مـن قـضـيـه را بـه او گـفتم .
راننده تاكسى كه كسى جز مرحوم على آقا نبود تا شب به هرجا كه مـى شـد, سركشيد ولى هيچ اثرى از پول به دست نيامد.
سرانجام حدود ساعت ده مرا آورد اين جا.
من كه زندگى خودم را از دست داده بودم آن روز نتوانستم يك لقمه غذابخورم , نه نهار و نه شام , شب هم اصلا خوابم نبرد.
نيمه هاى شب على آقا آمد پيش من و گفت : پدر غصه نخور من حدود سه هزار تومان پيشم هست .
زنم هم خودش راضى است طلاهايش را بفروشد.
حدود پنج هزار تومان جور مى شود.
فردامى رويم مـوتـور آبى كه مى خواهى , مى خريم , بقيه پول را هم قول مى دهيم ماهى پانصد تومان بدهيم .
اگر شما نتوانستى بدهى ,من ضمانت مى دهم پرداخت كنم .
- پسرم ده هزار تومان كه شوخى نيست , تمام سرمايه زندگى من است .
- خدا بزرگ است , حتما اين اتفاق افتاده تا ما به ثوابى برسيم .
من قول مى دهم كه شما بدون موتور آب , از تهران بيرون نروى .
مـن كه از ديدن كارهاى على آقا در آن روز به او اعتمادكرده بودم , حرفش را باور كردم و توانستم شب بخوابم .
صبح زودبه مسجد رفتيم و پس از نماز به بازار رفتيم .
تا ساعت نه هر چى گشتيم , به نـتيجه اى نرسيديم .
درنهايت , به طلا فروشى رفتيم وطلاهايى را كه على آقا با خود آورده بود, به قـيـمـت 1900 تومان فروختيم .
من اصرار مى كردم على آقا چنين كارى نكند و اجازه بدهد من به روسـتا برگردم .
ولى نتوانستم او را قانع كنم .
على آقاتكيه كلامش اين بود كه : پس مسلمانى كجا رفته .
ما اگر به تو محتاج نيستيم , به خداى تو كه محتاجيم .
خـدا رحـمتش كند.
به هر طريقى بود موتور آب را خريد وترتيب بردن آن را هم داد.
بعد مرا راهى روستا كرد.
اكـنـون زيـنـب خانم پيرمرد را شناخته بود.
او درحالى كه به يادخاطرات همسرش , داشت گريه مـى كـرد, بـه سـخـتـى خـودش راكنترل كرد و گفت : خوش آمدى پدر, سر افرازمان فرمودى .
مرحوم على آقا نيست كه حالا خوشحالى شما را ببيند.
رضا پرسيد: پدر جان خانه ما را از كجا ياد گرفتيد؟ پـيـرمرد: اما خانه شما, من در حدود پنج سال است كه دنبال شمامى گردم و چون در آن سال به شـهـر تـهـران آشنا نبودم و در تاريكى به خانه شما آمدم و صبح زود هم رفتم خصوصا با آن حالى كه داشتم , هيچ خاطره اى از خانه شما در ذهنم نبود.
فقط تنها چيزى كه يادم بود, اين بود كه پشت تاكسى پدرت نوشته شده بود:مولاعليست .
به همين خاطر به چند نفر از آشنايان خود دراطراف تـهـران سـفـارش كردم , اگر چنين ماشينى ديدند مرا خبر كنند.
ديگر داشتم نا اميد مى شدم كه روزى يـكـى از دوسـتـان , مـاشـيـن عـلى آقا را در حالى كه با جرثقيل كشيده مى شد مى بيند.
او سـراغ صـاحـب آن را مى گيرد و صاحب ماشين هم آدرس خانه را مى دهد.
چند روز پيش آمديم , فـهـمـيـدم هـمان خانه است , ولى شماخانه نبوديد.
مثل اين كه به مشهد رفته بوديد.
حالا هم در خدمت شما هستيم .
- خدمت از ماست .
شما با تشريف آوردن تان خاطره بزرگ مردى پدرم را در ذهنم زنده كرديد.
- خدا خيرت بدهد پسرم .
رضـا رفـت و مـقدارى ميوه آورد و از آنان پذيرايى كرد.
پس ازچند لحظه پيرمرد رو به آنها كرد و گفت : غرض از مزاحمت , اداى دينى است كه به گردنم مى باشد.
من آن روز تمامى زندگى ام را به دست آوردم و حـالا هـمـه زنـدگـى ام رامـديون فداكارى آن مرحوم هستم .
به همين دليل قصد دارم مبلغ ‌پانصدهزار تومان , يعنى نصف زندگى ام را به شما ببخشم و دين خود را به آن مرحوم ادا كنم .
الـحمدللّه با آن پول , زندگى من رونق پيدا كرد.
حالا هم وقت مردنم رسيده , چه بهتر كه به دست خودم دينم را ادا كنم .
زينب خانم : شما همين كه تشريف آورديد, ما را و روح آن مرحوم را شاد فرموده ايد, ديگر راضى به اين كارها نيستيم ؟ - دخترم تعارف نكنيد.
من تصميم خود را گرفته ام .
همان طورى كه 35 سال پيش على آقا تصميم خود را گرفته بود.
با اين وضع , رضا صاحب پانصد هزار تومان پول نقد شد.
اوبامادرش مشورت كرد.
اول نذرهاى عقب افـتـاده را ادا كرد.
بعدصدهزار تومان آن را به حساب جبهه ريخت .
سپس صدهزارتومان ديگر را به امـام جـمـاعت مسجد سپرد,تا به فقرا ومستمندان بدهد.
بقيه آن را با يكى از دوستان شريك شد ويـك دسـتگاه تراش خريد.
رضا كارگاه تراشكارى را راه اندازى كرد.
پس از مدتى يك زن مسن را بـراى خـدمـت بـه مـادرش اسـتـخـدام كـرد تـا كارهاى خانه را برايش انجام دهد.
با آماده شدن شرايط,روزى به مادرش گفت : مـادر مـى دانـى كـه حدود پنج سال است كه در اين مملكت جنگ است .
ما به خاطر مشكلاتى كه داشتيم نتوانستيم براى جنگ كارى انجام دهيم .
- بله مادر, ولى همين تازگى ها صد هزار تومان به جبهه داديم .
- ولى مادر جان اين پول همه اش مال خدا بود.
ما هم دوپنجم آن را به خدا داده ايم .
مادر اين جهاد, جهاد مالى بود.
جهاد با جان ,نزد خداوند ارزشمندتر است .
- اگر شما بروى , وضعمان به هم مى خورد.
- نـه مـادر, عـاقـبـت كار ما دست خداست .
تازه من پيش بينى هاى لازم را كرده ام .
فقط اگر شما رضايت بدهى مساءله حل خواهد شد.
- باشد پسرم , من از تو براى هميشه راضى هستم و باجبهه رفتن تو هم مخالفتى ندارم .
خدا پشت و پناهت باشد و همه رزمندگان اسلام را از شر دشمنان حفظ كند.