2- اثبات ارث با آيات قرآن
حضرت زهرا عليها السلام وقتى غصب فدك را محكوم كرد، از ابوبكر پرسيد: چرا ارث مرا از رسول خدا غصب كرديد؟
ابوبكر پاسخ داد: پيامبر ارث نمى گذارد.
حضرت فاطمه عليها السلام با آيات قرآن ادعاى او را مردود شمرد و فرمود:
حديث 149 :
قالت اكفرت بالله ؟ و كذبت بكتابه ؟ قال الله :
يوصيكم الله فى اولادكم للذكر مثل حظ الانثيين ⁽²⁷¹⁾
(ابوبكر! آيا به خدا كافر شده اى و كتاب خدا را تكذيب كرده اى ؟ خداوند در قرآن كريم فرموده است : وصيت مى كند خداوند شما را درباره فرزندانتان كه پسر دو برابر دختر ارث مى برد.⁽²⁷²⁾)
3- اثبات ارث با مناظره و استدلال عقلى و شرعى
حضرت زهرا عليها السلام پس از غصب فدك در يك مناظره كوبنده از ابوبكر سئوال كرد:
حديث 150 :
قالت : يا ابابكر من يرثك اذا مت ؟
(اى ابوبكر چه كسى از تو ارث مى برد، هنگامى كه مردى ؟)
ابوبكر پاسخ داد: (زن و فرزندانم )
حضرت زهرا ادامه داد:
فما لى لا اءرث رسول الله صلى الله عليه و آله ؟
(پس چه شده است كه من (دختر رسول خدا) از پدرم ارث نمى برم ؟)
ابوبكر پاسخى نداشت . فقط ادعاى خود را مطرح كرد كه ((پيامبر ارث نمى گذارد))
حضرت زهرا عليها السلام در حالى كه خشمى مقدس همه وجود او را گرفته بود، فرمود:
حديث 151 :
قالت : والله لاءدعون الله عليك و الله لا اكلمك بكلمه ما حييت ⁽²⁷³⁾
(سوگند به خدا تو را نفرين مى كنم ، سوگند به خدا تا زنده ام كلمه اى با تو صحبت نخواهم كرد⁽²⁷⁴⁾)
4- مناظره كوبنده و اولين شهادت باطل
امام صادق (عليه السلام ) نقل فرمود: پس از غصب فدك با ادعاى ساختگى ابوبكر كه ((پيامبر ارث نمى گذارد))، حضرت زهرا عليها السلام خطاب به ابوبكر فرمود:
حديث 152 :
قالت : يا ابابكر ادعيت انك خليفه ابى و جلست مجلسه و انك بعثت الى وكيلى فاخرجته من فدك و قد تعلم ان رسول الله صلى الله عليه و آله تصدق بها على و ان بذلك شهودا
قال ابوبكر: ان النبى لا يورث
قالت : زعمت ان النبى صلى الله عليه و آله لا يورث
((و ورث سليمان داود⁽²⁷⁵⁾))
و ورث يحيى زكريا
و كيف لا ارث انا ابى ؟
قال ابوبكر ان عائشه و عمر شهدا انهما سمعا رسول الله صلى الله عليه و آله يقول ان النبى لا يورث .
(اى ابوبكر! ادعاى خلافت و جانشينى پدرم را دارى و بر جاى او نشسته اى و آنگاه افرادى را به سوى وكيل من در فدك فرستادى و او را بيرون كردى ! در حالى كه خوب مى دانى رسول خدا صلى الله عليه و آله فدك را به من بخشيده است و من بر اين بخشش گواهانى دارم .)
ابوبكر گفت : پيامبر ارث نمى گذارد.
حضرت زهرا عليها السلام براى اثبات ارث پيامبران از آيات قرآن استفاده كرد و فرمود:
(و گمان دارى كه پيامبر ارث نمى گذارد. در صورتى كه در قرآن آمده است : ((حضرت سليمان از داوود پيامبر ارث برد)) و حضرت يحيى از زكريا ارث برده است ، چگونه من از پدرم ارث نمى برم ؟)
ابوبكر كه جوابى نداشت ، گفت :
(عائشه و عمر شهادت مى دهند كه رسول خدا فرمود:
پيامبر ارث نمى گذارد
((ناگهان از حديث جعلى به شهادت آن دو تن تنزل كرد))
حضرت زهرا عليها السلام جواب داد:⁽²⁷⁶⁾
حديث 153 :
قالت : فقالت : هذا اول شهاده زور شهدا بها فى الاسلام ، فان فدكا انما هى تصدق بها على رسول الله صلى الله عليه و آله ولى بذلك بينه
(اين اولين شهادت باطل است كه آن دو تن در اسلام گواهى دادند. زيرا فدك به من بخشيده شده و رسول خدا آن را به من عطا فرمود و بر اين بخشش دليل و مدرك دارم .⁽²⁷⁷⁾)
5- اثبات ارث با شهادت شاهدان
پس از آنكه ابوبكر در برابر استدلالهاى روشن قرآنى حضرت زهرا عليها السلام جوابى براى غصب فدك نداشت ، و براى اثبات حديث جعلى به شهادت عائشه و عمر متوسل شد، لازم بود در برابر شهادت دروغين آنها از شهادت شاهدان صادق استفاده شود.
از اين رو، ام ايمن و اسماء بنت عميس به نفع حضرت زهرا عليها السلام در اعطاى فدك از طرف رسول خدا به دخترش گواهى دادند
اما عمر و ابوبكر تسليم نمى شدند.
حضرت فاطمه عليها السلام فرمود:
حديث 154 :
فقالت : الم تسمعا من ابى رسول الله صلى الله عليه و آله يقول :
اسماء بنت عميس و ام ايمن من اهل الجنه ؟
قالا بلى .
فقالت : امراءتان من الجنة تشهدان بباطل ؟
ثم قالت قد اخبرنى ابى بانى اول من يلحق به فوالله لاءشكونهما⁽²⁷⁸⁾
(آيا مگر از پدرم رسول الله صلى الله عليه و آله نشنيده ايد كه فرمود: اسماء و ام ايمن از اهل بهشتند؟⁽²⁷⁹⁾)
ابوبكر و عمر گفتند: آرى شنيديم .
حضرت فاطمه عليها السلام فرمود:
(پس چرا با شهادتشان فدك را تحويل من نمى دهيد؟) آيا دو زن بهشتى به باطل شهادت داده اند؟)
و چون پاسخ مثبتى از آن دو نفر نشنيد در حالى كه درد آلود، رسول خدا را مى خواند، فرمود:
(پيامبر خدا مرا خبر داده است ، من اول كسى هستم كه به آن حضرت ملحق مى گردم . پس سوگند به خدا كه از ابوبكر و عمر در حضور پيامبر شكايت مى كنم .)
و در روايت ديگرى آمده است كه پس از شهادت باطل عائشه و عمر در اثبات حديث ادعايى ابوبكر، حضرت زهرا عليها السلام از اميرالمومنين (عليه السلام ) و ام ايمن كه شاهدان صادق اعطاى فدك از طرف رسول خدا صلى الله عليه و آله به دخترش بودند، درخواست گواهى نمود
امام على (عليه السلام ) و ام ايمن شهادت دادند كه ((فدك را رسول خدا صلى الله عليه و آله به فاطمه بخشيده است ))
آن گاه حضرت زهرا عليها السلام به ابوبكر فرمود: ديگر چه مى گوئيد؟
حديث 155 :
فقالت : على (عليه السلام ) و ام ايمن يشهدان بذلك ⁽²⁸⁰⁾
(على (عليه السلام ) و ام ايمن شهادت مى دهند كه فدك را رسول خدا صلى الله عليه و آله بمن بخشيده است ⁽²⁸¹⁾)
اگر شهادت ملاك است ، پس فدك را به من برگردانيد.
اما متاسفانه پاسخ شنيد كه :
اى دختر رسول خدا! فدك را فقط با شهادت دو مرد يا يك مرد و دو زن مى توانيم به شما برگردانيم .⁽²⁸²⁾
و يادشان رفته بود كه اسماء بنت عميس و ام ايمن قبلا شهادت داده بودند و ابابكر قول داده بود ((اگر ام ايمن شهادت دهد، فدك را برمى گردانم ⁽²⁸³⁾))
اما پس از گواهى او بهانه ديگرى مطرح كرد كه
(دو زن با يك مرد بايد شهادت دهند)
سوم : غصب فدك
سران سقيفه ابتدا غصب فدك را با ادعاى حديث جعلى و شهادت شهود مى خواستند اسلامى جلوه دهند، اما استدلالهاى قرآنى حضرت زهرا عليها السلام ، و افشاگريهاى كوثر قرآن ، همه آن ترفندها را نقش بر آب نمود و ناچار شدند با سرنيزه و سيلى زدن و فشار و قدرت ، فدك را در دست خود نگهدارند.
وقتى ابوبكر از حديث دروغين دست كشيد و به شهادت گواهان تكيه نمود، حضرت زهرا عليها السلام پس از گواهى اميرالمومنين (عليه السلام ) و ام ايمن به ابوبكر فرمود:
حديث 156 :
قالت : ان ابى اعطانى فدكا و على (عليه السلام ) و ام ايمن يشهدان
(بدرستى كه پدرم فدك را به من بخشيد و على (عليه السلام ) و ام ايمن هم شهادت مى دهند)
ابوبكر به ظاهر تسليم شد، دستور داد كاغذى آوردند كه در آن نوشت : ((فدك جزو اموال فاطمه عليها السلام است ، به او بازگردانيد))
حضرت زهرا عليها السلام نامه خليفه را گرفت به طرف منزل مى آمد كه عمر در بين راه ، توطئه غصب فدك را افشا كرد، و با حركت خشن خود نشان داد كه جعل حديث و شهادت شاهدان ، و طرح مباحث حقوقى در غصب فدك ، همه بهانه اى بيش نبود.
عمر با خشونت پرسيد: از كجا مى آيى فاطمه عليها السلام ؟
حضرت زهرا عليها السلام پاسخ داد:
حديث 157 :
قالت : جئت من عند ابى بكر اخبرته ان رسول الله صلى الله عليه و آله اعطانى فدكا و ان عليا و ام ايمن يشهدان لى فاءعطانيها و كتب لى بها⁽²⁸⁴⁾
(از نزد ابوبكر مى آيم ، به او خبر دادم كه رسول خدا فدك را به من اعطا فرمود و على (عليه السلام ) و ام ايمن بر حقانيت من گواهى مى دهند. بنابراين ابوبكر تسليم شد و نامه اى (جهت بازگرداندن فدك ) براى من نوشت )
عمر قدم پيش گذاشت و گفت : نامه ابابكر را بده
حضرت زهرا عليها السلام امتناع ورزيد
اما عمر با شدت نامه ابوبكر را گرفت و بر آن آب دهان انداخت و سيلى به صورت زهرا عليها السلام نواخت و نامه را پاره كرد و سوزاند.^{(285 )}
چهارم : كشاندن ماجراى فدك به اجتماعات مسلمين
آن گاه كه ادعاها دروغين از آب درآمد
و ماسكهاى بظاهر اسلامى فرو افتاد
و جواب استدلالهاى قرآنى و شهادت شاهدان صادق را ناديده گرفتند و نامه و حكم حكومتى خود را به هيچ انگاشتند و بر آن آب دهان انداختند و آن را سوزاندند و در تداوم حركت نظامى ، برهان و استدلال دختر پيامبر صلى الله عليه و آله را با سيلى و شلاق پاسخ دادند، چاره اى جز افشاگرى و كشاندن ماجراى فدك به اجتماعات مسلمين وجود نداشت
بايد با مردم حرف مى زد و مردم را بيدار مى نمود.
1- مناظره در اجتماع مسلمين
حضرت فاطمه عليها السلام همراه با حضرت اميرالمؤ منين (عليه السلام ) و فرزندانش حسن و حسين عليهماالسلام به سوى خانه هاى مهاجرين و انصار رفت و آنها را به يارى طلبيد و روزى ديگر در جمع مسلمين ابوبكر و عمر را مخاطب قرار داد تو فرمود:
حديث 158 :
قالت : اليست فدك فى يدى ؟ و فيها و كيلى و قد اكلت غلتها و رسول الله صلى الله عليه و آله حى ؟
قالا بلى
قالت : فلم تساءلانى فى البينة على ما فى يدى ؟!
قالا: لانها فى ء المسلمين
قالت : لهما و الناس حولهما يسمعون :
افتريد ان تردا ما صنع رسول الله صلى الله عليه و آله و تحكما فينا خاصه بما لم تحكما فى سائر المسلمين ؟ ايها الناس اسمعوا ما ركباها. اءراءيتما ان ادعيت ما فى ايدى المسلمين من اموالهم تسالوننى البينه ام تسالونهم ؟
قالا: لا بل نسالك
قالت : فان ادعى جميع المسلمين ما فى يدى تسالونهم البينه ام تسالوننى ؟
فغضب عمر و قال : ان هذا فى ء للمسلمين .
قالت : حسبى انشدكم بالله ايها الناس اما سمعتم رسول الله صلى الله عليه و آله يقول : ان ابنتى سيده نساء اهل الجنه ؟⁽²⁸⁶⁾
قالوا: اللهم نعم .
قالت : افسيده نساء اهل الجنه تدعى الباطل و تاخذ ما ليس لها؟ ارايتم لو ان اربعه شهدوا على بفاحشه او رجلين بسرقه اكنتم مصدقين على ؟
قال عمر: نعم و نوقع عليك الحد
فقالت : كذبت و لومت الا ان تقر انك لست على دين محمد صلى الله عليه و آله ان الذى يجيز على سيده نساء اهل الجنه شهاده او يقيم عليها حدا لملعون كافر بما انزل الله على محمد صلى الله عليه و آله ان اذهب الله عنهم الرجس و طهرهم تطهيرا لا تجوز عليهم شهاده لانهم معصومون من كل سوء مطهرون من كل فاحشه :
(آيا باغات فدك در دست من نبود؟
و وكلا و كارگران من در آن كار نمى كردند؟
و من از ميوه ها و سبزيجات آن نمى خوردم ؟
آن هم در روزهائى كه رسول خدا زنده بودند؟
عمر و ابوبكر گفتند: آرى
حضرت فاطمه عليها السلام ادامه داد:
(پس آن چه كه در دست من بود، براى گرفتن آن چرا از من سوال نكرديد؟ و از مدرك و سند آن نپرسيديد؟)
عمر و ابوبكر گفتند: براى اين كه فدك جزو اموال مسلمين است .
حضرت زهرا عليها السلام خطاب به آن دو نفر در حالى كه جمعيت فراوانى اطرافشان گرد آمده بودند فرمود:
(آيا شما اراده كرديد آن چه را كه رسول خدا صلى الله عليه و آله انجام داده است ، دگرگون سازيد؟
و درباره ما اهل بيت حكمى نماييد كه درباره ديگران روا نمى داريد؟ اى مردم مدينه ! بشنويد، اين دو نفر چه مى گويند و چه مى كنند؟
از شما دو نفر مى پرسم :
آيا اگر من اموالى را كه در دست مسلمانان است ، ادعا نمايم از من دليل و مدرك مى خواهيد، يا از ديگران و صاحبان اموال ؟)
گفتند: از تو كه مدعى اموال ديگرانى
حضرت فاطمه عليها السلام ديگر بار پرسيد:
(حال اگر مسلمانان اموالى را كه در دست من است ، ادعا نمايند، از آنها بايد دليل و مدرك بطلبيد يا از من ؟)
عمر در حالى كه سخت عصبانى شده بود جواب نداد و همان حرف قبلى را تكرار كرد كه : فدك جزو اموال مسلمين است .
حضرت زهرا عليها السلام خطاب به جمعيت حاضر فرمود:
(كافى است ، شما را بخدا سوگند مى دهم
اى مردم ! آيا از پيامبر اسلام شنيديد كه مى فرمود:
همانا دخترم فاطمه سيد و بزرگ زنان اهل بهشت است ؟)
جمعيت همگى گفتند: آرى از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيديم .
پس از اعتراف عموم مردم حضرت ادامه داد:
(اى مردم آيا سيد و بزرگ زنان بهشتى ادعاى باطل مى كند و اموالى را مى گيرد كه مال او نيست ؟ اى مردم چگونه فكر مى كنيد اگر چهار نفر عليه من به عمل زشتى شهادت دهند و يا دو نفر شهادت دهند كه من دزدى كردم آيا آنها را تصديق مى كنيد؟)
در ميان سكوت مسلمانان و ابوبكر، عمر گفت :
آرى و بر تو حد جارى مى سازيم .
حضرت زهرا عليها السلام فرمود:
(دروغ گفتى و دشمنى و پستى خود را ظاهر ساختى ،
مگر آن كه اقرار كنى كه بر دين محمد صلى الله عليه و آله نيستى .
آن كس كه بخود اجازه مى دهد تا بر سيد زنان بهشتى شهادت دروغ روا دارد يا بر او حدى جايز شمارد، كافر و مورد لعن و نفرين الهى است .
زيرا آيات الهى را كه بر پيامبر اسلام نازل شده است ، منكر شده
خدائى كه زشتى ها و پليديها را از اهل بيت دور كرده و آنها را از هر گونه گناه و لغزشى پاك نموده ، اجازه نمى دهد كه كسى شهادت دروغ بر ضدشان مطرح نمايد، به علت آن كه اهل بيت (عليهم السلام ) از بدى معصوم و از هر عمل زشتى پاك و مطهرند⁽²⁸⁷⁾)
2- به يارى طلبيدن مسلمانان
در تداوم افشاگريهاى اجتماعى ، حضرت زهرا عليها السلام به طرف خانه هاى مهاجرين و انصار مى رفت و آنان را به يارى مى طلبيد تا غصب فدك را ساده نشمارند. روزى خطاب به معاذ بن جبل فرمود:
حديث 159 :
قالت : يا معاذ بن جبل انى قد جئتك مستنصره و قد بايعت رسول الله صلى الله عليه و آله على ان تنصره و ذريته و تمنعه مما تمنع منه نفسك و ذريتك و ان ابابكر قد غصبنى على فدك و اخرج وكيلى منها
(اى معاذبن جبل ! همانا نزد تو آمده ام و از تو طلب يارى دارم .
زيرا كه با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بيعت كردى تا پيامبر و فرزندان او را يارى و از آنان دفاع كنى همچنان كه از خود و خاندان خود دفاع مى كنى .
بدرستى كه ابوبكر حق مرا در فدك غصب كرده است و وكيل و كارگران مرا اخراج نموده است ⁽²⁸⁸⁾)
3- آگاهى از پيمان شكنى مخالفان ولايت
در همان لحظه هاى آغازين اعلام ولايت اميرالمؤ منين (عليه السلام ) در غدير خم ، و تحقق بيعت عمومى براى ولايت ، حضرت زهرا عليها السلام از پيمان شكنى ، و دوروئى مخالفان غدير، آگاهى داشت
آنگاه كه حارث بن نعمان مخالفت كرد و گفت :
خدايا اگر ولايت على (عليه السلام ) بحق از طرف تو اعلام شد سنگى بر من فرود آيد و به زندگى من خاتمه دهد
كه فورا عذاب الهى رسيد، و سنگى از آسمان فرود آمد و او را كشت حضرت زهرا عليها السلام نگاهى معنادار به امام على (عليه السلام ) نمود و فرمود:
حديث 160 :
قالت اتظن يا اباالحسن ان هذا الرجل وحده ؟ والله ما هو الا طليعه قوم لا يلبثون ان يكشفوا عن وجوههم اقنعتها عندما تلوح لهم الفرصه
(اى ابوالحسن ! آيا گمان مى كنى در مخالفت با غدير، اين مرد تنهاست ؟
سوگند به خدا او پيشگام قومى است كه هنوز نقاب چهره اشان فرو نيافتاده است .
و آنگاه كه فرصت بدست آورند مخالفت خود را آشكار خواهند ساخت ⁽²⁸⁹⁾)
على (عليه السلام ) در پاسخ فرمود:
من دستور خدا و پيامبر را انجام مى دهم و بخدا توكل مى كنم كه بهترين يارى دهنده است .
4- سخن رانى افشاگرانه در مسجد
خ - خطبه ها، خطبه حضرت در مسجد حديث 57
پنجم : فضائل فاطمه عليها السلام از كلام پيامبر صلى الله عليه و آله
1- فاطمه عليها السلام بزرگ زن جهانيان
در آخرين لحظه هاى زندگانى پيامبر صلى الله عليه و آله فاطمه عليها السلام بشدت گريست ، رسول خدا صداى گريه دخترش را شنيد، مطالبى را آهسته به او منتقل فرمود كه فاطمه خنديد، و علت آن را اينگونه توضيح داد كه :
حديث 161 :
قالت : فبكيت بكائى الذى رايت فلما راى حزنى سارنى الثانيه فقال صلى الله عليه و آله : يا فاطمه اما ترضين ان تكونى سيده نساء العالمين ؟
فضحكت ⁽²⁹⁰⁾
(وقتى حال رسول خدا را آن چنان ديدم ، گريستم گريه اى كه شما ديديد.
وقتى پدرم حزن و اندوه مرا مشاهده فرمود، دوباره با من نجوا كرد و فرمود: اى فاطمه ! آيا راضى و خشنود نيستى كه سيد و بزرگ زنان جهانيان باشى ؟ پس خنديدم (و شاد شدم ⁽²⁹¹⁾))
2- فاطمه عليها السلام بزرگ زن بانوان بهشتى
حضرت فاطمه عليها السلام فرمود:
در لحظه هاى آخر زندگانى ، وقتى پدر صداى گريه مرا شنيد، فرمود:
حديث 162 :
يا بنيه انه ليس احد من نساء المسلمين اعظم رزيه منك فلا تكونى من اذنى امراه صبرا انك سيده نساء اهل الجنه ⁽²⁹²⁾
(دختر عزيزم ! هيچ كدام از زنان مسلمانان ارزش و مقام تو را ندارند. پس در صبر و بردبارى همانند كمترين زنان نباش ، زيرا تو سيد و بزرگ زنان بهشتى ⁽²⁹³⁾)
ق
اول : قرآن و تلاوت قرآن
1- فضيلت قرائت قرآن
حضرت فاطمه عليها السلام نسبت به تلاوت برخى از سوره هاى قرآن فرمود:
حديث 163 :
قالت : قارى ء الحديد، و اذا وقعت ، والرحمن ، يدعى فى السموات والارض ، ساكن الفردوس
(تلاوت كننده سوره ((حديد و واقعه و الرحمن )) در آسمانها و زمين اهل بهشت خوانده مى شود⁽²⁹⁴⁾)
2- اشتياق تلاوت قرآن
و در رهنمود ارزشمند ديگرى فرمود:
حديث 164 :
قالت : حبب الى من دنياكم ثلاث :
تلاوه كتاب الله و النظر فى وجه رسول الله و الاءنفاق فى سبيل الله
(از دنياى شما سه چيز محبوب من است :
1- تلاوت قرآن
2- نگاه به چهره رسول خدا صلى الله عليه و آله
3- انفاق در راه خدا⁽²⁹⁵⁾)
3- سفارش به خواندن قرآن بر روى قبر خويش
و - وصيت هاى شخصى
دوم قضاوت
مشكل قضاوت ميان كودكان - ت - تربيت كودك حديث 45
سوم : معاد و قيامت
1- ياد قيامت
رسول گرامى اسلام روزى فاطمه عليها السلام را نگران و اندوهگين يافت و پرسيد:
حزن و اندوه تو براى چيست ؟
پاسخ شنيد:
حديث 165 :
قالت : يا ابه ذكرت المحشر و وقوف الناس عراة يوم القيامه ، واسواتاه يومئذ من الله عزوجل ⁽²⁹⁶⁾
(اى پدر!ياد آوردم روز محشر و توقف مردم را در آن روز، در حالى كه برهنه اند. واى از زشتيها در پيشگاه خداى بزرگ در آن روز⁽²⁹⁷⁾)
2- ترس از عذاب قيامت -ت - ترس حديث 46
ك .گ
گريه هاى مداوم فاطمه عليها السلام
پس از وفات رسول خدا صلى الله عليه و آله و پيش آمدن مشكلات و مصيبتها بر اهل بيت عليهم السلام عزادارى و گريه هاى حضرت زهرا عليها السلام تداوم داشت ، و طبيعى بود كه سران حكومت كودتا، احساس خطر مى كردند.
افرادى را خدمت اميرالمؤ منين فرستادند، تا گريه ها و عزادارى حضرت فاطمه عليها السلام را كنترل نمايد.
و امام على (عليه السلام ) به آن حضرت اطلاع داد كه گروهى آمده اند و مى گويند: فاطمه عليها السلام يا شب گريه كند و يا روز!
حضرت فاطمه عليها السلام جواب داد:
حديث 166 :
قالت : يا اباالحسن ما اقل مكثى بينهم و ما اقرب مغيبى من بين اظهرهم فوالله لا اسكت ليلا و لا نهارا او اءلحق بابى رسول الله صلى الله عليه و آله
(اى اباالحسن ، چقدر اندك است ، ماندن من در ميان مردم و چقدر نزديك است ، زمان پنهان شدن من از جمعشان ! سوگند به خدا هرگز سكوت نمى كنم ، نه در شب و نه در روز، (گريه هاى مداوم را تعطيل نمى نمايم ) تا اين كه به پدرم رسول الله صلى الله عليه و آله ملحق گردم .⁽²⁹⁸⁾)
حضرت على (عليه السلام ) فرمود: هر طور دوست دارى عمل كن !
و آن گاه جائى را در بقيع بنام ((بيت الاحزان )) براى فاطمه (عليه السلام ) درست كرد تا به عزادارى و گريه هاى خود ادامه دهد⁽²⁹⁹⁾
م
اول : حق مالكيت خصوصى
حضرت زهرا عليها السلام نسبت به حق مالكيت خصوصى و احترام به اموال ديگران فرمود:
حديث 167 :
قالت : الرجل احق بصدر دابته و صدر فراشه والصلاه فى منزله الا امام يجتمع الناس عليه ⁽³⁰⁰⁾
(هر فردى سزاوارتر است به سوارى از اسب خويش ، و اداره خانه و خانواده خويش و نماز خواندن در منزل خويش . مگر فردى كه مردم درخواست نماز جماعت از او داشته باشند⁽³⁰¹⁾)
و در كلام ارزشمند ديگرى فرمود:
حديث 168 :
قالت : صاحب الدابه احق بصدرها⁽³⁰²⁾
(صاحب مركب سزاوارتر است به سوارى از مركب خويش ⁽³⁰³⁾)
دوم : انواع مبارزات سياسى
1- يادآورى و هشدار
در برابر گروهى كه مى خواستند، عذر تقصير بياورند و گذشته ها را بگونه اى فراموش نمايند، فرمود:
حديث 169 :
قالت : تعلمون ان عمر جاءنى و حلف لى بالله ان عدتم ليحرقن عليكم البيت ؟⁽³⁰⁴⁾
(شما مى دانيد كه عمر پشت درب خانه ما آمد و سوگند ياد كرد كه اگر از بيعت سرپيچى كنم ، خانه را بر سر ما آتش خواهد زد⁽³⁰⁵⁾)
2- افشاگرى و محكوميت
ابوبكر و عمر، پس از تقويت حكومت خويش و سركوبى مخالفان ، براى جلب افكار عمومى به فكر دلجوئى از حضرت زهرا عليها السلام و جبران اشتباهات گذشته افتادند، و با تلاش فراوان همراه با امام على (عليه السلام ) به خدمت آن يگانه دخت پيامبر رسيدند
سلام كردند. عذرخواهى نمودند كه :
(گذشته ها گذشت و اشتباهاتى تحقق يافت ، به هر حال شما دختر پيامبر رحمت ، بايد گذشته ها را ناديده انگاريد و ما را عفو فرمائيد.)
حضرت زهرا عليها السلام براى آن كه واقعيت ها را به همه انسانها در طول تاريخ بشناسند، و به آنها نيز بفهماند كه هر گذشته اى را نمى توان ناديده انگاشت و در برابر انحراف ملت و سير ارتجاعى حكومت نمى شود بى تفاوت ماند، آنها را به سخنان رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله توجه داد و فرمود:
حديث 70 :1
قالت : نشدتكما الله الم تسمعا رسول الله صلى الله عليه و آله يقول :
فاطمه بضعه منى من آذاها فقد آذانى ؟
رضا فاطمه من رضاى و سخط فاطمه من سخطى ؟
فمن احب فاطمه ابنتى فقد احبنى ، و من ارضى فاطمه فقد ارضانى ؟!!
قالا نعم
قالت : فانى اشهد الله و ملائكته انكما اسخطتمانى و ما ارضيتمانى و لئن لقيت النبى لا شكونكما اليه .⁽³⁰⁶⁾
(شما را بخدا سوگند مى دهم آيا شنيده ايد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
فاطمه پاره تن من است و من از اويم ، هر كه او را بيازارد مرا آزرده خشنودى فاطمه موجب خشنودى من است و خشم و غضب فاطمه خشم و غضب من ، هر كس فاطمه را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر كس فاطمه را خشنود سازد مرا خشنود ساخته است ؟)
ابوبكر و عمر پاسخ دادند آرى (اين كلمات را از پيامبر شنيديم .)
حضرت زهرا عليها السلام پس از اعتراف آن دو نفر فرمود:
(خدا و ملائكه را بشهادت مى طلبم كه شما دو نفر مرا به خشم آورديد و آزرديد و موجبات خشنودى مرا فراهم نكرديد. اگر با پدرم رسول خدا ملاقات كنم ، شكايت شما را نزد پدرم خواهم برد.⁽³⁰⁷⁾)