ـ امـام عـلـى (ع ) : نـادان بـه عـيـب و تقصير خود آگاه نيست و نصيحت خير خواه خود را (هم ) نمى پذيرد.
ـ نادان مرده است هر چند به ظاهر زنده باشد.
ـ آدم نادان نصيحت بردار نيست و پند و اندرز در او كارگر نمى افتد.
ـ كار درست آدم نادان مانند لغزش دانشمند است .

ـ آدم نادان از آنچه آدم دانا و حكيم با آن انس مى گيرد, مى گريزد.
ـ نـادان صخره اى است كه چشمه اى از آن نمى جوشد, درختى است كه شاخه اش سبز نمى شود و زمينى است كه سبزه اش نمى رويد.
ـ نادان , بنده خواسته هاى نفسانى خود است .

ـ دانـشـمـنـد كـسـى است كه قدر و اندازه خويش را بشناسد و نادان كسى است كه شان خود را نشناسد.
ـ خردمند كسى است كه شان خود را نگه دارد و نادان كسى است كه قدر خويش را نشناسد.
ـ خردمند به كار خود تكيه مى كند و نادان به آرزوى خود.
ـ دانشمند با دل و انديشه خود مى نگردو نادان با چشم و ديده خود.
ـ نادان كسى است كه فريب هوى و هوس و انديشه هاى باطل خود را بخورد.
ـ نادان به همتاى خود گرايش دارد.
ـ هرگز نادانى را نمى يابى جز آن كه در كارهايش يا افراط مى كند يا تفريط.
ـ نادان را هميشه در حال افراط يا تفريط مى بينى .

ـ براستى نادان كسى است كه خواهشها او را برده خود كرده باشد.
ـ نادان , بنده خواسته هاى نفسانى خوداست .

ـ امام هادى (ع ) : نادان اسير زبان خود است .

ـ امـام عـلى (ع ) : نادان هرگاه بكوشد (انكار كند ـ خ ) بيابد و هرگاه بيابد ره الحاد (و انحراف از حق ) در پيش گيرد.
ـ فرمان بردن از نادان نشانگر نادانى است .

ـ هر كه اندازه خود را نشناسد پا از اندازه خويش فراتر نهد.
ـ كار نادان مايه زيان است و دانش او مايه گمراهى .

ـ نعمت و دارايى نادان مانند بوستانى است در زباله دانى .

ـ توانگرى نادان به دارايى اوست .

ـ گمشده جاهل يافت نمى شود.
ـ ثروت نادان به دارايى و آرزوى اوست .

ـ نادان در همه حال بازنده و زيانكار است .

ـ پيامبر خدا (ص ) : نادان كسى است كه خدا را نافرمانى كند هر چند خوش سيما و بلند پايه باشد.
ـ امام عسكرى (ع ) : پروراندن نادان و ترك دادن كسى از عادتش كارى معجزه آساست .

ـ امام كاظم (ع ) : شگفتى نادان از خردمند بيشتر از شگفتى خردمند از نادان است .

اخلاق نادان .