مدرس و دعا به جان شاه !!

مرحوم مدرس ، خدا رحمتش كند، يك وقتى كه رضا خان رفته بود در يك جايى ، در يك سفرى و برگشته بود، ايشان گفته بود كه من به شما دعا كردم . تعجب كرده بود كه خوب ايشان دشمن سر سخت من است چطور به من دعا كرده است ؟! گفته بود، نكته اش اين است كه اگر تو در اين سفر از بين مى رفتى ، پولهاى ما از بين مى رفت ، ما براى حفظ پولهايمان به تو دعا كردم .(64)

سركشى به سنگرها

من از بچگى در جنگ بودم ، تا حالا نگفتم . تا ما مورد هجوم زلقى ها بوديم ، مورد هجوم رجبعلى ها بوديم و خودمان تفنگ داشتيم و من در عين حالى كه تقريبا اوائل شايد بلوغم بودم ، دور اين سنگرهائى كه بسته بودند در محل ما و اينها مى خواستند هجوم كنند و غارت كنند، آنجا مى رفتيم سنگرها را سركشى مى كرديم . (65)

شرط تفاهم

در زمان محمد رضا، آن اوايل نهضت دست و پا مى كردند كه يك تفاهمى بشود. يك دفعه كه آمدند پيش ما كه مى خواهيم كه مثلا ملاقاتى ، چيزى طرح بشود. من بايشان گفتم كه علم (66) هستش ما وارد مذاكره نمى شويم ، شما اول علم را كنار بگذاريد بعد وارد مذاكره بشويم ببينيم چه بگوئيم . (67)

مبل مهم تر از آدم !!

من يك قصه اى دارم در پاريس ، يكى از مقامات بالا آمده بودند پيش ‍ من ، آنجا صحبت از اينكه يك وقت در چين كه شلوغى واقع شده بوده است ، چه شده بوده است كه حالا من تفضيل را خوب يادم نيست و خوف اين را داشتند كه سفارتشان را كه در چين هست آنجا چه بكنند. آن شخص گفته بود، براى من ترجمه كرده بودند، اين طور ترجمه كردند كه مى گويد كه ما افرادى كه از خودمان در آنجا بود برايمان خيلى مطرح نيست . مبل ها مهم است ، آنكه براى ما مهم است آن مبلهاى قيمتى بودند و ما خوف اين را داشتيم كه آن مبل ها را از بين برود اما افراد بروند، بروند. اين طورى است مساءله ، آنهائى كه تربيت انسانى ندارند، آنهائى كه مهذب نيستند، آنهائى كه تحت فرمان آسمانى تربيت نشده اند، آنها غير از خودشان هيچ نمى بينند و تمام منافع را براى خودشان مى خواهند. (68)

كتيبه مدرسه فيضيه

در اين مدرسه فيضيه اگر يكوقت رفتيد ملاحظه كنيد آن درى كه از مدرسه فيضيه مى خواهد وارد بشود به صحن مطهر حضرت معصومه يك كتيبه دارد، داشت من حالا سى سال است نديدم او را، يك كتيبه آنجا دارد. آن كتيبه را آن وقت كه ما در مدرسه بوديم گفتند كه يك عده اى از كارشناسهاى خارج آمدند و اينها را بررسى كردند و گفتند اين را در هيچ جاى ديگر نمى توانند درست كنند، براى اينكه اين مركب از چند جور چيزهائى هست ، رنگهائى هست كه هر چند كدامشان يك پخت خاص دارد كه اگر كم و زياد بشود فرق مى كند، يكى اش چند درجه حرارت ميخواهد يكى اش چند درجه حرارت و اين طورى اينها درست كردند، آنوقت كارشناسهاى ما و صناع ما طورى درست كردند كه چند جور حرارت را طورى درست كردند كه روى اينها خراب نشده ، آنها نقل كردند كه گفتند كه اين اصلا قابل قيمت نيست ، براى اينكه دنيا ديگر نمى تواند اين را درست كند. ما چنان مغزمان تهى شد كه صنعت هاى خوبمان را دست ازش برداشتيم . (69)

سنگر بندى و تفنگ اندازى امام در جوانى

ما در همان محلى بوديم ، يعنى خمين كه بوديم ، سنگر بندى مى كرديم . من هم تفنگ داشتم ، منتها من بچه بودم ، باندازه بچگى ام ، بچه شانزده هفده ساله . ما تفنگ دستمان بود و تعليم و تعلم تفنگ هم مى كرديم . من بلدم الآن تفنگ بياندازم . اين اخوى ما بزرگتر از ما بود، ايشان تفنگ انداز است منتها حالا پيرمرد است . ما سنگر مى رفتيم و با اين اشرارى كه بودند و حمله مى كردند و مى خواستند بگيرند و چه بكنند، هرج و مرج بود، ديگر دولت مركزى قدرت نداشت و هرج و مرج بود. قبل از اين خان بود، هرج و مرج و دولت مركزى هم بدون قدرت و همه جا، كاشان و اين حدود قم و... است . چيز كاشى بود. نائب حسين و پسرش ، آن حدود ما هم حمله مى كردند زلقى ها و نمى دانم ... حمله مى كردند و يك دفعه هم آمد يك محله از خمين را گرفتند و مردم با آنها معارضه كردند و تفنگ دست گرفتند و ما هم جزء آنها بوديم كه باندازه اى كه مى توانستيم حركت بكنيم . اميدوارم كه اين ملت ما همه تفنگدار باشند و همه جنگجو. (70)

نصر خدا

اين معنا كه توى دل آنها را خدا خالى كرد، من و شما نمى توانستيم بكنيم ، اينها كارهائى بود كه جز آن رده اول كه آنها ديگر منقلب شده بودند به يك آدم فاسد، به يك حيوان ، رده هاى بعد از او هم افسرهايشان هم درجه دارهايشان هم سربازهايشان ، اينها از آنها برگشته بودند، اگر امر هم مى كردند اطاعت نمى كردند. حتى من آنطور كه شنيدم بختيار وقتى كه مى خواسته برود، در همين راهى كه داشته مى رفته كه برود، امر كرده است كه به عنوان اينكه خوب نخست وزير است ، امر كرده است كه آن را بمباران كنيد، گوش به او ندادند. اين تخلف اين جمعيت از آنها يك چيزى بود كه خدا درست كرد براى آنها. اگر اين جمعيت ، اين سرباز مجهز و كذا... تبعيت كرده بودند از اين درجه اولى ها، از شاه و بختيار و از آن بالاترها و بالاها، اگر اطاعت كرده بودند حالا نه من اينجا نشسته بودم و نه آقا و نه جمع شما نبود، يا در بيغوله ها بوديم يا در حبس ها بوديم يا قتل عام ، ماها را مى كشتند... غفلت نبايد بشود از اين نصرى كه خداى تبارك و تعالى - نصيب ما كرد. (71)

شكست كودتا

آن شبى كه مى خواستند اينها كودتا بكنند، ما تهران بوديم و يك شب بنا بود كودتا بكنند، به ما اطلاع دادند حتى آمدند اصرار هم بعضى كردند كه شما از اين خانه بيائيد بيرون . گفتم نه ، همين جا هستم . آن شبى كه اينها مى خواستند كودتا بكنند و بناى آنها، بعدها ما فهميديم كه بناى آنها بر اين بوده است كه هر كس احتمال بدهند كه چه باشد بكشند، از بين ببرند. و اعلام كردند حكومت نظامى روز را كه روز هم نبايد بيرون بيائيد. خدا خواست كه شكسته شد. من هيچ فكر نمى كردم كه اين روى چيست ، بعد به من گفتند كودتاست . فكر نمى كردم كه اين حكومت نظامى را براى چه دارند تاءسيس مى كنند. ما براى اينكه يك مقابله اى با آنها كرده باشيم گفتيم اعتنا به اين نكنيد. بعد معلوم شد اين را خدا پيش آورده كه اين نقشه اى كه اينها كشيدند كه حكومت نظامى روز درست بكنند و تمام خيابانها را بگيرند و تمام قدرت هايشان را در اينجاها متمركز كنند و با هر چيزى كه دارند در خيابانها نصب كنند، كودتا كنند و بساط را تمام كنند، مردم آمدند خنثى كردند، مردم ريختند بيرون و خنثى كردند.(72)

حيله آمريكا براى آزاد كردن گروگانها

اين را به شما عرض بكنم كه يك نفر آمد پيش من گفت كه اينها (سران آمريكا) حاضرند، الان يادم نيست كه از كجا آمده است ، يكى از خارج آمد اينجا به من گفت ، شايد بيست روز پيش از اين ، كه اينها حاضرند اين شاه را به نشانند توى طياره اى باسم اينكه يك جائى ببرند و بعد چند نفر از اينهائى كه طياره ها را مى ربايند اينها را بربايند و بيآورند اين جا، حاضرند اين كار را بكنند براى حل مساءله . من خيلى زود باور نيستم ، گفتم نه ، ما اين كار را نمى كنيم ، ما مى خواهيم تحويلش بدهند. (73)

يك نفر مقابل هزار نفر

از كمى جمعيت نترسيد، ولى بحمدالله جمعيت هايتان زياد است . در صدر اسلام يك جمعيت سى هزار نفرى به دو تا امپراطورى كه به همه جهازهاى سلاحى مجهز بودند و يكى شان هفتصد هزار نفر يا هشتصد هزار نفر نظامى مجهز به جنگ آورده بود، اينها با سى هزار نفر غلبه كردند. يكى از سردارهاى اسلام آنوقت گفت كه شصت هزار نفر جلو آمدند، پيشاهنگند از دشمن و دنبال آنها هم هشتصد يا هفتصد هزار نفر دشمن هست ، ما اگر يك ضربه اى باينها نزنيم اينها جرى مى شوند. اين سردار گفت كه سى نفر همراه من بيآيد شب مى رويم و به اين شصت هزار شبيخون مى زنيم ، سى عدد، تمام لشگرشان هزار نفر بودند. گفتند كه آخر شصت هزار نفر آدم هم مقابل دو هزار نفر نمى شود. بالاخره راضى اش ‍ كردند اين را كه شصت نفر ببرد. هر آدم مقابل هزار نفر، شب شبيخون زدند و تار و مارشان كردند، شكست شان دادند، شكستى كه بعد منتهى شد به اينكه آن لشكر بعد را هم اينها شكست دادند. (74)

روحيه قوى و اعتماد به خدا

در اين جنگهائى كه از صدر اسلام واقع شده يك امور آموزنده است ، خيلى امور آموزنده براى ماهاست . در يكى از افرادى كه به حسب تاريخ يك فرد با يك فرد ديگرى مقابل شده بود. آن طرف كه دشمن بود نيزه را زد به سينه يا شكم اين مسلمان از آن طرف بيرون (آمد)، و او توى اين نيز دويد و او را كشت . يعنى نيزه تو شكمش بود فشار داد و همان توى نيزه آمده اينجا رسيد و او را كشت . در يك جنگ قلعه اى ، كه قلعه داشتند آنها، مسلمين بيرون قلعه بودند و آنها در داخل قلعه مى خواستند اينها فتح كنند آن قلعه را. راه نبود، درها بسته ، در و ديوارها بلند. يكى شان داوطلب شد كه من روى سپر مى نشينم ، سپر و نيزه ها را بگذاريد زيرش و بلند كنيد تا من برسم بديوار، من مى روم تو اين قلعه و راه را باز مى كنم . همين كار را كردند، رفت آن طرف و در عين حالى كه اهل قلعه هم خوب افرادى بودند، قلعه را باز كرد. وقتى روحيه قوى باشد، اعتماد به خدا داشته باشد، وقتى يك جمعيتى به خدا اعتماد داشته باشد اين جمعيت پشتوانه اش خداست و جمعيتى كه پشتوانه اش خداست شكست ندارد. (75)

اگر آزادم كنيد...

من در بعد از حبس ، در آن حصرى كه بودم و منصور شده بود نخست وزير، وزير كشور را فرستاد پيش من ، مثل اينكه صدر وزير كشور بود. صدر پسر صدر الاشراف ، فرستاد آنجا پيش من كه بلى حكومت سابق چه بوده و چه بود و ما مى خواهيم چه باشيم و چه باشيم و از اين حرف ها. گفتم به ايشان كه نه ما با حكومت سابق دشمنى داشتيم نه با شما برادرى ، ما بايد ببينيم شما چه مى كنيد و بيخود من هم از اينجا كه الان محصورم (آمده بودند كه من ديگر بروم )، حالا كه محصورم بيخود من را رها نكنيد براى اينكه من وقتى رها بشوم باز همان حرفهاست ، من با شما هيچ قوم و خويشى ندارم و من اگر يك چيزى را ديدم مى گويم . (76)

ماءموريت سگ

امروز هم يكى از علماى جماران آمد و قصه اى را نقل كرد كه از آن قصه هم من فهميدم كه عنايت خدا با ماست . ايشان فرمودند كه يك خانه اى را ظاهرا در شميرانات ، اين آقايانى كه در كميته بودند و پاسدارها و اينها، به عنوان اينكه شنيده بودند اينجا قمارخانه است ، رفته بودند به عنوان اينكه در اين قمارخانه را به بندند. وقتى هم رفتند ديدند كه بله بساط قمار و مشروبات و اينها هم هست . يكى از پاسدارها رفته است پشت آنجا كه برود ببيند اينجا چه خبر است . يك سگى همچو حمله كرده باو كه او را وادار كرده كه برود در زيرزمين ، وقتى رفته در زيرزمينى ديده يك مقدار زيادى اسلحه و امثال ذلك ، زياد هست كه شايد بعد در راديو و اينها اطلاع بدهند به ملت . گفتم به آن آقا، با هدايت سگ اين واقع شده ، اين سگ ماءمور است ، همه عالم ماءمورند. آن روز باد و شن (77) ماءمور بود امروز هم در اين قصه سگ ماءمور بوده است . (78)

نماز اول وقت

من در مكه كه مشرف بودم يك روز مى خواستم يك كتابى بخرم كه براى آن كتاب فروش هم فايده داشت . ايستاده بودم ، اذان گفتند، يكدفعه رها كرد كه سنته الحنيفه ديگر با من حرف نزد رفت سراغ نماز. در مدينه ، بازار را كه من ديدم بسته بود. يعنى باز بود لكن هيچ كس نبود، مى رفتند سراغ نماز. چرا شما نمى رويد سراغ نماز؟ (79)

من شهيد مى شوم

ديروز يك جوانى آمده بود اينجا، مى خواست يك زنى را عقد كند. بعد از اينكه صحبت از مهرش شد آن زن گفت كه مهر من را اين قرار بدهد كه به مكه من را ببرد. اين جوان مى گفت كه من زنده نيستم تا تو را به مكه ببرم من شهيد مى شوم . بالاخره با مدتى صحبت ما راضيش كرديم به اينكه نه ، انشاءالله شما هستيد و خدمت مى كنيد. اين يك روحيه خيلى خوبى است كه در جوانها پيدا شده است . (80)

به ملت مى گويم عزا بگيرند

روزى كه براى كشف حجاب بود، مى خواستند، همين در سالهاى آخر من در قم بودم . شايد همان سال آخرى بود كه 15 خرداد بعدش پيش آمد. من شنيدم كه زنها مى خواهند بروند سر قبر رضا شاه و راجع به همين قضيه كشف حجاب تظاهرات بكنند... رؤ ساى اداراتى كه در قم بودند پيش من آمدند، گفتم كه شما هر كدام به وزارتخانه خودتان اطلاع بدهيد كه اگر اين كار را بكنند من به ملت مى گويم عزا بگيرند براى روزى كه قتل عام كرديد در مسجد گوهر شاد. اينها اطلاع دادند و از اين منصرف شدند. (81)

ايستادن شاه مثل يك بچه در برابر رئيس جمهور آمريكا

خدا مى داند آن روزى كه من عكس اين محمد رضا را ديدم در روزنامه هاى اينجا، در مجله اى بود، چيزى كه در آمريكا مقابل يكى از رياست جمهورى هاى آنها ايستاده بود مثل يك بچه اى و او عينكش را برداشته بود و به روى او نگاه هم نمى كرد، اينطور نگاه مى كرد و اينطورى ايستاده بود. خدا مى داند تلخى اين در ذائقه من شايد حالا هم باشد كه ما اينطور هستيم كه يك نفر آدمى كه مى گويد من همه كاره هستم و كشورم را مى خواهم برسانم به كذا و از ژاپن بايد جلو بيفتيم و فلان ، يك همچو آدم ضعيف زبونى است كه مى رود در آمريكا بعد از همه تشريفات كه اجازه بدهند و چه بكنند و برود آنجا، مى ايستد آنجا پهلوى آن جانسون (ظاهرا بود) ايستاده آنجا و آن مردك تو صورتش نگاه نمى كند، عينكش را برداشته و آنطور نگاه نمى كند و اين اينطورى ايستاده . (82)

آلت دست انگليسى ها

شماها كه يادتان نيست ، شايد آنهائى كه سن شان بالا باشد يادشان هست كه در راديو دهلى گفتند (كه راديو دهلى از چيز انگليسى ها بود آنوقت ) كه رضا خان را ما آورديم روى كار و بعد از اينكه مخالفت كرد و با آلمان ها مثلا يك رفت و آمدى داشت ، ما او را بيرون برديم . اين يك آدمى بود كه با مطالعات ، آنها را ادراك كردند كه يك آدم قلدرى است و شعور سياسى هم ندارد آنقدرها، اين را خوب مى شود آلت دست قرار داد، آوردند و كودتا كردند و آنوقت اشخاص زيادى را از همه طوايف گرفتند و ابتداى امرو وجب به وجب به نظر مى رسد كه روى يك نقشه اى كه آنها برايش مى دادند عمل مى كرد. ابتدائا شروع كرد به رياكارى و مجالس روضه مى رفت و خودشان مجلس ‍ روضه بپا مى كردند و از قرارى كه آنوقت مى گفتند در همه تكيه هاى تهران هم آنوقت مى گفتند پابرهنه مى رود، همه جا مى رفت و با مردم خوش و بش مى كرد و اين كارها را مى كرد تا آنوقتى كه قدرت دستش آمد و محكم شد پايش . (83)

همان بالائى ها را مى گويم

خدا مى داند كه در كشف حجاب چه جنايت هائى اينها كردند. حتى به علماى بزرگ هم پيشنهاد مى كردند كه شما مجلس بگيريد با خانم هايتان ، با زنهايتان بيائيد در مجلس براى اينكه فرمودند.   نقل كردند يكى شان رفته بود پيش مرحوم آقاى كاشانى گفته بود كه فرمودند كه شما بايد در آن مجلسى كه چيز است شركت كنيد. ايشان فرموده بودند: فلان خوردند. او گفته بود كه آن بالائى ها گفتند. گفته بود من هم همان بالائى ها را مى گويم . بله اينها مى خواستند با ارعاب و هو و جنجال كار را انجام بدهند، لهذا به ايشان تعرضى نكردند. (84)

درسهاى آموزنده از يك مثل

نمى دانم اين مثل را شما شنيديد؟ مثل هايى كه در بين مردم هست آموزنده است . اين مثل را كه من شنيدم و لابد بسيارى از شما هم شنيديد. مى گويند كه يك آخوند و يك سبد و يك نفر هم از اشخاص متعارف رفته اند در يك باغى براى دزدى . صاحب باغ وقتى كه آمد ديد خوب اينها سه نفرند و نمى تواند با سه نفر مقابله كند. رو كرد به دو نفرشان گفت كه خوب ، اين به آنها رو كرد گفت كه اين سيد اولاد پيغمبر حق دارد، ما بايد احترام از او بكنيم از اين جهت قدمش روى چشم ، مثلا، هر كارى كه كرده مال خودش بوده ، اين آقاى شيخ هم خوب ، عالم است ، جليل القدر است ، اسلام به او احترام گذاشته است ، ما بايد به او احترام كنيم ، خوب ، اين آدم عامى چه مى گويد؟ آن دو نفر را با خودش موافق كرد، آن آدم عامى را گرفتند و بستندش ، زدندش . بعد رو كرد به آن دو نفر گفت كه اين آقا اولاد پيغمبر است ، اولاد پيغمبر عزيز است پيش ما، چطور توئى كه صورت روحانى دارى ، آخر روحانى كه دزدى نمى كند، چرا تو آمدى در اينجا؟ خودش با سيد دست به هم دادند و آن روحانى نما را زدند و بستند و انداختند آنجا. بعد رو كرد به سيد، گفت كه سيد اولاد پيغمبر! جدت به تو گفته است دزدى بكنى ؟ براى چه آمدى توى باغ مردم ، گرفت ، خودش ديگر زورش به او مى رسيد، آن را هم گرفت و انداخت . اين يك مثل است كه شايد واقعيت هم ندارد، اما مثل است ، مثل خوبى است ... اينها نمى خواستند ارتش را منحل كنند (85)، اينها مى خواستند كه يك قوه بزرگى كه مى تواند كار را انجام بدهد او را از دست بگيرند و كنار بگذارند. بعدش بيآيند سراغ روحانيون كه روحانيون نبايد مثلا دخالت بكنند در امور سياسى ، اينها بايد بروند تو مسجدها و دعا بخوانند و از اين كارها، نماز و دعا بخوانند، آنها را هم كنار بگذارند، بعد بيآيند سراغ دولت و مردم . (86)

درس پدر پير

يكى از مثل هاى ديگرى كه در بين مردم هست بايد عرض بكنم . يك كسى كه مى خواست ، يك پدرى كه مى خواست بميرد، چند تا پسر داشت . هفت ، هشت تا پسر داشت . خواستشان ، يك چوبهائى هم تكيه كرده بود. يكى از اين چوب ها را داد گفت اين را بشكن ، شكستش . دو تا را گذاشت پهلو هم گفت اين ها را بشكن ، شكستش . بعد آن 7، 8 تايى كه به عدد بچه هايش بود پهلو هم گذاشت گفت اينها را بشكن ، هر چه زور زد نشكست . گفت ، شما عددتان به عدد اين چوبهاست ، اگر يكى يكى باشيد شكسته مى شويد. اگر دوتايتان يك طرف و چهارتايتان يك طرف باشد شكسته مى شويد، اگر همه تان با هم باشيد، مثل اين چوبها كه همه با هم باشند، هيچ كس نمى تواند بشكند شما را. اگر روحانى تنها باشد مى شكنندش . اگر ارتش تنها باشد مى شكنندش . اگر مردم تنها باشند مى شكنند آنها را. آنى كه آسيب بردار نيست آنى است كه همه قوا با هم باشند. (87)