حديث 07

عن کفاية الاثر، جابر جعفى عن جابر بن عبد الله الانصارى قال: قال رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم): المهدى من ولدى اسمه اسمى وکنيته کنيتى اشبه الناس بى خلقا وخلقا يکون له غيبة وحيرة تضل فيها الأمم ثم يقبل (او يظهر) کالشهاب الثاقب يملأها عدلا وقسطا کما ملئت جورا وظلما، ورواه کمال الدين عن جعفر بن محمد عليهما السلام.

حديث هفتم - جابر بن يزيد جعفى از جابر بن عبد الله انصارى حديث کند که گفت رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: مهدى از اولاد منست واسم او اسم من وکنيه او کنيه من (محمد، ابو القاسم) شبيه ترين مردم است به من خلقتا وخلقا، وبراى او غيبتى وحيرتى است که گمراه مى شوند در آن حيرت وغيبت امتها، سپس ظاهر گردد مانند شهاب ثاقب (ستاره ايست) پر کند زمين را از عدل بعد از آن که پر شده باشد از ستم وظلم.

ايضا حديث عن کتاب يوم الخلاص، قال رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم): والذى بعثنى بالحق بشيرا، ليغيبن القائم من ولدى، بعهد معهود اليه منى حتى يقول اکثر الناس: مالله فى آل محمد حاجة، ويشک آخرون بدلائله، فمن ادرک زمانه فليتمسک بدينه ولا يجعل للشيطان عليه سبيلا بشکه فيزيله عن ملتى ويخرجه عن دينى، فقد اخرج ابويکم من الجنة من قبل، والله عز وجل جعل للشيطان اولياء للذين لا يؤمنون ترجمه حديث، رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: قسم به آن که مرا مبعوث نموده به حق تا بشارت دهنده باشم هر آينه غيبت مى کند قائم از اولاد من، به عهد معين شده از من تا اين که بيشتر مردم مى گويند، نيست براى خدا در آل محمد حاجتى وشک کنند ديگران به دلائلى، پس کسانى که درک آن زمان نمايند به دين خود محکم باشند وقرار ندهند براى شيطان بر دينشان راهى به شک که از ملت من خارجند وخارج خواهند شد از دين همان طور که پدر ومادرشان از بهشت خارج شدند در قبل، وخداوند عزيز قرار داده براى شيطان دوستانى که به خدا ايمان نياورده اند.

حديث 08

عن کتاب ينابيع المودة عن فرائد السمطين عن جابر بن عبد الله الانصارى قال: قال رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) من انکر خروج المهدى فقد کفر بما انزل على محمد ص، ومن انکر نزول عيسى فقد کفر، ومن انکر خروج الدجال فقد کفر ورواه فى غاية المرام فى فضل المرتضى والبتول والسبطين وفى البرهان فى علامات مهدى آخر زمان عن جابر قال: قال رسول الله من کذب بالدجال فقد کفر ومن کذب بالمهدى فقد کفر

حديث هشتم - از جابر بن عبد الله انصارى حديث کند که گفت رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: کسى که انکار ظهور مهدى را نمايد محققا کافر است به آنچه بر پيامبر محمد (صلى الله عليه وآله وسلم) نازل گرديد، وآن که انکار آمدن عيسى را (در وقت ظهور مهدى) نمايد محققا کافر است، وکسى که انکار خروج دجال (قبل از ظهور) نمايد تحقيقا کافر است، وروايت در کتاب غاية المرام (ترجمه آن کفايه الحضام) در فضيلت مرتضى على وبتول العذراء وسبطين آمده ودر برهان قسمت علامات حضرت مهدى آخر زمان از جابر است که گفت رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود کسى که تکذيب نمايد دجال را کافر است وآن که دروغ پندارد حضرت مهدى (عليه السلام) را محققا کافر است.

حديث 09

عن البرهان عن أمير المؤمنين على بن ابيطالب عليه السلام قال: السفيانى من ولد خالد بن يزيد ابى سفيان، رجل ضخم الهامة، بوجهه اثر الجدرى، بعينه نکتة بياض يخرج من ناحية مدينة دمشق، وعامة من يتبعه من کلب، فيقتل حتى يبقر بطون النساء ويقتل الصبيان فيجمع لهم قيس فيقتلها حتى لا يمنع ذنب قلعه، ويخرج رجل من اهل بيتى فى الحرم فيبلغ السفيانى فيبعث اليه جندا من جنده فيهزمهم فيسير اليه السفيانى بمن معه حتى اذا جاوزوا ببيداء من الارض خسف بهم فلا ينجو منهم الا المخبر عنهم، اخرجه عبد الله والحاکم فى مستدرکه.

حديث نهم - از کتاب برهان (اهل تسنن) از أمير المؤمنين حضرت على عليه السلام فرمود: سفيانى (در خبر ديگر است که او وامام قائم در يک سال ظاهر شوند) فرزند خالد بن يزيد بن معاويه بن ابى سفيانست، او مردى ضخيم الجثه ودر روى او اثر آبله، ودر چشم او نقطه سفيديست، او از ناحيه دمشق برخيزد وعموم پيروان او از سگها، پس مى کشد مردم را تا آن که شکم زنان را بشکافد وکودکان را بکشد وجمع مى کند براى آنان قيس مى کشد او را تا آن که، نماند از او چيزى وخارج مى گردد شخصى از اهلبيت من در حرم وچون سفيانى آگاه شود لشگرى به سوى او گسيل دارد ولى مواجه با شکست مى شود آنگاه سفيانى با ساير افراد سپاه خود به سوى او حرکت مى کند وچون به زمين بيداء مى رسند زمين او را واصحابش را به خود فرو مى برد وباقى نمى ماند از آنها مگر کسى که خبر دهد از آنان.

از محمد شاهرخى جذبه

مبشران ظهور

از حسين جوهرى

عهد معدلت

از صدر الشريعه تنکابنى

لطف بيکران

از ملا محسن فيض

خبرم باز آيد

از غفورزاده شفق

تب عشق

حديث 10

کفاية الأثر - عبد الرحمن بن ثابت قال: قال الحسين بن على صلوات الله عليهما منا اثنى عشر اولهم أمير المؤمنين على بن ابيطالب وآخرهم التاسع من ولدى، وهو القائم بالحق يحيى الله به الارض بعد موتها، ويظهر به دين الحق على الدين کله ولوکره المشرکون، له غيبة يرتد فيها قوم ويثبت على الدين فيها آخرون فيؤذون ويقال لهم آية... (متى هذا الوعد ان کنتم صادقين) اما ان الصابرين فى غيبته على الأذى والتکذيب بمنزلة المجاهدين بالسيف بين يدى رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) ورواه فى کمال الدين وفى البحار لابن عياش الهمدانى.

حديث دهم - کتاب کفاية الاثر از عبد الرحمن بن ثابت حديث کند که حضرت حسين بن على عليهما السلام فرمود: ما دوازده نفريم که اول آنان الله عليه السلام وآخر آنها نهمين فرزند منست واو قائم به حق است که زمين را خداوند بعد از مردنش به وجود او زنده مى نمايد، وظاهر مى کند به او دين حق را بر تمام اديان ولو کراهت داشته باشند مشرکان، وبراى او غيبت است که مرتد مى شوند گروهى وثابت مى مانند بر دين او گروهى ديگر که مورد آزار قرار گيرند (آيه 25 سوره ملک چه وقت اين وعده خواهد شد اگر باشيد از راستگويان) اما صبر کنندگان در غيبت او مورد اذيت وآزار وتکذيب قرار گيرند که به منزله مجاهدين با شمشيرند در جلوى رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) اين حديث در کتاب کمال الدين وبحارالانوار از ابن عياش همدانى نقل شده.

از نظامى گنجوى

منتظران را به لب آمد نفس

از ناصر مکارم

دوستانت همه سرگردانند

تو محمد (صلى الله عليه وآله وسلم) تو حسين وحسنى

يادگار خلف بوالحسنى

از مير سيد على سادات اخوى

در ميلاد مولانا صاحب الزمان (عليه السلام)