نام كتاب : زندگانى خاتم الاوصياء امام مهدى (عج )
نام مؤ لف : باقر شريف قرشى
مقدمه ناشر
بسم الله الرحمن الرحيم
چه شبى بود آن شب ؟ آيا شب قدر و شب نزول قرآن بود؟ آيا شب معراج بود؟ آرى آن شب ، شب سرّ مستودع زهرا و شب شرفيابى فرشتگان ليلة القدر و جان و محور تفريق و تقدير كل امور آن شب بود، شب تحقق وعده هاى انبياء و شب مكتوب زبور و فرقان ، شب مقتداى عيسى و همگون ولادت موسى و هم اسم و هم كنيه مصطفى بود. آرى شب خاتم الاوصياء شب نيمه شعبان بود.
آن شب در خانه محاصره شده امام حسن عسگرى (عليه السلام ) در سامرا، صداى تكبير و تقديس و قرائت انا انزلناه بلند بود. مناجات حضرت عسگرى (عليه السلام ) با تهجد حكيمه و شفع و وتر نرجس ‍ خاتون و آواى فرشتگان هماهنگ بود، در آستانه دميدن سپيده صادق بود كه فرشتگان دسته دسته براى استقبال موعود آسمانى به سامرا منزل امام يازدهم پر مى گشودند.
همان وقت بود كه ناگهان نورى تمام وجود نرجس را احاطه كرد و حكيمه را به خيره و شگفتى وا داشت . لحظاتى نگذشت كه تازه مولود نرجس خاتون را به سجده ديد كه تكبير مى گويد و تسبيح مى كند، به يگانگى خداى كائنات و رسالت سرور موجودات و امامت هاديان امت ، گواهى مى دهد و سلام مى كند، او را به پدر بزرگوارش تحويل داد، تا پدر را مى بيند سلام مى دهد و آيات قرآن را تلاوت مى كند.
امام حسن عسگرى (عليه السلام ) دوستان و مخلصان را خبر مى دهد، قربانى مى كند، وليمه و تصدق مى نمايد نزديكان و ياران با وفا و مورد اعتمادش را از امامت و جانشينى او آگاه مى كند.
تازه مولود، وليمه ، قربانى و جانشينى او از حضرت امام حسن عسگرى (عليه السلام )، مساءله روز مجالس و محافل شيعيان و نزديكان مى شود و هر روز كه مى گذرد، شرح و جزئيات بيشترى از تازه مولود امامت - با رعايت مسائل امنيتى و حفاظتى از جاسوسان عباسى - به شيعيان و پيروان و به شهرهاى دور و دورتر مى رسد، اشخاص و هياءت ها به بهانه هاى گوناگون براى مباركباد و شرفيابى عازم سامرا مى شوند، او را زيارت مى كنند و مسائل خود را از آن تازه مولود مدينه علم الرسول - كه رشد سريعى هم داشت - مى پرسند، آن گل نرجس خاتون هم همانند گل مريم آنان را جواب مى دهد. يكى از آن گروهها گروه اعزامى از قم بوده كه تمام جزئيات و شرح امانات را يكى پس از ديگرى از آن ذخيره امامت مى شنوند و به سجده شكر مى افتند.
امامت او بعد از شهادت امام حسن عسگرى (عليه السلام ) بر همه تثبيت و واجب الاطاعه مى شود و به مصلحت و تقدير پروردگار حكيم ، آشكار شدنش را كم مى نمايد و بالاخره نواب خاصى را در زمان غيبت صغرى رابط بين خود و شيعيان قرار مى دهد و بعد از سپرى شدن اين زمان ، دوره غيبت كبراى آن حضرت - كه از مصاديق غيب و از اسرار آفرينش و امامت است - شروع مى شود تا وقتى كه خداى حكيم ظهور او را اراده فرمايد.
البته آفتاب وجود او همچنان مى تابد و كائنات به يمن وجود او حيات و نفس تازه مى گيرد و بالاتر آن كه - همواره - چشمهايى به جمال آسمانيش - گاهى در عرفات و گاه در مسعى و مطاف و گاه در حائر حسينى و گاه در سهله و جمكران و بالاخره در هر جا كه ارادة الله تعلق بگيرد - به جمال آسمانيش منور مى گردد و دلها به فيض لقائش حيات طيب مى گيرند. و خوشا به حال آن پاكان و مخلصان - و كم هم نيستند - كه همواره از اين نعمت عظمى بهره مند مى شوند.
رزقنا الله تعالى زيارته .