باب بيست و سوم گفتار امير المومنين عليه السلام راجع به شهادت امام حسين عليه السلام و مقاله امام حسين عليه السلام و جواب آن حضرت

ترجمه : (حديث اول)

محمد بن جعفر رزاز قرشى مى گويد:
دائى من محمد بن حسين بن ابى الخطاب ، از على بن نعمان و او از عبد الرحمن بن سيابه و او از ابى داود سبعى و او از ابى عبد الله جدلى نقل كرده كه وى گفت :
بر امير المومنين عليه السلام داخل شدم در حالى كه حضرت حسين عليه السلام در كنار آن حضرت نشسته بودند امير المومنين عليه السلام دست بر شانه حسين عليه السلام زد و سپس فرمود:
اين كشته خواهد شد و احدى يارى او نخواهد نمود.
راوى مى گويد:
عرضه داشتم يا امير المومنين به خدا قسم اين زندگى بدى است .
حضرت فرمودند:
اين حادثه حتما به وقوع مى پيوندد.

متن :

ترجمه : پدرم عليه الرحمه از سعد بن عبد الله و عبد الله بن جعفر حميرى و محمد بن يحيى عطار، از محمد بن حسين باسنادش مثل حديث مذكور نقل كرده اند.

متن :

ترجمه : (حديث دوم)

محمد بن جعفر رزاز از دائى خود محمد بن حسين بن ابى الخطاب ، از نضر بن مزاحم ، از عمر بن سعد از على بن حماد، از عمرو بن شمر، از جابر، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:
حضرت على عليه السلام به حضرت امام حسين عليه السلام فرمودند: اى اباعبد الله از قديم ثابت و مسلم شده كه تو اسوه و مقتداى خلق مى باشى .
حسين عليه السلام عرضه داشت : فدايت شوم حالم چيست ؟
حضرت على عليه السلام فرمودند: مى دانى آنچه را كه خلق نمى دانند و عنقريب عالم به آنچه مى داند منتفع خواهد شد، فرزندم بشنو و ببين پيش از آنكه مبتلا گردى ، قسم به كسى كه جانم در دست او است بنو اميه خون تو را خواهند ريخت ولى نمى توانند تو را از دينت جدا كرده و قادر نيستند ياد پروردگارت را از خاطرت ببرند.
حسين عليه السلام عرض كرد: قسم به كسى كه جانم در دست او است همين قدر مرا كافى است به آنچه خدا نازل فرموده اقرار داشته و گفتار پيامبر خدا را تصديق داشته و كلام پدرم را تكذيب نمى كنم .

متن :

ترجمه : پدرم رحمة الله عليه و جماعتى ، از سعد بن عبد الله و محمد بن يحيى ، از محمد بن حسين به اسنادش مثل روايت مذكور را نقل نموده است .

متن :

ترجمه : (حديث سوم)

محمد بن جعفر رزاز از دائى خود محمد بن الحسين ، از نصر بن مزاحم ، از عمر بن سعد، از يزيد بن اسحق ، از هانى بن هانى ، از حضرت على عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند:
حسين عليه السلام كشته خواهد شد كشته شدنى و من به زمينى كه او روى آن كشته خواهد شد آگاه بوده و مى دانم كه آن زمين بين دو نهر آب قرار گرفته است .

متن :

ترجمه : پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله ، از محمد بن الحسين باسنادش حديثى مثل حديث سابق را نقل نموده است .

متن :

ترجمه : (حديث چهارم)

پدرم رحمة الله عليه و على بن الحسين جملگى از سعد بن عبد الله ، از محمد بن ابى الصهبان ، از عبد الرحمن بن ابى نجران ، از عاصم بن حميد،
از فضيل رسان ، از ابو سعيد عقيصا نقل كرده كه گفت :
از حضرت حسين بن على عليه السلام در حالى كه در خلوت عبد الله بن زبير با آن جناب بود مناجات طولانى با خداوند را شنيدم سپس حضرتش روى مبارك به مردم نموده و فرمودند:
اين شخص (يعنى عبد الله بن زبير) به من مى گويد: كبوترى از كبوتران حرم باش ، ولى بدانيد اگر من كشته شوم در حالى كه فاصله من و حرم به مقدار باع (فاصله بين سر دو انگشت وسطى از دست چپ و راست هنگامى كه دستها را كاملا باز نمايند) بوده بهتر است از اينكه فاصله به مقدار يك وجب باشد و نيز اگر در سرزمين طف خونم ريخته شود بهتر است از اينكه در حرم كشته شوم .

متن :

ترجمه : (حديث پنجم)

پدرم و على بن الحسين (رحمة الله عليهما) از سعد، از محمد بن الحسين ، از صفوان بن يحيى ، از داود بن فرقد از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:
عبد الله بن زبير به حضرت حسين بن على عليه السلام عرض كرد:
كاش به مكه آمده و در حرم بمانيد.
حضرت فرمودند:
نه ما آمدن در حرم را روا داشته و نه شما آنجا را برا ما روا داريد و محققا اين طور است كه اگر بر تپه ريگ سرخ و روى آن كشته شوم نزد من بهتر است تا در حرم كشته شوم .

متن :

ترجمه : (حديث ششم)

پدرم رحمة الله عليه و محمد بن الحسن ، از سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمد، از على بن حكم ، از پدرش ، از ابى الجارود، از حضرت ابى جعفر عليه السلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:
حضرت حسين بن على عليه السلام يك روز قبل از تروه از مكه خارج شدند و عبد الله بن زبير آن جناب را تشييع كرده و به حضرتش عرض نمود:
يا ابا عبد الله وقت انجام اعمال حج رسيده شما مكه را ترك كرده و به عراق تشريف مى بريد؟
حضرت فرمودند: اى ابن زبير: اگر در كنار فرات دفن شوم بهتر است تا در اطراف مكه مدفون گردم .

متن :

ترجمه : (حديث هفتم)

پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله ، از على بن اسماعيل بن عيسى ، از صفوان بن يحيى از حسين بن ابى العلاء از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل نموده كه آن جناب فرمودند:
حضرت حسين بن على سلاما الله عليهما روزى كه خود و يارانشان به مصيبت گرفتار شدند به ايشان فرمودند:
شهادت مى دهم كه از جانب پروردگار اذن داده شد كه جانتان را قربان كنيد پس تقوا اختيار كرده و صبر نمائيد.

متن :

ترجمه : محمد بن جعفر رزاز از دائى خود محمد بن الحسين بن ابى الخطاب و او از على بن نعمان و او از حسين بن ابى العلاء مثل حديث سابق را نقل كرده است .

متن :

ترجمه : حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى ، از پدرش ، از حسن بن محبوب ، از على بن رئاب از حلبى نقل نموده كه گفت : شنيدم حضرت ابو عبد الله عليه السلام مى فرمودند:
حضرت حسين بن على عليه السلام در صبح عاشوراء با يارانشان نماز خوانده سپس به ايشان توجه نموده و فرمودند:
خداوند متعال اذن داد كه شما جانتان را قربان كنيد پس بر شما باد كه صبر نمائيد.

متن :

ترجمه : (حديث نهم)

حسن از پدرش ، از محمد بن عيسى ، از صفوان بن يحيى ، از يعقوب بن شعيب ، از حسين بن ابى العلاء نقل نموده كه وى گفت : قسم به كسى كه عرش را بپاداشته پدرت راجع به ياران امام حسين عليه السلام برايم نقل نمود كه ايشان عدد شان ثابت بود نه يكى كم و نه يكى زياد، اين امت به ايشان ستم و تعدى نمدند همان طورى كه بنى اسرائيل روز شنبه ستم كردند و شهادت آن حضرت روز شنبه دهم محرم الحرام واقع شد.

متن :

ترجمه : (حديث دهم)

پدرم رحمة الله عليه و مشايخم از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسين بن سعيد، از نصر بن سويد، از يحيى بن عمران حلبى ، از حسين بن ابى العلاء از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل نمود كه آن جناب فرمودند:
حضرت حسين بن على عليه السلام در آن روزى كه با اصحاب و يارانشان به بلاء و مصيبت گرفتار شدند پس از آنكه با ايشان نماز خواندند فرمودند:
شهادت مى دهم كه خداوند كه خداوند متعال به شما اذن داد جانتان را نثارش كنيد،اى گروه از خداوند بترسيد و تقوى اختيار كرده و صبر و شكيبائى داشته باشيد.

متن :

ترجمه : (حديث يازدهم)

ابوالحسين محمد بن عبد الله بن على ناقد مى گويد:
عبد الرحمن اسلمى از عبد الله بن الحسين ، از عروة بن زبير باريم نقل نمود كه وى گفت :
در روزى كه عثمان اباذر را به ربذه تبعيد كرد از وى در پاسخ مردم كه به او گفتند:
بشارت باد تو را، اين مصيبت در راه خدا اندك است .
شنيدم كه فرمود: اين بلا سهل و آسان است ولى در چه حالى هستيد هنگامى كه حسين بن على عليه السلام شهيد شود شهيد شدنى .
يا فرمود:
چه حالى داريد وقتى حسين بن على عليه السلام ذبح شود ذبح شدنى .
به خدا قسم در اسلام بعد از قتل حسين بن على عليه السلام قتلى بزرگ تر از آن واقع نخواهد شد و خداوند عنقريب شمشير انتقامش را بر اين امت از نيام بيرون خواهد آورد و هرگز در غلاف نخواهد برد و از ذريه آن حضرت خون خواهى بر انگيزد كه از مردم انتقام خون آن جناب را بگيرد و شما اگر بدانيد كه از ناحيه قتل آن حضرت چه بر اهل دريا و ساكنين كوهها در جنگل ها و تپه ها خواهد آمد بخدا قسم آن قدر گريه مى كنيد تا از بين برويد و آسمانى نيست كه روح سيد الشهداء به آن عبور كند مگر آنكه هفتاد هزار ملك به فزع در مى آيند، اين ملائك و فرشتگان مى ايستند به طورى كه مفاصل آنها تا روز قيامت بانك و فرياد مى كنند هيچ ابرى نيست كه حركت كرده و بغرد و بر زند مگر آنكه كشنده آن حضرت را لعنت مى كند و هيچ روزى نيست مگر آنكه روح مطهر آن حضرت را بر رسول خدا صلى الله عليه و آله عرضه داشته پس آن دو با هم ملاقات مى كنند.

متن :

ترجمه : (حديث دوازدهم)

پدرم رحمة الله عليه ، از سعد بن عبد الله ، از محمد بن عبد الجبار، عبد الرحمن بن ابى نجران ، از جعفر بن محمد بن حكيم ، از عبد السمين بطور مرفوعه از حضرت امير المومنين عليه السلام نقل كرده و مى گويد:
جناب امير المومنين عليه السلام براى مردم خطبه خوانده و سپس فرمودند:
پيش از آنكه من را از دست دهيد از من سوال كنيد، به خدا قسم از چيزى كه گذشته و چيزى كه خواهد آمد سوال نمى كنيد مگر آنكه جوابتان را خواهم داد.
راوى مى گويد:
سعد بن ابى وقاص ايستاد و عرض كرد: يا امير المومنين به من خبر ده چند تار مو در سر و محاسن من مى باشد؟
حضرت فرمودند:
به خدا قسم از مسئله اى سوال كردى كه دوست من رسول خدا صلى الله عليه و آله قبلا به من فرموده بود كه تو عنقريب از آن سوال مى كنى ، در سر و محاسن تو هيچ تار موئى نيست مگر آن كه در بيخ آن شيطانى نشسته و نيز در خانه تو بزغاله اى است كه حسين فرزندم را مى كشد.
راوى مى گويد:
در آن روز عمر (يعنى عمر بن سعد) مقابل پدرش راه مى رفت .

متن :

ترجمه : (حديث سيزدهم)

محمد بن جعفر رزاز، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ، از محمد بن يحيى خثعمى از طلحة بن زيد، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام نقل كرده و آن جناب از پدر بزرگوارشان و آن حضرت از جد آن جناب و آن حضرت از حسين بن على عليه السلام نقل نمودند:
حضرت فرمودند:
قسم به كسى كه جان حسين در دست او است سلطنت بنى اميه به پايان نمى رسد تا من را بكشند و ايشان كشنده من هستند، پس از اگر من را بكشند هرگز موفق نخواهند شد نمازشان را با امام عادلى جماعة خوانده و نه اخذ كنند عطاء و مالى را كه در راه خدا مى دهند (نظير زكات )، من و اهل بيت من و اولين كشته اين امت هستيم و قسم به كسى كه جان حسين در دست او است قيامت بپا نخواهد شد در حالى كه يك هاشمى در روى زمين چشم بر هم مى زند.

متن :

ترجمه : پدرم عليه الرحمه از سعد، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن يحيى خزاز از طلحه ، از امام جعفر صادق عليه السلام مثل حديث مذكور را نقل كرده است .

متن :

ترجمه : (حديث چهاردهم)

جماعتى از مشايخ و اساتيدم كه از جمله آنها على بن حسين و محمد بن حسن باشند از سعد و او از احمد بن محمد و محمد بن حسين و ابراهيم بن هاشم نقل كرده و همگى ايشان از حسن بن على بن فضال و او از ابى جميله مفضل بن صالح و او از شهاب بن عبد ربه و او از مولانا ابى عبد الله عليه السلام نقل نموده كه آن حضرت فرمودند:
هنگامى كه حسين بن على عليه السلام بالاى عقبه بطن رفتند به اصحاب و يارانشان فرمودند:
نمى بينم خودم را مگر كشته شده .
اصحاب عرضه داشتند:
يا ابا عبد الله اين چه سخنى است كه مى فرمائيد؟
حضرت فرمودند:
خوابى است كه ديده ام .
عرض كردند: شرح آن چيست ؟
فرمودند:
سگ هايى را ديدم كه من را نيش مى زند و موذى ترين ايشان نسبت به من سگى پيس بود.

متن :

ترجمه : (حديث پانزدهم)

پدرم عليه الرحمه و جماعتى از اساتيدم ، از سعد بن عبد الله ، از على بن اسماعيل بن عيسى و محمد بن حسين بن ابى الخطاب از محمد بن عمرو بن سعيد زيات از عبد الله بن بكير، از زرارة از حضرت ابى جعفر عليه السلام نقل نموده كه آن حضرت فرمودند:
حضرت حسين بن على سلام الله عليهما نامه اى از مكه به محمد بن على عليه السلام به اين شرح مرقوم فرمودند:
بسم الله الرحمن الرحيم
از طرف حسين بن على عليه السلام به محمد بن على عليه السلام (يعنى محمد بن حنفيه ) و بنى هاشمى كه او را قبول داشته و با وى مى باشند:
اما بعد: هر كس با من همراه شود شهيد خواهد شد و آنانكه همراهى نكرده و با من نباشند فتح و گشايش به خود نخواهند ديد و السلام .

متن :

ترجمه : (حديث شانزدهم)

محمد بن عمرو مى گويد:
كرام عبد الكريم بن عمرو از ميسر بن عبد العزيز از حضرت ابى جعفر برايم نقل نمود كه آن حضرت فرمودند: حضرت حسين بن على عليه السلام از كربلاء براى محمد بن على عليه السلام نوشتند:
بسم الله الرحمن الرحيم
از حسين بن على به محمد بن على و بنى هاشمى كه او را پذيرفته اند:
اما بعد:
گويا دنيا نبوده و پيوسته آخرت بوده است . والسلام .

الباب الرابع و العشرون ما استدل به على قتل الحسين بن على عليه السلام فى البلاد

متن :

باب بيست و چهارم نشانه ها و علامت هائى كه در بلاد وجود داشته و به آنها بر شهادت حسين بن على عليه السلام استدلال شده

ترجمه : (حديث اول)

پدرم عليه الرحمه و گروهى از اساتيدم از سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمد بن عيسى از حسين بن سعيد از شخصى از يحيى بن بشير نقل كرده كه وى گفت : از ابو بصير شنيدم كه مى گفت : حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند:
هشام بن عبد الملك پى پدرم فرستاد و ايشان را به شام دعوت نمود، هنگامى كه پدرم بر وى داخل شد او محضر پدرم عرضه داشت :اى ابوجعفر من شما را به اينجا دعوت كرده و آوردم تامسئله اى را از شما بپرسم چه آنكه صلاح نيست ديگرى آن را از شما جويا شود و اساسا روى زمين كسى را سراغ ندارم كه شايسته دانستن اين مسئله بوده يا كاملا از آن اطلاع داشته باشد و تنها شخصى كه از آن آگاه است يك نفر بوده و آن شما مى باشيد.
پدرم فرمودند:
آنچه را امير المومنين مى خواهد سوال كند اگر بدانم جواب داده و اگر ندانم مى گويم نمى دانم و راست گفتن سزاوارت است به من .
هشام عرض كرد: خبر دهيد به من از شبى كه در آن على بن ابى طالب عليه السلام كشته شدند و بفرمائيد غئبى كه در ان شهر نبوده و هنگام شهادت آن حضرت حضور نداشته به چه دليلى بر قتل آن جناب استدلال كند و اصلا براى مردم چه علامتى دال بر شهادت آن حضرت وجود داشته اگر از آن آگاه هستيد و جواب مى دهيد در ضمن به من خبر دهيد آيا آن علامت براى شهادت و قتل غير على بن ابى طالب عليه السلام نيز بوده يا نه ؟
پدرم به او فرمود: اى امير المومنين در آن شبى كه امير مومنان عليه السلام كشته شد هر سنگى را كه از زمين بلند مى كردند زير آن خون تازه بود چنانچه در شبى كه هارون برادر موسى عليه السلام كشته شد و شبى كه در آن يوشع بن نون مقتول واقع شد و شبى كه در آن صف به قتل رسيد چنين بود و همچنين شبى كه در آن حسين بن على عليه السلام شهيد گرديد زير هر سنگى كه برداشته مى شد خون تازه ديده مى شد.
امام صادق عليه السلام سپس فرمودند:
رنگ صورت هشام از غضب تغيير كرد و حمله كرد به پدرم كه ايشان را بگيرد.
پدرم به وى فرمود:اى اميرالمومنين بر بندگان لازم است از امامشان اطاعت كرده و در مقام نصيحت و خير خواهى او باشند و تنها چيزى كه من را بر اين داشت درخواست امير را اجابت كرده و در اينجا حاضر شدم علم به اين نكته است كه بر من اطاعت امير لازم است از اين رو انتظار دارم كه امير المومنين به من حسن ظن داشته باشد.
هشام به ايشان گفت :
اگر مى خواهى به نزد اهل خود برگرد.
امام صادق عليه السلام فرمودند:
پدرم از نزد او خارج شد و هشام هنگام خروج به ايشان عرض كرد:
با خدا عهد و ميثاق كنيد كه اين حديث را تامن زنده ام با كسى بازگو نكنيد.درم به وى قول مساعد داد و او را از اين رهگذر خشنود نمودند.