261، اهل قرآن

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
اهل القران اهل الله و خاصته .⁽²⁶⁴⁾
اهل قرآن مردان خدا و برگزيدگان پروردگار عالم مى باشند.

262، وظيفه پدر

قال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم :
حق الولد على الوالدان يحسن اسمه و ادبه ويضعه موضعا حسنا.⁽²⁶⁵⁾
حق پسر بر عهده پدر آن است كه اسم خوب برايش بگذارد و خوب ادبش ‍ كند و شغل و كار خوب براى او تهيه نمايد.

263، حلم و علم

قال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم :
ما جمع شى ء الى شى ء افضل من حلم الى علم .⁽²⁶⁶⁾
جمع نشده است دو چيزى كه بهتر از حلم با علم باشد.

264، خشم خدا را

قال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم :
من طلب مرضاة الناس بما يسخط الله كان حامده من الناس ‍ ذاما.⁽²⁶⁷⁾
كسى كه طلب كند رضايت خلق را بر غضب خداوند، قرار مى دهد خدا همانكس را تا او را سرزنش كند.

265، عالمترين مردم

قال الصادق عليه السلام :
سئل اميرالمؤ منين عليه السلام ، عن اعلم الناس قال : من جمع علم الناس ‍ الى عمله .⁽²⁶⁸⁾
از على عليه السلام ، از عالم ترين مردم سؤ ال شده ، فرمود: كسيكه جمع كند علم مردم را با علم خودش .

266، شرف دنيا و آخرت

قال موسى بن جعفر عليهما السلام :
مجالسة اهل الدنيا شرف الدنيا و الآخرة .⁽²⁶⁹⁾
همنشينى با اهل دين و درستى موجب شرافت دنيا و آخرت است

267، عاقبت بخيرى

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
حقيقة السعادة ان يحتم الرجل عمله بالسعادة و حقيقة الشقاء ان يختم المرء عمله بالشقاء.⁽²⁷⁰⁾
حقيقت سعادت اين است كه اعمال با عاقبت بخيرى انجام شود و ثمره شقاوت و بدبختى اين است كه اعمال لحظه آخر عمر با بدبختى صورت گيرد.

268، احترام از ترس

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
من اكرمه الناس اتقاء شره فليس منى .⁽²⁷¹⁾
كسيكه مردم او را از ترس شر و زبانش احترام كنند از ما نيست .

269، زهد و رحمت

قال على عليه السلام :
ازهد فى الدنيا تنزل عليك الرحمة .⁽²⁷²⁾
در جهان زهد را پيشه كن تا باران رحمت خداوند بر تو سرازير گردد.

270، سير كردن گرسنه

قال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم :
احب الاعمال الى الله سرور تدخله على مؤ من تطرد عنه جوعته او تكشف عنه كربته .⁽²⁷³⁾
بهترين اعمال نزد خداوند خوشحال نمودن مؤ منين و اقدام كردن در جهت رفع گرسنگى و گرفتارى آنهاست .

271، رفع حوائج

قال ابوالحسن الرضا عليه السلام :
ان لله عبادا فى الارض يسعون فى حوائج الناس هم الا منون يوم القيمة ، و من ادخل على مؤ من سرورا فرح الله قلبه يوم القيمة .⁽²⁷⁴⁾
بدرستى كه خداوند بندگانى در زمين دارد كه براى رفع حوائج مردم كوشش ‍ و تلاش مى كنند. آنها خوف قيامت ندارند، پس كسى كه مؤ منى را شاد كند خداوند او را شاد و مسرور مى كند و در روز قيامت .

272، مجلس افسوس !

قال على عليه السلام :
ما من قوم قعدوا فى مجلس ثم قاموا و لم يذكروا الله الا كان حسرة عليهم يوم القيامة .⁽²⁷⁵⁾
هر جمعيتى مجلسى تشكيل دهند، و آن مجلس را بدون ذكر خداوند به پايان برسانند، روز قيامت بخاطر غفلت و از دست دادن ذكر خداوند افسوس خواهند خورد.

273، خار راه برداشتن

قال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم :
دخل عبد الجنة بغصن من شوك كان على طريق المسلمين فاماطه عنه .⁽²⁷⁶⁾
داخل بهشت مى شود بنده اى بخاطر اينكه شاخه خارى را از سر راه مسلمان برداشته و راه عبور مردم را اصلاح كرده است .

274، بدى قيل و قال

قال ابوالحسن الرضا عليه السلام :
ان الله تعالى يبغض القيل و القال و اضاغة المال و كثرة السؤ ال .⁽²⁷⁷⁾
به درستى كه خداوند متعال مراء و جدال ، و ضايع كردن مال ، و كثرت سؤ ال را دشمن مى دارد.

275، عابدترين مردم

قال على بن الحسين عليهما السلام :
من عمل بما افترض الله فهو من اعبد الناس .⁽²⁷⁸⁾
كسى كه به واجبات خداوند عمل كند، از عابدترين مردم است .

276، پاداش مصاحفه

قال الباقر عليه السلام :
ان المؤ من اذا صافح المؤ من ، تفرقا من غير ذنب .⁽²⁷⁹⁾
به درستى كه وقتى كه مؤ من با مؤ من ديگرى مصافحه مى كند، از يكديگر متفرق و جدا مى شوند در حاليكه گناهانشان ريخته شده باشد.

277، عالم و متعلم

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
الدنيا ملعونة ، ملعون ما فيها، الا عالما او متعلما او ذاكرا لله تعالى .⁽²⁸⁰⁾
دنيا و هر چه در آن است ملعونست مگر عالم و كسى كه علم فرا مى گيرد، يا مشغول بذكر خدا باشد.

278، مردم دو دسته اند

قال الصادق عليه السلام :
الناس اثنان : عالم و متعلم و سائر الناس همج و الهمج فى النار.⁽²⁸¹⁾
مردم دنيا دو گره اند، عالم و متعلم و بقيه بشكل پشه زير و پا مى باشند و سرانجام در آتش خواهند بود.

279، سرمايه عقل

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
لا فقر اشد من الجهل و لا مال اعود من العقل .⁽²⁸²⁾
هيچ فقرى بدتر از جهل و نادانى نمى باشد و هيچ سرمايه و مالى پرفايده تر از عقل و خرد نخواهد بود.

280، ثروت عقل

قال الصادق عليه السلام :
لاغنى اخصب من العقل ولا فقر احظ من الحمق .⁽²⁸³⁾
هيچ ثروتى بيشتر و نيكوتر از عقل و نيز هيچ فقر و تنگدستى ، بدتر و ذلت بارتر از حماقت و نفهمى نمى باشد.

281، فريب نخوريد

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
اذا راءيتم الرجل كثير الصلوة كثير الصيام لا تباهوا به حتى تنظروا كيف عقله .⁽²⁸⁴⁾
هرگاه ديديد مردى زياد نماز و روزه دارد، مباهات نكنيد و مغرور نشويد تا اينكه بينيد عقل و خردمندى او چگونه است .

282، بى نيازى از مردم

قال على بن الحسين عليهما السلام :
ما استغنى احد بالله الا افتقر الناس اليه .⁽²⁸⁵⁾
كسيكه خود را محتاج خدا بداند و متكى بخداوند باشد، خداوند مردم را محتاج به او مى گرداند.

283، بدبخت ترين افراد

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
اشقى الاشقياء من اجتمع عليه فقر الدنيا و عذاب الاخرة .⁽²⁸⁶⁾
بدبخت ترين مردم كسى است كه گرفتار فقر و تهيدستى دنيا و عذاب آخرت گردد.

284، فقهاء و امراء

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
صنفان من امتى اذا صلحا صلحت امتى و اذا فسدا فسدت امتى ، قيل يا رسول الله ومن هما؟ قال : الفقهاء والامراء.⁽²⁸⁷⁾
دو دسته از امت من هستند كه اگر خوب باشند همه مردم خوب مى شوند، و اگر بد باشند همه مردم فاسد و بد خواهند شد سؤ ال شد: آنان كيانند؟ فرمود: آنها فقها و امراء از امت هستند:

285، موعظه از ديگران

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
العاقل من اتعظ بغيره .⁽²⁸⁸⁾
عاقل كسى است كه بوسيله ديگران پند و موعظه بگيرد.

286، گفت و گو با عالم

قال موسى بن جعفر عليهما السلام :
محادثه العالم على المزابل خير من محادثه الجاهل على الزرابى .⁽²⁸⁹⁾
صحبت كردن با عالم در مكان پست هم اگر باشد بهتر از صحبت كردن با جاهل ، در جايگاههاى بسيار زيبا و سريرهاى آراسته است .

287، زكات علم

قال الصادق عليه السلام :
زكاة العلم ان يعلمه اهله .⁽²⁹⁰⁾
زكاة علم آن است كه به ديگران آن را بياموزى .

288، حرمت مؤ من

قال الصادق عليه السلام :
المؤ من اعظم حرمة من الكعبه .⁽²⁹¹⁾
به درستى كه مؤ من احترامش از كعبه بزرگتر و برتر است .

289، مايه غم و اندوه

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
الرغبة فى الدنيا تكثر الهم و الحزن و الزهد فى الدنيا يريح القلب و البدن .⁽²⁹²⁾
رغبت زياد بدنيا سبب زيادى هم و غم مى شود، و زهد ورزيدن در دنيا باعث شادى قلب و آسايش بدن انسان است .

290، نردبان ترقى

قال جواد الاءئمه عليهم السلام :
الثقة بالله تعالى ثمن لكل غال و سلم الى كل عال .⁽²⁹³⁾
متكى بودن به خداى متعال ، قيمت همه چيزها و نردبان بسوى هر مقام عالى و منيع انسانى است .

291، عظمت مؤ من

قال ابوجعفر الثانى جواد الاءئمه عليهم السلام :
عز المؤ من غناه عن الناس .⁽²⁹⁴⁾
عزت مؤ من به اين است كه خود را از مردم بى نياز گرداند.

292، كمك بدشمن

قال جواد الاءئمه عليهم السلام :
من اطاع هواه ، اعطى عدوه مناه .⁽²⁹⁵⁾
كسى كه از هواى نفس خود اطاعت كند آرزوى دشمن خود را بر آورده ساخته است .

293، شريك ظلم !

قال على عليه السلام :
العامل بالظلم والمعين له و الراضى به شركاء.⁽²⁹⁶⁾
كسيكه ظلم كننده باشد بخلق و كسيكه ظالم را يارى كند و كسيكه راضى باشد بظلم ظلم كننده ، هر سه با هم در مجازات شريك مى باشند.

294، شريك كار زشت

قال على عليه السلام :
من استحسن قبيحا كان شريكا فيه .⁽²⁹⁷⁾
كسيكه كار زشت و قبيح را دوست داشته و آن را ستايش كند، با زشتكار و خلافكار شريك خواهد بود.

295، لذت دنيا و آخرت

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
من اعطى اربع خصال فى الدنيا فقد اوتى خير الدنيا و الاخرة و فاز بحطه منهما، الاول ورع يعصمه عن محارم الله و الثانى حلم يدفع به جهل الجاهل و الثالث حسن خلق يعيش به فى الناس و الرابع زوجة صالحة تعينه فى امر الدنيا و الاخرة .⁽²⁹⁸⁾
كسيكه چهار خصلت را خدا باو داده باشد لذت دنيا و آخرت را دارد و به بهره آن نائل شده است 1- پرهيز كارى از گناه 2- حليم بودن در برخورد با جهال 3- حسن خلق در معاشرت با مردم 4- زن صالحى كه باو كمك كند در كار دنيا و آخرت .

296، امين خائنين

قال ابو جعفر الثانى جواد الاءئمه عليهم السلام :
كفى بالمرء خيانة ان يكون امينا للخونة .⁽²⁹⁹⁾
براى خيانتكار بودن انسان همين بس ، كه مورد اعتماد خيانتكاران قرار گيرد.

297، ثابت بر ولايت

قال على بن الحسين زين العابدين عليهما السلام :
من ثبت على ولايتنا فى غيبة قائمنا اعطاه الله اجر الف شهيد.⁽³⁰⁰⁾
كسى كه ثابت قدم باشد در ولايت و اطاعت دوستى خانواده ما، در زمان غيبت امام زمان (عليه السلام ) خداوند باو عطا مى كند اجر و پاداش هزار شهيد را.

298، محبت و معصيت

قال ابوجعفر عليه السلام :
ما عرف الله من عصاه ، وانشد:
نشناخته است خدا را كسيكه معصيت خدا مى كند، و آنگاه اين اشعار را ايراد فرمود:

299، ولايت با پرهيزگارى

قال ابوجعفر الباقر عليه السلام :
لا تنال و لايتنا الا بالعمل و الورع .⁽³⁰²⁾
ولايت و دوستى ما بكسى نمى رسد مگر به عمل و تقوى و پرهيزكارى از گناه و فرمان بردارى از خداوند.

300، اطاعت شيعه

قال ابوجعفر الباقر عليه السلام :
شيعتنا من اطاع الله .⁽³⁰³⁾
شيعه كسى است كه اطاعت امر خداوند متعال مى كند.

301، اهميت امانت

قال على عليه السلام :
ادوا الامانة و لو الى قتلة اولاد الانبياء.⁽³⁰⁴⁾
امانت را به صاحبش برگردانيد اگر چه او قاتل فرزندان پيغمبران باشد!

302، شرط برادرى

شخصى خدمت امام باقر عليه السلام عرض كرد ما در شهر خود همه با هم مانند برادريم ، آنحضرت فرمود:
ايجيى ء احدكم الى اخيه فيد خل يده فى كيسه فياخذ حاجته ، فلا يدفعه ؟ فقلت ما اعرف ذلك فينا، فقال : فلا شى ء اذا،...⁽³⁰⁵⁾
آيا كسى از شما نزد برادر خود مى رود، و دست در جيب او مى كند، و هرچه احتياج دارد بر مى دارد و ديگر آن را پس نميدهد؟ گفتم : چنين كارى را سراغ ندارم ! فرمود: پس برادرى واقعى وجود ندارد...!

303، شعله نفاق

قال الباقر عليه السلام :
اياكم و الحضومة فانها تشغل القلب و تورث النفاق .⁽³⁰⁶⁾
از دشمنى بپرهيزيد، زيرا خصومت قلب را فاسد مى كند، و نفاق بوجود مى آورد.

304، فروشنده قسم خور

قال الصادق عليه السلام :
ان الله تعالى ليبغض المنفق سلعته بالايمان .⁽³⁰⁷⁾
به درستى كه خداوند متعال از فروشنده اى كه جنس خود را با قسم بسيار به فروشنده مى رساند خشمناك خواهد بود.

305، دزدترين دزدها

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
اسرق السراق من سرق من صلاته يعنى لايتم ركوعها و سجودها.⁽³⁰⁸⁾
دزدترين دزدها كسى است كه از نماز خود مى دزد، از رسول خدا سؤ ال شد چگونه از نماز مى دزدد؟ فرمود: ركوع و سجود آن را تمام و كامل انجام نمى دهد.

306، اعلام جنگ با خدا!

قال رسول الله صلى الله عليه و آله وسلم :
من آذى لى وليا فقد ارصد لمحاربتى .⁽³⁰⁹⁾
هر كس توهين و آزار به دوستان من بنمايد، بتحقيق او آماده جنگ با من شده است .