 |
|
ترجمه كامل الزيارات ابى القاسم جعفر بن محمد بن
جعفر بن موسى بن قولويه القمى - ۱۹ - درود
بر فرشتگان معين و مشخص حق تعالى ، درود بر فرشتگانى كه بر زمين نازل
شدند درود بر ملائكه و فرشتگان خدا كه رديف هم قرار دارند، درود بر
فرشتگان خدا كه در اين حرم به اذن خدا اقامت كرده اند.
ترجمه : دنباله زيارت جامعه دوم و به زيارت هر يك از ائمه عليه السلام كه رفته باشى بخوان : درود بر تو اى ولى خدا، درود بر تو اى حجت خدا، درود بر تو اى نور خدا در تاريكى هاى زمين ، درود بر تو اى امام اهل ايمان و وارث علم انبياء و فرزند اوصياء و شهيد و حاضر روز قيامت ، شهادت مى دهم كه تو و پدرانت كه پيش از تو بوده و فرزندانت كه بعد از تو هستند سروران و اولياء و پيشوايان من هستند، شهادت مى دهم كه شما برگزيدگان خدا و نگهبانان او و حجت هاى بالغه او بوده كه با علمش شما را ياوران دين خودش قرار داد خودش قرار داد، به امر او قائم هستيد و نگهبانان علم او مى باشيد و حافظ اسرارش بوده و بازگو كننده وحى او و معدن و مركز كلمات و اركان و ستون هاى توحيدش و شاهدها بر بندگانش مى باشيد، خداوند مخلوقاتش را به شما سپرده و كتابش را به ميراث به شما داده ، و اختصاص داد شما را به آيات كريمه و تاويل آنها را به شما اعطاء فرمود، قرار داد شما را صندوق حكمتش و علامت هدايت در شهرهاى خودش ، براى نورش مثل به شما زده ، از علمش در شما جارى نموده ، شما را از هر لغزشى بازداشت و از هر آلودگى پاك نمود، رجس و پليدى را از شما بركنار داشت ، بواسطه شما نعمت هاى خود را تحقق داد، بواسطه شما جدائى ها را به صورت اجتماع در آورد و به توسط شما بين كلمات تاليف و جمع نمود، و به وساطت شما طاعت واجب لازم شده و مودت و محبت لازم تحقيق يافته ، پس شما اولياء و برگزيدگان او و بندگان با كرمش مى باشيد، اى پسر رسول خدا به زيارتت آمده ام در حالى كه به حقت عارف و به شان و مقامت مستبصر هستم ، دشمنانتان را دشمن داشته و دوستانتان را دوست مى دارم ، پدر و مادرم فدايت باد، رحمت خدا و درودش بر تو باد، به نزدت آمده ام در حالى كه مسافر و زائرم ، از جنايت هائى كه بخود كرده و كوله بار سنگينى كه براى خويش فراهم نموده ام به تو پناه آورده ام پس شافع من باش زيرا تو نزد خدا مقامى معلوم و مشخص دارى و تو نزد خدا وجيه و آبرومند هستى ، به خدا و به آنچه نازل به شما شده ايمان دارم ، آخرين نفر شما را دوست دارم همان طورى كه اولين نفرتان را دوست مى دارم و بى زارى مى جويم از هر برگزيده اى كه غير شما باشد و به هر باطل و بيهوده و لات و عزى كفر ورزيده و آنها را انكار دارم . الباب الخامس و المائة فضل زيارة المومنين و كيف يزارون متن :
باب صد و پنجم فضيلت زيارت مومنين وكيفيت آن ترجمه : (حديث اول ) ابو العباس بن محمد بن جعفر رزاز قرشى كوفى ، از دائى خود محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ، از عمرو بن عثمان الرازى وى گفت : از اباالحسن الاول عليه السلام شنيدم كه مى فرمودند: كسى كه نمى تواند ما را زيارت كند پس دوستان صالح و شايسته ما را زيارت كند كه ثواب زيارت ما برايش نوشته مى شود و كسى كه بر احسان به ما قادر نباشد پس به دوستان شايسته و صالح ما احسان كند كه ثواب احسان به ما برايش نوشته مى شود. (حديث دوم ) محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد، از حسن بن متيل ، از محمد بن عبد الله بن مهران ، از عمرو بن عثمان ، وى مى گويد: از حضرت رضا عليه السلام شنيدم كه مى فرمودند: كسى كه بر احسان به ما قادر نيست پس به دوستان شايسته و صالح ما احسان كند كه ثواب احسان به ما برايش نوشته مى شود و كسى كه بر زيارت ما قادر نيست ، دوستان صالح و شايسته ما را زيارت كند كه ثواب زيارت ما برايش نوشته مى شود. (حديث سوم ) پدرم ، و محمد بن يعقوب و جماعتى از اساتيدم رحمه الله عليه از محمد بن يحيى ، از محمد بن احمد بن يحيى نقل كرده اند كه وى گفت : من در (فيد) (شهركى است بين كوفه و مكه ) بودم پس با على بن بلال به طرف قبر محمد بن اسماعيل بن بزيع مى رفتيم ، على بن بلال به من گفت : صاحب اين قبر از حضرت رضا عليه السلام برايم نقل كرد كه آن جناب فرمودند: كسى كه بالاى قبر برادر مومنش رفته و دست روى آن گذارده و سوره (انا انزلناه ) را هفت مرتبه بخواند از روز فزع اكبر در امان مى باشد. متن :
ترجمه : (حديث چهارم ) محمد بن الحسين بن مت الجوهرى ، از محمد بن احمد بن يحيى بن عمران ، وى گفت : من در (فيد) بودم ، محمد بن على بن بلال گفت : ما را به طرف قبر محمد بن اسماعيل بن بزيع مرور دادند پس به قبر رسيديم ، محمد بن على گفت : صاحب اين قبر از حضرت رضا عليه السلام برايم نقل كرد كه آن جناب فرمودند: كسى كه قبر برادر مومنش را زيارت كند پس رو به قبله كرده و دستش را روى قبر گذارد و سوره (انا انزلناه فى ليلة القدر) را هفت مرتبه بخواند از فزع اكبر سالم بماند. (حديث پنجم ) محمد بن الحسين بن مت الجوهرى ، از محمد بن احمد، از على بن اسماعيل ، از محمد بن عمرو، از ابان ، از عبد الرحمن بن ابى عبد الله ، وى مى گويد: از حضرت ابى عبد الله پرسيدم : چگونه دستم را بر قبور مومنين بگذارم ؟ حضرت با دست مباركشان به زمين اشاره كرده پس آن را بر زمين نهادند در حالى كه مقابل قبله قرار داشتند. (حديث ششم ) از محمد بن الحسين ، از محمد بن احمد، از موسى بن عمران ، از عبد الله الحجال ، از صفوان الجمال ، وى مى گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمودند: رسول خدا صلى الله عليه و آله در هر شب جمعه با گروهى از اصحابشان به قبرستان بقيع در مدينه تشريف مى بردند و در آنجا سه مرتبه مى فرمودند: السلام عليكم يا اهل الديار (سلام و درود بر شما اى اهل شهرها). و سه مرتبه مى فرمودند: رحمكم الله (خدا شما را رحمت كند). سپس به اصحابشان توجه نموده و مى فرمودند: اين اهل قبور از شما بهتر هستند. اصحاب عرض مى كردند: اى رسول خدا براى چه ؟ ايشان ايمان آورده ، ما نيز ايمان آورده ايم ، ايشان جهاد كرده اند، ما نيز جهاد كرده ايم ؟ حضرت مى فرمودند: ايشان ايمان آورده ولى ايمانشان را به ظلم و ستم آلوده نكردند و با همين حال از دنيا رفتند و من بر اين امر شهادت مى دهم و شما پس از من در اين دنيا باقى مى مانيد و نمى دانم پس از من چه خواهيد كرد. مترجم گويد: اين كلام حضرت اشاره است به ارتداد و ستم هاى اصحاب پس از رحلت آن وجود مبارك پس كلمه (لا ادرى ) نه به معناى نفى علم باشد بلكه كنايه است از حوادث واقعه بعد از آن جناب چنانچه در عرف اين نحو تعبير معمول مى باشد. متن :
ترجمه : (حديث هفتم ) محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى از پدرش از هارون بن مسلم از مسعدة بن زياد از حضرت جعفر بن محمد از پدران بزرگوارشان عليه السلام حضرت فرمودند: حضرت اميرالمومنين على عليه السلام در حالى كه اصحابشان همراه بودند وارد قبرستانى شده و باصداى بلند فرمودند: اى اهل خاك ، و اى اهل غربت واى اهل خموشى ، واى مردگان ، اما خبرهائى كه نزد ما است عبارتند از: اموال شما قسمت شد، زنانتان ازدواج كردند، خانه هايتان را ديگران ساكن شدند. حال بگوئيد اخبار نزد شما چيست ؟!! سپس به اصحابشان توجه نموده و فرمودند: به خدا سوگند اگر اذن به ايشان داده شود كه سخن بگويند خواهند گفت : هيچ توشه اى براى اين جا مثل تقوى و پرهيز كارى نيست (بهترين توشه تقوا است ). (حديث هشتم ) پدرم رحمه الله عليه و محمد بن الحسن ، از حسن بن متيل ، از سهل بن زياد، از محمد بن سنان ، از اسحق بن عمار، از حضرت ابى الحسن عليه السلام ، اسحق مى گويد: محضر مباركش عرضه داشتم . آيا مومن آگاه است از كسى كه قبر او را زيارت مى كند؟ حضرت فرمودند: بلى ، پيوسته تا مادامى كه زائر بر سر قبرش هست با او مانوس مى باشد و وقتى زائر بلند شده و از سر قبر او بر مى گردد از برگشتن وى وحشتى در مومن ميت پيدا مى شود. (حديث نهم ) حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى ، از پدرش ، از جدش ، از عبد الله بن مغيره ، از عبد الله بن سنان ، وى مى گفت : محضر مبارك حضرت ابى عبد الله عليه السلام عرض كردم : بر اهل قبور چگونه سلام دهم ؟ حضرت فرمودند: آرى ، بگو: السلام على اهل الديار من المومنين و المسلمين (درود بر مومنين و مسلمين كه اهل شهرها مى باشند). انتم لنا فرط (شما بر ما سبقت گرفتيد) و نحن ان شاء الله بكم لا حقون (ما نيز ان شاء الله پشت سر شما خواهيم آمد.) پدرم رحمة الله عليه ، از حسين بن حسن بن ابان ، از محمد بن اورمه ، از عبد الله بن سنان نقل كرده كه وى گفت : محضر مبارك حضرت ابى عبد الله عليه السلام عرض كردم ... عين حديث گذشته را ذكر نموده است . متن :
ترجمه : (حديث دهم ) حسن بن عبد الله ، از پدرش ، از حسن بن محبوب ، از عمرو بن ابى المقدام ، از پدرش ، وى گفت : در خدمت حضرت ابى جعفر عليه السلام به قبرستان بقيع عبور كرديم ، به قبر مردى از شيعيان كه اهل كوفه بود رسيديم ، به حضرت عرض كردم : اين قبر يكى از شيعيان است فدايت شوم . راوى مى گويد: حضرت درنگ نمود و فرمودند: بار خدايا به غربتش رحم نما، وحدت و تنهائيش را به پيوند مبدل كن ، در حال وحشتش انس برقرا فرما، هراس او را بر طرف كن ، از رحمتت ان قدر نصيبش نما كه از رحمت غير تو بى نياز گردد، و ملحقش كن به آنانكه وى ايشان را دوست دارد. (حديث يازدهم ) پدرم رحمه الله عليه ، از حسين بن حسن بن ابان ، از حسين بن سعيد، از نضر بن سويد، از قاسم بن سليمان ، از جراح مدائنى ، وى مى گويد: از حضرت ابى عبدالله عليه السلام پرسيدم : سلام دادن به اهل قبور چگونه است ؟ حضرت فرمودند: بگو: السلام على اهل الديار من المومنين و المسلمين (درود بر اهل شهرها كه عبارتند از مومنين و مسلمين ) رحم الله المستقدمين منكم المستاخرين (خدا رحمت كند سابقين و لا حقين ايشان را). و انا ان شاء الله بكم لا حقون (ان شاء الله ما نيز به شما ملحق خواهيم شد). برقى از پدرش ، از نضر بن سويد، از قاسم بن سليمان ، از جراح مدائنى نقل كرده كه وى گفت : از حضرت ابى عبد الله عليه السلام پرسيدم ... و مثل همان حديث قبلى را ذكر نموده است . (حديث دوازدهم ) در برخى از كتب چنين يافتم : محمد بن سنان ، از مفضل نقل كرده ، وى گفت : فرمود: كسى كه (انا انزلناه ) را هفت مرتبه نزد قبر مومن بخواند خداوند متعال فرشته اى را به آنجا فرستاده تا خدا را در همان مكان عبادت كند و براى خواننده وميت ثواب عبادت آن فرشته منظور مى شود. و وقتى خداوند ميت را از قبر بيرون آورده بواسطه آن فرشته موكل هول و هراس را از او بر طرف مى كند تا داخل بهشتش نمايد. بعد از سوره حمد (انا انزلناه ) را هفت بار بخوان سپس (معوذتين ) يعنى قل اعوذب برب الفلق و قل اعوذ برب الناس و (قل هو الله احد) و (آية الكرسى ) هر كدام را سه بار قرائت نما. متن :
ترجمه : (حديث سيزدهم ) پدرم رحمة الله عليه ، از حسين بن حسن بن ابان ، از محمد بن اورمه ، از نضر بن سويد، از عاصم بن حميد، ازمحمد بن مسلم از حضرت ابى جعفر عليه السلام ، وى گفت : شنيدم آن حضرت مى فرمودند: رسول خدا صلى الله عليه و آله هر گاه به قبور دسته اى از مومنين عبور مى كردند مى فرمودند: السلام عليكم من ديار قوم مومنين (سلام بر شما كه از شهرهاى قوم اهل ايمان هستيد). و انا ان شاء الله بكم لا حقوق (ما نيز ان شاء الله به شما ملحق خواهيم شد). (حديث چهاردهم ) و پدرم از حسين بن حسن بن ابان ، از محمد بن اورمه ، از على بن الحكم ، از ابن عجلان نقل كرده كه وى گفت : حضرت ابو جعفر عليه السلام بر سر قبر مردى ايستاده و فرمودند: اللهم صل وحدته (خدايا وحدت و تنهائى او را به پيوند مبدل كن ). و آنس وحشته (در حال وحشتش انس بر قرار كن ). و اسكن اليه من رحمتك ، يستغنى به عن رحمة من سواك از رحمتت آن قدر نصيبش نما كه از رحمت و عنايت غير تو بى نياز گردد.) (حديث پانزدهم ) و محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى ، از پدرش ، از احمد بن محمد بن ابى عبد الله برقى ، از حسن بن على الوشاء از على بن ابى حمزه ، وى گفت : از حضرت ابى عبد الله عليه السلام پرسيدم : بر اهل قبور چگونه سلام دهيم ؟ حضرت فرمودند: آرى بگو: السلام على اهل الديار من المومنين و المومنات و المسلمين و المسلمات ، انتم لنا فرط و انابكم ان شاء الله لا حقوق . (درود بر اهل شهرها كه مومنين و مومنات و مسلمين و مسلمات باشند، شما بر ما سبقت گرفتيد و ما نيز به شما ان شاء الله ملحق خواهيم شد). متن :
ترجمه : (حديث شانزدهم ) پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين و غير اين دو، از سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش از هارون بن جهم ، از مفضل بن صالح ، از سعد بن طريف ، از اصبغ بن نباته ، وى گفت : حضرت اميرالمومنين على عليه السلام بر قبور كردند، پس در وسط راه ايستاده سپس به طرف راست توجه كرده و فرمودند: السلام عليكم يا اهل القبور من اهل القصور (درود بر شما اى كسانى كه در قصرها بوده و اكنون در قبرها خفته ايد. لنتم لنا فرط و نحن لكم تبع و انا ان شاء الله بكم لاحقون (شما بر ما سبقت گرفتيد و ما بدنبال شما بوده و انشاء الله به شما ملحق خواهيم شد). سپس به طرف چپ توجه نموده و فرمودند: السلام على اهل القبور... تا آخر كلمات زيارت . (حديث هفدهم ) محمد بن الحسن بن الوليد از كسى كه ذكرش نموده ، از احمد بن ابى عبد الله برقى ، از پدرش ، از سعد بن مسلم ، از على بن ابى حمزه ، از ابى بصير، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، حضرت فرمودند: هر گاه يكى از شما به قبرستان رفتيد، و ابتداء به اهل قبور سلام كرده و سپس بگوئيد: درود بر اهل قبور، درود بر مومنين و مسلمين كه در قبور مى باشند، شما بر ما سبقت گرفتيد و ما تابع شما بوده و ان شاء الله به شما ملحق خواهيم شد، ما براى خدا بوده و به سوى او بر مى گرديم ، اى كسانى كه در قبرها خفته ايد بعد از آنكه در قصرها بوديد، اى كسانى كه در قبرها خوابيده ايد بعد از آنكه اهل نعمت و سرور و شادى بوديد، به قبور داخل شديد، اى اهل قبور: مزه مرگ را چگونه يافتيد؟! سپس بگوئيد: واى بر كسى كه پس از اين وادى به دوزخ داخل شود. سپس اشگهاى آن حضرت ريخت و از قبرستان باز گشتند. (حديث هيجدهم ) محمد بن الحسن الوليد باسنادش از برقى ، وى گفت : برخى اصحاب از عباس بن عامر قصبانى ، از يقطين ، گفت : ربيع بن محمد مسلى به ما خبر داد و گفت : حضرت ابى عبد الله عليه السلام هر گاه به قبرستان داخل مى شدند مى فرمودند: درود بر اهل بهشت . الباب السادس و المائة فضل زيارة فاطمة بنت موسى بن جعفر عليه السلام بقم متن :
باب صد وششم فضيلت زيارت حضرت فاطمه دختر موسى بن جعفر صلوات الله عليه در شهر قم ترجمه : (حديث اول ) على بن الحسن بن بابويه ، از على بن ابراهيم بن هاشم ، از پدرش از سعد بن سعد، از حضرت ابى الحسن الرضا عليه السلام ، وى گفت : از آن حضرت راجع به زيارت حضرت فاطمه دختر موسى بن جعفر سلام الله عليه پرسيدم ؟ حضرت فرمودند: كسى كه او را زيارت كند بهشت برايش خواهد بود. (حديث دوم ) پدرم رحمة الله عليه و برادرم و جماعتى ، از احمد بن ادريس ، و غير او، از عمركى بن على البوفكى ، از كسى كه ذكرش نموده از حضرت ابى الرضا سلام الله عليهما، حضرت فرمودند: كسى كه قبر عمه ام را در قم زيارت كند بهشت برايش مى باشد. الباب السابع و المائة فضل زيارة قبر عبد العظيم بن عبد الله الحسنى بالرى متن :
باب صدو هفتم فضيلت زيارت قبر حضرت عبد العظيم بن عبد العظيم بن عبد الله الحسنى در رى ترجمه : على بن الحسين بن موسى بن بابويه ، از محمد بن يحيى العطار، از بعضى اهل رى ، وى گفت : بر حضرت ابى الحسن العسكرى عليه السلام داخل شدم ، حضرت فرمودند: كجا بودى ؟ عرض كردم : به زيارت حضرت حسين بن على عليه السلام رفته بودم . حضرت فرمودند: آيا نمى دانى ، اگر قبر عبد العظيم را كه نزدتان هست زيارت كنى مثل آن است كه حسين عليه السلام را زيارت كرده اى . الباب الثامن و المائة نوادر الزيارات متن :
باب صد و هشتم زيارت نادره ترجمه : (حديث اول ) محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى ، از پدرش ، از على بن محمد بن سليمان ، از محمد بن خالد، از عبد الله بن حماد البصرى ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام مى گويد: حضرت به من فرمودند: بدرستى كه نزد شما است يا فرمودند: بدرستى كه در نزديكى شما است فضيلتى كه به احدى مثل آن اعطاء نشده و گمان نمى كنم كه به حقيقت آن پى برده باشيد، شما نگهدار آن نبوده و بر آن قيام نمى كنيد براى آن افراد خاصى بوده كه اهلش هستند و اين فضيلت به آنها اعطاء شده بدون اينكه از ايشان حركت و فعاليتى سرزده باشد بلكه صرفا از ناحيه حق تعالى ايشان مورد رحمت و رافت قرار گرفته و اين عطيه الهى به آنها عنايت شده است . عرض كردم : فدايت شوم اين فضيلتى كه توصيف فرموده و نامش را نبرديد چيست ؟ حضرت فرمودند: زيارت جدم حسين بن على عليه السلام ، چه آنكه او در سرزمين دور دست غريب مى باشد هر كس به زيارتش رود بر او مى گريد و اندوهگين مى شود و آن كس كه بر سر مزارش حاضر نشود مى سوزد و آن كس كه به پائين پاى آن حضرت به قبر فرزندش بنگرد و ملاحظه كند كه در آن كس كه به پائين پاى آن حضرت به قبر فرزندش بنگرد و ملاحظه كند كه در آن زمين فلات دفن شده است بر آن حضرت ترحم مى كند، نه خويشى در نزديكى آن جناب بوده و نه اقربايش آن جا مى باشند، او را از حق مسلمش منع نموده و اهل ظلم و ستم و گروه مرتد با هم توافق كرده و بر عليه آن حضرت قيام كرده تا جائى كه او را كشته و بدن مباركش را در آن بيابان انداخته و در معرض درندگان گذاردند، از نوشيدن آب فرات كه سگ ها از آن مى آشاميدند او را منع كردند و بدين ترتيب حق رسول خدا صلى الله عليه و آله را ضايع نموده و عمل به وصيت و سفارشى كه آن وجود مبارك راجع به حضرتش به ساير افراد اهل بيتش نموده بود را ترك نمودند، عصر آن روزى كه حضرت شهيد شدند در حالى كه ستم ها به آن جناب شده بود در بين اقرباء و پيروانش در گودال روى خاك ها افتاده بودند، اهل بيتش در آن بيابان تنها و دور از جد و منزل و كاشانه شان به حالتى غمگين و اندوه بودند، اين آزمايش براى احدى اتفاق نمى افتد مگر آنانكه خداوند امتحانشان كرده و قلبى مالامال از ايمان داشته و به حق ما عارف و آگاه مى باشند. محضرش عرض كردم : فدايت شوم قبلا من به زيارت آن حضرت مى رفتم تا وقتى كه مبتلا به سلطان شده و من را مستحفظ اموالشان قرار دادند و چون من نزد ايشان مشهور و معروف بودم از اينرو زيارت آن جناب را تقيه ترك كردم در حالى كه به ثواب و اجر زيارت آن حضرت كاملا واقف و آگاه هستم . حضرت فرمودند: آيا فضل و برترى كسى كه به زيارت آن حضرت رود را مى دانى ؟ و آيا خير عظيم و جزيلى كه براى او نزد ما هست را آگاهى ؟ عرضه داشتم : خير. حضرت فرمودند: اما فضل او: تمام فرشتگان آسمان به او مباهات مى كنند. و اما خير عظيمى كه براى او نزد ما است : هر صبح و شام بر او رحمت مى شود. سپس مصنف كتاب رحمه الله عليه مى فرمايد: پدرم برايم نقل نمود كه از زمان شهادت آن حضرت آن مكان يك آن از نمازگزار خالى نمانده بلكه از آن تاريخ تا حال يا فرشتگان و يا جن و يا انس و يا وحوش در آن مكان مقدس به عبادت و نماز اشتغال داشته اند، و هيچ موجودى نيست مگر آنكه به حال زائر آن حضرت غبطه مى خورد و او را مسح كرده و به او نظر كرده و در اين نظر اميد خير دارد زيارت شخصى كه وى به او نگريسته به قبر ان حضرت نظر افكنده است . سپس حضرت فرمودند: خبر به من داده اند كه از نواحى كوفه گروهى از غير اهل كوفه و زمانى به زيارتش رفته و بر آن حضرت ندبه و زارى نموده اند و اين زيارت در نيمه شعبان صورت گرفته ، از اين گروه بعضى به قرائت قرآن مشغول بوده و برخى قضايا و يا حوادث واقعه كربلاء را براى ديگران بازگو كرده و جماعتى به ندبه و زارى سرگرم شده و پاره اى به خواندن مراثى مبادرت نموده اند . عرض كردم : بلى فدايت شوم من شاهد برخى از اين توصيفاتى كه مى فرمائيد بوده ام . حضرت فرمودند: حمد و سپاس خدائى را كه درميان مردم كسانى را گذارده كه بطرف ما كوچ و سفر كرده و مدح و مراثى ما را مى گويند و در مقابل دشمن ما را كسانى قرار داده كه از اقرباء ما بوده و آن گروه اول را مورد طعن قرار مى دهند ولى ديگران ايشان را هلاك كرده و كار و عملشان را تقبيح مى نمايند.
|
