آويشن
1. امام كاظم (ع): داروى امير مؤمنان آويشن بود. او مى فرمود: آويشن موجب رويش پرز در معده مى شود؛ همانند پرز پارچه مخمل ⁽¹⁾.
2. امام صادق (ع): چهار چيز، چشم را جلا مى دهد؛ سودمند هستند و هيچ ضررى ندارند: آويشن و نمك كه با هم باشند و سياه دانه و گردو كه با هم خورده شوند، سياه دانه و گردو، بواسير را ريشه كن مى كنند، بادهاى بدن را خارج مى گردانند؛ رنگ پوست را زيبا مى كنند؛ معده را مقاوم مى سازند و موجب گرمى كليه ها مى گردند.
سياه دانه و نمك نيز، بادها را از قلب بيرون مى كنند؛ گرفتگى هاى عروقى و عصبى را برطرف مى نمايد؛ بلغم را مى سوزانند؛ منى را زياد مى كنند؛ نفس را خوشبو مى سازند؛ موجب نرمى معده مى گردند؛ بوهاى بد را از دهان مى برند و آلت تناسلى را سفت و محكم مى كنند⁽²⁾.
3. آويشن ، معده را شست وشو مى دهد⁽³⁾.
اسفند
1. پيامبر (ص): هر كس به مدت چهل روز، در ابتداى صبح ، يك مثقال اسفند حل شده در آب بخورد، نور حكمت در دلش روشن مى گردد و از هفتاد و دو بيمارى كه كمترين آنها جذام است ، ايمن مى شود.⁽⁴⁾
2. پيامبر (ص): اسفند كه مى رويد، بر بوته و برگ و دانه ى آن ، فرشته اى گماشته مى شود و همراه آن است تا زمانى كه به دست آن كسى كه بايد برسد، مى رسد و يا خرد مى گردد. در ريشه و شاخه هاى آن رازى نهفته است و در دانه آن ، درمان هفتاد و دو درد وجود دارد . با اسفند و كندر معالجه و درمان كنيد.⁽⁵⁾
3. امام على (ع): ريشه اسفند، مايه علاج ديوانگى است و شاخه آن ، درمان هفتاد و دو نوع بيمارى است .⁽⁶⁾
4. امام صادق (ع): بر هر ريشه اى اى از اسفند كه در زمين فرو مى رود و بر هر شاخه اى از آن كه بالا مى رود، فرشته اى گماشته شده است تا زمانى كه خشك شود يا به سرنوشت ديگرى دچار گردد. شيطان از خانه اى كه اسفند در آن است ، هفتاد خانه دور مى گردد ... پس از آن غافل نگرديد.⁽⁷⁾
5. يكى از پيامبران ، از ترسو بودن امت خود به درگاه خداوند شكوه كرد. خداوند وحى فرمود: ((به امت خود فرمان بده كه اسفند بخورند. اسفند، موجب افزايش شجاعت در مرد مى گردد)).⁽⁸⁾
انار
1. پيامبر (ص): هر كس يك انار بخورد، تا چهل روز شيطانِ خود را به خشم در آورده است .⁽⁹⁾
2. امام صادق (ع): ميوه ها صد و بيست گونه هستند كه مهمترين آنها، انار است .⁽¹⁰⁾
3. پيامبر (ص): هر كس انارى را به طور كامل بخورد، خداوند قلب او را تا چهل شب ، نورانى مى كند.⁽¹¹⁾
4. پيامبر (ص): انار بخوريد، هر دانه اى كه از آن در معده قرار مى گيرد، تا چهل روز قلب را نورانى مى كند و شيطان را بيرون مى راند.⁽¹²⁾
5. امام على (ع): هر دانه انارى كه در معده جاى مى گيرد، موجب زنده دلى و نورانى شدن نفس مى گردد و شيطان وسواس را تا چهل شب ، ضعيف مى گرداند.⁽¹³⁾
6. امام صادق (ع): چهار چيز، مزاج را معتدل مى كند: انار سورا⁽¹⁴⁾، بنفشه ، كاسنى و خرماى نارسى كه پخته شود.⁽¹⁵⁾
7. امام صادق (ع): هر كس قبل از خواب ، انار بخورد، جانش تا صبح در امان است .⁽¹⁶⁾
8. انار بخوريد كه هر گرسنه اى آن را بخورد، سير مى گردد و هر سيرى آن را بخورد، غذايش گوارا مى گردد.⁽¹⁷⁾
9. يزيد بن عبدالملك نوفلى نقل مى كند: نزد امام صادق رفتم . انارى در دست ايشان بود. به غلام خود دستور داد تا انارى هم به من بدهد. سپس فرمود: ((شريك شدن در هيچ چيز همانند شريك شدن در خوردن انار، براى من ناخوشايند نيست )). حضرت پس از خوردن انار، حجامت كرد و به من هم فرمود كه حجامت كنم . من هم حجامت كردم . دوباره حضرت دستور داد تا انار بياورند. سپس فرمود: هر مؤ منى كه انار را به صورت كامل بخورد، خداوند شيطان را تا چهل روز از فروغ قلبش دور مى سازد. اگر دو انار بخورد تا صد روز دور مى گرداند؛ اگر سه انار بخورد، خداوند، شيطان را تا يك سال از فروغ دل او دور مى سازد. و اگر خداوند شيطان را براى يك سال از فروغ دل كسى دور كند، او ديگر گناه نمى كند. و اگر كسى گناه نكند به بهشت مى رود.⁽¹⁸⁾
10. امام كاظم (ع): هر كس در روز جمعه ، در حال ناشتا يك انار بخورد قلبش تا چهل روز نورانى مى گردد؛ اگر دو انار بخورد، تا هشتاد روز؛ و اگر سه انار بخورد، تا صد و بيست روز. همچنين ، وسوسه شيطان از او دور مى گردد، و كسى كه وسوسه شيطان از او دور گردد، ديگر گناه نمى كند و كسى كه گناه نكند، وارد بهشت مى گردد.⁽¹⁹⁾
11. امام صادق (ع): انار شيرين بخوريد كه هر دانه اى از آن كه در معده قرار مى گيرد، بيمارى اى را ريشه كن مى كند و شيطان وسواس را دور مى گرداند.⁽²⁰⁾
12. امام رضا (ع): خوردن انار شيرين ، منى را زياد مى كند و فرزند را زيبا مى گرداند.⁽²¹⁾
13. امام عسكرى (ع): پس از حجامت ، انار شيرين بخوريد كه خون را زياد مى كند و موجب تصفيه آن مى گردد.⁽²²⁾
14. در نزد امام صادق (ع): سخن از انار شيرين به ميان آمد. فرمود: انار ملس (ترش و شيرين ) با درون بدن ، سازگارتر است .⁽²³⁾
15. امام رضا (ع): آب انار ملس بخور كه نيرو بخش است و خون را زنده مى كند.⁽²⁴⁾
16. پيامبر (ص): انار را با پوست سفيد داخلى آن بخوريد كه شست و شو دهنده ى درون است .⁽²⁵⁾
17. صعصعة بن صوحان نزد امير مؤ منان رفت . حضرت مشغول خوردن شام بود. امام به او فرمود: (( نزديك بيا و شام بخور)). صعصعه گفت : ((شام خورده ام )). امام ، نصفه انارى را كه در كنارش بود، شكست و تكه اى از آن را به او داد و فرمود: ((آن را با پوست سفيد داخلى اش بخور كه زردى دندان و بدبويى دهان را از بين مى برد و نفس انسان را پاك مى كند.)).⁽²⁶⁾
18. امام صادق (ع): انار را با پوست سفيد داخلى اش بخوريد كه معده را شست و شو مى دهد و ذهن را قوى مى گرداند.⁽²⁷⁾
انجير
1. براى پيامبر (ص) ظرفى پر از انجير آورده شد. حضرت به ياران خود فرمود: بخوريد كه اگر بنا بود ميوه اى بهشتى را نام ببرم ، همين ميوه را نام مى بردم ؛ چرا كه ميوه اى بى هسته است (و ميوه بهشتى ، هسته ندارد). انجير بخوريد كه بواسير را ريشه كن مى كند و براى نقرس ⁽²⁸⁾، سودمند است .⁽²⁹⁾
2. پيامبر (ص): انجير بخوريد خواه تازه و خواه خشك . قدرت جنسى را افزايش مى دهد؛ بواسير را ريشه كن مى كند و براى نقرس و سردمزاجى ، مفيد است .⁽³⁰⁾
3. امام على (ع): خوردن انجير، موجب نرم شدن گرفتگى ها مى گردد و براى بادهاى قولنج ، سودمند است . در روز فراوان بخوريد و در شب ، كم .⁽³¹⁾
4. امام رضا (ع): انجير بوى بد دهان را مى برد. استخوان و فك را محكم ميكند؛ موجب رويش مو مى گردد؛ درد را از بين مى برد و با وجود آن ، نياز به هيچ دارويى نيست . انجير، شبيه ترين چيز به گياهان بهشت است .⁽³²⁾
5. پيامبر (ص): هركه دوست دارد رقت قلب پيدا كند، انجير بخورد.⁽³³⁾
انگور
1. امام صادق (ع): پس از طوفان نوح كه آب فروكش كرد و استخوان مرده پديدار شد و حضرت نوح آن صحنه را ديد، آه و فغان سر داد و بسيار اندوهگين شد. خداوند به او وحى فرستاد: ((اين كارى است كه تو خود با خود كردى و آنان را نفرين نمودى )). نوح گفت : ((پروردگارا! من از تو آمرزش مى طلبم و به درگاه تو، توبه مى كنم )). خداوند به او وحى فرمود: ((انگور سياه بخور تا غم و اندوهت از بين برود)).⁽³⁴⁾
2. پيامبر (ص): انگور را دانه دانه بخور تا خوشمزه و گواراتر گردد.⁽³⁵⁾
3. پيران كهن سال و كودكان خردسال ، انگور را دانه دانه مى خورند. كسانى هم كه گمان مى كنند سير نخواهند شد، سه دانه و چهار دانه مى خورند. اما تو دو، حبه دو حبه بخور كه پسنديده است .⁽³⁶⁾
بادروج (حَوك )
1. پيامبر (ص): حوك ، سبزى پيامبران است . گويا مى بينم كه در بهشت روييده است .⁽³⁷⁾
2. امام على (ع): نزد پيامبر، از حوك كه همان بادروج است ، سخن به ميان آمد. فرمود: ((سبزى من و پيامبران پيش از من است . من آن را دوست دارم و مى خورم )).⁽³⁸⁾
3. امام صادق (ع): نزد پيامبر، دوست داشتنى ترين نان خورش ، سركه بود و دوست داشتنى ترين سبزى ، حوك بود.⁽³⁹⁾
4. امام صادق (ع): امير مؤ منان علاقه زيادى به بادروج داشت .⁽⁴⁰⁾
5. امام صادق (ع): حوك سبزى پيامبران است و داراى هشت ويژگى است : هضم را سريع مى سازد؛ گرفتگى رگ هاو مجراها را باز مى كند؛ آروغ را خوشبو مى سازد؛ دهان را خوشبو مى كند؛ غذا را لذيذ مى گرداند؛ بيمارى را بيرون مى كشد؛ بدن را نسبت به جذام ، ايمن مى كند؛ و اگر در درون انسان جاى بگيرد، از همه بيمارى ها جلوگيرى مى كند.⁽⁴¹⁾
6. مردى كه با امام كاظم (ع) هم غذا شده بود، نقل مى كند: امام بادروج خواست و فرمود: ((من دوست دارم غذا را با آن آغاز كنم ؛ چرا كه گرفتگى رگ ها و مجراها را باز مى كند غذا را لذت بخش مى سازد؛ سُبَل ⁽⁴²⁾ را از بين مى برد. هنگامى كه غذا را با آن شروع مى كنم ، از خوردن هيچ چيز ابايى ندارم و از هيچ مرض و ضررى نمى ترسم )).
وقتى غذا تمام شد، ديدم حضرت در ميان سفره ، به دنبال برگ هاى بادروج مى گردد. امام كاظم از آنها مى خورد و به من هم مى داد و مى فرمود: غذايت را با آن تمام كن تا آنچه را كه خورده اى ، هضم كند، آنچه را كه خواهى خورد، لذت بخش گرداند؛ سنگينى پس از غذا را از بين ببرد و آروغ و بوى دهان را خوشبو گرداند.⁽⁴³⁾
بادمجان
1. پيامبر (ص) در خانه جابر بود كه برايشان بادمجان آوردند. پيامبر شروع به خوردن كرد. جابر گفت : ((بادمجان ، حرارت زا است )). پيامبر فرمود: ((اينچنين نيست . اين نخستين گياهى است كه به خداوند ايمان آورد. آن را در آتش بپزيد و به آن روغن بزنيد و نرمش كنيد كه بر حكمت انسان مى افزايد)).⁽⁴⁴⁾
2. امام صادق (ع): بادمجان بخوريد كه درد را از بين مى برد و در آن هيچ دردى نيست .⁽⁴⁵⁾
3. بورانى بادمجان بخوريد كه شفا است و از پيسى ايمن مى گرداند. بادمجان سرخ شده در روغن نيز چنين است .⁽⁴⁶⁾
4. امام صادق (ع): بادمجان براى سودا مفيد است و به صفرا نيز زيانى نمى رساند.⁽⁴⁷⁾
5. امام سجاد (ع) در حالى كه چشم درد داشت ، بادمجان سرخ شده در روغن مى خورد. به ايشان عرض شد: ((چطور بادمجان مى خوريد در حالى كه حرارت زا است و همچون آتش مى باشد؟)). فرمود: ((پدرم از جدم نقل كرد كه فرموده است : بادمجان از پيهِ زمين است و در هر چيزى كه قرار گيرد آن را خوشبو مى گرداند)).⁽⁴⁸⁾
6. امام صادق (ع): در فصل خرماچينى ، بادمجان زياد بخوريد كه دواى هر درد است ؛ زيبايى صورت را بيشتر مى گرداند؛ رگ ها را نرم مى كند و آب كمر را افزايش مى دهد.⁽⁴⁹⁾
7. امام رضا (ع): بادمجان در فصل گرما، سرد است و در فصل سرما، گرم مى باشد.⁽⁵⁰⁾
8. بادمجان ، دربردارنده همه مزه ها و طعم ها است ؛ بى زيان است ؛ با همه طبايع ، سازگار است ؛ مناسب حال پير و جوان است و در گرمى و سردى اش ، معتدل و ميانه مى باشد.⁽⁵¹⁾
باقلا
پيامبر (ص): غذاى عيسى تا پيش از اين كه به آسمان برده شود، باقلا بود. او تا آن زمان ، چيزى را كه به وسيله آتش ، دگرگون شده باشد، نخورد.⁽⁵²⁾
2. امام صادق (ع): باقلا از بين برنده بيمارى است و در آن هيچ بيمارى نيست .⁽⁵³⁾
3. امام صادق (ع): خوردن باقلا، استخوان ساق را محكم مى كند، مغز را توانا مى سازد و خون تازه توليد مى كند.⁽⁵⁴⁾
4. امام صادق (ع): باقلا را با پوستش بخوريد كه معده را پاك مى گرداند.⁽⁵⁵⁾
برنج
1. پيامبر (ص): برنج در ميان غذاها، همچون رئيس در ميان گروه است .⁽⁵⁶⁾
2. پيامبر (ص): برترين غذاهاى اهل دنيا و آخرت ، گوشت است و پس از آن ، برنج مى باشد.⁽⁵⁷⁾
3. پيامبر (ص): برنج خوب دارويى است ؛ سرد و سالم و به دور از هر بيمارى مى باشد.⁽⁵⁸⁾
4. امام صادق (ع): برنج ، خوب غذايى است . ما آن را براى بيماران خود نگاه مى داريم .⁽⁵⁹⁾
5. امام صادق (ع): از جانب شما، هيچ چيزى دوست داشتنى تر از برنج و بنفشه براى ما نمى آيد. يك بار من از درد سختى رنج مى بردم كه به من الهام شد برنج بخورم . گفتم آن را تهيه كردند و خوردم . و خداوند به واسطه آن ، درد مرا از بين برد.⁽⁶⁰⁾
به
1.پيامبر (ص): خوردن به ، تيرگى چشم را از بين مى برد.⁽⁶¹⁾
2. پيامبر (ص) : خوردن به ، اندوه دل را زايل مى كند.⁽⁶²⁾
3. پيامبر (ص): به بخوريد كه دل را جلا مى دهد.خداوند هيچ پيامبرى را به رسالت بر نگزيد مگر اين كه بِه بهشتى را به او خوراند. و نيروى چهل مرد را به او داد.⁽⁶³⁾
4. پيامبر (ص): بِه موجب آرامش قلب مى گردد؛ بخيل را سخاوتمند مى كند، و ترسو را شجاع مى گرداند.⁽⁶⁴⁾
5. پيامبر (ص): به بخوريد كه ذهن را قوى مى كند؛ اندوه را از دل مى برد و فرزند را زيبا مى سازد.⁽⁶⁵⁾
6. پيامبر (ص): به ، رنگ پوست را صفا مى دهد و فرزند را زيبا مى سازد.⁽⁶⁶⁾
7. امام على (ع): خوردن به ، توان مرد را زياد مى كند و ضعفش را برطرف مى نمايد.⁽⁶⁷⁾
8. امام رضا (ع): پيامبر، بِه را دوست داشت . بهى را به ايشان هديه دادند. حضرت آن را با ضربه دست ، تكه تكه كرد و هم خود خورد و هم به كسانى كه در حضورش بودند، داد و فرمود: بِه بخوريد كه قلب را جلا مى دهد و اندوه سينه را از بين مى برد.⁽⁶⁸⁾
9. امام على (ع): خوردن به ، قلب ضعيف را قوى مى كند و موجب شستشوى معده مى گردد.⁽⁶⁹⁾
10. امام صادق (ع): به شيرين را با دانه اش بخور كه ضعف را از بين مى برد؛ معده را خوشبو مى كند و آن را پاك مى گرداند.⁽⁷⁰⁾
11. به بخوريد كه عقل و جوانمردى را افزايش مى دهد.⁽⁷¹⁾
12. پيامبر (ص):بِه را ناشتا بخوريد تا حقد و كينه ى درون را از بين ببرد.⁽⁷²⁾
13. امام على (ع): روزى نزد پيامبر رفتم . بهى در دست ايشان بود. پيامبر از آن به مى خورد و به من هم مى داد و مى فرمود: ((اى على ! بخور كه اين هديه ى خاوند به من و تو است . من همه ى لذت ها را در آن يافتم )). سپس پيامبر فرمود: ((اى على ! هر كس سه روز در حالت ناشتا به بخورد، ذهنش صفا مى يابد؛ درونش مملو از علم و بردبارى مى گردد و از مكر شيطان و لشكر شيطان ، محفوظ مى گردد)).⁽⁷³⁾
14. امام صادق (ع): هر كس در حالت ناشتا به بخورد، نطفه اش پاكيزه مى گردد و فرزندش زيبا مى شود.⁽⁷⁴⁾
15. پيامبر (ص): به زنان باردارتان بِه بدهيد تا فرزندانشان خوش اخلاق گردند.⁽⁷⁵⁾
16. پيامبر (ص): بوى پيامبران ، بوى بِه است و بوى حوريان بهشتى ، بوى مورد⁽⁷⁶⁾ است و بوى فرشتگان : بوى گل سرخ است و بوى دخترم فاطمه ى زهرا، بوى بِه و مورد و گل سرخ است .⁽⁷⁷⁾
17. پيامبر (ص): بِه بخوريد و به يكديگر هديه بدهيد كه چشم را جلا مى دهد و موجب رويش دوستى و مودت در قلب مى گردد.⁽⁷⁸⁾
18. زن حامله ، بِه بخورد تا فرزندش خوشبو و خوش رنگ گردد.⁽⁷⁹⁾
پنير
1. پنير بخوريد كه خواب آور است و غذا را هضم مى كند.⁽⁸⁰⁾
2. پنير خوش خوراكى است ؛ كام را تازه مى كند؛ دهان را خوشبو مى گرداند؛ غذاى قبلى را هضم مى كند؛ اشتها را براى غذاى بعدى بيشتر مى كند. هر كس در ابتداى ماه ، پنير بخورد، اميد است كه خواسته اش برآورده گردد.⁽⁸¹⁾
3. پيامبر (ص): هم پنير بيمارى زا است و هم گردو؛ اما اگر با هم خورده شوند، درمان مى گردند.⁽⁸²⁾
4. پيامبر (ص): هر زن باردارى ، خربزه و پنير بخورد، فرزندش زيبا و خوش اخلاق مى گردد.⁽⁸³⁾
5. پيامبر (ص) خيار را با نمك مى خورد و خربزه را با پنير.⁽⁸⁴⁾
6. پيامبر (ص): ده چيز موجب فراموشى مى گردد: خوردن پنير و... .⁽⁸⁵⁾
7. مردى درباره ى خاصيت پنير پرسيد امام صادق (ع) فرمود: ((ضرر دارد و سودى ندارد)). شب كه شد، آن مرد نزد امام صادق (ع) رفت و ديد در سفره ى حضرت ، پنير هست . گفت : ((قربانتان گردم ! صبح كه درباره ى پنير سؤ ال كردم ، فرموديد كه ضرر دارد و سودى ندارد. حالا بر سر سفره ى خودتان پنير مى بينم )). امام فرمود: خوردن پنير در صبح ، زيان بار است ؛ اما در شب ، مفيد و سودمند است .⁽⁸⁶⁾
پياز
1. پيامبر (ص): هرگاه وارد شهرى وبازده شديد و از آلوده شدن به وبا ترسيديد، پياز آن شهر را بخوريد. پياز چشم را جلا مى بخشد؛ مو را صاف و روشن مى كند؛ آب كمر را مى افزايد؛ لذت جماع را بيشتر مى كند؛ آفتاب سوختگى و سياهى صورت را از بين مى برد و خستگى را برطرف مى نمايد.⁽⁸⁷⁾
2. امام صادق (ع): پياز، تب را از بين مى برد.⁽⁸⁸⁾
3. امام صادق (ع): پياز، دهان را خوشبو مى سازد؛ لثه را استحكام مى بخشد؛ توان جنسى را افزايش مى دهد و بلغم را از بين مى برد.⁽⁸⁹⁾
4. امام صادق (ع): پياز، دهان را خوشبو مى كند؛ پشت را قوى مى سازد و پوست را نرم و لطيف مى كند.⁽⁹⁰⁾
پيه
1. امام على (ع): پيه ، به اندازه ى خود، بيمارى را از بدن بيرون مى راند. بهترين چيزى كه مردم ، خود را با آن درمان مى كنند، روغن حيوانى و خواندن قرآن است .⁽⁹¹⁾
2. امام على (ع): در نزد پيامبر، سخن از گوشت و پيه به ميان آمد. پيامبر فرمود: هر تكه پيه و گوشتى كه در معده قرار مى گيرد، در جاى آن شفا جايگزين مى شود و بيمارى از آن خارج مى گردد.⁽⁹²⁾
3. از امام صادق (ع) در مورد جمله پيامبر كه فرموده است : ((هر كس پيه بخورد، به همان اندازه ، بيمارى را از بدن بيرون مى كند))، سؤ ال شد. امام صادق (ع) فرمود: ((منظور، پيه گاو است )).⁽⁹³⁾
4. مردى نزد امام صادق (ع) رفت و گفت : ((دخترم اسهال دارد و نحيف و لاغر شده است )). امام فرمود: ((چرا به او برنج نمى دهى ؟ چهار - پنج تكه سنگ را در كنار آتشى قرار بده و برنج را در ديگى بريز و بگذار خوب بپزد. مقدارى چربى تازه ى قلوه گاه را در ظرفى بريز و سنگ هاى داغ را درون آن بينداز و درب آن را بگذار و آن ظرف را خوب تكان بده تا چربى ها آب شود؛ البته مواظب باش كه بخار آن خارج نشود. هنگامى كه چربى آب شد و برنج پخت ، چربى آب شده را روى برنج بريز و به بيمار بده )).⁽⁹⁴⁾
تخم مرغ ⁽⁹⁵⁾
1. پيامبر (ص): يكى از پيامبران از ضعف و ناتوانى خود، به درگاه خداوند شكوه كرد. خدا او را به خوردن تخم مرغ دستور داد. ⁽⁹⁶⁾
2. امام على (ع): يكى از پيامبران به خداوند شكوه كرد كه زاد و ولد در ميان قومش كم شده است . خداوند به او دستور داد مردم را به خوردن تخم مرغ سفارش كند. مردم به دستور او عمل كردند و زاد و ولد در ميانشان فراوان شد.⁽⁹⁷⁾
3. امام باقر (ع): هر كس صاحب فرزند نمى شود، تخم مرغ بخورد و فراوان هم بخورد كه زاد و ولد را افزايش ‍ مى دهد.⁽⁹⁸⁾
4. نزد امام صادق (ع) از تخم مرغ سخن به ميان آمد فرمود: تخم مرغ غذاى سبكى است . ميل به گوشت را از بين مى برد و ضررهاى گوشت را هم ندارد.⁽⁹⁹⁾
5. شخصى به امام صادق (ع) عرض كرد: ((من كنيزهاى زيادى مى خرم و دوست دارم بر آنان ، توانايى داشته باشم )). حضرت فرمود: ((پياز را ريز كرده و در روغن سرخ كن . سپس تخم مرغ را در ظرفى بشكن و بر آن ، كمى نمك بپاش و بر روى پياز داغ بريز و تفت بده و آن را بخور)).⁽¹⁰⁰⁾
آن مرد مى گويد: ((من اين كار را انجام دادم و از آن پس ، هرگاه قصد آميزش با كنيزان را مى كردم ، بر آن توانايى داشتم )).⁽¹⁰¹⁾
6. امام كاظم (ع): هر كس تخم مرغ و پياز و روغن بخورد، توان جنسى اش افزوده مى گردد.⁽¹⁰²⁾
7. مردى از كمى فرزند شكوه كرد. امام كاظم (ع) فرمود: از خداوند، طلب آمرزش كن و تخم مرغ و پياز بخور.⁽¹⁰³⁾
8. پيامبر (ص): خوردن گوشت با تخم مرغ ، توان جنسى را افزايش مى دهد.⁽¹⁰⁴⁾
9. امام صادق (ع): يكى از پيامبران ، از كمى فرزند، به خداوند شكوه كرد. خداوند فرمود: گوشت با تخم مرغ بخور.⁽¹⁰⁵⁾
10 - امام كاظم (ع): هر كس گوشت با تخم مرغ بخورد، استخوان فرزندش درشت مى گردد.⁽¹⁰⁶⁾
11. امام صادق (ع): زرده ى تخم مرغ ، سبك است و سفيده اش سنگين .⁽¹⁰⁷⁾
12. حمران بن اعين نقل مى كند كه به امام صادق (ع) گفتم : ((برخى از مردم مى گويند كه زرده ى تخم مرغ ، سبك تر از سفيده آن است )). امام فرمود: ((دليلشان چيست ؟)). گفتم : ((آنان مى گويند كه پَر مرغ ، از سفيده آن به وجود مى آيد و استخوان و پى آن ، از زرده ى تخم مرغ )). حضرت فرمود: ((اما پر، سبك ترين اجزاى مرغ است )).⁽¹⁰⁸⁾
13.على بن محمد بن اشيم مى گويد: نزد امام رضا (ع) از كندى گوارش غذا شكوه كردم . حضرت فرمود: ((زرده تخم مرغ بخور)). به دستور حضرت ، عمل كردم و مفيد واقع شد.⁽¹⁰⁹⁾
14. امام صادق (ع): سه چيز است كه انسان را لاغر مى كند... مداومت بر خوردن تخم مرغ و ماهى و شكوفه خرما.⁽¹¹⁰⁾
15. امام رضا (ع): مداومت بر خوردن تخم مرغ ، سبب پيدايش كك مك در صورت مى شود.⁽¹¹¹⁾
16. زياد خوردن تخم مرغ و مداومت بر آن ، موجب بيمارى طحال و سپرز مى شود و در سر معده ، بادهايى را ايجاد مى كند. زياد خوردن تخم مرغ آب پز، موجب تنگى نفس و نفس بريدگى مى شود.⁽¹¹²⁾
17. امام صادق (ع): اگر دو طرف تخم پرنده اى يكسان باشد، خورده نمى شود و حرام است و اگر دو طرفش همسان نبود و همانند تخم مرغ بود، خوردنش حلال است .⁽¹¹³⁾
ترب
1. امام صادق (ع): ترب ، بلغم را از بين مى برد و مغزش ، هضم كننده است و برگش ، ادرارآور مى باشد.⁽¹¹⁴⁾
2. امام صادق (ع): ترب بخور كه سه خاصيت دارد: برگش ، بادهاى بدن را از بين مى برد؛ مغزش ادرار را به جريان مى اندازد و بيخش ، بلغم را ريشه كن مى كند.⁽¹¹⁵⁾
ترنج
1. ميوه را در اول فصلش بخور. بهترين ميوه ، انار و ترنج است و بهترين گياه خوشبو، گل سرخ و بنفشه مى باشد.⁽¹¹⁶⁾
2. پيامبر (ص): ترنج بخوريد كه دل را نورانى مى كند. مغز را توانا مى سازد.⁽¹¹⁷⁾
3. عبدالله بن ابراهيم جعفرى نقل مى كند كه امام صادق (ع) فرمود: ((پزشكان شما در مورد ترنج ، چه دستورى مى دهند؟)). گفتم : ((مى گويند آن را قبل از غذا بخوريد)). امام فرمود: ((امّا من توصيه مى كنم آن را پس از غذا بخوريد)).⁽¹¹⁸⁾
4. ابراهيم بن عمر يمانى نقل مى كند كه به امام صادق (ع) گفتم : ((مردم مى گويند كه خرودن ترنج در حالت ناشتا بهتر است )).
امام فرمود: ((اگر پيش از غذا خوب باشد، پس از غذا نيز خوب است و بلكه بهتر و پسنديده تر مى باشد)).⁽¹¹⁹⁾
5. امام صادق (ع): ترنج را پس از غذا بخوريد كه خاندان محمد(ص) چنين مى كنند.⁽¹²⁰⁾
6. امام رضا (ع): خوردن ترنج در شب ، موجب كج شدن چشم مى گردد و لوچى به جاى مى گذارد.⁽¹²¹⁾
7. امام باقر (ع): ترنج سنگين است . هرگاه خورده شد، نان خشك بخوريد كه آن را از معده هضم مى كند.⁽¹²²⁾
8. ابوبصير مى گويد: مهمانى داشتم كه هوس ترنج و عسل كرد. برايش حاضر كردم . خود نيز با او خوردم . سپس نزد امام صادق رفتم . جلوى ايشان ، سفره ى غذا بود. به من فرمود: ((نزديك بيا و بخور)). گفتم : ((قبل از اين كه پيش شما بيايم ، ترنج و عسل خورده ام . و از بس زياد خوردم ، احساس سنگينى مى كنم )).
حضرت صدا زد: ((اى غلام ! پيش كنيز برو و به او بگو كمى از آن نان ها كه در تنور خشك مى كند، برايمان بفرستد)).
آن نان آورده شد و حضرت به من فرمود: ((از اين نان خشك بخور كه ترنج را هضم مى كند)). من آن را خوردم و بلند شدم و انگار چيزى نخورده بودم .⁽¹²³⁾
9. ابراهيم بن حسن جعفرى نقل مى كند كه امام صادق (ع) به ياران خود فرمود: ((به من بگوييد كه پزشكانتان در مورد ترنج ، چه دستورى به شما مى دهند؟))
يكى از ياران گفت : ((اى پسر رسول خدا! آنان به خوردن پيش از غذا سفارش مى كنند)).
امام فرمود: ((هيچ چيز زيان بارتر از خوردن آن پيش از غذا نيست و هيچ چيز سودمندتر از خوردن آن پس از غذا نيست . حتما مرباى آن را هم بخوريد كه بوى آن در درون انسان ، همچون بوى مشك است )).⁽¹²⁴⁾
10. امام رضا (ع): پيامبر خدا بسيار علاقمه مند بود كه به ترنج سبز و سيب سرخ نگاه كند.⁽¹²⁵⁾