نماز روز اوّل ذى الحجّه

شيخ (ره ) گفته است : مستحب است كه در روز اوّل ذى الحجّه نماز حضرت فاطمه را بجا آورد، و روايت شده است كه آن چهار ركعت است مثل نماز حضرت امير المؤ منين (عليه السلام ) به دو سلام ، و در هر ركعت بعد از حمد پنجاه مرتبه قل هو اللّه احد مى خواند، و بعد از سلام تسبيح حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام ) را مى خواند، و تسبيح اين است :

سُبْحانَ ذِى الشّامِخِ الْمُنيفِ سُبْحانَ ذِى الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظيمِ سُبْحانَ ذِى الْمُلْكِ الْفاخِرِ الْقَديمِ سُبْحانَ مَنْ يَرى اَثَرَ النَّمْلَةِ فِى الصَّفا سُبْحانَ مَنْ يَرى وَقْعَ الطَّيْرِ

فِى الْهَوآءِ سُبْحانَ مَنْ هُوَ هكَذا وَلا هَكَذا غَيْرُهُ⁽¹⁶³⁾.

علّامه مجلسى قدّس سرّه گويد: نماز حضرت فاطمه دو ركعت است و در ركعت اول بعد از حمد صد مرتبه انّا انزلناه هست ، و در ركعت دوّم بعد از حمد صد مرتبه قل هو اللّه احد، و اگر هر دو را به عمل آورد و آن دعا را بعد از هر يك بخواند بهتر است ، و اگر بعد از سلام اول تسبيح مشهور حضرت فاطمه را بخواند و بعد از آن اين دعا را بخواند شايد بهتر باشد.

نماز ديگر در روز اول ذيحجّه

در بعضى از روايات وارد شده است : مستحب است در روز اول (ذى الحجّه ) نيم ساعت پيش از زوال دو ركعت نماز بجا آورد، و در هر ركعت بعد از حمد ده مرتبه توحيد، و ده مرتبه آية الكرسى و ده مرتبه انّا انزلناه بخواند.⁽¹⁶⁴⁾

و در روايت ديگر وارد شده است : هر كه از ظالمى ترسد، در روز اول ذى الحجّه بگويد: حسبى حسبى من سؤ الى علمك بحالى ؛ حق تعالى كفايت شرّ آن ظالم از او كند.⁽¹⁶⁵⁾

فضيلت دو ركعت نماز پيش از دعاى روز عرفه

از حضرت صادق (عليه السلام ) منقول است : هر كه در روز عرفه پيش از آنكه متوجّه دعا شود، دو ركعت نماز بجا آورد در زير آسمان ، و نزد خدا به گناهان خود اعتراف كند و به خطاهاى خود اقرار كند، تا به ثواب اهل عرفات فائز گردد و گناهان گذشته و آينده اش آمرزيده شود.⁽¹⁶⁶⁾

و شيخ مفيد (ره ) اين نماز را بعد از نماز عصر ذكر كرده است و گفته است كه : اين نماز مخصوص جمعى است كه در اطراف باشند و در عرفات حاضر نباشند.

و در حديث معتبر از حضرت صادق (عليه السلام ) منقول است : چون خواهد مشغول دعا (ى روز عرفه ) شود، اول صد مرتبه اللّه اكبر، صد مرتبه الحمدللّه ، صد مرتبه سبحان اللّه ، صد مرتبه لا اله الّا اللّه ، صد مرتبه سوره قل هو اللّه احد و صد مرتبه سوره انّا انزلناه بخواند.⁽¹⁶⁷⁾

نماز عيد قربان

غسل در روز عيد قربان سنّت مؤ كد است و بعضى واجب دانسته اند، و بهتر آن است كه پيش از نماز غسل كند، و نماز عيد بنابر مشهور در زمان غيبت امام (عليه السلام ) سنّت مؤ كّد است و به گمان فقير (علّامه مجلسى قدّس ‍ سرّه ) واجب است به شرائط مقرّره ، و نمازش به همان كيفيت است كه در عيد فطر مذكور شد.

فضيلت روز عيد غدير

كلينى به سند معتبر روايت كرده است كه از حضرت صادق (عليه السلام ) پرسيدند: آيا مسلمانان را عيدى هست غير جمعه و اضحى و فطر؟ فرمود: بلى (آرى ) عيدى هست كه از همه حرمتش بيشتر است . راوى گفت : كدام عيد است ؟ فرمود: آن روزى است كه رسول خدا (صلى الله عليه وآله ) امير المؤ منين را به خلافت (جانشينى ) خود نصب كرد و فرمود: هر كه من مولا و آقاى اويم ، على مولا و آقا و پيشواى اوست ، و آن روز هيجده ذى الحجّه است .

راوى گفت : چه كار در آن روز بايد كرد؟ فرمود: بايد روزه بداريد، و عبادت كنيد، و محمّد و آل محمّد (صلى الله عليه وآله ) را ياد كنيد و بر ايشان صلوات بفرستيد؛ و رسول خدا (صلى الله عليه وآله ) امير المؤ منين را وصيّت كرد كه اين روز را عيد گرداند. و به روايت ديگر فرمود: روزه روز غدير، كفّاره شصت ساله گناه است .

نماز زيارت حضرت اميرالمؤ منين در روز عيد غدير

زيارت حضرت اميرالمؤ منين (عليه السلام ) در اين روز فضيلت بسيار دارد و از نزديك و دور موافق روايت صفوان و غير آن ، اگر از دور زيارت كنند دو ركعت نماز زيارت بجا آورند، در ركعت اول سوره انّا انزلناه و در ركعت دوّم قل هو اللّه احد بخوانند، پس اين دعا را بخوانند:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى وَلِيِّكَ وَاَخى نَبِيِّكَ وَوَزيرِهِ وَحَبيبِهِ وَخَليلِهِ وَمَوْضِعِ سِرِّهِ وَخِيَرَتِهِ مِنْ اُسْرَتِهِ وَوَصِيِّهِ وَصَفْوَتِهِ وَخالِصَتِهِ وَاَمينِهِ وَوَلِيِّهِ وَاَشْرَفِ عِتْرَتِهِ الَّذينَآمَنُوا بِهِ وَاَبى ذُرِّيَّتِهِ وَبابِ حِكْمَتِهِ وَالنّاطِقِ بِحُجَّتِهِ وَالدّاعى اِلى شَريعَتِهِ وَالْماضى عَلى سُنَّتِهِ وَخَليفَتِهِ عَلى اُمَّتِهِ سَيِّدِ الْمُسْلِمينَ وَاَميرِالْمُؤْمِنينَ وَقاَّئِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلينَ اَفْضَلَ ما صَلَّيْتَ عَلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ وَاَصْفِياَّئِكَ وَاَوْصِياَّءِ اَنْبِياَّئِكَ اَللّهُمَّ اِنّى اَشْهَدُ اَنَّهُ قَدْ بَلَّغَ عَنْ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ ما حُمِّلَ وَرَعى مَا اسْتُحْفِظَ وَحَفِظَ مَا اسْتُودِعَ وَحَلَّلَ حَلالَكَ وَحَرَّمَ حَرامَكَ وَاَقامَ اَحْكامَكَ وَدَعا اِلى سَبيلِكَ وَوالا اَوْلِياَّئَكَ وَعادى اَعْداَّئَكَ وَ جاهَدَ النّاكِثينَ عَنْ سَبيلِكَ وَالْقاسِطينَ وَالْمارِقينَ عَنْ اَمْرِكَ صابِراً مُحْتَسِباً مُقْبِلاً غَيْرَ مُدْبِرٍ لا تَاْخُذُهُ فِى اللَّهِ لَوْمَةُ لاَّئِمٍ حَتّى بَلَغَ فى ذلِكَ الرِّضا وَسَلَّمَ اِلَيْكَ الْقَضاَّءَ وَعَبَدَكَ مُخْلِصاً وَنَصَحَ لَكَ مُجْتَهِداً حَتّى اَتيهُ الْيَقينُ فَقَبَضْتَهُ اِلَيْكَ شَهيداً سَعيداً وَلِيّاً تَقِيّاً رَضِيّاً زَكِيّاً هادِياً مَهْدِيّاً اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَعَلَيْهِ اَفْضَلَ ما صَلَّيْتَ عَلى اَحَدٍ مِنْ اَنْبِياَّئِكَ وَاَصْفِياَّئِكَ يا رَبَّ الْعالَمينَ

كيفيت نماز روز عيد غدير

نماز مشهور عيد غدير آن است كه از حضرت صادق (عليه السلام ) روايت كرده اند: هر كه در اين روز نيم ساعت پيش از زوال شمس دو ركعت نماز بجا آورد، و در هر ركعت سوره حمد يك مرتبه و قل هو اللّه احد و انّا انزلناه و آية الكرسى تا هم فيها خالدون هر يك را ده مرتبه بخواند، نزد حق تعالى با صد هزار حجّ و صد هزار عمره برابر باشد، و هر حاجت از حاجتهاى دنيا و آخرت كه از خداوند كريم درخواست كند، البتّه به آسانى و عافيت بر آورده شود⁽¹⁶⁸⁾

فضيلت روز مباهله (بيست و چهارم ذى الحجّه )

سبب فضيلت روز مباهله آن است كه : چون حضرت رسول (صلى الله عليه وآله ) رسولان فرستاد به سوى نصاراى ((نجران )) كه اعظم ترساسان (راهبان ) عرب بودند و ايشان به كتب خود رجوع كردند و اوصاف حضرت رسالت (صلى الله عليه وآله ) را در كتب جميع انبياء مشاهده كردند، حبّ دنيا بر اكثر علماى ايشان غالب شد و ايمان نياوردند! و هفتاد نفر از علما و عظماى خود را فرستادند كه صفاتى كه در كتب سابقه براى حضرت ديده اند مشاهده نمايند، و (آنها) به مدينه داخل شدند و صفات را موافق يافتند، و حضرت رسول (صلى الله عليه وآله ) حجّتهاى شافى ⁽¹⁶⁹⁾ برايشان تمام كرد، و باز بعضى از ايشان به سبب حبّ رياست و اغراض باطله ، در ايمان آوردن مضايقه كردند و حق تعالى اين آيه كريمه را فرستاد:

فمن حاجّك فيه من بعد ما جاءك من العلم ، فقل تعالوا ندع ابنائنا و ابنائكم و نسائنا و نسائكم و انفسنا و انفسكم ، ثمّ نبتهل فنجعل لعنة اللّه على الكاذبين هر كه با تو مجادله كند در امر عيسى بعد از آنچه آمده است به سوى تو از علم و برهان و القا كردى بر ايشان و قبول نكردند، پس اى محمد (صلى الله عليه وآله ) بگو: بياييد بخوانيم پسران خود را و پسران شما را، و زنان خود را و زنان شما را، و جانهاى خود را و جانهاى شما را - يعنى آنها كه به منزله جان ما هستند و آنها كه به منزله جان شما هستند - پس تضرّع كنيم ، پس بگردانيم لعنت و دورى از رحمت خدا را بر آنها كه دروغ گويند از ما و شما))⁽¹⁷⁰⁾

پس حضرت رسول (صلى الله عليه وآله ) عبائى بر دوش مبارك گرفت و حضرت اميرالمؤ منين و فاطمه و حسن و حسين - صلوات اللّه عليهم - را در زير عبا داخل كرد و گفت : ((پروردگارا! هر پيغمبرى را اهل بيتى بوده است كه مخصوص ترين خلق بوده اند به او، خداوندا! اينها اهل بيت منند، پس شكّ و گناه را از ايشان برطرف كن و پاك كن ايشان را پاك كردنى .))پس جبرئيل نازل شد و اين آيه كريمه را در شاءن ايشان آورد:

انّما يريد اللّه ليذهب عنكم الرّجس اهل البيت و يطهّركم تطهيرا: نيست جز اينكه حق تعالى اراده دارد كه بدى و شك را از شما اهل بيت زائل كند، و پاك گرداند شما را از گناهان پاك گرداند پاك گردانيدنى ))⁽¹⁷¹⁾

پس حضرت رسول ، و على و فاطمه و حسن و حسين - صلوات اللّه عليهم - را با خود از مدينه بيرون برد براى مباهله ، و چون نسارى حقيّت آن حضرت را دانسته بودند، و بعد از ايستادن آن حضرت با آن بزرگواران در مقام مباهله ، آثار نزول عذاب در زمين و آسمان ظاهر شد و عالم و بزرگ ايشان گفت : ((به خدا سوگند! من روئى چند (صورتهاى ) مى بينم كه اگر دعا كنند كه كوهى چند از جا كنده شود كنده خواهد شد.)) بر مباهله جراءت نكردند و استدعاى (در خواست ) مسالمه و مصامحه كردند، و قبول كردند كه هر سال جزيه ⁽¹⁷²⁾ بدهند، و حضرت ايشان را نفرين نكرد و به امر الهى برايشان جزيه قرار داد؛ و حضرت فرمود: ((به خدا سوگند! هلاك و عذاب بر اهل نجران آويخته (نزديك ) شد، و اگر مباهله مى كردم هر آينه همه اين جماعت ميمون و خوك مى شد، و اين وادى بر ايشان آتش مى شد و به نجران سرايت مى كرد و همه ترسايان مى مردند و يك نصرانى بر روى زمين باقى نمى ماند.)) و به سبب اين چندين امر بر عالميان ظاهر شد:

اول : حقيقت (حق بودن ) آن حضرت (آشكار شد) زيرا كه اگر اعتماد بر حقيقت خود نمى داشت ، خود را و عزيزترين اهل خود را در معرض مباهله بيرون نمى آورد، و اگر آن جماعت حقّيّت آن حضرت برايشان ظاهر نشده بود مباهله مى كردند و مذلّت و خوارى جزيه را بر خود قرار نمى دادند.

دوّم آنكه : ظاهر شد كه آل عبا عليهم السّلام بزرگوارترين خلق نزد آن حضرت بودند كه ايشان را در دعا با خود شريك گردانيد.

سوم آنكه : ايشان عزيزترين خلق نزد آن حضرت بودند كه براى اظهار حقّيّت خود ايشان در معرض نفرين بيرون آورد، زيرا كه بسيار است كه آدمى خود را به مهلكه ها مى افكند اما عزيزان عيال خود را راضى نمى شود كه در معرض خطر درآورد، چنانچه صاحب كشّاف و غير او از متعصّبان سنّيان اعتراف به اين نموده اند.

چهارم آنكه : حسن و حسين - صلوات اللّه عليهما - فرزند حقيقى آن حضرتند و رتبه ايشان با آن كمى سن نزد خدا و رسول (صلى الله عليه وآله ) از ساير صحابه بيشتر بوده است .

پنجم آنكه : حضرت فاطمه - صلوات اللّه عليها بهترين زنان بوده و از زوجات (همسران ) و قرابات (نزديكان ) حضرت اخصّ و اقرب (نزديكتر) بوده و منزلت او نزد حق تعالى از همه بيشتر (بوده است ).

ششم آنكه : به اتّفاق عامّه و خاصّه حضرت امير المؤ منين در مباهله داخل بود، و داخل ابناء و نساء نيست ، پس بايد كه داخل انفسنا باشد، و حقيقت در اينجا مراد نمى تواند بود زيرا كه اتحاد و نفس محال است ، پس مراد آن است كه اختصاص آن حضرت به حضرت رسالت در كمالات و صفات به مرتبه اى بود كه به منزله نفس و جان آن حضرت بود، پس هر كمالى كه در حضرت رسول (صلى الله عليه وآله ) بود بايد كه در آن حضرت باشد به غير پيغمبرى ، پس بايد كه افضل باشد از جميع صحابه و از جميع پيغمبران به غير آن حضرت ، و بايد كه مخصوص ترين خلق باشد به آن حضرت و عزيزترين خلق نزد او باشد.

و روايات مفصّله اين قصّه شريفه و فوائدى كه از آن مستفاد شود در كتاب ((حياة القلوب )) ذكر كرده ام و اين رساله گنجايش ذكر آنها ندارد.

نزول آيه ولايت

و از جمله امورى كه در روز بيست و چهارم واقع شده و موجب مزيد فضل آن گرديده است : در اين روز حضرت اميرالمؤ منين (عليه السلام ) در ركوع نماز انگشترى خود را به سائل بخشيد و اين آيه كريمه نازل شد و امامت آن حضرت بر اصحاب بصيرت هويدا گرديد:

انّما وليّكم اللّه و رسوله و الّذين امنوا الّذين يقيمون الصّلاة و يؤ تون الزّكات و هم راكعون : نيست اولى به امر شما و صاحب اختيار شما مگر خدا و رسول او، و آنها كه ايمان آورده اند و نماز را برپا مى دارند و چنانچه بايد بجا مى آورند و در ركوع زكات مى دهند. (مائده ، آيه 55).

و اين آيه نصّ صريح بر امامت آن حضرت است چنانچه در ساير كتب ذكر كرده ام ، و در اين روز غسل سنت است ، و زيارت حضرت اميرالمؤ منين را در اين روز ذكر كرده اند، و خواندن زيارت جامعه مناسب است ، و روزه اين روز مستحب است و تاءسى به مولاى خود اميرالمؤ منين (عليه السلام ) كردن و در تصدّق بر فقراء ارباب حاجات به آنچه مقدور و ميسّر باشد مطلوب است .

دعاى روز مباهله

شيخ طوسى و سيّد بن طاووس - قدّس اللّه روحهما - به سندهاى معتبر از حضرت امام جعفر صادق روايت كرده اند و آن حضرت از پدر بزرگوار خود امام محمد باقر (عليه السلام ) روايت كرده است كه آن حضرت فرمود: اگر بگويم در اين دعا اسم اعظم حق تعالى هست ، هر آينه راست گفته ام و اگر مردم بدانند كه اين دعا در اجابت چگونه تاءثير مى نمايد، البتّه به هر نحو كه مقدور باشد در تحصيل آن سعى نمايند هر چند بايد كه قتال كنند، و مرا هر حاجت كه عارض مى شود اين دعا را مى خوانم و بعد از آن حاجت خود را مى طلبم و البتّه مستجاب مى گردد، و اين دعايى است كه در وقتى كه آيه مباهله نازل شد، جبرئيل از جانب خداوند جليل بر حضرت سيّد رسل (صلى الله عليه وآله ) نازل شد و اين دعا را آورد و گفت : براى مباهله بيرون رو و وصىّ خود على ابن ابى طالب را و سيّده نساء فاطمه زهرا و دو نور ديده و فرزند پسنديده خود حسن و حسين - صلوات اللّه عليهم - را با خود ببر و اين دعا را بخوان و با ترسايان (راهبان مسيحى ) مباهله كن و برايشان نفرين كن .

پس حضرت امام جعفر صادق (عليه السلام ) گفت : هر گاه اين دعا را (مى ) خوانيد جهد و سعى (تلاش ) كنيد در دعا و تضرّع ، و اين دعا را در حاجتها شفيع گردانيد و از كسى كه اهلش نباشد - از سفيهان و منافقان پنهان داريد و به ايشان تعليم منمائيد، كه از علمهاى مخزون است و هر كس قابل اين گوهر گرانمايه نيست ، و دعا اين است :

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ بَهاَّئِكَ بِاَبْهاهُ وَكُلُّ بَهاَّئِكَ بَهِىُّ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِبَهاَّئِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ جَلالِكَ بِاَجَلِّهِ وَكُلُّ جَلالِكَ جَليلٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِجَلالِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ جَمالِكَ بِاَجْمَلِهِ وَكُلُّ جَمالِكَ جَميلٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِجَمالِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَنى فَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَنى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ عَظَمَتِكَ بِاَعْظَمِها وَكُلُّ عَظَمَتِكَ عَظَيمَةٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِعَظَمَتِكَ كُلِّها اَللّهُمَّ اِنّى اَسَئَلُكَ مِنْ نُورِكَ بِاَنْوَرِهِ وَكُلُّ نُورِكَ نَيِّرٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِنُورِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ رَحْمَتِكَ بِاَوْسَعِها وَكُلُّ رَحْمَتِكَ واسِعَةٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِرَحْمَتِكَ كُلِّها

اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَنى فَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَنى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ كَمالِكَ بِاَكْمَلِهِ وَكُلُّ كَمالِكَ كامِلٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِكَمالِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ كَلِماتِكَ بِاَتَمِّها وَكُلُّ كَلِماتِكَ تاَّمَّةٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِكَلِماتِكَ كُلِّهَا اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ اَسْماَّئِكَ بِاَكْبَرِها وَكُلُّ اَسْماَّئِكَ كَبيرَةٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاَسْماَّئِكَ كُلِّها اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَنى فَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَنى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ عِزَّتِكَ باَعَزِّها وَكُلُّ عِزَّتِكَ عَزيزَةٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِعِزَّتِكَ كُلِّها اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ مَشِيَّتِكَ بِاَمْضاها وَكُلُّ مَشِيَّتِكَ ماضِيَةٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِمَشِيَّتِكَ كُلِّها اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِقُدْرَتِكَ الَّتىِ اسْتَطَلْتَ بِها عَلى كُلِّشَىْءٍ وَكُلُّ قُدْرَتِكَ مُسْتَطيلَةٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِقُدْرَتِكَ كُلِّها

اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَنى فَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَنى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ عِلْمِكَ بِاَنْفَذِهِ وَكُلُّ عِلْمِكَ نافِذٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِعِلْمِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ قَوْلِكَ بِاَرْضاهُ وَكُلُّ قَوْلِكَ رَضِىُّ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِقَوْلِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ مَساَّئِلِكَ بِاَحَبِّهاَّ وَكُلُّها اِلَيْكَ حَبيبَةٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِمَساَّئِلِكَ كُلِّها

اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَنى فَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَنى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ شَرَفِكَ بِاَشْرَفِهِ وَكُلُّ شَرَفِكَ شَريفٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِشَرَفِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ سُلْطانِكَ بِاَدْوَمِهِ وَكُلُّ سُلطانِكَ داَّئِمٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِسُلْطانِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ مُلْكِكَ بِاَفْخَرِهِ وَكُلُّ مُلْكِكَ فاخِرٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِمُلْكِكَ كُلِّهِ

اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَنى فَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَنى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ عَلاَّئِكَ بِاَعْلا هُ وَكُلُّ عَلاَّئِكَ ع الٍ اَللّ هُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِعَلاَّئِكَ كُلِّهِ اَللّ هُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ اياتِكَ بِاَعْجَبِها وَكُلُّ اياتِكَ عَجيبَةٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاياتِكَ كُلِّها اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ مَنِّكَ بِاَقْدَمِهِ وَكُلُّ مَنِّكَ قَديمٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِمَنِّكَ كُلِّهِ

اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَنى فَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَنى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِما اَنْتَ فيهِ مِنَ الشُّؤُنِ وَالْجَبَرُوتِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِكُلِّ شَاءْنٍ وَكُلِّ جَبَرُوتٍ

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِما تُجيبُنى بِهِ حينَ اَسْئَلُكَ يا اَللّهُ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَسْئَلُكَ بِبَهآءِ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَسْئَلُكَ بِجَلالِ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَسْئَلُكَ بِلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَنى فَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَنى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ رِزْقِكَ باَعَمِّهِ وَكُلُّ رِزْقِكَ عآمُّ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِرِزْقِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ عَطآئِكَ بِاَهْنَاِهِ وَكُلُّ عَطآئِكَ هَنى ئٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِعَطآئِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ خَيْرِكَ باَعْجَلِهِ وَكُلُّ خَيْرِكَ عاجِلٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِخَيْرِكَ كُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ بِاَفْضَلِهِ وَكُلُّ فَضْلِكَ فاضِلٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِفَضْلِكَ كُلِّهِ

اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَنى فَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَنى اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَابْعَثْنى عَلَى الاِْيمانِ بِكَ وَالتَّصْديقِ بِرَسُولِكَ عَلَيْهِ وَ الِهِ السَّلامُ وَالْوِلايَةِ لِعَلِىِّ بْنِ اَبيطالِبٍ وَالْبَر ائَةِ مِنْ عَدُوِّهِ وَالالايتِمامِ بِالاَْئِمَّةِ مِنْ الِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ فَاِنّى قَدْ رَضيتُ بِذلِكَ يا رَبِّ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَرَسُولِكَ فِى الاَْوَّلينَ وَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ فِى الاْ خِرينَ وَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ فِى الْمَلاَءِ الاَْعْلى وَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ فِى الْمُرْسَلينَ اَللّهُمَّ اَعْطِ مُحَمَّدا الْوَسيلَةَ وَالشَّرَفَ وَالْفَضيلَةَ وَالدَّرَجَةَ الْكَبيرَةَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَقَنِّعْنى بِما رَزَقْتَنى وَبارِكْ لى فيما اتَيْتَنى وَاحْفَظْنى فى غَيْبَتى وَكُلِّ غائِبٍ هُوَ لى اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَابْعَثْنى عَلىَ الاِْيمانِ بِكَ وَالتَّصْديقِ بِرَسُولِكَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَسْئَلُكَ خَيْرَ الْخَيْرِ رِضْوانَكَ وَالْجَنَّةَ وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ الشَرِّ سَخَطِكَ وَالنّارِ

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاحْفَظْنى مِنْ كُلِّ مُصيبَةٍ وَمِنْ كُلِّ بَلِيَّةٍ وَمِنْ كُلِّ عُقُوبَةٍ وَمِنْ كُلِّ فِتْنَةٍ وَمِنْ كُلِّ بَلا ءٍ وَمِنْ كُلِّ شَرٍّ وَمِنْ كُلِّ مَكْرُوهٍ وَمِنْ كُلِّ مُصيبَةٍ وَمِنْ كُلِّ افَةٍ نَزَلَتْ اَوْ تَنْزِلُ مِنَ السَّمآءِ اِلَى الاَْرْضِ فى هذِهِ السّاعَةِ وَفى هذِهِ اللّيْلَةِ وَفى هذَا الْيَومِ وَفى هذَا الشَّهْرِ وَفى هذِهِ السَّنَةِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاقْسِمْ لى مِنْ كُلِّ سُرُورٍ وَمِنْ كُلِّ بَهْجَةٍ وَمِنْ كُلِّ اسْتِقامَةٍ وَمِنْ كُلِّ فَرَجٍ وَمِنْ كُلِّ عافِيَةٍ وَمِنْ كُلِّ سَلامَةٍ وَمِنْ كُلِّ كَرامَةٍ وَمِنْ كُلِّ رِزْقٍ واسِعٍ حَلالٍ طَيِّبٍ وَمِنْ كُلِّ نِعْمَةٍ وِمَنْ كُلِّ سَعَةٍ نَزَلَتْ اَوْ تَنْزِلُ مِنَ السَّمآءِ اِلَى الاَْرْضِ فى هذِهِ السّاعَةِ وَفى هذِهِ اللّيْلَةِ وَفى هذَا الْيَوْمِ وَفى هذَا الشَّهْرِ وَفى هذِهِ السَّنَةِ اَللّهُمَّ اِنْ كانَتْ ذُنُوبى قَدْ اَخْلَقَتْ وَجْهى عِنْدَكَ وَحالَتْ بَيْنى وَبَيْنَكَ وَغَيَّرَتْ حالى عِنْدَكَ فَاِنّى اَسْئَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذى لا يُطْفَأُ وَبِوجْهِ مُحَمَّدٍ حَبيبِكَ الْمُصْطَفى وَبِوجْهِ وَلِيِّكَ عَلِىٍّ الْمُرْتَضى وَبِحَقِّ اَوْلِيآئِكَ الِّذينَ انْتَجَبْتَهُمْ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَغْفِرَ لى ما مَضى مِنْ ذُنُوبى وَاَنْ تَعْصِمَنى فيما بَقِىَ مِنْ عُمْرى وَاَعُوذُ بِكَ اللّهُمَّ اَنْ اَعُودَ فى شَىْءٍ مِنْ مَعاصيكَ اَبَداً مااَبْقَيْتَنى حَتّى تَتَوَفّانى وَاَنَا لَكَ مُطيعٌ وَاَنْتَ عَنّى راضٍ وَاَنْ تَخْتِمَ لى عَمَلى بِاَحْسَنِهِ وَتَجْعَلَ لى ثَوابَهُ الْجَنَّةَ وَاَنْ تَفْعَلَ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ يا اَهْلَ التَّقْوى وَيا اَهْلَ الْمَغْفِرَةِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ

و بعد از آن هر حاجتى كه دارى از حق تعالى طلب كن ، كه انشاء اللّه برآورده است .⁽¹⁷³⁾

نماز روز مباهله

شيخ طوسى از حضرت صادق روايت كرده است كه در اين روز پيش از زوال به نيم ساعت ، دو ركعت نماز بكند براى شكر نعمت مباهله ، و در هر ركعت بعد از سوره حمد هر يك از سوره قل هو اللّه احد و آية الكرسى تا هم فيها خالدون و سوره انّا انزلناه را ده مرتبه بخواند، اگر اين نماز را بعمل آورد، نزد خدا با صد هزار حجّ و صد هزار عمره برابر است ، و هر حاجتى كه از حاجتهاى دنيا و آخرت كه از حق تعالى درخواست نمايد، البتّه برآورده مى شود هر چند عظيم باشد انشاءاللّه ، و اين نماز همان نماز است كه در اعمال روز عيد غدير مذكور شد.⁽¹⁷⁴⁾

نماز روز آخر ذى الحجّه

در روز آخر ذى الحجّه - كه آخر سال عرب است - روايت كرده اند: سنّت است دو ركعت نماز بجا آورند، و در هر ركعت بعد از حمد ده مرتبه قل هو اللّه احد و ده مرتبه آية الكرسى بخوانند، و بعد از نماز اين دعا بخوانند:

اَللّهُمَّ ما عَمِلْتُ فى هذِهِ السَّنَةِ مِنْ عَمَلٍ نَهَيْتَنى عَنْهُ وَلَمْ تَرْضَهُ وَنَسيتُهُ وَلَمْ تَنْسَهُ وَدَعَوْتَنى اِلَى التَّوْبَةِ بَعْدَ اجْتِرائى عَلَيْكَ اَللّهُمَّ فَاِنّى اَسْتَغْفِرُكَ مِنْهُ فَاغْفِر لى وَما عَمِلْتُ مِنْ عَمَلٍ يُقَرِّبُنى اِلَيْكَ فَاقْبَلْهُ مِنّى وَلا تَقْطَعْ رَجآئى مِنْكَ ياكَريمُ .⁽¹⁷⁵⁾

روزه و نماز روز اوّل ماه محرّم

روزه اوّل روز ماه محرّم مستحبّ است ، و از حضرت امام رضا (عليه السلام ) منقول است : در روز اول محرّم حضرت زكريّا (عليه السلام ) دعا كرد و از خداوند فرزند طلبيد، خداوند عالم دعاى او را مستجاب گردانيد و حضرت يحيى (عليه السلام ) را به او عطا كرد، پس هر كه اين روز را روزه دارد و دعا كند، حق تعالى دعاى او را مستجاب گرداند، چنانكه دعاى حضرت زكريّا را مستجاب كرد.⁽¹⁷⁶⁾

و نيز از حضرت امام رضا (عليه السلام ) منقول است : حضرت رسول (صلى الله عليه وآله ) در روز اول محرم دو ركعت نماز ميكردند، و چون از نماز فارغ مى شدند دست به دعا بر مى داشتند و اين دعا را سه مرتبه مى خواندند:

اَللّهُمَّ اَنْتَ الاِْلهُ الْقَديمُ وَهذِهِ سَنَةٌ جَديدَةُ فَاَسْئَلُكَ فيهَاالْعِصْمَةَ مِنَالشَّيْطانِ وَالْقُوَّةَ عَلى هذِهِ النَّفْسِ الاَْمّارَةِ بِالسّوَّءِ وَالاِْشْتِغالَ بِما يُقَرِّبُنى اِلَيْكَ [ياكَريمُ] يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ يا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ يا ذَخيرَةَ مَنْ لا ذَخيرَةَ لَهُ يا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ يا غِياثَ مَنْ لاغِى اثَ لَهُ يا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ يا كَنْزَ مَنْ لا كَنْزَ لَهُ يا حَسَنَ الْبَلاَّءِ ي ا عَظيمَ الرَّج اَّءِ ي ا عِزَّ الضُّعَف آءِ ي ا مُنْقِذَ الْغَرْقى يا مُنْجِىَ الْهَلْكى يا مُنْعِمُ يا مُجْمِلُ يا مُفْضِلُ يا مُحْسِنُ اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَكَ سَوادُ اللَّيْلِ وَنُورُ النَّهارِ وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ الشَّمْسِ وَدَوِىُّ الْمآءِ وَحَفيفُ الشَّجَرِ يا اَللّهُ لا شَريكَ لَكَ اَللّهُمَّ اجْعَلْنا خَيْراً مِمّا يَظُنُّونَ وَاغْفِرْ لَنا ما لا يَعْلَمُونَ وَلا تُؤ اخِذْنا بِما يَقُولُونَ حَسْبِىَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ امَنّا بِهِ كُلُّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَما يَذَّكَّرُ اِلاّاُولُوا الاَْلْب ابِ رَبَّنا لاتُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ اِذْ هَدَيْتَنا وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهّابُ .⁽¹⁷⁷⁾

(نمازهاى شب عاشورا)

(مرحوم حاج شيخ عبّاس قمى گويد: سيّد در اقبال از براى اين شب (عاشورا) دعا و نمازهاى بسيار با فضيلتهاى بسيار نقل كرده ، از جمله : صد ركعت نماز، هر ركعت به حمد و سه مرتبه قل هو اللّه احد، و بعد از فراغ از جميع بگويد: سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُللّهِِ وَلااِلهَ اِلا اللّهُ وَاللّهُ اَكْبَرُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ العَظيمِ هفتاد مرتبه .⁽¹⁷⁸⁾ و در روايت ديگر بعد از ((العلىّ العظيم )) استغفار نيز ذكر شده .⁽¹⁷⁹⁾

و از جمله : چهار ركعت در آخر شب (عاشورا) در هر ركعت بعد از حمد، هر يك از آية الكرسى ، توحيد، فلق و ناس را ده مرتبه بخواند، و بعد از سلام صد مرتبه توحيد بخواند.⁽¹⁸⁰⁾

و از جمله : چهار ركعت نماز، در هر ركعت حمد و پنجاه مرتبه توحيد - و اين نماز مطابق است با نماز اميرالمؤ منين (عليه السلام ) كه فضيلت بسيار دارد - و بعد از نماز فرموده ذكر خدا بسيار كند و صلوات بسيار بر رسول خدا (صلى الله عليه وآله ) بفرستد و آنچه مى تواند بر دشمنان ايشان لعن كند.⁽¹⁸¹⁾

و در فضيلت احياء اين شب روايت كرده كه مثل آن است كه عبادت كرده باشد به عبادت جميع ملائكه ، و عبادت در آن مقابل هفتاد سال است ،⁽¹⁸²⁾ و اگر كسى را توفيق شامل حال شود در اين شب در كربلا باشد و زيارت امام حسين (عليه السلام ) كند و نزد آن جناب تا صبح بيتوته نمايد، خدا او را محشور فرمايد آلوده به خون امام حسين (عليه السلام ) در جمله شهدا به آن حضرت .)⁽¹⁸³⁾

نماز و دعاى روز عاشورا

به سند صحيح ((عبد اللّه بن سنان )) روايت كرده است : در روز عاشورا به خدمت حضرت صادق (عليه السلام ) رفتم و آن حضرت را شكسته رنگ و اندوهناك يافتم ، و آب از ديدهاى مبارك آن حضرت مانند مرواريد مى ريخت ! گفتم : يابن رسول اللّه ! سبب گريه شما چيست ؟! خدا هرگز ديدهاى شما را گريان نگرداند. حضرت فرمود: مگر غافلى و نمى دانى كه در مثل اين روز حضرت امام حسين (عليه السلام ) شهيد شده است ؟! گفتم : اى سيّد من ! چه مى فرماييد در روزه اش ؟ فرمود: روزه بدار بى آنكه شب نيّت روزه بكنى ، و افطار بكن نه از روى شماتت ⁽¹⁸⁴⁾، و يك روز تمام روزه مگير، و بايد افطار تو يك ساعت بعد از نماز عصر باشد به شربتى از آب ، زيرا كه در اين وقت جنگ از آل رسول (صلى الله عليه وآله ) برطرف شد و در زمين سى نفر از اهل بيت و موالى ⁽¹⁸⁵⁾ ايشان افتاده بود كه صاحب مصيبت در آنها حضرت رسالت (صلى الله عليه وآله ) بود، و اگر آن حضرت در دنيا مى بود، (مى ) بايست آن حضرت را براى ايشان تعزيه بگويند. پس ‍ آن حضرت چنان گريست كه ريش مباركش از آب ديده اش تر شد.

پس حضرت فرمود: بهترين كارى كه در اين روز بكنى آن است كه جامه هاى پاكيزه بپوشى و بندها را بگشاى و آستين ها را تا مرفق بالا كنى به روش ‍ مصيبت زدگان ، پس بيرون روى به سوى بيابانى يا مكانى كه كسى تو را نبيند يا خانه خالى - از براى تقيّه از سنّيان - در وقت چاشت ، پس چهار ركعت نماز بجا آورى با خضوع و خشوع و ركوع نيكو، و بعد از هر دو ركعت سلام بگو، و در ركعت اوّل بعد از حمد سوره قل يا ايّها الكافرون بخوانى ، و در ركعت دوم (بعد از حمد قل هو اللّه احد، و در دو ركعت ديگر ركعت اول بعد از حمد سوره احزاب بخوان و در ركعت دوم سوره اذا جاءك المنافقون ، و اگر اينها را ندانى هر سوره كه توانى بخوان ؛ پس روى خود را به جانب روضه مقدّسه آن حضرت بگردانى ، و شهادت آن امام مظلوم و اولاد و اقارب (نزديكان ) و اصحاب آن جناب را به خاطر آورى ، سلام كنى بر او و صلوات بر او بفرستى و بر قاتلان ايشان لعنت كنى - و در روايت ديگر: هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت كنى كه به هر لعنى هزار حسنه براى تو نوشته مى شود، و هزار گناه از تو محو مى شود و هزار درجه در بهشت از براى تو بلند مى شود - و بهتر اين است كه هزار مرتبه بگويى : ((اَلّلهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ و اصحابه )) - پس فرمود: بعد از آن موضعى كه ايستاده اى چند گام پيش روى و بگويى : ((انّا للّه و انّا اليه راجعون ، رضا بقضاءه و تسليما لاءمره )) - و اگر هفت مرتبه چنين كند بهتر است - و فرمود: در جميع اين احوال بايد كه محزون و غمناك و گريان باشى ، پس به جاى خود برگردى و بگويى :

اللهم عذب الفجرة الذين شاقوا رسولك و حاربوا أ ولياءك و عبدوا غيرك و استحلوا محارمك و العن القادة و الا تباع و من كان منهم فخب و أ وضع معهم أ و رضي بفعلهم لعنا كثيرا

اللهم و عجل فرج آل محمد و اجعل صلواتك عليه و عليهم و استنقذهم من أ يدي المنافقين المضلين و الكفرة الجاحدين و افتح لهم فتحا يسيرا و أ تح لهم روحا و فرجا قريبا و اجعل لهم من لدنك على عدوك و عدوهم سلطانا نصيرا

پس دستها به دعا بردار و قصد كن دشمنان آل محمد (صلى الله عليه و آله ) را و بگو:

اللهم إ ن كثيرا من الا مة ناصبت المستحفظين من الا ئمة و كفرت بالكلمة و عكفت على القادة الظلمة و هجرت الكتاب و السنة و عدلت عن الحبلين اللذين أ مرت بطاعتهما و التمسك بهما فأ ماتت الحق و جارت عن القصد و مالا ت الا حزاب و حرفت الكتاب و كفرت بالحق لما جاءها و تمسكت بالباطل لما اعترضها و ضيعت حقك و أ ضلت خلقك و قتلت أ ولاد نبيك و خيرة عبادك و حملة علمك و ورثة حكمتك و وحيك

اللهم فزلزل أ قدام أ عدائك و أ عداء رسولك و أ هل بيت رسولك اللهم و أ خرب ديارهم و افلل سلاحهم و خالف بين كلمتهم و فت في أ عضادهم و أ وهن كيدهم و اضربهم بسيفك القاطع و ارمهم بحجرك الدامغ و طمهم بالبلاء طما و قمهم بالعذاب قما و عذبهم عذابا نكرا و خذهم بالسنين و المثلات التي أ هلكت بها أ عداءك إ نك ذو نقمة من المجرمين

اللهم إ ن سنتك ضائعة و أ حكامك معطلة و عترة نبيك في الا رض ‍ هائمة

اللهم فأ عن الحق و أ هله و اقمع الباطل و أ هله و من علينا بالنجاة و اهدنا إ لى الا يمان و عجل فرجنا و انظمه بفرج أ وليائك و اجعلهم لنا ودا و اجعلنا لهم وفدا

اللهم و أ هلك من جعل يوم قتل ابن نبيك و خيرتك عيدا و استهل به فرحا و مرحا و خذ آخرهم كما أ خذت أ ولهم و أ ضعف اللهم العذاب و التنكيل على ظالمي أ هل بيت نبيك و أ هلك أ شياعهم و قادتهم و أ بر حماتهم و جماعتهم

اللهم و ضاعف صلواتك و رحمتك و بركاتك على عترة نبيك العترة الضائعة الخائفة المستذلة بقية الشجرة الطيبة الزاكية المباركة و أ عل اللهم كلمتهم و أ فلج حجتهم و اكشف البلاء و اللا واء و حنادس الا باطيل و العمى عنهم و ثبت قلوب شيعتهم و حزبك على طاعتهم و ولايتهم و نصرتهم و موالاتهم و أ عنهم و امنحهم الصبر على الا ذى فيك و اجعل لهم أ ياما مشهودة و أ وقاتا محمودة مسعودة توشك فيها فرجهم و توجب فيها تمكينهم و نصرهم كما ضمنت لا وليائك في كتابك المنزل فإ نك قلت و قولك الحق (( وَعَدَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً))

اللهم فاكشف غمتهم يا من لا يملك كشف الضر إ لا هو يا أ حد يا حي يا قيوم و أ نا يا إ لهي عبدك الخائف منك و الراجع إ ليك السائل لك المقيل عليك

اللهم فتقبل دعائي و اسمع يا إ لهي علانيتي و نجواي و اجعلني ممن رضيت عمله و قبلت نسكه و نجيته برحمتك إ نك أ نت العزيز الكريم

اللهم و صل أ ولا و آخرا على محمد و آل محمد و بارك على محمد و آل محمد و ارحم محمدا و آل محمد بأ كمل و أ فضل ما صليت و باركت و ترحمت على أ نبيائك و رسلك و ملائكتك و حملة عرشك بلا إ له إ لا أ نت

اللهم و لا تفرق بيني و بين محمد و آل محمد صلواتك عليه و عليهم و اجعلني يا مولاي من شيعة محمد و علي و فاطمة و الحسن و الحسين و ذريتهم الطاهرة المنتجبة و هب لي التمسك بحبلهم و الرضا بسبيلهم و الا خذ بطريقتهم إ نك جواد كريم

پس به سجده برود، و دو طرف روى خود را بر خاك بگذارد و بگويد:

يا من يحكم ما يشاء و يفعل ما يريد أ نت حكمت فلك الحمد محمودا مشكورا فعجل يا مولاي فرجهم و فرجنا بهم فإ نك ضمنت إ عزازهم بعد الذلة و تكثيرهم بعد القلة و إ ظهارهم بعد الخمول يا أ صدق الصادقين و يا أ رحم الراحمين فأ سأ لك يا إ لهي و سيدي متضرعا إ ليك بجودك و كرمك بسط أ ملي و التجاوز عني و قبول قليل عملي و كثيره و الزيادة في أ يامي و تبليغي ذلك المشهد و أ ن تجعلني ممن يدعى فيجيب إ لى طاعتهم و موالاتهم و نصرهم و تريني ذلك قريبا سريعا في عافية إ نك على كل شي ء قدير

پس سر خود را به سوى آسمان بلند كن و بگو:

أ عوذ بك أ ن أ كون من الذين لا يرجون أ يامك فأ عذني يا إ لهي برحمتك من ذلك

چون چنين كنى ، اين عمل براى تو بهتر است از حجّهاى بسيار و عمره هاى بسيار كه مال بسيار در آن صرف نمائى و بدن خود را در آن به تعب افكنى و از اهل و عيال و فرزندان خود جدا شوى . و بدان كه ، هر كه اين نماز را در اين روز بكند و اين دعا را از روى اخلاص بخواند و اين عمل را با يقين و تصديق بجا آورد، حق تعالى ده خصلت به او عطا كند كه از جمله آنهاست كه او را مردنهاى بدن حفظ كند مانند: غرق شدن ، سوختن ، در زير عمارت ماندن و مانند اينها؛ و تا (هنگام ) مردن دشمنى بر او مسلّط نگردد، و نگاه دارد او را از ديوانگى و خوره و پيسى در خودش و فرزندانش تا چهار پشت ، و شيطان را و ياوران و دوستان شيطان را مسلّط نگرداند بر او و بر نسل او تا چهار پشت .⁽¹⁸⁶⁾