چيز است كه هيچ گونه زيانى ندارد: انگور رازقى ، نيشكر، سيب لبنانى .⁽²⁴⁴⁾
7. امام رضا (ع): شكر طبرزد⁽²⁴⁵⁾، بلغم را به طور كلى از بين مى برد.⁽²⁴⁶⁾
8. امام باقر (ع): شكر طبرزد، براى هفتاد بيمارى مفيد است و بلغم را ريشه كن مى كند.⁽²⁴⁷⁾
شلغم
1. امام صادق (ع): شلغم بخوريد و بر خوردنش مداومت داشته باشيد. در هر كس ، رگى از جذام ⁽²⁴⁸⁾ است . اين رگ را با شلغم از بين ببريد.⁽²⁴⁹⁾
2. امام صادق (ع): در هر كس ، رگى از جذام وجود دارد. شلغم را در فصل آن بخوريد تا اين رگ از بين برود.⁽²⁵⁰⁾
3. امام صادق (ع): شلغم را در فصل آن بخوريد تا هر دردى را از بدنتان خارج سازد.⁽²⁵¹⁾
شنبليله
1. پيامبر (ص): حتما شنبليله بخوريد، اگر چه به قيمت طلا فروخته شود.⁽²⁵²⁾
2. پيامبر (ص): با شنبليله درمان كنيد. اگر امت من مى دانستند كه چه سودى برايشان دارد، با آن مداوا مى كردند، اگر چه به قيمت طلا بود.⁽²⁵³⁾
3. امام كاظم (ع): براى درمان باد شابكه ⁽²⁵⁴⁾ و حامّ⁽²⁵⁵⁾ و سردى موجود در مفاصل ⁽²⁵⁶⁾، يك مشت شنبليله و يك مشت انجير خشك در آب ، خيس كن و در ديگ بجوشان . سپس آن را صاف كن و بگذار سرد شود و يك روز در ميان بخور.⁽²⁵⁷⁾
شير
1. امام على (ع): نوشيدن شير، درمان هر دردى به جز مرگ است .⁽²⁵⁸⁾
2. امام صادق (ع): شير بخور كه هم موجب رويش گوشت در بدن مى شود و هم استخوان را محكم مى كند.⁽²⁵⁹⁾
3. امام صادق (ع): براى گلودرد، چيزى همانند نوشيدن شير، مفيد نيست .⁽²⁶⁰⁾
4. پيامبر (ص): خداوند براى هر دردى كه فرستاده ، درمانى قرار داده است و در شير گاو، درمان همه ى دردها است .⁽²⁶¹⁾
5. شير گاو بخوريد كه درمان هر دردى است ؛ چرا كه گاو، هر نوع گياهى را مى خورد.⁽²⁶²⁾
6. امام على (ع): شير گاو، دارو است .⁽²⁶³⁾
7. ابوالبلاد مى گويد: در نزد امام باقر، از ناراحتى معده ام شكوه كردم . فرمود: ((چرا شير گاو نمى نوشى . آيا تا كنون شير گاو نوشيده اى )). گفتم : ((آرى ؛ بارها نوشيده ام )). فرمود: ((به نظرت شير گاو چطور است ؟)). گفتم : ((به نظر من ، معده را شست و شو مى دهد؛ موجب مى شود كه اطراف كليه را پيه بپوشاند و اشتها را زياد مى كند)). امام فرمود: ((اگر فصلش بود، با هم به بندرگاه يَنبُع مى رفتيم تا شير گاو بخوريم )).⁽²⁶⁴⁾
8. پيامبر (ص): شير شتر، درمان بيمارى ذَرِب ⁽²⁶⁵⁾ است .⁽²⁶⁶⁾
9. يحيى بن عبدالله مى گويد: نزد امام صادق بودم كه چند پياله برايمان آوردند. حضرت فرمود: ((اين سر شير الاغ است كه آن را براى يكى از بيمارانمان گرفته ايم . هر كس مى خواهد، بخورد)).⁽²⁶⁷⁾
10. هر كس كه آب كمرش دگرگون شده است و نطفه اش منعقد نمى شود شير و عسل برايش مفيد است .⁽²⁶⁸⁾
11. امام كاظم (ع): هر كسى مى خواهد ماست بخورد و از خوردن ماست ، ضررى به او نرسد، پس از آن سياهدانه بخورد.⁽²⁶⁹⁾
شيرينى
1. پيامبر (ص): مؤ من ، دلنشين است و دلنشينى را دوست دارد، و شيرين است و شيرينى را دوست دارد.⁽²⁷⁰⁾
2. پيامبر (ص): در درون مؤ من ، گوشه اى است كه فقط با شيرينى پر مى شود.⁽²⁷¹⁾
3. امام على (ع): پيامبر، هيچگاه عطر و شيرينى را رد نمى كرد.⁽²⁷²⁾
4. امام كاظم (ع): ما خاندانى هستيم كه شيرينى را دوست داريم .⁽²⁷³⁾
5. امام كاظم (ع): ما و شيعيان ما از شيرينى سرشته شده ايم و شيرينى را دوست داريم .⁽²⁷⁴⁾
عدس
1. پيامبر (ص): عدس بخوريد كه قلب را رقيق مى كند؛ اشك را زياد مى كند و هفتاد پيامبر آن را تقديس كرده اند.⁽²⁷⁵⁾
2. امام صادق (ع): پيامبر در جاى نماز خود نشسته بود كه مردى نزد ايشان رفت و گفت : ((اى پيامبر! با اين كه من زياد در محضر شما مى نشينم از شما مطالب فراوانى مى شنوم ، اما نه رقّت قلب پيدا مى كنم و نه اشك مى ريزم )). پيامبر فرمود: ((عدس بخور كه رقّت قلب مى آورد و اشك را زياد مى كند)).⁽²⁷⁶⁾
3. پيامبر (ص): يكى از پيامبران ، از سنگ دلى قوم خود، به خداوند شكوه كرد. خداوند به او وحى فرمود: ((به قوم خود دستور بده عدس بخورند. عدس ، رقّت قلب مى آورد؛ اشك چشم را جارى مى كند؛ تكبر را از بين مى برد و غذاى خوبان است )).⁽²⁷⁷⁾
عسل
1. پيامبر (ص): عسل درمان است .⁽²⁷⁸⁾
2. پيامبر (ص): با دو چيز، خود را درمان كنيد: عسل و قرآن .⁽²⁷⁹⁾
3. پيامبر (ص): براى زنى كه تازه زاييده است ، درمانى همانند خرما نيست ، و براى كسى كه مريض است ، درمانى همانند عسل نيست .⁽²⁸⁰⁾
4. پيامبر (ص): خداوند، بركت را در عسل قرار داده است . درمان دردها در آن است و هفتاد پيامبر براى آن طلب بركت از خداوند كرده اند.⁽²⁸¹⁾
5. امام على (ع): فرد بيمار، به هيچ چيزى بهتر از نوشيدن عسل ، مداوا نمى شود.⁽²⁸²⁾
6. امام على (ع): عسل ، شفاى هر دردى است و هيچ دردى در آن نيست . بلغم را كم مى كند و دل را جلا مى دهد.⁽²⁸³⁾
7. امام على (ع): خوردن عسل به همراه خواندن قرآن و جويدن كُندر، بلغم را از بين مى برد.⁽²⁸⁴⁾
8. پيامبر (ص): عسل ، نوشيدنى خوبى است ؛ قلب را محافظت مى كند و كينه را از بين مى برد.⁽²⁸⁵⁾
9. پيامبر (ص): عسل درمانى است كه باد بدن را و تب را از بين مى برد.⁽²⁸⁶⁾
10. پيامبر (ص): درمان در نيشتر حجامتگر است و نوشيدن عسل .⁽²⁸⁷⁾