اَللَّهُمَّ داحِي الْمَدْحُوَّاتِ وَ بارِئَ
الْمَسْمُوكاتِ، وَ جَبَّالَ الْقُلُوبِ عَلي
فِطْرَتِها، شَقِيِّها وَ سَعيدِها، اِجْعَلْ
شَرائِفَ صَلَواتِكَ وَ نَوامِيَ بَرَكاتِكَ وَ
كَرائِمَ تَحِيَّاتِكَ، عَلي مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ
وَ رَسُولِكَ وَ اَمينِكَ عَلي وَحْيِكَ،
الْقائِمِ بِحُجَّتِكَ، وَ الذَّابِّ عَنْ
حَرَمِكَ، وَ الصَّادِعِ بِاَمْرِكَ، وَ
الْمُشَيِّدِ لِاياتِكَ، وَ الْمُوفي لِنَذْرِكَ.
اَللَّهُمَّ فَاَعْطِهِ بِكُلِّ فَضيلَةٍ مِنْ
فَضائِلِهِ، وَ نَقيبَةٍ مِنْ مَناقِبِهِ، وَ حالٍ
مِنْ اَحْوالِهِ، وَ مَنْزِلَةٍ مِنْ مَنازِلِهِ،
رَأَيْتَ مُحَمَّداً لَكَ فيها ناصِراً، وَ عَلي
مَكْرُوهِ بَلائِكَ صابِراً، وَ لِمَنْ عاداكَ
مُعادِياً، وَ لِمَنْ والاكَ مُوالِياً، وَ عَمَّا
كَرِهْتَ نائِياً، وَ اِلي ما اَحْبَبْتَ داعِياً،
فَضائِلَ مِنْ جَزائِكَ، وَ خَصائِصَ مِنْ
عَطائِكَ وَ حِبائِكَ، تُسْني بِها اَمْرَهُ، وَ
تُعْلي بِها دَرَجَتَهُ، مَعَ الْقُوَّامِ
بِقِسْطِكَ، وَ الذَّابّينَ عَنْ حَرَمِكِ، حَتّي
لا يَبْقي سَناءٌ وَ لا بَهاءٌ، وَلارَحْمَةٌ وَ
لا كَرامَةٌ، اِلاَّ خَصَصْتَ مُحَمَّداً بِذلِكَ
وَ اتَيْتَهُ مِنْكَ الذَّرى، وَ بَلَّغْتَهُ
الْمَقاماتِ الْعُلي، امينَ رَبَّ الْعالَمينَ.
اَللَّهُمَّ اِنّي اَسْتَوْدِعُكَ ديني وَ
نَفْسي وَ جَميعَ نِعْمَتِكَ عَلَيَّ، فَاجْعَلْني
في كَنَفِكَ وَ حِفْظِكَ، وَ عِزِّكَ وَ مَنْعِكَ،
عَزَّ جارُكَ
پروردگارا! اى گستراننده زمينها، و آفريننده
آسمانها، و خالق جانهاى بدبخت و خوشبخت بر سرشت
خود، شريفترين درودها، و روياننده ترين بركاتت، و
ارزشمندترين تحيّاتت را، بر محمد، بنده و فرستاده
و امين بر وحيت، برپادارنده حجتت، و نگاهبان حرمت،
و انجام دهنده اوامرت، و محكم كننده آياتت،و انجام
دهنده نذرت، بفرست.
خداوندا! در مقابل هر فضيلتى از فضائل او، و هر
منقبتى از مناقب او، و هر حالتى از حالات او، و هر
منزلتى از منزلتهاى او، كه محمّد را در آن منزلتها
ياور خود يافته، و بر رنجها صابر، و بر دشمنانت
دشمن، و بر دوستانت دوست، و از مكروهاتت دور، و
بسوى آنچه خوانده اى خواننده يافته اى، فضائلى از
پاداشت و ويژگيهائى از عطايت، را به او عطا فرما،
كه امرش را برتر و درجه اش را بلند مرتبه گردانى،
همراه بپادارندگان عدل تو و مدافعين از حرم تو، تا
اينكه برترى و ارزش و رحمت و كرامتى باقى نماند،
جز آنكه محمد را بدان مخصوص گردانى، و از جانب خود
درجات عالى به او عطافرمايى، و او را به مقامات
بلند برسانى، پروردگار جهانيان اجابت فرما.
بارالها! دين و جان و تمام نعمتهايى كه بمن
داده اى، را بتو مى سپارم، پس مرا در حفظ و حراست
و كفايت خود قرار ده، حفاظت تو پايدار، و مدح
وَ جَلَّ ثَناؤُكَ، وَ تَقَدَّسَتْ اَسْماؤُكَ،
وَ لا اِلهَ غَيْرُكَ، حَسْبي اَنْتَ فِي
السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ، وَ الشِّدَّةِ وَ
الرَّخاءِ، وَ نِعْمَ الْوَكيلُ.
رَبَّنا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنا وَ اِلَيْكَ
اَنَبْنا وَ اِلَيْكَ الْمَصيرُ، رَبَّنا لا
تَجْعَلْنا فِتْنَةً لِلَّذينَ كَفَرُوا، وَ
اغْفِرْلَنا رَبَّنا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزيزُ
الْحَكيمُ.
رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ،
اِنَّ عَذابَها كانَ غَراماً، اِنَّها ساءَتْ
مُسْتَقَرّاً وَ مُقاماً، رَبَّنَا افْتَحْ
بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ، وَ
اَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحينَ.
رَبَّنا اِنَّنا امَنَّا فَاغْفِرْ لَنا
ذُنُوبَنا، وَ كَفِّرْ عَنَّا سَيِّئاتِنا، وَ
تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ، رَبَّنا وَ اتِنا ما
وَعَدْتَنا عَلي رُسُلِكَ، وَ لا تُخْزِنا يَوْمَ
الْقِيامَةِ، اِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْميعادَ.
رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا اِنْ نَسينا اَوْ
اَخْطَأْنا، رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا
اِصْراً كَما حَمَلْتَهُ عَلَي الَّذينَ مِنْ
قَبْلِنا.
رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ
لَنابِهِ، وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنا وَ
ارْحَمْنا، اَنْتَ مَوْلانا، فَانْصُرْنا عَلَي
الْقَوْمِ الْكافِرينَ.
رَبَّنا اتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً، وَ فِي
الْاخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ، وَ
صَلَّي اللَّهُ عَلي سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ
النَّبِيِّ وَ الِهِ الطَّاهِرينَ وَ سَلَّمَ
تَسْليماً.
تو بلند مرتبه، و نامهايت مقدّس، و جز تو
پروردگارى نيست، تو در خوشحالى و ناراحتى و شدّت و
آسايش مرا كافى بوده، و تو بهترين نگهبانى.
پروردگارا! بر تو توكّل كرده، و بسوى تو زارى
نموده، و بازگشتمان بسوى توست، خداوندا! ما را
وسيله آزمايش كسانى كه كافر مى باشند، قرار مده، و
ما را بيامرز، بدرستيكه تو استوار و پابرجائى.
خداوندا! عذاب جهنم را از ما دور گردان، چرا كه
عذاب آن جاودانه مى باشد، و براستى كه جهنم بد
جايگاه و قرارگاهى است، پروردگارا بين ما و قوم ما
با حق حكم نما، و تو بهترين حكم كنندگانى.
پروردگارا! ما ايمان آورديم، پس گناهان مارا
ببخشاى، و خطاهايمان را بپوشان،و ما را با نيكان
بميران، خداوندا آنچه به فرستادگانت وعده داده اى
را بما عطا فرما، و روز قيامت ما را عذاب
منما،بدرستيكه تو خلف وعده نمى كنى.
بارالها! اگر فراموش كرده يا خطا نموديم ما را
مؤاخذه منما، پروردگارا تكليف سخت بر عهده ما قرار
مده، همچنانكه بر عهده كسانى كه پيش از ما بوده
اند قرار دادى.
خداوندا! چيزهايى را كه ما بر آنها قدرت نداريم
را بر دوشمان قرار مده، و از ما درگذر، و ما را
ببخشاى، و مورد رحمت خود قرارده، تو مولاى ما
هستى، پس ما را بر گروه كافران يارى كن.
خداوندا! در دنيا و آخرت بما نيكى عطا فرما، و
به رحمتت ما را از عذاب آتش نگاهبان باش، و درود
خدابر آقاى ما پيامبر و خاندان پاك او.
دعاؤها بعد كل صلاة
سُبْحانَ اللَّهِ- عشراً.
اَلْحَمْدُلِلَّهِ- عشراً.
اَللَّهُ اَكْبَرُ- عشراً.
(10) دعاى آن حضرت بعد از هر نماز
خداوند برتر است- ده بار.
سپاس خداوند را سزاست- ده بار.
پاك و منزه است خداوند- ده بار.
دعاؤها بعد كل صلاة
اَللَّهُ اَكْبَرُ- أربعاً و ثلاثين.
اَلْحَمْدُلِلَّهِ- ثلاثاً و ثلاثين.
سُبْحانَ اللَّهِ- ثلاثاً و ثلاثين.
لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ- مرة واحدة.
(11) دعاى آن حضرت بعد از هر نماز
خداوند برتر است- سى و چهار بار.
سپاس خداوند را سزاست- سى و سه بار.
پاك و منزه است خداوند- سى و سه بار.
معبودى جز خداوند نيست- يك بار.
دعاؤها في الصباح، المسمى بدعاء الحريق
اَللَّهُمَّ اِنّي اَصْبَحْتُ اُشْهِدُكَ وَ
كَفي بِكَ شَهيداً، وَ اُشْهِدُ مَلائِكَتَكَ وَ
حَمَلَةَ عَرْشِكَ، وَ سُكَّانَ سَماواتِكَ وَ
اَرَضيكَ، وَ اَنْبِياءَكَ وَ رُسُلَكَ، وَ
الصَّالِحينَ مِنْ عِبادِكَ وَ جَميعَ خَلْقِكَ.
بِأَنَّكَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ
اَنْتَ، وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، وَ اَنَّ كُلَّ
مَعْبُودٍ مِنْ دُونِ عَرْشِكَ اِلي
قَرارِالْاَرَضينَ السَّابِعَةِ السُّفْلي باطِلٌ
ماخَلا وَجْهِكَ الْكَريمِ.
فَاِنَّهُ اَعَزُّ وَ اَكْرَمُ وَ اَجَلُّ مِنْ
اَنْ يَصِفَ الْواصِفُونَ كُنْهَ جَلالِهِ، اَوْ
تَهْتَدِى الْقُلُوبُ لِكُلِّ عَظَمَتِهِ.
يا مَنْ فاقَ مَدْحَ الْمادِحينَ فَخْرُ
مَدْحِهِ، وَ عَدا وَصْفَ الْواصِفينَ مَآثِرُ
حَمْدِهِ، وَ جَلَّ عَنْ مَقالَةِ النَّاطِقينَ
تَعْظيمُ شَأْنِهِ- تقول ذلك ثلاثاً.
ثمَّ تقول:
لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ
لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ،
(12) دعاى آن حضرت هنگام صبح
پروردگارا! در اين صبحگاه تو را شاهد مى گيرم-
كه براى شهادت و گواهى، ذات تو كفايت مى كند-
همچنين فرشتگانت، و حاملان عرشت، و ساكنين آسمانها
و زمينهايت، و پيامبران و رسولانت، و بندگان صالح
تو و تمام بندگانت را شاهد مى گيرم، كه تو خداوندى
هستى كه معبودى جز تو نيست، يگانه بوده، و شريكى
ندارى، و معبودهاى ديگر غير از تو، از فراز
آسمانها تا ژرفاى زمينها، موهوم و باطل مى باشند.
تو برتر و گراميتر و بزرگوارتر از آنى كه توصيف
كنندگان كنه تو را بوصف در آورند، يا قلبها عظمت
تو را دريابند.
اى كسى كه مدح و توصيف او از توصيف توصيف گران
برتر، و اسباب ستايش او از وصف وصف كنندگان بيرون،
و عظمت و كبريايى او از گفتار گويندگان والاتر
است.
اين قسمت از دعا را سه بار مى گويى.
آنگاه يازده بار مى گويى:
معبودى جز او نيست، يگانه بوده و شريكى ندارد،
و پادشاهى و ستايش
يُحْيي وَ يُميتُ، وَ هُوَ حَيٌّ لايَمُوتُ،
بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلي كُلِّ شَيْ ءٍ
قَديرٌ- تقول ذلك احد عشر مرة.
ثمَّ تقول:
سُبْحانَ اللَّهِ، وَ الْحَمْدُلِلَّهِ، وَ لا
اِلهَ اِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ اَكْبَرُ،
ماشاءَاللَّهُ، لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاَّ
بِاللَّهِ، الْحَليمِ الْكَريمِ، الْعَلِيِّ
الْعَظيمِ، الرَّحْمانِ الرَّحيمِ، الْمَلِكِ
الْحَقِّ الْمُبينِ، عَدَدَ خَلْقِ اللَّهِ،
وَزِنَةَ عَرْشِهِ، وَ مِلْ ءَ سَماواتِهِ وَ
اَرْضِهِ، وَ عَدَدَ ماجَرى بِهِ قَلَمُهُ، وَ
اََحْصاهُ كِتابُهُ، وَ رِضا نَفْسِهِ- تقول ذلك
احد عشر مرة.
ثمَّ تقول:
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ
بَيْتِهِ الْمُبارَكينَ، وَ صَلِّ عَلي جِبْرئيلَ
وَ ميكائيلَ وَ اِسْرافيلَ وَ حَمَلَةِ عَرْشِكَ،
وَ الْمَلائِكَةِ الْمُقَرَّبينَ، صَلِّ
اللَّهُمَّ عَلَيْهِمْ حَتّى تُبَلِّغَهُمُ
الرِّضا، وَ تَزيدَهُمْ بَعْدَ الرِّضا، مِمَّا
اَنْتَ اَهْلُهُ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
مخصوص اوست، زنده مى كند و ميميراند، و او زنده
اى است كه مرگ و نيستى در او راه ندارد، خير و
بركت بدست او بوده، و بر هر كار قادر و تواناست.
و يازده بار مى گويى:
پاك و منزّه است خداوند، و ستايش مخصوص اوست، و
معبودى جز او نيست، و بزرگتر از آنست كه بوصف
درآيد، آنچه خدا بخواهد انجام مى پذيرد، و نيرو و
توانى نيست جز با اراده خداوند بردبار و بزرگوار،
و برتر و والاتر، و بخشنده و مهربان، و مالك و حق
و آشكار، به تعداد مخلوقات الهى و وزن عرش الهى، و
گنجايش آسمانها و زمين، و به تعداد آنچه قلم
آفرينش بر آن جارى شده، و كتاب الهى آنها را
نوشته، و به تعداد آنچه خداوند خشنود مى گردد.
سپس مى گويى:
پروردگارا! بر محمد و خاندان پاكش درود فرست، و
بر جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل، و حاملان عرشت و
فرشتگان مقرّبت، درود فرست، پروردگارا! بر آنان
درود فرست تا خشنود گردند، و افزون فرما بعد از
آنكه آنان خشنود شدند، از آنچه تو شايسته آنى، اى
بهترين رحم كنندگان.
