فصل دوم : احكام
نقل روايات منقوله در حال تقيّه
محمد بن حسن بن ابى خالد مى گويد: به امام جواد عليه السلام گفتم : فدايت شوم ! بزرگان و معلمان ما از امام باقر و امام صادق عليهما السلام روايت كرده ولى به جهت شدت تقيّه ، نوشته هاى خودشان را كتمان مى كردند و براى كسى نقل نمى كردند، حالا پس از مرگ ، نوشته هاشان به دست ما رسيده است وظيفه ى ما نسبت به آنها چيست ؟
امام عليه السلام فرمود: از آنها روايت كنيد، زيرا حقيقتى است كه پنهان شده ⁽³³⁷⁾.
فضيلت نماز در مسجد الحرام ، مسجد النبى ، مسجد كوفه
محمد بن ريان نامه اى براى امام جواد عليه السلام مى نويسد و پرسشى را بدين صورت طرح مى كند: شخصى كه توفيق زيارت خانه ى خدا، مسجد النبى ، و يا مسجد كوفه را پيدا كرده است ، از فرصت به دست آمده استفاده مى كند و مقدارى نمازهاى غذاى خود را در آن مكان مقدس مى خواند، آيا مطابق آنچه از پدران شما درباره ى فضيلت مضاعف نماز در اين مكان ها نقل شده است ، شامل حال او نيز مى شود كه هر ركعت او برابر چند ركعت نماز باشد؟ و آيا مى تواند يك ركعت نماز خوانده شده در اين مكان ها را به جاى چند يا چند ده ركعت نماز قضا شده محسوب كند؟
امام عليه السلام در پاسخ نوشت : پاداش چند برابر شامل او مى شود، اما فضيلت چند برابر آن ها جايگزين نمازهاى فوت شده ى او نخواهد شد⁽³³⁸⁾.
تمام بودن نماز در حرم خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم
هر مسلمانى مى داند كه نمازهاى چهار ركعتى در مسافرت هاى بيشتر از حد شرعى ، دو ركعت بايد خوانده شود، مگر در چهار مكان مقدس كه مى تواند كامل هم بخواند، و آن چهار مكان مقدس عبارت است از: مسجدالحرام ، مسجد النبى صلى الله عليه و آله و سلم ، مسجد كوفه و حرم امام حسين عليه السلام .
ابراهيم بن شيبه نامه اى براى امام جواد عليه السلام نوشته و در آن تمام خواندن نماز مسافر در حرم نبوى و مسجدالحرام پرسيد؟
امام عليه السلام پاسخ وى را اين گونه نوشتند: پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم دوست مى داشت در حرم وى و حرم خدا بسيار نماز خوانده شود؛ پس در آن دو مكان مقدس ، بسيار نماز به خوان ، و همه را تمام و كامل به جاى آور⁽³³⁹⁾.
على بن مهزيار از ياران نزديك امام جواد و امام هادى عليهما السلام است ، و با آن دو امام بزرگوار سر و سرى داشت ، روزى به محضر امام جواد عليه السلام نامه مى نويسد و مى پرسد: اى فرزند رسول خدا! روايات مختلفى از پدران شما در موضوع قصر و اتمام نماز، در دو حرم الهى و نبوى ، به دست ما رسيده است ، برخى اتمام و برخى قصر را بيان مى كنند، وظيفه ى ما چيست ؟ و به كدام يك عمل كنيم ؟
امام عليه السلام در پاسخ با خط مبارك خود نوشت : خدايت رحمت كند فضيلت نماز در حرم الهى و نبوى را مى دانى ، من نيز دوست دارم وقتى به آن جا وارد مى شوى ، بسيار نماز به خوانى و همه ى نمازها را تمام و كامل بخوانى .
او مى گويد: پس از دو سال دوباره به محضرشان رسيدم و گفتم : پيش از اين براى شما نامه نوشتم و پرسيدم و اين چنين پاسخ فرموديد، آيا همان گونه است ؟
امام فرمود: آرى . گفتم مقصود شما از دو حرم چيست ؟ فرمود: مكه و مدينه ، و هرگاه خواستى از مكه به سوى منى بروى پس نمازت را شكسته و قصر بخوان ⁽³⁴⁰⁾.
وقت نماز شب
نماز شب يكى از با فضيلت ترين اعمال انسان در شبانه روز است كه بسيار به آن توصيه شده . آثار و بركاتى نيز براى او برشمرده اند، امّا به جهت آنكه بسيارى تصور مى كنند فقط بايد در نيمه هاى شب و يا نزديك طلوع فجر خواند، به جهت اشتغالات فراوان روزانه از توفيق درك نماز شب محروم مى شوند، از اين رو محمد بن عيسى نامه اى به امام جواد عليه السلام مى نويسد و مى پرسد: مولاى من ! از پدرانت روايت شده است كه نماز شب را در ابتداى شب نيز مى شود خواند، آيا اين گونه است ؟
امام عليه السلام پاسخ نامه را چنين مى نويسد: آرى ، در هر وقت از شب به خوانى ، جايز است و ان شاء الله به پاداش آن خواهى رسيد.
اين سخن شيرين و پر معناى امام جواد عليه السلام بيانگر اصل سهولت و آسان گيرى در دين اسلام است ، آرى دين اسلام همانگونه كه در قوانين خود دقيق عمل مى كند، آسان نيز مى گيرد، زيرا خداوند اراده كرده همه ى بندگان او به سعادت و خوش وقتى در دنيا و آخرت برسند، از اين رو به بهانه هاى گوناگون آنان را به اعمال خير دعوت مى كند تا از پاداش الهى بهره مندشان سازد، و حتى با نيت اعمال خير نيز پاداش عمل را مى دهد⁽³⁴¹⁾.
نافله هاى ماه رمضان
يكى از اصحاب امام جواد عليه السلام نامه اى مى نويسد و از امام درباره ى نمازهاى مستحبى ماه رمضان و زيادى آن ها در دهه ى آخر ماه ، مى پرسد؟
امام عليه السلام در پاسخ نوشت : در بيست شب اول ماه رمضان ، بيست ركعت نماز نافله به خوان ، هشت ركعت ميان نماز مغرب و عشإ ، و دوازده ركعت پس از نماز عشإ ؛ و در ده شب آخر ماه هشت ركعت ميان نماز مغرب و عشإ ، و بيست و دو ركعت پس از نماز عشإ به خوان ؛ و فقط در شب بيست و يكم و بيست و سوم ، يك صد ركعت نماز نافله بخوان ، و همه ى اين نافله ها غير از پنجاه ركعت نماز واجب و مستحب شبانه روز است ، و در ماه رمضان سوره ى قدر را بسيار خوان ⁽³⁴²⁾.
مسافرت حلال و حرام
يكى از مواردى كه مسافرت رفتن حرام مى شود، آن است كه آدمى براى لهو لعب و كارهاى بيهوده به سفر برود، از اين رو فرّوخ مداينى نامه اى براى امام جواد عليه السلام مى نويسد و مى پرسد: شخصى براى شكار از شهر خارج مى شود، ولى به دنبال شكار و صيد نمى گردد، و فقط براى تفريح و كسب سلامتى روحى و روانى به شكار رفته است ، آيا سفر او حرام است ؟
امام پاسخ فرمود: خير، اين چنين مسافرتى اشكال ندارد، زيرا براى لهو نبوده است ، بلكه براى تحصيل سلامتى كار مطلوب و پسنديده اى است ⁽³⁴³⁾.
شرايط امام جماعت
در ميان برخى از گروه هاى مسلمان كسانى هستند، كه به تجسم ذات پروردگار معتقدند و براى او همانند ديگر موجودات اعضإ و جوارح تصور مى كنند، امّا توحيد ناب و خالص ، اين عقيده را بى اساس و پوچ مى داند كه نمونه ى بارز و آشكار آن را در كلام و عمل معصومان عليهم السلام غير از موارد تقيّه ، به وضوح مى بينيم .
يكى از آن نمونه ها پاسخ حضرت جواد عليه السلام به نامه ى يكى از پيروانش مى باشد كه پرسيد: آيا مى توانم نماز خود را به كسى كه به جسم بودن خداوند معتقد است ، اقتدإ كنم و پشت سر او نماز جماعت بخوانم ؟ آيا او در شرايط لازم براى امامت جماعت را دارد؟
امام عليه السلام نوشت : پشت سر اينگونه افراد نماز نخوانيد؛ و از زكاة نيز به آنان ندهيد، از آنان دورى و بيزارى بجوييد، چرا كه خداوند از آنان بى زار است ⁽³⁴⁴⁾.
فضيلت عمره در ماه رمضان
على بن حديد در ماه رمضان سال 213 هجرى قمرى در شهر مدينه و در كنار بارگاه ملكوى پيامبر اكرم ساكن شده و زندگى مى كرد، چونان كه عيد فطر نزديك شد، تصميم گرفت براى انجام اعمال عمره ى ماه رمضان به مكه مكرمه عزيمت كند، پيش از عزيمت به اين فكر افتاد كه شايد جايز نباشد روزه ى ماه رمضان را ترك كند و به سفر عمره برود، از اين رو نامه اى به امام جواد عليه السلام نوشت و از وى پرسيد: آيا براى اعمال ماه رمضان از مدينه خارج شوم و يا در مدينه بمانم و روزه ى خود را به پايان برسانم ، كدام با فضيلت تراست ؟
امام در پاسخ نوشت : از عمره ى ماه رمضان با فضيلت تراست ، خدايت رحمت كند⁽³⁴⁵⁾.
حج نيابتى
عمرو بن سعيد ساباطى براى امام جواد عليه السلام نامه مى نويسد و مى پرسد: شخصى به ديگرى وصيت كرده كه پس از مرگ وى ، او سه نفر را اجير كند تا برايش حج نيابتى انجام دهند؛ آيا شخص مزبور كه وصى محسوب مى شود، مى تواند يكى از نيابت ها را خودش بپذيرد و براى او حج انجام دهد؟
امام عليه السلام با خط مبارك خود مرقوم فرمود: آرى ، خودت براى او حج به جاى آور؛ چنان چه خداوند بخواهد، پاداش تو را مانند او قرار خواهد داد، و از او نيز چيزى نمى كاهد⁽³⁴⁶⁾.
حج مخالف پس از هدايت يافتن
ابو عبدالله خراسانى از جمله ى افرادى است كه در ابتداى زندگى از نعمت پر فيض هدايت و پيروى از مذهب حقه ى تشيع بهره مند نبوده و از آن آيين مخالف پيروى مى كرد، و همه ى اعمال عبادى خويش را بر اساس نظريات مذهب خود انجام مى داد، او مى گويد: پس از آن كه خداى بر من منت نهاد و از روى معرفت و شناخت مستبصر شدم و به بطلان اعتقاد قبلى خويش ‍ پى بردم ، به محضر امام جواد عليه السلام رسيدم و پس از شرح ماجرا، گفتم ، در زمان هاى گذشته با عقيده ى باطل ، به زيارت خانه ى خدا رفتم و حج به جا آوردم ، و امسال نيز دوباره توفيق يافتم تا حج خانه ى خدا را انجام دهم ، تكليف حج بار اول و دوم من چيست ؟
امام فرمود: حج امسال خود را حجة الاسلام ، و آن چه در گذشته به جاى آوردى ، نافله و مستحب قرار ده ⁽³⁴⁷⁾.
فضليت زيارت مكه و مدينه
شهر مكه و مدينه از شهرهاى مقدس و مورد توجه مسلمانان جهان است ، كعبه كه قبله ى مسلمانان ، و رمز توجه آنان به خدا و وحدت كلمه است ، در شهر مكه قرار دارد، اين شهر در ماه ذوالحجه ميعادگاه عارفان و زمان حضور و تشرف حق جويان و زائران خانه ى خدا است ، كه همه ساله در اين ماه شاهد هجرت ميليونى انسانهاى عاشق و ره جويان كوى دوست مى باشد و در غير اين ماه نيز خيل كثيرى از مشتاقان ، به بهانه ى انجام اعمال عمره ى مفرده و زيارت خانه ى دوست ، از سراسر دنيا بدان جا مى شتابند.
و اما مدينه شهر رسول خدا و زادگاه امامان معصوم عليهم السلام دومين شهر مقدسى است كه زائر خانه ى خدا پس از مكه كوله بار سفر را مى بندد، و به اميد زيارت قبر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و پيشوايان معصوم مدفون در بقيع ، كوچ خويش را آغاز مى كند.
سخنى كه از گذشته ى تاريخ تا امروز هميشه مورد توجه بوده است ، تقدم ارزشى زيارت اين دو شهر است ، كه آيا مكه شروع و مدينه پايان سفر زيارتى است و يا به عكس آن ؛ امام جواد عليه السلام در پاسخ كسى كه از اين مساءله جويا شده بود، فرمود: از مكه شروع و به مدينه ختم كن ⁽³⁴⁸⁾، پس ‍ از زيارت خانه ى خدا در مكه ، و قبر مطهر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در مدينه ، زيارت قبور امامان معصومان عليهم السلام و صالحان و عالمان ، مورد تاءكيد و سفارش رسول خدا و بزرگان دينى بوده است .
زيارت قبر پيامبر اكرم
عبدالرحمان بن ابى نجران مى گويد: به امام جواد عليه السلام گفتم : فدايت شوم ! پاداش كسى كه با قصر و نيت ، به زيارت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم مى رود چيست ؟
فرمود: بهشت جاودان جايگاه او خواهد بود⁽³⁴⁹⁾
فضيلت زيارت امام حسين عليه السلام
عبد العظيم حسنى از امام جواد عليه السلام نقل مى كند: كسى كه در شب 23 ماه مبارك رمضان ، جدم امام حسين عليه السلام را زيارت كند، 24 هزار فرشته و پيامبر را ملاقات خواهد كرد، زيرا همه ى آنان از خداوند متعال اجازه مى گيرند تا او را زيارت كنند، و شبى است كه احتمال دارد شب قدر باشد⁽³⁵⁰⁾.
فضيلت زيارت امام رضا بر زيارت امام حسين عليهما السلام
عبد العظيم حسنى مى گويد: به حضرت جواد عرض كردم ميان دو مساله متحير و سرگردان مانده ام ، يكى زيارت قبر سيد الشهدإ و دوم زيارت قبر پدرتان ، كدام يك بر ديگرى مقدم و داراى فضيلت بيشترى است ؟
فرمود: لحظه اى درنگ نما! سپس داخل منزل شد و پس از چند دقيقه بيرون آمد، ديدم قطره اى اشك از چشمان مباركش جارى است ، و فرمود: جدم امام حسين عليه السلام زائران بسيارى دارد، ولى زائران پدرم در شهر طوس ‍ بسيار اندك اند⁽³⁵¹⁾.
على بن مهزيار مى گويد: امام جواد عليه السلام پرسيدم : زيارت پدرت حضرت رضا عليه السلام با فضيلت تر است ، يا زيارت امام حسين عليه السلام ؟ كدام مقدم است ؟
فرمود: زيارت پدرم فضيلت آن بيشتر است ، زيرا عموم مسلمانان و شيعيان به زيارت امام حسين مى روند، ولى خواص شيعه پدرم را زيارت مى كنند⁽³⁵²⁾.
استحباب برگزيدن زيارت امام رضا عليه السلام بر حج خانه خدا
محمد بن سليمان يكى از راويان حديث از امام جواد عليه السلام است ، او مى گويد: به امام گفتم ، شخصى به قصد انجام مناسك حج و زيارت خانه خدا وارد شهر مكه مى شود، اعمال عمره تمتع را انجام مى دهد و پس از آن اعمال حج تمتع را، پس از پايان يافتن اعمال مكه به قصد زيارت قبر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم به شهر مدينه مى آيد، و از آنجا به نجف اشرف جهت تشرف به محضر امير مؤ منان على عليه السلام و زيارت عارفانه قبر آن حضرت ، امامى كه حجت در ميان مردم و ملقب به باب الله است ، سپس به قصد زيارت قبر سيدالشهدا امام حسين عليه السلام به شهر كربلا مى رود و او را زيارت كرده ، از آنجا به بغداد قبر حضرت موسى بن جعفر را زيارت ، و سپس به شهر و ديار خويش مراجعت مى كند؛ پس از مراجعت ، بار ديگر قدرت و توانايى جسمى و مالى مسافرت به خانه خدا، برايش فراهم آمده است ، آيا به سفر بيت الله برود و يا قبر پدرت حضرت رضا عليه السلام را زيارت كند، كدام يك مقدم است ؟
فرمود: زيارت قبر پدرم در خراسان افضل است ، سعى كند در رجب به زيارت امام رضا عليه السلام برود، و شايسته نيست كه اين كار در زمان حاضر، انجام گيرد، زيرا سلطان و حاكم بر ما خرده مى گيرد⁽³⁵³⁾.
برابر يك ميليون حج
بزنطى مى گويد: در يكى از نامه هاى امام رضا عليه السلام كه به ياران خويش نوشته بود، اينگونه آمده است : به شيعيان ما بگو زيارت قبر من در پيشگاه خداوند برابر هزار حج خانه خدا مى باشد؛ او مى گويد: به امام جواد عليه السلام عرض كردم ، آيا واقعاً با هزار حج برابرى مى كند؟
فرمود: آرى ، به خداى سوگند! كسى كه با معرفت به مقام و منزلت وى ، او را زيارت كند، برايش پاداش يك ميليون حج خانه خدا را مى نويسند⁽³⁵⁴⁾.
ضمانت بهشت
عبدالعظيم بن عبدالله حسنى از امام جواد عليه السلام روايت مى كند كه فرمود: من بهشت برين را براى كسى كه از روى معرفت و شناخت ، قبر پدرم در شهر طوس را زيارت كند، ضمانت مى كنم ⁽³⁵⁵⁾.
من اين روايت با گونه هاى مختلف و سندهاى متفاوت در كتب معتبره نقل شده است ، كه از تكرار آنها مى پرهيزيم .
بخشش گناهان گذشته و آينده
حمدان بن اسحاق مى گويد: از امام جواد عليه السلام شنيدم ، و يا كسى از امام جواد عليه السلام برايم نقل كرد كه فرمود: خداوند متعال گناهان گذشته و آينده زائر قبر پدرم در شهر طوس را مى بخشد؛ او مى گويد: سپس ‍ به زيارت به خانه خدا رفته و با ايوب بن نوح ملاقات كردم ، او گفت : آنچه من از امام شنيده ام بيش از آنچيزى است كه تو نقل مى كنى ، زيرا امام پس از آنچه تو نقل كردى فرمود: و در روز قيامت در كنار منبر پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و على عليه السلام ، منبرى براى او قرار داده مى شود و بر آن مى نشيند تا وقتى كه حسابرسى همه مخلوقات خدا به پايان برسد⁽³⁵⁶⁾.
امنيت روز قيامت
ابو هاشم جعفرى مى گويد: از امام جواد عليه السلام شنيدم كه فرمود: پاره اى از زمين بهشت را ميان دو رشته كوه اطراف شهر طوس ، قرار دادند، و هر كس بدانجا داخل شود و قبر پدرم را زيارت كند، از آتش عذاب روز قيامت ، در امان خواهد بود⁽³⁵⁷⁾.
تحمل مشكلات براى زيارت
عبد العظيم بن عبدالله حسنى از امام جواد عليه السلام روايتى را شنيده ، كه فرمود: هركسى در مسير رسيدن به زيارت پدرم امام رضا عليه السلام مشكلاتى از قبيل باران ، گرما و سرما را تحمل كند، خداوند آتش عذاب را بر بدن وى حرام مى گرداند⁽³⁵⁸⁾.
زيارت نامه ى امام رضا از زبان فرزندش امام جواد عليهما السلام
علامه ى مجلسى مى گويد: در برخى از نوشته هاى دوستان قديمى خودم كه تاريخ نوشتن آن به سال 746، مى رسيد، زيارت نامه اى از امام جواد براى پدر بزرگوارش امام رضا عليه السلام ديدم كه تصميم گرفتم همانگونه نقل كنم :
السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللَّهِ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا عَمُودَ الدِّينِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى كَلِيمِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عِيسَى رُوحِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ سَيِّدَيْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ سَيِّدِ الْعَابِدِينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ بَاقِرِ عِلْمِ الْأَوَّلِينَ وَ الاْخِرِينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ الْبَرِّ التَّقِيِّ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الْعَالِمِ الْحَفِيِّ السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ الشَّهِيدُ السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْوَصِيُّ الْبَرُّ التَّقِيُّ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ
السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ إِمَامٍ عَصِيبٍ وَ إِمَامٍ نَجِيبٍ وَ بَعِيدٍ قَرِيبٍ وَ مَسْمُومٍ غَرِيبٍ السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَالِمُ النَّبِيهُ وَ الْقَدْرُ الْوَجِيهُ النَّازِحُ عَنْ تُرْبَةِ جَدِّهِ وَ أَبِيهِ السَّلَامُ عَلَى مَنْ أَمَرَ أَوْلَادَهُ وَ عِيَالَهُ بِالنِّيَاحَةِ عَلَيْهِ قَبْلَ وُصُولِ الْقَتْلِ إِلَيْهِ السَّلَامُ عَلَى دِيَارِكُمُ الْمُوحِشَاتِ كَمَا اسْتَوْحَشَتْ مِنْكُمْ مِنًى وَ عَرَفَاتٌ السَّلَامُ عَلَى سَادَاتِ الْعَبِيدِ وَ عُدَّةِ الْوَعِيدِ وَ الْبِئْرِ الْمُعَطَّلَةِ وَ الْقَصْرِ الْمَشِيدِ السَّلَامُ عَلَى غَوْثِ اللَّهْفَانِ وَ مَنْ صَارَتْ بِهِ أَرْضُ خُرَاسَانَ خُرَاسَانَ السَّلَامُ عَلَى قَلِيلِ الزَّائِرِينَ وَ قُرَّةِ عَيْنِ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ السَّلَامُ عَلَى الْبَهْجَةِ الرَّضَوِيَّةِ وَ الْأَخْلَاقِ الرَّضِيَّةِ وَ الْغُصُونِ الْمُتَفَرِّعَةِ عَنِ الشَّجَرَةِ الْأَحْمَدِيَّةِ السَّلَامُ عَلَى مَنِ انْتَهَى إِلَيْهِ رِئَاسَةُ الْمُلْكِ الْأَعْظَمِ وَ عِلْمُ كُلِّ شَيْءٍ لِتَمَامِ الْأَمْرِ الْمُحْكَمِ السَّلَامُ عَلَى مَنْ أَسْمَاؤُهُمْ وَسِيلَةُ السَّائِلِينَ وَ هَيَاكِلُهُمْ أَمَانُ الْمَخْلُوقِينَ وَ حُجَجُهُمْ إِبْطَالُ شُبَهِ الْمُلْحِدِينَ السَّلَامُ عَلَى مَنْ كُسِرَتْ لَهُ وِسَادَةُ وَالِدِهِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ حَتَّى خَصَمَ أَهْلَ الْكُتُبِ وَ ثَبَّتَ قَوَاعِدَ الدِّينِ السَّلَامُ عَلَى عَلَمِ الْأَعْلَامِ وَ مَنْ كُسِرَ قُلُوبُ شِيعَتِهِ بِغُرْبَتِهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ السَّلَامُ عَلَى السِّرَاجِ الْوَهَّاجِ وَ الْبَحْرِ الْعَجَّاجِ الَّذِي صَارَتْ تُرْبَتُهُ مَهْبِطَ الْأَمْلَاكِ وَ الْمِعْرَاجِ السَّلَامُ عَلَى أُمَرَاءِ الْإِسْلَامِ وَ مُلُوكِ الْأَدْيَانِ وَ طَاهِرِي الْوِلَادَةِ وَ مَنْ أَطْلَعَهُمُ اللَّهُ عَلَى عِلْمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ وَ جَعَلَهُمْ أَهْلَ السَّادَةِ [ السَّعَادَةَ ] السَّلَامُ عَلَى كُهُوفِ الْكَائِنَاتِ وَ ظِلِّهَا وَ مَنِ ابْتَهَجَتْ بِهِ مَعَالِمُ طُوس

يَا قَبْرَ طُوسَ سَقَاكَ اللَّهُ رَحْمَتَهُ		مَا ذَا ضَمِنْتَ مِنَ الْخَيْرَاتِ يَا طُوسُ
طَابَتْ بِقَاعُكَ فِي الدُّنْيَا وَ طَابَ بِهَا		شَخْصٌ ثَوَى بِسَنَاآبَادَ مَرْمُوسٌ
شَخْصٌ عَزِيزٌ عَلَى الْإِسْلَامِ مَصْرَعُهُ		فِي رَحْمَةِ اللَّهِ مَغْمُورٌ وَ مَغْمُوسٌ
يَا قَبْرَهُ أَنْتَ قَبْرٌ قَدْ تَضَمَّنَهُ		حِلْمٌ وَ عِلْمٌ وَ تَطْهِيرٌ وَ تَقْدِيسٌ
فَخْراً بِأَنَّكَ مَغْبُوطٌ بِجُثَّتِهِ		وَ بِالْمَلَائِكَةِ الْأَطْهَارِ مَحْرُوسٌ
فِي كُلِّ عَصْرٍ لَنَا مِنْكُمْ إِمَامُ هُدًى		فَرَبْعُهُ آهِلٌ مِنْكُمْ وَ مَأْنُوسٌ
أَمْسَتْ نُجُومُ سَمَاءِ الدِّينِ آفِلَةً		وَ ظَلَّ أُسْدُ الثَّرَى قَدْ ضَمَّهَا الْخِيسُ
غَابَتْ ثَمَانِيَةٌ مِنْكُمْ وَ أَرْبَعَةٌ		تُرْجَى مَطَالِعُهَا مَا حَنَّتِ الْعِيسُ
حَتَّى مَتَى يَزْهَرُ الْحَقُّ الْمُنِيرُ بِكُمْ		فَالْحَقُّ فِي غَيْرِكُمْ دَاجٍ وَ مَطْمُوس ‍

السَّلَامُ عَلَى مُفْتَخَرِ الْأَبْرَارِ وَ نَائِي الْمَزَارِ وَ شَرْطِ دُخُولِ الْجَنَّةِ أَوِ النَّارِ السَّلَامُ عَلَى مَنْ لَمْ يَقْطَعِ اللَّهُ عَنْهُمْ صَلَوَاتِهِ فِي آنَاءِ السَّاعَاتِ وَ بِهِمْ سَكَنَتِ السَّوَاكِنُ وَ تَحَرَّكَتِ الْمُتَحَرِّكَاتُ السَّلَامُ عَلَى مَنْ جَعَلَ اللَّهُ إِمَامَتَهُمْ مُمَيِّزَةً بَيْنَ الْفَرِيقَيْنِ كَمَا تَعَبَّدَ بِوَلَايَتِهِمْ أَهْلَ الْخَافِقَيْنِ السَّلَامُ عَلَى مَنْ أَحْيَا اللَّهُ بِهِ دَارِسَ حُكْمِ النَّبِيِّينَ وَ تَعَبَّدَهُمْ بِوَلَايَتِهِ لِتَمَامِ كَلِمَةِ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ السَّلَامُ عَلَى شُهُورِ الْحَوْلِ وَ عَدَدِ السَّاعَاتِ وَ حُرُوفِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فِي الرُّقُومِ الْمُسَطَّرَاتِ السَّلَامُ عَلَى إِقْبَالِ الدُّنْيَا وَ سُعُودِهَا وَ مَنْ سُئِلُوا عَنْ كَلِمَةِ التَّوْحِيدِ فَقَالُوا نَحْنُ وَ اللَّهِ مِنْ شُرُوطِهَا السَّلَامُ عَلَى مَنْ يُعَلَّلُ وُجُودُ كُلِّ مَخْلُوقٍ بِلَوْلَاهُمْ وَ مَنْ خَطَبَتْ لَهُمُ الْخُطَبَاءُ

بِسَبْعَةِ آبَاءٍ هُمْ مَا هُمْ

هُمْ أَفْضَلُ مَنْ يَشْرَبُ صَوْبَ الْغَمَامِ