گفتار ما

اين احاديث نشانگر شرافت وعظمت جهاد در رکاب امام زمان عليه السلام است، همان طور که از روايت چهارم پيداست اين فضل وشرف از آن کسى است که همان گونه تسليم ودر اختيار آن حضرت باشد که به امر پيامبر وعلى تن مى داده است.

روايات

1- ابو بصير مى گويد: از امام باقر عليه السلام شنيدم که فرمود: صاحب الامر، سنتى از موسى، وسنتى از عيسى وسنتى از يوسف وسنتى از محمد صلى الله عليه وآله وسلم را جارى مى کند... اما سنتى که از محمد جارى مى کند قيام به سيره ى آن حضرت وبيان آثار وروش آن جناب است، آن گاه، هشت ماه شمشير بر دوش دارد وپيوسته دشمنان خدا را مى کشد تا خدا خشنود شود). عرض کردم: (از کجا مى فهمد که خدا خشنود شده است؟) فرمود: (رحم به دلش مى اندازد).(1)

2- امام صادق عليه السلام فرمود: (اهل سيزده شهر وطائفه با امام قائم نبرد مى کنند: اهل مکه، اهل مدينه، اهل شام، بنى اميه، اهل بصره، اهل دشت ميشان، کردها، عربها، ضبه، غنى، باهله، ازد بصره، واهل رى).(2)

3- يحيى بن علاء رازى مى گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: (... وآنقدر مى کشد که افراد نادان مى گويند اگر اين از نسل پيامبر بود، رحم مى کرد).(3)

زراره مى گويد: به امام باقر عليه السلام عرض کردم: (مردى از صالحين را برايم نام ببر)، منظورم قائم عليه السلام بود. امام فرمود: (نام او نام من است). عرض کردم: (آيا طبق سيره ى محمد صلى الله عليه وآله وسلم عمل خواهد کرد؟) فرمود: هيهات! هيهات!، نه چنين است، اى زراره، طبق سيره ى او عمل نخواهد کرد). بعد اضافه فرمود: (سيره ى رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم در ميان مردم، منت ورحمت والفت با مردم بود ولى قائم عليه السلام، در بيت آنان کشتار به راه مى اندازد. در مرقومه اى که نزد اوست به اين کار مامور شده است کسى را به توبه دعوت نمى کند واى بر کسى که با او دشمنى ورزد).(4)

5- محمد بن مسلم مى گويد: از امام باقر عليه السلام شنيدم فرمود:اگر مردم مى دانستند که قائم عليه السلام وقتى خروج کند چه کشتارى از مردم راه مى اندازد بيشتر آنها دوست مى داشتند که او را نبينند، بدانيد که او از قريش شروع مى کند وجز با شمشير با آنها معامله نمى کند تا اينکه بيشتر مردم مى گويند: (اين از آل محمد نيست، اگر از آل محمد بود رحم داشت).(5)

6- از امام صادق عليه السلام نقل شده است که (کذب بالحسنى)(6) مقصود تکذيب ولايت على است ومقصود از نار در آيه (وأنذرتکم نارا تلظى)(7) قائم عليه السلام است در آن هنگامى که با شمشير قيام مى کند واز هر هزار نفر نهصد ونود ونه نفر را مى کشد..).(8)

7- کابلى از امام سجاد عليه السلام نقل مى کند: (قائم، از اهل مدينه آنقدر مى کشد که به اجفر مى رسد ومردم آنجا به گرسنگى وقحطى شديد مبتلا مى شوند).(9)

گفتار ما

در فصل دوم از باب دوم، ويژگى هاى سفيانى - که يکى از محاربان با امام عليه السلام است - ذکر شد، ودر فصل هاى بعد نيز مطالبى که به صراحت ويا به طور ضمنى به اين بحث مربوط باشد، خواهد آمد.

روايات

1- عبد الله بن شريک مى گويد: امام حسين عليه السلام بر گروهى از بنى اميه که در مسجد پيامبر نشسته بودند گذشت وفرمود: (به خدا قسم!، دنيا تمام نمى شود تا اينکه خداوند از نسل من مردى را بر انگيزد که هزار تا هزار تا از اينان بکشد). عرض کردم: (اينها فرزندان فلانى هستند وتعدادشان به اين حد نمى رسد).فرمود: (اى واى بر تو، در آن زمان از نسل هر مردى فلان وفلان تعداد آدم متولد شده است به طورى که غلامانشان هم از بين خودشان هستند).(10)

2- عبد الله بن مغيره مى گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: (وقتى قائم آل محمد قيام کند، پانصد نفر از قريش را گردن مى زند، بعد از آن پانصد نفر ديگر وتا شش بار اين کار را تکرار مى کند). عرض کردم: (آيا تعداد اينها به آن حد مى رسد؟)فرمود: (آرى، از خودشان وغلامانشان).(11)

3- ابى الجارود از امام باقر عليه السلام نقل مى کند: (وقتى قائم قيام کند به سمت کوفه مى رود وچند هزار نفر از آنها را که تبريه ناميده مى شوند بيرون مى آورد) تا اينکه فرمود: (اول تا آخر را به دم شمشير مى سپارد، سپس وارد کوفه مى شود وهر منافق شکاکى را مى کشد وکاخهايشان را ويران مى کند وآن قدر از آنها مى کشد که خدا راضى مى شود).(12)

4- از امام صادق در مورد آيه ى (ومن قتل مظلوما فقد جعلنا لوليه سلطانا فلا يسرف فى القتل)(13) نقل شده است که فرمود: آن قائم آل محمد است که خروج مى کند وبه خونخواهى حسين، دشمنان را مى کشد، واگر تمام اهل زمين را بکشد، اسراف نکرده است ودر مورد: (فلا يسرف فى القتل) فرمود: (کارى نمى کند که اسراف باشد) آرى، امام صادق عليه السلام فرمود: به خدا قسم، فرزندان قاتلان حسين را به خاطر عمل پدرانشان مى کشد).(14)

5- ابو بصير از امام صادق عليه السلام نقل مى کند: (...شمشير برهنه را هشت ماه به دوش مى کشد، از بنى شيبه شروع مى کند، دستهايشان را قطع مى کند وبه کعبه مى آويزد ومنادى آن حضرت ندا مى کند که: (اينان دزدان خدا هستند). سپس به قريش مى پردازد، بين او وآنها جز شمشير چيزى حکومت نمى کند، وقائم خروج نمى کند مگر اينکه دو نوشته - کتاب - خوانده شود: نوشته اى در بصره ونوشته اى در کوفه در بيزارى از على عليه السلام).(15)

6- مفضل بن عمر مى گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم که فرمود: (وقتى قائم ما قيام کند از کسانى که شيعيان را تکذيب مى کنند ودروغگو مى پندارند شروع مى کند وآنها را مى کشد).(16)

7- ابو بصير از امام صادق عليه السلام در مورد آيه: (فاصبر على ما يقولون)(17) نقل مى کند که فرمود يعنى اى محمد، تو را تکذيب مى کنند ودر برابر تکذيبشان صبر پيشه کن، من به وسيله ى مردى از نسل تو از آنها انتقام مى کشم، او قائم من است که بر خون ستمکاران مسلطش کرده ام).(18)

8- ابو حمزه ثمالى از امام صادق عليه السلام نقل مى کند که پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم در حديثى به على عليه السلام فرمود: (بدان که پسرم از کسانى که به تو وشيعيانت ستم کرده اند انتقام مى گيرد وخداوند در آخرت آنها را عذاب مى نمايد..).(19)

9- جابر بن عبد الله انصارى از امير المؤمنين عليه السلام نقل مى کند: (... سپس عيسى مى ميرد مهدى منتظر آل محمد صلى الله عليه وآله وسلم باقى مى ماند، در دنيا به راه مى افتد، شمشيرش را بر دوش مى کشد ويهود ونصارى واهل بدعت را مى کشد).(20)

گفتار ما

در فصل دهم نيز رواياتى در همين زمينه ذکر شد ودر فصلهاى آينده نيز نظير همين روايات خواهد آمد.

با توجه به اين روايات، معلوم مى شود که براى تعجب وبعيد دانستن اين مطلب که در حديث ششم از فصل دوازدهم مى فرمايد وقتى قائم قيام کند از هر هزار نفر، نهصد ونود ونه نفر را مى کشد، جايى باقى نمى ماند.

روايات

1- حارث اعور همدانى مى گويد: امير المؤمنين عليه السلام فرمود: (پدرم فداى پسر بهترين کنيزان باد- يعنى قائم از نسل آن حضرت - ذلت را به آنها (دشمنان اهل بيت) مى چشاند وجام خفت را به آنها مى نوشاند وجز شمشير چيزى نصيبشان نمى کند). تا اينکه فرمود: (از آنها دست بردار نيست تا اينکه خدا راضى شود).(21)

2- ابو بصير از امام باقر عليه السلام نقل مى کند: (...کار او جز با شمشير نيست، هيچکس را به توبه دعوت نمى کند ودر راه خدا ودين او از سرزنش هيچکس پروايى ندارد).(22)

3- بشير نبال از امام صادق عليه السلام نقل مى کند: (واى بر اين مرجئه!، فردا که قائم ما قيام کند، اينها به چه کسى پناه خواهند برد؟) تا اينکه فرمود: (به خدايى که جانم در دست اوست، مثل قصابى که سر گوسفندش را مى برد، آنها را سر خواهد بريد) وبه حلقش اشاره فرمود، يعنى اين طور ذبحشان مى کند).(23)

4- امام صادق عليه السلام فرمود: (...ما بر شيوه ى پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم هستيم تا اينکه خداوند تعالى اجازه دهد که دينش بر همه غالب شود، آن گاه ما مردم را به دين فرا مى خوانيم وهمان گونه که در آغاز پيامبر بر روى آنها شمشير کشيد ما هم براى بازگشت به دين، آنها را با شمشير مى کشيم).(24)

5- در نوشته اى به خط امام حسن عسکرى عليه السلام آمده است: (... حجت خدا بر مردم، با شمشير برهنه ظهور خواهد کرد تا حق را غلبه بخشد..).(25)

6- در نوشته ديگرى به خط امام عسکرى عليه السلام: (...بزودى شمشير وقلم در بين ما حاکم مى شود).(26)

گفتار ما

در روايت دوم از فصل ششم اين باب آمده بود که قائم به سنت محمد با شمشير خروج مى کند، ودر روايت سوم ذکر شد که شباهت قائم به جدش از نظر خروج با شمشير وکشتن دشمنان خدا ورسول، ونيز ستمکاران وسرکشان ويارى شدن آن حضرت به وسيله ى شمشير ورعب در دل دشمن است، ودر فصل نهم از قول امام صادق ذکر شد که قائم دوازده هزار زره وشمشير از دشت کوفه خارج مى نمايد ودر فصل دوازدهم آمد که با قريش جز با شمشير رفتار نمى کند.

از ظاهر اين روايات بر مى آيد که خداوند اراده کرده است که همان گونه که پيامبران پيشين وپيامبر خود ما - صلى الله عليهم اجمعين - را يارى کرده، حضرت حجت را نيز به همان شيوه، يارى کند وبر دشمن پيروز نمايد، از اين روست که هر چه پيش آنها بوده است در خدمت حضرت حجت، وجود دارد وآن حضرت هم به همان نحو که پيامبران، از آن وسايل استفاده کرده اند، ازآنها بهره مى برد وبنابراين چاره اى نيست جز اينکه بگوييم: آلات وابزارهاى معمول ورايج در زمان ما ويا آنچه از وسايل جنگى وارتباطى پيشرفته که انسان، در آينده، خواهد ساخت، در زمان ظهور امام عليه السلام، بدون استفاده خواهد ماند واز رونق خواهد افتاد، حال ممکن است اين مساله به خاطر علتهاى معنوى باشد يا علتهاى ظاهرى ومادى که باعث خواهد شد آنها از کار بيفتند. در هر حال فقط خداوند به حقيقت اوضاع آگاه است وبس.

آيات قرآن

1- (ومن الذين قالوا انا نصارى أخذنا ميثاقکم فنسوا خظا مما ذکروا به، فأغرينا بينهم العداوة والبغضاء الى يوم القيامة وسوف ينبئهم الله بما کانوا يصنعون).(27)

2- (وقالت اليهود يدالله مغلولة، غلت أيديهم ولعنوا بما قالوا...و ألقينا بينهم العداوة والبغضاء الى يوم القيامة).(28)

روايات

1- جابر مى گويد: من نزد امام باقر عليه السلام بودم که مردى خدمت ايشان رسيد وعرض کرد: (رحمت خدا بر تو باد! اين پانصد درهم را که زکات مال من است بگير ودر هر راهى مصلحت مى دانى مصرف بفرما). امام باقر عليه السلام فرمود: (نه، خودت برادر وبين همسايگانت وبين يتيمان ودرماندگان وبرادران مسلمانت تقسيم کن. وقتى قائم ما قيام کند، اين طور خواهد بود که به طور مساوى تقسيم شده وبين بندگان نيکوکار وبدکار خدا، به عدالت رفتار مى شود؛ هر کس از آن حضرت اطاعت کند از خدا اطاعت کرده وهر کس از آن حضرت سر پيچد، نافرمانى خدا را انجام داده است، همانا، آن حضرت، مهدى ناميده شده است، زيرا به امرى پنهان از مردم راهنما مى شود، تورات وديگر کتب آسمانى را از غارى در انطاکيه بيرون مى آورد، آن گاه در ميان اهل تورات، به تورات، در ميان اهل انجيل به انجيل، در ميان اهل زبور به زبور ودر ميان اهل قرآن، به قرآن حکم مى کند). تا آنجا که فرمود: (ورسول الله صلى الله عليه وآله وسلم فرمود: او مردى از نسل من است، نام او نام من است، خداوند مرا با وجود او حفظ مى کند، به سنت من رفتار مى نمايد، زمين را پس از آنکه از ستم ونادرستى پر شد از داد وروشنى سرشار مى نمايد).(29)

2- ابو بصير مى گويد: به امام صادق عليه السلام عرض کردم: (در دوره ى آن حضرت (مهدى) با اهل ذمه چگونه رفتار مى شود؟) فرمود: (با آنها از سر آشتى ومسالمت، رفتار مى شود همان طور که پيامبر با آنان از سر مسالمت رفتار کرد). عرض کردم: (کسى که با شما دشمنى ورزد چطور؟) فرمود: (نه اى ابا محمد! کسى که با ما مخالفت کند، در دولت ما بهره اى ندارد، خداوند، در زمان قيام قائم، خون آنها را بر ما حلال کرده است، امروز که ريختن خونشان بر ما وشما حرام است نبايد موجب فريفته شدن کسى گردد، وقتى قائم ما قيام کند انتقام خدا وپيامبر وهمه ى ما را خواهد گرفت).(30)

3- سلام بن مستنير مى گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام فرمود: (وقتى قائم قيام کند، ايمان را بر همه دشمنان عرضه مى کند، هر کس پذيرفت ودر آن داخل شد، در امان است، وگرنه يا گردن زده مى شود يا آن طور که امروز، اهل ذمه جزيه مى دهند، جزيه پرداخت مى کند، او عليه السلام - کمر خويش محکم مى بندد- وبا عزمى جزم - آنان را از شهر وديار خود بيرون مى راند.

4- در حديث مکحول از امير المؤمنين عليه السلام درباره ى فضايل حضرت مهدى عليه السلام نقل شده است که فرمود: (واما پنجاه وسوم اينکه، خداوند، دنيا را به آخر نخواهد برد تا اينکه قائم ما قيام کند، دشمنان ما را مى کشد، وجزيمه نمى پذيرد، صليب وبت را درهم مى شکند، آتش جنگ فروکش مى کند وبين مردم به عدالت رفتار مى نمايد).(31)

5- ابو بصير از امام صادق عليه السلام نقل مى کند: (هيچ مکانى از مکانهايى که در آن غير خدا پرستيده شده است باقى نمى ماند مگر اينکه خدا در آن پرستيده مى شود وبرخلاف ميل مشرکان، دين تماما، دين خدا مى شود).(32)

6- حسين بن خالد از امام رضا عليه السلام نقل مى کند: (...چهارمين فرزند از نسل من، پسر سرور کنيزان عالم است، خداوند به واسطه ى او زمين را از بيداد پاک کرده واز هر ستمى پاکيزه مى کند، اوست پاکيزه مى کند، اوست که مردم در ولادتش ترديد مى نمايند واو قبل از خروجش، غايب است).(33)

7- عبد العظيم حسنى از امام جواد عليه السلام نقل مى کند که فرمود: (قائم، آن امامى است که خداوند به وسيله ى او زمين را از کفر وانکار حق پاک مى کند وآن را از عدل وداد سرشار مى نمايد، او همان کسى است که ولادتش از مردم پنهان وجسمش از ديده ى آنها غايب است).(34)

8- ابو بصير مى گويد: امام صادق عليه السلام درباره ى آيه ى: (هو الذى أرسل رسوله بالهدى ودين الحق ليظهره على الدين کله ولو کره المشرکون)(35) فرمود: (به خدا قسم، حقيقت وباطن آيه تاکنون نازل نشده ونازل نخواهد شد تا اينکه امام قائم خروج کند، وآن گاه که امام قائم عليه السلام خروج کند هيچ شخص کافر به خداى بزرگ يا منکر امام، باقى نمى ماند مگر اينکه از خروج امام عليه السلام ناراحت است وکار به جايى مى رسد که اگر کافرى در دل سنگ بزرگى پنهان شده باشد آن سنگ، خطاب به ياران امام عليه السلام صدا مى زند: (اى مؤمن، در دل من شخص کافرى پنهان شده است، مرا بشکن واو را بکش).(36)

9- امام حسن عليه السلام فرمود:امير المؤمنين عليه السلام فرمود: (در آخر الزمان ودوران سختى وشدت روزگار ونادانى مردم، خداوند مردى را بر مى انگيزد واو را به وسيله فرشتگان يارى مى کند ويارانش را حفظ مى نمايد وبا آيات الهى مدد مى کند وبر مردم زمين مسلط مى سازد تا اينکه به ميل خودشانه يا با ناخوشى به دين خدا سر تسليم فرود مى آورند، او زمين را از دادگرى وروشنى وعقل ومنطق ودلايل واضح وروشنگر، پر مى کند وسرتاسر زمين تسليم او مى شوند به طورى که هر کافرى ايمان مى آورد وهر بدکارى نيکوکار مى شود ودر تحت حکومت او درندگان در صلح ومسالمت زندگى مى کنند).(37)

10- طبرسى در مجمع البيان در تفسير آيه ى (ليظهره على الدين کله) مى نويسد: زراره وديگران از امام صادق عليه السلام نقل کرده اند که فرمود: حقيقت وباطن اين آيه هنوز نيامده است، وقتى قائم ما قيام کند هر کس او را درک کند حقيقت اين آيه را مى بيند، وتا هر جا که شب وتاريکى سايه مى اندازد دين محمد گسترش مى يابد به طورى که ديگر شريک بر روى زمين باقى نمى ماند.(38)

11- رفاعه بن موسى مى گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم که درباره ى آيه ى: (وله أسلم من فى السموات والأرض طوعا وکرها)(39) فرمود: (وقتى قائم قيام کند هيچ زمينى نيست مگر اينکه در آن نداى، شهادت به يگانگى خداوند ورسالت حضرت محمد بلند است).(40)

12- از ابن بکير نقل شده است که گفت از امام کاظم عليه السلام درباره ى آيه ى (وله أسلم من فى السموات والأرض طوعا وکرها واليه ترجعون)(41) سؤال کردم، امام عليه السلام فرمود: (اين آيه درباره ى قائم عليه السلام نازل شده است که يهود ونصارى وستاره پرستان وبى دينان ومرتدان وکافران شرق وغرب عالم را از پناهگاههايشان بيرون مى کشد واسلام را به آنها عرضه مى کند، آن گاه هر کس به ميل خود اسلام آورد او را به نماز وپرداخت زکات وانجام آنچه بر يک مسلمان واجب است امر مى کند واگر اسلام نياورد گردنش را مى زند تا در شرق وغرب عالم جز موحد خداپرست کسى باقى نماند..).(42)

13- امام رضا عليه السلام از پدران بزرگوارش از امير المؤمنين عليه السلام نقل مى فرمايد: رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم در حالى که از سوالى که در شب معراج از خداوند تبارک وتعالى در مورد حق جانشينانش پرسيده بود ياد مى کرد فرمود: خداى تعالى فرمود: به عزت وجلالم سوگند که به دست آنان دين خود را بر همه پيروز نمايم وکلمه ام را به دست آنان برکشم وبه دست آخرين آنها، زمين را از دشمنانم پاک کنم واو را بر شرق وغرب زمين مسلط نمايم وباد را تحت اراده ى او قرار دهم وابرهاى قدرتمند را مقهور وى نمايم، وقدرت او را در بکارگيرى اسباب امور بالا برم واو را با لشگريانم يارى دهم وبا فرشتگانم کمک کنم تا دعوت به من بالا گيرد ومردم بر وحدانيت من گرد آيند، آن گاه حکومت او را دوام بخشم وچرخ ايام را تا روز قيامت در دست اوليائم دست به دست بگردانم).(43)

14- مفضل بن عمر از امام صادق عليه السلام پرسيد: (...مولاى من! اينکه خداوند مى فرمايد: (ليظهره على اليدن کله)(44) مگر پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم بر اديان پيروز نشد؟) امام عليه السلام فرمود: اى مفضل! اگر پيامبربر اديان پيروز شده بود، از آتش پرستان، يهوديان، ستاره پرستان، مسيحيان، واز تفرقه ودوگانگى وشک وپرستندگان بتهاى سنگى وچوبى وبتهاى ديگر وپرستندگان لات وعزى وخورشيد وماه وستارگان وآتش وسنگ، اثرى نبود، اينکه خداوند فرموده است: (ليظهره على الدين کله) مربوط به روز ظهور وحضرت مهدى ورجعت است وهمچنين است اينکه مى فرمايد: (وقاتلوهم حتى لا تکون فتنه ويکون الدين کله لله)(45) مربوط به چنين روزى است).(46)

15- امام باقر عليه السلام در روايتى طولانى از پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم نقل مى فرمايد که در روز عيد غدير فرمود: (مردم! من پيامبرم وعلى جانشين من است، آخرين امام ما مهدى قائم است؛ بدانيد که او بر اديان غلبه مى کند، از ستمکاران انتقام مى کشد، دژهاى کفر وشرک را فتح کرده ونابود مى سازد...(47)

16- وهب بن جميع مى گويد درباره ى آيه ى: (انک من النظرين الى يوم الوقت المعلوم)(48) از امام صادق عليه السلام سوال کردم وگفتم: (فدايت شوم! اين وقت معلوم چه روزى است؟) امام عليه السلام فرمود: (اى وهب آيا فکر مى کنى که آن روز، مقصود روز قيامت است؟، - خداوند به او- ابليس- تا روزى که قائم ما قيام کند مهلت داده است، وقتى خداوند، قائم ما را بر انگيزد، او در مسجد کوفه است که ابليس مى آيد ودر برابرش زانو مى زند ومى گويد: (اى واى از امروز)، آن گاه قائم عليه السلام موى پيشانى اش را مى گيرد وگردن مى زند، وآن روز، روز وقت معلوم است).(49)

17- جابر در مورد آيه ى (والليل اذا يغشى)(50) از امام صادق عليه السلام نقل مى کند که فرمود: (حکومت ابليس تا روز قيامت است وآن روز، روز قيام قائم است و(والنهار اذا تجلى)(51) همان قيام قائم است..).(52)

پاورقى:‌