ترجمه كامل الزيارات
جلد سوم

ابى القاسم جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن قولويه القمى
مترجم : سيد محمد جواد ذهنى تهرانى

- ۱۵ -

الباب الثالث و التسعون من اين يوخذ طين قبر الحسين عليه السلام و كيف يوخذ

متن :


1- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله ، عن يعقوب بن يزيد، عن الحسن بن على ، عن يونس بن ربيع ، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : ان عند راس الحسين بن على عليه السلام لتربة حمراء فيها شفاء من كل داء الا السام ، قال : فاتين القبر بعد ما سمعنا هذا الحديث فاحتفرنا عند راس القبر، فلما حفرنا قدر ذراع انحدرت علينا من راس ‍ القبر مثل السهلة حمراء قدر درهم فحملناه الى الكوفة فمزجناه و خبئناه ، فاقبلنا نعطى الناس يتداوون به ).
2- حدثنى ابى ؛ و محمد بن الحسن ؛ و على بن الحسين ؛ عن سعد، عن احمد بن محمد بن عيسى ، عن رزق الله بن العلاء، عن سليمان بن عمر و السراج - عن بعض اصحابنا- عن ابى عبد الله عليه السلام (قال : يوخذ طين قبر الحسين عليه السلام من عند القبر على قدر سبعين باعا).
3- حدثنى على بن الحسين ، عن على بن ابراهيم ، عن ابراهيم بن اسحاق النهاوندى ، عن عبد الله بن حماد الانصارى ، عن عبد الله بن سنان ، عن ابى عبد الله عليه السلام (قال : اذا تناول احدكم من طين قبر الحسين فليقل :
(اللهم انى اسالك بحق الملك الذى تناوله ، و الرسول الذى بواه ، و الوصى الذى ضمن فيه ، ان تجعله شفاء من كل داء (كذا و كذا) و يسمى ذلك الداء.



باب نود و سوم مكان و كيفيت اخذ تربت قبر حضرت امام حسين عليه السلام

ترجمه :
(حديث اول )
پدرم رحمة الله عليه ، از سعد بن عبد الله ، از يعقوب بن يزيد، از حسن بن على ، از يونس بن ربيع ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، حضرت فرمودند:
نزد سر مبارك حسين بن على عليه السلام تربت قرمزى است كه در آن شفاء هر دردى غير از مرگ مى باشد يونس بن ربيع مى گويد: بعد از اينكه ، اين حديث را شنيدم نزد قبر حاضر شده و طرف سر قبر را حفر كرديم و چون به قدر يك ذراع كنديم از راس قبر خاك هائى مثل ريگ هاى ريزى كه آب آنها را با خود مى آورد بر ما ريخت ، رنگ آنها قرمز و اندازه شان قدر يك درهم بود، آنها را با خود به كوفه آورده پس ممزوج و عجينشان كرده و پنهانشان نموديم و بعد به تدريج از ان به مردم مى داده تا با آن مريض هاى خود را مداوا كند.
(حديث دوم )
پدرم و محمد بن الحسن و على بن الحسين ، از سعد، از احمد بن محمد بن عيسى ، از زرق الله بن علاء، از سليمان بن عمرو سراج ، از برخى اصحابمان ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، حضرت فرمودند:
تربت قبر حسين عليه السلام را از نزديك قبر تا فاصله هفتاد باع اخذ مى كنند.
مترجم گويد:
(باع ) عبارت است از فاصله بين سر انگشت دست راست و سر انگشت دست چپ زمانى كه دو دست را افقى به طرفين باز كنند.
(حديث سوم )
على بن الحسين ، از على بن ابراهيم ، از ابراهيم بن اسحاق نهاوندى ، از عبد الله بن حماد انصارى ، از عبد الله بن سنان ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، آن حضرت فرمودند:
هر گاه كسى از شما تربت قبر حسين عليه السلام را تناول كرد بگويد:
بار خدايا از تو سوال مى كنم به حق فرشته اى كه آن را اخذ نموده و رسولى كه آن را جاى داده و وصى كه در آن پنهان شده آن را شفاء از هر دردى قرار بده (نام دردهاى مورد نظر را ببرند).
متن :


4 - حدثنى حكيم بن داود، عن سلمة ، عن على بن الريان بن الصلت ، عن الحسين بن اسد، عن احمد بن مصقلة ، عن عمه ، عن ابى جعفر الموصليى ان ابا جعفر عليه السلام قال : اذا اخذت طين قبر الحسين فقل :
(اللهم بحق هذه التربة ، و بحق الملك الموكل بها، و الملك الذى كربها، و بحق الوصى الذى هو فيها، صل على محمد و آل محمد، و اجعل هذا الطين شفاء من كل داء و امانا من كل خوف ).
فان فعل ذلك كان حتما شفاء (له ) من كل داء، و امانا من كل خوف .


ترجمه :
(حديث چهارم )
حكيم بن داود، از سلمه ، از على بن ريان بن صلت ، از حسين بن اسد، از احمد بن مصقله ، از عمويش ، از ابى جعفر موصلى ، وى گفت :
حضرت ابو جعفر عليه السلام فرمودند:
هر گاه تربت قبر حسين عليه السلام را اخذ كردى بگو:
خدايا به حق اين تربت و بحق فرشته اى كه موكل بر آن است ، و به حق فرشته اى كه آن را حفر نموده و به حق وصى كه در درون آن است ، درود بفرست بر محمد و آل محمد و قرار بده اين تربت را شفاء از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى .
سپس حضرت فرمودند:
اگر شخصى چنين كند حتما تربت شفاء از هر دردى خواهد بود و از هر خوفى امان برايش مى باشد.
متن :


5- حدثنى محمد بن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه ، عن جده على ابن - مهزيار، عن الحسن بن سعيد، عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم قال : حدثنا ابو عمرو شيخ من اهل الكوفة ، عن ابى حمزة الثمالى ، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : كنت بمكة - و ذكر فى حديثه - قلت : جعلت فداك انى رايت اصحابنا ياخذون من طين الحائر ليستشفون به ؛ هل فى ذلك شى ء مما يقولون من الشفاء؟ قال : قال : يستشفى بما بينه و بين القبر على راس اربعة اميال ، و كذلك قبر جدى رسول الله صلى الله عليه و آله ، و كذلك طين قبر الحسن و على و محمد، فخذ منها فانها شفاء من كل سقم ، و جنة ممايخاف ، و لا يعدلها شى من الاشياء التى يستشفى بها الا الدعاء و انما يفسدها ما يخالطها من او عيتها و قلة اليقين لمن يعالج بها، فاما من ايقن آنهاله شفاء اذا يعالج بها كفته باذن الله من غيرها مما يتعالج به ، و يفسدها الشياطين و الجن من اهل الكفر من هم يتمسحون بها، و ما تمر بشى الا شمها، و اما الشياطين و كفار الجن فانهم يحسدون بنى آدم عليها فيتمسحون بها فيذهب عامة طيبها، و لا يخرج الطين من الحائر الا و قد استعد له ما لا يحصى منهم و انه لفى يد صاحبها، و هم يتمسحون بها، و لا يقدرون مع الملائكة ان يدخلوا الحائر و لو كان مت التربة شى يسلم ما عولج به احد الا برى من ساعته فاذا اخذتها فاكتمها، و اكثر عليها من ذكر الله تعالى ، و قد بلغنى ان بعض من ياخذ من التربة شيئا يستخف به حتى ان بعضهم ليطرحها فى مخلاة الابل و البغل و الحمار او فى وعاء الطعام و ما يمسح به الايدى من الطعام ، و الخرج و الجوالق ، ! فكيف يستشفى به من هذا حاله عنده ؟ و لكن القلب الذى ليس فيه اليقين من المستخف بما فيه صلاحه يفسد عليه عمله .


ترجمه :
(حديث پنجم )
محمد بن الحسن بن على بن مهزيار، از پدرش ، از جدش على بن مهزيار، از حسن بن سعيد، از عبد الله بن عبد الرحمن اصم ، وى مى گويد:
ابو عمرو كه شيخى از اهل كوفه بود براى ما حديث گفت ، وى از ابو حمزه ثمالى و او از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده ، وى گفت : من در مكه بودم (... در اثناء حديثش گفت ):
فدايت شوم مى بينم اصحابمان را كه تربت حائر را براى استشفاء اخذ مى كنند، آيا اينكه مى گويند در اين تربت شفاء هست درست است ؟
وى گفت : امام عليه السلام فرمودند:
استشفاء مى جويند به تربتى كه از قبر تا راس چهار ميلى قرار گرفته و شفاء حاصل مى شود و همچنين است قبر جدم رسول خدا صلى الله عليه و آله و نيز همينطور است تربت قبر حضرات امام حسن و على بن الحسين و محمد بن على عليه السلام ، پس از تربت اين قبور مطهره اخذ كن كه شفاء است براى هر دردى و حافظ است از آنچه خوف و هراسى دارى و هيچ داروئى معائل آن نبوده مگر دعاء، و بايد توجه داشت اگر فسادى در اين تربت ديده مى شود و احيانا تاثير ندارد اين فساد ناشى از سه چيز است :
الف : آنچه با آنها مخلوط مى گردد (مراد ظروفى است كه تربت ها را در آنها مى ريزند).
ب ه كسانى كه با اين تربت استشفاء مى جويند اعتقاد و يقينشان به حصول شفاء اندك مى باشد.
ولى آنانكه يقين كامل دارند كه در صورت معالجه با آن شفاء بر ايشان حاصل مى شود و آنرا بكار بردند به اذن خدا معالجه شده و اين تربت آنها را از داروهاى ديگر مستغنى مى نمايد.
ج : شياطين و جن هائى هستند از اهل كفر كه تربت رامسح نموده و بدين ترتيب آن را فاسد مى كنند اين موجودات به چيزى مرور نكرده مگر آنكه آن را مى بويند و بواسطه استشمام اثر تربت را مى برند.
شياطين و جن هاى اهل كفر بر بنى آدم حسد برده و اين تربت را مسح نموده و بوى آن را از بين مى برند و اساسا تربت از حائر خارج نمى شود مگر آنكه جماعتى از اين شياطين و جن ها كه تعدادشان قابل احصاء نيست آماده اند براى اينكه تربت را اگر چه در دست صاحبش هست مسح نموده و اثرش را زائل كنند و اينكه بيرون حائر هستند و نمى توانند به درون آن نفوذ كنند بخاطر وجود فرشتگان در حائر مى باشد.
و اگر تربتى سالم بوده و از تماس شياطين و جن ها در امان مانده باشد مسلما احدى با آن معالجه نكرده مگر آنكه در ساعت بهبودى برايش حاصل مى شود، بنابر اين اگر مى خواهى تربت سالم بماند وقتى اخذش نمودى پنهانش كن و زياد اسم خداوند متعال را بر آن بخوان و بدم .
خبر رسيده كه برخى از كسانى كه تربت را اخذ نموده اند آنرا مورد استحفاف قرار بده حتى پاره اى از ايشان آنرا در توبره و علف دان شتر و قاطر و دراز گوش يا در ظرف طعام انداخته و يا با دست هاى آلوده به طعام و غذا آنرا مسح نموده و يا آن را در خورجين مى نهند و با اين حال چگونه با آن شفاء حاصل شود؟!
چنانچه قلبى كه در آن يقين و اعتقاد به تاثير تربت نيست و صاحبش به آن چه مصلحت و صلاح خودش در آن است استحفاف مى ورزد اثر و عمل تربت را قطعا فاسد مى نمايد.
متن :


6- حدثنى محمد بن الحسن ، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن - محمد بن - محمد بن عيسى ، عن رزق الله بن العلاء، عن سليمان بن عمر و السراج - عن بعض ‍ اصحابنا- عن ابى عبد الله عليه السلام (قال : يوخذ طين قبر الحسين عليه السلام من عند القبر على سبعين باعا فى سبعين باعا).
7- حدثنى محمد بن يعقوب ، عن على بن محمد- رفعه - (قال : قال : الختم على طين قبر الحسين عليه السلام ان يقرء عليه : (انا انزلناه فى ليلة القدر)).
8- و روى اذا اخذته فقل : اللهم بحق هذه التربة الطاهرة ، و بحق البقعة الطيبة ، بحق الوصى الذى تواريه ، و بحق جده و ابيه ، و امه و اخيه ، و الملائكة الذين يحفون به ، و الملائكة العكوف على قبر وليد، ينتظرون نصره صلى الله عليهم اجمعين لى فيه شفاء من كل داء، و امانا من كل خوف ، و غن من كل فقر، و عزا و عزا من كل ذل ، و اوسع به على فى رزقى ، و اصح به جسمى .


ترجمه :
(حديث ششم )
محمد بن الحسن ، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى ، از رزق الله بن العلاء، از سليمان بن عمرو سراج از برخى اصحابمان ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، حضرت فرمودند:
تربت قبر حسين عليه السلام را از اطراف قبر به مساحت هفتاد باع در هفتاد باع مى توان اخذ نمود.
(حديث هفتم )
محمد بن يعقوب ، از على بن محمد، وى حديث را بطور مرفوعه نقل كرده و گفته است :
ختم بر تربت قبر حسين عليه السلام و متمم فائده آن اين است كه سوره انا انزلناه فى ليلة القدر را بر آن خوانده و به آن بدمند.
(حديث هشتم )
مروى است هر گاه تربت را اخذ نموديد بگوئيد:
خدايا، بحق اين تربت پاك و به حق اين بقعه پاكيزه و به حق وصى كه اين تربت پنهانش نموده و به حق جد و پدرش ، و مادر و برادرش ، و فرشتگانى كه دورش طواف مى كنند و بحق فرشتگانى كه بر سر قبر ولى تو درنگ و توقف نموده و انتظار كمكش را مى كشند صلوات الله عليهم اجمعين .
براى من در اين تربت شفاء از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى و بى نيازى از هر فقرى و عزت از هر ذلتى را قرار بده و به واسطه اش روزى را بر من فراخ و واسع نما، و جسمم را به سببش صحيح و سالم گردان .
متن :


9- حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى ، عن ابيه ، عن على بن - محمد بن سالم ، عن محمد بن خالد، عن عبد الله بن حماد البصرى عن عبد الله بن عبد الرحمن الاصم - عن رجل من اله الكوفة - قال : قال ابو عبد الله عليه السلام : حريم قبر الحسين عليه السلام فرسخ فى فرسخ فى فرسخ فى فرسخ .


ترجمه :
(حديث نهم )
محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى از پدرش ، از على بن محمد بن سالم ، از محمد بن خالد، از عبد الله بن حماد بصرى از عبد الله بن عبد الرحمن اصم ، از مردى از اهل كوفه ، وى گفت : حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند: حريم قبر حسين عليه السلام از چهار جانب محوطه اى است به مساحت يك فرسخ در يك فرسخ يعنى مربعى كه هر ضلعش يك فرسخ مى باشد.
متن :


10- حدثنى جعفر بن محمد بن ابراهيم الموسوى ، عن عبيد الله بن نهيك ، عن سعد بن صالح ، عن الحسن بن على بن ابى المغيرة ،- عن بعض اصحابنا- قال : قلت لابى عبد الله عليه السلام : انى رجل كثير العلل و الامراض ، و ما ترك دواء الا و قد تداويت به ؟ فقال لى : فاين انت عن تربة الحسين عليه السلام فان فيها الشفاء من كل داء، و الا من كل خوف ، و قل - اذا اخذته -:
(اللهم انى اسالك بحق هذه الطينة ، و بحق الملك الذى اخذها، و بحق النبى الذى قبضها، و بحق الوصى الذى حل فيها، صل على محمد و اهل بيته ، و اجعل لى فيها شفاء من كل داء، و امانا من كل خوف ).
قال : ثم قال : ان الملك الذى اخذها جبرئيل و اراها النبى صلى الله عليه و آله فقال : هذه تربة ابنك هذا، تقتله امتك من بعدك ، و النبى الذى قبضها فهو محمد صلى الله عليه و آله ، و اما الوصى الذى حل فيها فهو الحسين بن على سيد الشهداء، قلت : قد عرفت الشفاء من كلا داء فكيف الامان من كل خوف ؟ قال : اذا خفت سلطانا او غير ذلك فلا تخرج من منزلك الا و معك من طين قبر الحسين عليه السلام ، و قل اذا اخذته : (اللهم ان هذه طينة قبر الحسين وليد و ابن وليك ، اتخذتها حرزا لما اخاف و لما لا اخاف ) فانه قد يرد عليك ما لا تخاف ؛
قال الرجل : فاخذتها ما قال فصح والله بدنى ، و كان لى امانا من كل ما خفت و ما لم اخف كما قال ، فما رايت بحمد الله بعدها مكروها.


ترجمه :
(حديث دهم )
جعفر بن محمد بن ابراهيم موسوى ، از عبيد الله بن نهيك ، از سعد بن صالح ، از حسن بن على بن ابى المغيره ، از برخى اصحابمان ، وى گفت : محضر مبارك ابى عبد الله عليه السلام عرضه داشتم :
من مردى هستم مبتلا به بيمارهاى فراوان و هيچ دوائى نيست مگر آن را مصرف كرده و به منظور مداوا خورده ام ولى بهبودى برايم حاصل نشده چه بايد بكنم ؟
حضرت به من فرمودند:
كجائى ، و چرا از تربت حسين عليه السلام غافل هستى ، در آن شفاء از هر دردى بوده و امن است از هر خوف و هراسى ، البته وقتى آنرا اخذ مى كنى بگو:
خدايا از تو مى خواهم به حق اين تربت و به حق فرشته اى كه آنرا اخذ نموده و به حق پيامبرى كه آن را قبض كرده و به حق وصى كه در آن حلول نموده ، درود فرست بر محمد و اهل بيتش و قرار بده براى من در آن شفاء از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى .
راوى مى گويد: سپس حضرت فرمودند:
فرشته اى كه تربت را اخذ كرد جبرئيل (ع ) بود و آن را به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نشان داده و گفت :
اين تربت فرزندت حسين است ، بعد از تو امتت او را مى كشند.
و پيامبرى كه آن را قبض نمود وجود مبارك حضرت محمد صلى الله عليه و آله مى باشد.
و اما وصيى كه در آن حلول كرده عبارت است از حضرت حسين بن على عليه السلام كه سرور و آقاى شهداء است .
محضر مباركش عرض كردم : شفاء از هر درد را دانستم اما چگونه امان از هر خوف و هراسى است ؟
حضرت فرمودند:
هر گاه از سلطانى خوف داشتى يا خوفى ديگر در تو پيدا شد از منزلت بيرون ميا مگر آنكه با تو از تربت قبر حسين عليه السلام باشد و هنگامى كه مى خواهى آن را اخذ كرده و بردارى بگو:
خدايا اين تربت قبر حسين ولى و فرزند ولى تو است ، آن را به منظور حفظ از آن چه خوف و از آنچه خوف ندارم برداشته ام .
البته اين فقره يعنى (از آنچه خوف ندارم ) را نيز بگو زيرا گاهى ابتلائات و حوادثى براى تو پيش مى آيد كه از آنها خوف و هراسى نداشتى و احتمال پيش آمدنش را نمى دادى .
راوى مى گويد: پس تربت را به همان طورى كه حضرت دستور فرموده بودند برداشتم ، بخدا سوگند بدنم صحت و بهبودى يافت و برايم امان شد از تمام خوفها و هراسها به او از آنچه خوف و هراسش را نداشتم عينا همان طورى كه حضرت فرمودند و پس از ان به حمد الله هيچ امر مكروه و ناگوارى برايم پيش نيامد.
متن :


11- اخبرنى حكيم بن داود بن حكيم ، عن سلمة ، عن احمد بن اسحاق القزوينى ، عن ابى بكار (قال : اخذت من التربه التى عند راس قبر الحسين بن - على عليه السلام ، فانها طينة حمراء، فدخلت على الرضا عليه السلام فعرضتها عليه فاخذها فى كفه ، ثم شمها ثم بكى حتى جرت دموعه ثم قال : هذه تربة جدى ).
12- حدثنى ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسين العسكرى بالعسكر قال : حدثنا الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه ، عن محمد بن ابى عمير، عن محمد بن مروان ، عن ابى حمزة الثمالى (قال : قال الصادق عليه السلام : اذا اردت حمل الطين من قبر الحسين عليه السلام فاقرء (فاتحة الكتاب ) و المعوذتين و (قل هو الله احد) و (انا انزلناه فى ليلة القدر) و (يس ) و (آية الكرسى ) و تقول :
اللهم بحق محمد عبدك و رسولك و حبيبك و نبيك و امينك ، و بحق امير المومنين على بن ابى طالب عبدك اخى رسولك ، و بحق فاطمة بنت نبيك و زوجة وليك ، و بحق الحسن و الحسين ، و بحق الائمة الراشدين ، و بحق هذه التربة ، و بحق الملك الموكل بها، و بحق الوصى الذى حل فيها، و بحق الجسد الذى تضمنت و بحق السبط الذى ضمنت ، و بحق جميع ملائكتك و انبيائك و رسلك ، صل على محمد و آل محمد، و اجعل لى هذا الطين شفاء من كل داء و لمن يستشفى به من كل داء و سقم و مرض ، و امانا من كل خوف ، اللهم بحق محمد و اهل بيته ، اجعله علما نافعا ورزقا واسعا، و شفاء من كل داء و سقم و آفة و عاهة و جميع الاوجاع كلها، انك على كل شى قدير.
و تقول : اللهم رب هذه التربة المباركة الميمونة ، و الملك الذى هبط بها، و الوصى الذى هو فيها، صل على محمد و آل محمد و سلم ، و انفعنى بها، انك على كل شى قدير.


ترجمه :
(حديث يازدهم )
حكيم بن داود بن حكيم ، از سلمه ، از احمد بن اسحق قزوينى ، از ابى بكار، وى گفت :
از تربتى كه بالاى سر قبر حضرت حسين بن على عليه السلام بود مقدارى برداشتم ، اين تربت سرخ رنگ بود، پس بر حضرت رضا عليه السلام وارد شده و آن را به حضرت عرضه داشتم .
آن جناب تربت را در كف دستشان نهاده و بوئيدند، سپس چنان گريستند كه اشك هاى مباركشان جارى شد، سپس فرمودند:
اين تربت جدم مى باشد.
(حديث دوازدهم )
ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسن العسكرى در عسكر گفت :
حسن بن على بن مهزيار، از پدرش ، از محمد بن ابى عمير، از محمد بن مروان ، از ابى حمزه ثمالى نقل كرده كه وى گفت : حضرت صادق عليه السلام فرمودند: هر گاه خواستى تربت از قبر حسين عليه السلام بردارى و با خود ببرى ابتداء فاتحة الكتاب و معوذتين (قل اعوذب برب الفلق ، و قل اعوذ برب الناس ) و قل هو الله احد و انا انزلناه فى ليلة القدر و يس و آية الكرسى را بخوان و سپس بگو:
بار خدايا به حق محمد كه بنده و رسول و حبيب و نبى و امين توست و هب حق امير المومنين على بن ابى طالب كه بنده و برادر رسول تو است و به حق فاطمه كه دختر نبى و همسر ولى تواست و به حق حسن و حسين و به حق پيشوايان كه هاديان و راهنمايان هستند و به حق اين تربت و به حق فرشته اى كه موكل بر آن است و به حق وصى كه در آن حلول كرده و به حق جسم و كالبدى كه اين تربت آن را در خود گرفته و به حق سبط پيامبر كه درون اين تربت است و به حق تمام فرشتگان و انبياء و فرستادگانت ، درود فرست بر محمد و آل محمد، و اين تربت را براى من و براى هر كس كه با آن استشفاء مى جويد شفاء از هر درد و مرض امان از هر خوف و هراسى قرار بده ، خدايا، به حق محمد و اهل بيتش ‍ آن را شاخصى نافع و رزقى واسع و شفاء از هر درد و مرض و آفت و عيب و سبب بهبودى تمام دردها قرار بده ، به درستى كه تو بر هر چيزى قادر و توانا مى باشى .
و بعد بگو:
خدايا اى پروردگار اين تربت مبارك و ميمون و اى پروردگار فرشته اى كه آن را فرود آورده و اى پروردگار وصى كه در آن مى باشد، درود فرست بر محمد و آل محمد و من را بوسيله آن منتفع گردان ، تو بر هر چيزى قادر و توانا مى باشى .

الباب الرابع و التسعون و ما يقول الرجل اذا اكل من تربة قبر الحسين عليه السلام

متن :


1- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد بن عبد الله ، عن محمد بن عيسى ابن - عبيد، عن محمد بن اسماعيل البصرى - عن بعض رجاله - عن ابى عبد الله عليه السلام قال : طين قبر الحسين عليه السلام شفاء من كل داء، و اذا اكلته فقل : (بسم الله و بالله ، اللهم اجعله رزقا واسعا، و علما نافعا و شفاء من كل داء، انك على كل شى قدير).
2- قال و روى لى بعض اصحابنا- يعنى محمد بن عيسى - قال : نسيت اسناده (قال : اذا اكلته تقول : (اللهم رب هذه التربة المباركة ، و رب هذا الوصى الذى وارته ، صل على محمد و آل محمد، و اجعله علما نافعا، و رزقا واسعا، و شفاء من كل داء) ).
3- حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى ، عن ابيه ، عن الحسن ابن - محبوب ، عن مالك بن عطية ، عن ابيه ، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : اذا اخذت من تربة المظلوم و وضعتها فى فيك فقل :
اللهم انى اسالك بحق هذه التربة ، و بحق الملك الذى قبضها، والنبى الذى حصنها، والامام الذى حل فيها، ان تصلى على محمد و آل محمد، و ان تجعل لى فيها شفاء نافعا، و رزقا واسعا، و امانا من كل خوف وداء.
فانه اذا قال ذلك وهب الله له العافية و شفاه .



باب نود و چهارم آنچه شخص هنگام تناول نمودن تربت مى گويد

ترجمه :
(حديث اول )
پدرم رحمة الله عليه ، از سعد بن عبد الله از محمد بن عيسى بن عبيد، از محمد بن اسماعيل بصرى ، از برخى رجالش ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، حضرت فرمودند:
تربت قبر حسين عليه السلام شفاء هر دردى است و هر گاه آن را تناول مى كنى بگو: به نام خدا و به كمك او، خدايا آن را روزى فراخ و شاخصى نافع و شفاء هر دردى قرار بده همانا تو بر هر چيزى قادر و توانا هستى .
(حديث دوم )
سعد بن بعد الله مى گويد: برخى از اصحاب ، كه مراد محمد بن عيسى است برايم روايت نمود و گفت :
اسناد اين حديث را فراموش نموده ام ، حضرت فرمودند:
هر گاه تربت را تناول مى كنى بگو:
خدايا اى پروردگار اين تربت مبارك ، واى پروردگار اين وصيى كه تربت او را پنهان نموده ، درود فرست بر محمد و آل محمد، و قرار بده اين تربيت را شاخصى نافع و روزى فراخ و شفاء از هر دردى .
(حديث سوم )
حسين بن عبد الله بن محمد بن عيسى ، از پدرش ، از حسن بن محبوب ، از مالك بن عطيه ، از پدرش ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، حضرت فرمودند:
هر گاه از تربت آن مظلوم برداشتى و در دهانت نهادى بگو:
خدايا از تو سوال مى كنم به حق اين تربت ، و به حق فرشته اى كه آن را قبض نموده ، و به حق پيامبرى كه آنرا حفظ و محكم كرده و به حق امامى كه در آن حلول نموده ، درود فرست بر محمد و آل محمد و قراب بده براى من در آن شفائى نافع و روزى فراخ و امان از هر خوف و هراس و درد.
هر گاه شخص اين فقرات را بگويد خداوند متعال عافيت و شفا را به وى ارزانى مى دارد.

الباب الخامس و التسعون ان الطين كله حرام الا طين قبر الحسين عليه السلام فانه شفاء

متن :


1- حدثنى محمد بن يعقوب ؛ و جماعة مشايخى ، عن محمد بن يحيى ، عن احمد بن محمد بن عيسى ، عن ابى يحيى الواسطى - عن رجل - عن ابى عبد الله عليه السلام (قال : الطين كله حرام ، كلحم الخنزير، و من اكله ثم مات منه لم اصل عليه ، الا طين قبر الحسين عليه السلام ، فان فيه شفاء من كل داء، و من اكله شهوة لم يكن فيه شفاء ).
2- حدثنى محمد بن الحسن ، عن محمد بن الحسن الصفار، عن عباد بن - سليمان ، عن سعد بن سعد (قال : سالت ابا الحسين عليه السلام عن الطين ، قال : فقال : اكل الطين حرام مثل الميتة و الدم و لحم الخنزير الا طين قبر الحسين عليه السلام ، فان فيه شفاء من كل داء، و امنا من كل خوف ).
3- حدثنى ابو عبد الله محمد بن احمد بن يعقوب ، عن على بن الحسن بن - على بن فضال ، عن ابيه - عن بعض اصحابنا- عن احدهما عليه السلام (قال : ان الله تبارك و تعالى خلق آدم عليه السلام من طين قبر الحسين صلوات الله عليه ؟ فقال : يحرم على الناس اكل لحومهم ، و يحل عليهم اكل لحومنا، و لكن الشى اليسير منه مثل الحمصة ).
4- و روى سماعة بن مهران ، عن ابى عبد الله عليه السلام (قال : كل طين حرام على بنى آدم ما خلاطين قبر الحسين عليه السلام ، من اكله من وجع شفاه الله تعالى ).
5- و وجدت فى حديث الحسين بن مهران الفارسى ، عن محمد بن سيار، عن يعقوب بن يزيد- يرفع الحديث الى الصادق عليه السلام - قال : من باع طين قبر- الحسين عليه السلام فانه يبيع لحم الحسين عليه السلام و يشتريه .



باب نود و پنجم حرمت خوردن تمام تربت ها مگر تربت قبر امام حسين عليه السلام زيرا شفاء هر دردى مى باشد

ترجمه :
(حديث اول )
محمد بن يعقوب ، و جماعتى از اساتيدم ، از محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابى يحيى واسطى از مردى ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، حضرت فرمودند:
خوردن تمام تربت ها حرام است همچون خوردن گوشت خوك و كسى كه آن را بخورد و سپس از ناحيه آن بميرد من بر او نماز نمى خوانم مگر تربت قبر حسين عليه السلام چه آنكه آن شفاء از هر دردى است و كسى كه آنرا با ميل بخورد نه به عنوان استشفاء البته در آن شفاء نمى باشد.
(حديث دوم )
محمد بن الحسن ، از محمد بن الحسن الصفار، از عباد بن سليمان ، از سعد ابن سعد، وى گفت : از حضرت ابى الحسن عليه السلام راجع به خوردن تربت پرسيدم ؟
حضرت فرمودند:
خوردن تربت حرام است همان طورى كه خوردن ميته و خود و گوشت خوك حرام است مگر تربت امام حسين عليه السلام زيرا در آن شفاء از هر دردى و امان از هر خوف و هراسى است .
(حديث سوم )
ابو عبد الله محمد بن احمد بن يعقوب ، از على بن الحسن بن على بن فضال ، از پدرش ، از برخى اصحاب ، از احد الصادقين عليه السلام ، حضرت فرمودند:
خداوند تبارك و تعالى آدم عليه السلام از تربت آفريده پس خوردن تربت را بر فرزندان آدم حرام فرمود.
راوى مى گويد: محضر مباركش عرض كردم : چه مى فرمائيد راجع به تربت قبر امام حسين عليه السلام ؟
حضرت فرمودند:
بر مردم خوردن گوشت هاى خودشان حرام است ولى خوردن گوشت ما بر ايشان حلال است منتهى قدر كمى اندازه نخود.
(حديث چهارم )
سماعة بن مهران روايت كرده از حضرت ابى عبد الله عليه السلام كه آن جناب فرمودند:
خوردن تمام تربت ها بر بنى آدم حرام است مگر تربت قبر امام حسين عليه السلام ، زيرا كسى كه درد دارد اگر آن را بخورد خداوند متعال او را شفاء مى دهد.
(حديث پنجم )
در حديث حسين بن مهران فارسى يافتم از محمد بن سيار، از يعقوب بن يزيد كه حديث را بطور مرفوعه از حضرت صادق نقل كرده ، حضرت فرمودند: كسى كه تربت قبر امام حسين عليه السلام را بفروشد پس گوشت آن حضرت را فروخته و خريده است .

الباب السادس و التسعون من نات داره و بعدت شقته كيف يزوره صلوات الله

متن :


1- حدثنى ابى -رحمة الله عليه - عن سعد؛ و محمد بن يحيى ، عن احمد بن محمد بن عيسى ، عن محمد بن ابى عمير- عمن رواه - (قال : قال ابو عبد الله عليه السلام : اذا بعدت باحدكم الشقة و نات به الدار فليعل اعلى منزل له فيصلى ركعتين و ليوم بالسلام الى قبورنا، فان ذلك يصير الينا).
2- حدثنى على بن الحسين ؛ و على بن محمد بن قولويه جميعا، عن محمد ابن - يحيى العطار، عن حمدان بن سليمان النيسابورى ، عن عبد الله بن محمد اليمانى ، عن منيع بن الحجاج ، عن يونس بن عبد الرحمن ، عن حنان ابن سدير، عن ابيه - فى حديث طويل - قال : ابو عبد الله عليه السلام : يا سدير و ما عليك ان تزور قبر الحسين عليه السلام فى كل جمعة خمس مرات ؛ و فى كل يوم مرة ؟ قلت : جعلت فداك ان بيننا و بينه فراسخ كثيرة ، فقال : تصعد فوق سطحك ، ثم تلتفت يمنة و يسرة ، ثم ترفع راسك الى السماء ثم تتحول نحو قبر الحسين ، ثم تقول : (السلام عليك يا ابا عبد الله ، السلام عليك ورحمة الله عليه و بركاته )، يكتب لك زورة ، و الزورة حجة و عمرة ، قال سدير: فربما فعلته فى النهار اكثر من عشرين مرة .



باب نود و ششم كيفيت زيارت نمودن كسى كه منزل و وطنش از قبر حضرت سيد الشهداء دور مى باشد

ترجمه :
(حديث اول )
پدرم رحمة الله عليه از سعد، و محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن ابى عمير، از كسى كه رويات نموده ، وى مى گويد:
حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند:
هر گاه منزل و وطن يكى از شما به ما دور بود بالاترين مكان منزل را انتخاب كند و در آنجا دو ركعت نماز خوانده و با اشاره به قبور ما سلام دهد، سلام وى حتما به ما خواهد رسيد.
(حديث دوم )
على بن الحسين و على بن محمد بن قولويه جميعا، از محمد بن يحيى عطار، از حمران بن سليمان نيشابورى ، از عبد الله بن محمد يمانى از منيع ابن حجاج ، از يونس بن عبد الرحمن از حنان بن سدير، از پدرش در ضمن حديث طويل مى گويد:
حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند:
اى سدير، اين حق بر تو نيست كه قبر حسين عليه السلام را در هر جمعه پنج مرتبه و در هر روز يك بار زيارت كنى عرض كردم : فدايت شوم بين ما و بين آن حضرت فرسخ ‌هاى بسيار فاصله است .
حضرت فرمودند:
بر بام منزل برو سپس بطرف راست و جانب چپ خود توجه كن بعد سر به آسمان بلند كن ، سپس سر را بطرف قبر امام حسين عليه السلام برگردان و بعد بگو:
درود بر تو اى ابا عبد الله ، درود بر تو و رحمت و بركات خدا بر تو.
هر گاه چنين نمودى ثواب يك زوره برايت منظور مى شود.
زوره يعنى يك حج و يك عمره .
سدير مى گويد: بسى روزها بيش از بيست مرتبه حضرت را اين طور زيارت مى كردم .
متن :


2- حدثنى حكيم بن داود، عن سلمة بن الخطاب ، عن عبد الله بن محمد (عن عبد الله بن محمد بن سنان )، عن منيع ، عن يونس بن عبد الرحمن ، عن حنان بن سدير، عن ابيه (قال : قال ابو عبد الله عليه السلام : يا سدير تزور قبر الحسين عليه السلام فى كل يوم ؟ قلت : جعلت فداك لا، قال : ما اجفاكم ! افتزوره فى كل شهر؟ قلت : لا، قال : فتزوره فى كل سنة ، قلت : يكون ذلك ، قال : يا سدير ما اجفاكم بالحسين عليه السلام اما علمت ان لله الف الف ملك شعثا غبرا يبكون و يزورون لا يفترون ؟ و ما عليك يا سدير ان تزور قبر الحسين عليه السلام فى كل جمعة مرات ؟- و ذكر مثل الحديث الاول -).
4- و روى سليمان بن عيسى ، عن ابيه قال : قلت لابى عبد الله عليه السلام : كيف ازورك اذا لم اقدر على ذلك ؟ قال : قال لى : يا عيسى اذا لم تقدر على المجى ، فاذا كان يوم الجمعة فاغتسل او توضا و اصعد الى سطحك ، و صل ركعتين و توجه نحوى ، فانه من زارنى فى حياتى فقد زارنى فى مماتى ، و من زارنى فى مماتى فقد زارنى فى حياتى . و من زارنى فى مماتى فقد زارنى فى حياتى .


ترجمه :
(حديث سوم )
حكيم بن داود، از سلمة بن خطاب ، از عبد الله بن محمد سنان ، از منيع ، از يونس بن عبد الرحمن از حنان بن سدير، از پدرش ، وى گفت :
حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند:
اى سدير آيا در هر روز قبر امام حسين عليه السلام را زيارت مى كنى :
عرض كردم : فدايت شوم ، خير
حضرت فرمودند:
چقدر جفا مى كنى ! آيا در هر ماه زيارت مى كنى :
عرض كردم : خير.
فرمودند:
آيا در هر سال زيارت مى كنى :
عرض كردم : اين طور است .
حضرت فرمودند:
اى سدير چقدر به حسين عليه السلام جفا مى كنيد، آيا نمى دانى خداوند متعال يك ميليون فرشته دارد كه جملگى ژوليده و غبار آلود و گريان هستند و با اين حال و هيئت حضرت سيد الشهداء را زيارت كرده و از آن خسته و سست نمى شوند:
اى سدير اين حق بر تو نيست كه قبر حسين عليه السلام را در هر جمعه پنج بار زيارت كنى . و مانند فقرات حديث اول را ذكر فرمودند.
(حديث چهارم )
سليمان بن عيسى از پدرش روايت كرده ، وى گفت :
محضر مبارك حضرت ابى عبد الله عليه السلام عرض كردم : وقتى قادر بر زيارت شما نباشم چگونه زيارتتان كنم :
حضرت به من فرمودند:
اى عيسى ، وقتى بر آمدن نزد ما قادر نبودى صبر كن تا روز جمعه شود پس غسل كن يا وضوء بگير و سپس به پشت بام برو و دو ركعت نماز بخوان و سپس به طرف من توجه كن ، كسى كه من را در حياتم زيارت كند محققا در ممات من نيز زيارتم كرده و كسى كه در مماتم زيارتم كند محققا در حياتم من را زيارت كرده .
متن :


5- حدثنى محمد بن جعفر الرزاز، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ، عن عبد الله بن محمد الدهقان ، عن منيع بن الحجاج ، عن حنان بن سدير، عن ابيه (قال : قال لى ابو عبدالله عليه السلام : يا سدير تكثر من زيارة قبر ابى عبد الله الحسين ؟ قلت : انه من الشغل ، فقال : لا اعلمك شيئا اذا انت فعلته كتب الله لك بذلك الزيارة ؟ فقلت : بلى جعلت فداك ، فقال لى : اغتسل فى منزلك و اصعد الى سطح دارك و اشر اليه بالسلام ، تكتب لك بذلك الزيارة ).
6- حدثنى محمد بن الحسن ، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن - محمد بن عيسى ، عن اسماعيل بن سهل ، عن ابى احمد- عمن رواه - قال : قال لى ابو عبد الله عليه السلام : اذا بعدت عليك الشقة و نات بك الدار فلتعل على اعلى منزلك و لتصل ركعتين ، فلتوم بالسلام الى قبورنا فان ذلك يصل الينا.


ترجمه :
(حديث پنجم )
محمد بن جعفر رزاز، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ، از عبد الله بن محمد الدهقان ، از منيع بن الحجاج ، از حنان بن سدير، از پدرش ، وى گفت :
حضرت ابو عبد الله عليه السلام به من فرمودند:
اى سدير، آيا زياد به زيارت قبر ابى عبد الله الحسين عليه السلام مى روى ؟
مراد اين است كه چرا زياد به زيارت حضرت نمى روى ؟
محضر مباركش عرض كردم : اين زياد به زيارت نرفتن ناشى از اشتغالات و گرفتارى هايم مى باشد.
حضرت فرمودند:
آيا چيزى به تو تعليم بكنم كه وقتى انجامش دادى خدا بواسطه آن ثواب زيارت را به تو بدهد؟
عرض كردم : فدايت شوم آرى .
حضرت فرمودند:
در منزلت غسل كن و به پشت بام برو و با اشاره به آن حضرت سلام كن ، با همين عمل خداوند متعال ثواب زيارت به تو خواهد داد.
ترجمه :
(حديث ششم )
محمد بن الحسن ، از محمد بن حسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى ، از اسماعيل بن سهل ، از ابو احمد (محمد بن ابى عمير) از كسى كه اين حديث را نقل نموده مى گويد:
امام صادق عليه السلام فرمودند:
وقتى كه خانه و منزلت دور بود بر بالاى بام منزل برو دو ركعت نماز بگذار و با اشاره به قبور و مزار ما سلام بده كه سلام تو به ما خواهد رسيد.