11. پيامبر (ص): اگر در اين داروهايتان خيرى باشد، در نوشيدن عسل و نيشتر حجامتگر و داغ آتش است ؛ البته من داغ كردن را دوست ندارم و امت خود را از داغ كردن ، باز مى دارم .⁽²⁸⁸⁾
12. عامر بن مالك مى گويد: به خاطر تبى كه داشتم ، شخصى را نزد پيامبر فرستادم و از ايشان دارويى خواستم . پيامبر برايم ظرفى عسل فرستاد.⁽²⁸⁹⁾
13. امام كاظم (ع): عسل ، شفاى هر درد است ؛ البته اگر آن را از موم جدا كنى .⁽²⁹⁰⁾
14. عامر بن طفيل ، به عنوان پيشكش ، اسبى براى پيامبر فرستاد و به ايشان نوشت : ((در بدنم دبيله ⁽²⁹¹⁾ به وجود آمده است . برايم دارويى بفرست )). از آنجايى كه عامر هنوز مسلمان نشده بود، پيامبر اسبش را برگرداند، اما مشكى از عسل برايش فرستاد و فرمود: ((با اين درمان كن )).⁽²⁹²⁾
15. امام باقر (ع): پزشكى عرب ، در هفت چيز است : نيشتر حجامتگر، شياف ، حمام ، دارو در بينى ريختن ، استفراغ كردن ، نوشيدن عسل و داغ كردن . و چه بسا نوره هم بر آن ها اضافه شود.⁽²⁹³⁾
16. امام كاظم (ع): مردم به چيزى بهتر از كشيدن خون و خوردن عسل مداوا نمى گردند.⁽²⁹⁴⁾
17. امام رضا (ع): درمان هر دردى در عسل مى باشد. اگر در حالت ناشتا، يك انگشت از آن خورده شود، بلغم را قطع مى كند؛ صفرا را مى بُرد؛ از سودا جلوگيرى مى كند؛ كندذهنى را از بين مى برد، و اگر همراه با كندر خورده شود، حافظه را قوى مى كند.⁽²⁹⁵⁾
18. هر كسى مى خواهد در زمستان از سرماخوردگى ايمن گردد، هر روز سه لقمه عسل همراه با موم بخورد.⁽²⁹⁶⁾
19. چند روز به طور مرتب ، از امام هادى (ع) در مورد درمان تب سؤ ال مى شد. حضرت فرمود: مقدارى عسل و سياه دانه را با هم مخلوط كنيد و هر روز، سه انگشت از آن بخوريد. هر دوى اينها مبارك هستند و تب را ريشه كن مى كنند.⁽²⁹⁷⁾
20. امام هادى (ع): بهترين چيز براى تبى كه دو روز در ميان مى گيرد و رها مى سازد، اين است كه در روز تب ، فالوده ⁽²⁹⁸⁾ عسلى كه زعفران زيادى دارد، خورده شود و آن روز، چيز ديگرى خورده نشود.⁽²⁹⁹⁾
عنّاب
1. پيامبر (ص): عناب ، تب را از بين مى برد.⁽³⁰⁰⁾
2. ابوالحصين مى گويد: چشم هايم سفيد شده بود و چيزى را نمى ديدم . تا اين كه امير مؤ منان را در خواب ديدم و گفتم : ((سرورم ! چشم هايم به وضعى كه مى بينى دچار شده است )). فرمود: ((عنّاب را نرم كن و به چشمت بكش )). من هم عنّاب را با هسته اش نرم كردم و مثل سرمه ، به چشم هايم كشيدم . پس از آن ، چشم هايم بينا شد.⁽³⁰¹⁾
3. برترى عناب بر ديگر ميوه ها، همانند برترى ما بر ديگر مردم است .⁽³⁰²⁾
قارچ
1. پيامبر (ص): قارچ از گياهان بهشت است و آب آن براى درد چشم ، مفيد مى باشد.⁽³⁰³⁾
2. پيامبر (ص): قارچ از همان غذايى است كه خداوند براى بنى اسرائيل نازل كرد. قارچ ، شفايى براى چشم است .⁽³⁰⁴⁾
3. امامه مى گويد: امام على (ع) در ماه رمضان ، نزد من آمد. مقدارى خيار و خرما و قارچ آورديم و ايشان خورد. حضرت ، قارچ را دوست داشت .⁽³⁰⁵⁾
قاووت ⁽³⁰⁶⁾
1. امام باقر (ع): قاووت چه پر بركت است . اگر در حال سيرى خورده شود، موجب گوارش و هضم غذا مى گردد و اگر در حال گرسنگى خورده شود، موجب سيرى مى گردد و در سفر و حضر، توشه ى خوبى است .⁽³⁰⁷⁾
2. امام صادق (ع): قاووت ، باعث رويش گوشت مى گردد و استخوان را محكم مى كند.⁽³⁰⁸⁾
3. امام صادق (ع): به فرزندانتان در خردسالى ، قاووت بدهيد كه باعث رويش گوشت مى شود و استخوان را محكم مى گرداند.⁽³⁰⁹⁾
4. زنى به همراه پسرش نزد امام صادق (ع) رفتند. امام صادق پرسيد: ((چرا فرزندت نحيف و لاغر است ؟)). زن گفت : ((او بيمار است )). امام فرمود: ((به او قاووت بده كه گوشت مى روياند و استخوان را محكم مى سازد)).⁽³¹⁰⁾
5. امام صادق (ع): هر كس چهل روز قاووت بخورد، بازوانش پر توان مى گردد.⁽³¹¹⁾
6. امام صادق (ع): خوردن قاووت با روغن ، پوست را لطيف مى كند و بر توان جنسى مى افزايد.⁽³¹²⁾
7. امام صادق (ع): قاووت را سه بار بشوييد و شكم فرد تبدار را با آن پر كنيد.⁽³¹³⁾
8. امام صادق (ع): قاووت ، موجب از بين رفتن اخلاط از بدن و بلغم از معده مى گردد و هفتاد بلا را دور مى كند.⁽³¹⁴⁾
9. امام كاظم (ع): قاووت خشك و آبگوشت گاو، پيسى را از بين مى برند.⁽³¹⁵⁾
10. ابوهاشم جعفرى مى گويد: در محضر امام رضا(ع) بودم كه به شدت تشنه شدم ، اما هيبت امام مانع از اين شد كه خواستار آب شوم . خود امام آب خواست و مقدارى خورد و به من فرمود: ((بخور كه آبى سرد و گوارا است )). من آن را خوردم ، اما پس از اندك زمانى ، دوباره به شدت تشنه شدم . امام دستور داد كه آب و قاووت و شكر بياورند. و به من فرمود: ((قاووت را مرطوب كن و روى آن شكر بپاش )). بعد از اين كه دستور حضرت را انجام دادم ، فرمود: ((بخور كه عطش را برطرف مى كند)).⁽³¹⁶⁾
11. سيف تمار مى گويد: يكى از دوستان ما در مكه ، دچار سينه پهلو شد. خدمت امام صادق (ع) رفتم و به ايشان اطلاع دادم . فرمود: ((به او قاووت جو بدهيد)). ما فقط دو روز به او قاووت جو داديم و او خوب شد.⁽³¹⁷⁾
12. امام صادق (ع): قاووت عدس ، تشنگى را از بين مى برد؛ معده را تقويت مى كند؛ درمان هفتاد درد است ؛ صفرا را خاموش مى كند و درون را سرد مى سازد.⁽³¹⁸⁾
13. امام صادق (ع) در مسافرت از قاووت جدا نمى شد و اگر يكى از خادمانش دچار غليان خون مى شد، به او مى فرمود: قاووت عدس ‍ بخور كه موجب فروكش كردن خون مى شود و حرارت بدن را پايين مى آورد.⁽³¹⁹⁾
14. يكى از اصحاب امام صادق (ع) دچار اسهال شد. امام ، قاووت برنج تجويز كرد. او خورد و خلاص شد.⁽³²⁰⁾
15. امام صادق (ع): مدت دو سال بود كه بيمار بودم . خداوند استفاده از برنج را به من الهام فرمود. گفتم آن را تهيه كردند و شستند و خشك كردند و بر روى آتش ، بريان كردند. مقدارى از آرد آن را به صورت قاووت مصرف كردم و مقدار ديگر را آش كرده و خوردم و بيماريم مرتفع شد.⁽³²¹⁾
16. امام صادق (ع): براى دفع سموم بدن ، چيزى سودمندتر از قاووت سيب سراغ ندارم .⁽³²²⁾
17. ابن بكير مى گويد: سالى در مدينه ، خون دماغ شدم . دوستانم به امام صادق (ع) اطلاع داده و خواستار دارويى شدند. امام فرمود: ((به او قاووت سيب بدهيد)). قاووت سيب خوردم و خونريزى بينى ام قطع شد.⁽³²³⁾
18. احمد بن محمد مى گويد: هر گاه كسى در خانه ى ما، دچار مارگزيدگى يا عقرب گزيدگى مى شد، امام مى فرمود: ((به او قاووت سيب بدهيد)).⁽³²⁴⁾
19. سه كف دست قاووت خشك در حالت ناشتا، بلغم و اخلاط را خشك مى كند و چيزى از آن ها بر جاى نمى گذارد.⁽³²⁵⁾
20. سويق خشك در حالت ناشتا، حرارت بدن را پائين مى آورد و خلط را آرام مى كند؛ اما اگر با روغن مخلوط گردد، ديگر چنين اثرى را ندارد.⁽³²⁶⁾
كاسنى
1. پيامبر (ص): كاسنى ، بهترين سبزى است .⁽³²⁷⁾
2. امام على (ع): كاسنى بخوريد كه هر صبح ، قطره اى از بهشت بر روى آن مى نشيند. هر گاه خواستيد آن را بخوريد، قطره هاى آن را نتكانيد.⁽³²⁸⁾
3. امام صادق (ع): هر كس قبل از خوابيدن ، هفت برگ كاسنى بخورد، به خواست خداوند، آن شب از قولنج در امان است .⁽³²⁹⁾
4. كاسنى بخور كه آب مرد را زياد مى كند و فرزند را نيكو مى گرداند. كاسنى ، گرم و مُليّن است و موجب مى گردد بيشتر فرزندانى كه به دنيا مى آيند، پسر باشند.⁽³³⁰⁾
5. امام صادق (ع): شما گمان مى كنيد كه كاسنى سرد است ؛ اما اين گونه نيست و آن معتدل است . برترى آن بر ديگر سبزى ها، همانند برترى ما بر ديگر مردمان است .⁽³³¹⁾
6. امام رضا (ع): كاسنى ، درمان هزار درد است . هر دردى كه درون انسان باشد، توسط كاسنى ريشه كن مى شود.⁽³³²⁾
كاهو
1. پيامبر (ص): كاهو بخور كه خواب آور است و غذا را هضم مى كند.⁽³³³⁾
2. امام صادق (ع): كاهو بخوريد كه خون را تصفيه مى كند.⁽³³⁴⁾
3. امام رضا (ع): بهترين سبزى ها، كاسنى و كاهو است .⁽³³⁵⁾
كباب
1. موسى بن بكر مى گويد: روزى امام كاظم مرا ديد و فرمود: ((چرا زردرو شده اى ؟)). گفتم : ((تب ، مرا رنجور كرده است )). فرمود: ((گوشت بخور)). من هم به دستور حضرت گوشت خوردم . پس از يك هفته - در حالى كه هنوز صورتم زرد بود - امام كاظم مرا ديد و فرمود: ((مگر به تو نگفتم گوشت بخور)) گفتم : ((از همان روزى كه فرموديد، چيزى جز گوشت نخورده ام )). فرمود: ((نه ، آن را كباب كن بخور)). هفته ديگر كه به نزد ايشان رفتم و حضرت مشاهده كرد كه خون به صورتم بازگشته است ، فرمود: ((حالا خوب شد)).⁽³³⁶⁾
2. امام باقر (ع): خوردن كباب ، تب را مى برد.⁽³³⁷⁾
كدو
1. پيامبر (ص): كدو بخوريد كه عقل را زياد مى كند و مغز را بزرگ مى گرداند.⁽³³⁸⁾
2. پيامبر (ص): كدو بخور. هر كس كدو بخورد، اخلاقش خوب و چهره اش شاداب مى گردد. كدو غذاى من و پيامبران پيش از من است .⁽³³⁹⁾
3. پيامبر (ص): كدو بخوريد كه اگر چيزى سبك تر از كدو بود، خداوند آن را براى برادرم يونس مى روياند. هر گاه خورش درست مى كنيد، كدوى زيادى در آن بريزيد كه مغز و عقل را زياد مى كند.⁽³⁴⁰⁾
4. پيامبر (ص) به كدو علاقه داشت و به زنان خود مى فرمود: وقتى غذا درست مى كنيد، كدوى زيادى در آن بريزيد.⁽³⁴¹⁾
5. پيامبر (ص): اگر خواستيد چيزى بپزيد، كدوى زيادى در آن بريزيد كه دل غمگين را شاد مى كند.⁽³⁴²⁾
6. مردى به امام صادق (ع) گفت : شنيده ام كه امير مؤ منان فرموده است : كدو بخوريد كه مغز را افزايش مى دهد)). امام صادق (ع) فرمود: ((آرى ؛ من نيز مى گويم براى درد قولنج خوب است )).⁽³⁴³⁾
كرفس
1. پيامبر (ص): كرفس ، سبزى پيامبران است .⁽³⁴⁴⁾
2. كرفس بخوريد كه غذاى الياس ، يَسَع و يوشع بن نون بوده است .⁽³⁴⁵⁾
3. پيامبر (ص) به امام حسين فرمود: فرزندم ! كرفس بخور كه سبزى پيامبران است و مردم از آن ، غافل گشته اند. كرفس ، غذاى خضر و الياس بود. كرفس ، انسداد عروق را مى گشايد؛ موجب تيزى و زيركى مى شود؛ حافظه را تقويت مى كند و ديوانگى و جذام و پيسى و ترس را برطرف مى كند.⁽³⁴⁶⁾
4. پيامبر (ص): كرفس بخوريد كه اگر چيزى باشد كه عقل را زياد مى كند، همان كرفس است .⁽³⁴⁷⁾
كُندُر
1. پيامبر (ص): كندر بخوريد. همان گونه كه انگشت ، عرق را از پيشانى پاك مى كند، كندر نيز حرارت را از قلب زائل مى كند؛ پشت را محكم مى گرداند؛ عقل را زياد مى كند؛ ذهن را قوى مى سازد؛ چشم را جلا مى دهد و فراموشى را از بين مى برد.⁽³⁴⁸⁾
2. كندر به بدنتان بماليد تا زنانتان از شما لذت بيشترى مى برند.⁽³⁴⁹⁾
3. پيامبر (ص): سه چيز، حافظه را زياد مى كند: كندر، مسواك و خواندن قرآن .⁽³⁵⁰⁾
4. امام على (ع): جويدن كندر، دندان ها را محكم مى كند، بلغم را رفع مى كند و بوى دهان را از بين مى برد.⁽³⁵¹⁾
5. امام صادق (ع): كندر بخور كه به دل ، شجاعت مى بخشد و فراموشى را از بين مى برد.⁽³⁵²⁾
6. امام رضا (ع): زياد كندر بخوريد و آن را در دهان نگه داريد و خوب بجويد. جويدن آن براى من ، دوست داشتنى تر است . كندر بلغم را از معده مى شويد و معده را پاك سازى مى كند و عقل را قوى مى گرداند و غذا را گوارا مى سازد.⁽³⁵³⁾
7. پيامبر (ص): به زنان باردار خود، كندر دهيد تا عقل كودكان زياد گردد.⁽³⁵⁴⁾
8. امام رضا (ع): به زنان باردار خود، كندر دهيد كه اگر كودك ، پسر باشد، بيدار دل و عالم و شجاع مى گردد و اگر دختر باشد، خوش ‍ خو و خوش رو مى شود و به خاطر بدن متناسبش ، نزد همسرش دوست داشتنى تر مى گردد.⁽³⁵⁵⁾
گردو
1. امام على (ع): خوردن گردو در اوج گرما، حرارت درون را بالا مى برد و جوش هايى در بدن پديد مى آورد. اما خوردن آن در زمستان ، كليه ها را گرم مى گرداند و سرما را دفع مى كند.⁽³⁵⁶⁾
گلابى
1. پيامبر (ص): گلابى ، موجب زنده دلى مى شود.⁽³⁵⁷⁾
2. امام على (ع): گلابى ، قلب را جلا مى دهد و دردهاى درون را تسكين مى بخشد.⁽³⁵⁸⁾
3. امام صادق (ع): گلابى ، معده را شست و شو مى دهد و آن را تقويت مى كند و همچون بِه مى باشد. خوردن آن بعد از غذا، بهتر از خوردنش در حالت ناشتا است . كسى كه اندوهى در دل دارد، آن را پس از غذا بخورد.⁽³⁵⁹⁾
4. امام صادق (ع) به مردى كه در قلبش احساس ناراحتى مى كرد، فرمود: گلابى بخور.⁽³⁶⁰⁾
گوشت
1. پيامبر (ص): بهترين غذاى اهل دنيا و آخرت ، گوشت است و پس از آن ، برنج مى باشد.⁽³⁶¹⁾
2. امام على (ع): گوشت بخوريد كه موجب رويش گوشت در بدن مى شود.⁽³⁶²⁾
3. خوردن گوشت ، صورت را زيبا مى كند و اخلاق را نيكو مى سازد.⁽³⁶³⁾
4. پيامبر (ص): هنگام خوردن گوشت ، دل انسان ، شاد مى گردد.⁽³⁶⁴⁾
5. پيامبر (ص): خوردن گوشت با تخم مرغ ، توان جنسى را بالا مى برد.⁽³⁶⁵⁾
6. امام على (ع): گوشت بخوريد كه موجب رويش گوشت مى گردد. گوشت بخوريد كه جلابخش چشم است .⁽³⁶⁶⁾
7. امام على (ع): گوشت بخوريد كه اخلاق را نيكو مى سازد؛ صفابخش رنگ است و شكم را كوچك مى كند.⁽³⁶⁷⁾
8. امام باقر (ع): خوردن گوشت ، قدرت شنوايى ، قدرت بينايى و قدرت بدن را زياد مى كند.⁽³⁶⁸⁾
9. امام صادق (ع): هر كس چهل روز خوردن گوشت را ترك كند، بداخلاق مى گردد.⁽³⁶⁹⁾
10. امام عسكرى (ع): اگر قدرت و توان بدنى مى خواهى گوشت بخور.⁽³⁷⁰⁾
11. پيامبر (ص): حضرت نوح به خاطر ضعيف بودن بدنش ، به درگاه خداوند شكوه كرد. خداوند به او وحى فرستاد كه گوشت را با شير بپز و بخور كه من قدرت و بركت را در آن دو قرار داده ام .⁽³⁷¹⁾
12. پيامبر (ص)، مردى بسيار چاق را ديد و از او پرسيد: ((غذايت چيست ؟)). گفت : ((در منطقه زندگى من ، غله نيست . به همين جهت ، گوشت و شير مى خورم )). پيامبر فرمود: ((دو چيز را كه موجب رويش گوشت در بدن مى شود، در يك جا جمع كرده اى )).⁽³⁷²⁾
13. امام على (ع): هر كس ضعيف شد. گوشت با شير بخورد.⁽³⁷³⁾
14. امام صادق (ع): گوشت با شير، نان خورش پيامبران است .⁽³⁷⁴⁾
15. پيامبر (ص): گوشت شتر بخوريد. اين گوشت را فقط مؤ منانى كه مخالف يهود هستند، مى خورند؛ البته يهودى كه دشمنان خدا هستند.⁽³⁷⁵⁾
16. خوردن گوشت شتر، اشتهاى زياد به گوشت را كم مى كند.⁽³⁷⁶⁾
17. پيامبر (ص): شير و روغن گاو را بخوريد و از گوشت آن حذر كنيد. چرا كه شير و روغنش درمان است و گوشتش بيمارى است .⁽³⁷⁷⁾
18. گوشت گاو، موجب درد است و شيرش درمان . و گوشت گوسفند، درمان است و شيرش موجب درد.⁽³⁷⁸⁾
19. پيامبر (ص):خداوند از هر مجموعه ، چيزى را برگزيد... و از گوسفندان ، ميش را.⁽³⁷⁹⁾
20. امام صادق (ع): هر كس در قلب يا بدنش ضعفى ديد، گوشت ميش با شير بخورد كه هر نوع درد و بيمارى از بدنش بيرون مى رود، بدنش قوى مى گردد و لثه اش محكم مى شود.⁽³⁸⁰⁾
21. سعد مى گويد: به امام كاظم گفتم : ((خانواده من گوشت ميش نمى خورند)) فرمود: ((چرا؟)). گفتم : ((چون مى گويند گوشت ميش ، سودا و سردرد و ديگر دردها را تحريك مى كند)). فرمود: ((اگر در نظر خداوند، چيزى ارزشمندتر از ميش بود، آن را فداى اسماعيل مى كرد)).⁽³⁸¹⁾
22. امام كاظم (ع): به فرد تبدار، گوشت كبك بخورانيد كه ساق پا را قوى مى كند و تب را مى برد.⁽³⁸²⁾
23. امام كاظم (ع): خوردن گوشت حُبارى ⁽³⁸³⁾ اشكالى ندارد. براى بواسير و درد كمر خوب است و مرد را براى آميزش زياد كمك مى كند.⁽³⁸⁴⁾
24. امام على (ع): در ميان پرندگان ، غاز همچون گاوميش است و مرغ همانند خوك .⁽³⁸⁵⁾
25. در نزد عمر، سخن از گوشت به ميان آمد. عمر گفت : ((بهترين گوشت ، گوشت مرغ است )). حضرت على (ع) فرمود: ((اين چنين نيست . مرغ ، خوك پرندگان است . بهترين گوشت ، گوشت جوجه مرغ است كه تازه سر از تخم در آورده باشد)).⁽³⁸⁶⁾
26.پيامبر (ص): هر كه مى خواهد خشمش كم گردد، گوشت كَبكَنجير⁽³⁸⁷⁾ بخورد.⁽³⁸⁸⁾
27. هر كه از بيمارى روحى رنج مى برد و غم و اندوه بسيار دارد، گوشت كبكنجير بخورد.⁽³⁸⁹⁾
28. امام صادق (ع): هر كس غم و اندوهى دارد و علتش را نمى داند، گوشت كبكنجير بخورد كه به خواست خداوند، اندوهش از بين خواهد رفت .⁽³⁹⁰⁾
29. امام باقر (ع): گوشت مرغ سنگخوار مبارك است . پدرم به آن علاقه داشت و اگر كسى يرقان مى گرفت ، پدرم دستور مى داد تا گوشت آن را كباب كنند و به او بدهند كه بسيار سودمند است .⁽³⁹¹⁾
30. امام كاظم (ع): گوشت ماهى بخوريد كه اگر بدون نان بخوريد كفايت مى كند و اگر با نان بخوريد، گوارا مى باشد.⁽³⁹²⁾
31. امام صادق (ع) خرمايى خواست و ميل كرد و فرمود: ميلى به خرما نداشتم ، اما چون ماهى خورده بودم ، آن را خوردم . هر كس در شب ، ماهى بخورد و پس از آن چند خرما يا كمى عسل نخورد، رگ فلج در بدن او، تا صبح مى جنبد.⁽³⁹³⁾
32. امام رضا (ع): بهتر است تخم مرغ و ماهى را با هم نخورى . هر گاه اين دو در يك جا جمع شوند، موجب قولنج و بواسير و دندان درد مى شوند.⁽³⁹⁴⁾
33. پيامبر (ص): مداومت بر خوردن ماهى تازه ، گوشت بدن را ذوب مى كند.⁽³⁹⁵⁾
34. امام على (ع): كمتر ماهى بخوريد؛ چرا كه گوشت بدن را آب مى كند، بلغم را زياد مى گرداند و نَفَس را سنگين مى سازد.⁽³⁹⁶⁾
35. امام على (ع): از مداومت بر خوردن گوشت ماهى بپرهيزيد كه بدن را مبتلا به سل مى كند.⁽³⁹⁷⁾
36. امام باقر (ع): ماهى براى پرده ى چشم ، بد است .⁽³⁹⁸⁾
لوبيا
امام صادق (ع): لوبيا، بادهاى درون بدن را بيرون مى كشد.⁽³⁹⁹⁾
ماش
1. مردى مى گويد: از امام رضا (ع) در مورد بَهَك ⁽⁴⁰⁰⁾ پرسيدم . فرمود: ((مقدارى ماش تازه را در فصل برداشت آن بردار و همراه برگش بكوب و فشار بده تا آبش گرفته شود. آن آب را در حالت ناشتا بخور و بر قسمت بهك زده بمال )).⁽⁴⁰¹⁾
2. مردى نزد امام كاظم (ع) از بهك شكوه كرد. امام به او فرمود كه ماش را بپزد و آب آن را در غذاى خود بريزد.⁽⁴⁰²⁾
مُشكك ⁽⁴⁰³⁾
1. امام صادق (ع): مشكك را به دندان بگيريد كه دهان را خوشبو مى كند و توان جنسى را بالا مى برد.⁽⁴⁰⁴⁾
2. امام كاظم (ع): هر كس مشكك را بر نشستنگاه خود بمالد و پس از خوردن غذا، دندانش را با مشكك بشويد، نه در دهانش توليد بيمارى مى شود، و نه مبتلا به بواسير مى گردد.⁽⁴⁰⁵⁾
3. ابراهيم بن نظام مى گويد: دزدها مرا گرفتند و در دهانم ، فالوده ى داغ ريختند كه دهانم كاملا سوخت . سپس دهانم را با يخ پر كردند كه بر اثر آن ، دندان هايم سست شد. پس از مدتى امام رضا(ع) را در خواب ديدم و از مسئله پيش آمده ، شكوه كردم . امام فرمود: ((از مشكك استفاده كن تا دندان هايت محكم گردد.
پس از اندك زمانى كه حضرت را به خراسان مى بردند، به استقبال ايشان رفتم و عرض حال كردم و جريان خواب را به ايشان گفتم .
حضرت فرمود: ((در بيدارى نيز تو را به آن سفارش مى كنم )). من هم آن را به كار بستم و دندان هايم به حالت قبلى خود بازگشت .⁽⁴⁰⁶⁾
مويز
1. پيامبر (ص): مويز بخوريد كه خلطهاى درون را از غليان مى اندازد؛ بلغم را آرام مى كند؛ عصب را قوى مى سازد؛ رنجورى را برطرف مى نمايد و موجب خوش قلبى مى گردد.⁽⁴⁰⁷⁾
2. پيامبر (ص): مويز بخوريد كه ... موجب خوش خلقى مى گردد؛ دل را پاك مى كند و غم و اندوه را از بين مى برد.⁽⁴⁰⁸⁾
3. ظرفى سرپوشيده براى پيامبر آوردند. پيامبر، سرپوش آن را برداشت و فرمود: با نام خدا بخوريد كه مويز، خوردنى خوبى است ؛ عصب را قوى مى سازد؛ لاغرى ناشى از بيمارى را زائل مى كند؛ موجب فروكشى خشم مى گردد؛ سبب خوشنودى خداوند مى شود؛ دهان را خوشبو مى سازد و رنگ رخسار را صاف و روشن مى گرداند.⁽⁴⁰⁹⁾
4. امام على (ع): مويز، قلب را استحكام مى بخشد؛ بيمارى را از بين مى برد؛ حرارت بدن را پائين مى آورد و دل را پاك مى كند.⁽⁴¹⁰⁾
5. امام صادق (ع): اگر قحطى به شما رو كرد، خود را با اندكى مويز، سير كنيد.⁽⁴¹¹⁾
6. پيامبر (ص): هر كس بر خوردن مويز در حالت ناشتا مداومت داشته باشد، فهم و حافظه و ذهن قوى ، روزى اش مى گردد و از بلغمش كاسته مى شود.⁽⁴¹²⁾
7. امام رضا (ع): هر كس مى خواهد حافظه اش قوى گردد، هر صبح در حالت ناشتا، هفت مثقال مويز بخورد.⁽⁴¹³⁾
8. امام على (ع): هر كس در ابتداى روز، بيست و يك عدد مويز سرخ بخورد، خداوند هر بيمارى و ناخوشى را از او دور مى كند.⁽⁴¹⁴⁾
9. هر كس در حالت ناشتا، بيست و يك مويز سرخ بخورد، هيچ چيز ناخوشايند در بدنش نخواهد ديد.⁽⁴¹⁵⁾
10. خوردن بيست و يك عدد مويز سرخ در هر صبح و در حالت ناشتا، هر بيمارى - به جز بيمارى مرگ - را دور مى كند.⁽⁴¹⁶⁾
نان
1. پيامبر (ص): خداوندا! به نان ما بركت بده و بين ما و آن جدايى مينداز. اگر نان نبود، نه مى توانستيم روزه بگيريم ، نه مى توانستيم نماز بخوانيم و نه مى توانستيم ديگر واجبات پروردگارمان را به انجام رسانيم .⁽⁴¹⁷⁾
2. پيامبر (ص): بهترين غذاى شما، نان است .⁽⁴¹⁸⁾
3. امام صادق (ع): تن آدمى بر نان استوار است .⁽⁴¹⁹⁾
4. پيامبر (ص) تا زمانى كه به ديدار پروردگار شتافت نانى جز نان جو نخورد.⁽⁴²⁰⁾
5. امام صادق (ع): اگر خداوند چيزى را بهتر از نان جو مى دانست ، آن را غذاى پيامبران قرار نمى داد.⁽⁴²¹⁾
6. برترى نان جو بر نان گندم ، همانند برترى ما بر ديگر مردم است . همه ى پيامبران براى كسى كه نان جو بخورد، دعا كرده اند و براى او خواستار بركت شده اند. نان جو در هر شكمى كه جاى گيرد همه ى دردها از آن بيرون مى رود. نان جو، غذاى پيامبران و خوبان است . خداوند، غذاى پيامبران را چيزى جز نان جو، قرار نداده است .⁽⁴²²⁾
7. امام صادق (ع): به كسى كه شكم درد دارد، نان برنج بدهيد كه سودمندترين چيز است ؛ معده را پاك مى كند و درد را برطرف مى كند.⁽⁴²³⁾
8. تنها چيزى كه از صبح تا شب در درون انسان باقى مى ماند، نان برنج است .⁽⁴²⁴⁾
9. براى كسى كه سل دارد، هيچ چيزى سودمندتر از نان برنج نيست .⁽⁴²⁵⁾
10. امام صادق (ع): نان ارزن ، هيچ ثقل و سنگينى ندارد و اگر با شير خورده شود، براى معده ، نرمتر و سودمندتر است .⁽⁴²⁶⁾
نخود
1. امام صادق (ع): نخود براى كمر درد سودمند است .⁽⁴²⁷⁾
2. نادر خادم مى گويد: امام كاظم (ع) قبل و بعد از غذا، نخود پخته مى خورد.⁽⁴²⁸⁾
نمك
1. پيامبر (ص): خداوند به موسى وحى كرد كه غذا را با نمك ، شروع كن و با نمك به پايان برسان . نمك ، درمان هفتاد درد است كه كمترين آن دردها، ديوانگى ، جذام ، پيسى ، گلودرد، دندان درد و دل درد مى باشد.⁽⁴²⁹⁾
2. پيامبر (ص): هر كس پيش و پس از خوردن هر چيز، نمك بخورد خداوند تبارك و تعالى سيصدوسى بلا را از او دور مى كند كه كمترين آن ، جذام است .⁽⁴³⁰⁾
3. امام باقر (ع): عقربى پيامبر را نيش زد. پيامبر فرمود: ((خدا تو را لعنت كند كه برايت هيچ فرقى ندارد كه مؤ من را نيش بزنى يا كافر را)). سپس مقدارى نمك خواست و بر جاى نيش عقرب ماليد و دردش ساكت شد.
اگر مردم مى دانستند كه چه چيزى در نمك وجود دارد، ديگر به دنبال پادزهرى نمى رفتند.⁽⁴³¹⁾
4. امام على (ع): هر كس غذا را با نمك شروع كند، هفتاد درد و دردهاى ديگرى كه جز خداوند، كسى از آنها خبر ندارد، از او دور مى گردد.⁽⁴³²⁾
5. امام صادق (ع): هر كس بر اولين لقمه ى غذايش نمك بپاشد، كك مك صورت او از بين مى رود.⁽⁴³³⁾
6. امام صادق (ع): بنى اسرائيل ، غذاى خود را با سركه شروع مى كردند و با همان به پايان مى رساندند؛ اما ما با نمك شروع مى كنيم و با سركه به پايان مى بريم .⁽⁴³⁴⁾
هليم
1. پيامبر (ص): جبرئيل نزد من آمد و مرا به خوردن هليم سفارش كرد تا پشتم قوى گردد و براى بندگى پروردگارم ، توانا گردم .⁽⁴³⁵⁾
2. امام على (ع): هليم بخوريد كه تا چهل روز، موجب نشاط عبادت مى گردد. هليم از غذاهايى است كه براى پيامبر فرستاده شد.⁽⁴³⁶⁾
3. امام صادق (ع): پيامبر از درد پشت ، به درگاه خداوند شكوه كرد. خداوند او را به خوردن هليم دستور داد. ⁽⁴³⁷⁾
4. امام صادق (ع): يكى از پيامبران ، به خاطر ضعف و ناتوانى و كم شدن قدرت جنسى به درگاه خداوند شكوه كرد. خداوند او را به خوردن هليم دستور داد.⁽⁴³⁸⁾
5. امام كاظم (ع): هليم ارزن ، غذايى سبك و بدون عارضه است . همراه شير، سودمندتر و در معده ، نرم تر مى باشد.⁽⁴³⁹⁾
آلو
1. مردى به امام باقر (ع) شكوه كرد كه صفرايش به غليان درآمده و نزديك است كه او را ديوانه كند. امام فرمود: با آلو آن را از بين ببر.⁽⁴⁴⁰⁾
2. امام صادق (ع): خوردن آلو در حالت ناشتا، صفرا را از بين مى برد، اگر چه بادهاى درون را تحريك مى كند.⁽⁴⁴¹⁾
3. ارزق بن سليمان مى گويد كه از امام صادق (ع) در مورد آلو پرسيدم . فرمود: براى صفرا مفيد است و مفاصلى را نرم مى كند؛ اما زياد نخور كه در مفصل هايت بادهايى را بر جا مى گذارد.⁽⁴⁴²⁾
4. زياد قصدى مى گويد: نزد امام كاظم (ع) ظرف آبى بود و در آن ، چند آلوى سياه قرار داشت كه ابتداى فصل چيدنش ‍ بود.
حضرت فرمود: حرارت بدنم بالا رفته و آلوى تازه به حرارت را پائين مى آورد و صفرا را فرو مى نشاند. آلوى خشك نيز خون را آرام مى كند و دردهاى بى درمان را از تن بيرون مى راند.⁽⁴⁴³⁾
5. از آلوى مانده غافل نشويد؛ چرا كه زيانش رفته و سودش مانده است و آن را به صورت پوست كنده بخوريد كه براى صفرا، حرارت بالا و افروختگى ناشى از حرارت ، سودمند است .⁽⁴⁴⁴⁾