55-4. زمين ، گواه نماز نمازيان  
رسول گرامى اسلام (صلى الله عليه وآله ) فرمودند:
يا اباذر من رجل يجعل جبهة فى بقعة من بقاع الارض الا شهدت له بها يوم القيامة ⁽³⁷⁴⁾
اى ابوذر! هيچ شخصى پيشانشى را براى سجده پروردگار خود، بر زمين نمى نهد مگر كه آن زمين به روز رستخيز، گواه سجده اش خواهد بود.
از آن روزى كه زمين ، گواه نماز گزار است . توصيه كرده اند كه شخص ، در مكانهاى مختلف ، نماز بگزارد و تا قطعات بيشترى در زمين گواه نماز وى باشد ⁽³⁷⁵⁾ و از آنجا كه بقعه پاره زمينى است كه از زمينهاى اطراف خود، ممتاز است ، مفهوم سخن پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله ) اين است كه هر زمينى كه بر آن نماز بگزارند داراى شرافت و امتياز خواهد شد، همچنين از اين سخن ، مى توان به دست آورد و كه شرافت زمنى نمازخانه و مسجد تا چه پايه است .
56-4. نماز، بهجت بخش زمين  
نبى اكرم (صلى الله عليه وآله ) به ابوذر فرمودند:
يا اباذر ما من صباح و لا رواح الا و بقاع الارض ينادى بعضها يا جاره ، هل مر بك اليوم ذاكر الله او عبد وضع جبهته عليك ساجدا لله فمن قائلة لا و من قائلة نعم فاذا قال نعم اهتزت و انشرحت وترى ان لها الفضل على جارتها ⁽³⁷⁶⁾
اى ابوذر! هيچ بامداد و شامگاهى نيست مگر آن كه برخى از قطعه هاى زمين ، برخى ديگر را صدا مى زنند و مى گويند: اى همجوار من ! آيا امروز ياد كننده خدا يا بنده اى كه جهت سجده حق ، پيشانيش را بر تو گذشته است ؟ بعضى گويند: خير و برخى گويند: آرى ) هنگامى كه قطعه زمينى ، جواب مثبت مى دهد، از آن كه بر آن نماز خوانده اند، به وجد مى آيد و گشاده مى گردد و مى بينى كه آن زمين بر زمينهاى مجاورش برترى دارد.
از اين سخن نيز مى توان دريافت كه فضيلت زمين نمازخانه و مسجد، بر ديگر زمينها چه بسيار است .
در ترجمه رساله قشيريه است كه ابوزيد بسطامى را صفت كردند كه فلان جاى ، مردى پديدار آمده است كه به ولايت مى گويد: ابويزيد قصد او كرد تا او را ببيند. چون به مسجد آن مرد رسيد، بنشست . اندر انتظار او، مرد بيرون آمد و اندر آن آب دهن بينداخت . ابوزيد بازگشت و بر وى سلام نكرد و گفت : اين مردى است كه ادبى از آداب شرع نگاه نمى دارد، چگونه بر اسرار حق ، سبحانه تعالى ، امين بود؟ ⁽³⁷⁷⁾
57-4. مسجد را بيش از بهشت ، دوست مى دارم  
از امام على (عليه السلام ) روايت شده است كه مكررا مى فرمود:
مسجد را پيش از بهشت دوست دارم
زمانى كه آن حضرت اين سخن را گفت ، مساجد مسلمين داراى طرح ها و نقشه هاى مهندسى و در و ديوارها و سقف و فرشهاى نقشه دار و مزين نبود. هنرهاى معمارى و تزيينى روح افزا، در دوره هاى بعد براى بناهاى مذهبى رايج شد در آن زمان ساختمان مسجد، بسيار ساده و بى پيرايه ، سقف و ديوار آن گلى ، و فرش آن بوريايى بود.
پس چه چيزى آن را در نظر على (عليه السلام ) بر روضه رضوان برترى داد؟ ايا چيزى غير از فضاى روحانى و ملكوتى مسجد بود؟
بلى بر اساس روايتى كه حسن بن محمد ديلمى در كتاب ارشادالقلوب آورده است ، خود آن بزرگوار فرمودند:
نشستن در محراب براى من بهتر از نشستن در بهشت است زيرا نشستن در بهشت مرا خشنود مى سازد و نشستن در مسجد موجب رضاى خداست .
اين كه او گفت براى آن است كه قرآن فرمود:
و رضوان من الله اكبر ⁽³⁷⁸⁾
خشنودى خدا از هر نعمت ديگرى حتى نعمت بهشت بزرگتر و برتر است .
البته مسجد نشينى ، بهشت نشينى را به دنبال خواهد داشت . اين پاداشى است كه مسجد نشين به يقين دريافت خواهد كرد. آرى ! نماز خالصانه اى كه در خانه خدا خوانده شود، بهشت مى سازد.
58-4. صد قصر در بهشت بنا مى كند نماز