قرآن .

((خدا به عذاب آخرت و دنيا گرفتارش ساخت .

در اين عبرتى است براى كسى كه مى ترسد)).
((در داستانهايشان براى خردمندان عبرتى است .

تفصيل هر چيزى است و براى آنها كه ايمان آورند هدايت است و رحمت )).
((خدا شب و روز را مى گرداند, همانا در اين امر عبرتى است براى اهل بصيرت )).
ـ امام على (ع ): روزگار, عبرتها را به تو نشان مى دهد.
ـ براستى كه در اقوام و ملل پيشين براى شما درس عبرتى است .

عمالقه ؟
كجايند فرعونان و فرعون زادگان ؟
كجايند مردمان شهرهاى رس , همانان كه پيامبران را كشتند و سنتهاى فرستادگان الهى را از بين بردند و شيوه هاى ستمگران را زنده ساختند؟
.
ـ هرگاه امور مشتبه شوند, فرجام آنها با آغازشان سنجيده مى شود.
ـ امام على (ع ) پس از تلاوت اين آيه : ((شما را فخرفروشى به يكديگر مشغول داشت , تا آن جا كه به ديدن گورها رفتيد)), فرمود: آيا به گورهاى پدرانشان مى نازند؟
آنان مايه عبرت باشند سزاوارتر اسـت تـا وسـيـلـه فـخـر و نازش اگر آثار آنان ناپديد گشته و خبرهايشان از بين رفته , ديدگان عـبـرت آموز به آنان مى نگرد و گوشهاى خردها سخنان آنان را مى شنود, آنان باابزارهايى جز ابزار گفتار سخن مى گويند.
ـ جز اين نيست كه دنيا رنج و نيستى است و عبرتها و دگرگونيها از جمله عبرتهايش اين است كه شخصى را مى بينى كه (تا ديروز) به او رشك برده مى شد, اما امروز قابل دلسوزى است و ميان اين دو حالت چيزى نيست مگر نعمتى كه زوال يافته يا بينوايى و مشقتى كه نازل شده است .

ناگهان مرگش فرا مى رسد و او را در مى ربايد.
ـ وانگهى دنيا سراى نيستى و رنج و دگرگونيها و عبرتهاست .

كه شخصى را مى بينى كه (تا ديروز) قابل ترحم بود و(امروز) بر او رشك برده مى شود و ديگرى را مـى بـيـنى كه (تا ديروز) بر او رشك برده مى شد و(امروز) قابل ترحم است و اين نيست مگر بدان سبب كه نعمتى از چنگش بيرون رفته وبينوايى و مسكنتى بدو رسيده است .

به آرزوى خودنزديك مى شود,امافرارسيدن مرگ مانع رسيدن او به آرزويش مى گردد.
ـ مـدت (عـمـر) هـر چند دراز باشد, كوتاه است و آن كه رفته براى آن كه هنوز هست , مايه عبرت است ومرده براى زنده وسيله پند.
ـ روايت شده است كه اميرالمؤمنين (ع )از مداين مى گذشت .

حضرت اين شعر را بر خواند:.
بادها بر بقاياى خانه هايشان وزيد.
اميرالمؤمنين (ع ) فرمود: چرا نمى گويى : ((بعد از خود چه باغها و چشمه ها بر جاى گذاشتند.
چه كشتزارها و خانه هاى نيكو.
نعمتها را به مردمى ديگر واگذاشتيم .

نبودند؟
)).
ـ امـام عـلـى (ع ): رفـتـگـان براى ماندگان مايه عبرتند و اولى براى آخرى سبب باز ايستادن (از دنياخواهى و معصيت خدا).
ـ كسى كه از گذشته عبرت گرفت , از آن چه هست عبرت گرفته است .

ـ گذشته دنيا, براى خبر دادن از آينده آن كافى است .

ـ براى عبرت گرفتن خردمندان , همان شناخت آنها كافى است .

ـ در پيشامدها و دگرگونيهاى دنيا, درس عبرت است .

ـ در دگرگونيهاى قضا (ى الهى ) براى صاحبدلان و خردمندان عبرت است .

ـ در پى آيندى روزها, درس عبرتى است براى مردمان .

ـ اگـر از عـمـر گذشته خود كه تلف كرده اى عبرت گيرى , بى گمان باقيمانده عمرت را پاس دارى .

ـ در نـامـه اى به معاويه مى فرمايد: اگراز آن چه گذشته است عبرت مى گرفتى , آن چه را مانده است پاس مى داشتى .

ـ در نـامـه خـود بـه حـارث هـمـدانـى : آن چه را در گذشته حق بوده است تصديق و باور كن و ازگـذشـتـه دنـيا براى باقيمانده آن عبرت گير, زيرا پيشامدهاى دنيا مانند يكديگرند و پايان آن به آغازش پيوسته است و همه آن زوال پذير و از دست رفتنى است .

ـ از دگرگونيها (ى زمانه ) عبرت آموزيد و از هشدارها بهره گيريد.
ـ از نـابـودى نـسـلهاى پيش از خود كه ديده ايد عبرت گيريد: بندهاى بدنشان از هم گسيخت وچشمها و گوشهايشان نابود شد و شكوه و شوكتشان از ميان رفت و شادى و نعمتشان , به سر آمد.
ـ از رفتار خدا با ابليس پند گيريد,آن گاه كه عمل طولانى مدت و كوشش توانفرسايش را بر باد داد.
ـ از عذاب خدا و يورشها و بلاها و كيفرهاى او كه بر سر ملتهاى گردنكش پيش از شما آمده است , درس گيريد.
ـ از سـرگـذشـت فـرزنـدان اسـماعيل وپسران اسحاق و پسران اسرائيل (ع ) پند گيريد, زيرا كه سرگذشتها سخت همسانند و داستانها(ى گذشتگان ) همانندى بس نزديكى دارند!.
ـ از ايـن كه جايگزين پيشينيان خود شده ايد و از نزديكترين برادران خود جدا شده ايد (ومى شويد) پند گيريد.
ـ پـيـش از شـهـادتـش چـنـيـن سـفـارش فـرمـود: مـن تا ديروز يار و همدم شما بودم و امروز مايه عبرت شمايم و فردا از شما جدا مى شوم .

ـ در توصيف اسلام مى فرمايد: خداوند اسلام را نشانه اى قرار داد براى كسى كه جوياى نشان است و مايه بينش براى كسى كه مصمم (به پيمودن راه راست و انجام كارهاى نيك ) است و عبرت , براى كسى كه پندپذير است .

عبرتهابسياراست وعبرت گرفتن اندك .