ـ امام على (ع ) : احمق را اگر به كار خوبى متوجه كنى غافل مى شود , اگر بخواهى ازنيكى دست بكشد دست مى كشد , اگر به نادانى وادارش كنى در پى نادانى مى رود , چون سخن گويد دروغ به زبان آورد , فهم ندارد و اگر هم به او تفهيم كنى نمى فهمد.
ـ مـسـيـح (ع ) ـ در پاسخ به اين سؤال كه احمق كيست ؟
فرمود ـ : خود راى خودپسند , كسى كه هرچه فضيلت است از آن خود مى داندو براى ديگران بر خود هيچ فضيلتى قائل نيست , همه حقوق را بـراى خـود مـى دانـد وهيچ حقى براى ديگران بر خود قائل نيست اين همان بى خردى است كه چاره اى براى درمان او وجودندارد.
ـ امام على (ع ) : كسى كه عيبهاى ديگران را ببيند و آنها را زشت شمارد اما همان عيبها را در خود بپسندد احمق واقعى است .

ـ حـمـاقـت انـسان از اين راه شناخته مى شود كه در هنگام برخوردارى و رفاه سرمست شود و در تنگدستى و سختى خود را بسيارخوار كند.
ـ حماقت مرد از سه چيز شناخته مى شود: ياوه گويى , پاسخ دادن به چيزى كه از او سؤال نمى شود و بى باكى و تهور در كارها.
ـ آدم بى خرد هرگز از عيب و زيانكارى جدا نيست .

ـ از نشانه هاى بى خرد اين است كه هردم به رنگى در مى آيد.
ـ بـه خود نازيدن بى آن كه اسباب آن فراهم باشد و خودستايى بدون برخوردارى از شرافت لازم از نشانه هاى بى خردى است .

ـ از بـى خـرد بـر حذر باش , زيرا شخص بى خرد خودش را اگر چه بدكار باشد , نيكوكار مى داندو ناتوانيش را زيركى و شرو بديش را خير و خوبى مى شمارد.
ـ حماقت موجب دخالتهاى بيجا مى شود.
ـ شيفتگى به دخالتهاى بيجا و همنشينى با نادان حماقت است .

ـ بى خرد با تحقير وخوارى هم درست نشود.
ـ دست زدن به كارهاى مهلك نشانه بى خردى است .

ـ شخص بى خرد با هر سخنش سوگندى همراه است .

ـ تكيه كردن به آرزو از بى خردى است .

ـ كسى جز بى خرد نادان دانش و دانشمندان را خفيف نمى شمارد.
ـ سعى نكن هرچه مردم براى تومى گويند رد كنى كه براى نشان دادن حماقت همين بس است .

همنشينى با احمق .

ـ امـام عـلـى (ع ) : هـرگـاه بـا نـابـخرد همنشين شدى از او برحذر باش و از بدكار هرگاه با او معاشرت كردى و از ستمگر هرگاه با او برخورد نمودى .