پيشگفتار

مرزهاى جغرافيايى درهم ريزد، دنيا رنگهاى ديگر گيرد، مصلح کل جهان، حامى مستضعفان، وويرانگر کاخهاى ستمگران، بنيانگذار حکومت واحد جهانى، حضرت حجة بن الحسن المهدى روحى وارواح العالمين لتراب مقدمه الفداء ظهور کرده، کاخهاى ظلم واستبداد را بر سر ستمگران فرو ريزد وشالوده ى حکومت واحد جهانى را بر اساس عدالت وآزادى استوار سازد. بر فراز کره ى خاکى ديگر ستمى روى ندهد ودر زير آسمان نيلى از تبعيض وبى عدالتى نشانى نماند. فساد وتباهى از جهان رخت بربندد ومعيارهاى برجسته ى انسانى، ارزش واقعى خود را باز يابد.

واينک يک هزار ويکصد وپنجاه سال است که دست نيرومند الهى در آستين (غيبت) فرو رفته، تا روزى پس از سپرى شدن دوران غيبت، ظهور کرده، آفتاب عدالت را بر هر کوى وبرزنى بتاباند وبر جنايتها وخيانتهاى انسانها خاتمه دهد.

نويد ظهور آن مصلح بزرگ جهان، علاوه بر قرآن مجيد، در تمام کتابهاى آسمانى، چون انجيل، تورات وزبور آمده است.

اگر چه به جز قرآن کريم، همه ى کتابهاى آسمانى دستخوش تحريف شده اند، لکن باز جملاتى از دستبرد تحريف گران مصون مانده، که در آنها از ظهور مصلح کل جهان گفتگو شده است. نظر به اينکه اين نويدها به صورت پيشگويى ودر ارتباط با حوادث آينده بيان شده، ومضامين آنها در قرآن کريم واخبار متواتر ومسلم اسلامى وارد شده است، هيچ ترديدى نمى ماند در اينکه اين عبارتها از منطق وحى سرچشمه گرفته، ودر طول زمان در دستبرد انسانها مصون مانده است.

پيرامون همه ى اديان، اعم از وثنيت، کليميت، مسيحيت، مجوسيت واسلام، به استناد نويدهاى کتب مقدس شان، در انتظار ظهور آن مصلح الهى به سر مى برند. که قسمتى از اين نويدها در بخش اول اين کتاب آمده است.(1)

سيرى گذرا در نمونه هاى ياد شده در اين کتاب براى اثبات اصالت مهدويت وجهانى بودن اعتقاد به ظهور حضرت بقية الله ارواحنا فداه کافى است.

اعتقاد به ظهور حضرت مهدى يکى از مسائل بنيادى وحياتى اسلام به شمار مى رود وبا ديگر عقايد واحکام اسلامى پيوند ناگسستنى دارد.

بيش از يکصد وبيست آيه در قرآن کريم وارد شده که پيشوايان معصوم عليهم السلام آنها را به ظهور حضرت بقية الله تفسير نموده اند، از آن در بخش دوم اين کتاب آمده است.(2)

در لابلاى روايات متواترى که از حضرت رسول اکرم صلى الله عليه وآله وسلم وساير پيشوايان دين صادره شده است، کليه ى اوصاف وتمام جزئيات زندگى، ظهور، نهضت جهانى وقيام همگانى آن مصلح الهى وپايه گذار حکومت واحد جهانى بيان شده است.

احاديث وارده در پيرامون حضرت بقية الله ارواحنا فداه از طريق شيعه وسنى بيرون از شمار است. از اين رهگذر ما فقط فهرست قسمتى از آنها را در ذيل از نظر خوانندگان گرامى مى گذرانيم:

1- در 293 حديث تصريح شده که او فرزند امام حسن عسکرى عليه السلام است.

2- در 90 حديث گفته شده که او نوه ى امام هادى ونبيره ى امام جواد عليه السلام است.

3- در 95 روايت وارد شده که او چهارمين فرزند امام رضا عليه السلام است.

4- در 199 روايت وارد شده که او پنجمين فرزند حضرت موسى بن جعفر عليه السلام است.

5- در 202 حديث وارد شده که او ششمين فرزند امام صادق عليه السلام است.

6- در 103 روايت وارد شده که او هفتمين فرزند امام باقر عليه السلام است.

7- در 185 حديث آمده که او هشتمين فرزند حضرت سجاد عليه السلام است.

8- در 308 روايت وارد شده که او نهمين فرزند امام حسين عليه السلام است.

9- در 214 حديث آمده است که او از تبار امير المؤمنان عليه السلام است.

10- در 192 روايت وارد شده که وى از اولاد حضرت زهرا سلام الله عليها است.

11- در 48 روايت تصريح شده که وى همنام رسول اکرم صلى الله عليه وآله وسلم است.

12- در 136 حديث تصريح شده که او دوازدهمين امام وآخرين پيشوا است.

13- در 91 روايت از غيبت طولانى او گفتگو شده است.

14- در 7 حديث از کيفيت انتفاع مردم از آن حضرت در زمان غيبت سخن رفته است.

15- در 51 حديث سيرت وصورت او توصيف شده است.

16- در 47 روايت تصريح شده که در عصر او اسلام دين جهانى خواهد شد، وآيه ى شريفه: (ليظهره على الدين کله) به دست او تحقق خواهد يافت.

17- در 123 روايت آمده که او شخصا عدالت اجتماعى را در پهنه ى گيتى برقرار خواهد کرد.

18- در 293 حديث از تولد آن مهر تابان گفتگو شده است.

19- در 318 روايت عمر طولانى آن حضرت مطرح شده، ودر برخى از آنها تصريح شده که عمر شريفش به قدرى طولانى مى شود که جز مؤمنان راستين، کسى در اعتقاد خود استقرار نمى ماند.

20- در 657 حديث درباره ى ظهور وعلايم ظهور بحث شده است.(3)

متن 3692 روايتى که فهرست آنها در بالا گفته شده، به اضافه ى 2515 روايت ديگر در پيرامون آن حضرت در منابع شيعه، از پيشوايان معصوم به دست ما رسيده است ودر کتاب پرارج (منتخب الاثر) جمع آورى شده است. در اين کتاب جمعا 6207 روايت با ذکر مأخذ از 154 کتاب معتبر ودست اول شيعه استخراج وگرد آورى شده است.

رواياتى که پيرامون نهضت جهانى حضرت بقية الله (ارواحنا فداه) در منابع معتبر اهل تسنن آمده است، دست کم از روايات شيعيان نمى باشد، وحتى در (صحاح ست) که معتبرترين کتابهاى روايتى اهل تسنن است، روايات قائم آل محمد عليه السلام به شرح زير آمده است:

1- صحيح بخارى: کتاب الأحکام وباب نزول عيسى بن مريم عليه السلام.

2- صحيح مسلم: باب الفتن، اشراط الساعة، وباب نزول عيسى عليه السلام.

3- سنن ابن ماجه: باب خروج المهدى ارواحنا فداه.

4- سنن ابى داود: کتاب المهدى ارواحنا فداه.

5- سنن ترمذى: باب ما جاء فى المهدى ارواحنا فداه.

در مسند احمد، پيشواى حنبلى ها وديگر سنن وجوامع اهل تسنن، روايات حضرت مهدى عليه السلام مشروحا آمده است.

استاد (على محمد على دخيل) اسامى 205 کتاب از بزرگان اهل سنت را در کتاب پرارج (الامام المهدى) آورده است که تعداد 30 نفر آنها مستقلا درباره ى حضرت ولى عصر ارواحنا فداه کتاب نوشته اند، و31 نفرشان فصلى را در کتابهاى خود به روايات حضرت مهدى ارواحنا فداه اختصاص داده اند وتعداد 144 نفرشان به تناسبهاى مختلف روايات حضرت مهدى رومحى له الفداء را در کتابهاى خود آورده اند.

اگر بخواهيم اسامى همه ى اين کتابها را نقل کنيم، سخن به درازا مى کشد، از اين رهگذر فقط از کتابهايى که مستقلا در پيرامون حضرت ولى عصر ارواحنا فداه از بزرگان اهل سنت به رشته ى تحرير آمده، به ترتيب تهجى نام مى بريم:

1- ابراز الوهم من کلام ابن حزم، تأليف: احمد بن صديق بخارى.

2- الاحاديث القاضية بخروج المهدى، تأليف: محمد بن اسماعيل امير يمانى، متوفى 751 ه.

3- احاديث المهدى، تأليف: ابو بکر خثيمه.

4- أحوال صاحب الزمان، تأليف: سعد الدين حموئى، متوفى 722 ه.

5-أخبار المهدى، تأليف حماد بن يعقوب رواجنى.

6- أربعين حديث فى المهدى، تأليف: ابو نعيم اصفهانى، متوفى 430 ه.

7- أربعين حديث فى المهدى، تأليف: ابو العلاء همدانى.

8- ارشاد المستهدى فى نقل بعض الاحاديث والآثار الواردة فى شأن الامام المهدى، تأليف: محمد على حسين بکرى مدنى.

9- البرهان فى علامات مهدى آخر الزمان ارواحنا فداه، تأليف: ملا على متقى هندى، متوفى 975 ه.

10- البرهان، تأليف: محمد بن عثمان کراجکى.

11- البيان فى اخبار صاحب الزمان عليه السلام، تأليف: محمد بن يوسف گنجى شافعى، متوفى 658 ه.

12- تحديق النظر فى اخبار المهدى المنتظر عليه السلام، تأليف: محمد بن عبد العزيز بن مانع.

13- تلخيص البيان فى علامات مهدى آخر الزمان عليه السلام، تأليف: ابن کمال پاشا حنفى، متوفى 940 ه.

14- تلخيص البيان فى اخبار مهدى آخر الزمان روحى له الفداء تأليف: ملا على متقى هندى، متوفى 975 ه.

15- التوضيح فى تواتر ما جاء فى المنتظر والدجال والمسيح، تأليف: شوکانى.

16- الجواب المقنع المحرر، فى الرد على من طغى وتبحر، بدعوى انه عيسى او المهدى المنتظر ارواحنا فداه، تأليف: محمد حبيب الله بن مايانى جکنى شنقيطى.

17- الرد على من حکم وقضى، ان المهدى (ارواحنا فداه) جاء ومضى، تأليف: ملا على متقى هندى، متوفى 1014 ه.

18- الرد على من کذاب اللأحاديث الصحيحة الواردة فى المهدى (ارواحنا فداه) تأليف: محمد بن عباد.

19- رسالة فى المهدى (عليه السلام) تأليف: ابن حجر مکى، متوفى 973 ه.

20- رسالة مهدى آل الرسول (صلى الله عليه وآله وسلم) تأليف: ملا على متقى هندى، متوفى 1014 ه.

21- صاحب الزمان (عليه السلام) ابو العنبس محمد بن اسحاق بن ابراهيم کوفى، قاضى صميره، متوفى 275 ه.

22- صفة المهدى (ارواحنا فداه)، ابو نعيم اصفهانى، متوفى 430 ه.

23- العرف الوردى فى اخبار المهدى (ارواحنا فداه)، تأليف: جلال الدين سيوطى، متوفى 910 ه.

24- العرف الوردى فى اخبار المهدى (ارواحنا فداه)، تأليف: يوسف بن يحيى دمشقى شافعى، متوفى 685 ه.

25- العرف الوردى فى دلايل المهدى (ارواحنا فداه)، تأليف: عبد الرحمن بن مصطفى.

26- العطر الوردى، فى شرح القطر الشهدى، فى اوصاف المهدى (ارواحنا فداه)، تأليف: محمد بن محمد بن احمد بلبيسى، متوفى 1308 ه.

27- عقد الدرر فى اخبار المهدى المنتظر (ارواحنا فداه)، تأليف: يوسف بن يحيى دمشقى شافعى، متوفى 685 ه.

28- عقيدة اهل السنة والأثر، فى المهدى المنتظر (ارواحنا فداه)، تأليف: محسن بن عباد.

29- علامات المهدى (ارواحنا فداه) تأليف: جلال الدين سيوطى، متوفى 910 ه.

30- الفتوى فى مسئلة المهدى المنتظر (ارواحنا فداه)، تأليف: رابطة العالم الاسلامى مکة، زير نظر: شيخ محمد منتصر کتانى.

31- فرائد الفوائد، تأليف: مرعى ين يوسف مقدسى، متوفى 1031 ه.

32- فوائد الفکر فى المهدى المنتظر (ارواحنا فداه)، تأليف: نامبرده.

33-القطر الشهدى فى اوصاف المهدى (ارواحناه فداه)، تأليف: احمد بن احمد حلوانى شافعى، متوفى 1308 ه.

34- القول المختصر فى علامات المهدى المنتظر (ارواحنا فداه)، تأليف: شهاب الدين احمد بن محمد، ابن حجر مکى، متوفى 973 ه.

35- مرآة الفکر فى المهدى المنتظر (ارواحنا فداه)، تأليف مرعى بن يوسف مقدسى، متوفى 1031 ه.

36- المشرب الوردى فى مذهب المهدى (ارواحنا فداه)، تأليف: ملا على متقى هندى، متوفى 1014 ه.

37- مناقب المهدى، تأليف: ابو نعيم اصفهانى، متوفى 430 ه.

38- المهدى، تأليف: ابن قيم جوزيه، متوفى: 751 ه.

39- المهدى، تأليف:ابو داود (صاحب سنن)، متوفى 275 ه.

40- المهدى، تأليف: ادريس عراقى مغربى.

41- مهدى آل الرسول (صلى الله عليه وآله وسلم) تأليف: على بن سلطان محمد هروى حنفى.

42- المهدى الى ما ورد فى المهدى (ارواحنا فداه) تأليف: محمد ابن طولون.

43- نبذة من علامات المهدى، تأليف: جلال الدين سيوطى، متوفى 910 ه.

44- النجم الثاقب فى بيان ان المهدى من اولاد ابى طالب.

45- النظم الواضح المبين، تأليف: عبد القادر بن محمد سالم.

46- نعت المهدى (عليه السلام)، تأليف: ابو نعيم اصفهانى، متوفى 430 ه.

47- الوهم المکنون فى الرد على ابن خلدون، تأليف: ابو العباس بن عبد المؤمن مغربى.

48- الهدية المهدوية، تأليف: ابو الرجا محمد هندى.

49- الهدية الندية، للامة المحمدية فيما جاء فى فضل الذات المهدية، تأليف: قطب الدين مصطفى بن کمال الدين حنفى، متوفى 1162 ه.

50- ينابيع المودة، تأليف: حافظ سليمان قندوزى.(4)

در اينجا يادآورى اين نکته لازم است که در کتابهاى اهل سنت به نقل روايات کلى حضرت مهدى روحى له الفداء اکتفا نشد، بلکه از اوصاف وخصوصيات آن حضرت به تفصيل گفتگو شده است، مثلا در 35 کتاب از دانشمندان سنى، تصريح شده که مهدى موعود عليه السلام فرزند بلا فصل امام حسن عسکرى (عليه السلام) مى باشد.(5)

از زمان رسول اکرم صلى الله عليه وآله وسلم تا عصر اصحاب وتابعين، در هر عصرى مسائل مربوط به حضرت مهدى ارواحنا فداه، در ميان توده ى مردم مشهور وزبانزد خاص وعام بود ودر هر بعدى از ابعاد آن کتابهاى مستقلى نوشته شده است. اگر روزى بتوانيم کتابهايى را که در هر عصرى پيرامون حضرت مهدى ارواحنا فداه نوشته شده، احصا کنيم، خود يکى از مستدل ترين راههاى اثبات (اصالت مهدويت) خواهد بود.

نگارنده ى اين سطور کتابى در دست تأليف دارد که در آن مشخصات بيش از يک هزار جلد کتاب را گرد آورده که از سوى علماى بزرگ در پيرامون حضرت بقية الله روحى له الفداء استقلالا نگارش يافته است.

در اينجا به عنوان نمونه از چند دانشمند بزرگ شعيه نام مى بريم که پيش از ولادت حضرت ولى عصر ارواحنا فداه در پيرامون غيبت آن حضرت کتاب نوشته اند:

1- ابو اسحاق، ابراهيم بن صالح انماطى کوفى اسدى، از اصحاب حضرت موسى بن جعفر عليه السلام مى باشد، که کتابى در (غيبت) نوشته، وابن قولويه اين کتاب را با يک واسطه از او روايت کرده است.(6)

2- ابو الحسن، على بن حسن بن محمد طائى جرمى شاطرى، معاصر حضرت موسى بن جعفر عليه السلام، که کتابى بنام (الغيبة) نوشته است.(7)

3-ابو الحسن، على بن عمر اعرج کوفى، از ياران حضرت موسى بن جعفر عليه السلام ومؤلف کتابى به نام (الغيبة).(8)

4- حسن بن على بن ابى حمزه ى بطاينى، که در عصر امام رضا عليه السلام مى زيسته، وکتابى در پيرامون (غيبت) نوشته است.(9)

5- ابو الفضل عباس بن هشام ناشرى، از اصحاب امام رضا عليه السلام ومتوفى 220 هجرى وصاحب کتاب (الغيبة).(10)

6- ابو محمد، فضل بن شاذان ازدى، از اصحاب امام رضا عليه السلام ومتوفى 360 هجرى، وصاحب 180 جلد کتاب ارزنده در حمايت از حريم مقدس ولايت، که يکى از آنها کتاب (الغيبة) است.(11)

7- همچنين کتابهاى فراوانى از معاصرين امام حسن عسکرى عليه السلام مانند (ابراهيم بن اسحاق)(12) ومعاصرين نواب اربعه، مانند (محمد بن قاسم بغدادى) متوفى 332 ه. به نام (الغيبة) به يادگار مانده است.(13)

فهرست بالا مربوط به کسانى است که پيش از ولادت حضرت مهدى کتاب مستقلى در موضوع (غيبت) نوشته اند. وگرنه درصدها کتاب پيش از ولادت آن حضرت موضوع غيبت مطرح شده است. مثلا (حسن بن محبوب) يکى از محدثين مورد اعتماد، صد سال پيش از ولادت حضرت مهدى ارواحنا فداه، احاديث مربوط به غيبت را در مشيخه ى خود آورده است.(14)

کتاب حاضر:

کتابى که در پيش رو داريد نخستين جلد از مجموعه ى آثار مؤلف عالى قدر، در پيرامون نهضت جهانى مصلح غريبى حضرت حجة بن الحسن المهدى روحى وارواح العالمين لتراب مقدمه الفداء است، که مؤلف گرانقدر جلد اول را به سبک کتاب پرارج (کمال الدين وتمام النصحة) تأليف کرده، وبه پيروى از شيخ بزرگوار مرحوم صدوق، روايات رسيده از هر معصومى را در يک بخش قرار داده است. يکى از مزاياى اين شيوه، امکان بررسى سير تکاملى احاديث مهدى موعود ارواحنا فداه در عصر معصومين عليهم السلام مى باشد. اين شيوه در کتابهاى عربى معمول بود ولى در کتابهاى فارسى معمول نبود وشايد اين کتاب، نخستين کتاب فارسى باشد که بر اين شيوه استوار است.

از ديگر مزاياى اين کتاب، آوردن متن عربى احاديث، واعراب گذارى آنهاست که هر طبقه اى را سودمند خواهد بود وگفتار معصومين عليهم السلام دلهاى مؤمنان را نورانى خواهد نمود، که کلامشان نور، رشد وهدايت است.

در ترجمه ى احاديث تلاش بر اين بود که با حفظ امانت در ترجمه، ترجمه ها ساده وروان باشد.

ناشر محترم اديت کردن اين کتاب را به نگارنده پيشنهاد نمود، نگارنده براى عرض ادب به پيشگاه حضرت بقية الله روحى له الفداء وبراى اداى قسمتى از حقوق فراوانى که مؤلف بزرگوار بر گردن او داشت، با اشتياق فراوان پذيرا شد وتا جائى که بضاعت علمى حدودش اجازه مى داد در تهذيب وتنظيم آن کوشيد واينک اين خدمت ناچيز را به پيشگاه يکتا بازمانده از حجتهاى پروردگار، حضرت حجة بن الحسن المهدى روحى وارواح العالمين لتراب مقدمه الفداء تقديم مى نمايد.

مؤلف گرانقدر:

مؤلف بزرگوار يکى از خدمتگزاران صديق آستان مقدس پيشواى انس وجان، حضرت بقية الله امام زمان ارواحنا فداه مى باشد، که چون عاشقى دلسوخته از درد هجران مى نالد ودو چشم انتظار با يک دنيا اميد به کوى معشوق دوخته، در انتظار فرا رسيدن لحظه ى موعود ثانيه شمارى مى کند.

مؤلف جليل القدر از پرورش يافتگان مکتب والاى اهل بيت عليهم السلام، ودستپرورده ى استاد گرانقدرى چون مرحوم آيت الله حاج شيخ بهاء الدين محلاتى (قدس سره) مى باشد، که عمرى را در شهر ادب پرور شيراز به ارشاد وهدايت مردم در سنگر محراب ومنبر سپرى نموده، عاشقان شيدايى تربيت نموده، که شعاع تربيت او از محدوده ى شيراز تجاوز کرده، شاگردانى را در قم وتهران به سوى خود جذب کرده است.

مؤلف بزرگوار از نيک بختانى است که مکرر سعادت تشرف به پيشگاه کعبه ى مقصود وقبله ى موعود را پيدا کرده، وداستانهاى جالب وارزنده اى دارد که در کتمان آنها مى کوشد، وگوشه اى از آنها توسط دوستانش که در برخى از تشرفها شرکت داشته اند، به ما رسيده است. واينکه براى حسن ختام اين سطور، يکى از داستانهاى جالب ايشان را از کتاب پرارج (ملاقات با امام زمان عليه السلام) در اينجا مى آوريم:

استاد معظم، دانشمند گرانقدر حضرت حجة الاسلام والمسلمين جناب آقاى حاج سيد حسن ابطحى، موسس کانون بحث وانتقاد دينى مشهد مقدس، صاحب تأليفات گرانقدرى چون: (پرواز روح)، که از دوستان نزديک مؤلف بزرگوار است در کتاب پرارج: (ملاقات با امام زمان عليه السلام). چنين مى نويسد:

در سال 1353 هجرى شمسى که به مدينه منوره مشرف شده بودم نيمه شبى که شهر مدينه کاملا خلوت بود وساختمانهاى قسمت باب السلام را خراب کرده بودند وهنوز سابيانهاى فعلى آن قسمت را نساخته بودند.

ميدان وسيعى که از ديوارهاى حرم تا خيابان مقابل مسجد غمامه امتداد داشت وجود پيدا کرده بود ومن در خدمت آقاى حاجى خادمى چون در آن آخر شب هنوز درهاى حرم را باز نکرده بودند پشت ديوارهاى مسجد النبى صلى الله عليه وآله نشسته بوديم وايشان طبق معمول که دائما بياد مولاى خود هستند وهميشه سخن از آن حضرت مى گويند واظهار عشق به آن وجود مقدس مى نمايند آن شب هم از هر درى درباره حالات حضرت حجة بن الحسن عليه السلام سخن به ميان آورده بودند واظهار علاقه به آن حضرت مى نمودند، ضمنا گفتند: از شما سوالى دارم؟

گفتم: بپرسيد.

گفتند:آيا ممکن است حضرت بقية الله ارواحنا لتراب مقدمه الفداء در مدينه منوره منزلى نداشته باشند؟

گفتم: چرا ممکن نباشد لازم نيست که آن حضرت در هر شهرى خانه اى داشته باشند بخصوص با توجه به اينکه خانه دوستانشان متعلق به ايشان است.

معظم له گفت: نه من معتقدم که آن حضرت در مدينه منوره خانه اى دارند.

گفتم: آن خانه کجاست؟

فرمود: اگر من خانه ى آن حضرت را مى دانستم که اينجا نمى نشستم؟ (من مى دانستم که وقتى اين حالات براى محبين آن حضرت پيش مى آيد با مختصرى پيگيرى مى توان استفاده هاى زيادى نمود لذا گفتم:)

من اگر اين اعتقاد را مى داشتم يعنى معتقد بودم که حضرت بقية الله ارواحنا فداه در مدينه منوره خانه اى دارند در اين چند روزى که در مدينه بودم تمام درهاى خانه هاى مدينه منوره را مى زدم واز اسم صاحب منزل سوال مى کردم تا خانه آن حضرت را پيدا کنم، واضافه کردم که اگر اين عمل با جديت وپشت کار داشتن صحيحى انجام بشود نهايت پنج الى شش روز بيشتر طول نمى کشد تا آنکه انسان خانه آن حضرت را پيدا مى کند مگر مدينه چه قدر خانه دارد واين مدت زحمت وخجالت کشيدن احتمالا از مردم فحش وناسزا شنيدن براى رسيدن به اين هدف مقدس ارزش دارد.

وحال آنکه من معتقدم غيرت ولطف ومحبت حضرت بقية الله ارواحنا فداه اجازه نمى دهد که دوستش براى رسيدن به او تا اين حد زحمت وخجالت بکشد وطبعا نمى گذارند پس از يکى دو در خانه زدن بيشتر معطل شويد وخانه را به شما نشان مى دهند.

ولى چون من معتقد نيستم يعنى يقين ندارم که آن حضرت در مدينه منوره خانه اى داشته باشند اين عمل را انجام نداده ام.

خلاصه به قدرى در اين باره با معظم له حرف زدم که ايشان در همان نيمه شب از جا برخاست وايستاد من هم ايستادم ومتحير بود که از کجا واز کدام طرف شروع کند، وبه اطراف نگاه مى کرد، من در هر لحظه منتظر لطفى از طرف حضرت بقية الله ارواحنا فداه بودم.

ناگهان در صورتى که در سراسر ميدان وسيع پرنده اى پر نمى زد همه مردم در خانه ها به خواب بودند سکوت عجيبى همه را جا گرفته بود صدائى از خيابان مقابل مسجد غمامه به گوش مى رسيد که شخصى به زبان فارسى صدا مى زند (از اين طرف. از اين طرف) ما به طرفى که صدا مى آمد نگاه کرديم از دور شخصى را که نمى توانستيم خصوصيات قيافه ولباسش را تشخيص دهيم ديديم که ظاهرا ما را صدا مى زند.

آقاى حاجى خادمى گفتند: ما را به طرف خانه ولى عصر عليه السلام صدا مى زنند واشک از ديدگانش جارى شد وبدون معطلى به آن طرف حرکت کردند.

من که در اين جريانات خيلى دير باورم با خود گفتم: حتما يکى از ايرانى ها خيال کرده که ما رفقاى او هستيم وراه را گم کرده ايم او ما را به آن طرف صدا مى زند وراهنمايى مى کند ولى آن شخص پس از آنکه ما را صدا زد به طرف کوچه هايى که در آن حدود بود رفت وما ديگر او را نديديم.

آقاى حاجى خادمى در طول راه تا محلى که آن شخص ايستاده بود مى فرمود استشمام عطر عجيبى مى کنم.

بالاخره پس از ده دقيقه به آن محل رسيديم ولى باز در آن محل سر سه راهى متحير بوديم که بايد از کدام طرف برويم.

اين ترديد چند لحظه بيشتر طول نکشيد که صداى موتور دنده اى قويى آرامش خيابان را به هم زد وموتور سوارى از انتهاى خيابانى که مقابل مسجد غمامه است پيدا شد وقتى که به ما رسيد از سرعتش کاست وتوقف کوتاهى نزد ما کرد واشاره به خيابان فرعى که پشت فندق الحرم است نمود وبه زبان فارسى گفت:

(از اين طرف.. از اين طرف.). وبا سرعت از ما دور شد.

پاورقى:‌