1784 - امام على (عليه السلام ):
روزى ، در حالى كه پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) يك به در دست داشت ، بر ايشان وارد شدم . ايشان به خوردن به و دادن پاره هايى از آن به من پرداخت و مى فرمود: ((اى على ! بخور، كه اين ، هديه خداوند به من و توست )).
من در آن ، همه لذت ها را ديدم .
پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) همچنين فرمود: ((اى على ! هر كس سه روز ناشتا به بخورد، ذهنش صفا مى يابد، درونش از دانش و بردبارى مى آكند و از نيرنگ ابليس و سپاهيانش نگه داشته مى شود)).⁽⁹⁷³⁾
1785 - امام صادق (عليه السلام ):
هر كس ناشتا يك به بخورد، نطفه اش پاكيزه مى شود و فرزندش ⁽⁹⁷⁴⁾ نيكو مى گردد.⁽⁹⁷⁵⁾
ر. ك : ص 599 ح 1949.
31/3 - خواص به براى زنان باردار
1786 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
به زنان باردار خود، به بدهيد؛ چرا كه خوى فرزندانتان را نكو مى سازد.⁽⁹⁷⁶⁾
1787 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
بوى پيامبران (عليهم السلام )، بوى به است ؛ و بوى حوريه هاى آهوچشم (بهشت )، بوى انگبين ؛ و بوى فرشتگان ، بوى گل سرخ ؛ و بوى دخترم فاطمه زهرا، بوى به و انگبين و گل سرخ .
خداوند، هيچ پيامبرى را برنينگيخته است ، مگر اين كه از او، بوى به مى آمده است . به بخوريد و به زنان باردار خود بدهيد تا فرزندانتان نكو باشند.⁽⁹⁷⁷⁾
1788 - مكارم الاخلاق :
به نقل از پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) -: ((به بخوريد و به همديگر هديه دهيد؛ چرا كه چشم را جلا مى دهد و دوستى را در دل مى روياند. به زنان باردار خود هم از آن بخورانيد؛ چرا كه فرزندانتان را نكو مى سازد)).
در روايتى ديگر است كه : ((خوى فرزندانتان را نكو مى سازد)).⁽⁹⁷⁸⁾
1789 - امام صادق (عليه السلام ):
هنگامى كه به پسربچه اى زيبا نگريست -: بايد پدر اين پسر، به خورد باشد⁽⁹⁷⁹⁾.⁽⁹⁸⁰⁾
1790 - الكافى :
به نقل از شرحبيل بن مسلم -: ايشان ⁽⁹⁸¹⁾ درباره زن باردار گفت : ((به بخورد. در اين صورت ، فرزند او، خوش بوتر و خوش رنگ تر خواهد شد)).⁽⁹⁸²⁾
فصل سى و دوم : شكر
32/1 - خواص شكر
1791 - الكافى :
به نقل از يحيى بن بشير نبال -: امام صادق (عليه السلام ) از پدرم پرسيد: ((اى بشير! با چه چيز، بيمارانتان را درمان مى كنيد؟)).
پدرم گفت : با اين داروهاى تلخ .
امام (عليه السلام ) به وى فرمود: ((نه ! اگر كسى از شما بيمار شد، قدرى شكر سفيد بردار، آن را بساى . آب سرد بر رويش بريز و آن را به بيمار بخوران ؛ چرا كه آن كه در دارويى تلخ ، درمان نهاده ، بر اين هم تواناست كه درمان را در شكرينه قرار دهد)).⁽⁹⁸³⁾
1792 - امام كاظم (عليه السلام ):
براى تب ، به اندازه وزن ده درهم ، شكر به آب سرد در مى آميزى و ناشتا مى خورى .⁽⁹⁸⁴⁾
1793 - الكافى :
به نقل از ابراهيم جعفى -: بر امام صادق (عليه السلام ) وارد شدم . پرسيد: ((چرا تو را پريده رنگ مى بينم ؟)).
گفتم : تب ربع ⁽⁹⁸⁵⁾ دارم .
فرمود: ((چه چيز، تو را از خجسته پاك ، باز مى دارد؟ شكر را بساى و سپس در آب ، حل كن و آن را ناشتا و همچنين در شامگاهان بخور)).
اين كار را انجام دادم و از آن پس ، به اين حالت ، گرفتار نيامدم .⁽⁹⁸⁶⁾
1794 - الكافى :
به نقل از حسن بن على بن نعمان ، از يكى از هم مسلكان ما -: نزد امام صادق (عليه السلام ) از درد، اظهار ناراحتى كردم .
به من فرمود: ((چون به بستر رفتى ، دو شكر پاره بخور)).
اين كار را انجام دادم و بهبود يافتم .⁽⁹⁸⁷⁾
1795 - الكافى :
به نقل از ابن ابى عمير، در حديثى كه سند آن را به معصوم رسانده است -: مردى نزد امام صادق (عليه السلام ) از وبا اظهار ناراحتى كرد.
امام (عليه السلام ) از اين پرسيد: ((با پاك خجسته چگونه اى ؟)).
(من ) گفتم : پاك خجسته چيست ؟
فرمود: ((اين (شكر) سليمانى شما)).
امام صادق (عليه السلام ) همچنين فرمود: ((نخستين كسى كه شكر ساخت ، سليمان بن داوود بود)).⁽⁹⁸⁸⁾
1796 - امام كاظم (عليه السلام ):
هر كس در هنگام خفتن ، دو شكر پاره بردارد، براى او در برابر هر دردى ، مگر درد مرگ درمان است .⁽⁹⁸⁹⁾
1797 - امام كاظم (عليه السلام ):
نيشكر، انسدادها را مى گشايد و هيچ بيمارى و عارضه اى در آن نيست .⁽⁹⁹⁰⁾
1798 - امام كاظم (عليه السلام ):
سه چيز است كه هيچ زيانى ندارد: انگور رازقى ، نيشكر و سيب لبنانى ⁽⁹⁹¹⁾.⁽⁹⁹²⁾
ر. ك : ص 189 (آنچه براى درمان سرفه ، سودمند است ).
32/2 - خواص شكر طبرزد
1799 - امام رضا (عليه السلام ):
شكر طبرزد⁽⁹⁹³⁾، بلغم را به كلى از ميان مى برد.⁽⁹⁹⁴⁾
1800 - امام باقر (عليه السلام ):
خطاب به زراره -:اى زراره ! دريغ از تو! چه قدر مردم از ارزش شكر طبرزد، بى خبرند، در حالى كه براى هفتاد بيمارى ، سودمند است و بلغم را كاملا فرو مى خورد و ريشه كن مى سازد!⁽⁹⁹⁵⁾
فصل سى و سوم : شلغم
1801 - امام صادق (عليه السلام ):
بر شما باد شلغم . آن را بخوريد و پيوسته خوردنش را استمرار بخشيد و آن را از همه كس ، جز آنان كه اهلش هستند، پنهان بداريد؛ زيرا هيچ كس نيست كه در او رگى از جذام نباشد. اين رگ را با شلغم بسوزانيد.⁽⁹⁹⁶⁾
1802 - امام صادق (عليه السلام ):
هيچ كس نيست كه در او ريشه اى از جذام نباشد. اين ريشه را با (خوردن ) شلغم بسوزانيد.⁽⁹⁹⁷⁾
1803 - امام صادق (عليه السلام ):
هيچ كس نيست ، مگر اين كه در او رگى از جذام وجود دارد. شلغم را در فصل آن بخوريد تا اين رگ را از شما ببرد.⁽⁹⁹⁸⁾
1804 - امام صادق (عليه السلام ):
هيچ كس نيست ، مگر اين كه در او رگى از جذام وجود دارد. شلغم ، اين رگ را مى سوزاند. شلغم را در فصل آن بخوردى تا هر دردى را از شما ببرد.⁽⁹⁹⁹⁾
1805 - امام كاظم (عليه السلام ):
بر تو باد شلغم . آن را بخور؛ زيرا هيچ كس نيست كه در او رگى از جذام نباشد، و شلغم ، اين رگ را مى سوزاند⁽¹⁰⁰⁰⁾.⁽¹⁰⁰¹⁾
فصل سى و چهارم : چغندر
1806 - امام صادق (عليه السلام ):
خوردن چغندر، در برابر جذام ، ايمنى مى دهد.⁽¹⁰⁰²⁾
1807 - امام صادق (عليه السلام ):
خداوند، جذام را از ميان يهوديان برداشت ، بدان سبب كه چغندر مى خوردند و رگ ها را بيرون مى كشيدند⁽¹⁰⁰³⁾.⁽¹⁰⁰⁴⁾
1808 - امام كاظم (عليه السلام ):
چغندر، رگ جذام را به كلى از ميان مى برد. هيچ چيز به درون گرفتار به برسام ⁽¹⁰⁰⁵⁾ درنيامده است كه همانند برگ چغندر باشد.⁽¹⁰⁰⁶⁾
1809 - امام رضا (عليه السلام ):
به بيمارانتان ، چغندر (يعنى برگ آن را) بدهيد؛ چرا كه در آن درمان است و هيچ بيمارى اى به همراه ندارد و هيچ عارضه اى در آن نيست و خواب بيمار را آرام مى سازد؛ اما از خود چغندر بپرهيزيد؛ چرا كه سودا را تحريك مى كند.⁽¹⁰⁰⁷⁾
1810 - امام رضا (عليه السلام ):
در بيان فايده هاى چغندر -: عقل را استحكام مى بخشد و خون را تصفيه مى كند.⁽¹⁰⁰⁸⁾
1811 - المحاسن :
به نقل از احمد بن محمد بن ابى نصر -: امام رضا (عليه السلام ) پرسيد: ((اى احمد! علاقه ات به سبزى ها چگونه است ؟)).
گفتم : همه آنها را دوست دارم .
فرمود: ((اگر چنين است ، بر تو باد چغندر؛ زيرا بر كرانه هاى فردوس ‍ مى رويد و شفاى دردها در آن است . استخوان را درشت مى كند، گوشت مى روياند و اگر نبود كه دستان گناهكاران به آن مى رسد، هر برگ از آن براى پوشش چند مرد، بسنده مى كرد)).
گفتم : براى من ، از دوست داشتنى ترين سبزى هاست .
فرمود: ((خدا را بر اين كه با آن آشنايى ، سپاس بگزار)).⁽¹⁰⁰⁹⁾
1812 - بحارالانوار:
روايت شده است : ((چغندر، نيكو سبزى اى است . بر ساحل پرديس ‍ مى رويد، شفاى همه ردها در آن است ، پى را استحكام مى بخشد، خون را زياد مى كند و استخوان را ستبر مى سازد)).⁽¹⁰¹⁰⁾
ر. ك : ص 270 (آنچه براى درمان پيسى سودمند است / خوردن گوشت گاو همراه با چغندر).
فصل سى و پنجم : روغن حيوانى
35/1 - خواص روغن گاو
1813 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
هر كس يك لقمه چرب شده به روغن حيوانى بخورد، به همان اندازه ، بيمارى از تن او فرو مى ريزد. گوشت گاو، درد است و روغن آن ، شفا و شيرش نيز درمان . هيچ چيز، همانند روغن گاو، به بدن در نيامده است .⁽¹⁰¹¹⁾
1814 - امام على (عليه السلام ):
گوشت گاو، بيمارى است و شير آن ، شفاست و روغنش درمان است . پيه هم به اندازه خود، درد را از بدن برون مى برد و مردم به هيچ چيز، برتر از روغن گاو، درمان نجسته اند.⁽¹⁰¹²⁾
1815 - امام على (عليه السلام ):
روغن گاو، شفاست .⁽¹⁰¹³⁾
1816 - امام على (عليه السلام ):
روغن گاو، داروست .⁽¹⁰¹⁴⁾
1817 - امام رضا (عليه السلام ):
هر كس مى خواهد از درد نشيمنگاه در امان بماند و بادهاى بواسير به او زيان نرساند، هر شب ، هفت خرماى هيرون ⁽¹⁰¹⁵⁾ با روغن گاو بخورد و بيضه هاى خود را با روغن زنبك خالص ، چرب كند.⁽¹⁰¹⁶⁾
ر. ك : ص 610 (گوشت گاو).
35/2 - مكروه بودن روغن حيوانى براى پيران
1818 - امام صادق (عليه السلام ):
روغن حيوانى ، چيزى است كه همانند آن ، به بدن درنيامده است ؛ اما من آن را براى پير، ناخوشانيد مى دانم .⁽¹⁰¹⁷⁾
1819 - امام صادق (عليه السلام ):
روغن حيوانى ، چه نيكو خورشى است ؛ اما من آن را براى پير، ناخوشايند مى دانم .⁽¹⁰¹⁸⁾
1820 - امام صادق (عليه السلام ):
مرد، هرگاه به پنجاه سالگى رسيد، مباد در حالى كه در درون او چيزى از روغن حيوانى است ، شب را به بستر رود.⁽¹⁰¹⁹⁾
1821 - امام صادق (عليه السلام ):
در ضمن سخن خود با پيرى از مردمان عراق -: از روغن حيوانى ، حذر كن ؛ چرا كه با پير، سازگارى ندارد.⁽¹⁰²⁰⁾
فصل سى و ششم : سيا (سنا)
1822 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
با سيا⁽¹⁰²¹⁾ درمان كنيد؛ زيرا اگر بنا بود چيزى مرگ را برگرداند، سيا بود كه آن را دفع مى كرد.⁽¹⁰²²⁾
1823 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
از شبرم (گاو كشك ) حذر كنيد؛ چرا كه سرد و بار⁽¹⁰²³⁾است ، و بر شما باد سيا. با آن ، درمان كنيد؛ چرا كه اگر بنا بود چيزى مرگ را دور كند، سيا آن را دور مى كرد.⁽¹⁰²⁴⁾
1824 - امام صادق (عليه السلام ):
اگر مردم از آنچه در گياه سيا هست ، آگاهى داشتند، هر مثقال آن را با دو مثقال طلا به چنگ مى آوردند. زنهار كه اين گياه ، مايه ايمنى از: بهك ، پيسى ، جذام ، ديوانگى ، سست اندامى و كژدهانى است .⁽¹⁰²⁵⁾
ر. ك : ص 258 (بهداشت پوست / گياه سنا).
فصل سى و هفتم : سويق
37/1 - خواص سويق
1825 - امام باقر (عليه السلام ):
سويق ⁽¹⁰²⁶⁾، چه قدر پربركت است ! اگر انسان در حالى كه سير است ، آن را بخورد، غذا را گوارش مى دهد و اگر در حالى كه گرسنه است ، بخورد، او را سير مى سازد. سويق ، چه نيكو توشه اى در سفر و در حضر است !⁽¹⁰²⁷⁾
1826 - امام صادق (عليه السلام ):
سويق ، گوشت مى روياند و استخوان را استحكام مى بخشد.⁽¹⁰²⁸⁾
1817 - امام صادق (عليه السلام ):
به كودكانتان در خردسالى شان سويق بدهيد؛ چرا كه گوشت مى روياند و استخوان را استحكام مى بخشد.⁽¹⁰²⁹⁾
1828 - المحاسن :
به نقل از بكر بن محمد ازدى -: عيثمه ، در حالى كه پسر خويش را به همراه داشت - و به گمانم نام او محمد بود - بر امام صادق (عليه السلام ) وارد شد.
امام صادق (عليه السلام ) به او فرمود: ((چرا مى بينم تن فرزندت ، نحيف است ؟)). گفت : او بيمار است .
امام (عليه السلام ) به او فرمود: ((به او سويق بخوران ؛ چرا كه گوشت مى روياند و استخوان را استحكام مى بخشد)).⁽¹⁰³⁰⁾
1829 - امام صادق (عليه السلام ):
هر كس چهل روز سويق بخورد، بازوانش پرتوان مى شود.⁽¹⁰³¹⁾
1830 - امام صادق (عليه السلام ):
خوردن سويق با روغن زيتون ، گوشت مى روياند، استخوان را استحكام مى بخشد، پوست را نازك مى كند و بر توان جنسى مى افزايد.⁽¹⁰³²⁾
1831 - امام صادق (عليه السلام ):
درون تب دار را از سويق ، پر كنيد، سه بار در آب شسته شود و آن گاه به او خوراند شود.⁽¹⁰³³⁾
1832 - امام صادق (عليه السلام ):
سويق ، تلخه را از تن ، و بلغم را از معده ، كاملا جدا مى كند و هفتاد گونه بلا را دور مى سازد.⁽¹⁰³⁴⁾
1833 - امام كاظم (عليه السلام ):
سويق خشك و آب گوشت گاو، پيسى را از ميان مى برند.⁽¹⁰³⁵⁾
1834 - الخرائج و الجرائح :
به نقل از ابوهاشم جعفرى -: در محضر امام رضا (عليه السلام ) بودم . به سختى تشنه شدم ؛ اما از هيبت ايشان ترسيدم كه در مجلس ايشان ، آن بطلبم . امام (عليه السلام ) خود، آبى طلبيد و جرعه اى از آن نوشيد و سپس ‍ فرمود: ((اى ابوهاشم ! بنوش ؛ چرا كه سرد و خوب است )). نوشيدن . سپس ديگر بار، تشنه شدم .
امام (عليه السلام ) به خدمتگزار نگريست و فرمود: ((نوشابه اى از آب و مقدارى سويق و شكر برايش بياورد)).
آن گاه فرمود: ((سويق را مرطوب كن و قدرى شكر رويش بپاش )).
(پس از آن ، به من ) فرمود: ((اى ابوهاشم ! بنوش ؛ چرا كه عطش را از ميان مى برد)).⁽¹⁰³⁶⁾
1835 - امام رضا (عليه السلام ):
سويق ، چه نيكو خوراكى است ! اگر گرسنه باشى ، سير مى كند و اگر سير باشى ، غذايت را گوارش مى دهد.⁽¹⁰³⁷⁾
ر. ك : ص 225 (آنچه براى گوارش ، سودمند است / سويق ).
ر. ك : ص 296 ح 964 و ص 297 ح 969 و 970.
37/2 - خواص برخى از انواع سويق
الف - سويق جو
1836 - الكافى :
به نقل از سيف تمار -: يكى از همراهانمان در مكه به بيمارى برسام ، مبتلا شد. من به حضور امام صادق (عليه السلام ) رفتم و او را آگاهاندم .
به من فرمود: ((سويق جو به او بخوران ؛ چرا كه به خواست خداوند، بهبود خواهد يافت . آن ، غذايى در درون تن بيمار است )).
ما جز دو روز (يا دوبار) به او سويق نداديم ، مگر اين كه همراه ما، بهبود يافت .⁽¹⁰³⁸⁾
ب - سويق عدس
1837 - الكافى :
به نقل از محمد بن موسى ، در حديثى كه سند آن را به امام صادق (عليه السلام ) رسانده است -: امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((سويق عدس ، تشنگى را از ميان مى برد، معده را تقويت مى كند، درمان هفتاد درد در آن است ، صفرا را خاموش مى كند و درون را سردى مى بخشد)).
ايشان ، چون سفر مى كرد، از اين سويق ، جدايى نداشت و چون در كسى از خدمتگزارانش خون به جوش مى آمد، به وى مى فرمود: ((از سويق عدس ‍ بخور؛ چرا كه جوش آمدگى خون را فرو مى نشاند و حرارت را خاموش ‍ مى كند)).⁽¹⁰³⁹⁾
ر. ك : ص 310 (آنچه براى درمان بند نيامدن خون عادت ، سودمند است ).
ج - سويق برنج
1838 - السرائر:
روايت شده كه يكى از اصحاب امام صادق (عليه السلام )، از شكم روى اش ‍ نزد ايشان اظهار ناراحتى كرد. امام (عليه السلام ) به او فرمود كه قدرى نرنج برگيرد و بياشامد.
او اين كار را انجام داد و بهبود يافت .⁽¹⁰⁴⁰⁾
1839 - دعائم الاسلام :
درباره امام صادق (عليه السلام ) نقل شده كه يكى از يارانش از شكم روش ‍ (بيرون روى )، نزد ايشان اظهار ناراحتى كرد. امام (عليه السلام ) به او فرمود كه سويقى از برنج فراهم كند و بخورد.
او اين كار را كرد و شكمش بست .
همچنين فرمود: ((من ، دو سال يا بيشتر بيمار شدم . پس خداوند، استفاده از برنج را به من الهام كرد، گفتم تا آن را آوردند. شستند، خشك كردند، سپس روى آتش گرفتند آن گاه آرد كردند. قدرى از آن سويق و قدرى را شوربا كردم و از آن ، بهره جستم و بهبود يافتم )).⁽¹⁰⁴¹⁾
ر. ك : ص 234 (آنچه براى برخى دردهاى شكم ، سودمند است / آرد برنج ).
د - سويق سيب
1840 - امام صادق (عليه السلام ):
براى مسموميت ، دارويى سودمندتر از سويق سيب ، سراغ ندارم .⁽¹⁰⁴²⁾
1841 - الكافى :
به نقل از ابن بكير -: سالى در مدينه به خون دماغ مبتلا شدم . يارانمان از امام صادق (عليه السلام ) درباره چيزى كه مانع خونريزى بينى شود. پرسيدند. به آنان فرمود: ((به او سويق سيب بدهيد)).
آنان به من از اين سويق خوراندند و خونريزى بينى ام قطع شد.⁽¹⁰⁴³⁾
1842 - الكافى :
به نقل از زياد قندى -: در حالى كه برادرم سيف با من بود، به مدينه در آمدم . آن جا مردم به خون دماغ گرفتار شدند و كسى كه خون دماغش دو روز ادامه مى يافت ، مى مرد.
من به منزل بازگشتم و ديدم سيف ، خون دماغ شديدى دارد. نزد امام كاظم (عليه السلام ) رفتم . فرمود: ((اى زياد! به سيف ، سيب ⁽¹⁰⁴⁴⁾ بخوران )).
من آن را به او خوراندم و وى بهبود يافت .⁽¹⁰⁴⁵⁾
1843 - الكافى :
به نقل از احمد بن محمد بن يزيد -: ايشان ،⁽¹⁰⁴⁶⁾ چون كسى از اهل خانه را مار يا كژدم مى گزيد، مى گفت : ((به او سويق سيب بخورانيد)).⁽¹⁰⁴⁷⁾
ر. ك : ص 235 (آنچه براى برخى دردهاى شكم ، سودمند است / آرد گاورس ).
37/3 - خواص سويق خشك
1844 - امام صادق (عليه السلام ):
(خوردن ) سه كف دست ، سويق خشك در حالت ناشتا، بلغم و تلخه را خشك مى كند، تا جايى كه تقريبا چيزى را از آن بر جاى نمى گذارد.⁽¹⁰⁴⁸⁾
1845 - امام صادق (عليه السلام ):
سويق خشك ، چون ناشتا خورده شود، حرارت را خاموش مى كند و تلخه را فرو مى نشاند؛ اما چون به روغن در آميخته و خورده شود، اين اثر را ندارد.⁽¹⁰⁴⁹⁾
1846 - الكافى :
به نقل از ابراهيم بن بسطام ، از يكى از مردمان مرو -: امام رضا (عليه السلام ) در روزگارى كه در ميان ما بود، كسى را نزدمان فرستاد و سويق خواست . ما براى ايشان مقدارى سويق مرطوب فرستاديم . امام (عليه السلام )، آن را برگرداند و برايم پيغام فرستاد كه : ((سويق ، چون خشك باشد و ناشتا خورده شود، حرارت را خاموش مى كند و تلخه را فرو مى نشاند؛ اما چون تر شود، اين اثر را ندارد)).⁽¹⁰⁵⁰⁾
ر. ك : ص 271 (آنچه براى درمان پيسى ، سودمند است / سويق ).
فصل سى و هشتم : پيه
1847 - امام على (عليه السلام ):
پيه ، هم اندازه خود، بيمارى را از بدن بيرون مى برد. مردم ، به هيچ چيز بهتر از روغن حيوانى و قرائت قرآن ، درمان نجسته اند.⁽¹⁰⁵¹⁾
1848 - امام على (عليه السلام ):
نزد پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) از گوشت و پيه ياد شد. فرمود: ((هيچ پاره اى از اين دو در معده جاى نمى گيرد، مگر اين كه در جاى آن ، شفا مى رويد و بيمارى اى از آن جا مى رود)).⁽¹⁰⁵²⁾
1849 - امام صادق (عليه السلام ):
هر كس يك لقمه پيه بخورد، آن لقمه هم اندازه خويش ، بيمارى را از بدن بيرون مى برد.⁽¹⁰⁵³⁾
1850 - طب الائمة (عليهم السلام ):
به نقل از يونس بن يعقوب -: هنگامى كه امام صادق (عليه السلام ) بيمار بود و اسهال خونى داشت و او را خدمت مى گزاردم ، به من فرمود: ((اى يونس ! چه بى خبرى ! مگر نمى دانى به من درباره بيمارى ، الهام شد كه برنج بخورم و من نيز گفتم ؛ پس ، آن را فراهم آوردند، شستند، خشك كردند، سپس در آب پختند، آن گاه نرم ساييدند و پختند و آن را با پيه خوردم و خداوند با همان ، درد و بيمارى را از من برد؟)).⁽¹⁰⁵⁴⁾
1851 - المحاسن :
از امام صادق (عليه السلام ) درباره اين سخن پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) كه فرموده بود: ((هر كس لقمه اى از پيه بخورد، آن لقمه هم اندازه خود، بيمارى را از بدن برون مى راند)) پرسيدند.
ايشان فرمود: ((مقصود، پيه گاو است )).⁽¹⁰⁵⁵⁾
1852 - الكافى :
به نقل از زراره -: از امام صادق (عليه السلام ) پرسيدم : فدايت شوم ! آن پيه كه هم اندازه خود، بيمارى را از بدن بيرون مى برد، چيست ؟
فرمود: ((پيه گاو است . اى زراره ! هيچ كس پيش از تو، در اين باره از من نپرسيده بود)).⁽¹⁰⁵⁶⁾
1853 - الكافى (عليه السلام ):
به نقل از محمد بن فيض -: نزد امام صادق (عليه السلام ) بودم كه مردى آمد و به ايشان گفت : دخترم از بيمارى شكم روش ، تكيده و لاغر گشته است .
امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((چه چيزى تو را از پلوى چرب ، باز مى دارد؟ چهار يا پنج تك سنگ بردار و در كنار آتش بگذار و برنج را در ديگى قرار بده و خوب بپز و مقدارى چربى تازه قلوه گاو، در ظرفى بريز و از آن سنگ هاى داغ شده ، در آن قرار بده و ظرف ديگرى را بر روى آن بگذار و خوب بر هم زن و مواظب باشد بخار آن ، خارج نشود. هنگامى كه روغن ذوب شد و برنج هم خوب پخته شد، روغن آب شده را در برنج بريز و بيمار (دخترت ) بخوران )).
1854 - امام كاظم (عليه السلام ):
هر كس لقمه اى از پيه را به درون خود ببرد، آن لقمه هم اندازه خود، بيمارى را از بدن بيرون مى برد.⁽¹⁰⁵⁷⁾
فصل سى و نهم : عدس
1855 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
بر شما باد عدس ؛ چرا كه دل را نازك مى كند و اشك را افزون مى سازد. و هفتاد پيامبر، آن را پاك دانسته اند.⁽¹⁰⁵⁸⁾
1856 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
بر شما باد عدس ؛ چرا كه مبارك و پاك است ، دل را نازك مى كند و اشك را افزون مى سازد. و هفتاد پيامبر كه آخرينشان عيسى بن مريم (عليه السلام ) است ، دوام سودمند آن را از خداوند متعال خواسته اند.⁽¹⁰⁵⁹⁾
1857 - امام باقر (عليه السلام ):
از جمله سفارش هاى پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) به امام على (عليه السلام ) آن بود كه فرمود: ((اى على ! عدس بخور؛ چرا كه مبارك و مقدس است ، دل را نازك مى كند و اشك را افزون مى سازد، و هفتاد پيامبر، دوام سودمندى آن را از خداوند متعال خواسته اند)).⁽¹⁰⁶⁰⁾
1858 - امام صادق (عليه السلام ):
در حالى كه پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) در جاى نماز خويش ‍ نشسته بود، مردى از انصار به نام عبدالله بن تيهان نزد ايشان آمده و گفت : اى پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم )! من بسيار در محضر تو مى نشينم و بسيار از تو مى شنوم ؛ اما نه دلم نازك مى شود و نه اشكم فرو مى ريزد.
پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) به او فرمود: ((اى پسر تيهان ! برت و باد عدس . آن را بخور؛ چرا كه دل را نازك مى كند و اشك را شتاب مى دهد. و هفتاد پيامبر، دوام سودمندى آن را از خداوند خواسته اند)).⁽¹⁰⁶¹⁾
1859 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
بر شما باد عدس ؛ چرا كه بر زبان هفتاد پيامبر، تقديس شده است .⁽¹⁰⁶²⁾
1860 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
يكى از پيامبران ، از سنگ دلى قوم خويش ، به درگاه خداوند (عزوجل ) شكايت برد. خداوند (عزوجل )، در حالى كه او در نمازگه خويش بود، به او وحى فرستاد كه : ((به قوم خويش بفرما تا عدس بخورند؛ چرا كه دل را نازك مى كند، چشم را به اشك مى آورد، خود برتربينى را از ميان مى برد و خوراك نيكان است )).⁽¹⁰⁶³⁾
1861 - امام على (عليه السلام ):
عدس ، دل را نازك مى كند و اشك را مى افزايد.⁽¹⁰⁶⁴⁾