ح - آشاميدن در ظرف هاى مسى
1449 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
در ظرف مسين منوش ؛ چرا كه ((سهل )) (يعنى وسواس و پريشان علقى ) بر جاى مى نهد.⁽⁵⁶⁴⁾
ط - آشاميدن در حالت ناشتا
1450 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
هر كس ناشتا آب بياشامد، نيرويش كاستى مى يابد.⁽⁵⁶⁵⁾
اظهار نظر
گفتنى است كه سند اين روايت ، ضعيف است . اين احتمال را هم روا مى دانيم كه مقصود از آن ، برخى از مزاج ها يا برخى از مناطق گرم مانند حجاز باشد. و به روى ، براى اظهارنظر قطعى در اين باره و نيز در مورد رواياتى كه درباره نهى از خوردن زياد آب خواهد آمد، بررسى هاى علمى ، ضرورى است .
ى - آشاميدن آب سرد، پس از خوردن شيرينى
1451 - امام رضا (عليه السلام ):
آشاميدن آب سرد، پس از خوردن چيز گرم و پس از خوردن شيرينى ، دندان ها را از بين مى برد.⁽⁵⁶⁶⁾
ك - نوشيدن آب فراوان
1452 - امام صادق (عليه السلام ):
آب بسيار منوش ؛ چرا كه سرچشمه هر دردى است .⁽⁵⁶⁷⁾
1453 - امام صادق (عليه السلام ):
اگر مردم كمتر آب مى نوشيدند، بدن هايشان به سامان بود.⁽⁵⁶⁸⁾
1454 - امام صادق (عليه السلام ):
هر كس كمتر آب مى نوشد، تن درست است .⁽⁵⁶⁹⁾
1455 - امام صادق (عليه السلام ):
كمتر آب بنوش ؛ چرا كه هر دردى را به سوى خود مى كشد. از درمان نيز تا هنگامى كه بدنت درد را دارد، بپرهيز.⁽⁵⁷⁰⁾
ل - نوشيدن آب سرد و آب جو در حمام
1456 - امام صادق (عليه السلام ):
از نوشيدن آب سرد و آب جو (فقاع )⁽⁵⁷¹⁾ در حمام ، حذر كن ؛ چرا كه معده را تباه مى كند.⁽⁵⁷²⁾
فصل نهم : نوبت هاى غذا
9/1 - صبحگاهان و شامگاهان
قرآن
ولهم رزقهم فيها بكرة وعشيا؛⁽⁵⁷³⁾
و آنان ، صبحگاهان و شامگاهان ، روزى ويژه خويش را دارند.
حديث
1457 - الكافى :
- به نقل از شهاب بن عبد ربه -: نزد امام صادق (عليه السلام )، از دردها و بدگوارى هايى كه داشتم ، اظهار ناراحتى كردم . به من فرمود: ((صبحانه بخور و شام بخور و در فاصله ميان آنها چيزى مخور؛ چرا كه موجب تباهى تن است . مگر نشنيده اى كه خداوند (عزوجل ) مى فرمايد: ولهم رزقهم فيها بكرة وعشيا؛ و آنان ، صبحگاهان و شامگاهان ، روزى ويژه خويش ‍ را دارند.⁽⁵⁷⁴⁾
9/2 - تاءكيد بر خوردن ناشتايى و نهى از واگذاردن آن
1458 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
هر كه جاودانگى مى خواهد - و البته (براى غير خدا) جاودانگى اى نيست - بايد كه چاشت را زودتر بخورد ورداى سبك برگيرد و كمتر با زنان بياميزد.⁽⁵⁷⁵⁾
1459 - امام على (عليه السلام ):
هر كه جاودانگى مى خواهد - البته (براى غير خدا) جاودانگى اى نيست - بايد چاشت را زود بخورد، شام را ديرتر بخورد،⁽⁵⁷⁶⁾ كمتر با زنان بياميزد و رداى سبك برگيرد.⁽⁵⁷⁷⁾
1460 - امام صادق (عليه السلام ):
چون نماز صبح را خواندى ، پاره نانى بخور تا با آن : دهان خويش را خوش ‍ بو سازى ، حرارت خود را فرو بنشانى ، دندان هايت را استوار سازى ، لثه ات را استحكام بخشى ، روزى خويش را به چنگ آورى و خوى خود را نيكو سازى .⁽⁵⁷⁸⁾
1461 - امام صادق (عليه السلام ):
مومن را بايسته است كه تا غذا نخورده ، از خانه بيرون نرود؛ چرا كه اين كار به او استوارى بيشترى مى دهد.⁽⁵⁷⁹⁾
1462 - ربيع الابرار:
واگذاردن ناشتايى ، مايه بيمارى است .⁽⁵⁸⁰⁾
9/3 - تاءكيد برخوردن شام و نهى از واگذاردن آن
1463 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
خوردن شام را وامگذاريد، هر چند به مشتى خرما باشد؛ زيرا وا گذاشتن آن ، انسان را پير مى كند.⁽⁵⁸¹⁾
1464 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
خوردن شام را وا مگذاريد، هر چند به خوردن دانه اى خرماى خشكيده باشد. من بر امت خويش ، از اين ، بيم دارم كه از واگذاردن شام ، پيرى (در هم شكستگى ) به سراغشان آيد؛ چرا كه شام ، مايه نيرومندى پير و جوان است .⁽⁵⁸²⁾
1465 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
شام بخوريد، هر چند به مشتى خرماى خشكيده باشد؛ چرا كه وا گذاردن شام ، مايه پيرى است .⁽⁵⁸³⁾
1466 - امام صادق (عليه السلام ):
خوردن شام را وا مگذار، هر چند به سه لقمه (نان ) با نمك باشد.⁽⁵⁸⁴⁾
1467 - امام على (عليه السلام ):
شام خوردن پيامبران ، پس از تاريكى شب بوده است . آن را وا مگذاريد؛ چرا كه واگذاردن آن ، ويرانى تن است .⁽⁵⁸⁵⁾
1468 - امام صادق (عليه السلام ):
سرچشمه ويرانى تن ، واگذاردن شام است .⁽⁵⁸⁶⁾
1469 - امام صادق (عليه السلام ):
براى كسى كه پا به سن نهاده ، خوب نيست با شكم سبك بخوابد؛ بلكه اگر با شكم پر بخوابد، برايش بهتر است .⁽⁵⁸⁷⁾
1470 - امام صادق (عليه السلام ):
براى پير كهن سال ، بايسته است كه حتما به گاه خفتن ، شكمش از غذا پر باشد. اين ، سبب خواب آرام تر و بوى خوش تر دهان براى اوست .⁽⁵⁸⁸⁾
1471 - المحاسن :
- به نقل از مفضل بن عمر -: شبى ، در حالى كه امام صادق (عليه السلام ) شام مى خورد، برايشان وارد شدم . فرمود: ((اى مفضل ! پيش آى و بخور)).
گفتم : شام خورده ام .
فرمود: ((پيش آى و بخور؛ زيرا مستحب است مرد، هنگامى كه به ميان سالى در آمد، شب را در حالى بخوابد كه غذايى تازه در شكم اوست )).
من نيز پيش رفتم و خوردم .⁽⁵⁸⁹⁾
1472 - امام صادق (عليه السلام ):
واگذاردن شام ، مايه پيرى است . براى مرد، آن هنگام پا به سن نهاد، بايسته است كه تنها در حالى بخوابد كه درونش از غذا پر باشد.⁽⁵⁹⁰⁾
1473 - الكافى :
- به نقل از على بن ابى على لهبى -: امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((طبيبان شما درباره شام شب ، چه مى گويند؟)).
گفتم : ما را از آن ، باز مى دارند.
فرمود: ((اما من ، شما را بدان ، فرمان مى دهم )).⁽⁵⁹¹⁾
1474 - الكافى :
- به نقل از زياد بن ابى الحلال -: با امام صادق (عليه السلام ) شام خوردم . فرمود: ((شام پس از نماز خفتن ، شام پيامبران است )).⁽⁵⁹²⁾
1475 - امام صادق (عليه السلام ):
هر كس شام را وا گذارد، رگى در بدن وى مى ميرد و هرگز زنده نمى شود.⁽⁵⁹³⁾
1476 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
هر كس شام را در شب شنبه و شب يكشنبه ، پشت سر هم واگذارد، چيزى از كف او مى رود كه تا چهل روز به وى باز نمى گردد.⁽⁵⁹⁴⁾
1477 - امام صادق (عليه السلام ):
هر كس شام را در شب شنبه و شب يكشنبه ، پشت سر هم واگذارد، نيروى وى از كف مى رود و اين نيرو تا چهل روز به وى باز نمى گردد.⁽⁵⁹⁵⁾
1478 - امام صادق (عليه السلام ):
هر كس شام را واگذارد، نيروى از او كاسته مى شود و به او باز نمى گردد.⁽⁵⁹⁶⁾
1479 - الكافى :
- به نقل از سليمان بن جعفر جعفرى -: امام كاظم (عليه السلام ) شام خوردن را وا نمى گذارد، هر چند به خوردن يك كلوچه بود.
ايشان مى فرمود: ((آن ، نيرويى براى تن است )) و نمى دانم ديگر چه چيزى فرمود، جز اين كه دقيقا اين سخن را هم فرمود كه : ((و كار آمد براى آميزش است )).⁽⁵⁹⁷⁾
1480 - امام رضا (عليه السلام ):
مباد كه مرد، هنگامى كه ميان سال مى شود، خوردن چيزى را در هر شب ، واگذارد؛ زيرا اين كار، سبب خواب آرام تر و بوى خوش تر دهان است .^{(598 )}
1481 - امام رضا (عليه السلام ):
در بدن ، رگى است كه آن را ((عشاء (شام ))) گويند. اگر شخص شام خوردن را واگذارد، آن رگ تا صبح ، او را نفرين مى كند و مى گويد: ((خدا تو را گرسنه بدارد، چنان كه مرا گرسنه بداشتى ، و تشنه بدارد، چنان كه تشنه ام داشتى )).⁽⁵⁹⁹⁾ پس مباد كسى از شما خوردن شام را واگذارد، هر چند به يك لقمه نان يا جرعه اى آب باشد.⁽⁶⁰⁰⁾
9/4 - يك وعده در روز
1482 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
هر كس در روز، يك بار غذا مى خورد، گرسنه نمى ماند؛ هر كس دو بار مى خورد، پرستشگر نيست ؛ و هر كه سه بار مى خورد، او را با چارپايان ببنديد⁽⁶⁰¹⁾
1483 - شعب الايمان :
- به نقل از عايشه -: پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) مرا ديد كه روزى دو بار غذا مى خورم . فرمود: ((اى عايشه ! همه دنيا را شكم خويش ‍ گرفته اى ! بيشتر از يك بار خوردن در هر روز، اسراف است و خداوند، اسراف كنندگان را دوست ندارد)).⁽⁶⁰²⁾
9/5 - سه وعده در دو روز
1484 - امام رضا (عليه السلام ):
مقدار بايسته در خوراك ، آن است كه چون هشت ساعت از روز مى گذرد، يك بار غذا بخورى ، يا در دو روز، سه وعده غذا ميل كنى (، بدين ترتيب كه ): در پگاه نخستين روز، ناشتايى بخورى ، سپس در همان روز، شام بخورى و سپس چون ديگر روز فرا رسيد، پس از گذشت هشت ساعت از آغاز روز، يك وعده ديگر بخورى و در آن روز، تو را به شام ، نيازى نيست ⁽⁶⁰³⁾ اين غذا، بايد به اندازه باشد و نه بر آن ، افزوده و نه از آن ، كاسته شود.⁽⁶⁰⁴⁾
سخنى درباره احاديث مربوط به وعده هاى غذا
چنان كه ملاحظه شد، احاديث اين فصل ، به پنج دسته تقسيم مى شوند:
1 - احاديثى كه با الهام از قرآن كريم - آن جا كه از غذاى بهشتيان ، سخن به ميان آورده است - به دو وعده غذا در هر روز (به هنگام صبحگاهان و شامگاهان ) سفارش مى كند.
2 - احاديثى كه بر خوردن صبحانه تاءكيد مى ورزند و از واگذاردن آن ، نهى مى كنند.
3 - احاديثى كه بر خوردن شام ، تاكيد مى كنند و از واگذاردن آن ، بويژه از جانب سالمندان ، باز مى دارند.
4 - احاديثى كه بر خوردن يك وعده غذا در هر روز، تاكيد دارند.
5 - احاديثى كه به خوردن سه وعده غذا در دو روز، سفارش مى كنند.
هر چند اين احاديث ، در نگاه نخست ، متعارض مى نمايند، اما تاءمل در آنها روشن مى سازد كه احاديث سه دسته نخست ، هيچ تعارضى با يكديگر ندارد، و حتى همديگر را تاءييد نيز مى كنند؛ زيرا دسته نخست ، به خوردن دو وعده صبحانه و شام ، سفارش مى كند و دسته هاى دوم و سوم ، از واگذاردن صبحانه و شام ، نهى مى نمايند.
دسته چهارم نيز با حديث هاى پيشين ، تعارض ندارد؛ زيرا اين دسته به بسنده بودن يك وعده در روز تصريح دارد و احاديث دسته هاى پيشين هم به دو وعده ، توصيه مى كنند.
و اما حديثى كه به سه وعده غذا در دو روز سفارش مى كند، از آن روى كه در كتاب طب الامام الرضا (عليه السلام ) نقل شده و انتساب اين كتاب به امام رضا (عليه السلام ) به اثبات نرسيده ، دچار ضعف در سند است ، چنان كه به لحاظ دلالت نيز ضعيف است ؛ زيرا مخاطب اين حديث ، ماءمون عباسى است و شابد اساسا اين توصيه ، به او اختصاص داشته باشد. بنابراين ، جمع بندى احاديث پيشين ، اين مى شود كه خوردن دو وعده در صبحگاهان و شامگاهان ، براى استمرار تن درستى ، سودمند است ، چنان كه بهشتيان نيز - كه در سراى سلامت ، زندگى جاويد دارند⁽⁶⁰⁵⁾ - در همين دو وقت ، غذا ميل مى نمايند:
ولهم رزقهم فيها بكرة وعشيا؛⁽⁶⁰⁶⁾
و آنان ، صبحگاهان و شامگاهان ، روزى ويژه خويش را دارند.
بخش پنجم : درمان با غذاهاو گياهان دارويى
فصل يكم : ترنج
1/1 - تاكيد برخوردن ترنج
1485 - الدعوات :
روايت شده است كه : ((... ميوه را در ايمام دولتش بخور؛ و برترين ميوه ها، انار و ترنج است . از سبزى ها نيز گل سرخ و بنفشه ، برترين هستند)).⁽⁶⁰⁷⁾
1/2 - خواص ترنج
1486 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
بر شما باد ترنج : چرا كه دل را نورانى مى سازد⁽⁶⁰⁸⁾ و بر توان مغز مى افزايد.⁽⁶⁰⁹⁾
1/3 - خوردن ترنج پس از غذا
1487 - الكافى :
- به نقل از عبدالله بن ابراهيم جعفرى -: امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((پزشكان شما درباره ترنج چه دستور مى دهند؟)).
گفتم : دستور مى دهند كه آن را پيش از غذا بخوريم .
فرمود: ((اما من ، شما را به خوردن آن پس از غذا فرمان مى دهم )).⁽⁶¹⁰⁾
1488 - الكافى :
- به نقل از ابراهيم بن عمر يمانى -: به امام صادق (عليه السلام ) گفتم : آنان مدعى اند كه بهترين وضعيت براى خوردن ترنج ، حالت ناشتاست .
امام صادق (عليه السلام ) فرمود: ((اگر پيش از غذا خوب باشد، پس از غذا به مراتب بهتر و پسنديده تر است )).⁽⁶¹¹⁾
1489 - امام صادق (عليه السلام ):
ترنج را پس از غذا بخوريد⁽⁶¹²⁾؛ چرا كه خاندان محمد (صلى الله عليه و آله و سلم ) چنين مى كنند.⁽⁶¹³⁾
1/4 - نخوردن ترنج در شب
1490 - امام رضا (عليه السلام ):
خوردن ترنج در شب ، چشم را برمى گرداند و كژچشمى به جاى مى گذارد.⁽⁶¹⁴⁾
1/5 - آنچه ترنج را هضم مى كند
1491 - امام باقر (عليه السلام ):
ترنج ، سنگين است . چون خورده شود، نان خشك ، آن را در معده هضم مى كند.⁽⁶¹⁵⁾
1492 - امام رضا (عليه السلام ):
نان ⁽⁶¹⁶⁾ خشك ، ترنج را هضم مى كند.⁽⁶¹⁷⁾
1493 - الكافى :
- به نقل از ابو بصير -: ميهمانى داشتم كه به ترنج همراه با عسل ، اظهار تمايل كرد. آن را به او دادم و خود نيز با وى خوردم . سپس نزد امام صادق (عليه السلام ) رفتيم و ديديم كه سفره اى نزد ايشان گشوده است . به من فرمود: ((پيش آى و بخور)).
گفتم : پيش از آن كه نزد شما بيايم ، ترنج و عسل خورده ام و اكنون سنگينى آن را احساس مى كنم ؛ زيرا زياد خورده ام .
(ايشان به يكى از غلامان خود) فرمود: ((اى غلام ! نزد كنيز برو و به او بگو: "برايمان يك كناره نان خشك ، از آنچه در تنور خشك مى كنى ، بفرست ")).
آن نان ، آورده شد. پس به من فرمود: ((از اين نان خشك بخور؛ چرا كه ترنج را هضم مى كند)).
من آن را خوردم و سپس از جاى برخاستم ، گويا كه هيچ چيز نخورده ام .⁽⁶¹⁸⁾
1/6 - مرباى ترنج
1494 - طب الائمة (عليهم السلام ):
- به نقل از ابراهيم بن حسن جعفرى -: امام صادق (عليه السلام ) به ياران خويش فرمود: ((به من بگوييد كه پزشكانتان درباره ترنج به شما چه دستور مى دهند)).
(يكى ) گفت : اى پسر پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم )! ما را به خوردن آن ، پيش از غذا، سفارش مى كنند.
فرمود: ((هيچ چيز، از آن ، در حالتى كه پيش از غذا خورده شود، بدتر نيست و هيچ چيز، از آن ، در حالتى كه پس از غذا خورده شود، سودمندتر نيست . بر شما باد مرباى آن ، كه در درون انسان ، بويى چون بوى مشك دارد)).⁽⁶¹⁹⁾
1/7 - نگاه كردن به ترنج
1495 - المعجم الكبير:
- به نقل از ابو كبشه انصارى -: پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) نگريستن به ترنج را دوست داشت و به نگريستن به حمام احمر^{(620 )} نيز علاقه مند بود.⁽⁶²¹⁾
1496 - امام رضا (عليه السلام ):
پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) به نگريستن به ترنج سبز و سيب سرخ ، علاقه داشت .⁽⁶²²⁾
فصل دوم : آلو
14967 - طب الائمة (عليهم السلام ):
- به نقل از جابر بن يزيد جعفى -: مردى نزد امام باقر (عليه السلام )، از تلخه اى كه در درون او به جوشش آمده بود - تا جايى كه نزديك بود ديوانه شود - اظهار ناراحتى كرد.
امام (عليه السلام ) به او فرمود: ((آن را با آلو فرو بنشان )).⁽⁶²³⁾
1498 - امام صادق (عليه السلام ):
آلو در حالت ناشتا تلخه را فرو مى نشاند، هر چند كه بادها را نيز تحريك مى كند.⁽⁶²⁴⁾
1499 - طب الائمة (عليهم السلام ):
- به نقل از ازرق بن سليمان -: از امام صادق (عليه السلام ) درباره آلو پرسيدم . فرمود: ((براى تلخه مفيد است و مفاصل را نيز نرم مى كند؛ اما از آن ، زياد مخور كه سرانجام ، در مفصل هايت ، بادهايى بر جاى مى نهد)).⁽⁶²⁵⁾
1500 - الكافى :
- به نقل از زياد قندى -: بر امام كاظم (عليه السلام ) در آمدم ، در حالى كه نزد ايشان ظرف آبى قرار داشت و چند آلوى سياه - كه همان زمان ، هنگام چيدنش بود - در آن ديده مى شد.
فرمود: ((حرارت ، در من بالا گرفته و آلوى تازه حرارت را خاموش مى كند و صفرا را فرو مى نشاند. خشك آن نيز خون را آرام مى كند و دردهاى بى درمان را از تن بيرون مى كشد))⁽⁶²⁶⁾.⁽⁶²⁷⁾
1501 - طب الائمة (عليهم السلام ):
از يكى از امامان (عليهم السلام ): بر شما باد آلودى مانده چرا كه در مانده آن ، سودش بر جاى مانده و زيانش رفته است . آن را پوست كنده بخوريد؛ چرا كه براى هر تلخه و حرارت و افروختگى اى كه از حرارت برخاسته باشد، سودمند است .⁽⁶²⁸⁾
فصل سوم : برنج
3/1 - مهتر همه خوراكى ها
1502 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
برنج در ميان خوراكى ها، به سان مهتر (رئيس ) در ميان قوم است .⁽⁶²⁹⁾
1503 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
مهتر همه خوراكى هاى ساكنان اين سراى و آن سراى ، گوشت و سپس برنج است .⁽⁶³⁰⁾
3/2 - خواص برنج
1504 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
برنج ، نيكو دارويى است : سرد است و سالم و بر كنار از هر بيمارى .⁽⁶³¹⁾
1505 - امام صادق (عليه السلام ):
برنج ، نيكو غذايى است . ما آن را براى بيماران خويش نگه مى داريم .=⁽⁶³²⁾
1506 - امام صادق (عليه السلام ):
از جانب شما، چيزى دوست داشتنى تر از برنج و بنفشه براى ما نمى آيد. من (يك بار،) از دردى سخت در رنج بودم و در اين هنگام به من الهام شد كه برنج بخورم . گفتم كه آن را فراهم آورند... پس ، خداوند (عزوجل ) با آن ، دردم را از ميان برد.⁽⁶³³⁾
ر. ك : ص 510 (خواص نان برنج ).
ر. ك : ص 559 (خواص برخى از انواع سويق / سويق برنج ).
ر. ك : ص 231 (آنچه براى برخى از دردهاى شكم سودمند است / برنج و سماق )
ر. ك : ص 234 (آنچه براى برخى از دردهاى شكم سودمند است / آرد برنج ).
ر. ك : ص 238 (آنچه براى درمان بواسير، سودمند است / برنج ).
فصل چهارم : بادروج (جك )
1507 - پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ):
حوك ⁽⁶³⁴⁾، سبزى پيامبران است . گويا مى بينم كه در بهشت روييده است .⁽⁶³⁵⁾
1508 - امام على (عليه السلام ):
پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم )، به بادروج نگريست و فرمود: ((اين ، حوك است . گويا كه رستنگاه آن را در بهشت مى نگرم )).⁽⁶³⁶⁾
1509 - امام على (عليه السلام ):
نزد پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) از حوك - كه همان بادروج است - سخن به ميان مى آوردند. فرمود: ((سبزى من و سبزى پيامبران پيش از من است و من ، آن را دوست دارم و مى خورم )).⁽⁶³⁷⁾
1510 - امام على (عليه السلام ):
پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) از ميان سبزى ها، به حوك ، علاقه داشت .⁽⁶³⁸⁾
1511 - امام صادق (عليه السلام ):
نزد پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم )، سركه ، دوست داشتنى ترين نانخورش ، و حوك (يعنى بادروج )، دوست داشتنى ترين سبزى بود.⁽⁶³⁹⁾
1512 - امام صادق (عليه السلام ):
امير مومنان - كه درودهاى خدا بر او باد - به بادروج ، علاقه داشت .⁽⁶⁴⁰⁾
1513 - امام صادق (عليه السلام ):
حوك ، سبزى پيامبران است . بدانيد كه در آن ، هشت ويژگى است : اشتهاآور است ، گرفتگى هاى عروق و مجارى را مى گشايد، آروغ با خوش بو مى سازد، دهان را بوى خوش مى بخشد، غذا را دوست داشتن مى سازد؛ درد و بيمارى را از بدن بيرون مى كشد و امان انسان را از جذام است . چون در درون انسان جاى گيرد، همه بيمارى ها را فرو مى نشاند.⁽⁶⁴¹⁾
1514 - الكافى :
- به نقل از ايوب بن نوح -: يكى از كسانى كه با امام كاظم (عليه السلام ) بر سر سفره اى حضور يافته بود، برايم نقل كرد كه امام (عليه السلام )، بادروج خواست و فرمود: ((من دوست دارم غذا را با آن آغاز كنم ؛ زيرا انسدادها را مى گشايد، اشتها آور است ، سبل ⁽⁶⁴²⁾ را از ميان مى برد و اگر غذا را با آن آغاز كنم ، پس از آن ، هر چه را بخورم ، از آن بيمى ندارم ؛ چرا كه در اين صورت ، از زيان عارضه اى نمى ترسم )).
چون غذا خوردن را به پايان برديم ، امام (عليه السلام ) باز هم آن را خواست و ايشان را ديدم كه دنبال سينى اين سبزى مى رفت و از آن مى خورد و به من هم مى داد.
او مى فرمود: ((غذاى خود را با آن به پايان ببر؛ چرا كه آنچه را پيش تر خورده اى ، مى گوارد و آنچه را پس از آن مى خورى ، دوست داشتنى مى سازد، سنگينى را از ميان مى برد و آروغ و دهان را خوش بو مى كند)).⁽⁶⁴³⁾
فصل پنجم : بادمجان
1515 - الدعوات :
پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) در خانه جابر بود. نزد ايشان بادمجان آوردند و ايشان خوردن آغازيد. جابر گفت : اين ، گرم است .
فرمود: ((اى جابر! نه ! اين ، نخستين درختى است كه به خداوند، ايمان آورد. آن را در آب بجوشانيد و بپزيد و به روغن بياميزيد و نرم كنيد؛ چرا كه بر حكمت مى افزايد))⁽⁶⁴⁴⁾.⁽⁶⁴⁵⁾
1516 - امام صادق (عليه السلام ):
بامجان بخوريد، كه شفاى هر درد است .⁽⁶⁴⁶⁾
1517 - امام صادق (عليه السلام ):
بادمجان بخوريد؛ زيرا درد را مى برد و خود، درد نمى آورد.⁽⁶⁴⁷⁾
1518 - امام صادق (عليه السلام ):
بر شما باد بادمجان بورانى ؛⁽⁶⁴⁸⁾ زيرا شفايى است كه از پيسى ، ايمن مى سازد. بادمجان سرخ شده در روغن نيز چنين است .⁽⁶⁴⁹⁾
1519 - امام صادق (عليه السلام ):
بادمجان ، براى تلخه سياه ، خوب است و به صفرا نيز زيان نمى رساند.⁽⁶⁵⁰⁾
1520 - امام صادق (عليه السلام ):
روايت شده است كه نزد امام سجاد (عليه السلام ) بادمجان سرخ شده در روغن بود. ايشان چشم درد داشت و از اين بادمجان مى خورد.
به ايشان گفتم : اى پسر پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم )! از اين مى خورى ، در حالى كه آتش است ؟! فرمود: ((خموش ! پدرم از جدم برايم نقل كرد كه گفته است : بادمجان ، از پيه زمين است و در هر چه بيفتد، آن را خوش و خوش بو مى سازد)).⁽⁶⁵¹⁾
1521 - امام صادق (عليه السلام ):
در فصل خرما چينى ، بادمجان زياد بخوريد؛ زيرا درمان هر دردى است ، فروغ چهره را فزون مى سازد، مى نويسد: رگ ها را نرم مى كند و به آب كمر مى افزايد.⁽⁶⁵²⁾
1522 - امام رضا (عليه السلام ):
بادمجان در فصل چيدن خرما، موجب هيچ بيمارى اى نيست .⁽⁶⁵³⁾
1523 - امام هادى (عليه السلام ):
خطاب به يكى از مردان خود -: براى ما، بادمجان فراوان بياوريد؛ چرا كه در هنگام گرما، گرم و در هنگام سرما، سرد است .⁽⁶⁵⁴⁾ آن ، در همه اوقات ، معتدل و در هر حال ، خوب است .⁽⁶⁵⁵⁾
1524 - الكافى :
به نقل از عبدالرحمان هاشمى -: ايشان ⁽⁶⁵⁶⁾ به يكى از وابستگان خود گفت :
((براى ما پياز كمتر و بادمجان بيشتر بياور)).
او پرسيد كنان گفت : بادمجان ؟