قرآن .

((خدا بر آن نيست كه شما مؤمنان را بدين حال كه اكنون داريد رها كند (بلكه مى آزمايد) تا ناپاك را از پاك جدا سازد)).
((اگر بر شما زخمى رسيد به آن قوم نيز همچنان زخمى رسيده است .

آورده اند معلوم دارد و از شما گواهانى گيرد و خدا ستمكاران را دوست ندارد و تا خدا كسانى را كه ايمان آورده اند پاك و ناب گرداند و كافران رانابود سازد.
مى ورزند)).
((براى اين است كه خدا آنچه را در سينه هايتان داريد بيازمايد و آنچه را در سينه هايتان است پاك و خالص گرداند و خدا به راز سينه ها آگاه است )).
((آيـا پـنداشته ايد كه به خود واگذار مى شويد بى آن كه خدا كسانى از شما را كه جهاد مى كنند و جـز خـدا و پـيـامـبرش و مؤمنان همدمى نمى گيرند, معلوم دارد؟
و خدا به آنچه مى كنيد آگاه است )).
((و البته شما را مى آزماييم تا مجاهدان و صابرانتان را بشناسيم و گزارشهاى [ مربوط به ] شما را بررسى كنيم )).
((اگـر خـدا مـى خواست هر آينه از آنان انتقام مى گرفت ولى خواست تا شما را به وسيله يكديگر بيازمايد)).
((همان كه مرگ و زندگى را بيافريد تا شما را بيازمايد كه كدامتان نكوكارتريد)).
((مـا هـر چـه را بـر روى زمـيـن اسـت زيـنـت آن قـرار داديم تا آنـان را بيازماييم كه كدامشان نيكوكارترند)).
((اوسـت آن كـه آسمانها و زمين را در شش روز بيافريد و عرشش بر آب بود, تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما نكوكارتر است )).
ـ امام على (ع ) : خداى تعالى درون مردمان را آشكار ساخت نه اين كه از رازهاى نهفته و درونهاى پوشيده شان آگاه نبود بلكه تا آنان را بيازمايد كه كدام يك بهتر عمل مى كنند.
كيفر (كار بد).
ـ در باره آيه ((همانا داراييها و فرزندانتان مايه آزمايشند)) ـ : معناى اين آيه آن است كه خداى پاك بـندگان خود رابه وسيله ثروت و فرزند مى آزمايد تا معلوم شود چه كسى از روزى خود ناخشنود است و چه كسى به بهره خودراضى .

سزاوار آنست , پديدار شود.
ـ در دگرگونيهاى زمانه است كه گوهر مردان شناخته مى شود و روزگار انديشه هاى نهفته را براى تو آشكارمى سازد.
ـ امـام رضـا (ع ) : در تـفـسير آيه ((تا شما را بيازمايد كه كدام يك نكوكارتريد)) ـ : خداى عزوجل بندگان خود را آفريدتا, به وسيله نهادن طاعت و عبادت خود بر دوش آنان ايشان را بيازمايد و اين كا را از باب امتحان و تجربه (براى خود) نكرد, زيرااو همواره به همه چيز آگاه است .

ـ امام حسين (ع ) ـ در راه رفتن به كربلا ـ : براستى كه مردمان بنده دنيا هستند و دين بر سر زبان آنهاست و تا براى آنها وسيله زندگى است آن را مى چرخانند و چون به بوته آزمايش گذاشته شوند آن گاه دينداران كم اند.
ـ امـام عـلـى (ع ) ـ در آزمـودن فرشتگان با سجده كردن بر آدم ـ : اگر خدا مى خواست آدم را از نورى خيره كننده ...بيافريند بيگمان مى توانست چنين كند و اگر چنين مى كرد گردنها در برابر او فـرود مـى آمد و كار آزمايش برفرشتگان آسان مى شد, ليك خداى سبحان آفريدگان خود را به چـيـزهـايى كه اصل آن را نمى دانند مى آزمايد تافرمانبردار را از نافرمان جدا سازد و خصلت خود بزرگ بينى را از آنان بزدايد)).
ـ هر چه امتحان و آزمايش بزرگتر باشد ثواب و پاداش فراوانتر است .

زمـان آدم صـلـوات اللّه عـلـيـه تـا آخـريـن نفر از مردم اين جهان , با سنگهايى كه زيان و سودى نمى رسانند و نمى توانندببينند و بشنوند, آزمود و آن سنگها را خانه با حرمت خود ساخت , خانه اى كـه بـراى مـردم بـر پا گردانيد...؟
! .
اما خداوند بندگانش را با انواع سختيها مى آزمايد و با رنج و كـوشـشهاى گوناگون به بندگى وادارشان مى كند و با انواع نا خوشايندها امتحانشان مى كند تا خـود بـزرگ بـينى را از دلهايشان بيرون كند و فروتنى را در جانهاشان جاى دهد واين را درهايى قرار دهد گشوده به سوى فضل و بخشش خود و وسايلى آماده براى گذشت و آمرزش خويش .

ـ همانا شما درهم آميخته و غربال خواهيد شد تا آن كه پايين است به رو آيد و آن كه بالاست به زير رود و آنان كه واپس مانده اند پيش برانند و آنان كه پيش افتاده اند واپس مانند.
ـ بـه ثـروت و رفاه دل شاد مكن و از تهيدستى و گرفتارى اندوه به دل راه مده , زيرا طلا با آتش گداخته و ناب مى شود و مؤمن با بلا و گرفتارى .

سختى آزمايش مؤمن .