برنج
برنح كامل يعنى برنجى كه هنوز پوست آن گرفته نشده باشد(شلتوك )
بيشتر سرشار از املاح معدنى است تا برنج بدون پوست يا به اصطلاح معمول
((سفيده كرده )). گاهى
لازم مى شود كه برنج را قبل از پختن چند ساعتى خيس كنند. برنج سلولز
زيادى ندارد حتى مصرف برنج سفيد كرده تا حدى موجب يبوست نيز مى گردد.
ليكن برنج پوست دار يا بى پوست داراى ماده قبض كننده اى مى باشند كه در
مورد اسهال از لعاب آن به مقدار 20 تا 25 گرم در يك ليتر آب استفاده مى
كنند.
برنج يك ماده غذائى بى نهايت نيرو بخش است كه سرشار از مواد ئيدروكربنه
مى باشد. همچنين يك غذاى سازنده اى است زيرا مقدارى مواد چربى و ازته
دارد بعلاوه داراى مقدارى املاح معدنى (فسفر، پتاسيم ، گوگرد، سديم ،
كلر، منيزيم ، كلسيم ، آهن ، فلوئور، روى منگنز، ارسنيك و يد) است .
برنج حاوى ويتامين هاى آ و ب ميباشد ليكن اگر آن را زياد بسايند و
صيقلى كنند ويتامين هاى آن از بين ميرود. بدين جهت است در مناطقى كه
برنج سفيد كرده زيادى مصرف مى كنند همه گيرى بيمارى پلاكر يا برى برى
ديده مى شود. برنج كامل زرد رنگ يا صورتى است و فاقد درخشندگى مى باشد.
مصرف دراز مدت برنج ازدياد فشار خون را درمان مى كند و غذاى مناسبى
براى افراد مسن به شمار ميرود. معمولا برنج را به صورت دانه مى پزند
ليكن براى كودكان خردسال مى توان از آرد برنج براى تهيه فرنى و نظاير
آن استفاده نمود يا آنكه پس از پختن آنرا از صافى بگذرانند.
در مورد استعمال خارجى از خمير برنج بصورت ضماد بر روى كليه زخمهاى
سوختگيهاى درجه يك و اورام پوستى مى توان استفاده نمود.
زعفران
زعفران نه فقط با رنگ و عطر خوش خود غذا را خوش طعم و خوشرنگ و
معطر و اشتهاانگيز مى سازد بلكه داراى خواص ضد تشنج بوده و محرك اعصاب
و عضلات مى باشد.
زعفران معده را به ملايمت تحريك نموده و اعمال و وظايف عادى اين عضو را
تا حدى به فعاليت وا مى دارد. از خواص ديگر زعفران آن است كه موجب
بازشدن قاعدگى مى گردد و بنابراين در مواردى كه عادت زنانه مشكل بوده و
به سختى انجام مى گيرد مصرف زعفران كمك قابل توجهى مى كند.
زعفران را در بعضى غذاها از قبيل انواع پلوها و بعضى خورشها و خوراكها
مانند شله زرد، حلوا و غيره مى ريزند. دم كرده آن به نسبت نيم تا يك
گرم در صد گرم آب به عنوان مقوى معده و به ميزان يك تا يك و نيم گرم در
صد گرم آب به صورت باز كننده قاعدگى مورد استفاده قرار مى گيرد.
شنگ
اين گياه به سبب سرشار بودن از مواد ئيدروكربنه يكى از منابع
نيرو و انرژى محسوب مى شود. از آنجا كه شنگ جزو خانواده سيب زمينى ترشى
است داراى انسولين بوده و بنابراين براى مبتلايان به ديابت توصيه و
تجويز مى گردد. همچنين براى مبتلايان به كم خونى و سوء تغذيه يك ماده
مغذى و مقوى و خونساز محسوب مى شود. اين گياه داراى شوره (ماده تصفيه
كننده خون ) بوده بدين لحاظ چه از راه پوست بوسيله تعريق و جه از طريق
كليه ها مواد سمى خون را به خارج مى فرستد. بعلاوه موجب رفع احتقان
كليه ها، روده و كبد مى گردد.
بايد دانست كه در اين گياه خواه به صورت خام يا رنده كرده همراه با
روغن زيتون ونمك و آبليمو يك سالاد بسيار لذيذ و مطبوعى تشكيل مى دهد.
جوشانده ريشه اين سبزى به ميزان 35 تا 50 گرم در ليتر آب مايعى بدست مى
دهد كه در نقرس ، روماتيسم و بيماريهاى پوستى بسيار نافع مى باشد. اين
جوشانده را مى توان در نزد شيرخواران به صورت استعمال خارجى در موارد
پوسته هاى صورت نوزادان استعمال نمود.
سگاله
در نواحى و كشورهائى كه از آرد حاوى سگاله نان تهيه و مصرف مى
كنند خون اهالى مايعتر و شريانها نرمتر بوده و از بيماريهاى حاصله از
تصلب شرائين و عفونتهاى منحط كننده ديگر بكلى در امان هستند.
هنگامى كه گردش خون دچار اختلال مى گردد و عروق خونى بتدريج مستعد تصلب
مى شود بايستى نان سگاله و نان گندم كامل را متناوبا مصرف كنند و به
عبارت ديگر بعضى روزها نان سگاله را جانشين نان گندم سازند. بدين صورت
عموم مردم بخصوص آنهائى كه زندگى و كار نشسته دارند از بروز علائم تصلب
شرائين مصونيت پيدا مى كنند.
با مخلوط كردن دو قسمت آرد گندم كامل و يك قسمت آرد سگاله يك نان بسيار
مفيد و عالى بدست خواهيم آورد.
از آنجا كه نان سگاله به سختى ((بر مى آيد))
لذا هضم آن مشكل تر است . به هر حال اين نوع نان سرشار از مواد ازته و
ئيدروكربنه ميباشد بنابراين بسيار نيروبخش و در عين حال سازنده است .
تجربه آن نشان داده است كه حاوى املاح معدنى از قبيل آهن و كلسيم مى
باشد.
سويا
دانه هاى لوبياى سويا جواب مقنع و قاطعى به كسانى كه معتقدند
مواد پروتئينى و چربى كافى در عناصر گياهى وجود دارد، مى دهد. در حالى
كه گوشت 15 تا 20 درصد مواد پروتئينى و 18 درصد مواد چربى دارد لوبياى
سويا داراى 40 درصد مواد پروتئينى بوده و نيز به ميزان 20 درصد حاوى
مواد ئيدروكربنه مى باشد كه به صورت قند قابل جذب در آمده است . لوبياى
سويا بقدرى مغذى و مقوى است كه بايستى آنرا بيشتر به عنوان غذاى مكمل
مصرف نمود تا غذاى اصلى .
با سويا انواع متعدد و گوناگونى خوراك مى توان تهيه نمود. براى كسانى
كه گياهخوارند سويا تنها ماده غذائى است كه رفع دلتنگى آنان را از لحاظ
محروميت گوشت ومواد پروتئينى مى نمايد. بنابراين با سويا مى توان
غذاهائى تهيه نمود كه از هر لحاظ كامل و مطبوع باشد.
در سويا املاح معدنى متعددى يافته اند. از قبيل منيزيم ، كلسيم ، آهن ،
پتاسيم ، فسفر، سديم ، گوگرد و ويتامين آ(حفظ تعادل عصبى و دفاع در
برابر عفونت )، ب 2(تجديد ساختمان سلولى كه كمبود يا فقدان اين ويتامين
موجب بروز پيرى زودرس مى گردد)، ويتامين د(ضد راشيتيسم )و ويتامين اى
(قابليت بارورى ).
اگر به آنچه كه گفته شد مجددا نظرى افكنيم مشاهده خواهيم كرد كه سويا
يك ماده نيرو بخش ، سازنده ، متعادل كننده و جبران كننده كمبود املاح
معدنى بدن مى باشد. سويا داراى مقدار كافى سلولز است بنابراين يبوست
ايجاد نمى كند. براى كودكانى كه بخوبى نمو نمى كنند و كسانى كه دچار
خستگى مفرط هستند(چه جسمانى و چه دماغى ) و آنهائى كه دچار كمبود مواد
معدنى و املاح مى باشند و يا به ناراحتى هاى عصبى مبتلا هستند مصرف
سويا بسيار ضرورى و لازم است .
سويا را خواه به صورت دانه يا به شكل آرد استفاده مى كنند. آرد آن را
بايستى طورى تهيه نمايند كه مواد مفيده از قبيل چربى ها و ويتامين هاى
آ و د و اى آن گرفته نشود.
گوجه فرنگى
گوجه فرنگى يك ميوه ((ميوه - سبزى
)) است كه به فراوانى داراى ويتامين ها و املاح
معدنى گوناگون مى باشد و بر خلاف عقيده بعضى از اشخاص فاقد خاصيت اسيدى
است زيرا اسيدى كه ظاهرا در آن ديده مى شود اخلاط مختلف بدن و خون را
قليايى مى سازد و بدن را در برابر هجوم بيماريهاى عفونى محافظت مى
نمايد.
همه مى دانيم كه عفونت در محيط اسيدى بدن بهتر و زودتر رشد و نمو مى
كند. املاح معدنى گوجه فرنگى بخصوص قليائى هستند(سيترات ، تارترات و
نيترات ) بعلاوه حاوى آهن و فسفر ميباشد كه براى ساختمان خون و اعصاب
وجودشان ضرورى است . گوجه فرنگى كه قبل از رسيدن سبز رنگ و داراى
كلرفيل است ، اين ماده حياتى را در خود ذخيره كرده موقع مصرف بلافاصله
به بدن انسان منتقل مى سازد.
گوجه فرنگى به سبب دارا بودن ويتامين آ يك ماده تجديد كننده حيات سلولى
به شمار مى رود. ويتامين هاى ب و ث محتوى در آن تعادل و پخش منظم
مواد غذائى در تمام بدن و بخصوص بر روى سلسله اعصاب را تنظيم و تضمين
مى كنند. لازم است تمامى گوجه فرنگى يعنى پوست و تخم و گوشت آن خورده
شود. تخم گوجه فرنگى از ماده لعابدارى پوشيده شده كه دفع مواد فضولاتى
را از روده ها تسهيل مى كند. پوست آن نيز حاوى سلولوز است داراى همين
خواص مى باشد و يبوست را از بين مى برد.
آب گوجه فرنگى (خون گياهى ) حامل كليه مواد و املاح قليائى ارزشمندى
است كه در اين ميوه وجود دارد و تمام رسوبات اوره اى را حل نموده و خون
اسيدى را قليائى مى سازد بعلاوه التهاب هاى اين دستگاه گوارش از بين
برده مسموميت از اوره را مانع مى شود. افراد مبتلا به نقرس ، روماتيسم
، مسموميت ، ازدياد اوره خون ، چاقى مفرط، ورم كليه ، سنگهاى مجارى
ادرار يا مجارى صفراوى ، يبوست ، تورم روده و معده با استفاده از گوجه
فرنگى و رژيم غذائى بهره شايانى خواهند برد و سلامت خود را باز خواهند
يافت .
گوجه فرنگى داراى خاصيت ضد مسموميت بوده و بافتها را تجديد حيات مى كند
بدين سبب در موارد تصلب شرائين ، ورم سرخرگها و كليه اختلالات منحط
كننده مصرف آن بسيار مفيد و مؤ ثر واقع مى گردد. در موارد بيماريهاى
عفونى ، آب گوجه فرنگى ضد اسيد و ضد گنديدگى بوده و بسيار ارزشمند است
.
ارجح آن است كه گوجه فرنگى را به صورت خام در سالاد يا بتنهائى يا
مخلوط با ساير سبزيجات خام يا سيب زمينى پخته مصرف كنند. اگر گوجه
فرنگى را به غذاهاى خميرى اضافه كنند از تخميرها و گنديدگيهاى نشاسته
اى جلوگيرى نموده و آنها را خنثى نموده قدرت هضم را افزون مى كند.
هر گاه بخواهند بطور كامل از فوايد و خواص گوجه فرنگى برخوردار شوند
بايستى مدت سه هفته صبحانه خود را فقط از گوجه فرنگى تشكيل داده و چيز
ديگرى مصرف نكنند. در ابتداى ناهار و شام نيز دو يا سه گوجه فرنگى
بخورند و هر سه يا چهار روز، يكروز فقط گوجه فرنگى را به عنوان غذا
انتخاب كنند.
كسانى كه براى خوردن گوجه فرنگى اشتها ندارند و نمى توانند چنين دوره
معالجه اى را ادامه دهند و يا ترس از لاغرى دارند مى توانند از آب گوجه
فرنگى استفاده كنند. بدين ترتيب كه يك ليوان از آنرا ابتداى هر غذا
بنوشند. آنهائى كه دچار مسموميتهاى عمومى هستند يكروز درهفته فقط آب
گوجه فرنگى را غذاى خود تشكيل دهند و غذاى ديگرى نخورند.
از نظر استعمال خارجى از آب گوجه فرنگى براى جوان شدن پوست صورت
استفاده مى شود زيرا بشره خارجى پوست را حيات بخشيده و نقاط و لكه هاى
سياه آن را از بين مى برد.
سيب زمينى ترشى
اين گياه سرشار از مواد ئيدروكربنه است كه مولد نيرو و انرژى مى
باشد. اين مواد ئيدروكربنه كه حالت قندى به خود گرفته ادرار مبتلايان
به ديابت را زياد نمى كند. غده هاى اين گياه بطور كامل هضم شده و ترشح
شير را در نزد مادران شيرده افزايش مى دهد.
در سييب زمينى ترشى ويتامين هاى آ و ث و نيز شوره كه يك ضد عفونى كننده
خون است يافته اند.
وانيل
وانيل ماده محركى است كه شيرينى جات را به شكل مطبوعى معطر مى
سازد. بايستى از وانيل طبيعى كه به صورت قرصهاى پيازى شكل است استفاده
نموه و از وانيلهاى تقلبى احتراز جويند. وانيل در صنعت شيرينى پزى مصرف
زياد داشته و موجب معطر كردن اقسام گوناگون شيرينى مى شود.
