الكل و آثار آن از دير باز براى بشر شناخته شدهاست. هر چند حقيقت و چگونگىِ عمل
تخمير، در سده اخير مورد شناسايى قرار گرفته، ولى اصل اين پديده، از قديمىترين
اعمال شيميايى است كه تا به حال شناختهاند.
قرنها پيش يكى از دانشمندان اسلامى به نام محمدبن زكرياى رازى (متوفى به سال 311
ه.ق) از تقطير بخار شراب، مادهاى به دست آورد كه مىتوانست علاوه بر كاربرد پزشكى
به عنوان بهترين حلاّل شيميايى مورد استفاده قرار گيرد، وى اين ماده را
«الكُحل»ناميد.(1)
دليل اين نامگذارى دقيقاً معلوم نيست، ممكن است علت آن، اهميت فراوان الكل در دانش
كيميا باشد.(2)«كُحل» به معناى سُرمه است و در ادبيات ما چيزى
را كه ارزش زياد داشته و كمياب است، به سرمه چشم تشبيه مىكنند: