اتفاق در مهدى موعود عليه السلام

سيّد على اكبر قرشى

- ۵ -

مهدى موعود (ع ) و حكومت جهانى
مسأ له مهدى موعود - صلوات اللّه عليه - بيشتر از اين جنبه مطرح است كه او حكومت واحد جهانى اسلامى تشكيل خواهد داد، و يا حكومتهاى شرك ، كفر و طغيان به دست او از بين رفته و حكومت توحيد و عباد اللّه الصالحين به جاى آنها خواهد نشست . و به عبارت ديگر، آيات :
(وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِى الزّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ اَنَّ اْلاَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الْصّالِحُونَ)⁽¹⁵⁹⁾

و:(هُوَ الَّذِى اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ...)⁽¹⁶⁰⁾

كه تا به حال به صورت وعده مانده اند، توسط وى پياده خواهند شد.
در باره اين مطلب ، دو حديث با دو عبارت از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نقل شده و ما ابتدا آن دو را نقل و ترجمه مى كنيم و سپس به محلهاى آنها در كتب برادران اهل سنّت اشاره خواهيم كرد.
ناگفته نماند كه : نتيجه اين بحث و ارتباط آن با بحثهاى قبل اعتقاد به زنده بودن امام زمان - صلوات اللّه عليه - است ؛ زيرا وقتى ثابت گرديد آن حضرت نهمين فرزند امام حسين عليه السّلام است و ثابت گرديد كه وى در سال 255 هجرى از مادرى به نام ((نرجس )) متولد شده است و ثابت گرديد كه او حكومت جهانى واحد تشكيل خواهد داد و هنوز تشكيل نداده و آيات قرآنى و وعده حتمى حضرت نبى اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به صورت وعده باقى مانده است ، پس ناچار بايد معتقد شد كه آن حضرت به قدرت خدا زنده و غايب است و هر وقت كه خدا خواست ظهور فرموده و حكومت فوق را به وجود خواهد آورد.
به عبارت ديگر: مهدى موعود عليه السّلام همان ذخيره خداست كه در آينده ، حاكميت كامل اسلام با ظهور او تحقق خواهد پذيرفت ؛ چنانكه عقيده قطعى ما شيعيان ، زنده بودن آن حضرت است .
1 - ((قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله و سلّم لَنْ تَنْقَضِى اْلاَيّامُ وَاللّيالِى حَتّى يَبْعَثَ اللّهُ رَجُلاً مِنْ اَهْلِ بَيْتِى يُواطِئُ اِسْمُهُ اِسْمِى

يَمْلاُها قِسْطاً وَعَدْلاً كَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوْراً)).
يعنى :
((روزها و شبها به پايان نرسند تا اينكه خداوند مردى از اهل بيت مرا كه نامش نام من است مبعوث كند، او زمين را پر از عدل و داد مى كند چنانكه از ظلم و ستم پر شده باشد)).
2 - ((قالَ رَسُولُ اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنْ الدُّنْيا اِلاّ يَوْمٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللّهُ ذلِكَ الْيَوْمَ حَتّى يَبْعَثَ فِيهِ رَجُلاً مِنْ وِلْدِى

يُواطِئُ اِسْمُهُ اِسْمِى يَمْلاُها عَدْلاً وَ قِسْطاً كَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً)).
يعنى :
((آمدن مهدى موعود چنان قطعى و حتمى است كه اگر از عمر دنيا نماند مگر يك روز، خداوند آن روز را طولانى گرداند تا در آن روز، مردى از فرزندان مرا برانگيزد كه نامش نام من است زمين را پر از عدل و داد خواهد كرد چنانكه از ستم و ظلم پر شده باشد)).
كلمه ((يملا الارض قسطاً)) كه عبارت اخراى تشكيل حكومت جهانى است در همه روايتها و كتابهايى كه ذيلاً اشاره مى شود، موجود است :
1 - مسند امام احمد بن حنبل ، ج 3 در صفحات 17، 27، 28، 36، 37، 52 و 70 از صحابى كبير ابو سعيد خدرى .
2 - اسد الغابه ابن اثير، ج 1، ص 557 در حالات جابر بن ماجد صدفى عن قيس عن جابر صدفى عن ابيه عن جدّه .
3 - مستدرك حاكم ، ج 4، در آخر كتاب : الفتن و الملاحم ، ص 557، از ابو سعيد خدرى با دو سند.
4 - تلخيص ذهبى ، پاورقى مستدرك با دو سند فوق (ج 4، ص 557)
5 - سنن ابى داوود، ج 2، كتاب المهدى ، ص 422 از على عليه السّلام و عبداللّه بن عمر و از ابو سعيد خدرى با سه سند.
6 - سنن ابن ماجه ، ج 2، كتاب الفتن ، باب خروج المهدى ، ص 1366 از عبداللّه بن عمر.
7 - نور الابصار شبلنجى ، فصل تتمة فى الكلام على اخبار المهدى ، ص 170 از على عليه السّلام و ابو سعيد خدرى و حذيفة بن يمان و جابر بن عبداللّه . و نيز از صواعق ابن حجر، تواتر حديث را نقل مى كند.
8 - سنن ترمذى ، ج 4، كتاب الفتن ، باب 52 (ماجاء فى المهدى ) ص 505 از عبداللّه بن عمر با دو سند.
9 - صواعق محرقه ابن حجر، باب : خصوصياتهم الدالة على عظيم كراماتهم ، ص 235 از على عليه السّلام و ابن عباس و در ص 161 ذيل آيه دوازدهم از آيات نازله در شأ ن اهل بيت عليهم السّلام تا ص 165 با شش طريق .
10 - تذكره سبط ابن جوزى ، فصل فى ذكر الحجة المهدى ، ص 326 از على عليه السّلام و عبداللّه بن عمر.
11 - البدء والتاريخ ، تأ ليف : ابن زيد بلخى ، ج 1، الفصل السابع ، ص 62 از ابن مسعود.
12 - معجم كبير طبرانى ، ج 10، ص 78 از ابن مسعود با سه سند و از عبداللّه بن عمر با چهار سند.
13 - فتوحات مكيّه ابن عمر بن محى الدين ، ج 3، باب 366، ص 106 به طور ارسال مسلّم .
14 - مطالب السئول ابن طلحه ، باب ثانى عشر، ص 125 از ابوسعيد خدرى و عبداللّه بن مسعود.
15 - تذكره قرطبى ، باب منه آخر فى المهدى و صفته ، ص 615 از ابوسعيدخدرى .
16 - ذخائر العقبى ، ص 136 از على بن هلال از پدرش .
17 - فرائدالسمطين ،ج 2،ص 310،ح 561ازابوسعيدوعبداللّه بن عباس .
18 - الفتن والملاحم ابى الفداء، ج 1، فصل فى ذكر المهدى ، ص 25 از حجّاج .
19 - فصول المهمّه ابن صبّاغ ، فصل ثانى عشر، از عبداللّه عمر وابن مسعود.20كنزالعمال ، حديث 38653 از ابوسعيد خدرى و نيز در احاديث ديگر از على عليه السّلام و ابن مسعود و غيره .
اينها كه اشاره شد به عنوان نمونه است و گر نه بيشتر از پنجاه كتاب معتبر فعلاً در نزدم موجود است و در همه آنها جمله ((يَملا اْلاَرْضَ قِسْطاً)) كه حكايت از حكومت جهانى دارد، نقل شده است . بنابراين ، مسأ له مهدى موعود - صلوات اللّه عليه - مسأ له حكومت جهانى اسلام و مسأ له آينده اسلام و قرآن مى باشد و او زنده است و ظهور خواهد فرمود.
اين بود آنچه در زمينه ((اتفاق شيعه و اهل سنّت )) در باره حضرت مهدى - صلوات اللّه عليه - به نظرمان آمده بود. وصلّى اللّه على محمَّد وآله الطاهرين والحمد للّه ربِّ العالمين .
اروميه - سيدعلى اكبر قرشى
27 ربيع الاوَّل 1411
25/8/1369
فهرست منابع و مآخذ كتاب
1 - الاتحاف بحبّ الاشراف ، تأ ليف : الشيخ عبداللّه بن محمَّد بن عامر شبراوى شافعى (متوفاى 1172 قمرى ) شبرى بر وزن كسرى موضعى است در مصر.
2 - الاَئمّة الاثنى عشر، تأ ليف : شمس الدين محمد بن طولون دمشقى ، وى از اعيان مذهب حنفيه است كه در 880 متولد شد و در 953 در سن هفتاد سالگى از دنيا رفته است . زركلى در الاعلام مى گويد: كتابى نوشته به نام ((الشذور الذهبية فى تراجم الائمة الاثنا عشر عند الامامية )).
3 - اخبار الدول و آثار الاول ، تاءليف : ابو العباس احمد بن يوسف قِرمانى (متوفاى 1019 در دمشق ) قِرْمان بر وزن كرمان از آباديهاى روم است ، مذهبش دانسته نشده ولى به طور يقين از اهل سنّت مى باشد.
4 - ارجح المطالب فى مناقب على بن ابى طالب ، تأ ليف عبداللّه بن بسمل ، ط هند، به زبان اردو.
5 - اسعاف الراغبين فى سيرة المصطفى وفضائل اهل بيته الطاهرين ، تأ ليف : ابو العرفان الشيخ محمد صبّان شافعى مصرى (متوفاى 1206 هجرى )، صبّان به فتح باء به معناى صابون فروش است .
6 - الاعلام ، تأ ليف : خيرالدين زركلى .
7 - تاريخ الخلفاء، تأ ليف : جلال الدين عبدالرحمان بن ابى بكر سيوطى (متوفاى 911 هجرى )، سيوط از دهات مصر است ، سيوطى از اعيان علماى شافعى مى باشد.
8 - تاريخ كامل ، تأ ليف : عزالدين ابن اثير موصلى شافعى (متولد 555 متوفاى 630 هجرى در موصل ).
9 - تاريخ الخميس ، تأ ليف : حسين بن محمد بن حسن دياربكرى مالكى (متوفاى 982 در مكّه معظمه ).
10 - تاريخ مواليد الائمة ووفياتهم ، تأ ليف : حافظ بن خشّاب ، ابى محمد عبداللّه بن نصر بغدادى (متوفاى 567 در بغداد).
11 - تاريخ آل محمَّد، تأ ليف : قاضى بهلول بهجت زنگه زولى شافعى .
12 - تاريخ ابن الوردى ، تأ ليف : زين الدين عمرو بن مظفّر شافعى (متوفاى 749 شام در سال مشهور طاعون ).
13 - تاريخ ميافارقين ، تأ ليف : ابوالفضل عبداللّه بن محمد معروف به ابن ازرق فارقى (متوفاى 590 قمرى كشف الظنون ، ج 1، ص 207).
14 - تذكرة الخواصّ، تأ ليف : شمس الدين ابوالمظفر يوسف بن فرغلى سبط ابن الجوزى حنفى (متولد 581 متوفاى 654).
15 - تلبيس ابليس ، تأ ليف : جمال الدين ابوالفرج عبدالرحمان بن الجوزى البغدادى . او در مذهب ، حنبلى بود (متوفاى 597 در بغداد).
16 - سنن ابى داوود، تأ ليف : حافظ ابو داوود سليمان بن اشعث ازدى سيستانى (متولد سال 202 متوفاى 275 در بصره ) سنن او يكى از صحاح ششگانه برادران اهل سنّت است .
17 - سنن ترمذى ، تأ ليف : محدث معروف ابو عيسى محمد بن سورة الضرير (متوفاى 279) سنن او يكى از صحاح ششگانه نزد برادران اهل سنّت است . ((ترمذ)) از شهرهاى ماوراء النهر در نزديكيهاى بلخ مى باشد.
18 - شذرات الذهب فى اخبار من ذهب ، تأ ليف : ابو الفلاح عبدالحىّ بن عماد حنفى (متوفاى 1089) ط بيروت .
19 - شرح نهج البلاغه ، تأ ليف : ابن ابى الحديد معتزلى (متولد سال 586 قمرى ، متوفاى 655 در بغداد) او در مذهب اعتزال بود و خطاب به على بن ابى طالب - صلوات اللّه عليه - مى گويد:
وَرَأَيْتُ دِينَ اْلاِعْتِزالِ وَانَّنِى - اَهْوى لاَجْلِكَ كُلَّ مَنْ يَتَشَيَّعُ
يعنى :
((خودم در مذهب معتزلى هستم ولى به خاطر تو اى مولا! همه شيعيان را دوست مى دارم )).
20 - صحيح بخارى ، تأ ليف : ابو عبداللّه محمد بن اسماعيل بن ابراهيم بخارى ، محدث معروف كه كتابش اولين صحيح از صحاح ششگانه نزد برادران اهل سنّت است (متولد 194، متوفاى 256 در روستاى ((خرتنك )) از دهات سمرقند).
21 - صواعق ، تأ ليف : محدث شهاب الدين احمد بن حجر هيثمى مكّى ، وى از بزرگان شافعيه است (متوفاى 974).
22 - العبر فى خبر من غَبَر، تأ ليف : حافظ شمس الدين محمد بن احمد الذهبى الشافعى (متوفاى 748 قمرى ).
23 - عمدة الطالب فى انساب آل ابى طالب ، تأ ليف : ابن عقبه جمال الدين احمد بن على حسينى (متولد748،متوفاى 828 كشف الظنون ،ج 2، ص 1167).
24 - عمدة القارى فى شرح صحيح البخارى ، تأ ليف : بدرالدين محمود بن احمد العينى ،، قاض القضاة (متوفاى 855 در قاهره ).
25 - غالية المواعظ، تأ ليف : ابوالبركات آلوسى ، نعمان بن محمود حنفى (متوفاى 1317) ج 1، ص 78.
26 - فتح البارى فى شرح صحيح البخارى ، تأ ليف : حافظ ابوالفضل احمد بن على بن حجر عسقلانى ، او از اكابر شافعيه است ، (متوفاى 852) عسقلان بر وزن زعفران شهرى است از نواحى فلسطين .
27 - فرائد السمطين فى فضائل المرتضى والبتول والسبطين ، تأ ليف شيخ ‌الاسلام ابراهيم بن محمد حمّوئى ، او از بزرگان شافعيه است (متولد644، متوفاى 730) حمّويه يكى از اجداد اوست و به او منسوب مى شود. راجع به اهل سنّت بودن او رجوع شود به تذكرة الحفاظ ذهبى ، ج 4، ص 1506 والدرر الكامنه ، تأ ليف : ابن حجر، ج 1، ص 6967 و طبقات شافعيه تأ ليف عبدالرحيم اسنوى .
28 - فصل الخطاب ، تأ ليف : خواجه پارسا، از بزرگان حنفى مى باشد. نامش محمد بن محمد حافظى است (متوفاى 822 در مدينه مشرفه )
29 - الفصول المهمّة فى معرفة الائمّة ، تأ ليف : نورالدين على بن محمد بن صبّاغ مكّى مالكى (متوفاى 855)
30 - كفاية الطالب ، تأ ليف : حافظ ابو عبداللّه محمد بن يوسف كنجى شافعى (متوفاى 658) در مراصد الاطلاع مى گويد: ((كُنج )) به ضم اول و فتح جيم بلوكى است بين ناحيه بادغيس و مرو.
31 - كنز العمّال ، تأ ليف : على بن حسام الدين مشهور به هندى و متّقى كه از تأ ليف آن در سال 957 فراغت يافته است (متوفاى 975 هجرى )
32 - مرقاة المفاتيح ، تأ ليف : نورالدين على بن سلطان محمد هروى حنفى در شرح مشكاة المصابيح (متوفاى 1014)
33 - مروج الذهب و معادن الجوهر، تأ ليف : ابوالحسن على بن الحسين مسعودى مسلّم الفريقين (متوفاى 346)
34 - مستدرك الصحيحين ، تأ ليف : الحافظ ابوعبداللّه محمد بن عبداللّه النيشابورى (متوفاى 405 هجرى در نيشابور)
35 - المسند، تأ ليف : ابو عبداللّه احمد بن محمد بن حنبل شيبانى رئيس مذهب چهارم از مذاهب برادران اهل سنّت (متوفاى 241 در بغداد)
36 - المختصر فى اخبار البشر، معروف به ((تاريخ ابوالفداء)). تأ ليف : اسماعيل بن نورالدين شافعى (متوفاى 732)
37 - مقتل الحسين عليه السّلام ، تأ ليف : حافظ موفّق بن احمد حنفى معروف به اخطب خوارزم (متولد 484، متوفاى 568)
38 - مطالب السئول فى مناقب آل الرسول ، تاءليف : كمال الدين محمد بن طلحه عدوى شافعى (متوفاى 652 در حلب )
39 - مناقب مرتضوى ، تأ ليف : محمد صالح حسين ترمذى حنفى .
40 - مودّة ذوى القربى ، تأ ليف : سيد على بن شهاب همدانى (متوفاى 786) همه آن كتاب را حافظ قندوزى در ينابيع المودّه آورده است .
41 - نور الابصار، تأ ليف : سيد مؤ من بن سيد حسن شبلنجى شافعى ، او بعد از 1250 هجرى در روستاى ((شبلنجى )) از دهات مصر به دنيا آمده و از علماى مشهور شافعى است ، خودش در اول نورالابصار به آن تصريح كرده است .
42 - وفيات الاعيان ، تأ ليف : ابو العباس شمس الدين احمد بن محمد بن ابراهيم بن ابى بكر بن خلكان اِربلى برمكى ، او از اعيان شافعيّه است و در سال 608 در شهر ((اِربل )) به دنيا آمد ودرسال 681 در دمشق از دنيا رفته است .
43 - اليواقيت و الجواهر، تأ ليف : شعرانى عبدالوهّاب احمد بن على انصارى شعرانى صوفى . او از اعيان شافعيه است و در آبادى قلقشنده مصر در سال 898 به دنيا آمده و در 973 از دنيا رفته است .
44 - ينابيع المودّه ، تأ ليف : حافظ سليمان بن ابراهيم قندوزى حنفى بلخى ، اين عالم بزرگوار در سال 1220 در شهر ((بلخ )) متولد شد و در سال 1294 در قسطنطنيه از دنيا رفت و در خانقاه مراديّه مدفون گرديد.