آيه الله اصفهانى كه در آغاز به قم رفته بود، براى زيارت حضرت على بن موسى الرضا (عليه السلام ) از قم به مشهد مقدس مشرف شد. استقبال عظيمى از ايشان انجام شد و مردم گروه گروه به خدمت سيد مى رسيدند و دست او را مى بوسيدند.
در يكى از روزها جمعيت بسيار زياد بود، به اندازه اى كه سيد تحت فشار شديد قرار گرفت . در همان حال ديدند يك نفر، با تمام قدرت تلاش مى كند و جلو مى رود كه آقا را زيارت كند و دست ايشان را ببوسد. كسى به او گفته بود: آقا چه خبره ؟ آقا داره از بين مى رود. آن مرد گفت : من دست آقا را ببوسم ، به جهنم كه از بين مى رود.
بيسوادى نماينده مجلس
باتمانقليچ ، يكى از سياستمداران دوره پهلوى بود. در دوره پانزدهم مجلس روزى در مجلس شوراى ملى ، درباره فساد دستگاه ادارى داد سخن مى داد.
ناگهان گفت : كارمندان دزد و فاسد را بايد تحت تعقيب قرار داد.
در حالى كه با دست راست مانند ساطور، بر روى دست چپ مى كشيد گفت : السارقون مع السارقون يدالله فوق ايديهم كه ناگهان صداى خنده حاضران بلند شد.⁽¹²⁰⁾
ترس از رضا شاه
يك وقتى رضا شاه دستور داده بود كه برايش شير بياورند. چون درباريان جراءت نداشتند روى حرف او، صحبت كنند، نتوانستند بپرسند كه تو چه شيرى مى خواهى ؟
ناچار رئيس كل شهربانى آن دوره ، به رئيس كشاورزى مازندران تلگراف كرد دستور داد يك شير جنگل را گرفته و به تهران اعزام دارد.
سپس آن شير را با يك شير آب ، و يك ظرفى از شير گاو، به حضور شاه بردند. رضا شاه با تعجب گفت : اينها چيست ؟ گفتند: قربان ! همه شير است ، شما كداميك را مى خواستى .⁽¹²¹⁾
لطيفه
گويند: عابدى در غارى ، خدا را عبادت مى كرد، گاهى در ميان نماز، ريش خود را با انگشت شانه مى كرد و دست به ريش خود مى كشيد.
ناگهان از هاتفى آوازى شنيد كه : تو مشغول ريش خودى نه مشغول ما. آن دل ريش ، دلش به درد آمد و شروع كرد به كندن ريش . در اثناء ريش كندن ، باز آوازى شنيد كه : باز هم كه مشغول ريشى .
عارفى گويد: