1 ـ ياد خدا كليد خود سازى است .

ـ امـام عـلـى (ع ) ـ در سفارش به فرزندخود حسن (ع ) ـ : فرزندم ! تو را به تقواى خدا و پايبندى به فرمان او و آباد كردن دلت به ياد اوسفارش مى كنم .

ـ هر كه دل خويش را با ياد پيوسته خدا آباد كند , در نهان و آشكار نيك كردار شود.
ـ ريشه صلاح و پاكى دل , پرداختن آن به ذكر خداست .

ـ مداومت بر ذكر , خوراك روح وكليد صلاح و پاكى است .

ـ در حديث قدسى آمده است : هر گاه به دل بنده اى سرزنم و ببينم كه ياد من بر آن چيره گشته است , اداره و تربيت او را خود به عهده گيرم و همنشين و همسخن و همدم او شوم .

2 ـ ياد خدا حيات دلهاست .

ـ امام على (ع ) : خدا را ناب و خالص ياد كنيد تا بهترين زندگى را داشته باشيد و بدان راه نجات و رستگارى را بپوييد.
ـ در ياد خدا حيات دلهاست .

ـ هر كه به ياد خداى سبحان باشد , خداوند دلش را زنده و انديشه و خردش را روشن گرداند.
ياد خدا روشنايى خردهاست و زندگى بخش جانها و صيقل دهنده سينه ها.
ـ پيامبر خدا(ص ) : با ياد خدا دلها زنده مى شوند و با فراموش كردن او مى ميرند.
3 ـ ياد خدا خوراك جانهاست .

ـ امام على (ع ) : ياد خدا خوراك جانهاو نشستن با محبوب است .

ـ همواره به ياد خدا بودن خوراك جانهاست .

4 ـ ياد خدا روشنايى دلهاست .

ـ امام على (ع ) : بر تو باد به ذكر خدا كه آن روشنايى دلهاست .

ياد خدا نور است و هدايت , فراموشى تاريكى است و گم كردن (راه حق ).
ياد خدا جلا دهنده بينشها و روشنايى درونهاست .

ياد خدا مايه هدايت خردها و بصيرت جانهاست .

ـ ياد خدا خرد را آرامش مى دهد , دل را روشن مى كند و رحمت (خدا) را فرود مى آورد.
ـ ثمره ياد خدا نورانى شدن دلهاست .

ـ ياد خدا موجب موفقيت در كارها و روشنايى درونها مى شود.
ـ هر كه بسيار به ياد خدا باشد خردش روشنى گيرد.
هركه به ياد خدا باشد بينش و بصيرت يابد.
مداومت بر ياد خدا دل و انديشه را روشن مى كند.
5 ـ ياد خدا صيقل دلهاست .

ـ امـام عـلى (ع ): خداى سبحان ياد خويش را صيقل دهنده دلها قرار داده است , گوشهاى سنگين شده دلها با ياد خدا شنوا مى شوند وچشمهاى ضعيف شده دلها به وسيله آن تيز و بينا مى گردند و دلهاى معاند و ستيزه گر با آن رام مى شود.
ـ خـداى سـبـحـان هـيـچ كـس را بـه چـيـزى چـون قـرآن انـدرز نداده است , زيرا آن ريسمان اسـتـوارخـداسـت و واسـطه امين و درستكار اوست در قرآن بهار دل است و چشمه هاى دانش و براى دل جز آن صيقلى وجود ندارد.
ـ هـمـانـا تـقواى خدا داروى بيمارى قلبهاى شماست و بينايى كورى دلهاى شما و شفاى بيمارى جـسمهايتان و باعث اصلاح تباهى سينه هاى شما و پاك كننده آلودگى جانهاى شما و جلا دهنده تاريكى چشمهاى شما.
6 ـ ياد خدا شفاى دلهاست .

ـ پيامبرخدا(ص ): يادخدا شفاى دلهاست .

ـ امام على (ع ): يادخدا داروى بيماريهاى جان است .

ـ در دعا ـ : اى آن كه نامش داروست و يادش شفا.
ـ پـيامبر خدا(ص ) : بر شما باد به ياد خدا , زيرا كه ياد خدا شفاست و بپرهيزيد از ياد مردم ,زيرا كه آن درد و بيمارى است .

7 ـ ياد خدا كليد انس است .

ـ امام على (ع ) : ياد خدا ديدگان بصيرت را روشنايى مى بخشد و انيس روانهاست .

ـ ياد خدا كليد انس است .

ـ ياد خدا آرام بخش خاطر است .

ـ كسى كه به يادخدا باشد همدم اوست .

ـ هر گاه ديدى كه خداوند سبحان تورا انيس ياد خود كرده است , بيگمان دوستت دارد و هرگاه ديـدى كـه تـو را بـا خـلـقش انيس كرده و از ياد خويش جدايت ساخته است بيگمان تو را ناخوش مى دارد.
ـ فـرمـانـبردار خدا باش و همدم ياد اوو در آن وقت كه از او روى مى گردانى روى آوردن او را به خود در تصور آر.
8 ـ ياد خدا مايه طرد شيطان است .

ـ امام على (ع ) : ياد خدا مايه راندن شيطان است .

ـ ياد خدا سرمايه هر مؤمنى است وسود آن سالم ماندن از گزند شيطان .

ـ ياد خدا ستون ايمان است و مايه مصون ماندن از شيطان .

ـ پـيـامبر خدا(ص ) : همانا شيطان پوزه خود را بر روى دل آدميزاد نهاده است , هرگاه او ياد خدا كـند شيطان پوزه اش را كنار مى برد وهرگاه خدا را فراموش كند شيطان در آن نجوا (و وسوسه ) مى كند اين است وسواس خناس .

ـ امـام سـجـاد(ع ) ـ در دعـا ـ : و او رادشـمن حيله گر و فريبنده ما قرار دادى بار خدايا! پس , با قـدرت خـود قـدرت او را از ما دورگردان تا با دعاهاى بسيار به درگاه تو او را از ما باز دارى و از نيرنگ او در زمره كسانى قرارگيريم كه به كمك تو ( از شر او) مصون مانده اند.
ـ امـام عـلـى (ع ) : گـواهـى مـى دهـم كه خدايى جز اللّه نيست , يگانه است و بى انباز , گواهيى كه خلوص آن آزموده شده است اين گواهى رشته اصلى ايمان است و آغاز احسان و مايه خشنودى خداى رحمان و دورى از مهلكه شيطان .

9 ـ ياد خدا سبب ايمنى از نفاق است .

قرآن .

((منافقان خدا را فريب مى دهند وحال آن كه خدا فريبشان مى دهد و چون به نماز برخيزند با اكراه و كاهلى برخيزند و براى خود نمايى نماز كنند و ـ جز اندكى ـ خداى را ياد نكنند)).
ـ پيامبر خدا(ص ) : هر كه خدا را بسيار يادكننده باشد از نفاق به دور ماند.
ـ امام على (ع ) : خداى عز و جل را بسيارياد كنيد , كه آن بهترين ياد است و ازنفاق مصون مى دارد و از آتش نگه مى دارد و ياد كننده رادر هنگامى كه خداوند هر خوبى و خيرى را تقسيم مى كند به يـاد او مى آورد (خداوند در هنگام تقسيم خير و خوبيها ميان بندگان خويش به ياد او نيز هست ) و آواز و همهمه اش در زير عرش شنيده مى شود.
10 ـ ثمره ياد خدا محبت است .

ـ پيامبر خدا(ص ) : هر كه بسيار به يادخدا باشد, خداوند دوستش بدارد.
ـ امام سجاد(ع ) : خدايا! بر محمد وآل او درود فرست و در اوقات غفلت مرا متوجه ياد خودگردان و در روزگـار مـهلت (زندگانى دنيا) در طاعت خود به كارم گير و راهى هموار به سوى محبت خـود بـراى مـن آشكار ساز و به وسيله آن راه (يا محبت ) خير دنيا و آخرت را به طوركامل عطايم فرما.
11 ـ ثمره ياد خدا عصمت است .

ـ پـيامبر خدا(ص ) : خداى سبحان فرمود :چون بدانم كه ياد من برجان بنده ام چيره گشته است خواهش او را معطوف سؤال و مناجات باخود كنم , پس چون بنده ام چنين شود و هرگاه بخواهد دچـار سـهـو و غفلت شودمانع از آن شوم كه سهوكند اينان دوستان حقيقى منند , اينان قهرمانان واقعى هستند.
ـ خـداى عـز و جـل مى فرمايد : هرگاه ياد من بر بنده ام غالب شود , خواهش و خوشى او را درياد خـود قرار دهم و چون خواهش و خوشى او را در ياد خود قرار دهم عاشق من شود و من نيزعاشق او گـردم و چـون عـاشـق يكديگر شديم حجاب ميان خود و او را بردارم و عشق خود را برجان او چـيـره گـردانم , چندان كه مانند مردم دچار سهو و غفلت نمى شود , سخن اينان سخن پيامبران است , اينان براستى قهرمانند.
12 ـ آرام گرفتن دلها به ياد خدا.
قرآن .

((آنـان كـه ايـمـان آوردنـد و دلـهـايـشان به ياد خدا آرام مى گيرد بدانيد كه با ياد خدا دلها آرام مى گيرد)).
ـ امام على (ع ) : ياد خدا سينه ها را صيقل مى دهد و دلها را آرامش مى بخشد.
ـ امـام سـجاد(ع ) ـ در دعا ـ : الهى ! دلهاى شيدا سرگشته تواند و خردهاى گوناگون بر معرفت توفراهم آمده اند دلها جز با ياد تو آرام نمى گيرد و جانها جز با ديدن تو آرامش نمى يابند.
ـ امام سجاد(ع ) ـ نيز در دعا ـ : الهى ! ما را از آنان قرار ده كه ريشه هاى درختان شوق تو درباغهاى سـيـنـه هايشان درهم پيچيده و تنيده اند و جانهايشان به بازگشت به سوى رب الارباب اطمينان يافته و ارواحشان به پيروزى و رستگارى يقين كرده اند.
13 ـ ياد خدا شرح صدر مى آورد.
ـ امام على (ع ) : ياد خدا شرح صدر مى بخشد.
تشويق به يادآورى خدادربرخى جاهاى خاص .

الف ـ هنگام رويارويى با دشمن .

قرآن .

((اى كـسانى كه ايمان آورده ايد! اگر به فوجى از دشمن برخورديد پايدارى كنيد و خدا را فراوان ياد نماييد , باشد كه پيروز شويد)).
ـ امام على (ع ) : هرگاه در جنگ با دشمن خود رو به رو شديد , كمتر سخن بگوييد و بيشترخداى عز و جل را ياد كنيد.
ب ـ هنگام ورود به بازارها.
ـ امام على (ع ) : وقتى به بازار مى رويدو مردم سرگرم كارند خداى عز و جل را بسيار ياد آورشويد , زيرا اين كار گناهان را مى زدايد وبر حسنات مى افزايد و در زمره غافلان نوشته نمى شويد.
ـ پيامبر خدا(ص ) : اگر كسى در بازار , هنگامى كه ديگر مردمان (از ياد خدا) غافلند و سرگرم كار خود هستند , به ياد خدا باشد خداوند هزار حسنه برايش منظور دارد و در روز رستاخيزچنان او را بيامرزد كه به ذهن هيچ كس خطور نكرده باشد.
ج ـ هنگام غم , داورى و تقسيم .

ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ) : هرگاه اندوهى به تودست داد خدا را به اندوه خود ياد آورى كن , هرگاه خـواستى داورى كنى خدا را به ياد زبان خودبياور و هرگاه خواستى چيزى را تقسيم كنى خدا را به دست خود ياد آورى كن .

د ـ هنگام خشم .

ـ پـيـامبر خدا(ص ) : خداوند به يكى ازپيامبرانش وحى فرمود كه : اى پسر آدم ! در هنگام خشم به ياد من باش , تا من نيز در هنگام خشم خود به ياد تو باشم و تو را با ديگران هلاك نگردانم .

ه ـ در تنهايى و هنگام لذتها.
ـ امـام بـاقـر(ع ) : در تـورات نـوشـتـه شـده اسـت : اى موسى ! در تنهاييها وهنگام شادى لذتها و خوشيهايت مرا ياد كن تا در غفلتهايت به ياد تو باشم .

ـ امام صادق (ع ) : شيعيان ما كسانى هستند, كه در خلوت و تنهايى خدا را فراوان ياد كنند.
ـ امام على (ع ) : خلوت را با ياد خدا پر كن و نعمتها را با شكر گزارى همراه ساز.

حقيقت ياد خد.