شبلنجى سپس در (316) در فـضـيـلت و كرامت اهل بيت آيات و احاديث بسيارى رسيده است .
بـيان آيات و احاديث وارده در تاكيد فضيلت و كرامت ايشان سخن بسيار گفته , فضيلت و كرامتى كه هيچ كس به پاى آنها نمى رسد و خداوند اهل بيت رابدان اختصاص داده است .
عـلامـه صـبـان در اسعاف الراغبين پس از ذكر اين آيه مباركه چنين مى گويد: (منظور از رجس گناه و مراداز تطهير پاك شدن از گناهان است و اين در تفسيربيضاوى نيز آمده است .) از طرق متعدد و صحيح روايت شده است كه :رسول خدا به همراه على (ع ) و فاطمه (س ) و حسن و حسين (ع ) هر يك طرفى از يك عبا را گرفته بودندو در اين هنگام پيامبر, على (ع ) و فاطمه (س ) را بـه خـود نـزديك كرد و آن دو را در برابر خود نشاند وحسن و حسين (ع ) را بر زانوى خود نهاد و كـسا را به دور آنها پيچيد و سپس اين آيه را تلاوت كرد: انمايريد اللّه .. .
و سپس فرمود: (خدايا اينان اهل بيت من هستند, پس هر گونه پليدى را از آنها دور كن و از هرگناهى پاكشان گردان .) در روايـت ام سـلمه آمده است كه : كسا را بالا زدم كه من هم همراه ايشان زير آن جاى گيرم ولى پيامبر آن را از دستم كشيد (317) ...
عـلامـه صـبـان سـپـس بـه ذكـر روايـات فـراوانـى مى پردازد كه اندكى پيش بيان آن گذشت .
وى اخـتلافهاى وارد در اين زمينه را اين چنين توجيه مى كند: محب طبرى اشاره مى كند كه اين كـارچـندين بار از پيامبر اكرم تكرار شده و بدين ترتيب وى اختلافاتى را كه در شكل اجتماع و نوع پوشش آنها و دعاى حضرت براى آنها در ميان جمع و محل آن و اين كه دعاى مذكور پيش و پس از نزول اين آيه بوده با يكديگر جمع كرده است .
احمد و طبرانى از ابوسعيد خدرى نقل كرده اند كه گفته است : پيامبر اكرم فرموده اين آيه درباره پنج نفر(من , على , حسن و حسين و فاطمه ) نازل شده است .
ابـن ابـى شـيـبـه و احمد و ترمذى و ابن جرير و ابن منذر و طبرانى و حاكم از انس روايت كرده اند كـه :پـيامبر اكرم هنگام رفتن به نماز صبح از خانه فاطمه (س ) گذر مى كرد و مى فرمود: اى اهل بـيـت !نـمـاز, انـمـا يـريـد اللّه .. .
و در روايـت ابـن مردويه ازابوسعيد خدرى آمده است كه : پيامبر اكرم (ص )چهل صبحگاه به خانه فاطمه (س ) مى آمد ومى فرمود: درود بر شما اى اهل بيت و رحت وبركات خدا بر شما باد, وقت نماز است رحمت خدا بر شما باد, انما يريد اللّه .. ..
در روايـت ابن عباس اين مدت هفت ماه و درروايت ابن جرير و ابن منذر و طبرانى هشت ماه آمده است .
مـسـلم و نسايى از زيدبن ارقم نقل كرده اند كه گفته است : پيامبر اكرم (ص ) به خطبه برخاست و سـه بـارفـرمـود: خـدا را درباره اهل بيتم به ياد شما آورم (318).
وى پس از بيان روايات متعدد مى گويد: مقصود ازاهل بيت در سخنان پيامبر نظير اين است كه فرموده : همانا خداوند آتش را بر فـرزندان فاطمه (س ) حرام كرده است , آنها ريسمانى هستندكه خداوند چنگ زدن بدان را واجب گردانيده است و ثقل دومى هستند كه خداوند در ميان امت به جاى گذاشته است و آنها مراد اين آيـه مباركه هستندكه : واعتصموا بحبل اللّه جميعا ولاتفرقوا. (319) ونظير اين سخن پيامبر است كـه مى فرمايد: بهترين شما كسانى هستند كه پس از من نسبت به خاندانم بهترين باشند. (320) وى در نـقل روايات متواتر ازپيامبر اكرم (ص ) درباره حق اهل بيت همچون خبرسفينه سخن خود را ادامـه مـى دهـد و در ايـن باره تحقيق ظريفى دارد كه چنين است : گروهى ازصاحبان سنن از چندين نفر از صحابه پيامبر نقل كرده اند كه فرمود: مثل اهل بيت من در ميان شمامثل كشتى نوح است , كسى كه بدان درآيد نجات يابد و كسى كه از آن كناره گيرد نابود شود .
در يك روايت (غرق شود) آمده و در روايت ديگر (درآتش افكنده شود) .
در روايت ديگرى از ابوذرافزايشى اين چنين به چشم مى خورد كه فرموده :اهل بيت مرا در جاى سر خود به نسبت پيكرخويش و در جاى چشمان خود نسبت به سرخويش قرار دهيد, زيرا سر بدون چشم ره به جايى نمى برد. (321) وى سپس در نقل روايات ديگر ادامه سخن مى دهدكه از آن جمله است اين فرموده پيامبر: دوستى مااهل بيت را لازم شماريد زيرا كسى كه خدا راملاقات كند در حالى كه ما را دوست دارد باشفاعت مـا بـه بهشت درآيد .
سوگند به خدايى كه جان من در يد قدرت اوست هيچ عملى به بنده اى سود نرساند مگر با شناخت حق ما. (322) كـسـى كـه زبـان عـربـى را خوب مى فهمد و كرانه هاى سخن را نيك مى شناسد قصد پيامبر را از اين تاكيدات مهم بروشنى درمى يابد, بويژه با در نظرگرفتن مناسباتى كه در شرايط خود با سخن پيامبرارتباط مى يابد.
در اين جا به طرح اين سؤال مى پردازيم : مـفـهـوم كـشـيـدن كـسـا از دسـت ام سـلـمـه ايـن هـمسرفاضل پيامبر كه در به دست آوردن رضـايـت حـضرتش تاكيد داشت چيست ؟
بويژه آن كه در خبرهم نرسيده كه با حضرتش مخالفت كـرده باشد ياحضرت از او ناراضى باشد .
آيا اين دليل آن نيست آبا در نظر گرفتن اين كه حضرت صـاحـب اخـلاقـى والا بـود ـ كـه اصـحاب كسا خصوصيتى دارند كه نه پيش كسوتان بدان دست مى يابند و نه مردم فاضل به شرافت آن نزديك مى شوند چه رسد به ديگران .
تنها اهل بيت مخصوص سـتـايـش الهى و عصمت وقدرت پايدارى از جانب كسى هستند كه نعمتهايش بسى والاست , انما يـريد اللّه .. .
, چه بزرگ است اين حصر در آيه مباركه : حصر اراده تكوينى پروردگاردر از ميان بردن پـلـيدى از آنها و پاك گردانيدن ايشان بنحو كامل و چه دليلى بهتر از اين گواه بر عصمت ايشان است ؟
اينك سؤال دومى مطرح مى شود؟
مـفـهـوم ايـن سـخن پيامبر كه مى فرمايد: (هيچ عملى به بنده اى سود نرساند مگر با شناخت حق مـا)چـيـست ؟
آيا حق آنها تنها دوستى ايشان بدون پيروى و در پيش گرفتن سيره آنهاست ؟
اگر چـنين مى بود, اين امر تكليفى جداگانه مى بود كه انجام آن همچون تكاليف ديگر از بنده خواسته مى شد وحتى در صورتى كه مهمترين و بزرگترين وظايف مى بود چرا همه اعمال با اين حق قرين شده وشناخت آن بر بندگان واجب گشته است تا جايى كه هيچ عملى به بنده اى سود نرساند مگر با اين شناخت ؟
آيـا مـفـهـوم آن لـزوم اخـذ سخنان ايشان و سنت قراردادن كردار ايشان نيست ؟
اين است مفهوم ضرورت دوستى و لزوم حق ايشان كه جز با شناخت حق آنهادر ولايت و سيادت بر همه آحاد امت و وجوب انقياد امت و پيروى كردن از آن ولايت در سخن وكردار از اربابان و موالى آن هيچ عملى به بـنـده اى سود نرساند .
بويژه اگر در مقام استدلال فرمايشهايى از پيامبر نظير اين : (هر كس بميرد وامـام زمان خود را نشناسد مرگش همچون مردن دردوران جاهلى يا در روزگار كفر مى باشد) به آن افزوده شود, مساله روشنى بيشترى مى يابد.
احاديث روشن بسيارى در لزوم شناخت اين حق بزرگ رسيده است .
اگـر چه صرف ستايش پروردگار از ايشان بدين شكل , خود دلالت روشنى در رضايت پروردگار ازسـلوك اهل بيت دارد, چرا كه مدح پروردگارهيچ گاه به گزاف نيست , بلكه او داننده پنهان و نهان و نسبت به بندگان آگاهتر است و پس از آزمودن صدق ايشان اربابان و پيشوايانى را از ميان آنهاگزينش كرده و ايشان را به عنوان برگزيدگان و نيكان آنها انتخاب كرده است .
هـر كـه خـدا را بـخـواهـد راه خـود را از ايـشـان (اهـل بـيـت ) آغـاز مى كند و كسى كه خواهان يـگـانـه پرستى است , سخن ايشان را مى پذيرد و هر كه قصد خداكند به وسيله اهل بيت به خداوند روى مى آورد.خداوند دوستى و شفاعت ايشان را نصيب ماكند.
شـبـلـنـجـى و صـبـان تنها كسانى نيستند كه اهل بيت رادر اين پنج نفر منحصر مى دانند ـ و ما مجموعه بزرگى از روايات و راويانى كه مراد از اهل بيت را به اين پنج نفر اختصاص داده اند آورديم , اشخاصى كه عضو خاندان عصمت و نبوت هستند ـ بلكه ما اين دو نفر را به عنوان نمونه ذكركرديم .
در اين جاخوب است مجموعه اى از مؤلفان بزرگ را يادآورشويم كه بر اين نكته تاكيد كرده اند و با اخبار فراوان و متواتر بر آن استدلال كرده اند.
از جـمـلـه ايـشـان است امام ابوالحسن على بن احمدواحدى .
وى در كتاب اسباب نزول قرآن در ادامـه ايـن آيـه كـريمه مى گويد: ابوبكر حارثى به نقل ازابومحمدبن حيان گفته است : احمد بن عـمروبن ابى عاصم گفته است : ابوربيع زهرانى به ما گفته است :عماربن محمد به نقل از ثورى بـه مـا گـفـته است :سفيان به نقل از ابوجحاف و او به نقل از عطيه و اوبه نقل از ابوسعيد گفته اسـت : انـمـا يـريد اللّه .. .
وى مى گويد: اين آيه درباره پنج نفر نازل شده است :پيامبر, على , فاطمه , حسن و حسين رضوان اللّه عليهم اجمعين .
ابوسعيد نصرويى به ما خبر داده وگفته است : احمدبن جـعـفر قطيعى به ما خبر داده وگفته است : عبداللّه بن احمدبن حنبل به ما گفته است : پدرم به مـن گـفـتـه است : ابن نمير به ما گفته است : عبدالملك بن عطاء بن ابى رباح به ما گفته است : كسى كه از ام سلمه شنيده بود مى گفت :پيامبر اكرم (ص ) در خانه او بود كه فاطمه (س ) درحالى كـه ديـگى از خريزه , در دست داشت نزدپيامبر آمد .
پيامبر به او فرمود: همسر و دو فرزندت را نيز دعوت كن .
ام سلمه مى گويد: على (ع ), حسن و حسين (ع ) نيز آمدند, نشستند و مشغول خوردن از آن خـريـزه شـدنـد و ايـن در حـالـى بود كه حضرت دراز كشيده بود وزيرش كسايى خيبرى قرار داشـت .
ام سـلـمه مى گويد: من در اتاق نماز مى گزاردم كه خداوند اين آيه را نازل كرد: انما يريد اللّه .. ..
ام سـلمه مى گويد: حضرت زيادى كسا را گرفت و اهل بيت رابا آن پوشاند و سپس دست به سـوى آسـمـان كـرد وگفت : خداوندا! اينان اهل بيت من و خواص ونزديكان من هستند, پس هر گـونـه ناپاكى را از آنهادور كن و كاملا پاكشان گردان .
ام سلمه مى گويد: من سرم را داخل اتاق كردم و گفتم : من نيز با شمايم اى رسول خدا! پيامبر فرمود: تو بر خير و خوبى هستى , تو بر خير و خوبى هستى (323) .
از جمله اين عده ترمذى است كه در سنن خود اين خبر را با تعيين شنونده اين گونه مى آورد: (از عطاءبن ابى رباح , از عمر بن ابى سلمه دست پرورده پيامبر.) (324) روايت گذشته نقل شده و در پايان آن پيامبر به ام سلمه چنين مى فرمايد: (در جاى خود بايست ...تو بر خير و خوبى هستى ). (325) اين حديثى حسن و صحيح است و بهترين چيزى است كه در اين باب نقل شده است (326) .
براى تاكيد بيشتر خوب است به اين كتابها مراجعه كنيد: الشفاء بتعريف حقوق المصطفى , اثر قاضى عياض ,2/41, و تفسير قرطبى 14/183.
تفسير خازن و بغوى , 5/213.
ابن كثير, 3/484.
الدر المنثور, اثر سيوطى , در تفسير آيه تطهير ازسوره احزاب , 5/198.
الـصـواعـق الـمـحـرقـة , اثـر ابـن حـجر هيثمى .
در فصل اول آيات وارده در فضيلت اهل بيت در نخستين آيه .
خـوب است قدرى با ابن حجر درنگ كنيم .
وى امورى را بيان كرده كه جا دارد ثبت شود .
وى پس ازذكـر ايـن آيـه مـبـاركـه چـنـين مى گويد: (بسيارى ازمفسران برآنند كه اين آيه در حق على , فـاطـمـه ,حـسـن و حـسـيـن نـازل شـده زيـرا در (عـنكم ) و پس ازآن ضمير مذكر به كار رفته است (327)).
وى سپس شمارى از احاديث را در اين باره مى آورد: احمد از ابوسعيد خدرى نقل كرده است كه اين آيه درباره پنج نفر نازل شده است : پيامبراكرم (ص ), على , فاطمه , حسن و حسين .
ابن جريرنيز اين حـديـث را بـه شـكـل مرفوع اين گونه مى آورد:اين آيه در حق پنج نفر (من , على , حسن , حسين وفاطمه ) نازل شده است .
طـبـرانـى و مـسلم نيز آن را اين چنين نقل كرده اند:پيامبر اكرم (ص ) اين عده را زير كساى خود گـرفت واين آيه را خواند و صحيح است كه پيامبر كسا را براين عده نهاد و گفت : خداوندا! اينان اهـل بيت وخواص من هستند, هر گونه پليدى را از آنها دور كن و كاملا پاكشان گردان .
ام سلمه گفت : آيا من هم باآنها هستم ؟
حضرت فرمود: تو بر خير و خوبى هستى .
در روايتى آمده است كه پس از كلمه (تطهيرا)حضرت فرمود: من با ستيزه جويان آنها ستيزه جو وبا آشتى جويان آنان آشتى جو هستم و دشمن كسانى هستم كه با آنها به دشمنى برخيزد.
در روايـت ديـگـرى آمـده اسـت كـه حـضـرت عـبايى رابر روى آنها نهاد و دست خود را بر روى ايـشـان گـذارد و فـرمـود: خـداونـدا! ايـنـان خـانـدان مـحمدهستند, درود و بركات خود را بر خاندان محمد(ص ) قرار بده كه همانا تو ستوده و بزرگوارهستى .
در روايت ديگرى آمده است كه : اين آيه در خانه ام سلمه نازل شد و پيامبر در پى اهل بيت فرستاد و باكسايى آنها را پوشاند و همان را فرمود كه آورديم .
در روايـت ديـگـرى آمـده اسـت كه آنها آمدند و جمع شدند و سپس اين آيه نازل شد .
اگر اين دو روايت صحيح باشد حمل بر اين مى شود كه آيه دوبار نازل شده است (328) .
ابـن حـجـر سـپـس مـسائلى را بيان مى كند كه از امام صبان در اسعاف الراغبين آورديم , مسائلى همچون امورى كه وى از مجموع روايات و كثرت ناقلان آن استفاده كرده چنان كه از محب طبرى در جمع كردن مجموع روايات نقل مى كند كه اين روايات بايد از پيامبر تكرار شده باشد.
ابن حجر سپس روايتى را از مسلم مى آورد كه او اززيدبن ارقم نقل كرده و براساس آن مراد از اهل بيت كسانى هستند كه داراى ويژگيها و كرامتهاى ممتازى مى باشند .
وى سپس مى گويد اين آيه : (منبع فضايل اهل بيت نبوى است , زيرا اخبارى نظير اخبار ايشان را در بردارد و به شان ايشان توجه نـشـان داده است ,زيرا آيه با (انما) آغاز شده كه مفيد حصر اراده الهى درباره آنها در از ميان بردن رجس است كه همان گناه مى باشد يا از ميان بردن شك درباره آنچه بايدبدان ايمان آورد و آنها را از ساير اخلاق و احوال مذموم پاك مى گرداند.
بـزودى خـواهـيـم گـفـت كـه در بـرخى از طرق , آنها برآتش حرام شده اند و اين همان فايده و مـقـصودتطهير است زيرا از آن انابه به سوى خدا و استمراراعمال صالح الهام گرفته مى شود و از اين گذشته هنگامى كه خلافت ظاهرى به دليل تبديل آن به پادشاهى , از آنها سلب گرديد چنان كـه مـثـلا دربـاره امـام حسن اتفاق افتاد, به جاى آن (خلافت باطنى )به آنها اعطا شد تا آن جا كه بعضى مى گويند: (قطب اوليا در هر زمان تنها از ايشان خواهد بود.) (329) چـنـان كه مى بينيد اين تحقيق درباره آيه مباركه بسى سترگ است .
اگر او مى گفت كه خداوند مـتعال آنهارا معصوم داشته چنان كه آيه كريمه بدان دلالت دارد در اين صورت عبارت در اعتراف بـه حق فصاحت بيشترى مى داشت .
بتحقيق روشن شد كه خداوند هر گونه گناهى را از آنها دور داشـتـه و هرگونه ترديدى را درباره آنچه بايد بدان ايمان داشت نسبت به ايشان از ميان برده و از سـايـر اخلاق واحوال مذموم كاملا پاكشان گردانيده و آنها را برآتش حرام كرده است زيرا خداوند انـابـه بـه سـوى اوو استمرار اعمال صالح را به ايشان الهام كرده است , و اين همان مفهوم عصمت است , آيا چنين نيست ؟
آيا اين مفهوم در آيه كريمه روشن و آشكار نيست ومعناى اين سخن كه ضمن اين حديث در كتاب خودآورده چيست : قـطـب اولـيا در هر زمان تنها از ايشان خواهد بود .
آيامفهوم آن معناى اين سخن پيامبر نيست كه عـترت وقرآن از يكديگر جدا نمى شوند تا در سر حوض كوثر بر من وارد شوند و اين كه امت بايد به آنـهارجوع كند و دينش را از ايشان بگيرد و سنت وروش آنها و نيت خوب ايشان را در پيش گيرد زيراپيامبر اكرم (ص ) آنها را در مقام شخص شريف خودقرار داده است .
اگـر امـت آنـها را از خلافت ظاهرى كه خدا خواسته آو ديگر به پادشاهى تبديل شده ـ دور سازد آنـهـاهـمچنان در پرتو هدايتشان قطبهاى اوليا خواهندبود و امت به آنها تاسى خواهد جست , زيرا هـمـان گـونـه كه ابن حجر مى گويد, خلافت باطنى از آن ايشان است .
پس مفهوم اين تصريحات چـيـست ومعناى اين نصوص چه مى باشد؟
آيا اين سخن ,تصريح به عصمت و اعتراف به امامت آنها نيست حتى اگر امت , آنها را از مراتب خويش دورسازد.؟
نـكـتـه تاسف بار اين كه ابن حجر و ديگران از كسانى هستند كه دچار تناقض گويى شده اند, زيرا با ايـن تصريحات و تحقيقات سترگ ـ كه احاديث شريف نبوى آنها را به اين نتيجه رسانده ـ مى بينيم كـه مـثـلاابـن حجر مى كوشد زنان پيامبر يا آل جعفر يا آل عقيل يا آل عباس و حتى وسيعتر از آن عموم بنى هاشم را شريك اهل بيت قرار دهد در حالى كه در همان زمان اعتراف دارد كه مساله تنها تـحمل اين پنج نفر يعنى اصحاب مقدس كسا و صاحبان اين شرافت عظيم را براساس نص پيامبر و تحقيق محققان دارد و اين به سبب توجه ويژه و فراگيرپيامبر اكرم نسبت به آنهاست به گونه اى كـه مـمكن نبود فرد ديگرى را به جمع اهل بيت بيفزايد ولى بااين حال ابن حجر را مى بينيد كه با بيان اين تحقيقات مهم درباره آيه مذكور در خصوص پنج تن آل عبا ـ يعنى تنها افراد اهل بيت ـ بار ديـگر در همان زمان و در همان صفحه از سخن خود بازمى گردد ودر تعليل اين مساله مى گويد كـه تـحريم صدقه برآنان بزرگداشت مقام آنهاست و دادن خمس غنيمت به جاى صدقه حاكى از اعتبار و شرافت ايشان مى باشد.
تـنـويـن كـلمه (تطهيرا) گواه آن است كه ايشان در ميان ديگران به بالاترين مقام دست يافته اند بعلاوه اين تنوين از جنس تنوينهاى متعارف و مانوس نيست .
پيامبر(ص ) سپس تمامى محتواى آيه را بـا تكرارآنچه در آيه مذكور طلب شده مورد تاكيد قرارمى دهد و مى فرمايد: خداوندا! اينان اهل بيت من هستند...
ايـنـكـه پـيـامـبـر خود را در شمار آنها قرار مى دهدموجب مى شود كه بركتش به آنها برسد, بلكه درروايتى وارد شده كه حضرت محمد(ص ) جبرئيل وميكائيل را نيز به آنها منضم كرد كه اين خود دليل بالا بودن قدر و منزلت آنهاست .
پيامبر همچنين باطلب درود الهى بر ايشان آن را مورد تاكيد قرارمى دهد و مى فرمايد: درود خود را بر آنهابفرست ...
حـضـرت (ص ) آن را بـا اين سخن مورد تاكيد قرارمى دهد: من با كسى كه با آنها به ستيز برخيزد به ستيز برمى خيزم , الخ ...
در روايـتـى آمـده اسـت كه حضرت در پايان فرمود:آگاه باشيد كسى كه نزديكان مرا بيازارد مرا آزرده وكسى كه مرا بيازارد خدا را آزرده است .
در روايـت ديـگـرى چنين آمده است : سوگند به خدايى كه جان من در يد قدرت اوست كسى به مـن ايـمـان نـمـى آورد مـگر آن كه مرا دوست بدارد و كسى مرا دوست نخواهد داشت مگر آن كه نـزديكان مرادوست بدارد .
و به اين ترتيب پيامبر آنهار ا در مقام خود قرار مى دهد .
از همين جاست كـه اين فرموده پيامبر صحيح به نظر مى رسد: من در ميان شماچيزى را به يادگار مى گذارم كه مادامى كه به آن چنگ زنيد گمراه نشويد: كتاب خدا و عترتم .
اهـل بـيـت در داسـتـان مـباهله نيز به حضرتش ملحق مى شوند و آن در اين آيه است : فقل تعالوا ندع ابناءنا وابناءكم ... (330) پـيـامـبـر در حـالـى روانـه شد كه حسن (ع ) را در آغوش داشت و دست حسين (ع ) را گرفته بود وفـاطـمـه (س ) پـشت سر ايشان و على (ع ) پشت سرفاطمه (س ) در حركت بود و اينها همان اهل كـساهستند كه مراد از آيه مباهله مى باشند. (331) به نظرشما چرا چنين تاكيدهايى شده است ؟
صرفابراساس محبت و عاطفه ؟
پيامبر اكرم (ص ) اصحاب كسا را در عددى معين منحصر مى كند و بر آن تاكيدمى ورزد و اين در حالى است كه نداى حى على خيرالعمل سر داده مى شود.
شـريـف سـمـهودى مى گويد: كلمه (انما) براى حصربه كار مى رود و دلالت بر آن دارد كه اراده الهى منحصر است بر تطهير ايشان و تاكيد با مفعول مطلق دليل آن است كه طهارت ايشان كامل و دربالاترين مراتب است .
شـايـد از بـهـتـريـن اين محققان بزرگ شيخ سليمان قندوزى است .
وى در باب سى وسوم تفسير آيـه تطهير و حديث كسا در كتاب ارزشمندش ينابيع المودة باب مستقلى را گشوده است و منابع مـهم ازجمله كتاب شرح الكبريت الاحمر اثر شيخ ‌علاءالدوله سهنانى را ذكر كرده است كه دلالت بـرتـواتـر اين معنا و مراد آيه كريمه دارد و اين كه آيه مذكور در خصوص پنج تن اصحاب كسا نازل شـده و هـمـين عده , مقصود از كلمه (اهل البيت ) در آيه مذكور هستند و همين خود موجب شده است كه ازاين تعبير از زمان پيامبر اكرم (ص ) تاكنون تنها اين پنج نفر به ذهن متبادر شوند.
كلمه (عترت ) و (قربى ) نيز تنها اين پنج نفر را به ذهن متبادر مى سازد و بس .

مقصود از اهل بيت