ـ پـيامبر خدا(ص ): هيچ مرد و زن مؤمن يا مرد و زن مسلمانى بيمار نمى شود, مگراين كه خداوند به سبب آن بيمارى گناه او راپاك مى كند.
ـ در هنگام عيادت از ام العلا كه بيماربود ـ : اى ام العلا, بشارت بادا تو را, زيرا كه خداوند به واسطه بيمارى مسلمان , گناهان اورا مى برد, همچنان كه آتش ناخالصى آهن ونقره را مى زدايد.
ـ گناهان شخص بيمار, همچون برگ درخت , مى ريزد.
ـ از مـؤمـن و بـيـتابى او از بيمارى تعجب مى كنم اگر مى دانست كه چه ثوابى در بيمارى هست , بى گمان دوست مى داشت پيوسته بيمار باشد تا آن گاه كه پروردگارعزوجل خود را ديدار كند.
ـ پـيـامـبـر خـدا(ص ) سـر بـه آسمان برداشت و لبخندى زد علتش را پرسيدند فرمود:آرى , از دو فرشته اى تعجب كردم كه ازآسمان به زمين فرود آمدند و به سراغ بنده مؤمن درستكارى در مصلا يـش كـه در آن نـمـاز مـى خـواند رفتند تا عمل روز و شب او رابنويسند اما وى را در نمازگاهش نـيـافـتـنـد پـس بـه آسـمـان رفتند و عرض كردند: اى پروردگار ما, به سراغ فلان بنده مؤمنت درمـصلايش رفتيم تا عمل شبانه روز او رابنويسيم اما پيدايش نكرديم , بلكه او را دردام (بيمارى ) تـو يافتيم ؟
خداى عزوجل فرمود: براى بنده من , تا زمانى كه در دام من است , مانند خير و ثوابى را بـنويسيد كه درزمان سلامتيش شب و روز انجام مى داده است , زيرا بر من است كه , وقتى سلامتى رااز او باز مى گيرم , اجر كارى را كه در زمان تندرستى اش مى كرده است , برايش بنويسم .

ـ امـام كـاظم (ع ): هرگاه مؤمن بيمارشود, خداى عزوجل به فرشته دست چپ اووحى فرمايد كه براى بنده ام , تا زمانى كه درزندان و بند من است , گناهى منويس و به فرشته دست راست او وحى مى فرمايد كه همان حسناتى را كه در زمان سلامتى بنده ام مى نوشتى , برايش بنويس .

ـ پـيـامبر خدا(ص ): بنده هرگاه در راه نيكويى از عبادت سير كند و آن گاه بيمارشود به فرشته مـوكـل بر او گفته مى شود:همانند عملى را كه در هنگام آزاديش (ازقيد و زندان بيمارى ) انجام مى داد, برايش بنويس تا آن گاه كه او را آزاد كنم يا به خودم ملحق سازم .

ـ امـام بـاقـر يـا امام صادق (ع ): شبى را ازبيمارى يا درد نخفتن , برتر و اجرش بزرگتراز يك سال عبادت است .

ـ امـام عـلـى (ع ) ـ به يكى از اصحاب خودكه بيمار شده بود ـ: خداوند, بيمارى تو راوسيله كاهش گـناهانت گرداند چه آن كه بيمارى اجر ندارد, اما گناهان را مى كاهد ومانند برگ هاى درخت , آن هـا را فـرومـى ريـزد مـزد در حـقـيـقـت بـراى گـفـتار زبان است و كردار با دست ها و پاها و خـداى سـبحان , به خاطر نيت درست و نهاد پاك ,هر يك از بندگان خويش را كه خواهد به بهشت مى برد.
تبيين .

سـيد رضى مى گويد: و من مى گويم :راست فرمود حضرت كه بيمارى اجر ندارد چون بيمارى از جـمـلـه امـورى است كه سزاوار عوض است ـ نه مزد ـ زيرا استحقاق عوض در مقابل كردارخداى بـزرگ بـا بـنـده اسـت , مانند دردها و بيمارى ها وامثال آن اما مزد در مقابل كارى است كه بنده مى كندپس , ميان عوض و مزد تفاوتى است كه حضرت به اقتضاى دانش عميق و راى ثاقب خويش آن را بيان فرموده است پايان سخن سيد رضى .

هـمـچـنـان كـه مـلاحـظـه كـرديد, احاديثى كه درباره مزد و پاداش بيمارى آمده دو دسته اند: دسـتـه اى حـاكـى از ايـنند كه بيمارى اجر و مزد ندارد, بلكه گناهان را مى كاهد و دسته اى ديگر نـشـانگر آنند كه بيمارى اجر و پاداش دارد به نظر من , حديث اخيركه از مولايمان اميرمؤمنان (ع ) روايـت شـده مـيـان اين دو دسته از احاديث را جمع كرده است , زيرا درابتداى حديث مى فرمايد: بـيـمـارى اجـر ندارد و درانتهاى آن مى فرمايد: خداوند سبحان به سبب نيت درست صدر حديث مـنـطـبق با مدلول احاديث دسته اول است و ذيل آن مطابق با احاديث دسته دوم ,زيرا نشانگر اين اسـت كـه نـيـت پـاك و نهاد شايسته ,موجب اجر و رفتن به بهشت هستند احاديثى كه بيانگر مزد داشـتـن بيمارى هستند, به اين مطلب تصريح دارند كه كارهاى شايسته اى را كه شخص بيمار در زمـان تـنـدرسـتيش انجام مى داده , در زمان بيماريش نيز براى او نوشته مى شود به عبارت ديگر: اعمال شايسته اى را كه بيمار نيت انجام آن هارا در صورت بيمار نبودن داشته است , براى اونوشته مى شود دقت شود.

پنهان داشتن بيمارى .