مجاهدى پروانه

طور جنون

تتمه غزل اميد

حديث 18

عن کتاب کمال الدين عن احمد بن اسحاق الاشعرى قال: دخلت على ابى محمد الحسن بن على عليهما السلام وانا اريد ان اسئله عن الخلف من بعده فقال (عليه السلام): لى مبتدئا يا احمد بن اسحق ان الله تبارک وتعالى لم يخل الارض منذ خلق آدم عليه السلام ولا يخليها الى ان تقوم الساعة من حجة الله على خلقه به يدفع البلاء عن اهل الارض وبه ينزل الغيث وبه يخرج برکات الارض قال: فقلت: يابن رسول الله فمن الامام والخليفة بعدک؟ فنهض مسرعا فدخل البيت ثم خرج وعلى عاتقه غلام کان وجهه الفجر ليلة البدر من ابناء ثلث سنين فقال يا احمد بن اسحق لو لا کرامتک على الله عز وجل وعلى حججه ما عرضت عليک ابنى هذا انه سمى برسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) وکنيته الذى بملأ الارض قسطا وعدلا کما ملئت جورا وظلما يا احمد بن اسحق مثله فى هذا الامة مثل الخضر، ومثله مثل ذى القرنين والله ليغيبن غيبة لا ينجو من الهلکة فيها الا من ثبته الله عز وجل على القول بامامته، ووقه فيها للدعاء بتعجيل فرجه فقال: احمد بن اسحق فقلت يا مولاى فهل من علامة يطمئن اليها قلبى فنطق الغلام عليه السلام بلسان عربى فصيح فقال انا بقية الله فى ارضه والمنتقم من اعدائه ولا تطلب اثرا، بعد عنى يا احمد بن اسحق قال: احمد بن اسحق فخرجت مسرورا فرجا فلما کان من الغد عدت اليه فقلت: يا رسول الله لقد عظم سرورى بما مننت به على فما السنة الجارية فيه من الخضر وذى القرنين قال: طول الغيبة يا احمد قلت يابن رسول الله وان غيبته لتطول قال6 اى وربى حتى يرجع عن هذا الامر اکثر القائلين به، ولا يبقى الا من اخذه الله عز وجل عهده لولايتنا وکتب فى قلبه الايمان وايده بروح منه يا احمد بن اسحق هذا امر من امر الله وسر من اسرار الله وغيب من غيب الله فخذ ما اتيتک واکتمه وکن من الشاکرين تکن معنا غدا فى عليين.

ترجمه حديث هجدهم - در کتاب کمال الدين از احمد بن اسحاق اشعرى گفت: وارد شدم بر امام حضرت عسکرى حسن بن على عليهما السلام واراده کردم که سئوال از جانشين وخلف بعد از امام نمايم، امام عليه السلام ابتداء فرمود يا احمد بن اسحاق خداى تعالى خالى نمى گذارد زمين را، از ابتدا آدم عليه السلام را آفريد وخالى نگذارد تا قيام قيامت از حجت بر مخلوقاتش که به سبب حجت دفع بلا از اهل زمين مى نمايد وبه سبب حجت باران مى بارد وبه سبب حجت برکات از زمين خارج مى شود. گفتم اى فرزند رسول خدا کيست امام وخليفه بعد تو؟ سپس امام برخاست وداخل خانه شد وبا پسرى که روى او چون شب بدر مانند ماه مى درخشيد وحدود سن او سه سال بود وفرمود اى احمد بن اسحق اگر کرامت تو بر خداوند نبود وبر حجتهاى خود فرزندم را نشان تو نمى دادم، او هم اسم رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) وکنيه اش کنيه او پر کند زمين را از عدل بعد از آن که پر شده از ظلم يا احمد در اين امت او مانند خضر است ومثل او مثل ذى القرنين مى باشد، به خدا قسم هر آينه غائب شود به غيبتى که نجات نيابند از هلاکت مگر آنان که ثابت بدارد خداوند عز وجل بر قول به امامتش وموفق شوند به دعا به تعجيل فرجش، احمد بن اسحق گفت: آيا علامتى هست که سبب اطمينان دل من شود حجت خدا امام عصر فرمود: با زبان عربى فصيح منم بقية الله در زمين وانتقام گيرنده از دشمنان خدا ونيابى اثرى از من بعد از اين، احمد بن اسحاق گفت خارج شدم با حالت خوش وسرور وفرحناک ودر فرداى آن روز برگشتم وگفتم اى فرزند رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) به تحقيق خوشحالى من بسيار بود به آنچه منت نهادى بر من واما سنت جاريه در اين امت از خضر وذى القرنين چه است فرمود: طول غيبت اى احمد، گفتم يعنى غيبتش طولانى فرمود: بلى تا اين که برگردند از اين امر اکثر قائلين بوجود او وباقى نماند مگر کسانى که گرفته است خداوند از آنان پيمان براى ولايت ما، ونوشته شده باشد در قلبشان ايمان ومؤيد باشند به روح ولايت، اى احمد اين امر از امر خداوند وسرى از اسرار اوست وپنهانست از پنهانها پس بگير آنچه آمد ترا وکتمان کن وباش از شاکرين تا اين که فردا با ما در اعلا عليين باشى.

حديث 19

عن نور الابصار - عن ابى جعفر رضى الله عنه قال: اذا تشبه الرجال بالنساء والنسا بالرجال، ورکبت ذوات الفروج السروج، وامات الناس الصلوات، واتبعوا الشهوات، واستخفوا بالدماء وتعاملوا بالربا، وتظاهروا بالزنا، وشيدوا البناء، واستحلوا الکذب واخذوا الرشاء واتبعوا الهوى وباعوا الدين بالدنيا، قطعوا الارحام، وضنوا بالطعام، وکان الحلم ضعفا والظلم فخرا، والامراء فجرة والوزراء کذبة، والامناء خونة، والاعوان ظلمة، والقراء فسقة، وظهر الجور، وکثر الطلاق، وبدأ الفجور، وقبلت شهادة الزور، وشرب الخمور، ورکبت الذکور الذکور، واستغنت النساء بالنساء واتخذا لفى ء مغنما، والصدقة مغرما، واتقى الاشرار مخافة السنتهم، وخرج السفيانى من الشام، واليمانى من اليمن، وخسف بالبيداء بين مکة والمدينة، وقتل غلام من آل محمد (صلى الله عليه وآله وسلم) بين الرکن والمقام، وصاح صائح من السماء بان الحق معه ومع اتباعه قال: فاذا خرج اسند ظهره الى الکعبة واجتمع اليه ثلاثماة وثلاثة عشر رجلا من اتباعه، فاول ما ينطق به هذه الاية (بقية الله خير لکم ان کنتم مؤمنين) ثم يقول: انا بقية الله وخليفته، وحجته عليکم فلا يسلم عليه احد الا قال السلام عليک يا بقية الله فى الارض فاذا اجتمع عنده العقد عشرة آلاف رجل فلا يبقى يهودى ولا نصرانى، ولا احد ممن يعبد غير الله تعالى الا آمن به وصدقه، وتکون الملة واحدة ملة الاسلام، وکل ما کان فى الارض من معبود سوى الله تعالى تنزل عليه نار من السماء فتحرفه.

حديث نوزدهم از امام باقر عليه السلام روايت است زمانى که شباهت يافتند مردان به زنان وزنان به مردان، وسوار شوند زنان بر زين اسبها ونماز از بين مردم برداشته شود وپيروى شهوات نمايند وخون ريختن را سبک شمارند ومعاملات آنان با ربا باشد وزنا علنى گردد، وبناء وساختمان بسيار وبلند گردد ودروغ رايج شود ورشوه گير بسيار باشد وپيروى هواى نفس نمايند وبفروشند دين را به دنيا وقطع رحم نمايند، وپنهان کنند طعام را وبردبارى ضعيف گردد وستم وتجاوز فخر باشد، وامراء فاجر ووزراء دروغگو، وامنا خيانتکار، کمک کاران به ستمکاران، قراء فاسق، وآشکارا جور نمايند، جدائى زنان از مردان بسيار باشد، وفجورهاى تازه آيد، قبول شهادت ناروا بسيار، شرب خرم بسيار، مردان بر مردان سوار شوند، زنان به زنان اکتفا کنند در مساحقه، ماليات زياد گيرند، صدقات زيان شود، پرهيز نمايند از اشرار از ترس زبانشان. سفيانى از شام ويمانى از يمن قيام کنند، فرو رفتن بيداء بين مکه ومدينه، کشتن جوانى از آل محمد (صلى الله عليه وآله وسلم) بين رکن ومقام کعبه، نداى آسمانى آيد به اين که حق با اوست وبا پيروان او، وقتيست که ظاهر شود وپشت بديوار کعبه دهد واجتماع کنند سيصد وسيزده نفر مرد از تابعين او ابتدا نطق به اين آيه نمايد (بقية الله بهتر است براى شما اگر باشيد مؤمن)، پس از آن مى گويد منم بقية الله در زمين وخليفه او وحجتم بر شما وسلام نکند کسى بر او مگر آن که گويد السلام عليک يا بقية الله در زمين، پس اجتماع نمايند ده هزار نفر مردم بر او، وباقى نماند يهودى ونه نصرانى وکسى عبادت غير از خداوند ننمايد مگر آن که به خدا ايمان آورده وتصديق نموده باشد، ومى باشند ملت واحد آن هم اسلام، وآنچه بماند در زمين که عبادت غير خدا نمايد با نزول آتش از آسمان سوزانيده شوند.

حديث 20

اخرج الدار قطنى عن الحکم بن عتبيه قال: قلت لمحمد بن على (عليه السلام) سمعت انه سيخرج منکم رجل يعدل فى هذه الامة قال: انا نرجو ما يرون الناس وانا نرجو لو لم يبق من الدنيا الا يوم لطول الله ذلک اليوم حتى يکون ما ترجو هذه الامة، وقبل ذلک فتن شر فتن يمسى الرجل مؤمنا، ويصبح کافرا فمن ادرک ذلک منکم فليتق الله وليکن من احلاس بيته.

حديث بيستم - دار قطنى از حکيم بن عتبيه گفت: گفتم براى حضرت محمد بن على عليهما السلام که شنيده ام همانا به زودى خارج شود از شما مردى که عدالت نمايد در اين امت، فرمود: من اميد دارم آنچه را که مى بينند مردم، ومن اميدوارم که اگر از دنيا باقى نماند مگر يک روز، آن را خداوند ان قدر طولانى نمايد تا اين که آنچه که اميدوارند اين امت، وپيش از اين فتنه هائى وشرورى ظاهر گردد که شب نمايد مرد مؤمن است وصبح کافر مى شود پس کسانى که درک اين ايام کنند از شما بپرهيزند خدا را ولکن کليم خانه خود باشند (يعنى کمتر با مردم آميزش کنند).

حديث 21

عن کتاب ينابيع الموده، عن الباقر والصادق عليهما السلام فى قوله تعالى (ولقد کتبنا فى الزبور ان الارض يرثها عبادى الصالحون) آيه 105 سوره انبياء) قالا: هم القائم واصحابه، فى تفسير المجمع البيان قال: ابو جعفر (عليه السلام) هم اصحاب المهدى (عليه السلام) فى آخر الزمان ويدل على ذلک ما رواه الخاص والعام عن النبى (صلى الله عليه وآله وسلم) انه قال: لو لم يبق من الدنيا الا يوم واحد لطول الله ذلک اليوم حتى يبعث رجلا صالحا من اهل بيتى يملأ الارض عدلا وقسطا کما ملئت ظلما وجورا.

حديث بيست ويکم - امامين صادقين عليهما السلام در قوله تعالى (همانا محققا نوشتيم در کتاب زبور داود که هر آينه زمين را ارث مى برند بندگان صالح ما) فرمودند: قائم واصحاب اويند ودر مجمع البيان حضرت ابو جعفر (عليه السلام) فرمود: آن بندگان صالح ايشان اصحاب حضرت مهدى عليه السلام اند در آخر زمان ودلالت مى کند بر اين آنچه روايت نموده، آن را خاص وعام از پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: هر آينه باقى نماند از دنيا مگر يک روز، آن را طولانى نمايد تا اين که مبعوث شود مردى صالح از اهلبيت من که پر کند زمين را از عدل پس از آن که پر شده باشد از ظلم وجور.

حديث 22

عن ينابيع المودة عن حذيفة بن اليمان قال: سمعت رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) يقول: ويح هذه الامة من ملوک جبابرة، کيف يقتلون ويطردون المسلمين الا من اظهر طاعتهم، فالمؤمن التقى يصانعهم بلسانه ويفر منهم بقلبه فاذا اراد الله تبارک وتعالى ان يعيد الاسلام عزيزا قصم کل جبار عنيد وهو القادر على ما يشاء واصلح الامة بعد فسادها، يا حذيفه لو لم يبق من الدنيا الا يوم واحد لطول الله ذلک اليوم حتى يملک رجل من اهل بيتى يظهر الاسلام ولا يخلف وعده وهو على وهو على وعده قدير، وروى البرهان فى علامات مهدى آخر الزمان نحوه ورويه فى البحار عن کشف الغمه باسناده عن حذيفه.

حديث بيست ودوم - حذيفه صحابى گفت: شنيدم از رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) مى فرمود: واى بر اين امت از ملوک جبابره (از ملاحم، رسول خدا فرمود: بعد از من خلفا وبعد امراء وبعد ملوک وبعد جبابره حکومت کنند) که چگونه مى کشند ومتفرق کنند مسلمانان را، مگر آنان که اطاعت ايشان کنند، لذا مؤمن متقى حفظ زبان خود کند با دلش واز ايشان دورى گزيند، وزمانى که اراده نمايد خداوند اسلام را با عزت برگرداند، مضمحل نمايد هر جبار عنيد را، واوست قادر ما يشاء، وبه اصلاح آورد امت را بعد از فسادش، اى حذيفه اگر باقى نماند از دنيا مگر يک روز، هر آينه خداوند طولانى نمايد آن روز را تا اين که مالک شود مردى از اهلبيت من که ظاهر نمايد اسلام را وخلاف وعده نکند واوست بر وعده اش قدرتمند.

اين روايت در کتاب برهان در علامت مهدى آخر زمان آمده وبحار هم از کشف الغمه با اسنادش ذکر نموده.

حديث 23

عن کتاب کمال الدين عن ابى عبد الله الصادق عليه السلام قال: خمس، قبل قيام القائم، اليمانى، والسفيانى، والمنادى ينادى من السماء وخسف بالبيداء وقتل نفس الزکية.

حديث بيست وسوم - امام صادق عليه السلام فرمود: پنج علامت قبل از قيام قائم است، خروج يمانى از يمن، خروج سفيانى از شام، نداى منادى از آسمان به نام قائم وپدرش، فرو رفتن زمين در بين مدينه ومکه، کشتن نفس زکيه در خانه کعبه (مؤلف ومترجم: احتمالا هر پنج علامت در يک سال واقع شود از جمادى تا رجب ورمضان، ودر حديث ديگر است که بين کشتن نفس زکيه وقيام قائم عليه السلام پانزده شب بيشتر فاصله نيست، ودر حديث ديگر آمده که وقتى منادى از آسمان به نام قائم وپدرش ندا کند، شيطانهم در زمين ندا نمايد همان طور که در ليله عقبه به رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) ندا کرد).

از حسين جوهرى

گل نرگس ز کرم جانب گلزار آيد

از مفتون امينى

بشارت