ولاى رضا

اى حرمـت قبـــلة اهــــل وفــــا

خــاك درت سجـده‌گـــه اوليــ‌ــا

اى شـرف مشعر و خيـــف و منــى

بيـت و حرم، زمزم و حـجر و صفـا

اى متجـــلّى ز و جـــــودت خــدا

فرعِ وجـــودِ تــو زميـــن و سمــا

حـجّت حــقّ سبـــط رســول امين

محــور ديــن معــدن جود و سخــا

رهبـــر كــــلّ، عـــالم آل نــــبى

مهــر درخشــانِ سپـــهر حيــــــا

جان جـهان خلاصـه مـــاء و طيــن

نــور مبـــين ســـرور اهـــــل ولا

امـام ثــــامن، مـــه بـــرج يـــقين

امــان مـــردم، خــلف مصـــطفـى

روضـــة تـــو رشـك بـهشت برين

بـارگـــــهت بـارگــــه كبـــــريا

به خـــالقى بنـــدة فــرمان پـذيـر

به ما ســوا اميـــر و فــــرمان روا

صــاحب آيـــاتى و ذوالمعــجزات

مــركز احـــسانى و مهــر و عــطا

اى به تــو مرجـوع، امـــور جــهان

حـكم همـــايــونِ تو حــكم قضــا

آگـــهى از حــــال همه مســـلمين

ز وضـــــع دوران و ز آشوب‌هــــا

دشمـــن مكّـــار، زغـرب و ز شرق

ريـگــن و گـــورباچفِ لينين ستــا

بــه هـر كجـــا بـلاد اســـــلام را

نــموده آمـــاجِ ســـهامِ جــــــفـا

ببـــين بــه افغـان و به غزنين‌ و بلخ

به كابــــل و شهــر هرات از وفـــا

قشـــون ويرانگــــر وحشـىّ روس

دشمـــن آزادى و ديـــــنِ خـــــدا

به خاک و خون كشيده پير و جـوان

كودك و نــوزاد و رجـــال و نــسا

بـــبين به لبــنان و جنـــوب يـــمن

به قــدس و بـــلغار و بــه افريقيــا

به شــهر بغـــداد و ديـــار عـــراق

به كاظمـــين و نجــف و كربــــلا

به مسقط و كويت و سودان و مصــر

به مــكّه و مديـــنه و ســــوريـــا

به هنـد و كشمير و به لاهور و سنـد

به خطّـــة بـــزرگ انـــــدونزيــا

به مُلــــك تركـــيّه و اسلامبــول

به باكــو و به تاشِكنــــد و داكـــا

به زنـــگبار و بـــه اِريتــــــاريـا

اردن و ســــومالـى و تــــــانزانيـا

به شهـــر صنعــا و خليج و قطيــف

به مغـــرب و جـــزاير و ليــــبيـا

به نیجــریّه و به تاجیـــک و ترک

به مالـــى و تـــونس و آلــبانيــــا

به نيـــجر و گيــنه و بحرين و چاد

به ازبــــكستان و بـــه ماليزيـــــا

به هــر بــلاد و هــر ديـــار دگــر

كه مســـلمين را وطــن است و سـرا

ببين كه چـــون ز كيــد اعداء ديـن

تجزيه گرديـــده و از هــم جــــدا

به هــر كجا نظـامى و حاكمى اسـت

قــدْ بَر بيـــــگانه نــــموده دو تــا

نظـــامشان نظـــام اســـلام نـيست

كفــر و فســاد اسـت از آن بـر مـلا

بـــبين بـه ايــران بـه پاخـــــاسته

بــه مــــــركز ولاى آل عــــــبـا

بــه نوجـــــوانان فــــــداكـار آن

بــه قهــــرمانان قيـــــام و وفــــا

بــه يـــاوران ديــن و شـــرع قويـم

بــه شيـــعيان علــــــى مرتضــــى

گـذشته از جــان و زن و مال و نـام

گـــسسته از عــــــلايق مـــا سـوا

اى ســـر خــــوبان و سپهـــر يقيـن

حــــافظ ديـــن، شافـــع يوم الجـزا

پــــناه اســــلامى و اســـــلاميـان

بــه اذن حـــق قـــــدير بر ما تشاء

ز مســـلمين چـــشم عنــايت مگير

مـگير بر لـــغزش و تقصــــير مــا

فتــنه و شـر گـو همه عــــالم‌ بگير

مـا و تمســك بـــــه ولاى رضـــا

«لطــفى صــافى» و مديـح تو هست

قـــطره برِ قــــلزم بـــــى انتـــها

پركنـد از مـــدح و ثنــا گر جهـان

حـــقّ ثنـــاى تــــو نـــــسازد ادا

رهـد ز انـدوه و محن آن كه گشـت

معتـــكف انـــدر سـر كــوى شـما

بــحر سخـــاييد و امـــان الـــورى

غــوث جهـــانيد و ليـــــوث الوغا

يازدهم ذى الحجة 1406 هـ . ق/ مشهد مقدس

خاك پاك

دو قبـــر است در طـوس نزديك هم

يكـــى مرقـــد پـــاك خيـــر اُمم

سپــــهر وفــــا و مـــــكان حيـــا

سرشتـــه ز لطـــف و ز جود و كرم

امــــان الـــــورى ضـــامن عاصيان

مـــه بـــــرج ايـــــمان ولـىّ النعم

امـام مــــبين رهبـــــر مؤمنيــــن

عــــديل نبــــى فخـر عُرب و عجم

امــامى كـــه در رفعـت قدر و شأن

بـر افــراشته فـــوق گــــردون علم

مؤيــد به او شــــرع پـــاك نبـــى

معــظّم از او بيــــت و حجر و حرم

ولـــى خــــدا حجّـت ديـــن پنــاه

خــــجسته خصــــال و ستـوده شِيَم

غـــــلام درش را نــــباشد نظــــر

بــــه ملك سليمان و كاووس و جم

تــواند كنــــد زنـــده عظـــم رميم

بـــه بـوى و به موى و به رويش قسم

مـــزارش بـــود ملجــأ خاص و عام

وصـــالش بـــود رافـــع هــمّ و غم

علـــىّ بــن موســى الرّضـا شاه ديـن

مـهيـــن پيشــواى ملايـــك خـدم

دگر قبر هــارون ملعـون كه هســت

ســر طاغيـــان، اصـــل شرّ و ستــم

چو اين قرب در صورت و ظاهر است

نشـد قبـــر هـــارون از آن محتــرم

نگـــرديد از قـــرب رجــــس پليد

ز قـدر امـــام زكـــىّ ، هيـــچ كـم

بـه هــارون همه لــعن و نفرين كنند

رضــا را ببـــوسند خــــاك حــرم

بــه پيـــــغمبر و آل، دائــــم درود

بــــه اعــدايشان لــعن حقّ دم به دم

صفر المظفر 1410هـ . ق

حريم خدا

خـدا را حريــمى است اندر خراســان

كه هر كار مشكل در آن سازد آســان

حريــــمى ظهـــــور عنـــــايات الله

حريــــمى بـه رفعــت فراتر ز كيهان

كمــال ابـد انـــــدر آن در تجــــلى

جمــال ازل انــــدر آنجــا نمايــــان

حريـمى چـو كعبــه مطـاف خــلائق

از آن آفتــاب حقيقــت فــــــروزان

گــداى درش را بـــود بــــى‌نيـــازى

ز حــور و قصـور و ز غلمان و رضوان

حـريمى كــه از قبّـــة پــر فــروغش

بــود در تُتـُـق، نـور تــا عرش رحمان

هـوايش چـو خلــد بريـن روح افـــزا

نـسيمش نشـاط آور و عنبـــر افشـان

حـريمى همـه فيــــض بــى حدّ بارى

حـريمى همـه رحمت و روح و ريحان

رواقــش بـود رشــك فـردوس اعــلا

جنابــش بـود قبــلة اهــل عـــــرفان

ابـراهيم و نــوح و مسيحـا و موســـى

در آنـجا نشستنـد بر خــوان احســان

زمين بوس او صبح و شب، ماه وخورشيد

بـرِ رتبــه‌اش پســت مريـــخ و كيوان

از آنــش بـود اين همـه شـأن و عـزّت

وز آن يافــت ايــن احتـــرام فـراوان

كــه شـد مدفــن پور موسى بن جعفر

در آن آرميـده اسـت نــاموس يــزدان

خـداوند مُلـك كمـــال و فضايـــــل

امــام مبيــن، كهــف دين، اصـل ايمان

بـه اسـرار تنـــزيل و تـــأويل آگــه

بـه احــكام حــــقّ رهنـما و نگهبان

زميـن و زمـان و همــه مُلـك هسـتى

بـه امـر خــدايش بـــود زيــر فرمان

سپــــهر معـــــالى و روح معــــانى

علــىّ بن موســـى الرضـا قطب امكان

بـه خلـق است حجّت ز سوى خداوند

بـه خالق وجودش دليل است و برهـان

ايـا عالــــم آل و قـــرآن ناطـــــــق

اميــــن خـــدا يــــاور مستـــمندان

ايـا قــرّة العيـن طــه و ياسيــــــــن

ايـا وارث علــــم و مجـــد نياكـــان

تويــى صــاحب معـجزات و كرامات

تويــى شــافع شيــــعيان و محــــبّان

اگـر رو سيـاه و گنـاهم بزرگ اسـت

وگــر صرف گرديده عمرم به خسران

به «لطفى» ز لطف شما اين عجب نيست

شماريدش انـــدر رديـــف غلامـــان

به هنـگام مـرگ و در اهــوال ديـگر

شــفاعت نـــماييد زيــن غرق عصيـان

28 ذي القعدة‌ الحرام 1407هـ .ق/ مشهد مقدس

رضاى رضا

سگـــم پاسبــــان ســركوى دوست

ز مهرش مرا پُـر رگ و پيه و پوست

علــــىّ بـــن مـوســـى امـــام مبين

كه نـــزدش ز حـق رازهاى نكوست

سليل نبــــى مهتـــر شيـــخ و شـاب

كه گلزار دين را از او رنگ و بوست

غيـــاث ملـــل پيشـــــواى امــــم

خداى جهان را يـــد و عين و روست

امـــان الـــورى رهبــر ديــن پنــاه

كه مخصـوص لطف و عنايات هوست

ولـــى خـــدا آن کـه ديــن را از او

بســـى عــزّت و شـوكت و آبروست

گرفتــه اسـت صيــت علوّش جهـان

چو جدّش پيمبر به خلق و به خوست

عطايش به بـارش چـــو ابـــر بــهار

به هر شهر و هر مملكت كو به كوست

چـه قهـر و بلا و چـه لطـف و عطـا

به ما آنچــه او مى‌پسنــدد نـكوست

مـــرا از جــهان و از ايـــن و از آن

رضــاى رضــا بهتريـــــن آرزوست

به ايــن سگ اگر لطـف كرد و كرم

نبـاشد عجـب چـون كرم كار اوست

4 ربيع الثانى 1419هـ .ق/ مشهد مقدس

كعبه رضا

بيـــا كـه قبــلة دل كعبــة رضا اينجاست

بيـــا كـه مشــرق انـوار كبريـا اينجاست

بيـــا بــه طـور تجلـى بيــا به بزم حضور

بيـا كه معنى والشمس و والضحى اينجاست

درى كه هــر كه بسايـد بــه آستانـش سر

ز رنج و محنت و غم مي‌شود رها اينجاست

اگـر كه مـلتجى و مضــطر و پريشــــانى

بيــا كه مقصـد اربـــاب التــجا اينجاست

بيــا بـه عـرض نياز و ادب كه ز امر خدا

كسى كه تابــع حكمش بود قضا اينجاست

بـه هـوش بـاش در ايـن آستان عرش نشان

كه ركن ديــن خدا فخر ما سوا اينجاست

بيـا كه درگه شمس الشموس، رأس رئوس

كه خلق راسـت به خلاّق رهنما اينجاست

مزار رهبـر هشتــم امــان خــلق جــهان

قويــم عــروة ديـن مشهـــد لقا اينجاست

بـه پــاى عجـز و بـه حــال خلوص درآى

بـه ايـن حــرم كه سرِچشمة بقا اينجاست

بيـا به روضـة رضــوان و وادى ايمـــــن

بيا كه حجْر و حجَر، زمزم و صفا اينجاست

دهيد مژده بــه بيمــار و دردمنــد غميـن

كه آنكه هست به درد و مرض شفا اينجاست

جمـال صبــح ازل نـــور ديـــدة حيــدر

ســليل خيـر رسـل ختــم انبيــا اينجاست

امـام ثــامن ضــامن علــىّ بِــن موســــى

بـزرگ حـجت حـق، آيت خدا اينجاست

بيـا بيـا و طلــب كن هـر آنچه مى‌خواهى

كه منبـع كـرم و معــدن سخــا اينجاست

بيا چـو «لطفى صافى» بــگو به بانگ رسا

بيا كـه روضـة سلـطان دين رضا اينجاست

به گوش «لطفى صافى» سروش غيب، سرود

بيا كـه روضة سلطان ديـن، رضـا اينجاست