1 ـ ستايش يحيى .

خداوند در چند جاى قرآن از يحيى ياد كرده واو را به زيبايى ستوده است .

كننده كلمه خدا, يعنى نبوت مسيح و آقايى كه برقومش سيادت دارد و كسى كه به زنان گرايشى نـداردوصـف كـرده و هـمـچـنين او را پيامر و از صالحان (آل عمران : 39) و از برگزيدگان ـ كه هـمان مخلصانند و از رهيافتگان (انعام : 87 ـ 85)برشمرده , و اين كه خودش او را يحيى ناميده و پيش از آن هيچ كس به اين نام خوانده نشده و به او دستورداده كه كتاب (خدا) را با قدرت بگيرد و در كودكى به وى حكمت ارزانى داشته و در روزى كه به دنياآمده و روزى كه مى ميرد و روزى كه زنده برانگيخته مى شود, بر وى سلام و درود فرستاده است (مريم : 15 ـ 2).
يعنى يحيى و پدر و مادرش , را مدح كرده فرموده است : ((آنان در كارهاى نيك شتاب مى كردند و بابيم و اميد ما را مى خواندند و در برابر ما فروتن بودند)).
2 ـ تاريخ زندگى يحيى :.
يـحـيـى بـه طـرز خـارق الـعـاده اى از والـديـنش زاده شد, چه آن كه پدرش پيرمردى فرتوت و مادرش زنى نازا بود و خداوند يحيى را به آن دو كه اميدى به فرزنددار شدن نداشتند, بخشيد و او در هـمـان كـودكى قدم در راه راست و عبادت و زهد گذاشت و خداوندبه او كه هنوز كودك بود حكمت عطا فرمود.
خـودش را وقف عبادت و زهد كرد و هرگز ازدواج نكرد و هيچ يك از لذايذ و خوشى هاى دنيا او را به خود سرگرم و از خدا غافل نساخت .

يـحـيـى هـمـروزگـار عـيسى بن مريم (ع ) بود و نبوت او را تصديق كرد و در ميان مردم خويش سيادت داشت و دل ها شيفته او بود و جان ها به او مى گراييد.
مردم پيرامونش جمع مى شدند و او آنان را نصيحت مى كرد و آن ها را به توبه فرا مى خواند و به تقوا وپرهيزگارى دعوتشان مى كرد تا آن كه به شهادت رسيد.
در قرآن از كشته شدن يحيى سخنى به ميان نيامده است , اما در اخبار آمده است كه علت شهادتش اين بود كه در آن زمان زن بدكاره اى به سرمى برد.
پيش او مى رفت .

كـرد و او را تـوبـيح و سرزنش نمود ـ يحيى نزد پادشاه محترم و ارجمند بود و پادشاه دستور او را اطـاعـت مـى كرد و از وى حرف شنوى داشت ـ آن زن كينه يحيى را به دل گرفت و از پادشاه سر يحيى راخواست و در اين باره اصرار ورزيد.
سرانجام پادشاه دستور داد يحيى را سر بريدند وسرش را براى آن زن هديه فرستاد.
در بـعـضـى اخـبـار آمـده است ,آن كسى كه سر يحيى را از پادشاه خواست دختر برادر پادشاه بود, زيراپادشاه قصد ازدواج با برادرزاده اش را داشت امايحيى او را از اين كار نهى كرد.
دختر خود را طورى آرايش كرد كه دل پادشاه راتسخير كند و او را پيش شاه فرستاد و به دخترش يـادداد كه چنانچه پادشاه به وى اجازه دهد تا خواهشى از او بكند و حاجتى بخواهد,سر يحيى را از وى طلب كند.
و سرش را در تشتى زرين نهاد و به او پيشكش كرد.
در روايـات , مـطـالـب فـراوانى پيرامون زهد وعبادت يحيى و گريه هايش از ترس خدا و اندرزها وسخنان حكمت آميزش وارد شده است .

3 ـ داستان زكريا و يحيى در انجيل :.
در ايـام هـيروديس پادشاه يهوديه , كاهنى زكريانام از فرقه ابيا بود كه زن او از دختران هارون بود واليصابات نام داشت .

به جميع احكام و فرايض خداوند, بى عيب سالك بودند.
نازاد بود و هر دو ديرينه سال بودند.
و واقـع شـد كـه چون به نوبت فرقه خود در حضورخدا كهانت مى كرد, حسب عادت كهانت نوبت اوشد كه به قدس (معبد) خداوند در آمده بخوربسوزاند.
عبادت مى كردند.
راست مذبح بخور ايستاده بر وى ظاهر گشت .

زكريا او را ديد در حيرت افتاده ترس بر او مستولى شد.
كـه دعـاى تـو مـسـتـجاب گرديده است و زوجه ات اليصابات براى تو پسرى خواهد زاييد و او را يحيى خواهى ناميد.
و تـو را خـوشـى و شـادى رخ خـواهد نمود وبسيارى , از ولادت او مسرور خواهند شد, زيرا كه در حـضـور خـداوند بزرگ خواهد بود و شراب ومسكرى نخواهد نوشيد و از شكم مادر خود پر ازروح القدس خواهد بود.
به سوى خداوند, خداى ايشان برخواهد گردانيد.
او بـه روح و قـوت الـيـاس پـيـش روى وى خـواهـدخـراميد تا دل هاى پدران را به طرف پسران ونافرمانان را به حكمت عادلان بگرداند تا قومى مستعد براى خدا مهيا سازد.
زكـريـا بـه فـرشـتـه گفت : اين را چگونه بدانم وحال آن كه من پيرمرد هستم و زوجه ام ديرينه سال است ؟
فرشته در جواب وى گفت : من جبرائيل هستم كه در حضور خدا مى ايستم و فرستاده شدم تابه تو سخن گويم و از اين امور تو را مژده دهم .

والـحـال تـا اين امور واقع نگردد, گنگ شده ياراى حرف زدن نخواهى داشت , زيرا سخن هاى مرا كه در وقت خود به وقوع خواهد پيوست باور نكردى .

و جـمـاعت منتظر زكريا مى بودند و از طول توقف او در قدس متعجب شدند, اما چون بيرون آمده نتوانست با ايشان حرف زند پس فهميدند كه در قدس رؤيايى ديده است .

اشاره مى كرد و ساكت ماند.
اتمام رسيد به خانه خود رفت .

زن او الـيصابات حامله شده مدت پنج ماه خود راپنهان نمود و گفت : به اين طور خداوند به من عمل نمود در روزهايى كه مرا منظور داشت تا ننگ مرا ازنظر مردم بردارد.
تـا آن جـا كـه مـى گـويـد : امـا چون اليصابات راوقت وضع حمل رسيد, پسرى بزاد و همسايگان وخويشان او چون شنيدند كه خداوند رحمت عظيمى به وى كرده با او شادى كردند.
هشتم چون براى ختنه طفل آمدند كه نام پدرش زكريا را بر او مى نهادند.
گفت : نى بلكه به يحيى ناميده مى شود.
از قبيله تو هيچ كس اين اسم را ندارد.
اشاره كردند كه او را چه نام خواهى نهاد.
خواسته بنوشت كه نام او يحيى است و همه متعجب شدند.
خدا متكلم شد.
خوف مستولى گشت و جميع اين وقايع در همه كوهستان يهوديه شهرت يافت .

خاطر خود تفكر نموده گفت : اين چه نوع طفل خواهد بود و دست خداوند با وى مى بود.
زكريا از روح القدس پر شده , نبوت (پيشگويى )نموده گفت .

نـيـز در انـجـيـل آمـده اسـت : و در سـال پـانـزدهـم ازسلطنت طيباريوس قيصر, در وقتى كه پـنـطـيـوس پـيـلاطس والى يهوديه بود و هيروديس تيترارك جليل و برادرش فيليپس تيترارك ايطوريه و ديارترا خونيتس و ليسانيوس و تيترارك آبليه و حنا وقيافا رؤساى كهنه بودند, كلام خدا به يحيى بن زكريادر بيابان نازل شد.
به تمامى حوالى اردن آمده به تعميد توبه به جهت آمرزش گناهان موعظه مى كرد.
مـكـتـوب اسـت در صـحيفه كلمات اشعياى نبى كه مى گويد : صداى نداكننده در بيابان كه راه خداوند رامهيا سازد و طرق او را راست نماييد.
انباشته و هر كوه و تلى پست و هر كجى راست و هرراه ناهموار صاف خواهد شد.
خدا را خواهند ديد.
آن گـاه بـه آن جماعتى كه براى تعميد وى بيرون مى آمدند گفت : اى افعى زادگان كه شما را نشان دادكه از غضب آينده بگريزيد؟
پس , ثمرات مناسب توبه بياوريد و در خاطر خود اين سخن را راه مـدهيدكه ابراهيم پدر ماست , زيرا به شما مى گويم خدا قادراست كه از اين سنگ ها فرزندان براى ابراهيم برانگيزاند.
شده است .

بريده و در آتش افكنده مى شود.
پس , مردم از وى سؤال نموده گفتند چه كنيم ؟
او در جواب ايشان گفت هر كه دو جامه دارد به آن كه ندارد بدهد و هركه خوراك دارد نيز چنين كند.
بـاجـگيران نيز براى تعميد آمده , بدو گفتند اى استادچه كنيم ؟
بديشان گفت : زيادتر از آن چه مقرراست , مگيريد.
چـه كنيم ؟
به ايشان گفت : بر كسى ظلم مكنيد و برهيچ كس افترا مزنيد و به مواجب خود اكتفا كنيد.
و هـنـگـامـى كـه قـوم مـتـرصد مى بودند و همه درخاطر خود درباره يحيى تفكر مى نمودند كه اين مسيح است يا نه .

من شما را به آب تعميد مى دهم .

تواناتر از من مى آيد كه لياقت آن ندارم كه بند نعلين او را باز كنم .

خواهد داد.
خـرمـن خـويـش را پـاك كـرده گـندم را در انبار خوددخيره خواهد نمود و كاه را در آتشى كه خاموشى نمى پذيرد خواهد سوزانيد.
قوم را بشارت مى داد.
اما هيروديس تيترارك , چون به سبب هيرود يازن برادر او فيلپس و ساير بدى هايى كه هيروديس از وى كرده بود از وى توبيخ يافت .

افزود كه يحيى را در زندان حبس نمود.
تمامى قوم تعميد يافته بودند و عيسى هم تعميدگرفته .

هـمچنين در انجيل آمده است : زيرا كه هيروديس فرستاده يحيى را گرفتار نموده او را درزندان بست به خاطر هيروديا زن برادر او فيلپس كه او را در نكاح خويش آورده بود.
يحيى به هيروديس گفته بود نگاه داشتن زن برادرت بر تو روا نيست .

داشته مى خواست او را به قتل رساند امانمى توانست , زيرا كه هيروديس از يحيى مى ترسيدچون كه او را مـرد عـاقـل و مـقـدس مى دانست ورعايتش مى نمود و هرگاه از او مى شنيد, بسيار به عمل مى آورد و به خوشى سخن او را اصغا مى نمود.
اما چون هنگام فرصت رسيد كه هيروديس درروز ميلاد خود امراى خود و سرتيپان و رؤساى جليل را ضيافت نمود.
آمده رقص كرد و هيروديس و اهل مجلس را شادنمود, پادشاه بدان دختر گفت : آن چه خواهى از من بطلب تا به تو دهم .

از من خواهى حتى نصف ملك مرا هر آينه به توعطا كنم .

بطلبم ؟
گفت : سر يحيى تعميد دهنده را.
به حضور پادشاه در آمده , خواهش نموده گفت :مى خواهم كه الان سر يحيى تعميد دهنده را در طبقى به من عنايت فرمايى .

پـادشـاه بـشـدت محزون گشت ,ليكن به جهت پاس قسم و خاطر اهل مجلس نخواست او را محروم نمايد.
بى درنگ پادشاه , جلادى فرستاده فرمود تاسرش را بياورد.
جدا ساخته و بر طبقى آورده بدان دختر داد و دخترآن را به مادر خود سپرد.
آمدند و بدن او را برداشته دفن كردند.
انجيل .

درباره يحيى اخبار پراكنده ديگرى نيز دراناجيل آمده كه از حد و مرز آن چه آورديم فراترنمى رود.
آن چـه را از اناجيل نقل كرديم , با مطالبى كه ما بيان داشتيم تطبيق كند, تا از اين طريق به موارد اختلاف دست يابد.
نبوت 2 / 1    ((خاصه 26)) عيسى .

عيسى (ع ).